სანდროს სახლის შემდეგ რეპეტიტორთან მიდიოდა. იმდენად ცუდად იყო იფიქრა გავაცდენო, მაგრამ შემდეგ გადაიფიქრა რადგა მისი აზრით სწორი არ იქნებოდა. მაგრამ იქ ისე იჯდა სიტყვაც არ შესვლია თავში. მთელი სხეული ეწვოდა და უკანკალებდა. სახლში დაბრუნებული თითქოს მაკაც ხვდებოდა მის გარდაქმანს მაგრამ არც ის არ იმჩნევდა და ჩუმად აგრძელებდა სახლში ცხოვრებას.
მეცადინეობა გადაწყვიტა, როდესაც მეგობრებმა დაურეკეს და მათი კლასელის დაბადების დღეზე დაპატიჟეს კერძოდ ელენა გოგსაძის. თითქმის მთელ სკოლასა და სამეგობროს პატიჟებდა ელენა ასეთ ხმაურსა და თავშეყრის ადგილებს ვერ იტანდა ადა, მაგრამ არუნდოდა კლასელის წყენინება.ნუ შესაძლოა ელენას ვერც ეგრძნო მისი იქ არ ყოფნა, მაგრამ იქ მეგობრები იყვნენ, რომლებსაც ვერ აწყენინებდა და წასვლა გადაწყვიტა.
როდესაც ნინამ გამოუარა მაღალქუსლიანებს იცვამდა და გადიოდა თან ჩანთაში კედებიც ჩაიწყო რაიცი რაში დამჭირდესო.
ელენა იუბილეს ახლახანს გახსნილ ძვირადღირებულ და უკვე საკმაოდ ცნობილ მოდურ ბარში იხდიდა. შესასვლელი უკვე საკმაო რაოდენობის ხალხს დაეკავებინა და უკვე საკმაოდ დიდი ხალხმრავლობაც იყო.
შესვლისთანავე დაინახა კუთხეში მჯდარი სანდრო და მისი მეგობრები რაღაცაზე ძალიან რომ იცინოდნენ და ადას მზერა მის სიცილზე გაუჩერდა. მის მოძრაობაზე. თვალების ამოუცნობ ემოციებზე, უნდოდა მის უკიდეგანოდ მწვანე თვალებში ჩაკარგულიყო და იქ ეცხოვრა სამუდამოდ.
ვერ მიხვდა როდის გაუსწორა სანდრომ მზერა ზედმეტად სერიოზული სახით, მაგრამ ადა ბევრსაც ვერ უძლებდა ამიტომ მალევე აარიდა მზერა და მეგობრებს შეუერთდა.
არცერთი წვეთის დალევას არ აპირებდა ფარულად გადახედავდა სანდროს მაგიდას სადაც უამრავ გოგოს დაეკავებინა ადგილი.
- მოდი ჩვენც გადავჯდეთ.- წამოიძახა ნინამ
- შენი ძმაც იქაა და შეგიძნია მიხვიდე- უხალისოდ ამოილაპარაკა ადამ
- კარგი რაა, არმინდა თქვენი დატოვება ამიტომ მივიდეთ სამივე- ფეხზე წამოდგნენ როდესაც ადას ტელეფონმა გაანათა
"არც გაბედო აქ მოსვლა"
სანდრო იყო. გაკვირვებული სახე ჰქონდა ადას და უყურებდა სახეალეწილ სანდროს რომელიც თითქოს ეკლებზე იჯდა.
"რატომ? რომელიმე ნაშას დაგიფრთხობ?" - ირონიულად გაუცინა და მათი მაგიდისკენ დაიძრა.
სანდროს მეგობრის ლაშას გვერდით იყო თავისუფალი ადგილი და იქ მოთავსდა. ეს ბიჭი არ ტოვებდა კარგ შთაბეჭდ ილებას მაგრამ ვინაიდან და რადგანაც სანდროს მეგობარი იყო არ დაეჭვებულა. მათი ფეხები მაგიდის ქვეშ ერთმანეთს ეხებოდა.
ადგილი საკმაოდ იყო, მაგრამ ბიჭი თითქოს განგებ აკეთებდა ამას.
