დილით ფანჯრიდან შემოსულმა მზის სხივებმა გააღვიძეს ელენე,საწოლიდან ოდნავ წამოიწია და თვალები ძლიერ დახუჭა.თავის ტკივილი არ ასვენებდა,ხელის ფათურით ლოგინზე ცდილობდა ტელეფონი ეპოვა,მაგრამ სამაგიეროდ მამაკცის სხეული შერჩა ხელში.მისგან ხელმარჯვნივ შიშველი დადიანი იწვა,ამის დანახვაზე ხომ საერთოდ გაფითრდა და გულმა ათასჯერ სწრაფად ბაგაბუგი დაუწყო.
-რა ჯანდაბა ხდება? არაფერი მახსოვს,ღმერთო ეს როგორ დავუშვი?თვალებიდან წამოსული ცრემლები ხელით შეიმშრალა შემდეგ კი ალექსანდრეს დაეჯაჯგურა.
-გაიღვიძე დროზე! მბრძანებლურად მიუგო თან მუშტებს ურტყავდა ზურგში,როგორმე რომ გონზე მოეყვანა სანდრო.
-რა ხდება?დაბოხებული ხმით და აბურდული თმით თავი წამოყო ბიჭმა.
-რა ხდება? სარკაზმით იკითხა ელენემ,რა ხდება კი არა შენი მორიგი ნაშასავით მიხმარე,მე კი არაფერი მახსოვს,რა გამიკეთე ცხოველო? უკვე ყვირილზე გადავიდა ავალიანი.
-რა გიხმარე გოგო კარგად თუ ხარ?თვალები მოისრისა ბიჭმა.
-ბოლოს რა გახსოვს?ცრემლები შეიმშრალა ელენემ.
-მახსოვს რომ ამ ოთახში ვიყავით,ვკამათობდით და მერე ბიჭები მოვიდნენ.ყველამ ერთად ბევრი დავლიეთ,მეტი არაფერი.
-მე,მე უნდა წავიდე,სლუკუნით აღმოთქვა ორი სიტყვა ავალიანმა.
-მოიცადე ელე,შეშფოთებული წამოვარდა სანდრო,მე მართლა არ ვიცი რა დამემართა,არაფერი მახსოვს,ასე არ მოგექცეოდი,ასე არ გატკენდი,ასეთი ნაძირალა არ ვიქნებოდი,გთხოვ არ წახვიდე,მუდარდით აედევნა ბიჭი კუდში.
-ალექსანდრე ცოტახნით მარტო ყოფნა მჭორდება,ლუკასთან ვიქნები.
დადიანს აღარფერი უპასუხია ერთი გემრიელად შეიკურთხა და ტელეფონის ძებნას შეუდგა.


-რა ხდება ასეთი სასწრაფო რა არის?გაკვირვებულმა იკითხა დათამ და თან სავარძელში ჩაესვენა.
-გუშინ რა მოხდა?არაფერი მახსოვს,აკანკალებული ხელით ღერს ღერზე ეწეოდა დადიანი.
-დავლიეთ მერე ჩვენ წავედით და თქვენ რა ქენით უკვე აღარ ვიცი,სიცილით უპასუხა ირაკლიმ.როდესაც ასეთ მდგომარეობაში მყოფი დაინახეს ალექსანდრე,ორივე მიხვდა საქმე რაშიც იყო,მაგრამ მაინც დააზუსტეს.
-გთხოვ მითხარი ისე არ გამო*ლევდი რომ ელენესთან დაწექი.
-ხოოო ა ხოოოო,ყვირილზე გადავიდა დადიანი.
-ბიჭო შენ შ*გ ხო არ გაქვს? გოგო ჯერ ახლა გახდა სრულწლოვანი რა ხოო,ქალიშვილი იყო თან.კარგად შეუცაცხანა დათამ.
-ამისთანა რა დავლიე განა რო არ მახსოვს არაფერი? გამოშტერებული უკვე მეორე კოლოფს ხსნიდა ალექსანდრე.
-მისმინე რაღაცას გეტყვი ოღონდ ძაან არ გაატრაკო რა,ფრთხილად დაიწყო ირაკლიმ
-მიდი,სიგარეტი საფერფლეში ჩააგდო დადიანმა
-გუშინ ალკოჰოლში რაღაც აბები გავურიე,ტრეჟორამ მომცა ახალია ემოციებს ამძაფრებსო და მეც ვიფიქრე მეთქი დაადგება საშველი და ეტყვის ელენეს თქო სიმართლეს ხოდა შენც და იმასაც ჩაგიყარეთ,რას ვიფიქრებდი აქამდე თუ მივიდოდა საქმე.
