დეეე შეიძლება?
დედა:კიი ლიზ,შემოდი.
ლიზა:დეე რაღაც მაინტერესებს და ამისთვის შემოვედი.
დედა:ხო,გისმენ რა იყო აბა.
ლიზა:როდის მივდივართ თბილისში?
დედა:რა იყო ასე მოგწყინდა აქ ყოფნა? და გაიცინა.
ლიზა:არაა,ისე მაინტერესებს.
დედა:ხვალ ვფიქრობ წასვლას.წავიდეთ?
ლიზა:ხოო,რავი,კიი წავიდეთ.
დედა:რა აბდაუბდა ლაპარაკობ ლიზ? რა იყო რამე მოხდა?
ლიზა:არა დე,არაფერი არ მომხდარა.
დედა:კაი,ლეილა დეიდასთან მივდივარ შენც ხომ არ წამოხვალ?
ლიზა:არააა!! ხო იცი დეე რომ არ მიყვარს ეგ ქალი.
დედა:რატომ ლაპარაკობ ასე ლიზა? ძალიან კარგი ქალია,თავისებურია.
ლიზა:ხო კარგი დეე,შეიძლება ზღვაზე გავიდე? ლუკასაც ვნახავ,ხვალ ხომ მივდივართ და..
დედა:კარგი,მალე მოდი იცოდე და ჭკვიანად იყავი.
ლიზა:კარგი დე მადლობა.
გასვლისას შემაჩერა ორი წამით და მითხრა..
დედა:გზაზე ფრთხილად იყავი ლიიზ,ათასი გადარეული დადის და ფრთხილად იყავი.
ლიზა:კარგი დედაა,კარგიიი.(თან ვიცინოდი)
ლუკას დავურეკე,უნდა შევხვედროდი.
არ გამოვპრანჭულვარ,ჯინსის შორტები და მაიკა ჩავიცვი,თმებიც ავიკოსე მაღლა და გავედი.
გზად ვფიქრობდი,რა კარგი იყო შარშან ამ დროს,სულ არაფერი მაშფოთებდა და ამდენსაც არ ვნერვიულობდი,მივყვებოდი ყოველდღიურობის მდორე დინებას..
ახლა კი ყველაფერი თავდაყირა დადგა,მოულოდნელი ფაქტებით აივსო ჩემი ცხოვრება.
ლუკა აგვიანებდა,ცხელოდააა,ნაყინი ვიყიდე.. ჩემს მდუღარე სულს ცივი სალბუნი ესიამოვნა.ცოტახანში ლუკაც გამოჩნდა.
ლიზა:რატომ დააგვიანე ასე ლუკა?
ლუკა:აუ რავი რაა,ძმაკაცს შეყვარებული გაებუტა და რაღაცეები მივუტანეთ შერიგების პონტში,ძაან გვთხოვა და აღარ გავუტეხეთ რაა.
ლიზა:ააა,შენ ძმაკაცის შეყვარებულს შოკოლადები აურბენინე და მე ამდენი ხანი მალოდინე.
ლიზას არაფრად ეპიტნავა ლუკას წიწმატიანი პასუხი.
ლუკა:კაიი რა ლიზ,ნუ გწყინს!
ლიზა:აუ ლუკაა,არ გინდა რაა. ხვალ მივდივარ ბათუმში და მინდოდა მეტი დრო გაგვეტარებინა ერთად.
ლუკა:არ ვიცოდი თუ ხვალ მიდიოდი,გინდა ბამბის ნაყინი?
ლიზა:არააა,არ მინდა.
ლუკა:კაი ნუ მებუტები გოგო!
ლიზა:არ გებუტები,უბრალოდ არ მინდა ლუკააა.
ლუკა:აუ შენი ნერვები არ მაქვს ეხლა ლიზა იცოდეე!!ესე თუ გააგრძელებ შემდეგში რავი მაშინ..
ლიზა:მაშინ რაა?
ლუკა:მაშინ გაგვიჭირდება ურთიერთობა
ლიზა:დამშვიდდი,არ გაგვიჭირდება,რადგან გშორდები.
ლუკა:რაა? სულ გადაირიე ხო?
თვალებიდან ნაპერწკლები გადმოყარა ამის გაგონებაზე,ოხ როგორ მესიამოვნა რომ ასე გაბრაზდაა,ამ ყველაფერს თითქმის გაუაზრებლად ვაკეთებდი,მაგრამ მინდოდა ეხვეწნა(იცინის),ვიცი ბოროტული საქციელია,რაღათქმაუნდა ფიგურალური მნიშვნელობით,მაგრამ.. არაუშავს,ახლა თავისმა ძმაკაცებმა იზრუნონ ჩემზე.
ლუკა:ლიზ ნერვებს მიშლი!
ლიზა:აუ ჯობია წავიდე რაა.
ავდექი და წამოვედი მითომ და ასე(ძალიან)გაბრაზებული.
ესეც 14-ე თავი .. აბა რას იტყვით?