იცინოდნენ, საუბრობდნენ და კარგადაც ერთობოდნენ მაგრამ ადა მაინც უხერხულად გრძნობდა თავს, სანდროს განრისხებულ მზერას გრძნობდა და ვერ ხვდებოდა უნდა შეშინებოდა თუ არა. თან იმ ბიჭის სიახლოვე რომელიც უხვად აჯილდოვებდა კომპლიმემტებით არ სიამოვნებდა. საპიფარეშოში გასვლა გადაწყვიტა და პირზე წყალი შეისხა გამოსაფხიზლებლად. უკან გამოდიოდა როდესაც დემონური ღიმილით წინ აესვეტა ძალიან შემთვრალი ლაშა რაცარ ესიამოვნა ადას.
- ლაშა რამე გინდა?- მისგან თავის დაღწევას შეეცადა გოგონა
- კიი ადა, შენ მინდიხარ.- მთელი სხეული შეუთვალიერა გოგონას - თან მთელი საღამოა მაგ ლამაზ სხეულს თვალწინ მიფრიალებ, ვიცი შენც იგივე გინდა.- მოულოდნელად ეტაკა გოგონას და კედელზე მტკივნეულად შეანარცხა
- ხმა არ ამოიღო.- პანიკაში მყოფი ადა ვერც კი ახერხებდა მობილიზებას ტვინში მხოლოდ წითელი ენთო და აზროვნებას ვერ ახერხებდა ცრემლები ღაპაღუპით ჩამოსდიოდა სახეზე, ტიროდა...
ისეთი გათიშული იყო ვერ მიხვდა როდის მოვარდა სანდრო და როდის ააცალა მის სხეულს გაცხოველებული ლაშა და იქამდე ურტყა სანამ ბიჭმა გონება არ დაკარგა.
ადა კი აკანკალებული ოთახის კუთხეში მიყუჟულიყო და ღრმად სუნთქავდა.
გაცხოველებულმა სანდრომ თვალებით ადას ძებნა დაიწყო და კუთხეში მჯდარის შემხედვარემ გული მოუკვდა. სასწრაფოდ მასთან მივარდა და მკლავებში ძლიერად მოიქცია და ატირებულს მთელი სახე დაუკოცნა.
- კარგად ხარ ადა. მე შენთან ვარ.- დამამშვიდებლად ჩურჩულებდა მის ყურთან და გოგონას ახლა უკვე ბედნიერების ცრემლები წამოუვიდა.
- ნუ ტირი, ნუ ტირი გთხოვ- ევედრებოდა ბიჭი და სხეულზე მაგრად იკრავდა ისე რომ ადას უკვე ძვლები სტკიოდა მაგრამ არ ადარდებდა ესეც კი მაზოხისტურად სიამოვნებდა მისი ოცნების ადამიანის ასეთი სიახლოვე და სითბო.
მისი სიყვარულით იწვოდა და მის მკლავებში სიკვდილზეც არ იტყოდა უარს.
სანდრომ აკანკალებული გოგონა წამოაყენა და ხელში აიტაცა.
მე მივხედავო დაიბარა და დახუთული ჰაერიდან გრილ გარემოში გადაინაცვლეს.
- სანდრო- როდესაც მანქანაში ჩასვა და მისი სხეული მოშორდა მაშინვე ორი წლის ბავშვივით გაეტირა
- აქ ვარ პატარავ- სიცილით აკოცა შუბლზე.
ადამ კისერზე მოხვია მკლავები და მჭიდროდ მიეკრა
- პატარავ, თუ არ გამიშვებ საჭის მართვას როგორ შევებ?- მის რბილ თმას ეფერო და მტევნით და მის სურნელს ხარბად ისუნთქავდა. სანდროს სურდა რომ ატმოსფეროში ჟანგბადის მაგივრად ეს სურნელი ესუნთქა სიცოცხლის გასაგრძელებლად.
- არ მართო საჭე.- ადა გაჯიუტებული ბავშვივით დათმობას არ აპირებდა და მის კისერში თავჩარგული დუდუნებდა.
- მაგრამ დასვენება გჭირდება.
- შენთან ყოფნა მჭირდება- თავადაც არ იცოდა საიდან ქონდა ამდენი გამბედაობა ამის სათქელად.
- მეც და ასეც იქნება- უფრო თავისთვის ამოილაპარაკა სანდრომ და უკვე ჩაძინებული გოგონა უკანა სავარელზე კომფორტულად გადააწვინა...

ძილი თავის ძლიერმა ტკივილმა დაუფრთხო და თავი მძიმედ ამოჰყო საბნიდან და ბალიშიდან.
