მია სახლიდან აცრემლიანებული თვალებით გამოდის და კიბეზე ჩარბის, უკან და მოსდევს და ეზოს ჭიშკართან მისულ გოგონას გზას უღობავს და უფლებას არ აძლევს გარეთ გავიდეს
-ნატა გამატარე-დას გაბრაზებული უყურებს
-მია ნუ სულელობ
-ეგ სისულელე არაა
-მოვიდეს რას გიშლის, შენ უარი თქვი და ეგაა
-გამატარე-მია დას გზიდან იშორებს და ქუჩაში გადის და მეტად უჩუყდება გული და უფრო მეტად ტირის, ნელნელა უფრო ბრაზდება საკუთარ თავზე და ცდილობს გაიქცეს, გაექცეს თავის სახლს, იმ სახლში სადაც უფროსის სიტყვა კანონია, იქამდე მირბის სანამ სუნთქვა არ ეკვრება და ჩერდება, ცრემლები მაინც არ ეშვება და გაუჩერებლად ტირის, მხოლოდ მაშინ შეწყვეტა ტირილი როცა ნაცნობმა მანქანამ მის ფეხებთან დაამუხრუჭა, მძღოლი უღიმოდა, მიას ისევ აეწვა ცხვირი და ცრემლები მოაწვა
-დაჯექი-კარი გააღო და სანახევროდ გადმოვიდა მანქანიდან
-არ მინდა-მია ბრუნდება უკან და ჩქარი ნაბიჯით მიიწევს სახლისაკენ რომელიც საკმაოდ შორსაა მისდა საუბედუროდ, მანქანა ადგილს წყდება და აწყვეტილი მიდის წინ, შემდეგ მკვეთრი დამუხრუჭებით ჩერდება და უკუსვლით მოდის ,, არა ღმერთო ოღონდ ეს არა"-მიას ისევ ცრემლები აწვება და მაჯით იწმენდს, მანქანა მის გვერდით ჩერდება
-მია დაჯექი რა-გიორგი უღიმის დაწეული ფანჯრიდან
-შემეშვი-მია მისკენ არც იყურება
-აქ ვერ დაგტოვებ-იცინის გიორგი მის გაბუსხული სახის შემხედვარე
-ვითომ?-მია ნაწყენი სახით მიაჩედა
-მაშინ ხოიცი იმიტომ დაგტოვე რომ...
-რომ გეკიდე, ახლა რამე შეიცვალა?
-კაი რა მია, შენ და თათია იყავით და აღარ გამოგაცილეთ მაგიტო, მარტო ხოარ დამიტოვებიხარ ვახ, რითვერ გადაიტანეთ
-თავი დამანებე
-მეშინია არავინ მოგიტაცოს
-და რომც მომიტაცოს არ გკიდია?-მიას ისევ ცხვირი აეწვა
-მგონი მარტო დარჩენა გირჩევნია, ძაან მიჭედავ
-ხოდა წადი-უყვირა გოგონამ და მოწოლილი ცრემლები გადმოსცვივდა...
მანქანაც წამში გაქრა ჰორიზონტიდან ,, იდიოტი, არანორმალური, სულელი" თავის გულში ლანძღავდა მას და ისე მივიდა სახლამდე ვერც მიხვდა.
-სად დაეთრეოდი-მკვახეთ მიახალა ლაშამ
-უბრალოდ გავიარე არ შეიძლებოდა? თუ ეგეც აკრძალული მაქ
-მობრძანდი ქალბატონო?-ჩაერია საუბარში მარინა
-მია შემოდი სახლში-ნანამ გამოხედა შვილს, მიამ კიბე აირბინა და სახლში შევიდა
-დაჯექი-უბრძანა გეგამ, მიას ისევ ცრემლები მოერია და მითითებულ სკამზე დაჯდა -ხვალ წესიერად მოიქეცი იმ ხალხთან, უბრალოდ გასაცნობად მოდიან, ხვალვე არ ვატანთ შენს თავს
-არ მინდა მათი გცნობა-ატირდა ისევ
-რამდენს ბედავს ეს ლაწირაკი, მადლობა თქვი რომ გუბერნატორის შვილს მოეწონე შე სულელო-მარინა წამოადგა თავზე
-არ მაინტერესებს მე გუბერნატორი და...