-ეს ყ*ლეა ხო? შოკირებულმა იკითხა დათამ
-არ ვიცი მაგრამ ახლა რო მართლა მოვკლავ ეგ კი დანამდვილებით შემიძლია გითხრა,მაგიდას ფეხი კრა დადიანმა და მხეცივით მივარდა ბიჭს.ისეთი დაგა დუგი ისმოდა ალექსანდრეს სახლიდან ენით ვერ აღგიწერთ.დათა კი ცდილობდა მათ გაშველებას,მაგრამ ამაოდ.ბოლოს როგორც იქნა ირაკლი გააგდო დათამ და სანდროს დაწყნარებასაც შეეცადა.
-ვინ ეკითხებოდა ამ ჩლუნგს ამ ერთუჯრედიანს რომ ჩემს საქმეში ერეოდა?ამის გამო გოგოს რა გავუკეთე ხო იცი? ცოფებს ყრიდა ბიჭი.
-დამშვიდდი რაც მოხდა მოხდა,ახლა გამოსავალი უნდა მოვძებნოთ და ეგაა.
-რა გამოსავალი ,18 წლისაა მეთქი 18 წლის,არ გესმის?თქვენი აზრით თავს რატომ ვიკავებდი და არ ვეუბნებოდი რომ მომწონდა?იმიტორო ვიცი გული ეტკინება ჩემს გვერდით.მაგრამ ახლა?ახლა რაღა ვქნა?არავინ ყავს მას აბსოლიტურად არავინ.
-ხოდა ცოლად მოიყვანე,ცოლი ხომ ისედაც გჭორდება?თან არ ხარ მის მიმართ გულგრილი,მიხედავ კიდევაც და შენს საქმესაც გააკეთებ.
-ცოლად მოვიყვანო? ჩაფიქრდა დადიანი,იმდენხანს აანალიზებდა დათას სიტყვებს,რომ ძმაკაცის წასვლა ვერც კი გაიგო.


რამდენიმე დღე გავიდა იმ ამბის შემდეგ,მაგრამ ელენე ჯერ კიდევ არ პასუხობდა ზარებს.მის ამბავს ლუკასგან იგებდა,ხან სკოლაში აკითხავდა და შორიდან უყურებდა.როგორ მოექცა ასე?როგორ ვერ შეიკავა თავი? ჯერ კიდევ ვერ ახერხებდა გონზე მოსვლას.ერთი რამ კი იცოდა ასე ადვილად ამ გოგოს არ გაუშვებდა,ასაკის სხვაობა რა დიდი პრობლემა იყო? უყვარდა,სიყვარულმა ხო საზღვრები არ იცის არა?გულს ხომ ვერ უბრძანებ ეს შეგიყვარდეს ამ მიზეზით ეს კი არაო,ყველაზე უბრალო გოგომ მოახერხა დადიანის გულს დაპატრონებოდა.იქნებ მართლა შეიცვალა ალექსანდრე და აღარ იყო ის ფლეიბოი?იქნებ მიეცა საკუთარი თავისთვის ერთი შანსი და ეცადა სერიოზული ურთიერთობა ამ გოგოსთან?გაბედავდა კი?ძალის მოკრება და ელენესთან მისვლა საკმაოდ რთული იყო,მის თვალებში უნდა ჩაეხედა და დაენახა ის დიდი ტკივილი რაც ამ გოგოში იყო,შეძლებდა ამას?დაპირდებოდა ავალიანს იმას რისი გამოსვლის შანსიც ორმოცდაათი ორმოცდაათზე იყო?სხვა დროს სხვა გოგოსთან,სხვა ადგილას რომ მომხდარიყო ეს ყველაფერი ალბათ უბრალოდ დაივიწყებდა,მაგრამ ეს ხომ ბავშური,გულწრფელი,კეთილი,თბილი და რაც მთავარია მოსიყვარულე ელენე ავალიანი იყო?ამიტომ გადაწყვიტა,რომ საღამოს ლუკასთან მისულიყო რათა ელენე ენახა შემდეგ კი სიმართლისთვის ფარდა აეხადა.

-ცა მოღრუბლულია, დიდი ალბათობით იწვიმებს,ოთახში შემოსულ ლუკას დანანებით უთხრა ელენემ.
-ელე შენთან სტუმარია,კეფა მოიფხანა ბიჭმა
-სანდროა ხო?თავი ჩახარა გოგონამ
-ხო,მიდი გადი და ილაპარაკეთ იქნებ მოგვარდეთ ასე ჯობს დამიჯერე გაურკვევლობაში ყოფნას,ბიჭი ავალიანს მიუახლოვდა და შუბლზე აკოცა.
