ვერ გაგათბობ კი არა ნახავ ცორა ხანში მცხელას გაიძახოდე იქნება. - უღიმის , საწოლში უძვრება და ნიტას გულში იკრავს - თითქოს მშვიდდევა და მთელი დღის მასზე ნერვიულობა ავიწყდება.


დილით, ურო სწორედ შუადღეს ნიტას ეღვიძება, ეგონა ლუკა ესიზმრებოდა მაგრამ მის გვერდით რომ დაინახა ესიამოვნა.
- კიდე დიდხანს უნდა მიყურო? - თვალები არ გაუხელია ისე უთხრა ნიტას რომელიც აქმდე მის სახეს შეშტერებოდა.
- არ დავიწყებ თვალი გამიშეშდა და ეგეთებს, კი შენ გიყურებდი, ძაან საყვარელი ცხვირი გაქ - ორივე იცინის.
- რმერთო ჩემო, რა არ უთქვამთ ჩემთვის მარა ძაან საყვარელი ცხვირი გაქ არასდროს უთქვამთ. - ისევ ეღიმება.
- მშიაა. - წაიწუწუნა ნიტამ.
- იცი რაც გაგიცანი იმის მერე სიტყვა მშია შენგან ყველაზე ხშირია, ამსენს ჭამ და რატო არ სუქდები. - მართლა დაინტერესებულმა კითხა ლუკამ.
- ხოო, აი ამში დესაჩემს ვგავარ, ახლაც კი მოდელის ტანი აქვს, ვჭამ ვჭამ და არ ვსუწდები ნუ ეგეთი ორგანიზმი მაქ.
- კაი წამო თორე მეც მომშივდა.
- კაი.
წამოდგნენ, ნიტამ ლუკას მოტანილი ტანსაცმელი გამოიცვალა და დაბლა ჩავიდა, მაგრამ ლუკა არ დახვდა, სამაგიეროდ ლუკას დამხმარეს მაგიდა გაუწყვია, ნიტაც დაჯდა და ჭამა დაიწყო.
- უკვე დაიწყე? - გარედან შემოვიდა ლუკა.
- კი ძაან მშია, სად იყავი?
- ლაშას ველაპარაკე, აქ მოვა გაიგო რომ მეორედ გაგიტაცეს, თქვა რომ უკეთ უნდა დაგიცვას და რაღაც იდეა აქვს.
- აქ მართლა მოვააა?
- კი როგორც ჩანს ძან გაგიხარდა.
- უჰ თან როგორ, როდის მოვა?
- 1 საათში აქ იქნება მანამდე ჩვენც მოვრჩეთ ჭამას.
- იქნებ შია?
- არა ახლა პარდნიორებთან რაღაც სადილი ქონდათ და.
სადილობას მორჩნენ და ნიტამ კითხვების დასმა დაიწყო.
- როგორია? პუტკუნა თუ გამხდარი, შავგვრემანი თუ ქერა.
- რო მოვა ნახავ.
- აუ კაი რა ლუკა მითხარი.
- ნიტა! რო მოვა ნახავ, ისე ძაან გავხარ.
- მართლაა? - ბედნიერმა თქვა ნიტამ.
- ხოო
მალევე კარზე ზარის ხმა გაისმა.
- მე გავაღებ. - წამოიყვირა ნიტამ და კარისკენ გაიქცა, სამამდე დაითვალა და კარი გააღო, მართლაც, კარის უკან გამხდარი ისეთივე ცისფერი თვალებით როგორც ნიცასააქვს, ისეთივე ყავისფერი თმით მაგრამ ცოტა ჭაღარით, და პატარა ცხვირით იმშვენებდა ლაშა თავს. ორივე გაუცებულები უყურებდნენ ერთმანეთს მანამდე სანამ ლაშამ გულში არ ჩაიკრა ქალიშვილი.
შიგნით შევიდნენ და მდივანზე დასხდნენ.
- მართლაც მგავს - გახარებულმა თქვა ლაშამ.
- აქამდე რატომ არ მინახულე. - ის თქვა რაც წალიან აინტერესებდა.
- რატომ? ვერ ხედავ? რომ გაიგეს რომ ჩემი შვილი ხარ 2 ჯერ მოგიტაცეს, შენი აზრით ახლა ასეთი მდიდარი რატომ ვარ ან სახელი საიდან მაქ? მე არავინ მყავდა დასაკარგი და ვერაფერს მაკლებდნენ, ახლა კი ერთი მაფიოზის საშულებით ყველა გიცნობს და გეცებენ. თან ეს შენ ვერ მხედავდი თორემ შენი ყველა დაბადების დღის ფოტო მაქ, ყოველ დღე გიყურებდი, ეს შენ არ მიცნობ თორე შენზე იმდენი რამე ვიცი რომ შენ თვითონ არ იცი საკუთარ თავზე მაგდენი.