-ხმა ჩაიწყვიტე ლაწირაკო-დაუღრინა მამა
-ხვალ სხვაგვარად აჭიკჭიკდება როცა ნახავს რა ოჯახია და რა მდიდრები არიან
-დედა-ნანამ დედამთილს გახედა
-ჩემი გაყიდვა გინდათ არა? -იყვირა მიამ და სახეში გარტყმული სილაც იგემა იმავე წამს მამისგან, მია მაშინვე დგება სკამიდან და კიბეებზე არბის თავის ოთახში შედის და საწოლზე პირქვე ემხობა
-გეყოფა-ნატა თავთან დაუჯდა და თმაზე მოეფერა უფროს დას -ხოიცი რომ ამათთან ვერაფერს გახდები , არაფერი ესმით, დედაც კი მათ უჭერს მხარს
-თავს მოვიკლავ და მას არ გავყვები
-ნუ სულელობ, შენი სიცოხლე იმ ბიჭს უნდა შესწირო?
-აბა თავი შევწირო და მისი ცოლი გავხდე?
-არვიცი-ნატას ცრემლები მოეძალა დის შემხედვარეს
-გლოვას რომ მორჩებით ჩამოდით სავახშმოდ-ლაშამ დაუკაკუნებლად შეუღო კარი დებს
-წაეთრიე-დაუყვირა მიამ
-წესიერად ილაპარაკე თორემ დაგიმატებ აშკარად არ გეყო მამას ლაწანი
-გადი შეგვეშვი-ნატამ გაანეიტრალა დაძაბული სიტუაცია, ლაშა გავიდა, გოგოები სავახშმოდ არ ჩავიდნენ იჯდნენ და იქამდე ტიროდნენ სანამ არ დაეძინათ ჩახუტებულებს.
-დღეს ხოიცი ნანა სუფრაზე ყველაფერი უნდა იყოს
-დაწყნარდი ყველაფერი ისე იქნება როგორც შენ გინდა
-ჩემი დამჯერი ცოლი-გეგა აივანზე გავიდა მოსაწევად
-ნანა იმ შტერს უთხარი ცოტა თავს მიხედოს მგლოვიარის სიფათით არ ჩამოეხეტოს თავის ოთახიდან
-კარგი დედა გავაფრთხილებ
-ცოტა მკაცრად, ნუ ეფერები
-კარგი დედა- ნანა თავზე წამოადგა გოგოებს და გააღვიძა
-დღეს რამე არ შეგეშალოთ თორემ ხოიცით გეგა ერთ ამბავს აგვიტეხავს
-ნუ ნერვიულობთ-მიახალა მიამ დედას და წამოგა საწოლოდან.
