მიტოვებული 2 თავი
-ლიზა იძახი არაფერი არ მომხდარაო და შხედე შენს თავს ამდენიხანი გზაშივართ და ხმა არ ამოგიაღია, ამასაც რომ თავი დავანებოთ და არაფრად ჩავათალოთ სახეზე ფერი არ გადევს. 8 წელიაა ეს ქუჩები არ გინახავს, 8 წელია რაც მშობიური ცის ქვეშ არ ყოფილხარ და შენ ასე უემოციოდ ზიხარ, არაფერი არ გაინტერესებს? იქ რომ გიყურებდი ვფიქრობდი მზად იყავი და ამოტომ დაგაძალე დაბრუნება, რომ მცოდნოდა ასეთი უნდა ყოფილიყავი არ დაგაძალებდი წამოსვლას, როგორც ამ რვა წლის მანძლიზე ხდებოდ, მე ისევ ჩამოვიდოდი ორკირაში. რადაგემართა ასე უცებ მეგონა რომ ყველაფერს შეძლებდი , ვფიქრობდი, რომ ის ლიზა აღარ იყავი, ის მეამიტი ლიზა რომელიც აქედან ცოცხალმკვარი წავიყვანე ვფიქრობდი, რომ ეხლა ყველას დაუმტკიცებდი როგორი ძლიერი ხარ შენ კიდევ ვიღცის ნათქვამმა ორმა სიტყვამ აზროვენაბა დაგაკარგინა, შენ გელაპარაკები გოგო მომაქციე ყურადება, უკვე ყვირილზე გადადიოდა ზურაა და არ იცოდა რაუნდა ექნა ლიზას სიჩუმე აგიჟბდა. ლიზა შენ გელაპარაკები ხმა ამოიღე მე აქქქ ვერ მამჩნევ თუ უსულო ნივთი ვარ რომ გელაპარაკები ხმა ამოიღე თორე ვარძიაში კი არა არსად არ წაგიყვანდა ამაღმვეე დაგაბრუნებ ამერიკაში, და როცაა შენი ტვინი მიხვდება რო მზადაა ამისთვის მაშინ დაბრუნდები გასაგები? უკვე მწყობრიდან გამოსული ლაპარაკობდა ზურა თან ხელებს სახეზე რიტმულად ისვამდა. - არსად არ დავბრუნებდები, რახან ვთქვი რომ მზად ვარ ესეგი ასეცააა, გზაა გაგრძელე და ცოტა სწრაფად იარე ინვესტორები საღამოს დედათ მონატერში უნდა ავიყვანოთ.უემოციოდ გაგრძელა საუბარი და თავისთვის კიდევ ერთხელ ჩაილაპარაკა, - ის იყო ნამდვილა ის იყო მილინო ადამიანის ხმაშიც კი არ ამერევა ის იყო, ღრმად ამოისუნთქა და ხელები სახეზე მოისვაა. დამღელი აჩმონდა მგზავრობა. თანაც ემოციებით დატვირთლი დეღ ქონდა გზად მამის და ძმის საფლავზეც შეიარა უჭრა ძალიან უჭრდა მაგრამ ეს როომ არ გაეკეთბინა არ შეძლო ისინი უნდა ენნახა ადამინები ზურას შემდეგ რომლებმაც ყველაფერი იცოდენ. საფლვზე მივიდა ყვავილები დააწყო დაა იქვე მიწაზე ჩამოჯდა - მააა, ძმაო ვიცი რომ თვენ ჩემი გესმით ისიც ვიცი, რომ ყველაფერი კარგად იცით ყველაფერი რაც იმ ღამით მოხდაა, მაპატიეთ, რომ დაგტოვეთ მთელი რვაწელი და წავედი თქვენსგამო მაინც უნდა დავრჩენილიყავი მაგრამ გახსოვს რომ მასწავლიდი, პირველ რიგში საკუთრ ღირსებასს ეცი პატივი და ამაყი იყავი, არავის გაუყადრო თვი და არავის მისცე უფლება რომ გული გატკინოს და გადაგიარონო