-მართალი ხარ რაც არის არის.მტკიცედ ჩაილაპარაკა გოგონამ და მისაღები ოთახისკენ გასწია.ალექსანდრეს დანახვამ ააფორიაქა,შეაშინა თან გაახარა.
-ელენე,მისკენ გაიწია ბიჭი
-გამარჯობა,თბილად გაუღიმა გოგონამ
-როგორ ხარ?უკეთ გამოიყურები
-კარგად შენ როგორ ხარ?არაფრისმთქმელი საუბარი განაგრძო გოგონამ
-არამიშავს,ვილაპარაკოთ ხო?
-კარგი,ბიჭმა ღრმად ამოისუნთქა და დაიწყო
-პირველ რიგში თავს ვალდებულად ვთვლი,რომ ბოდიში მოგიხადო იმ ღამის გამო,რაც არ უნდა ყოფილიყო თავი უნდა შემეკავებინა მსგავსი საქციელი აღარ შემშვენის.
-არაუშავს,მხოლოდ შენზე გადმობრალება არ იქნება სწორი ,ორივემ დავუშვით შეცდომა ახლა კი პასუხისმგებლობაც უნდა ავიღოთ ჩადენილზე.
-სწორედ ამიტომ ვარ აქ მე მინდა შემოგთავაზო,შემოგთავაზო,ენის ბორძიკი დაიწყო ალექსანდრე თუმცა სათქმელს მალე მოუყარა თავი და განაგრძო,ცოლად გამომყევი,ყველა შემთხვევაში ასე სწორი იქნება,ნიტას ძალიან უყვარხარ,მეც შემაყვარე თავი ასე კი შენზე ზრუნვა უფრო გამიადვილდება.
-მხოლოდ იმის გამო მთავაზობ ცოლობას რომ გეცოდები? ახალი ამბისგან შოკირებული გოგო ადგილიდან ვერ იძვროდა.
-არა არა სწორად გამიგე,უბრალოდ შენი დახმარება მინდა,სულაც არ მეცოდები პირიქით შენზე ძლიერი ადამიანი ჯერ არ შემხვედრია.
-სანდრო,მხოლოდ იმიტომ არ უნდა მოიყვანო ცოლი,რომ თავს რაღაცის გამო ვალდებულად თვლი,დამიჯერე უსიყვარულოდ ქორწინება არავისთვის არ იქნება სარგებლის მომტანი.
-მხოლოდ შენს გამო არ ვაკეთებ ამას,ეს მეც მჭირდება,ცოლი მჭირდება ელენე,ნიტას შესანარჩუნებლად ცოლი მჭორდება.მაინც არ აღიარა საკუთარი გრძნობების შესახებ დადინმა,მაინც ვერ გაბედა ბოლომდე სიმართლე ეთქვა გოგოსთვის.ელენე სავარძლიდან დენდარტყმულივით წამოხტა და გარეთ გავარდა,როგორც იწინასწარმეტყველა წვიმდა,ღრმად ამოისუნთქ გოგომ,ხელები გაშალა და თავი უკან გადაწია,წვიმა ძლიერრებოდა მაგრამ ახლა ამ ფაქტს ავალიანისთვის არანაირი მნიშვნელობა არ ქონდა.
-ელენე მოიცადე,ხელი ძლიერად მოუჭირა მკლავზე დადიანმა და მისკენ შეაბრუნა.
-რა გინდა?ხელი კრა ძლიერ ბიჭს
-მისმინე ნამდვილი ვარ,ძალიან ვწუხვარ,მომწონხარ მართლა მომწონხარ შეიძლება ამას სხვებს არ ვაჩვენებ,მაგრამ ეს ასეა.წვიმა ორივეს ასველებდა,არ ჩერდებოდა ძლიერდებოდა და ძლიერდებოდა,თითქოს ისიც ემოციებისგან იცლებოდა.
-შენ მხოლოდ საკუთარ თავზე ფიქრობ,ეგოისტი ხარ სანდრო,კარგად დაფიქრდი შეიძლება გიყვარვარ,მაგრამ ამასაც კი არ აკეთებ უანგაროდ.
-ჯანდაბა ყველაფერს რატომ ადრამატულებ,როგორც თინეიჯერი? ხელები ააქნია დადიანმა
-ალბათ იმიტომ რომ თინეიჯერი ვარ ,ნაგლად გაუღიმა გოგომ და უკანმოუხედავად გაქიცა.


