- ნიტა შენზე ყველაფერი ვიცი და აწითლებული ძაან საყვარელი ხარ. - გააწყვეტინა ნიტას ლაპარაკი.- მაგრამ დარწმუნებული ვარ ეგეც მოგიხდებოდა. - უფროო ააწითლა, ნიტამ კიბეები სწრაფად აირბინა და ოთახში შევიდა.
- ფუ რა იდიოტია, უკვე მძულს. - საწოლზე დაწვა და გადაეშვა მორფეოსის სამყაროში.


- ნიტა ადექი - დილით ლუკას ხმა ესმის ყურთან.
- შენ დაკაკუნება არავინ გასწავლა? იქნებ საცვლებით ვწევარ.
- მერე რა საცვლებიან ქალს პირველად კი არ დავინახავდი, შენ კი ბავშვი ხარ. - სიცილით უთხრა.
- ვერ გიტან!
- მაგ სიტყვების შენ თვითონაც არ გჯერა - ისევ იღიმის.
- რა ჯანდაბა გინდა?
- წესიეეად მელაპარაკე, ეს ერთი და მეორე ჩაიცვი რამე ნებისმიერი და ქვემოთ ჩამოდი.
- არ მინდა.
- არ მიკითხავს გინდა თუ არა, 5 წუთში დაბლა.
- ამას კიდე გამოცდებისთვის მზადება მერჩივნა. - წაიდუდუნა ნიტამ და ბალიში თავზე ჩამოიფარა.
გუშინ რაც ეცვა იგივე ჩაიცვა და ქვემოთ ჩასვლას აპირებდა მაგრამ ლუკას ოთახიდან ხმა მოესმა ამიტომ მის ოთახთან მივიდა.
- კარგი ლაშა, ხო ნიტას დაცვები მიხედავენ მარტო, მე მოვალ... კარგით , საღამოს შეხვედრამდე. - აუ რა იდიოტია მამაჩემს უნდა შეხვდეს და მე აქ მტოვებს ხო? ჰმჰ ვერ მოგართვი.- თავისთვის გაიფიქრა ნიტამ და როდესაც ლუკას ნაბიჯების ხმა გაიგო სასწრაფოდ მოშორდა კარებს და ქვემოთ ჩასასვლელად ისევ მოაჯირზე დაჯდა და ჩასრიალდა.
- ნიტა მე რა გითხარი, წესიერად ჩადი კიბეებზე.
- არა მე ესე მინდა.
- ღმერთო გადამრევს ეს გოგო. - თავისთვის თქვა ლუკამ, ნიტას მიუახლოვდა და მუაჯირზე მჯდომი გოგო ხელში აიტაცა, დასმას აპირებდა მაგრამ ნიტამ გააჩერა.
- ან მუაჯირზე დამაბრუნე ან ხელში ატაცებულმა ჩამიყვანე. - ბოლო სიტყვებზე წაინაზა.
- ნიტა შენს თრევას არ ვაპირებ - მხოლოდ ეს უთხრა და იატაკზე დასვა.
- იდიოტი.
- თავი გაბია.
- გოგოს იდიოტს არ ეუბნებიან.
- მერე შენ გოგო ხარ?
- რავი მოდი და ჩამხედე - გათამამადა ნიტა.
- ღმერთის გარდა ამ ბავშვს ვერავინ ვერ უშველის. - თავი სიცილით გააქნია ლუკამ.
- რატო გამაღვიძე?
- რავი შენთვის ნერვების მოშლა მინდოდა.
- აჰა ანუ ნერვების მოშლა, კაი მაცადე შენ - თავისთვის გაიფიქრა ნიტამ.
გემრიელად ისაუზმეს.
- ლუკა, შენს ნოუთბუქს ავიღებ რა.
- კაი ოღონდ თავ გზა არ აურიო, დღეს მოვა დაცვა და ტანსაცმელს მოგიტანს , და შენ რომ გიყვარს ეგეთი თეთრეულსაც. - სიცილი ვერ შეიკავა ლუკამ.
- ფუ იდიოტი.
- ნიტა!