ნაწილობრივ შევარულე ეს თხოვნა, იმიტომ წავედი, რომ მინდოდაა ფეხზე დავგდარიყავი ჩემმა სიამაყემ მომიყვანა აქამდე არ ვიცი ეს კარგი თუ ცუდი მაგრამ გადავრჩი არ ვიცი ისევ შენი ლიზა ვარ თუ არა მაგრამ მე აქ ვარ დავბრუნდი. - ძმაო შენ გახსოვს როგორ მეფერებოდი და მეუბნებოდი ხოლმე, შენს ჭრელთვალებში, რომ ცრემლებს ვხედავ ვგიჟები ისე გიხდებაო და ზოგჯერ მაბრაზებდი რომ მეტირაა, და მერე ისევ მეფერებდი და მკოცნიდი, რომ შემოგერიგებინე, თავზე მეფერებოდი და მეუბნებოდი ლიზაა მაგ თვალებზე მწუხარების ცრემლები რომ დავინახო ვინც არ უნდა იყოს შენი ცრემლების ატვორი ტყვიას შუბლში დავახლიო, ლიზაა სლუკუნებდაა ძლივს გასარჩვად საუბრობდა, გული ამოვარდნას ქონდა, მაგრამ აგრძელებდა საუბარს იცი ნიკაც ასე მეუბნებოდაა, ჩემი ნიკააა ის ხო ჩემი ძმაააა ის ხოოო ჩემი იმედი იყო თქვენს მერე ლევა მაგრამ არც კი მომისმინა ისე გამაგდო სახლიდან დაა დამივიწყა არც კი მოვუძებნივარ ასე მალე ივიწყებენ პირობებს ნეტა შენ რას იზავდი? შენ ისე იზავდი როგორც დანარჩენები ?თვალებს ძლივს ახელდა საუბარი აღარ შეძლო იმდენი იტირა 8წლის ნაგროვებს სიტყვებს დაა ბრაზს თითქოს ეხლა ამობდა და ფიქრობდა რომ ეს გაათავისუფლებდა იმ ტვირთისგან რასაც ამ დროის მანძლზე ატარებდა მაგრამ, ამოდ თითქოსსს გულში რაღაცა მწარეე ტკივილი იგრძნო ყველაფერი აეწვა შიგნიდან. მუხლებით დაეცა საფლავთან და ყვირილი დაიწყოოო,- რატოოოო? რატოოოოო წახვედით ამას მპირდებოდით ხო იცოდით როო მჭირდებოდით თავს ვეღარ აკონტროლებდა იმდენად იყოო ემოციებისგან და ბრაზისგან შეპყრობილი მუხლზე დაცემული ხელებით მიწას პოტნიდა დაა ყვირილს აგრძელებდაა. ზურა მაშინვე მივიდა და წამოყენება სცადა მაგრამ ლიზააა იმდენად ძალაგამოცლილი იყო ფეხზე ადგომაც კი ვერ შეძლო, ხელში აიტაცა სიფრიფანა სხეული და მანქანამდე მიყვანაა უკანა სავარძელზე მოათავს იფიქრა იქნებ ჩაეძინოს და უფრო კომფორტულად იყოს აქო. -თითქმის მისულები იყვნენ ლიზას, რომ გაეღვიძა თვალები მოიფშვნიტა, საშინლად ეწვოდა, თავიც ისე ტკიოდა გეგონება დილი ლოდი დაეცაო, უკვეეე მოვსულვართ მე კიდევ არაფრის ძალა არ მაქვს. სალის დაურეკაა მაშივე, რომ ოთახი მოემზადებინაა აშაკარად შხაპი და დასვენება ჭირდებოდა, რომ ძალა მოეკრიბა და საღამოს შეხვედრაზე წასვლა მოეხრხებინა. -დიდხასნ არც დაჭირვებია მალევე გაისმა ტელეფონის მეორე მხარეს ხმა, და ზურამაც მალევე ერთმანეთის მიყოლებით უთხრა ყველაფერი. -მომისმინეთ ეხლავე გაამზადეთ ლიზას ოთახი