რამდენიმე დღემ უხალისოდ გალია ორივესთვის,სანდრო ცდილობდა მთელი დრო ან ნიტასთან გაეტარებინა ან ემუშავა,არ უნდოდა იმ დღის გახსენება ამიტონ თავს არ იდებდა ბიჭებსაც.სხვა სახლში გადავიდა,ახალი დამხმარე ქალი და ძიძა აიყვანა,მოკლედ რომ ვთქვათ ყველაფერს აკეთებდა რომ ელენეზე არ ეფიქრა.ავალიანი?ავალიანი დაბნეული იყო,გულის მცირე ნაწილს გაიხარდა საყვარელი კაცისგან იმის მოსმენა რაზეც მხოლოდ ოცნება თუ შეეძლო,მაგრამ შემდეგ ახსენდებოდა თუ რატომაც უთხრა ალექსანდრემ ეს ყველაფერი.ათასი აზრი ირეოდა მის თავში ახლა,ამის მიუხედავად სწავლას აგრძელებდა და სკოლაში დადიოდა.
-ელენე,ერთ დღეს როდესაც შესვენების დროს ლუკასთან ერთად გარეთ გამოდიოდა დათამ დაუძახა.
-დათა?როგორ ხარ? გაკვირევბული მიუხლოვდა ბიჭს
-არამიშავს შენ როგორ ხარ?უფრო გამხდარხარ,აათვალიერა ბიჭმა
-ხო არაფერს ჭამს და როგორ გასუქდება ძალიან მაინტერესებს,უკვე გვეშინია ანორექსია არ დაემართოს,საუბარში ჩაება ლუკა
-ჰაჰაჰ მერე ძალით აჭამე ხოლმე ბიჭო,მხარზე ხელი გაკრა ბიჭს.
-ამის სიჯიუტის ამბავი მაინც არ იცოდე,მხრები აიჩეჩა ბიჭმა
-უკაცრავად მაგრამ მეც აქ ვდგავარ,სიცილით ჩაერია მათ საუბარში ავალიანი
-ოხ ელენე,რა ნაირ ნაირი ბიჭები გაკითხავენ სკოლაში? გვერდით ჩაუარა ნინიმ და დათას ჰაეროვანი კოცნა აჩუქა.
-კარგ ადამიანს ბევრი მეგობარი ყავს ,მეეჭვება შენზეც იმავე ვთქვა,ყურებამდე გაუღიმა ლუკამ გოგოს.
-რაიყო ლუკიტო შენმა გოგომ არ მოგცა და ახლა გაღიზიანებული ხარ?წარბები აათამაშა ნინიმ
-მოდი გაა*ვი კარგი?
-როგორც შენ მეტყვი სიხარულო
-შევალ მე ბიჭებს ვნახავ თორე ამან კიდე რამე რო მითხრას მომეკვლევინება,თვალები ააატრიალა ლუკამ
-კარგი,სიცილით უთხრა ავალიანმა
-ესეთი საქციელები კიდევ თუ ტრენდში იყო არ ვიცოდი,ალბათ ძაან დავბერდი,გაუღიმა დათამ გოგოს.
-ეჰ,სამწუხაროდ
-კარგი მოკლედ რისთვის მოვედი შენთან,ხვალ იცი რა დღეა?
-კი ოთხშაბათი
-ელენე რა ოთხშაბათი,გაეცინა დათას,ალექსანდრეს დაბადების დღეა
-მერე? იმ წამსვე მზერა იქვე მდგარ ბიჭებზე გადაიტანა
-ხოდა მე და ირუშას გვინდა აღვუნიშნოთ რა მეგობრებს დავპატიჟებთ და შენც მოდი,გაუხარდება.
-არამგონია,მაგრამ მადლობა რომ შემომთავაზე.
-ელენე
-ხო
-თქვენ ორს შორის რა მოხდა?ეჭვით კითხა ბიჭმა
-არაფერი
-ელენე,სიმართლე მითხარი
-არაფერი უბრალოდ მითხრა ცოლად გამომყევიო,ასე აჯობებს სწორი იქნება,შენც მოგხედავ და მეც ვიხეირებ ამითო.
-მოიცადე,სიყვარული არ აგიხსნა?გაკვირვებულმა კითხა დათამ
-მეორეხარისხოვანია ეგ სულ გააუფერულა მაგ სიტყვის მნიშვნელობა.დანაღვლინებულმა ჩაილაპარაკა ავალიანმა
-მისმინე,ალექსანდრეს მგონია რომ მართლა მოსწონხარ,უბრალოდ თავის სათქმელს სწორად ვერ გამოხატავს,ამაყია და პირდაპირ იმის თქმა რომ მასზე ბევრად პატარა გოგო შეუყვარდა უტყდება,ხომ ხვდები?ცუდად არ გამიგი ამაში სასირცხვილო არაფერია მაგრამ ყველას თავის შეხედულება აქვს ამ საკითხთან მიმართებაში,ჩათვალე რომ მან თავისეებურად გამოხატა შენი მისდამი გრძნობები.უცხოა სანდროსთვის ეს ყველაფერი და უნდა გაუგო,აქამდე თუ ღამის კლუბებით,ათასი ნაშით და სასმელით ცხოვრობდა ახლა ეს ყველაფერი სამსახურმა,ნიტამ და შენ ჩაანაცვლეთ.გთხოვ დაფიქრდი ნუ ამოშლი შენი ცხოვრებიდან ასე მარტივად ჩემს ძმაკაცს,ბოლო სიტყვები სიცილით წარმოთქვა ბიჭმა.
