ფანჯარასთან მდგარ სავარძელში იჯდა ქალი,ხელში წითელი ღვინით სავსე ბოკალი ეჭირა და მარტოობას ებრძოდა.
ტირილისგან თვალები ჩაწითლებული ჰქონდა,ჭიქას ჭიქაზე სვამდა და თითქოს ასე ცდილობდა იარების ჩაცხრობას.ზარის ხმაზე ზანდატ წამოდგა ფეხზე,თეთრი ხალათი უკეთ შემოიჭდო სხეულზე და აერეული ნაბიჯებით მივიდა კარებამდე.
-შენ?-გაკვირვებულმა ჰკითხა ქალმა კარებში მდგარ სულუეტს და კარები ფართოდ გააღო...
-ვიფიქრე პარტნიორი არ გაწენდა...-სევდიანად გაუღიმა კაცმა და მისაღებისნენ გაემართა.
-დალევ რამეს?-იკითხა ქალმა და ღვინის ბოკალი მაგიდაზე შემოდგა.
-იგივეს რასაც შენ.
-კარგი...-მოულოდნელი ვიზიტით გაკვირვებული ქალი სამზარეულოსკენ წავიდა,მაქსიმალურად ცდილობდა ნაბიჯები არ არეოდა და სირცხვილი არ ეჭამა.
სასმელი და ტკბილეულიც გაიტანა და სავარძელში კომფორტულად მოთავსდა.
-რისი დავლიოთ?-იკითხა კაცმა.
-მოიცა...-ჩაფიქრდა ქალი.-მე მშვიდობის სადღეგრძელოზე გავჩერდი-
-მაშ მშვიდობისა იყოს!-ჭიქა აწია კაცმა.
-იყოს მშვიდობა!-გაიცინა ქალმა და ღვინო მოსვა.
ადელა კარგად შეზარხოშებულიყო,ლოყები წითლად შეფალკლოდა და თვალებაჟუჟუნებული წრუპავდა მათრობელა სითხეს.კაცს ძალიან მოსწონდა,ასეთი ადელა.სუსტი,ფაიფურის თოჯინის მსგავსი და ამავდროულად ძლიერი.ქალს ჰქონდა რაღაც ისეთი,რითაც ძლიერ იზიდავდა კაცს...ეს რაღაც უცნაური ლტოლვა იყო,დაუცხრომელი ვნება რომელსაც მამაკაცი განიცდიდა ქალის მიმართ.დიდი იყო სურვილი რომ მის სხეულს დაჰპოტინებოდა და მისად დაეგულა,შეეგრძნო ქალის ტუჩების სიმხურვალე,ქათქათა კანის სურნელი...
კაცმა ნაზად ჩამოუსვა ახურებულ ღაწვებზე ცერა თითი ქალს,არ გამოპარვია ქალის აღელვება,წამიერი შფოთვა და ტაოდაყრილი კანი...
თითით ტუჩებზე მოეფრა და ძალიან,ძალიან ფრთხილად დაიხარა ქალის ტუჩებისკენ,ნაზად შეეხო ღვინით დაცვარულ ტუჩებს,ცალი ხელით ხალათი გადაუწია ქალს და ყელზე მიაწება გავარვარებული ტუჩები.ქალს ჩუმი ოხვრა აღმოხდა და ნებიერად მიესვენა დივნის საზურგეს და მამაკაცის ტუჩებს დაეპოტინა.მხოლოდ მაშინ გამოფხიზლდა როცა საძინებლში აღმოჩნდა,თუმცა არც მაშინ გაუჩრებია მამაკაცი პირიქით უფრო დიდი სურვილითა და ვნებით აჰყვა ალერსში...


***
როგორც კი მზემ ამოწვერვა დაიწყო და პირველი სხივი სტყორცნა განთიადს,მაშინ დაიწყო გამოფხიზლება ადელამაც,საწოლიდან ოდნავ წამოიწია თუმცა უკანვე დაბრუნდა.თავის აწევაც კი არ შეეძლო,სხეული უბჟუოდა და თავბრუ ესხმოდა.გონებაში ფაქტების დალაგება დაიწყო თუ რა ჯანდაბა გააკეთა წუხელ საღამოს...
#სამსახურიდან დავეთხოვე;
#სასაფლაოზე ავედი;
#დავთვერი,მერე კარზე ზარი,
მაქსიმე,
წითელი ღვინო,
ერთი კოცნა,
ორი კოცნა,
სამი,ოთხი,ხუთი...