მია მთელი დღე ებრძოდა საკუთარ თავს რომ არ ეტირა მაგრამ ვერ ერეოდა მოოლილ ცრემლებს და როცა ნანამ შეატყო რომმუკვე უჭირდა გოგონას ამ ყველაფრის ატანა მაღაზიაში გააგზავნა რათა გარიდებოდა ამ აურზაურს მამამის, ძმას და ჩასაფრებულ აფოფრილ მარინას, მია სიხარულით წავიდა მაღაზიაში და გარეთ გასვლამ ცოტა დაამშვიდა და ცრემლებიც ჩაყლაპა, მაღაზია მისდა საბედნიეროდ საკმაოდ შორს იყო და რაც შეეძლო ნელა მიბოდიალობდა, თან მისი ფიქრი გიორგის არ შორდებოდა, იმაზე ფიქრი რომ ხვალ სკოლაში ნახავდა გულს უჩქარებდა და ბედნიერებას ანიჭებდა, უნებურად გული გამალებით იწყებდა ცემას და სისხლი გამალებით იწყებდა ჩქეფას, მისი ხმა, მისი სახე, მისი თვალები, მისი თმა, მისი ყველა ქცევა მის გონებაში ისე მძაფრად და ღრმად იყო აღბეჭდილი რომ მუდამ თან სდევდა და უნებურად ბედნიერებას და სიხარულს ანიჭებდა... მისი სურნელი თაბრუს ახვევდა, თვალს ვერ უსწორებდა რადგან ეს თვალები თან კლავდა თან ახალ სიცოხლეს ანიჭებდა, მის სიახლოვეს ყოფნას ცდილობდა და თან გაურბოდა, რადგან ეშინოდა თავის დაკარგვის, არადა მას სიახლოვეს გატარებული ყოველი წამი მიას სულში და გულში ზედმეტად ღრმად აღბეჭდილიყო, გიორგიზე ფიქრში გართული ვერცკი მიხვდა ინსტიქტურად როგომ მივიდა მაღაზიამდე და გააღო კარი, აზრზე მხოლოდ მაშინ მოვიდა, როცა უეცრად პარკებით დატვირთული ბიჭი გვერდულად მდგარი შემობრუნდა მოულოდნელად და ერთმანეთს მწარედ შეასკდნენ
-უკაცრავად-აირია მია როცა გააცნობიერა რომ ბიჭს ყველაფერი დაუცვივდა ხელიდან
-ხდება ხოლმე-ბიჭმა გაუღიმა და პარკები აიღო და გავიდა, მია დახლს მიუახლოვდა და დაფიქრდა, საერთოდ არ ახსოვდა რაზე გამოგზავნა დედამ
-მოიფიქრე კარგად-გაეცინა გამყიდველს-რა დაბნეული ხარ მია და ყურადღება ისევ იმ ბიჭზე გადაიტანა რომელიც მიას შეეჯახა
-იცით-ბიჭი მიას მიაჩერდა-სანთებელა გამიფუჭდა და-ახლა გამყიდველს გახედა -მაგრამ-ისევ მიას მიანათა ჭაობისფერი თვალები -თქვენი რიგია თუმცა
-არა მე ...-მია დაიბნა
-გითმობთ-გაეცინა ისევ გამყიდველს
-არ სხვა რაღაცეებიც მჭირდება და-ბიჭი მიას თვალს არ აშორებდა
-გამახსენდა -მიამ დააიგნორა უცნობის მზერა-ვანილი და კაკაო და კიდე, აუ სამი რაღაც მითხრა, მოიცა ხო შაქარი-მიამ აიღო თავის ნავაჭრი და მაღაზიიდან სწრაფად გამოვიდა ინსტიქტურად იმ მანქანისკენ გაექცა თვალი რომელშიც ბიჭმა პარკები ჩადო და უმალ გული შეეკუმშა როცა ის იქს ხუთი გვერდით ამოუდგა
-მია ხომ?-ნაცნობი ბიჭის ღიმილმა მია გააღიზიანა
-ყველა გამვლელის სახელს იმახსოვრებ?-მიამ სულ ერთი წამით მიიხედა მისკენ
-ყველასი არა მხოლოდ შენი დავიმახსოვრე-ბიჭმა გაუღიმა და სათვალე თავიდან მოიხსნა და გაიკეთა -წაყვანა რომ შემოგთავაზო ვიცი სისულელე იქნება