-კარგი,დავფიქრდები
-ხო მართლა მისამართს გამოგიგზავნი ვინიცის გადაიფიქრო და მოსვლა მოგინდეს.
-მადლობა დათა ყველაფრისთვის
-არაფრის,ჭია მაიავ.ბიჭმა მისი ძლიერი მკლავები მოხვია ელენეს,შემდეგ კი იქაურობა ნელი ნაბიჯით დატოვა.
-ჭია მაია?ეს რაღაც ახალია,თავისთვის ჩაილაპარაკა ავალიანმა და უკან სკოლაში შებრუნდა.


დიდხანს ფიქრობდა შესულიყო თუ არა დადიანის სახლში ელენე.კარის ზღურბლზე იდგა და დაკაკუნებას ვერ ბედავდა,თან არ უნდოდა მისი ნახვა თან კი კვდბოდა ისე ენატრებოდა ის საყვარელი სახე.მარჯვენა ხელში მოლბერტის ტილო ეჭირა,რომელზეც სანდროს პორტრეტი იყო დახატული,მთელი ღამე ამ საჩუქრისთვის გაათენა,პარალელურად ფიქრობდა დათას სიტყვებზე,მაგრამ ვერ გადაეწყვიტა მაინც როგორ მოქცეულიყო.
-ელენე აქ რატომ დგახარ?მხარში ამოუდგა დათა
-შესვლას ვერ ვბედავ,დანანებით ჩაილაპარაკა გოგონამ
-კარგი რა რახან აქამდე მოხვედი ესეიგი ძირითადი ნაბიჯები გადადგი ასე რომ აქ შესვლა ახლა აღარაფერია.
-ალბათ მართალი ხარ
-წამოდი,მაჯაში ხელი მოკიდა ბიჭმა ავალიანს და სახლში შეათრია.
-სანდრო,ზურგზე ხელი დაარტყა დათამ ძმაკაცს,გილოცავ ბიჭო კიდევ უფრო დაბერებას.
-მადლობა,სიცილით უპასუხა ალექსანდრემაც და მზერა წამებში ელენესკენ გადაიტანა.
-მეც გილოცავ,ყველაფერს საუკეთესოს გისურვებ ცხოვრებაში,ეს პატარა საჩუქარი შენ ჩემგან.
-დიდი მადლობა ელენე შენც,გამიხარდა რომ მოხვედი
-ხო მეც,მოკლედ მოუჭრა გოგომ
-აზრი ხომ არ შეგიცვლია?
-არა
-მოდი ამ მეტად მნიშვნელოვან საუბარში მეც ჩავერევი,დათა უფრო მიუახლოვდა წყვილს და შუაში ჩაუდგა.
-აქამდე ხომ კარგად ვიყავით?ახლა რა შეიცვალა?
-არაფერი შეცვლილა,უბრალოდ ზედმეტად მაწვები სანდრო,ბევრი რამ გამოვიარე ამ თვრამეტ წელში იმაზე მეტი ვიდრე ზოგს მთელი ცხოვრების განმავლობაში თავს გადახდენია,ოცნებები მაქვს,მიზნები შენ კი მთხოვ ცოლად გამომყევიო,ეს ყველაფერს ურევს ვერ ხვდები?
-მე ხომ არ ვაპირებ რიგითი ქართველი კაცივით სახლში ყოფნა დაგაძალო?ან საჭმელების მომზადება?მიყვარხარ უბრალოდ მჭირდება რომ ნიტა ჩემთან დარჩეს.
-ნიტა ისედაც შენთან დარჩება,გადასარევი მამა ხარ მისთვის.
-მადლობა
-სიმართლეს გეტყვი სანდრო,მომოწნხარ თან ძალიან,მაგრამ ცოლად გამოყოლა ჩემთვის ზედმეტია ამ ეტაპზე.
-კარგი,მიდი გაერთე ოღონდ მთლად ბევრს ნუ დალევ,ხვალ სკოლაში ხარ წასასვლელი,მზრუნველად მიუგო ბიჭმა შემდეგ კი შუბლზე აკოცა.