- კაი ხო, იდიოტს მარტო გულში დაგიძახებ.
- ვაა ხედავ? 2 დღეა მიცნობ და უკვე შებს გულში შევაღწიე. - ისევ იცინის და სახლიდან გადის.
ნიტასაც მეტი რა უნდოდა.
- მე შენ გაჩვენებ როგორ უნდა ნერვების მოშლა. - თავისთვი გაიფიქრა ნიტამ და ეშმა კურად გაიღიმა.
- ეგ ღიმილი არ მომწონს. - სახლიდან გამავალმა გაძახა ლუკამ. -ნიტა რომ მოვალ სახლი სახლს გავდეს. - თითის ქნევით გააფრთხილა ბიჭმა.
- კაი 5 წლის ხო არ ვარ.
- ჯერ ისევ პატარა ბავშვი ხარ. - თქვა და კარში გავიდა.
- ნახე შენ პატარა ბავშვმა რა გიყოს. - ისევ ისეთივე ღიმილით იღიმკს.
სამზავრელოდან რაღაც ნივთებს იღებს,მეორე სართულზე არბის , ლუკას ოთახში შედის და გეგმის შესრულებას იწყებს.
ოთახიდან კი კმაყოფილი გამოდის.
საღამომდე ლუკას ნოუთბუქს თამაშობს, შემდეგ ლუკას მინაცემ კარტას იღებს , ტელეფონში ათავსებს და ლიკას ნომერს კრიფავს.
- გისმენთ? - ახალგაღვიძებული ლიკა პასუხობს უცხო ნომერს.
- ლიკა მე ვარ ნიტა.
- შენ ხმა არ გამცე იდიოტო.
- რატო რა დავაშავე.
- სად წახვედი თან არაფერი არ მომიყევი.
- კარგი რა მაგაზე ბრაზდები? ყველაფერს მოგიყვები.
- კარგი ოღონდ, Nos escuchan hablar ( ჩვენს ლაპარაკს უსმენენ) - ესპანურად უთხრა ლიკამ.
- Lo se, no te preocupes (ვიცი, არ იდარდო).
ნიტამ თავის დაქალს ყველაფერი სიტყვა სიტყვით მოუყვა.
- რაა? ღადაობ? რატის ვაჩვენებ მე, კიდევ რომ გაბედა და აქ მომადგა?
- ზედმეტად თავხედია, გოგო კაი წავედი თორემ სიგნალის მეშვეობით მომაგნებენ,მიყვარხა.
- მეც მიყვარხარ, შემეხმიანე.
ნიტა ლიკას დაემშვიდობა და კარტა გადატეხა.
ლუკა სახლში მივიდა და ტანსაცმელი გამოიცვალა ლაშასთან შესახვედრად, ხდილობდა ნიტას არ ენახა ამიტომ ყველაფერი ჩუმად გააკეთა, ნიტა კი უკვე მზად იყო შავები ეცვა რომ სიბნელეში ნაკლებად შესამჩნევი ყოფილიყო და თავზე შავი შლაპა მოერგო და სანამ ლუკა იცვლიდა დრო იხელთა და მის საბარგულში მოთავსდა.
ლუკას მანქანა დაიძრა ნიტა გახარებული იყო მამაჩემს ვნახავო, მაგრამ 2 წუთი არ იყო გასული მანქანა რომ გაჩერდა, ნიტამ კარის ხმა გაიგო, შემდეგ სიჩუმე და ბოლოს საბარგულს თავი ახადა ლუკამ.
- ნიტა აქ რას აკეთებ? - გაბრაზებულმა კითხა.
- საყურე დამეკარგა და მაგას ვეძებდი არ ჯდება ხო? - უარყოფის ნიშნად თავი გააქნია ლუკამ.
- კარგი ხო, შენი და მამაჩემის ლაპარაკი მოვისმინე, და მეც მოვდივარ.
- გადმოდი.
- რა?
- გადმოდი და სახლში შედი, თორემ წალით გადმოგიყვან.