ძალიან დაღლილია და დასვენება ჭირდება , თითქმის მოვედით, და ეცადე რომ ინვესტორების შეხვედრა გვიან საღამოსთვის გადაიტანოთ მე დ ლიზას საქმე გამოგვიჩნდა და სადღც შევლა მოგვიწია იქ კიდევ ძალიან დაიღლა და ჯერ ვერ შეძლებს შეხვედრაზე დასწრებას მანამდე მე მივხედავ ჩენს სტუმრებს დანარჩენზე მერე ვილაპარაკოთ, 15 წუთში მანდ ვართ. ტელეფონი გათიშ აღრც კი დალოდებია პაასუხს. სალის ნამდვილად არ უპასუხია მის ტელეფონისთვის ისევ ის უცნობი იყო, სალის როგორც ჩანს ცენტალურს საამზარეულოში დარჩა ტეელეფონი როგორღაც ეს ბედოვლათიც იქ მოხვედრილა დაა ტელეფონზე ზარის ხმა გაისმა თუ არა და ზედ ლიზას სახელი დაინახა მაშინვე უპასუხა, გაუკვირდა იქიდან ბიჭის ხმა რომ გაიგონა მაგრამ მისი რა საქმე იყო როგორც კი საუაბრი დაასრულა და გათშა ტეელეფონი ისევ ბარზე დადო და გავიდა წყლის ჭიქით ხელში აზრადაც კი არ მოსვლია რომ ის რაც ტელეფონში მოისმინა სალისთის ეთქვა. როგორც ყველას დემეტრესაც ისევ კაცურმა ბინძურმა აზრებმა გაუელვეს თავში და ტუჩის კუთხე ჩუტეხა ღიმილმა - როგორც ჩანს ჩვენი ქალბატონი ლიზა დროს არ კარგავს და ერთიკვირის უნახავ ქმართანნ ვნებიან წუთბს ატარებს. ვნახოთ ერთი ვინა ეს ჩვენი ლიზააა ასეთი. როორც ჩანს ქმრის მოზღვავებულ ემოციებს ვერ გაუძლო და ძალიან მალე დაიღალა გაეცინა თავისივე ფიქრებზე რაში აინტერესებდა ლიზა ვისთნ იწვებოდა და ვისთან რამდენხანს იქნებოდა უბრალო სახელ ლიზას გაგებაზე ისევ წარსული ახსენდებოდა ისევ თავის ლიზი თავის ლიზიკო რომელიც კიდევ ვერ დაივიწყა. აივანზე გადაეყუდა და ფიქრი დაიწყოო ნეტა ეხლა სადააა რა საინტერესოააა ვახსოვარ ნეტავ 8 წელი გავიდა რასაინტერესოა სადმე რომ შემხვედს თუ ვიცნობ .ამ ფიქრებში იყო ძმაკაცის ხმა რომ გაიგონა - ეე დემეტრე წამოდი ის ლიზა დაბუნდაა ბიჭო მოვიდააა აზრზე ხარ გავიგებთ ვინააა ეს აასეე ცნობილი და თანაც სრულიად უცნობი ქალი ნეტააა ქმარი თუ ყავს რასიტყვი თუ მაგარი ქალია ხო არ ავაგდოთ? ჰაა იქნებ კოტეჯებზე დაგვიკლოს ხოლმე სიცილით უთხრა და მხარზე დაარტყაა. -დემეტრე არ ინძრეოდა ისევ ვიფქრობდა და ამ ფიქრებში გართულმა დაინახა როგორ წავიდნენ იმ კოტეჯისკენ რომლის ქირაობაზეც ამდენიწელია ჩალიჩობენ მაგრამ სულ ტყუილად მოიცა და აბა ის კოტეჯი არ ქირავდებაო? - აუ თუ ძმახრა ხარ ასეთი მიუხვედრელი როგორ ხარ, ლიზააა ეგ ლიზას კოტეჯია და მაგიტომაც მიდის მანდ.