მარიანამ თვალები გაახილა და გაოცებულმა მოათვალიერა ოთახი, ვერ მიხვდა სად იყო, წვეთოვანს რომ კიდა თვალი შეეშინდა, მაშინვე წამოვარდა საწოლიდან და მოიგლიჯა, მაგრამ თავი სუსტად იგრძნო და საწოლზე ჩამოჯდა ისევ, სანამ ფიქრობდა სად იყო და მის თავს რა ხდებოდა მაკამ შეაღო მისი ოთახის კარი, დედა-შვილი გაოცებული მიაჩერდა ერთმანეთს
-მარიანა-აღმოხდა ქალს და შვილისაკენ გაქანდა
-არ მომეკარო-უყვირა მარიანამ და გაბრაზებულიმფეხზე წამოვარდა
-ისაუბრეთ დედა-შვილმა, დრო თავზე საყრელი გაქთ, მერე კი მე
მომისმენთ-დსისისინა კართან თამაზმა და კარი ისე გაიჯახუნა ორივე შეხტა
-მარიანა მომისმინე
-არ მოგისმენ, არმინდა შენი მოსმენა, იმიტომ რომ რაც არუნდა მომიყვე მაინც ვერ შეძლებს შენი ისტორია გაამართლოს ჩემი ამდენწლიანი ტანჯვა გესმის?-მარიანას ცრემლები მოაწვა -მთელი ეს წლები გარდა იმისა რომ მატყუები და მაიძულებდი მამა დამეძახა ამ საშინელი კაცისთვის, მე მის ყველა შეურცხყოფას, დამცირებას, ლანძღვას და ცემას ვიტანდი, მეგონა მამა იყო და უფლება ქონდა... უფლება ქონდა ასე გავენადგურებინე...შენკი მშვიდად ეწეოდი სიგარეტს და უყურებდი სრულიად უცხო კაცი როგორ მამაცირებდა ყოველთვის, ჩემს დასაცავად თითიც არ გაგინძრვია ერთხელაც კი, აცერთხელ არ მახსოვს რომ გადამფარებოდი, დაგეცვი, გაგემართლებინე, გესმის? ახლა მოდიხარ და მთხოვ მოგისმინო, არ მოგისმენ რადგან ახლა უკვე გვიანია... მაშინ მოგისმენდი როცა ჯერ კიდე არ იყო გვიანი და შეგეძლო აგეხსნა რომ მე მისი შვილი არ ვარ, შეგეძლო გეთქვა ყველაფერი, მე გაგიგებდი, მაგრამ ახლა არა! არც გაპატიებ! განა იმიტომმრომ ძალა არ მეყოფა უბრალოდ არ მინდა გაპატიო! გესმის დედა? შენ უფლება მიეცი იმ კაცს სრულიად უცხოსმჩემთვის რომ წაერთმია არამარტო ბავშვობა არამედ საკუთარი თავი, იმედი, სიხარული, სიყვარული, მან მე ყველაფერი წამართვა...-მარიანა გაჩუმდა, ცრემლებმა ჩაუხშო სათქმელი და ისევ საწოლზე დაჯდა მისუსტებული
-მე ჯერ კიდევ ახალი გაცნობილი მყავდა თამაზი რომ ორმა ნაძირალამ...-მაკას ხმა ჩაუწყდა, -მე ჯარ კიდევ არ ვიცოდი წესივრად არაფერი -მაკა გაჩუმდა ისევ, მარიანა დედას მიაჩერდა გაოგნებული -მათ ჩემზე იძალადეს და მე დედას ვერ ვუთხარი, შემეშინდა, დამემუქრნენ, მე ისე შემეშინდა რომ ვერაფერი გავაკეთე, სახლში ვიჯექი და გამოკეტილი და მხოლოდ ვტიროდი, ჩემს მშობლებს კი ერთხელაცც არ უკითხიათ რა და რატომ, მხოლოდ იმას მასმენდნენ რომ ტრადიცია, ქალის ღირსება და ოჯახია მთავარი მე კი ყველა ღირსება გამითელეს და როცა გავაცნობიერე რომ ორსულად ვიყავი...