- ფუ რა იდიოტი ხარ. - გაბრაზებული გადმოვიდა ნიტა მანქნიდან, ლუკა მაშინვე მანქანაში ჩაჯდა და ადგილს მოწყდა. იმდენ ხანს უყურა ნიტამ მანქანას სანამ არ გაუჩინარდა.
- გამარჯობა ნიტა. - მოულოდნელობისგან შეხტა ნიტა.
- ვაა რატი? რას შვები სად დაიკარგე. - ვითომც არაფერი ისე დაუწყო ლაპარაკი.
- ნიტა შენით ჩაჯდები მანქანაში თუ ძალა ვიხმარო.
- ეჰ რატი, მოდი შანს მოგცემ, თუ ახლა აქედან ისე წახვალ რომ არანაირი პრობლება არ შემიქმნა მეცოდინება რომ მე ამირჩიე, მაგრამ თუ ისევ გამიტაცებ, ეს იმას ნიშნავს რომ ფულში გამცვლი და ვსო, მაგის მერე შანსს აღა მოგცემ.
ცოტახანს მართლაც დაფიქრდა რატი, მაგრამ მაინც თავისმა გაუმაძღრობამ იქონია მოლოს გაბლენა, ნიტას ხელი დაავლო და მანქანაში ჩატენა.
ბევრი იარეს და ბოლოს სადღაც გადაკარგულ ტყეში პატარა ქოხს მიადგნენ. რატიმ ნიტა გადმოიყვანა , სახლში შეიყვანა და კარები შიგნიდან ჩაკეტა.
- ნამდვილი იდიოტი ხარ.
- ნიტა არ მოგცემ ლუკასთან ყოფნის უფლებას.
- შენთვის უფლება არც მითხოვია, და თან შენ ფული აირჩიე ამიტომ შეწყვიტე შეყვალებული და ეჭვიანი ბიჭის თამაში.

ლუკასთან¥
ლუკა ლაშას შეხვდა ილაპარაკეს შემდეგ კი სახლში დაბრუნდა.
- გიო მე რომ წავედი ნიტა სახლში ხო შემოვიდა. - დაცვას კითხა მშვიდად.
- არა ბატონო შიგნით არავინ შემოსულა, ან შეიძლება ცვლის დროს შემოვიდა.
ლუკა სახლისკენ სრაფი ნაბიჯებით გაემართა, და პირდაპირ ნიტას ოთახისკენ მიაშურა.
- ნიტაა...ნიტააა - მის ოღახამდე ნიტას ძახილით მივიდა - ჯანდაბა - მის ოთახში რომ ვერ დაინახა მთელი ძალით სკამ მიარტყა ფეხი და გადააყირავა.


ნიტასთან¥
- რატი საშინელი ადამიანი ხარ და ტყუილად ლუკა მიპოვნის და გადამარჩენს.
- ლუკას დავიწყება მოგიწევს საყვარელო.
- არაა, არ ვაპირებ მე და ლუკას წინ დიდი მომავალი გვაქ - რატის გასაღიზიანებლად ყველაფერს აკეთებდა.
- არც კი იოცნებო.
- არა მე ოცნებას არ ვაპირებ, და შენ კი გეტყობა რომ დიდი ხანია ოცნებობ - საცოდავი მზერით გახედა ნიტამ, რატის უკვე ნერვები ქონდა მოშლილი ტილო აიღო ,რაღაც სითხით დაასველა და ნიტას ცხვირზე ააფარა, ნიტაც მაშინვე გაითიშა.
გამთენიისას თითქოს გონს მოვიდა მაგრამ ისევ სუსტად იყო, რატი სამზავრელოში საჭმელს ამზადებდა, ნიტამც დრო იხელთა და ფოფხვით მივიდა კარამდე ფეხსაცმელები ჩაიცვა და რაც კი წალა ქონდა მოიკრიბა და გარეთ გავიდა იცოდა რომ რატი მი არ ყოფნას მალევე შეამჩნევდა ამიტომ იმავე სახლის უკან ჩამოჯდა, დრო სჭირდებოდა ძალის მოსაკრებად. ათ წუთში რატი გამოვარდა ნიტას გიჟივით ეძებდა, ნიტა მისი შემყურე კი სიცილს ძლივს იკავებდა. რატი მანქანაში ჩაჯდა და ადგილს მოწყდა.