- ჩუმად შევხვედრილიყავით, დედაჩემის გამო მეც რატო მსჯიდი - თვალები სითხით აევსო ნიტას.
- კარგი მოდი ჩემთან არ იტირო, სანამ არ მოვკვდები მანამდე ყველანაირად დაგიცავ, მერე კიდევ ზემოდან დაგაკვირდები.
- სისულელეებს ნუ ბოდავ, მინიმუმ 50 წელი კიდე ჩემთან უნდა იყო.
მამაშვილის ტკბილ საუბარს უყურებდა ლუკა და უხაროდა რომ ერთმანეთს შეხვდნენ.
- მომიყევი შენზე რამე - უთხრა ნიტამ.
- რა გაინტერესებს.
- რამდენი წლის ხარ, ცოლი თუ გყავს ან შვილები
- 38 წლის ვარ ჯერ ძაან არ დავბერებულვარ მაგრამ იმდენს ვნერვიულობ თმაში ერთი ორი ჭაღარა მაქ, შენს მეტი შვილი არ მყავს, მაგრამ ლუკა მე გავზარდე.
- რამე ენაზე ლაპარაკობ?
- ინგლისურად, ფრანფულად და ესპანურად ვლაპარაკობ.
- მართლაა, მეც ვიცი ესპანური ნუ ინგლისური თავისთავად.
- ხოო ვიცი შენ რომ დაიწყე ესპანურზე სიარული ბიძაშენმა მითხრა მერე მეც დავინტერესდი და ვისწავლე.
- que bueno (რა კარგია)
- si megusta espaniola (კი მომწონს ესპანური)
- ეე რა წესია მე ვერ გაბიგე ვერაფერი. - წაიწუწუნა ლუკამ.ამაზს სამივემ დაიწყეს სიცილი, ბევრი ილაპარაკეს გაინცეს მამაშვილმა ერღმანეთი.
- და მთავარი რაზეც მოვედი... - ჩაფიქრდა
- გისმენ - ყურადღებით უსმენდა ნიტა.
- ესეიგი ჩემი გრაფიკის გამო ხშირად ვერ გნახავ, უცხოეთში ვიქნები გარიგებებზე, შენ კი დიდი საფრთხე გემუქრება.
- ვიცი ნუ ღელ...
- არა ნიტა უნდა ვიღელვო, ერთი შენ მყავხარ მოკლედ მე და ლუკამ ვისაუბრეთ და გადაწყვეტილება უკვე მივიღეთ.
- რა გადაწყვეტილება? - დაეჭვდა ნიტა.
- ჩემი ცოლი უნდა გახდე - უთხრა ლუკამ.
- კაი გვეყი ღადავი რა - ნიტამ არ დაუჯერა ეგონა ეხუმრებიდნენ მაგრამ მათ სერიოზულ სახეებს რომ წააწყდა თვითონაც შეწყვიტა ღიმილი - არ ღადაობთ?
- არა, სრული სერიოზელობით გეუბნები. - ეუბნება ლუკა შვილს.
- მე 23 დღე დამრჩა სრულწლოვნობამდე, თან არ მიყვარს ლუკა.
- არც მე ვგიჟდები შენზე, თან რა იცი იქნებ შეგვიყვარდეს მერე ერთმანეთი. - ეშმაკურად აათამაშა წარბები და ფდხი ფეხზე გადაიდო.
- შანსი არაა, ამ სისულელეში არ აგყბებით.
- ნიტა სხვა გზა არ გაქ აბა რა გეგონა, ჩემი შვილობა ასე მარტივი არაა, თან ისედაც აქ ცხოვრობ უბრალოდ საბუთებში, თან ასაკზე მე მოვაგვარებ ნუ დარდობ, თავდაცვას გასწავლის კარგად და მერე უკვე თქვენ იცით.
- რამდენი ხანი უნდა ამ თავდაცვის სწავლას.
- მინიმუმ 2 თვე. და მორჩა თემა დახურულია. - ფეხზე წამოდგა ნიტას და ლუკას გადაეხვია და წავიდა.
- მმ აბა ჩემო საცოლევ ახლა რა გავაკეთოთ?
- არ მომეკარო თორემ მოგკლავ - ბალიში აიღო ნიტამ.
- ბალიშით მომკლავ? - იცინის- ნიტა რა შტერი ხარ, დამშვიდდი არაფრი გაკეთებას არ ვაპირებ, გეხუმრები.
- აუ რა სასაცილოა.