-მააკას ხმა ჩაუწყდა, მარიანამ სრული შოკი მიიღო... დედას სიტყვებმა დაანგრია, ნაწილებად დაშალა მისი სხეული -მე გადავხტი მდინარეში და ვცადე, მაგრამ ამ საშინელმა კაცმა თამაზმა გადამარჩინა ჩემთან ერთად გადმოეშვა მდინარეში, არვიცი იქ საიდან გაჩნდა, ალბათ ბედისწერამ მოიყვანა რომ შენ გადარჩენილიყავი, ვყვიროდი ვეჩხუბებოდი რომ სიცოცხლე არ მინდოდა და უნდა მოვმკვდარიყავი, მაგრამ მან ხელი ჩამკიდა და მითხრა რომ ჩემ შვილსაც მიიღებდა და მეც მიმიღებდა...-მაკას ცრემლებმა გააწყვეტინა სიტყვები -სულ ესაა რაც მქონდა სათქმელი, ახლა შენი ნებაა გადაწყვიტო მაპატიებ თუ არა
-ესეიგი მე ამაზრზენი ბავშვი ვიყავი, გულისამრევი...-მარიანამ ფანჯრიდან გაიხედა
-არა შენ საუკეთესო შვილი ხარ, საუკეთეს ბავშვი იყავი, შენ საუკეთსო მოსწავლე ხარ, შენ დამნაშავე არ ხარ, შენ არაფერში გადანაშაულებთ, პირიქით შენ დედას იმედი ხარ, უბრალოდ ეს ყ ელაფერი ერთად ძალიან რთულია
-მამაჩემი
-მამაშენი თამაზია გესმის? არ გაბედო სხვა რამის თქმა და ფიქრი... ის ორი ნაძირალა კი ამ ქვეყნად აღარარიან დიდი ხანია, ერთი კიბოთი მოკვდა მეორე კი ავარიით, მე დავივიწყე შენც დაივიწყებ, დრო მოვა და გადალახავ შენც ამ ტკივილებს
-ასე მარტივია? -მარიანა ისევ ფანჯრიდან იყურებოდა
-მარტივი არა ძალიან რთული მაგრამ, დრო ყველა ტკივილს მოერევა, გვაიძულებს შევეგუოთ, შენც ჩემსავით ისწავლი ამ ტკივილით ცხოვრებას...
მაკამ ოთახი დატოვა და მარიანა მ ბალიშში ჩარგო თავი და ატირდა, იქამდე ტიროდა სანამ კარი ისევ არ გაიღო და თამაზი არ შევიდა ოთახში
-წამომყევი-მკვახეთ მიახალა და გავიდა, მარიანა ადგა და უკან გაყვა, მისაღებში ისხდნენ სახე არეული ლალი და მაკა, მარიანსა მიუთითა დედას გვერდით დამჯდარიყო, გოგონა დაემორჩილა