მის ოთახში იყო რაც ძალიან უკვირდა და დედამისიც არ ეძახდა.
სწრაფად წამოდგა ფეხზე და დაბლა ჩაირბინა
- გაიღვიძე დეე?- მაშინვე შეეგება მაკა სახედამანჭულ შვილს- რა გჭირს დედა?
- თავი მისკდება- მაცივარი გამოაღო და მინერალური ერთი ხელის მოსმით გამოცალა
- ხო აბა იმ ხმაურში რა დაგემართებოდა.- თავი გააქნია მაკამ- სანდრო გადასარევი ბიჭია, თავის ხელით მოგიყვანა სახლამდე.- წინა ღამის გახსენებაზე სირცხვილისგან შეაჟრიალა ადას.
- ხო, კარგი ბიჭიაა- თავისთვის თქვა და სამზარეულოს მაგიდასთან ჩამოჯდა.- ნინამ მთხოვა მასთან მივსულოყავი და საღამოს გავალ კარგი?
- კი, მე არაფერში მჭირდება დახმარება.
- მაშინ კარგი.
ისედაც გვიან გაეღვიძა ახლა მომზადება და სახლიდან გასვლაღა დარჩენოდა. სახლში შესვლისთანავე საკუთარი მეგობრების დანახვამ
ძალიან გაახარა და დიდი ხნის მონატრებულებივით ეხვეოდნენ ერთმანეთს.
- სანდრო როგორ არის? - სიცილით იკითხრა ადამ და გოგოებთან დაჯდა
- როგორც ყოველთვის, ერთობა- გაეცინა ნინას
- უი გოგო რაუნდა მომეყოლა დათუნა როა ხომ იცი რაზმაძე ჩემი ძმის კურსელი?- შოკოლადიანი კრუასანი ისე გემრიელად ჩაკბიჩა ნერწყვი მოადგა
- კი მერე?
- ხოდა მემგონი მაგას მოსწონხარ
- რაა?- სიცილი აუტყდა რადას- რაზმაძე უკანასკნელია ვისაც ოდესმე შევხედავ.
- რატომ? რას უწუნებ ერთ ერთი საუკეთესო ბიჭია მთელს ჯავახიშვილში.
- ჯავახიშვილში თუ ერთერთი საუკეთესოა მაშინ სიტყვებიც ზედმეტია- ირონიულად ასწია ადამ ხელები იმის ნიშნად რომ გნებდებიო
- კარგი რაა, უკვე თვრამეტი წლის ხარ დაბერდი და არავინ გყოლია უნდა სცადო- თავი დაეწმუნებით დაუქნია მარიამმაც
- არვიცი- ჩაფიქრდა ადა- მოდი ამაზე სხვა დროს ვილაპარაკოთ- თემა მალევე გადაიტანეს.
* * *
დიდი ხანი იყო გასული რაც მისმა ცხოვრებამ ძველი კალაპოტი დაიბრუნა. მდგომარეობა უმჯობესდეებოდა და ის გრძნობებიც რომლებიც ააქამდე ჭამდა და მოსვენებას აკარგვინებდა ნელნელა უფერულდებოდა, რადვან თავად მის ოცნების ადამიანთან ხშირი კონტაქტიკი კიარა კონტაქტ მოწყვეტილი იყო.
მლიანად თავით გადაეშვა წიგნებში და მეცადინეობაში.
ერთ დღესაც მარტოდ მარტო იჯდა იქვე მის სკოლასთან ახლო მყუდრო კაფეში ლიმნიან ჩაის და კრუასანს მიირთმევდა თან კონსპექტებს უკირკიტებდა.
- ეს ადგილო დაკავებულია?- საკმაოდ ნაცნობმა ხმამ აიძულა თავზე დამდგარისთვის ამოეხედა კონსპექტებიდან- მეცადინეობ თაგვო? - თავზე თავის ლამაზი ღიმილითურთ წამოსდგომოდა სანდრო და ადას თანხმობას ელოდა
- კი დაკავებულია- გაუღიმა და ისევ კონსპექტებს ჩააჩერდა. მისი სიტყვებისთვის ყურადღება აღარ მიუცევია სანდროს ისე დაიკავა მის მოპირდაპირედ ადგილი. ადამ თვალები აატრიალა და ამოიხვნეშა თან ჩაი მოსვა.
