ქალის სხეულს მთელი ძალით ჩაფრენილი, მაქსიმალურად ცდილობდა უარყოფითი ენერგიისგან დაცლას. არაფრად აგდებდა ქალის განწირულ კივილს, შიგადაშიგ სიამუვნებისგან, ტუჩებს რომ იჭამდა.
კულმინაციას ერთად მიაღწიეს და დაცვარული სხეული მალევე მოაშორა ქალს.
-სანდრო! ქალის ტუჩებიდან წარმოთქმული მისი სახელი სისხლს მთელი სისწრაფით უდუღებდა, მიმართულებას უცვლიდა ყველაფერს მის ორგანიზმში.
-ანო! ქალის თავთან დაიხარა
-ოდესმე მოგბეზრდება ასე ყოფნა და მოგინდება შვილები, მერე? მწვანე სფეროებს არ აშორებდა კაცის დანისლულ თვალებს.
-კარგი რა! ჯერ სულ ახალგაზრდა ვარ ცოლ-შვილისთვის! მზერა აარიდა ანოს უნაკლო სხეულს და შარვალი ამოიცვა.
-მე მივდივარ! პიჯაკი ბოლო შტრიხი იყო, რომელიც შეისწორა კაცმა და მძიმე ნაბიჯებით დატოვა სახლი.
-იმედია ვერავინ გაიგებს, რომ პრეზიდენტთან ვ*იმაობ!
კართან მისულს უკან დააწია მისი სიტყვები და საბანში გახვეულმა თავი ძილს მისცა.
***
სამზარეულოში იდგა სრულიად შიშველი და სიგარეტის კვამლში გახვეული მხოლოდ იმ ნაწილზე ფიქრობდა, რასაც მუცლით ატარებდა. ამ მომენტში არ შეიძლებოდა, ახლა არ გეგმავდდა ანო ფანგანი შვილს, მითუმეტეს კაცისგან რომლის გრძნობები არც კი იცოდა. იჯდა და ეწეოდა... მესამე ღერი, რომ აატრიალა ხელში, საშინელი გულისრევა დაეუფლა და სირბილით გაიქცა საპირფარეშოში. უნიტაზზე გადაკიდებულს, მხოლოდ იმის სურვილი კლავდა ეს ბავშვიც ამოყოლოდა ამ ყველაფერს და საბოლოოდ დაესვენებინა საკუთარი თავიც და ეს უცოდველი არსებაც.
-ჯანდაბა პატარავ! ხელები მოხვია მუცელს და იატაკზე ჩაიკეცა.
-როგორ არ გაგიმართლა ხვდები? დედაშენს პრეზიდენტი ხმარობს და შენ, შემთხვევით ჩაისახე! ამას მოგიყვები ოდესმე ნეტავ?
მოგიყვები თუ როგორ მძულხარ აქედანვე? როგორ მინგრევ ცხოვრებას ხვდები? ჯანდაბა მე ანო ფანგანი, ერთადერთი ქალი ვარ რომელიც არ ფიქრობს შვილზე და მაინცდამაინც აქ ხარ! ჩემს მუცელში ხარ!
მთელი ძალით ებღაუჭებოდა მაისურს ანო მაგრამ ვერ გაბედა. ვერ გაბედა შეხებოდა მუცელს, სადაც ახალი სიცოცხლე იწყებდა ბრძოლას.


