11 თავი

დარჩენილი დღეები სასიამოვნოდ გავატარეთ. იოანე და დანიელიც თითქოს დაზავდნენ, დანიელს არც ქონია მასთან პრობლემა, აი იოანემ კი გამაკვირვა როცა ჩვეულებრივი ურთიერთობა ჩამოაყალიბა დანიელთან. დროის უმეტეს ნაწილს ერთად ვატარებდით და რა თქმა უნდა ყოველი საღამო კლუბით და დალევით სრულდებოდა. ანტალიიდან თბილისში დავბრუნდით ყველა ერთდ. იოანეს და სანდროს დავემშვიდობეთ და შევთანხმდით, რომ მალე ისევ შევიკრიბებოდით. იქიდან გამომდინარე, რომ ვაჩეს და ნინეს ქორწილთან დაკავშირებით ბრძოლა ქონდათ გაჩაღებული ისევ სახლში დაბრუნება ვამჯობინეთ რამდენიმე დღით. დიდად პარიზზე ვგიჟდები თქო ვერ ვიტყვი, სასიამოვნო ქალაქია და დროსაც კარგად ვატარებ მაგრამ იქ ყოფნას ნამდვილად მერჩივნა ჩემ ქვეყანაში ყოფნა განსაკუთრებით მაშინ, როცა იოანეც ჩემთან ერთად იყო. საბოლოოდ ისევ ჩენს სახლში დავბინავდით რადგან ახლა განცალკევების სურვილი ნამდვილად არავის ქონდა.
- ტას დედას დაურეკე რა მე აბაზანაში შევდივარ და ვერ ვპასუხობ - შემომძახა ვაჩემ როგორც კი ოთახებში დაბინავება და დალაგება დავიწყეთ.
- ახლავე - რაც თურქეთში ვართ მხოლოდ ორჯერ თუ ველაპარაკეთ ჩვენებს. ნინეს და ვაჩეს შესახებ რამდენჯერმე გადავწყვიტეთ გვეთქვა მაგრამ წერეთელმა თავი გაიგიჟა პირადად ავუხსნათო და ამიტომ არავინ არაფერი იცოდა არც ჩემზე და იოანეზე რა თქმა უნდა - დეე როგორ ხართ? - ყურებამდე გავიღიმე როგორც კი ეკრანზე დედაჩემის სახე გამოჩნდა
- კარგად დედუ, თქვენ როგორ ხართ როგორ იმგზავრეთ?
- კარგად დე, ვლაგდებით უკვე ცოტა დავიღალეთ უბრალოდ გზით თან ხო იცი აქ როგორი სიცხეებია.
- ჩამოსულიყავით აქ და წავიდოდით ყველა ერთად სადმე, რას გაიგიჟეთ თავი არ მესმის მე - მაინც აწუწუნდა ქალბატონი
- გაანებე ბავშვებს თავი - კამერაში შემოძვრა მამაჩემი - პრინცესა როგორ ხართ?
- კარგად მაა... აუ მომენატრეთ ყველა
- ჩვენც გვენატრებით ჭინკა, გნახავთ მალე
- მა ჯერ რაღაც საქმეები გვაქვს აქ და არ ვიცი როდის ჩამოვალთ პარიზში თან დიდად არ გვინდა... - ბოლო სიტყვებზე თვალი ავარიდე
- მერე ვინ გითხრა ჩამოდითო? - გაიკვირვა მამამ - ორ დღეში ჩენს საქმეებს ვასრულებთ და ყველა მოვდივართ თბილისში
- ეე მართლა? რა მაგარია - სიხარულისგან ხტუნვა დავიწყე
- კი ყველა ერთად ჩამოვალთ, არაბულებიც ბრუნდებიან საქართველოში და ყველა ერთად წავიდეთ სადმე, ჩვენ ქვეყანას მაინც არაფერი ჯობს, ხოდა მანდ დავისვენოთ ყველამ
- აუ მა როგორ გამახარე... წავალ ბავშვებს ვეტყვი გაკოცეთ ყველას და გელოდებით - სწრაფად გავუთიშე ჩემებს და ჯერ ვაჩეს ოთახში შევარდი, თუმცა სააბაზანოში იყო და ახლა იოანესთან შევედი.