- რას შეუკვეთავთ?- კითხვით დაადგა სანდროს ოფიციანტი გოგონა თავზე. სანდრომ ადას თითებს შორის მოქცეული ჭიქა უნებართვოდ აიღო და მოსვა
- მმმ... გემრიელია, იგივე თუ შეიძლება.- თავისი საფირმო ღიმილით დააჯილდოვა ოფიციანტი გოგონა ისე რომ დაბნეულობა მასაც შეეტყო სახეზე და ახლავეს ძახილით გაბრუნდა უკან.
ადამ ბოღმიანი სახე გააყოლა ოფიციანტს თითქოს მისი მოკვლა სურდა რაც სანდროს არ გამოჰპავია და გულში პირველ
გამარჯვებას ზეიმობდა.
- აბა ვზარმაცობთ? - ადას კონსპექტებს ზემოდან ჩახრდა სანდრომ თან სიგარეტს გაუკიდა.
- არა ეგ უფრო შენი სტიქიაა- უკბინა და ისევ კონსპექტებში ჩაიხედა
- საიდან იცი?- გაეცინა
- გადმოცემით ვიცი.
- საინტერესოა კიდევ რაიცი? - ნეტარი ღიმილით მკლავებს დაეყრდნო სანდრო და სახეში ჩააშტერდა ადას
- კიდევ ის რომ თავკერძა მომაბეზრებელი ტიპი ხარ- ჩაი მშვიდად მოსვა ადამ და ისე რომ უტეხი მზერა სანდროსთვის არ მოუშორებია კრუასანი მადიანად ჩაკბიჩა.
- ოოო ეს ახალი გამოწვევაა- თითქოს მობილიზდაო ისე შეისწორა ჯინსის ქურთუკი სანდრომ და ირონიული მზერით დააკვირდა გოგონას რომელსაც ღელვა სახეზე საერთოდაც არ ეტყობოდა- კარგი მსახიობი ხარ- ირონიულად გაუცინა- არადა კარგად მახსოვს როგორ გეკვეთებოდა მიხლები ჩემს მზერაზე, ღიმილზე და შეხებაზე. თუ ვცდები? არა თუ ვცდები მაშინ გამაჩუმე.
- მაშინ სულელი ბავშვი ვიყავი.
- და ახლა რა შეიცვალა? უცებ გასწერვდი?
- ახლა ბევრი რამ შეიცვალა სანდრო.- ბოღმა ყელში ამოაწვა ადას- მაშინ ეს იმიტომ ხდებოდა რომ ჩემი ბავშვური ახირება იყავი რომელიც ახლა საერთოდ აღარც მახსოვს- იცრუა ადამ ისე რომ არც გაწითლებულა- რომ არ გამოჩენილიყავი ალბათ არ გამახსენდებოდი
- მართლა?- ჩაეცინა სანდროს- მე ასე არ ვფიქრობ...- მხრები აიჩეჩა მან და სიგარეტი კიდევ ერთხელ მოქაჩა
- აბა როგორ ფიქრობ რა საინტერესოა.
- მე ვფიქრობ რომ ეს თავდაცვაა- წარბია ასწია სანდრომ- მე მექალთანე საშინელი მანიპულატორი ეგოისტი ტიპი ვარ შენს თვალში. უგულო, რომელსაც შენი გრძნობები ფეხებზედაც არ ჰკიდია. შენ კი გოგო ხარ. თავმოყვარე გოგო, რომელიც საკუთარ თავს არაპატიებს თუ მე ჩვეულებრივ ნაშად ჩავთვლი.
- მოიცა ანუ ნაშად არ აღმიქვამ?- დიდი პათოსით გაეცინა ადას- სანდრო ბუჩუკური რომელიმე გოგოს ნაშად არ აღიქვამს? რა სასწაულია- მაგრად დასცინა და სანდროს თბილი ღიმილისთვის ყურადღება არ მიუქცევია
- კიი ასეთი ადაც ძალიან მომწონს.
- ეგ უკვე აღარაინტერესებს
- ოჰჰჰ როდის აქეთ?- გაეცინა სანდროს
- დღეის აქეთ- კბილებში გამოსცრა და გაბრაზებული გავარდა კაფიდან.
სანდროს კი ისევ გაეცინა და მშვიდად განაგრძო ჩაის სმა თან ლამაზი პეიზაჟის თვალიერებით ტკბებოდა.