უცბად ჩამოურაკრაკა და ხელებს ერთმანეთზე ახახუნებდა და აჟიტირებული ელოდებოდა როდის მოვიდოდა ძმაკაცი აზრზე რომ გაყოლოდა დაა ეს ლეგენდა ქალი ლიზა გაეცნოთ. -აა ეხლა გასაგებია, ვითომ მეამჩმფეხებურად ჩაილააპარაკა მაგრამ სინამდვილეში ჭამდა სურვილი იმის არომ გაიგე და დაენახა ის ლიზაა.ხოო მართლა აი რო გაინტერესებდა ვეჩალიჩოთ და დავკეროთო შეხედე იმ ბიჭს ლიზა ლამის რომ ხელში ყავს აყვნილი მაგის ქმარია ეგ კიდევ იმიტომა ეგეთი ძალა გამოცლილი რომ მისმა ქმარმა გზაში ვნებიანი წუთბი ან საათებიც კი აჩუქა,ა ჰა მიდი თქვი გაუქაჩვს მაგდენ რომ ქმარზე მაგრად იმუშავო - თითქოს ბრაზით და ზიზღით თქვა და ოთხში შებრუნდა. -გაკვირვებული დატოვა კაკი ვერ გაეგო რა დაემართა ხელები გაკვირვების ნიშნად გადარიალგადმოატრიალა და თავისთთვის ჩაილაპარაკა, ეს ბიჭი სულ დადებილებული დადის რაა ესეგი გოგო სახელად ლიზა არ უნდა გააცნო ამას გაცნო კი არა საერთოდ არ უნდა უხსენო თორე ცოცხლად შეგჭამს, კიდევ უყვარს ამ ხეპრეს ის გოგო დაა მოძებვნასაც არ ცდილობს დებილია რა და მერე აქ დგას და ამ ამ ანგელოზი გოგოსნაირებზე იყრის ჯავრს. ღიმილით თქვა კაკიმ და ხელი ლიზას კოტეჯისკენ გაიშირა -რაო კაკი გავგიჟით და ჩვენთვის დავიწყეთ ლაპარაკიო, ბიჭები მივიდენ და იქვე აივანზე დალაგებულ სკამებზე ჩამოსხსენ. - გავგიჟდი არა, გაგიჟდა, ასოასო დაუმარცვლა ბიჭებს, აი ის თქვენი პატონი დემეტრე გაგიჟდა, გადამრევს ამდენი წლის მერე ესე დებილივით უყვარს თუ გიყვარს *რაკი უნდა აწიო და გაინძრე და გოგო ნახო, მიაგდეს ცალკე ოჯახმა, ცალკე ამან დაა ეხლა დგას და გლოვობს რამდენი სახელ, ლიზას, გაიგებს კიდევ ასე აჭრილი დადის და ჩვენზე იყრის ჯავრს მერავიცი ეს კიდევ ვინ გოონია მართლა თავის ლიზა გონია თუ რა, ვაფშე და ის გოგო ცოცხალია იცის ვინმემ რო? ოჯახსაც არ მოუკითხასვს არსად მაგ გოგოზე არაფერი არაა 8წის მანძილზე ერთ ნაცნობსაც არ შეხვედრია დავიჯერო? გააფთრებული ლაპაარაკობდა კაკი და თან აივანზე აქეთ იქით დადიოდა . -ძმობას გაფიცებ გაჩუმდი რა კაკი ეხლა მაგის დრო მართლა არაა როგორმე დემეტრე უნდა დავითანხმოთ რომ სხვაგან ვიქირავოთ კოტეჯი ან საერთოდ დავრუნდეთ სახლებში -მოიცაა თემო შენც გააფრინე ვერ ხართ თუ რახდება აქ დასასვენებლად და გასართობად ვარ და მაცადეთ, მე კაკი არ ვიყო თუ მაგას აქ გოგო არ ვუშოვო და ეგ ლიზა არ დავავიწყო - ვერ დაავიწყებ ბიჭი ვერა რატო არ გესმის. ხო იცი 10 წლის წინაც მაგას იძახდა დავივწყებ დავივიწყებო მერრე დავივიწყე დავივიწყეო მაგრამ თვალები სად *რაკში გაქვს ვერ ხედავ რო უყვარრს უნდა წავიყვანოთ აქედან. - არა ტო