ხვალ ჩემი დაბადების დღეა. ხვალ უკვე 15 წლის გავხდები და სულ რაღაც 3 წელი დამრჩა იმისთვის რომ ამ ადგილიდან წავიდე. 8 წელი ისე სწრაფად გავიდა გააზრებაც კი ვერმოვახერხე. ჩემი ცხოვრება ჩვეულებრივსამებრ მიდის სკოლა პანსიონატი ალექსანდრე და ისევ პანსიონატი. რომელ სკოლაშიც ვსვწავლობ ალექსანდრეც იქ არის საბედნიეროდ გვაქვს იმის შესაძლებლობა რომ კერძო სკოლაში ვიაროთ. ალექსანდრეს დეიდა გარდაიცვალა სამწუხაროდ პანსიონატის დირექტორი და ახალი დირექტორი გვყავს ერთი დედაბერია რომელიც ძალიან აუტანია და ამაზრზენი. ხშირად ვკამათობ მასთან და ხშირად ვისჯები სხვადასხვა სასჯელითაც. პანსიონატიდანაც ბევრჯერ გავქცეულვარ მაგრამ ეგ არაფერი ისე დავბრუნებულვარ არც კი შეუმჩნევია ჩემი არარსებობა. აქ ბევრი მეგობარი მყავს მაგრამ ოთახის მეგობრები მაინც სულ სხვაა. ანასტასია, ელისაბედი და ნინი გოგონები რომლებიც ყველაზე საუკეთესოები არიან ჩემს ცხოვრებაში. ასევე თორნიკე აი ხუჭუჭთმიანი და ცისფერთვალება ღმერთო ისეთი სიმპატიურია ნინი მის დანახვაზე დებილდება, დიდ დროს მათთან ვატარებდით მე და ალექსანდრე მაგრა ახლა ყველაფერი შეიცვალა, ალექსანდრე ხშირად ვეღარ მოდის უფრო მობილურით ვეხმიანები რომელიც გოგონებს მალულად გვაქვს.
დავუბრუნდეთ ისევ ჩემს დღე, ბოლო 2 წელია ალექსანდრეს გარეშე მიწევს 12 საათის შემდეგ შეხვედრა და ეს ძალიან არმომწონს მაგრამ სხვა გზა არ არის.
12:00
ფანჯარაზე კაკუნია გოგოებს ძინავთ ამიტომაც მე გავიხედე.
- თორნიკე? - გაოცებული ვარ - აქ რა გინდა ? მზიამ არგნახოს თორე კოჭებს დაგახვრიტავს - მივმართე სიცილით
- ფეხებიც არმომაჭამოს რა მაგ ცხენქალამ, ბევრს ნუ ლაპარაკობ მოდი აქ - გააზრება ვერ მოვასწარი რომ უკნიდან კარტოფილის ტომარასავით ჩამომიკიდა ვიღაცამ ზურზე პიჟამოებით - არიკივლო ნია თორემ ის ვირი ქალი მართლა გაიგებს და მერე შენი ბოლო დაბადებისდღე იქნება.
ხელებს ვურტყამდი უცნობს როცა ნაცნობი სუნი მეცა და კიდევ უფრო კარგად ჩავისუნთქე მონატრებული სუნი.
- რა მეძებარი ძაღლივით მყნოსავ ნია რაიყო
- ალექსანდრე რო გადამიკიდე გასარეცხი ხალიჩასავით დამსვი ძირს სიარული შემიძლია
- დაეტიე რა , ნუ ფართხალებ მოწამლული თევზივით შენიჭირიმე
- მოწამლული თევზი ხო ?! - სამზარეულოს შესასვლელთან სარკე იყო გამიხარდა - დაიცა , დაიცა - გაუკვირდა ალექსანდრეს და გაჩერდა - ტელეფონი ამოიღე და ფოტო გადაიღე სარკესთან - გაშტერებული მიყურებდა - მალე თორე იმ ცხენქალას გავაღვიძებ და იხტუნე მერე რო მოგისვრიან კარში ნასროლი ბურთივით
- ღმერთო შენ რა დებილი ხარ! - ტელეფონი ამოიოღო და ფოტო გადაიღო -ეხა აღარ დაუძახებ იმ ეშმაკის გამოგზავნილს?
- არა , არდავუძახებ
- შენთვის აჯობებს ნია თორემ ყველაფერი ჩაგვშხამდება და შენ მერე მე არგაცოცხლებ - მომესმა ზიზის ხმა (ელისაბედი)
- კაი ახლა ალექსანდრე დასვი ეგ შენი იდიოტკა მივულოცო ჩემი გამწარების 8 წლის თავი და მერე ისევ აიკიდე თუგინდა სკოლის ჩანთავასავით
- ენას ამოგაძრობ ზიზი , ჩამოვიდე აქედან განახებ შენსას - ენას მიყოფეს საზიზღარ მეც ჩამოვხტი ალექსანდრეს ზურგიდან და ზიზის გავეკიდე
- ჰოპ ჰოპ მე ჩემი და კიდე მჭირდება ამიტომ სტოპ - თქვა თორნიკე და გულზე მიმიკრა არადა ზიზია მისი და.
- ასე ხო ქერა იდიოტო? - გყავდეს შენი ზიზი გაეთრიე აქედან - ალექსანდრე შეგილია მიშვილო ჩემს ძმას არ ვჭირდები - მიმართა მას
- ვის ვინ არ სჭირდება? - შემოვივიდა ნინიც და თორნიკემ ეგრევე ხელი გამიშვა
- ჩემს ძმას არ ვჭირდები მე ნი - შეხედა ბატკნის თვალებით
- რატო გიკვირს გოგო მერე - შეიცხადა ანასტასიამ
- შენ ვაბშე გაეთრიე რა .
შენდეგ შუქი ჩაქრა და ალექსანდრე შემოვიდა ტორტით ხელში მას სეგუ და დემეტრეც მოჰყვნენ.
- რალამაზი დღეა რანათელი მზეა იმიტომ რომ დღეს ქაჯი ნიას დაბადებისღეა - დაიგვირგვინა მათმა ხმამ და ჩემი აღტაცებაც აქ აღიბეჭდა
- შესწორებააა ხალხოო - ქაჯი ნია არაა მხოლოდ ნიაა
- სწორიაა ხალხოო ქაჯი ნიას დაბადებისღეა - ისევ იგივე მაგრამ ეგ არაფერი უკვე კაი ხანია მივხვდი რომ ყოველწელს ქაჯი ნიათ მილოცავენ დაბადებისდღეს. სანთლები ჩავაქრე და ჩამოვყევი საჩუქრებისთვის.
- ქაჯო გილოცავ - თორნიკემ საჩუქარი გადმომცა
- ქაჯო გილოცავ - ესეც ზიზი
- ქაჯო გილოცავ - ანასტასია
- ქაჯო გილოცავ - ნინი
- ქაჯო გილოცავ - დემეტრე
- ქაჯო გილოცავ - სეგუ
- ჩემო ქაჯო გილოცავ - ესეც ალექსანდრე
- გმადლობთ დეგრადიულებო - მივმართე მეც და ჩემი საჩუქრები მაგიდაზე მოვათავსე.
უცებ შუქი აინთო და უუპს
- ცხენქალა - დავიჩურჩულეთ ყველამ ერთდროულად.