- იოო - დავიყვირე როგორც კი ოთახის კარი შევაღე. ღმერთო ეს ბიჭი რატომაა ასეთი სიმპათიური, ტანს ზემოთ გახდილი ცდილობდა ლამაზად ჩამოეკიდა პერანგები საკიდზე და თან ილანძღებოდა. ამაზე ძალიან გამეცინა და ავის მომასწავებელი მზერაც მივიღე საპასუხოდ - რა იყო პერანგებმა გაგაბრაზეს? - სიცილით წავედი მისკენ და ხელიდან გამოვართვი პერანგი რომ თავად შემეკიდა კარადაში - აი ასე უნდა მისტერ სრულყოფილებავ - კმაყოფილმა ტუჩებზე მოწყვეტით ვაკოცე და საწოლზე დავებერტყე
- ახლა ჩემი ნერვები იხსენი მაგრამ ნუ დამცინი - კარადას გახედა და გვერდით მომიჯდა - აბა ახლა ვინ დავასაჩუქრო ჩემი გადარჩენისთვის - თვალები ეშმაკურად ამითამაშა და წამში მის მუხლებზე აღმოვჩნდი.
- მმ სასიამოვნოდ ჟღერს მაგრამ ჯერ საქმე მაქვს
- აბა გისმენ პრინცესა - ცხვირზე მაკოცა და ინტერესიანი თალები მომაპყრო
- ჩემებს ველაპარაკე წეღან და მითხრეს რო მალე ჩამოვლენ თან თქვეს რო შენი მშობლებიც მოდიან და აქ აპირებთ ცხოვრებას.
- მერე?
- მერე? მე რატო არ მითხარი თუ სულ ბრუნდებოდით აქ
- არ გიხარია?
- გაგიჟდი? ძალიან მიხარია - ლოყაზე ვაკოცე - უბრალოდ გამიკვირდა რომ არ თქვი
- ზუსტად მეც არ ვიცოდი პატარა, ვაჩე რო ჩამოვიდა პარიზში მაგ პერიოდში მოიფიქრეს ჩემებმა მაგრამ სახლის პრობლემა რჩებოდა, როცა აქედან გადავედით ყველაფერი გავყიდეთ და ყველაფერი დავიდან უნდა მოგვეგვარებინა. როგორც ჩანს სახლი ნახეს, ჩემთვის არაფერი უთქვამთ ჯერ.
- გასაგებია, ანუ ახლა სულ ერთად ვიქნებით ხო
- პატარა, ჩენ ისედაც სულ ერთად ვიქნებით - გულზე მიმიხუტა
- ხო მაგრამ ძალიან გამიხარდა აქ რო იცხოვრებთ
- მეც ჩემო პრინცესა - თავზე მაკოცა მერე კი ოდნავ მომშორდა და ზემოდან დამხედა - ისე ჩვენზე როდის უნდა ვუთხრათ?
- მმ არ ვიცი იო იქნებ ჯობდეს ჯერ ვაჩეს და ნინეს ამბავმა ჩაიაროს
- ანუ შენი ძმა უნდა დავაჩქარო თორე შენი სურვილი მომკლავს
- ისე ნუ ამბობ თითქოს სულ ერთად არ ვიყოთ
- ხო მაგრამ ჩვენებს თუ არ ვეტყვით მოგვიწევს ცალ ცალკე ყოფნა
- სამაგიეროდ ყოველდღე ვნახავთ ერთმანეთს
- ხო მაგრამ მერო შენთან ერთად ძილს მივეჩვიე? - ყელზე მომაკრო ტუჩები და ხელი მაისურის ქვეშ შემიცურა - შენი სურნელს რომ მივეჩვიე? - ყელიდან ლავიწისკენ გადაინაცვალა - და ყოველ დილით შენი მძინარე ყურება და მოფერება რომ შემიყვარდა? - ლავიწიდან პირდაპირ ტუჩებისკენ გამოაპარა მზერა და ვნებიანად დამაცხრა. - როგორი გემრიელი ხარ პატარა - ამოიჩურჩულა ტუჩებთან და თბილი ენა მოხერხებულად შემოასრიალა ჩემს ტუჩებს შორის. ჭკუიდან გადავყავარ მის თითოეულ შეხებას და შეუძლებელია არ ავყვე როცა ასეთი გასაგიჟებელია.