მე არ წავალ რაპონტია ტო ყველა ლიზას უნდა გავექცეთ და დავემალოთ მთელი ცხოვრება სანამ ის ხეპრე არ მოიყვანს ცოლს ან იმ ასააკამდე არ მივა რო ვინმე მომვლელი ვუთრიოთ? - ყველა ლიზას არააა მარტოო.... - რა მარტო თემო დაასრულე ძმობას გაფიცებ ყველა რატო მადებილებთ თქვით გასაგებ ენაზე . - ის ლიზააა -რაააა რა ის ლიზაა მეღდავებით ? მოიცა ეს ლიზა ის დემეტრეს ლიზაა უკვე ყვიროდა კაკი. -ხო ხო ეგრეა მაგრამ ნუყვირი გაიგებს ეს და ან ჩვენ დაგვბრიდავს ან ლიზას და მერე თავსაც მიიყოლებს. -კიმაგრამ ის გოგო სახლიდან გაგდეს, სკოლის გარდა არაანირი განათლება, სახლი არა, კარი არა, მეგობარი არა, უპატრონო ძალივით ქუჩში დატოვეს და ეხლა ამხელა ბიზნესმენია ? თვენ რა მეკაიფებით და სულ ყველა ერთაად და*ლევდით? რაღაცა გეშლებათ ტოო , გოგომ ჯეკპოტი მოიგო თუ ფულიან ბებერს გაყვა რახდება ასეთიც არიყო ის გოგო, მაგრამ იმდენი რამე გაუკეთეს საყვარელმა ადამიანებმა თუ გამიკვირდეს რამე. გიჟივით საუბრობდა თან თავზე ხელს ისვამდა სკამზე ალბათ მესაედ ჯდებოდა და დგებოდა ნერვიულობდა და ბოლთას ცემდა თან უკვირდა შოკში იყო. -ხოო ხო ის ლიზა, ზილა ლომიძე დემეტრრე ჯაყელის ლიზაა. და ნუ ბოდავ რაღაცეებს გოგომ ყველაფერს თავისით მიაღწია ამერიკაში ყოფილაა ვიღაცაა რააა ერთი ვინც ეხმარება მაგრამმ ეგ ვინა და რა სტატუსითაა ლიზასთან არ ვიცი მაგრამ გავარკვევთ ყველაფერს, მაგრამ სანამ გავარკვევთ ლიზა და დემეტრეე არ უნდა შეხვდნენ ერთმანთს - იცნობენ? -შეცვლილია ლიზა მაგრამ სიყვარულია ისევ მათშორის და მგონია, რომ იცნობენ თვალები არასდროს იცვლება ხო იცი. - კარგი გასაგებია ყველაფერი. ისე ამ ჩემისას გული უგრძნობდა თუ რაიყო რა აღრრენილი დადიოდა მაგ გოგოზე რო გაიგო. - არ ვიცი მაგრამ საღამოს ლიზას შეხვედრა აქვს დაა ეზოში მოუწევთ სიარული როგორც ვიცი და იცოდე ეგ არ გამოუშვა თორე ხო იცი არა. - კაი ვეცდები ან რავი წავიყვან სადმე და - კაი ჯაყელს შენ გაბარებ კაკი და აბა მიხედე ჩვნ გავალთ იქნებ რამე გავრკვიოთ - კაი მიდი თემო სულ რო დაკოჭვა დამჭირდეს დავაკავებ ამას როგორმე დღეს კოტეჯში. არვიცი როგორ მოგეწონათ ეს მეორე თავი. იმედი მაქვს რომ მეც თქვენი ერთ-ერთი რჩეული მწერალი გავხდები მადლობა ყველას ვინც კითულობთ ამ ისტორიას, ძალიან გთხოვთ დააფიქსირეთ თქვენი აზრი კომენტარებში, ჩემთვის ძალიან მნიშველოვანი დაა როგორც დამწყები მწერალი მივიღებ ჩემი მკითხველის ჯანსაღ კრიტიკას |
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.