* * *
ისეთი გაღიზიანებულიყო ბიჭის ხელით დახრჩობა უნდოდა. არცეერთი სიტყვა არ იყო მართალი რაც ბიჭს უთხრა. ისევ იმ გრძნობებით იყო სავსე რითაც სამი წლის წინ.
უბრალოდ ამ მცირე დროში ბევრი რამ გადახარშა გადააფასა და თითქოს ახლიდან დაიბადა.
როგორც ამბობენ არაფერია მარადიული და ყველაფერი დროებითია სწორედაც
მისი
სისუსტეც არ იყო მარადიული და თითქოს იცოდა რაც უნდა გაეკეთებინა მომავალში...
* * *
დათუნა რაზმაძის შემოთავაზებას ოაემანთან დაკავშირებით რამოდენიმეჯერ უარით უპასუხს. შემდეგ კი თქვა, რატომაც არა? და ერთ დღესაც ბიჭს თანხმობა განუცხადა.
მშვიდ და ძალიან მყუდრო კაფეში ისხდნენ და კრევეტებს მიირთმევდნენ, როდესაც ბიჭს მოულოდნელად სასწრაფოდ დაურეკეს. ადამ კი სრულიად შემთხვევით გაიგო სიტყვა რბოლა.
ბიჭს განუცხადა, რომ იქ უნდოდა წასვლა სადა ის აპირებდა ამ
პაემნის შემდეგ.
დათუნამ მხრები აიჩეჩა და საჭმლის დასრულების შემდეგ მანქანამდე მიიყვანა ადა.
- ამ კაბით აპირებ რბოლაზე წამოსვლას?- გაეცინა დათუნას
- კაბას ეშველება.
დათუნამ სწრაფად დაძრა მანქანა და სადღაც დანგრეულ შენობაზე შეაჩერა, საიდანაც დაახლოებოთ ათიოდს სანტიმეტრის დაშორებიტაც გაიგო ხმაური, სიმღერის ხმა განათების ზოლები თითქმის ცას სწვდებოდა.
მანქანა ბევრ ძვირადღორებულ ავყომობილებს შორის დააპაკინგა.
და ადაც ინტერესით გადმოვიდა.
შესასვლელში დიდი ტატუებიანი ახმახი იდგა ცივსისხლიანი მზერით.
- შენი გოგოა?- ჰკითხა ახმახმ დათუნას ადაზე.
- კიი ჩემია- ღიმილოთ გადახედა გოგონას და ხელი მოჰხვია
- მომეცი და შედი- ხელი გაუწოდა ახმახმა და დათუნამაც რაღაც თეთრი ფხვნილივით გაუწოდა კაცს რისი დანახვაც კარგად ვერ მოასწრო ადამ.
იქ შესულს საერთოდ სხვა სამყარო დახვდა: ექსტრიმი, ადრენალინი, სიჩქარე.
უკიდეგანოდ დიდ სივრცეში გავეშებული მხეცებივთ დააქროლებდნენ სპორტულ მანქანებს (არვიცი ქართულად რა ჰქვია) მუსიკა ძმალიან ხმამაღლა გუგუნენდა მძიმე როკი და მაღლა დამონტაჟებული განათებები რეტიანივით ციმციმებდა.
დათუნა გონზეცვერ მოვიდა მეორე წამში ადა რომ მის გვერდით აღარ იდგა.
რადიკალურად აეცვლილი გოგონა კი უკვე სპორტულ მანქანაში იჯდა ა სექსუალური გოგონას დროშის ფრიალს ელოდებოდა.
იქვე ახლო მახლოს მწკრივში სანდრო დაინახა არც გაჰვკვირვებია, მის გასამწარებლად მანქანა ელვისსისწრაფით დაქოქა. სიგიჟის ზღვარს მიღწეული ფიქრობდა იქნებ მოვკვდე და
ასე ვაჟბატონს დავსჯი მაინცო. მთელი ცხოვრება ჯოჯოხეთად რომ ექცესო.
რბოლის დასრულების შემდეგ რეტდასხმული გადმოვიდა მანქანიდან და გულიც წაუვიდოდა მხეცივით მისკენ წასულ სანდროს რომ არ დაეჭირა.
- ვერ გიტან ადა.- პირდაპირ პირში მიახალა ბიჭმა
- არც მე მეხატები გულზე- თვალებ მიბნედილმა უპასუხა გოგონამ
- სულ შეიშალე.- ყვირილით მიჰყავდა გასასვლელისკენ თან ეჩზუბებოდა- გული კინაღამ გამისკდა. მეგონა მალე შენს ნაწილებად დაშლილი სხეულის გადმოტანა მომიწევდა მანქანიდან.