- იოანეე - კარზე კაკუნმა რეალობას დაგვაბრუნა
- შენ დაქალს მოვკლავ - ტუჩებთან ამოიჩურჩულა როცა გარედან ნინეს ხმა მოესმა
- თუ მანამდე მე არ მოვკალი - მოწყვეტით ვაკოცე ტუჩებზე და კარის გასაღებად წავედი.
- იო... ტასო? რა იყო ჯერ ხო მოვსულვართ რა დღეში ხართ? - სიცილით შემოგვხედა ორივეს და ოთახში შემოაბოტა.
- ეს გოგო ღვთის სასჯელია - ამოვიფრუტუნე და იოანეს მუხლებზე დავიკავე ადგილი.
- გაიჩინა შეყვარებული და აღარ ვუნდივარ - მოჩვენებით წყენით ამოიგმინა წერეთელმა - ლუკამ დარეკა, თათა და საბა გუშინ დაბრუნებულან და საღამოს გამოვლენ
- უკვე დაბრუნდნენ?
- ხო რავი უცებ გადაწყვიტეს დაბრუნებაო და გვნახავენ საღამოს
- მშვენიერია - გამეღიმა მეგობრების გახსენებაზე, მომენატრნენ
- მაშინ მე და ვაჩე საყიდლებზე წავალთ - კარში შემოსულ ვაჩეს გახედა იოანემ
- რა ხდება? - თმის მშრალებით შემოვიდა ვაჩე ოთახში და გადმოგვხედა
- საყვარელო დღეს ლუკა, საბა და თათა მოვლენ საღამოს და საყიდლებზე უნდა წახვიდეთ - თავი მოისაწყლა ნინემ
- კი წავალთ მარა ესე მალე რატო ჩამოვიდნენ
- აზრზე არ ვართ
- კაი მაშ გავემზადები და წავიდეთ - შუბლზე აკოცა ნინეს და ოთახიდან გავიდა
- დაბლა ჩავალ მანამ ვნახავ რა გვჭირდება - უკან მიყვა ნინეც
- მგონი მოგვიწევს დაწყებული გადავდოთ - შემომხედა იოანემ და ხელები მჭიდროდ მომხვია
- ასე გამოვიდა - გავუღიმე და ყელში ვაკოცე, ვიგრძენი როგორ გააჟრჟოლა და ამაზე სასიამოვნოდ გამეღიმა - ვგიჟდები აი ამ რეაქციაზე - ყურში ჩავჩურჩულე და იქვე დავუტოვე კოცნა - წავედი ნინეს დავეხმარები - უცებ წამოვხტი და კარისკენ წავედი
- ასე დატოვებისთვის უნდა დაგსაჯო იცოდე - მომაძახა იოანემ
- ხო იცი როგორ მიყვარს მაგ სასჯელის მიღება - თვალი ჩავუკარი იოანეს და გასვლამდე ჰაეროვანი კოცნა გავუგზავნე.