-რადგან საიდუმლო აღარ დარჩა და ვიცით ყველამ რომ მარიანა ჩემი ბიოლოგიური შვილი არაა, დედაჩემი ვახტანგის საყვარელია, მე ნატას საყვარელი ვიყავი, ანი ნიკას დაუწვა და მერე გაყვა ცოლად და ახლა კლინიკაში წევს, მარიანას კი ნაციხარი შეუყვარდა მინდა დაგისვათ კითხვა, ერთ ოჯახათ ვიქცეთ თუ დავიშალოთ, უკვე ყელში ამომივიდა თქვენი უსაქციელობა, თუ აპირებთ ოჯახათ დარჩენას ყველა მე დამემორჩილება, თუ გინდათ თავისუფლება წაეთრიეთ გზა იქითაა ოღონდ ჩემი ფულის და სახლების იმედი არ გქონდეთ, წაეთრევით თქვენი ესაძლებლობებით, და კიდე სამსახურის ძებნით თავს ნუ მოიკლავთ, მაინც გამოვაგდებინებ თქვენ თავს-მიახალა ოჯახს და მიტრიალდა
-შე აფთარო, ეგ სახლები მამა დაგიტოვა, უფლება მაქ მეც ვიცხვრო
-დედეკო ყველა ეგ სახლი ჩემზე გააფორმე, მე კი ისე გავაკეთე რომ ლელას მივაჩუქე რომ სასამართლოთი ვერ წამართვათ ვერაფერი ქონება
-რა ქენი?-ავარდა ლალი
-რაც გაიგე, ბიძაშვილს გავუკეთე ჩუქება
-ავადმყოფო, ნეტა მოტყდეს და უახლკაროთ დაგტოვოს
-მაგას თუ გაბედავს იცის რომ მიწიდან ამოვთხრი და პასუხს ვაგებინებს
-რა ნაძირალა და ეშნაკი ხარ-უკივლა ლალიმ
-აბა წაეთრევი შენი გზით თუ ჩემს ნებას ემორჩილები დედიკო-მიახალა თამაზმა დედას
-საშინელი არსება ხარ-მიახალა ლალიმ
-თუ წასვალ გინდა წაეთრიე-უყვირა თამაზმა და დედას მიაჩერდა-ჩემი დაცვა ისევე წაგაბრძანებს სადაც გინდა როგორც მოგაბრძანა
-სად წავიდე როცა გვემუქრები
-თუ ძალიან გინდა წასვლა წახვალ და თუ არ გინდა ძალიან წასვლა ესეიგი არ გინდა და მორჩა
-ძალაუფლებით მანიპულირებ ნაძირალა ხარ
-დედიკო შენ გამზარდე ასეთი, თავდაჯერებული, ამაყი , ამპარტავანი, ჯიუტიობაც მოგწონდა ჩემი, ხოდა ახლა თუ რჩებით გაგაცნობთ ჩემს წესებს,
მარიანა ლონდონში წავა სასწავლებლად, მაკა და ლალი ჩემთან სახლში იცხოვრებენ, მხოლოდ ტელწვიზორი გექნებათ, დაცვა წაგაბრძანებთ ყველგან და მოგაბრძანებთ სულ ესაა ჩემი მოთხოვნა, ვისაც არ მოგწონთ წაეთრიეთ და ვისაც დარჩენა გინდათ აქ დამხვდით რომ მოვალ-თამაზი წავიდა
-ნაბიჭ. -იყვირა ლალიმ-თავდაჯერებული კრეტინი ნაძირალა -ყვიროდა ქალი, მარიანას კითხვები არ დაუსვია დედასთვის რადგან მას წასასვლელი არსად ქონდა იცოდა, მაკა მშობლებმა დღემდე არ მიიღეეს და სხვა არავინ ებადა, მითუმეტეს რომ იოდა თამაზი არსად მოასვენებდა დედამის ამიტომ ხმა არ ამოუღია.
თამაზმა დედა და ცოლშვილი სხვა სახლში მიიყვანა გააცნო წესები და დაცვა რომელიც ამ კერძო სახლს დაიცავდა, ანახა კამერებიც რომელიც ჩაიწერდა ყველაფერს ეზოში და მისაღებში რა ხდებოდა
-ანუ ციხეში ვართ-მიახალა ლალიმ
-თუ არ მოგწონს წადი-დაუღრიალა თამაზმა და სახლში შევიდა.