-ჯანდაბა!-წამოიკივლა ქალმა და საწოლიდან წამოხტა,ოთახის თვალი მოავლო და შეძრწუნებულმა კიდევ ერთხელ წამოიკივლა,სუნამოს ფლაკონები,მანიკურები,საათები,მთელი ბიჟუტერია რაც კი სარკესთან იატაკზე უგზო უკვლოდ იყო მიმოფანტული.ხალიჩაზე ბუმბულები ეყრა,მერე სარკეში ჩაიხადა...
გული გადაუქანდა,სხეულზე პატრ-პატრა დალურჯებები ჰქონდა...სწრაფად ჩაიმალა საბანში და თავის წყევლა დაიწყო.
-კაცი სად წავიდა?-წამოიყვირა უეცრად,თითქოს თავს იმედებდა რომ არ მომხდარა ის რაც მოხდა თუმცა ფაქტი ერთი იყო ამას თეთრეულზე დამჩნეული წითელი ლაქაც ადასტურებდა...
-მომკალი ჩემო თავო!-ჩაილუღლუღა უღონოდ და საწოლიდან წამოდგა,შხაპის მისაღებად.თითქმის ერთი საათი იწვა თბილ წყალში და ფიქრობდა,გაბრაზებული იყო მაქსიმეზე ასე უთქმელად რომ წავიდა. "გამომიყენა"-ო დაასკვნა და სამსახურში წასასვლელად დაიწყო მზადება.მუქი,შინდისფერი ვიწრო შარვალი და თეთრი,ოდნავ გამჭირცალე პერანგი ჩაიცვა.მსუბუქი მაკიაჟი გაიკეთა და მინერალური ბოთლის თანხლებით დატოვა სახლი.გზად, აფთიაქში შეიარა და თავის ტკივილის წამალიც იყიდა თორემ თავი გასკდომაზე ჰქონდა.სამსახურში დროზე-ადრე მივიდა და კაბინეტში შესულმა შვებით ამოისუნთქა როცა მასქიმე არ დახვდა.პიჯაკი გაიხადა, სკამზე გადაფინა და საბუთების ზღვაში ჩაეფლო.ვერ ეგუებოდა რომ ბაღაშვილების საქმე ასე გაჭიანურდა და გამოძიებაც სწორ გზაზე ჯერჯერობით არ იდგა.
-ვინ ხართ ასეთი!-ჯიბრიანად ჩაილაპარაკა ქალმა და სავარძელში გასწორდა,კარი მაქსიმემ შემოაღო და თავის მაგიდას მიუჯდა. "გამოშტერებული ფოცხვერი" ჩაიდუდღუნა ქალმა და კიცერზე მოისვა ხელი.
შესვენებადე ადელა გაუნძრევლად იჯდა თავის ტერიტორიაზე და საბუთებს უკირკიტებდა.ღმერთია მოწამე რად უჯდებოდა ასე ჯდომა ქალს,თავი საცა იყო გაუსკდებოდა ან მოთმიმება უმტყუნებდა,წამოფრინდებოდა არარსებული ძალებით და "მდუმარე მაქსიმეს" მიახრჩობდა...
შესვენებამ სულზე მოუსწრო,სწრაფად წამოდგა ფეხზე და კაბინეტიდან გასვლა დააპირა რომ კაცმა თავისკენ მიიზიდა ქალი და ვნებიანად წაეტანა ადელას ტუჩებს.
-გამიშვი-წაილუღლუღა ქალმა და დასხლტომა სცადა მაგრამ მაქსიმემ უფრო ძლიერ აიკრა ქალი სხეულზე და მაგიდაზე შემოსვა.- მაქსიმე შემეშვი თუ ღმერთი გწამს...-ამოილაპარკა ქალმა როცა კაცი პერანგის ღილებს წაეტანა,თუმცა ვერაფერი გააწყო ამიტომ ხელი მთელი ძალით ჰკრა და მაგიდიდან ჩამოხტა,ამ დროს კარებზე ვიღაცამ ფრთხილად დააკაკუნა.ადელა არ დალოდებია კაცის რეპლიკას კარები გაავებულმა შემოხსნა,დაეფიცება პირველად გაეხარდა ბაიას დანახვა "მადლობა"-ო მიაძახა სწრაფად გაეცალა.



სალამი ჩემო შოკოლადებო!
იმედია არ დაგვიწყებიათ ჩემი მაქსიმე...
ბოდიში რომ დავაგვიანე,სხვანაირად არ შემეძლო,სკოლა სწავლა,ვერ ვიცლიდი საწერად...
ველოდები თქვენს შეფასებას;
სიყვარულით 'მარიამი'