ზოგჯერ ისეთი შეგრძნება მაქვს რომ შეიძლება ბედნიერებისგან გავსკდე. ბოლოდ პერიოდი მართლა იდეალურია ჩვენს ცხოვრებაში და ეს ცოტა მაშინებს კიდეც მეშინია რომ რაღაც მოხდება და ყველაფერს შეცვლის. როცა ნინეს ვეუბნები ხოლმე ბრაზდება და მეუბნება უმადური ადამიანი ხარ ცხოვრებისგან ყველაფერი მიიღე და მაინც ცუდზე ფიქრობო. შეიძლება მართალიცაა უბრალოდ ზოგჯერ მაინც მეფიქრება ხოლმე.
მიუხედავად იმისა რომ სახლში დამხმარე ყველაფერს ალაგებდა, სანამ წასულები ვიყავით, მანიც ყველაფერი თავიდან დავალაგეთ მე და ნინემ. საღამოსთვის საჭმელების კეთებაში ბიჭებიც მოგეხმარნენ და რვისთვის უკვე მონატრებულ მეგობრებს ვეხუტებოდით. თათა ორსულადაა ეს იყო მიზეზი ადრე დაბრუნების, როგორც ჩანს რთული ორსული იქნება, საჭმელებზე ალერგია ქონდა ვერ ჭამდა ვერაფერს და ამიტომ ჩამოვიდნენ ადრე. საკმაოდ ბევრი რამე გვქონდა აღსანიშნავი თათას ორსულობა, ნინეს და ვაჩეს მოახლოებული ქორწილი, ჩემი და იოანეს ამბავი და თურმე ლუკას შეყვარებულის ამბავიც. ყველას გაგვიკვირდა როცა გავიგეთ რომ ლუკიტო შეყვარებული იყო და ვერ ვიჯერებდით სანამ არ დავითანხმეთ რო უახლოეს მომავალში უნდა გაეცნო ჩვენთვის. საბოლოოდ საღამო მხიარულად გავატარეთ, მაგრამ მალევე წავიდნენ რადგან თათა დაღლილი იყო. მეორე დღეს აუზთან გავატარეთ მთელი დრო თბილისს მართლა ცეცხლი ეკიდა. ჩენებმაც გვითხრეს რო დილით ჩამოფრინდებოდნენ და სახლი მოგვემზადებინა არაბულები ორი დღე ჩვენთან დარჩებოდნენ სანამ სახლის რემონტი დასრულდებოდა. ამან გამახარა და თან ცოტა დავიძაბე მათთან ცხოვრება რომ მომიწევდა და თან ორი დღის ისე გატარება თითქოს მე და იოანე მხოლოდ მეგობრები ვართ. საღამოსთვის ყველაფერი მოვამზადეთ და ადრე დავიძინეთ, რომ დილით აეროპორტში წავსულიყავით.
- პატარა - შორიდან ჩამესმა იოანეს ხმა - ტას უნდა გაიღვიძო პრინცესა - მხარზე იოანეს ტუჩები ვიგრძენი
- მღვიძავს - ამოვიზმუვლე ისე, რომ თვალები არ გამიხელია და მისკენ გადავბრუნდი
- ტასო არ გღვიძავს - გაეცინა და საფეთქელზე მაკოცა
- კაი ხო - დავნებდი და თვალები ფრთხილად გავახილე - რა ხდება
- აეროპორტში არ მოდიხარ? დროა
- რაა? - თალები ვჭყიტე და უცებ წამოვდექი - ვაგვიანებთ?
- არა არა მაგრამ თუ მალე არ გავემზადებით დავაგვიანებთ - თვითონაც წამოდგა და ჩემკენ წამოვიდა - მიდი პატარა ჩაიცვი ისინიც გამოვლენ მალე - წელზე მომხვია ხელები და შუბლზე მაკოცა
- კარგი გავალ გავემზადები - ფეხის წვერებზე ავიწიე და ნიკაპზე ვაკოცე - ორი მანქანით მივდივართ? - მივბრუნდი სანამ ოთახიდან გავიდოდი.
- არ ვიცი ალბათ სამით რო ნინეს მშობლები ჯერ სახლში უნდა ავიდნენ ბევრი ბარგი გვაქვსო.