-ჭკვიანი ყოფილხარ -მია ისევ მიიხდა საჭესთან მჯარი მომღიმარი ბიჭისკენ
-ცდები, ძალიან გიჟი ვარ
-ართი შეხედვით არ გეტყობა-მიას გაეცინა
-სამაგიეროდ შენ გეტყობა რომ ძალიან საყვარელი ხარ-ბიჭა საიჩქარეს მოუმატა და მალე გაუჩინარდა იქს ხუთი, მიას ღიმილს გვრიდა ეს ამბავი და ცოტა გახალისდა კიდეც. თუმცა თავის მოტყუება დიდიხნით არ გამოუვიდა, სახლში მისვლისთანავე მარინამ დაკითხა სად იყო აქამდე რას აკეთებდა რატომ მოიზლაზნებოდა, ფეხი რატომ აიფრია და არ გამოადგა სწრაფად, სათქმელი რომ გამოლია, მაჯაში ჩაავლო ხელი მაღლა აათრია ფაქტიურად და მთელი კარადა გადაუბრუნა
-ერთი წესიერი არაფერი გაქ, რა უგემოვნო ხარ გოგო...-მიახალა შვილიშვილს და ახლა ნატას კარადა ააქოთა, ბოლოს შავი ტანზე მომდგარი მოკლე სადა კაბა აარჩია და უბრძანა ჩაეცვა, მია დაემორჩილადა ქუსლებზეც შედგა, თმაც გაიშალა და ცოტა მაკიაჟიც გაიკეთა ბებოს ნებართვა-მეთვალყურეობით
-რა გოგო ყოფილხარ-თავად გაუკვირდა
-ბებია გასაქნს არ აძლევთ საყალ გოგოს, აქაოდა ჩვიდმეტისააო და გასათხოვარიაო სუ აკონტროლებთ და დააკომპლექსეთ
-შენ საქმეს მიხედე მომავალწელს შენც იგივე გელის-დაამშვიდა მარინამ და დატოვა დები მარტო
-მაგას გონია ასე გამოვეცხადები იმ იდიოტს?
-გაიხდი? აუ მეკი მეგონა გავიპრანჭებოდით
-შენი რა მიდის გაიპრანჭე, თან ეხლა ნებართვა გვაქ, თან ვინიცის როდისღა დაგრთავენ ნებას-ორივეს გაეცინათ...
დადგა გეგასთვის ნანატრი შვიდი საათი და სტუმრებიც მოლაგდნენ ჯიპებით მისი თანამშრომელი ბესო ცოლით და მისი მეგობარი გუბერნატორი ცოლ შვილით, რაღაც ზედმეტად ოფიციალური და საქმიანი გამოვიდა ეს პირველი შეხვედრა, ყველა დაძაბული იყო,გეგამ შეუმჩნევლად ლაშა გაგზავნა დების ჩამოსაყვანად გოგონებიც ჩამოლაგდნენ, ნატა გეძელ წითელ კაბაში გამოწყობილი ხოლო მია კი დახეული ჯინსით და პერანგით, ყველა მიას მიაჩერდა რადგან სხვა ყველა აბებში იყო გამოწყობილი, მარინამმთვალები დაუჭყიტა, თუმცა პერსპექტიული ზედმეტად თამამის სასიძოსთვის ამას ხელიმ რ შეუშლი მისულიყო მიასთან გადაეკოცნა და ნატაც არ დაეტოვებინ კოცნის გარეშე, მიამ ზედაც არ შეედა ბექას და იქ მყოფთ მოავლო თვალი,
ისე მოაწყვეს რომ ბექა გოგონებშორის დასვეს, მიას ძალიანაც არ ესიამოვნა მაგრამ ცდილობდა ყალბი ღიმილით გამკლავებოა ამ მღვრიე სახეებს, რომელნიც ბაზრობაზე გასაყიდად გამოტანილი საქონელივით ათვალიერებდნენ აკვირდებოდნენ და აფასებდნენ
-ხედავ რამდენი შემიძლია?-ბექამ უჩურჩულა გოგონას
-მამიკოს ფულებით დარწმუნებუი ვარ მეტიც შეგიძლია
-იცი მამაჩემს სარძლოთ საერთოდ არ მოსწონხარ
-ძალიან კარგი-მიამ ზიზღით შეხედა ბიჭს