- არ მოგიწია, ხომ ხედავ? ყველაფერი კარგადაა ცა შავია თეთრი მთვარე კი ანათებს.- ტრანსში მყოფივით საუბრობდა და სანდროს ძლიერ მკერდს სახით ეყრდნობოდა.
- ოხხ ადა ოხხ, როგორ მიშლი ნერვებს. - დუდღუნებდა სანდრო და ადას მანქანაში ათავსებდა - დათუნას კი ცალკე მოვთხოვ პასუხს შენი აქ მოყვანისთვის.
- დათუნა რა შუაშია მან ჩემი თხოვნა შეასრულა. შენზე ბევრად უკეთესი ადამიანია.
- შენი თხოვნა.- მწარედ ამოილაპარაკა და მანქანა დაქოქა.
ათიოდე მეტრი გავლილიც კი არ ჰქონდათ, როდესაც ადა კივილით წამოვარდა და სანდროს მაისურში ეცა.
- რა ჯანდაბაა სულ გაცხოველდი გოგო?- დაუღრიალა საჭესთან მჯდომმა
- ახლა კარგად მომისმინე და იცოდე არც კი გაბედო შემაწყვეტინო თორემსწძილე არტერიას გადავისერავ- დაემუქრა გაოგნებულ ბიჭს.
ვერც თავად ადა და ვერც სანდრო ვერ ხვდებოდა რა შეიცვალა ადაში. თითქოს ამ წლებმა უფრო გააძლიერა და ის სისუსტე დააკარგვინა რაც სანდროს დანახვაზე სჭირდა. თითქოს ეს გრძნობა მისდა საკეთილდღეოდ გამოიყენა- ხოო ამდენი წელია მხოლოდ შენზე ვფიქრობ. მხოლოდ შენ მიტრიალებ ამ დამპალ გონებაში და გული. შენი დანახვისას კანკალს ვერ ვიკავებდი, როდესაც სხვასთან გხედავდა ლამის გული მიჩერდებოდა. შენი მწვანე თვალების დანახვაზე, შენი ხმის გაგონებაზე უბრალოდ არვიცი რა მემართებოდა. რომ ამბობენ სიტყვებით გრძნობების გადმოცემა შეუძლებელიაო მართალი ყოფილა, მაგრამ შენ? შენ რა გინდა ჩემგან? გამოჩნდები, დაიკარგები, შემდეგ მკოცნი, ამაფორიაქებ ისევ დაიკარგები. რაგინდა? თუ მაგარი ტიპი ხარ და შენზე ყურებამდე შეყვარებულ გოგონების გრძნობებით ერთობი? ერთი ის იცოდე რომ მე ასე ვერ მომექცევი? და იცი რატომ? იმიტომ რომ მე არ ვგავარ სხვას, ჰოო არ ვგავარ და არ მოგცემ ჩემით თამაშის უფლებას. გინდა ჩემთან? მაშინ ნუღა მტანჯავ.
თუ არადა მშვიდობით სანდრო, შენთან ყველანაირი ურთიერთობის გაწყვეტას ვაპირებ. რადგან მე შენ ვერასდროს ვერ შემოგხედავ ისე როგორც მეგობარს.- თავისი სათქმელი ერთ ამოსუნთქვაში ამოთქვა გოგონამ და ღრმად სუნთქვა დაიწყო. სანდრო მშვიდად უსმენდა გოგონას გულის ნადებს და გულში ისეთი სითბო ეღვრებოდა, ერთი სული ჰქონდა მკლავებში მოექვია ეს პატარა თავდაჯერებული ქალბატონი და უბრალოდ რქმეოდა მისი.
გოგონას სუნთქვა აცდა და შემდეგ ისეთი სისწრაფიგ მოჰხვია კეფაზე ხელი და მის ტუჩებს მისწვდა თავადაც გაუკვირდა.
მთელ სინანულს და ტკოვილს აქსოვდა ამ კოცნაში სანდრო და თითქოს არ ჰყოფნიდა. ჯერ ერთ შემდეგ კი მეორე ბაგეს გავეშებული უკოცნიდა და გიჟდებოდა. უბრალოდ ეს გოგო აგიჟებდა. იმაზე საერთოდ შეიშალა ჭკუიდან ადას შემოხვეული მკლავები რომ იგრძნო კისერზე.