- კარგი მაშინ ათ წუთში ქვემოთ ვარ - კოცნა გავუგზავნე და ჩემს ოთახში შევედი.
საბოლოოდ ნინე ჩემი მანქანით წავიდა ვაჩე თავის მანქანით მე კი იოანეს გვერდით დავიკავე ადგილი. დაახლოებით ორმოცი წუთი ველოდეთ სანამ გამოვიდნენ და მონატრებულ სხეულებს ჩავეხუტეთ. ძალიან მომენატრნენ ყველა, იოანეს მშობლები ადრე ნანახი მყავდა მაგრამ ახლა სულ სხვანაირები მეჩვენებოდნენ ძალიან თბილი ხალხია. ნინემ მშობლები სახლში წაიყვანა და გვითხრეს რომ საღამოს გამოვიდოდნენ ჩენ კი ჩენს მანქანებში გადავნაწილდით, ამჯერად ვაჩეს მანქანაში დავიკავე ადგილი და სახლამდე გზა ჩემი მშობლების მოსიყვარულებაში გავატარე.
- მამა რატო არ თქვი სახლი თუ უკვე იშოვე - კითხა იოანემ მამამისს როცა დავლაგდით და მისაღებში მოვიყარეთ ყველამ თავი
- არ მინდოდა შენს დასვენებაში ხელი შეგვეშალა, სახლი რემონტდებოდა მაშინ და ამიტომ აღარ გვითქვამს მერე მოინდომებდი აქ ჩამოსვლას და არც თურქეთში გაყვებოდი ვაჩეს.
- მაინც უნდა გეთქვა
- კაი არ გვინდა კაცო ამაზე ლაპარაკი, რა ქენით გაერთეთ თურქეთში? - თემა შეცვალა მამაჩემმა
- გავერთეთ რომელია, ისეთები მოხდა - ენას ვერ აჩერებს ვაჩე, გადამრევს ეს ბიჭი
- რა მოხდა? - ყველამ ერთდროულად იკითხა მედა იოანემ კი გაკვირვებული თვალები მოვავლეთ ვაჩეს
- აა... არაფერი ისეთი, წავალ მე დასარეკი მაქვს - წამოდგა და მეორე სართულზე ავიდა
- და რა მოხდა? - ახლა მე და ვაჩეს შემოგვხედეს მშობლებმა
- ვაჩე მგონი ჩემ ლეპტოპს რაღაც ჭირს, ნახავ - ისე რომ მათი კითხვისთვის ყურადღება არ მიმიქცევია ფეხზე წამოვდექი და თალებით ვანიშნე არაბულს წამოსულიყო
- კი ახლავე - წამოდგა და უკან გამომყვა
- მაინც მოგიწევთ მოყოლა - კიბეებზე დავითის ხმა დაგვეწია
- ვაჩე - ოთხის კარი შევაღე კი არა შევგლიჯე - აი რის თქმას აპირებდი ჰა
- ტასო ჩემი გამჭირვებია ერთი სული მაქვს ყველამ გაიგოს რო ნინეს ცოლად მოყვანას ვაპირებ, ეგ კი არა ლამის აეროპორტშივე ვთქვი ყველაფერი - საწოლზე გაერთხა ჩემი ძმა
- სულ გაგაგიჟა ამ სიყვარულმა
- შენ ხო რას ამბობ ნაკლებ დღეში ხარ - გვერდიდან გადმოხედა იოანეს
- ეგეც მართალია - ზემოდან დამხედა არაბულმა თავზე მაკოცა.
- ვერ ხართ რა - გამეცინა და ჩემს ოთახში გავედი.