- თუ გინდა ხუმრობის გარეშედაც შეგვიძლია ბოლოს და ბოლოს ჩემი საცოლე ხარ. - ნიტა შეშდება მის სახეზე კი ისევ იცინის ლუკა.
- ისევ მეხუმრე ხო?
- ვიცი რომ არ გინდა ეს ხუმრობა იყოს მარა კი გეხუმრე. - გოგოზე ეღიმება და ოთახში შედის.
- ღმერთო ამაზე როგორ უნდა გავთხოვდე, ფან გათხოვება არც მინდოდა მიდიმუმ 22 წლამდე მაინც. - თავის თავს ელაპარაკება ნიტა. - დამშვიდდი ნიტა, დამშვიდდი მხოლოდ 2 თვე მერე მორჩება ეს სისულელეები. - თავის თავს ამშვიდებს ნიტა.
- არც კი იოცნებო ნიტა, ამ ორ თვეში ისე შეგიყვარდები რომ აქითან წასვლასაც კი არ გაიფიქრებ. - მეორე სართულიდან გადმოძახა რატიმ.
- ოცნება უფასოა, იდიოტოო.
- მე არ ვოცნებობ შენზე , ფაქტიურად ჩემი ცოლი ხარ ამიტომ საოცნებოდ არ მაქ საქმე, ხო ცოლუკავ? - სიცილით ეუბნება რატი.

საღამოს 9 საათი.
ნიტა მდივანზე წევს და ტელევიზორს უყურებს.
- ნიტა ადექი და გამომყევი. - ლუკა მიუახლოვდა ნიტას.
- რატომ?
- ვარჯიში იწყება.
- ახლააა?
- ხო მიდი ადექი.
- კარგი. - ეს თქვა და უკან მიყვა ლუკას. ლუკა ერთ პატარა ოთახში შევიდა.
- აქ როგორ უნდა ვივარჯიშოთ ბუქნები ვაკეთოთ.
- წამოდი ჯერ არ მივსულვართ. - ლუკამ ხალიჩა გამოსწია იატაკის ოთხკუთხედი ნაწილი ამოიღო და ნიტას ჩასვა სთხოვა, ნიტაც დაემორჩილა და კიბეებს ჩაუყვა, შიგნით კი უზარმაზარი ვიტრინები რომლებშიც უამრავი იარაღი იყო მოთავსებული.
- აბაა მოგწონს?
- გაოცებული ვარ - გაოცებული აკვირდებოდა ნიტა ყველაფერს ცარიელი კედელი არ იყო ყველგან იარარები იყო.
- რანდენი იარარია?
- მინიმუმ 100
- ოჰოო, იარაღების მაღაზია გაძარცვეე?
- რა ხუმარა ხარ, მიდი ერთი აირჩიე და მოდი.
- კარგი. - ნიტამ დაიწყო იარაღების თვალიერება და ყველაზე უბრალო კონფორტული და პატარა იარაღი აარჩია.
- ეს მინდა.
- მმ კარგი არჩევანია დამწყებუსთვის, ეს გაიკეთე.
- ყურსასმენები რად მინდა.
- ყურსასმენები არაა, უბრალოდ ყური გეტკინება გასროლის ხმაზე, ეს კი დაგიცავს .
- კარგი. - მოირგო ყურსასმენებისნაირი ნივთი.
- სად ვისროლო?.
- ნიტა მაგარი გამოცდილივით რომ დაიწყე ლაპარაკი ჯერ სროლა უნდა გასწავლო.
- აჰ ეგ ხოო. - ეატიმ რკინი კაცის ფორმა გამოიტანა და რამოდენიმე მეტრის მოშორებით დადგა.
- უყურე აი იმ კაცს, და ის ადამიანი წარმოიდგინე რომელიც გძულს, და პირდაპირ გულში ესროლო.
- როგორ ვესროლო?
- აი ასე - უკან ამოუდგა, ხელში სწორად დააჭერინა იარაღი და დამიზნება ასწავლა.
- ახლა გაისროლე.
- კაირგი. - მხოლოდ ეს თქვა და პირდაპირ რკინას გულში მოახვედრა.
- ვაა ღოჩაღ, ვინ გძულს ასე პირდაპირ პირველივე ცდაზე რომ გაარტყი.
- შენ! - მოგებული ღიმილით უთხრა ნიტამ და იარაღი ლუკას დაუმიზნა, ეგონა ლუკა მის დამშვიდებას და ფართხალს დაიწყებდა მაგრამ მშვიდად უყურებდა ნიტას.