მალე დალაგდნენ ახალ სახლში და ცხოვრება ფაქტიურად იგივე რეჟიმში განაგრძეს, რა რეჟიმშიც აქამდე აცხოვრებდა თამაზი მათ, მარიანა ოთახიდან არ გადიოდა მთეი დღეები რომ თვალში არ შეჩხირვოდა თამაზს, მხოლოდ სკოლაში მიდი-მოდიოდა, სხვა კერძო სკოლაში გადაიყვანა თამაზმა, ისეთი დაცვა იყო რომ მარიანამდე თორნიკე ვერცერთხელ მივიდა, სახლამდეც ორი დაცვის ბიჭი მოაბრაძანებდა ხოლმე, ყველანაირად ცდილობდა თორნიკე რომარ გაკარებოდა ახლოს. ანიც სახლში დააბრუნა და შინ აკითხვდა ფსიქოლოგი, გოგონა უფრო მალე გამოკეთდა ვიდრე ელოდნენ, თამაზი თავს იკატუნებდა მასთან თითქოს დაივიწყა რაც იყო და მისთვის უპირველესი ანი და მისი ბედნიერება იყო, ანიც გაიხსნა და გული გადაუშალა ოჯახს, პატიება ითხოვა და თიზტქოს დიდი ტ ირთიც მოიხსნა.
მარიანა ემორჩილებოდა თავის ბედს რადგან ახლა ძალაუფლება თამაზს ქონდა და მასთან დაპირისპირებას ვერ შეძლებდა, მის წინააღმდეგ ვერაფერს გააკეთებდა, აც ძალა ქონდა არც ფული, არც საკუთარი თავის იმედი რომ ამ კაცთან რამეს გახდებოდა, და ბედს დამორჩილდა იქამდე სანამ არ ექნებოდა ცოდნა რომ ეშოვა სამსახური და დაპირისპირებოდა ამ საშინელ კაცს, გაჩუმდა იქამდე...
სკოლიდან მომავალმა დაინახა რომ თორნიკე მანქანით მოსდევდა, დაცვამაც შეამჩნია და სიჩქარეს უმატა მაგრამ თორნიკე დაეწია მათ გდაუსწრო და გზა გადაუჭრა, დაცვამ დაამუხრუჭა მაგრამ მაინც შეეჯახა თორნიკეს იქს ხუთს და სანამ დაცვა აზრზე მოვიდოდა, კარს ეცა თორნიკე მარიანა გადაიყვანა მანქანიდან, დაცვას კი მისი მეგობრები წამოადგნენ თავზე იარაღით
-მისმინე მარიანა მხოლოდ ერთ კითხვას დაგისვამ და მიპასუხე
-თორნიკე გაგიჟდი?
-მართლა ლონდონში მიდიხარ?
-ხო მაგზავნის ოჯახი
-და მე?
-შენ? დამელოდე-ახედა მარიანამ
-მეკაიფები-გეცინათ ორივეს
-სხვა გზა არ მაქ
-ცოლად გამომყევი-უთხრა სახეალეწილმა თორნიკემ
-რაა?-მარიანამ შოკი მიიღო
-ცოლად გამომყევი, ლონდონში ვერ გაგიშვებ, იცის ნაბიჭვ.თამაზმა რომმიქ ვერ ჩამოგაკითხავ, პირობითი მაქ
-ნუ სულელობ
-გთხოვ
-არ შემიძლია, მზად არ ვარ ასეზთი ნაბიჯი გადავდგა
-გიყვარვარ?-კითხასახეარეულმა
-მიყვარხარ-ვეღარ დამალა მარიანამ
-მაშინ ჩემი ცოლი გახდები-თორნიკემ ხელშიმაიტაცა მარიანა, იქს ხუთის უკან მდგარ მანქანაში ჩატენა, მარიანამ წინააღმდეგობა გასწია მაგრამ ლევანმა და თორნიკემ მანქანაში გააკავე და მძღოლმა ადგილს მოწყვიტა მანქანა
-გაგიჟდი ახლავე გააჩერეთ
-არა, მორჩა, შენ ჩემი ცოლი გახდები-უთხრა თორნიკემ
-ნუ სულელობ
- მთავარია გიყვარვარ და მეც სიგიჟემდე მიყვარხარ
-ხო მაგრამ ეს სიგიჟეა
-სიგიჟეა ასეა, მე მოგიტაცე და ვსო მორჩა ჩემი ხარ