საღამოს ყველა ერთად შევიკრიბეთ გვიყვებოდნენ პარიზის ამბებს და ჩვენც ინტერესით ვუსმენდით. უნდა გენახათ ვაჩეს მოუსვენარი სახე და ნინეს დაჭყეტილი თვალები როცა მას უყურებდა. ბოლოს მაინც ვერ მოითმინა და ყველას ახარა რომ ნინეს ხელი სთხოვა და მალე უნდოდათ დაქორწინება. თავიდან ყველას გაუკვირდა და ეწყინათ კიდეც აქამდე, რომ არაფერი თქვეს მაგრამ საღამო მილოცვებით შამპანიურით და ქორწილის თარიღის დათქმით დასრულდა. არაბულების ჩვენთან ცხოვრებამ სასიამოვნოდ ჩაიარა, დაძაბულიც არ ვიყავი ორივეს დავუახლოვდი და ყველა ბევრს ვმხიარულობდით. ქორწილამდე დრო კიდევ იყო, ორგანიზატორი დავიქირავეთ ჩვენ კი ოჯახებით ბახმაროში წავედით ხუთი დღით. საუკეთესო დღეები გავატარეთ, ჩამოსვლა აღარ მინდოდა ისეთი სასიამოვნო იყო იქ ყოფნა თუმცა წინ ქორწილი გველოდა.

.......
15 აგვისტოა, დღეს ვაჩეს და ნინეს ქორწილია და მერწმუნეთ არც კი უნდა წარმოიდგინოთ რა ხდება ჯერ ჩემ სახლში და მერე აქ წერეთელებთან სადაც მოქოთქოთე ნინე ყველაფერს იკლებს.
- ნინე ერთ საათში მზად თუ არ იქნები ჩემ ძმას მე თვითონ გადავაფიქრებინებ შენს ცოლად მოყვანას
- აუ ტასოო... შენ რა გენაღვლება მშვენივრად გამოიყურები მე კიდე შემხედე როგორ მასუქებს ეს კაბა - ცრემლები ჩაუდგა თვალებში
- ნინე გეფიცები ზედ შემოგახევ მაგ კაბას, რა გასუქებს გოგო გაგიჟდი? - ეს ცოტა ვერაა მემგონი
- რო არ მოვეწონო?
- ვის
- ვაჩეს ტასო ვის...
- ვერ ხარ?
- მართლა არ მასუქებს?
- არა ნინე და მორჩი ახლა წუწუნს და ცრემლების ფრქვევას მოგშორდა მთელი მაკიაჟი
- კარგი ხო ვსო... - სახის დალაგება სცადა წერეთელმა.
იმის მერე მართლა აღარ უწუწუნია მგონი დამშვიდდა, ან თავს მაგრად იკავებდა. ჯვარი სვეტიცხოველში დაიწერეს, უნდა გენახათ როგორი ლამაზები და ბედნიერები ყვნენ, იქიდან ჯერ ფოტოსესიაზე წავედით საღამოს კი რესტორანში მივედით სადაც უამრავი ხალხი გველოდა. მართალია მაქსიმალურად ვიწრო წრე დავგეგმეთ მაგრამ ჩვენი ვიწრო წრე მაინც დიდი აღმოჩნდა. ქორწილში იყვნენ დანიელი და სანდროც, ძალიან გამიხარდა მათი ნახვა. დემეტრესაც ვთხოვეთ მაგრამ ყველა ერთად ისვენებდა ეგვიპტეში და შრიდან მიულოცეს წყვილს. ლუკამ როგორც იქნა თავისი რჩეული ხატია გაგვაცნო, ეს გოგო ძალიან საყვარელი და მორცხვია, ყველაფერზე წითლდება მაგრამ უნდა ნახოთ როგორი სიყვარულის თვალებით უყურებენ ერთმანეთს.
მე და იოანე თითქმის სულ ერთად ვართ მაგრამ დისტანციას მაინც ვიცავთ რომ ზედმეტი ეჭვები არ გამოვიწვიოთ, მართალია ჩემებისთვის მალე ვაპირებთ თქმას მაგრამ ჯერ მაინც გვინდა თავი შევიკავოთ.
- პატარა ვიცეკვოთ? - ხელი გამომიწოდა იოანემ, როგორც კი ვალსის მუსიკა გაისმა დარბაზში.