-კარგი,გაუღიმა ავალიანმა და გზა უამრავ ხალხში გაიკვლია,ბევრი იბოდიალა,ფოტა იცეკვა,ცოტა დალია,ბოლოს კი ეზოში გავიდა.
-დათაა,რას შვები აქ მარტო?
-რავიცი,მომწყინდა შიგნით
-რა გჭირს?ინტერესით იკითხა გოგომ და მის გვერდით საქანელაზე ადგილი დაიკავა.
-გოგოები ასე განსხვავებულად რატომ აზროვნებთ?
-სულაც არა,თუ ვამბობთ რომ რაღაც არ გვეწყინა ესეიგი გვეწყინა,თუ ვამბობთ რომ არ გვინდა ესეიგი გვინდა,თუ ვამბობთ რომ არ გვაინტერესებს ესეიგი ინტერესით ვკვდებით მაგრამ ვერ ვამბობთ,ადვილია ხო?სიცილით მიუგო გოგომ და თავი მარჯვნივ გადახარა
-ხო მარა უფრო ადვილი იქნებოდა რასაც ფიქრობთ იმას რომ ამბობდეთ.
-მეგობარ გოგოს ეჩხუბე?
-დავშორდი უფრო ზუსტი ნათქვამი იქნება,ვერ გავუგეთ ერთმანეთს.
-მაშინ ჩემი როგორც კარგი მეგობრის მოვალეობაა,რომ ასეთ რთულ მომენტში გაგამხნევო და გაგამხიარულო.
-არ ხარ ვალდებული,გაიცინა ბიჭმა
-ვალდებული ვარ ზუსტადაც რომ,რას აკეთებ ხოლმე როდესაც ცუდ ხასიათზე ხარ?
-ერთ ადგილას მივდივარ მუდამ
-ხოდა ამჯერად ჩემთან ერთად წახვალ,გაუღიმა ელენემ შემდეგ დათას ხელი ძლიერ ჩაშჭიდა და მანქანისკენ გააქანა.
-მისმინე,მე რომ იმ გოგოს ადგილას ვიყო საერთოდ არ დაგშორდებოდი მშვენიერი ბიჭი ხარ,ეს სიტყვები გულწრფელად უთხრა ავალიანმა ბერიძეს,საკმაოდ სიმპატიური იყო ჩვენი დათა,შავი თმა,ცისფერი თვალები გამოყვანილი სახე,პატარა კურნოსა ცხვირი და წითელი ტუჩები,მოკლედ შეიძლებოდა მასზე თამამად გეთქვათ ზესიმპატიურიაო.
-მადლობა ჭია-მაია სიცილით უთხრა ბიჭმა.დანიშნულების ადგილას დაახლოვებით ნახევარ საათში მივიდნენ,ბავშვთა სახლის წინ როცა გააჩერა დათამ მანქანა,ელენე ცოტა გაკვირვებული დარჩა,მაგრამ უსიტყვოდ გაყვა უკან.სულ არ წარმოედგინა,რომ ასეთი იყო,ბერიძე სრულიად განსხვავდებოდა ძმაკაცებისგან.ცოტა გულჩათხრობილი,სერიოზული,ამაყი,ამოუცნობი,მაგრამ მაინც თავქარიანი.
-დათააა,გახარებული შეაფრინდა პატარა ბავშვი ბიჭს.
-რამხელა გაზრდილხარ ნიკუშ,აშკარად ბევრ რძეს სვავ ხო?
-კი შენ ხო მითხარი ასეთი მაღალი იმიტომ ვარ რომ ბავშობაში რძეს ვსვავდიო,ხოდა მეც დავიწყე.
-მშვენიერია,ფსს მარიამი სადაა?თვალი ჩაუკრა ბერიძემ ბავშვს
-თამაშობს გოგოებთან,ფსს ეს შენი შეყვარებულია?თავით ელენესკენ ანიშნა.
-არა მე მისი მეგობარი ვარ,ელენე.ბავშვისკენ დაიხარა ავალიანი
-მე ნიკუშა მქვია
-სასიამოვნოა,გაუღიმა გოგომ
-წრეში ბურთი გინდა დათა?მე შენ ელენემ და მარიამმა ვითამაშოთ
-დღეს უფროსი თქვენ ბრძანდებით ბატონო ნიკოლოზ.ბავშმა ელვის სისწრაფით მოიტანა ბურთი,შემდეგ კი შესძახა
-წავიდეთ ვითამაშოთ
-წავიდეთ,სიცილით უპასუხა ორივე ზრდასრულმა
-წრეში მე და მარიამი ვიქნებით ჯერ კარგი?