-სამაგიეროდ მე მომწონხარ -დაუჩურჩულა ყურში
-ჩემთვის ეგ არაფერს ნიშნავ
-ჩემი რო გახდები ნახავ ნიშნავს თუ არა-მუქარით უთხრა და თეთრი ღვინოთი სავსე ჭიქა ერთი მოყუდებით გამოსცალა,
-არასოდეს!- მახალა გოგონამ....მია იმდენად იყო ბექას კომენტარებით გაღიზიანებუი რომ გარშემო რახდებოდა არ ესმოდა, სამაგიეროდ გეგას ესმოდა რომ ბექას მამამ გარკვევით თქვა რომ მისთვის ეს ქორწინება არაფერს ნინავს მაგრამ ბექაა მათ გოგოზე შეყვარებული და ამიტომაც არ უწევენ წინააღმდეგობას ამ თითქმისმუსარგწნლო ქორწინებას, ძაან გაუტყდა მაგრამ ჩაყლაპა წყენა, მისი ბიზნესი როგორც ჩან მთავრობის ხალხს არაფრად მიაჩნია, არადა რამდენი შექმნა, რესტორანი ქალაქის ცენტრში და პროდუქტის საწყობი... გეგამ ყველაფერზე თვალი დახუჭა და გადაყლაპა ყველა წყენა, ამ მომგებიანი ქორწინების ხათრით...მიამ სანზრახ გადაისხა ცხელი ყავა და მაგიდიდან ადგა და აღაც გამოჩენილა იმის გამო რომ დამწრობაა ზედმეტად ღრმაა და შემაწუხებელი, გეგამ ესეც გაატარა რადგან სტუმრებიც წასვლაზე იყვნენ. მია ოთახში შეიკეტა და შიშით ელოდა როდის შეუვარდებოდა ოთახში რომელიმე ჯღარკავა და პასუხს მოსთხოვდა ამ საქციელისთვის მაგრამ ოჯახი ისე გაერთო სტუმრების წასვლის მერე მომხდარი და ნათქვამის გააზრება განხილვაშიმრომ არავის გახსენები მიას საქციელი... შუაღამისას ტელეფონის გაბმულმა ზარმა გააღვიძა მია, ცოტა არიყოსდა უფრთხოდა უცხო ნომრებს, სულ ის ეგონა ძმა ან მამა არეკინებდა ვიღაცას მის გადასამოწმებლად, ამიტომ დამფრთხალმა ნომერს რომ დახედა დაიძაბა და კარგახნის ფიქრის მერე არ უპასუხა, ისევ დარეკეს, ზარი არ წყდებოდა, ბოლოს გამბედაობა მოიკრიბა და უპასუხა დაძაბულმა
-გისმენთ
-მია
-უკაცრავად ვინ ხარ? -მიას უფრო შეეშინდა
-თორნიკე დადიანი
- ვიინ?-მიამ ვერ გაიხსენა ვინ იყო თორნიკე დადიანი
-ერთმანეთი დღეს გავიცანით, მაღაზიაში დამეჯახე
-ჩემი ნომერი საიდან გაიგე
-მე ისიც გავიგე რომ შენი საყვარელი ფერი შავი და წითელია და ისიც ვიცი რომ ვარდები გევასება ამიტომ ფანჯრიდან გამოიხედე
-რაა?-მია სულ აიბნა
-ფანჯარასთან მიდი გააღე და გადმოიხედეთქო
-რას ბოდავ
-მიდი გელოდები-მია ისე დაიძაბა და დაიბნა რომ შეშინებული ფანჯარას მიუახლოვდა და გაიხედა მერე კი გააღო უკუნით სიბნლეში ვერაფერი რომ ვერ გაარჩია, ამ დროს გზის მეორე მხარეს მანქანის ფარები რამდენჯერმე აინთო და ჩაქრა -ეს ვარდები შენ-თორნიკემ შორი განათების ფარები აანთო და მიამ კარგად გაარჩია ვარდებისგან გულის ფორმა რომ გაეკეთებინა
- მთვრალი ხარ?-ხმაზე შეატყო მიამ
-შენ ჩემი ცოლი გახდები, ის სირ. ტყუილად ოცნებობს შენზე-უთხრა და გაუთიშა მაშინვე და წამში ადგილს მოწყვიტა შავი იქს ხუთი