- უარს როგორ გეტყვი - გავუღიმე და ჩემი ხელი შევაგებე. სასიამოვნო მუსიკა ჟღერდა ბედნიერი წყვილების შემყურე გული მითბებოდა.
- ძალიან მენატრები იცი? - ყურთან ჩამჩურჩულა იოანემ - და დღეს ისეთი მშვენიერი ხარ პრინცესავ.
- მეც ძალიან მენატრები მაგრამ ცოტაც მოვიცდოთ
- ვერ წარმოიდგენ ახლა, როგორ მინდა მარტო მედა შენ ვიყოთ და სხვა არავინ - ხელი უფრო მჭიდროდ მომხვია წელზე. - შენი სურნელი მომენატრა - მხარზე შეუმჩნევლად მაკოცა და ღრმად ჩაისუნთქა - შენს გვერდით დაძინება და გაღვიძება მომენატრა. - თალებში ჩამხედა - ტას ვეღარ ვძლებ უშენოდ.
- იო - ხელები კარგად მოვხვიე კისერზე და თავი მკერდზე მივაბჯინე - მეც ძალიან მენატრები მაგრამ სულ ცოტაც მოვითმინოთ და ერთად დაველაპარაკოთ ჩვენებს კარგი?
- რას ვუცდით პატარა?
- უბრალოდ მინდა რომ ჯერ ვაჩეს ამბავმა ჩაიაროს და დაწყნარებულზე ვუთხრათ ჩვენზეც
- კარგი როგორც გინდა - ნაწყენი ჩანდა
- გინდა ჰაერზე გავიდეთ?
- გავიდეთ. - ხელი ჩამკიდა და ვერანდისკენ წავედით
- ოუუ იოო - გასასვლელთან მოგვესმა ვიღაცის წიკვინა ხმა - როგორ მომენატრე - როგორც კი მივტრილადით ვიღაც ქერა გამოექანა და მართლა რასაც ქვია შეაფრინდა იოანეს.
- კატო? - მხოლოდ ეს თქვა და გოგოს სხეული მოიშორა. მეკი გვერდით ვიდექი და განრისხებული თვალებით ვუყურებდი ამ ალქაჯს რომელსაც დიდი სიამოვნებით ვითრევდი თმით. - აქ რა გინდა?
- კარგი რა ასე უნდა შემხვდე? - დაიწიკვინა და „საყვარლად“ გაბუსხა ტუჩები. - მამაჩემი დაპატიჟეს ხო ძველი თანამშრომელი იყო და ის ვერ წამოვიდა საქართველოში არაა ამიტომ მე მოვედი, ვიცოდი გნახავდი - ერთი ნაბიჯი გადმოდგა იოანესკენ - ძველი დრო არ გავიხსენოთ?
- ეიი - ყელში ამომასხა და იოანეს და იმ ქაჯს შორის ჩავდექი - ვერ ხედავ რომ მარტო არ არის?
- და შენ ვინ ხარ საერთოდ - დაიწიკვინა და წინ ჩამოგდებული თმა ცერა თითზე დაიხვია - იოანეს ველაპარაკები და მომშორდი რა - ხელით გაწევა სცადა
- კატო მოშორდი აქედან - იოანემ ხელი მომხვია და თავისკენ მიმიზიდა
- მე ვინ ვარ? - სიმწრით გამეცინა
- სერიოზულად? - გველივით ჩაისისინა და მე გადმომხედა - ამაში მცვლი ? კაი რა იო ხომ ვიცი რომ საწოლში ჩემზე მეტ სიამოვნებას ვერავინ მოგანიჭებს
- კატო - დაიღრიალა იოანემ სანამ მე ამ გომბიოს ნათქვამს ვიაზრებდი - ახლავე გაეთრევი აქედან.
- წინა ჯერზე როცა ჩამოხვედი მაშინვე ჩემთან მოხვედი და ახლა რა გეტაკა? - ხმას აუწია ქერამაც - დავიჯერო ჩემზე უკეთესია? - ახლა მე გადმომხედა
- კატო სანამ თავს ვიკავებ მოშორდი აქედან გაფრთხილებ.