-ხარაშო,თავი გააქნია დათამ
დიდი გართობის,სიცილის შემდეგ როგორც იქნა ბავშვები წრიდან გამოვიდნენ და ახლა უფროსების ჯერი დადგა.პირველივე ნასროლზე ისე დაიბნენ ვერიძე გინდა თუ ავალიანი რომ ერთმანეთს დაეჯახნენ შემდეგ კი ძირს დაეცნენ.
-ელენე ჯერ კიდევ ბავშვი არ ხარ?წესით ნორმალურად უნდა თამაშობდე
-ბოდიში ამხელა კაცი რო დამეჯახა ვეღარ მოვზომე,დაეჯღანა გოგო.ის ის იყო ადგომას აპირებდა როდესაც ნიკუშამ იყვირა.
-ბომბიიიიიი,ბავშვები ზემოდან დაახტნენ ელენეს და დათას შემდეგ კი სიცილი დაიწყეს
-ამის გულისთვის იცი რას გიზავთ?
-რას?ახლა მარიამმა იკითხა
-აი ამას,ორივემ ერთდროულად დაუწყეს ბავშვებისთვის მოღუტუნება,ბევრი იცინეს,იგორავეს,გაერთნენ,ბოლოს ბავშვები დააწვინეს და თავის გზას გამოუდგნენ.დამშვიდობება საკმაოდ რთული გამოდგა,თუმცა ელენე დაპირდა კიდევ მოვალ აუცილებლადო.
-მგონი კარგ ხასიათზე ხარ ხო?გახარებულმა კითხა დათას
-როგორ შეიძლება ამის შემდეგ ცუდ ხასიათზე ვიყო?ბავშვებთან ყოფნა ჩემი მალამოა.
-ჩემიც,მაგრამ ახლა არამგონია ჩემს კუჭს ეგ მალამოდ მოედოს,ჩაიწირქილა გოგონამ.
-აუ მეც მომშივდა,შაურმები ვჭამოთ არ გინდა?
-წიწაკით ჭამ თუ უწიწაკოთ ხოლმე?
-წიწაკით იასნად ტოო,ცალი წარბი მაღლა აწია ბიჭმა.
-მე უწიწაკოდ,ძაან მწარეა ჩემთვის.
-ხოდა მოიცადე შევუკვეთოთ აქვე. დაახლოვებით ათ წუთში,გლდანის საშაურმიდან ორი დიდი შაურმით ხელში დაბრუნდა მანქანაში ბერიძე.
-აიღე,ძაან მაგარი სუნი აქვს ვეღარ ვითმენ უკვე,ერთი დიდი ლუკმა ჩაკბიჩა ბიჭმა
-დათა სალფეტკი აიღე ჯობს რადგან მაიონეზი მაგ შენს ლურჯ პერანგზე ჩამოგეწუწა,სიცილით უთხრა ელენემ.
-ფუუუ ბლიდ,კაი რა არადა რა კარგად დავიწყე მოწმე ხო ხარ?
-ვარ აბა არ ვარ?
-მიყვარს ის ანდაზა რომ მართლდება ხოლმე ნუ დასცინი სხვასაო გადაგხდება თავსაო,შენც აიღე აი აგერაა ხელსახოცი
-კარგი რააა,სიცილით გააგრძელა ელენემ და ახლა მის კაბაზე დაწუწებულ მაიონეზს შეავლო თვალი.
-არადა შენც კარგად დაიწყე,დანანებით ჩაილაპარაკა ბიჭმა შემდეგ კი კიდევ ერთხელ ჩაკბიჩა შაურმა.
-აუ აბაა,არაუშავს არავის ვეტყვი რო ფეთხუმივით ჭამ,სამაგიეროდ კი იგივეს მოვითხოვ.თითი დაუქნია ავალიანმა ბერიძეს
-მოსულა,მაწყობს,სიცილით უპასუხა ბიჭმა და მანქანა ადგილიდან დაძრა.



დილით სახლიდან გამოსულს სადარბაზოს წინ,მანქანაზე მიყუდებული ალექსანდრე დახვდა ავალიანს.
-დილამშვიდობისა,გაუღიმა ბიჭმა პარალელურად კი ხელები გაშალა.
-დილამშვიდობისა,ელენეც თბილად ჩაეხუტა ბიჭს.
-ჩემი აზრით უკვე შევრიგდით,ამიტომ გადავწყვიტე,რომ ჩემს ძველ საქმიანობას დავბრუნებიდი,ჩემი ბავშვები ბაღში და სკოლაში დამერიგებინა,შემდეგ კი სამსახურში წავსულიყავი.