წარსული...
ფერად განათებაში ჩაკარგული ქალი, ალკოჰოლის ზემოქმედების ქვეშ, ნაზად მიარხევდა საკუთარ სხეულს და მის გვერდით მყოფ თამუნა არეშიძეს თან მიათრევდა.
-ანო! ხმამაღლა კისკისებდა ახალგაზრდა გოგონა და თან ციფრების კომბინაციად კრეფდა, მის მობილურზე.
-ერთიც ვიცეკვოთ რა.. მუდარით გახედა ნასვამმა ანომ მეგობარს და ტანი ააყოლა საოცარ მელოდიას, რომელიც ყველა უჯრედში სასიამუვნოდ ურტყამდა.
-ანო ჩემი ძმა მოვიდა! სრული ნეტარებიდან ისევ მეგობრის ხმამ გამოიყვანა და მის თეთრ მოსაცმელს დასწვდა.
-ოღონდ არ უთხრა, რომ დავლიე! სიცილს არ წყვეტდა ფანგანი.
-გეკადრება? არც არეშიძე ჩამორჩენია კისკისში.
ასე აღმოჩნდნენ ვატო არეშიძის მანქანასთან, რომელიც ოდნავ დაბღვერილი იყურებოდა ქვემოდან.
-ვატო! მისკენ წავიდა თამუნა და ძლიერად მოეხვია ძმას.
-შენ სახლში დაგელაპარაკები! თითი გამაფრთხილებლად დაუქნია დას და ახლა ანოს გახედა.
-ფანგანი ცოტა ნაკლები უნდა დაგელია! უფრო შეუბღვირა და მანქანის უკანა კარი ხმაურით გამოაღო.
-დასხედით ორივე და მთელი გზა ხმა არ ამოიღოთ!
ჩვეულებისამებრ, უსიტყვოდ მოთავსდა ავტომობილში ქალი. მანქანაც დაიძრა და ძალიან გვიან მიხვდა, რომ მის გვერდით უცხო იჯდა.
თვალები რამდენიმეჯერ დახუჭა და მერე ხელახლა გაახილა.
-ჯანდაბა! სიმწრით ჩააფრინდა ტუჩს და კიდევ ერთხელ მოიკრიბა ძალები.
-არ გელანდები! სიცილნარევი ხმით გასცა პასუხი მის ჟესტს პასუხი უცნობმა.
-ეეე სანდრიუ! თამუნას აჟიტირებულ ხმაზე, მოეშვა ფანგანი და მიხვდა, რომ ნაცნობი იჯდა მის გვერდით.
-სანდრიუ კი არა პრეზიდენტო თამ! დის აჟიტირებულ სიცილზე, ცოდიანი ძაღლივით გამოყო ენა ვატომ.
-სულ მავიწყდება ხოლმე! ბოდიშის ნიშნად ხელები ასწია უმცროსმა არეშიძემ და იმის შემდეგ ხმა არც-ერთს ამოიღია და არც-მეორეს.

ეს იყო პირველი შეხვედრა.. სწორედ აქედან დაიწყო მთელი ისტორია, რომელსაც ყველაზე დიდი შეცდომა დაერქვა.


****
რომელიღაც წიგნში, რომელიც ბებიამ იყიდა თურმე, წარწერა ამოვიკითხე ,,არის მომენტები, როდესაც ჩვენ ქალები,გამოუსწორებელ შეცდომებს ვუშვებთო". მაშინ არ ვიცოდი, რატომ ან რისთვის მიაწერა უცნობმა რ.ფ ეს წარწერა წიგნს, მაგრამ მერე ისტორია მოვისმინე და მივხვდი.
ვინმე რიტას, დაუწერია ეს ფრაზა, მაშინ როდესაც საყვარელი კაცის ნაყოფი უნებლიედ მოკლა. ჯერ არ დაბადებული ბავშვი მოკლა ისე, რომ ამის შესახებ არაფერი იცოდა. არ ვიცი, რამდენად იყო ეს ფრაზა რიტასი, მაგრამ ახლა გამახსენდა რატომღაც და უბრალოდ დავიწყე ისტორია! გრანატიკული შეცდომები ბევრია, სორით.
უბრალოდ მინდოდა ცინმესთვის მომეყოლა რიტას ისტორია,ჩემეული ვერსიით!

თუ არ დაგეზარებათ ამ მცირე თავის წაკითხვა აუცილებლად დამიტოვეთ, თქვენც ასევე მხირე შეფასება!