მოიცა ანუ როცა აქ ჩამოვიდა თან მე მეკურკურებოდა და თან ამას ჟ****და? გულის რევის შეგრძნება დამეუფლა და იოანეს ხელი შევუშვი.
- ტასო - ჩემკენ გამოწია ხელი იოანემ
- ახლა არა იოანე - ეს ვთქვი და გასასვლელისკენ წავედი. თავი ძალიან შეურაცხყოფილად ვიგრძენი. მართალია მაშინ ერთად არ ვიყავით მაგრამ თუ ამასთან დადიოდა მე რატო მირევდა გონებას. ძალიან ვბრაზობდი, სწრაფად ჩავირბინე კიბეებზე და ავტოსადგომისკენ წავედი.
- ტასო მოიცადე - დამიყვირა იოანემ რომელიც უკან მომყვებოდა.
- იოანე ნუ მომყვები - სწრაფად დავუყვირე და მანქანის საჭეს მივუჯექი. ის იყო უნდა დამეძრე გვერდითა კარი რომ გაიღო და იოანე მომიჯდა. - გადადი გთხოვ
- მომისმინე
- იოანე გადადი, ახლა ლაპარაკი არ მინდა
- არ გადავალ სანამ არ მომისმენ
- ნება შენია - სწრაფად დავქოქე მანქანა და ადგილს მოვწყდი.
- ტასო გააჩერე მანაქანა და დავილაპარაკოთ პრინცესა
- პრინცესა? - გამეცინა - მასაც ასე ეძახდი როცა ჟ*****დი? მერე კი ჩემთან მოდიოდა და ბინძური ტუჩებით მკოცნიდი. - ამის გააზრებაზე გამაჟრჟოლა.
- ტასო - დაიყვირა - თუ არ დაწყნარდები ვერაფერს აგიხსნი
- ყველაფერი ისედაც გასაგებია იოანე - სიჩქარეს უფრო მოვუმატე და ახლა შევატყე რომ ქალაქიდან გავდიოდი.
- შეანელე ტასო
- თორემ?
- ნუ სულელობ იცოდე, ნასვამი ხარ თან გაბრაზებული
- ხო გაბრაზებული ვარ და რა არ უნდა ვიყო?
- პატარა უნდა იყო მაგრამ მომეცი უფლება აგიხსნა
- არ მინდა ახსნა... გითხარი მანქანიდან გადადითქო უნდა მოგეცა უფლება და გაგეშვი
- ვერ გაგიშვებდი...
- და რატო?
- მიყვარხარ და იმიტო
- გიყვარვარ! შენი ისტორიით თუ ვიმსჯელებთ დიდი ხნის წინ შეგიყვარდი მაგრამ მაინც სხვებთან დაძვრებოდი როცა ჩემთან დაახლოებას ცდილობდი. შენი სიყვარული ასეთია? - ხმას ავუწიე და კიდევ უფრო მოვუმატე სიჩქარეს. ადრენალინის მოზღვავება ვიგრძენი სისხლში და შენელებაზე არც კი ვფიქრობდი.
- ტასო ახლავე გააჩერე მანქანა სანამ საბოლოოდ გავგიჟდი
- გაგიჟდი მერე რას იზამ?
- გააჩერე! - ისეთი ხმით დაიყვირა თავი ვეღარ შევიკავე და მკვეთრად დავამუხრუჭე
- გავაჩერე! ახლა რა თავი უნდა იმართლო? მიდი გისმენ.
- ტასო მისმინე, ღვედი მოიხსნა და ჩემკენ მოტრიალდა, შენთვის არ მიღალატია პრინცესა... - ბოლოს ეს თქვა
მერე? გამაყრუებელი სიგნალის ხმა, სინათლე... წამიერი ტკივილი და სრული სიბნელე...