-ასე ნუ მეძახი,მხარზე ხელი გაკრა ელენემ
-რას ვიზავთ რეალობა ესაა პრინცესავ.
-რას ვიზავთ რეალობა ესაა პრინცესავ,გააჯავრა დადიანს გოგომ და თან დაეჯღანა
-მოდი აქ
-არა სანდრო,არ მომიღუტუნო,თან სიცილით ამბობდა ელენე,თან ემუდარებოდა ბიჭს,გთხოვ არა მაგვიანდება,გეხვეწები.
-კარგი მოვრჩეთ,მისმინე დღეს ჩემთან მოხვალ? ნიტას ძალიან მოენატრე.
-არ ვიცი ბევრი სამეცადინო მაქვს ხო იცი ეროვნულები ახლოვდება.
-მე დაგეხმარები
-შენ?თან რადიოს ჩაუწია ელენემ
-ხო რაიყო,მათემატიკაში უმაღლესი ქულები მყავდა,ქართულში ისეთ თემებს ვწერდი მასწავლებელს თვალზე ცრემლი ადგებოდა ხოლმე,ინგლისური თავისთავად ვიცი ჩემო ლამაზო,რაღა დარჩა?
-ისტორია
-ისტორიას ვბრდღვნი მკითხე რომელ წელს რა ტიტული მოიგო რეალმა და ყველაფერს გიპასუხებ,სიცილით უთხრა ბიჭმა.
-ჰაჰაჰა სულელი ხარ რა,ოდნავ გადაიწია და ლოყაზე აკოცა ელენემ.
-ეს უკვე მომწონსს,თვალები გაუბრწყინდა დადიანს.ამ დროს ელენეს ტელეფონზე მესიჯი მოუვიდა,დათასგან იყო,ღიმილით გახსნა და კითხვას შეუდგა.”გუშინ კარგად გავერთე,დიდი მადლობა თანადგომისთვის,არასდროს დამავიწყდება ჭია-მაიავ. P.s პირობა ძალაშია არავისთვის მითქვამს.”
-ვინაა ასეთი ბედნიერი რომ კითხულობ?დაეჭვებით იკითხა სანდრომ
-ლუკა მწერს რაღაც უაზრობებს,ისეთი არაფერი
-ოქეი,ამ დროს დადიანის მობილურიც აწკრიალდა რის გამოც იძულებული გახდა პარტნიორთან ასეთ სიტუაციაში ელაპარაკა.
-“მეც კარგად გავერთე,მადლობა შენ უფლება რომ მომეცი შენს გვერდით ვყოფილიყავი. პ.ს კი ძალაშია”
-“ჰაჰაჰაჰა არ წამოგცდეს თორემ მერე რა ამოვა ირაკლის და სანდროს ყბიდან”
-“ჩემი იმედი ხო იცი შეგიძლია გქონდეს დათა”
-“მადლობა ჭია-მაიავ,წარმატებული დღე სკოლაში”
-“მადლობა შენც”
-“ვიგულისხმე სამსახურში და არა სკოლაში,ვიცი რომ სკოლაში არ დადიხარ”
-“მივხვდი დამშვიდდი”
-“მშვიდად ვარ”
-“კარგი”
-“ხოდა კარგი”
-“რატომ ნერვიულობ”
-“ნერვებს თუ მომიშლი სანდრო ჩემს გვერდითაა და ახლავე ვეტყვი ყველაფერს აჰაჰაჰ”
-“ნება შენია”
ელენეს პასუხი აღარ დაუბრუნებია,ვერ ხვდებოდა რაღა უნდა ეთქვა ამიტომ თავი შეიკავა.
-ჩემო პრინცესავ კოცნა გავიწყდება,მანქანიდან ნახევრად გადასული ელენე უკან შემოაბრუნა ალექსანდრემ.
-აიღე გასაღები და ჩემთან მოდი გთხოვ,ბევრი აღარ მაწუწუნო.მუდარით სავსე თვალებით შეხედა ბიჭმა.
-კარგი ხო,გაუღიმა ელენემ შემდეგ კი უკან მოუხედავად შევიდა სკოლაში.


ალბათ ბევრს არც გახსოვთ ეს ისტორია,თვე ნახევარია ახალი თავი არ დამიდია მაგრამ არც მუზა მქონდა და ცალი ხელით წერაც არ შემეძლო,თავი არ დავანებე იმიტომ რომ პირობა მივეცი ერთ-ერთ მკითხველს რაც არ უნდა მოხდეს არ გავწყვეტ ისტორიათ თქო ხოდა აი ახლა მეც აქ ვარ.მადლობა ვინც ისევ დაინტერესდებით და გამომყვებით.მიყვარხართ ძალიან.