- ღმერთო ესეთი დებილი ჩემს მოტაცებას გეგმავდა? -სიცილით თქვა ნიტამ ფეხსე წამოდგა და აწ უკვე უფრო ენერგიულად დაიწყო სიარული, უკან მიიხედა და იმ პატარა ქოხს შეხედა, აქ რატის გარეშე დიდი სიამოვნებით დაისვენებდა მაგრამახლა დასვენების დრო არ ქონდა საშინლად დაღლილი და უენერგი მიუყვებოდა გზას.
შემდეგ იყო ბუნდოვანი ქუჩა და ბოლოს სიბნელემ მოიცვა მთელი სამყარო.


ლიკასთან¥
ლუკა ნიტას გაგიჟებული ეძებდა ბოლოს რატის ტელეფონის სიგნალის რომელიც მამამისს ურეკავდა და იქვე მდგარი კამერების საშუალებით გაიგეს მისამართი. ლუკამაც არ დააყოვნა და მოცემული მისამართისკენ გაეშურა. სახლში მისული ლუკა კარზე აბრახუნებდა როცა მიხვდა რომ არვინ არ უღებდა კარს ერთი გქანებით კარი შეამტვრია. სახლში ნიტას ბავშვური სურნელი იგრძნო მაგრამ ნიტა ვერსად დაინახა, და ფეხით გაუყვა მეორე გზას, დიდი ხანი არც გასულა და ტყის გზაზე შავი სხეული დალანდა, მაშინვე სირბილით მივიდა მასთან, ნიტა იყო გაყინული საწყლად ეგდო და კანკალებდა რატიმ გახარებულმა იმით რომ ნიტა იპოვნა ხელში აიტაცა და მანქანასთან სირბილით მივიდა უკანა სავარძლებზე მიაწვინა და თვითონ მძღოლი ადგილი დაიკავა.


ნიტასთან¥
საშინელი სიცივე, მაკანკალებს და მიწაზე ვგივად უპატრონო ძაღლივით, ვიცი რომ ლუკა მიპოვნის მაგრამ უკვე სხეული მტკივა სიცივისგან, სადღაც მთებში ნაწვიმარზე საშინელი სიცივით ვკვდები,
მაგრამ შემდეგ ლუკას ბედნიერ სახეს ვლანდავ, თბილ მანქანას და შემდეგ ისევ სიცარიელეა, სიბნელე შეიძლება თბილ მანქანაში ვარ მაგრამ მაინც მაკანკალებს და ვიყინები, ამიტომ ლუკას ბედნიერ სახეს მოლანდებად ვთვლი და ისევ მგონია რომ სადღაც სიცივეში ვგდივარ.


ნიტას ეღვიძება და გვერდზე ლუკას ლანდავს რომელიც აკამზე ზის და ტელეფონში რაღაცეებს აკეთებს.
- ანუ არ მომლანდები ხარ - სუსტად ჩაილაპარაკა, ლუკამ კი მაშინვე ამოყო თავი ტელეფონიდან.
- ხედავ უკვე შენს სიზმრებშიც კი მე ვარ - სიცილით ამბობს.
- მცცივვა! - კანკალით ეუბნება
- 39.8 გაქ სიცხე სულ გაწითლებული ხარ სიცხისგან.
- მცცივვა - ისევ კანკალებს.
- ნიტა ხუთი საბანი გაფარია.
- მცცივვა
- გინდა ჩაგეხუტები. - რაღაცნაირი ღიმილით ეუბნება ლუკა.
- შენ ვერ გამათბობ ძალიან მცივა.
- ვერ გაგათბობ კი არა ნახავ ცორა ხანში მცხელას გაიძახოდე იქნება. - უღიმის , საწოლში უძვრება და ნიტას გულში იკრავს - თითქოს მშვიდდევა და მთელი დღის მასზე ნერვიულობა ავიწყდება.