- ხო პირველი წესი: თუ არ გაისვრი იარაღი არ უნდა დაიჭირო. - ახლა მოგებული ღიმილით ლუკამ შეხედა და იარაღი ააცალა.

კიდევ დიდხანს იმეცადინეს.
- აუ დავიღალე რა რემბი ხო არ ვარ წამო დავიძინოთ.
- მმ კარგი წავიდეთ. - ღიმილიტ მიახლოვდა ლუკა.
- ყველა თავის ოთახში.
- რატო ერთიც გვეყოფა ცოლუკავ.
- ლუკა ნუ სულელობ.
- კაი ხოო, მარა დარწმუნებული ვარ ერთ დღეს მაინც დაგაგემოვნებ.
- მაგას სიზმარში ნახავ.
- აპაა ეგრეც არ დავცემულვარ სიზმარში ტიტლიკანა გოგოები რომ მესიზმრებოდეს, თუ მომინდება ვიცი სადაც წავალ. - ცოტა არიყოს ეწყინასავით ნიტას.
- რატო მწინს? აბა რას ველოდი, ჩვენ მხოლოდ ერთი რამ გვაკავშირებს და ეს გაწვრტნაა, მეტი არაფერი. - თავისთვის ფიქრობდა ნიტა.

1 კვირის შემდეგ
ნიტამ და რატიმ უბრალოდ საბუთებს მოაწერეს ხელი, ყოველ დღე რაღაც ახალს ასწავლიდა ლუკა ნიტას.
ნიტა თავის ოთახშია და ლიკას ესაუბრება, ვიღაც თავხედს ლიკასთვის ზედმეტი გაუბედია და ამის გამო ნიტამ ლიკას დაცვა გადაწყვიტა, ნუ რათქმაუნდა ნიტა არ აპირებდა იმის ყურებას თუ როგორ სთავაზობდა ვიღაც ა*ეხეხილი ბიჭი ლიკას ზედმეტად ეროტიულ რაღაცეებს. ამიტომ ლიკას ფბ თი ამოუტრიალა ყველაფერი, ლიკა კი ამაზე ფაბრაზდა, თავის დაცვა ჩემითაც შემეძლო შენ არ მჭირდებოდი და ხმა არ გამცეო, ნუ ნიტასაც ესმოდა ადრე ლიკა ამ ბიჭს ქრაშავდა, ეს ბიჭი კიდე ეუბნება მიყვარხარო და ზედმეტად გარყვნილ გიფებს უგზავნის, ნიტასაც შეეძლო იმ ბიწისთვის ჭკუის სწავლება მაგრამ მანამდე ნიტამ მიუჩინა ადგილი.
ნერვები ქონდა მოშლილი ნიტას იმის გამო რომ ლიკას დაცვის გამო ლიკა ხმას არ ცემდა, მაგრამ ნიგაც გაბრაზებული იყო ამიტომ არ აპირებდა პატიებას.
- ნიტა მე გავდივარ და ღამე არ დამელოდო დაიძინე. - კარი შემოაღო ლუკამ.
- სად მიდიხარ ასეთი სიმპატიური. - ენაზე იკბინა ნიტამ მაგრამ უკვე გვიანი იყო.
- მაგლობა კომპლიმენტისთვის, და ისევ ცოლივით გამოგივიდა.
- მგონი ხოო, მართლა სად მიდიხარ?
- მაგას რა მნიშვნელობა აქვს იცოდე გვიანობამდე არ უყურო ტელეფონს არ მინდა ბრმა ცოლი მყავდეს.
- ფუ რა საშინლად გამოყურება სიტყვა ცოლი, გულის ამრევად - დაიჭყანა ნიტა.
- ხარ და რას ვიზამთ. - თქვა და კარი გაიხურა.
- სად მიდის? ასეთი გამოპრანჭული ალბათ ქალებში, აუუუ არა, მაგრამ რა ჩემი საქმეაა? სადაც უნდა იქ წავიდეს ფეხებზე . მეც კიდევ რა სულელი ვარ ეს გარეთ დაგულაობს მე კიდე სახლში უნდა ვიჯდე? არაფერიც. - ტავის თა თან ლაპარაკს მორჩა და ფეხზე წამოდგა. ვარდისფერი ატლასის ფეხთან ჩაჭრილი კაბა და თეთრი ბოტასები ჩაიცვა ნიტამ, თმები დაიხვია და ცოტა სულ ოდნავი მაკიაჟი გაიკეთა.
დაცვებს რომ არ დაენახათ უკანა კარიდან გავიდა და აქამდე გამოძახებულ ტაქსიში მოტავსდა.


აბაააააა როგორია, იმედია ძან ცუდი არ გამომსვლია ♡☆♡☆♡☆♡☆♡