ვეღარ მოითმინდა და ამდენი ხნის სურვილი ერთიანად აისრულდა
მუხლებზე გადაისვა გოგონა და და მოკლე მთლიანი კაბა მენჯნთან გაუგლიჯა. ყელს ლავიწებს მკერდის ტერიტორიას გიჟივით უკოცნიდა და გაჩერებას არ აპირებდა.
ადას თითოეული მისი შეხება შანთივით წვავდა. მისი ცხელი ტუჩები რომელიც მთელს სხეულს უკოცნიდა და ეალერსებოდა.
- სანდრო შუა ქუჩაში ვართ- სიამოვნების საბურველიდან როგორღაც დაიხსნა თავი გოგონამ.
სანდრომ უხმოდ დაქოქა მანქანა და იქვე ჩიხში ბნელ კუთხეში გადააყენა. შემდეგ აღგზნებული გოგონას სახე ხელებსშორის მოიწცია და მოწყვეტით აკოცა.
- დარწმუნებული ხარ რომ ეს გინდა პატარავ
- სანდრო, ახლა რომ გაჩერდე შეიძლება მოვკვდე- მის პერანდგს თითებით ჩაებღაუჭა ადა.
- მიყვარხარ- ყურთან ძალიან ჩუმად უჩურვულა სანდრომ რადასთვის სასურვი სიტყვები და თან იქვე უკბინა
- მე კი არა- ეშმაკურად გაუღიმა გაბედნიერებულმა გოგონამ.
- რა ცუდი გოგო ხარ- მაისური თავს ზემოთ ეშმაკური ღიმილით გადააძრო გოგონას და ლამაზ მკერდზე ტუჩებით დააკვდა.
ჯერ ერთი და შემდეგ მეორე მკერი სულ მთლიანად დაუკოცნდა და თან მუჭში იქცევდა და მაგრად უჭერდა.
ამაზე ადა კვნესას ვერ იკავებდა და ხშირ შემთხვევაში ამ ჰანგებს საყვარელი ადამიანის ტუჩები უხშობდა ხორხშივე.
როდესაც სანდრო მიხვდა, რომ ადა უკვე საკმაოდ სველი იყო ფრთხილად დაიწყო მათი სხეულების შეერთება.
- სანდრო- ტკივილისგან ამოიკვნესა ადამ
- ჩშშ პატარავ-მის ყურს ტუჩებით ედებოდა სანდრო- უბრალოდ მოდუნდი და იმაზე იფიქრე თუ როგორ მოგეწონება, როდესაც გაათა/ვებ.- ამ სიტყვების თქმა იყო და სანდრო სრულიად დაეუფლს ადას სხეულს.
ტემპი ააჩქარა და სადღაც ათ წუთში ორი სიამოვნების მწვერვალისკენ მიმავლი სხეული ერთიანად მოეშვა.
- მითხარი რომ გარეთ გაათა/ვე- სიცილი უთხრა ადამ მოცინარ სანდროს და შუბლზე შუბლით დაეყრდნო
- არა, მალულად ვაპირებ შენს დაფეხმძიმებას.- ტუჩებში კიდევ ერთხელ აკოცს გემრიელად
- ჩემი გემრიელი გოგო- სწხე დაუკოცნა- ახლა კო გადაბრძანდით ჩემი ღირსებიდან ქალბატონო- სიცილით მიარტდა საჯდომზე ხელი. დააღლილი ადა კრუსუნით გადაგორდა სავარძელზე. სანდრომ კი შარვალი ამოიწია და შემდეგ ადას მიუბრუნდა კაბა შეუსწორა და უკანა სავარძლოდან გადავიდა.
- ეეე სადგარბიხარ?- გასძახა უკანა სავარძლიდან ადამ.
- შუა ქუჩაში ჟიმა/ბის შემდეგ სჯობს სახლში დავბრუნდეთ- გაუცინადა მანქანის კარი მოხურა.

* * *
ამ ამბის შემდეგ სადღაც ერთი თვე გავიდა სანდრო არ გამოჩენილა.
ადასთვის გამოცდები ახლოვდებოდა, თუმცა მზად იყო, ყველანაირად.
მეორე დღეს მთეკი კლასი ბოლო ზარისთვის გრიალს აპირებდა და ამ საქმეში იყო პირდაპირ თავით გადავარდნილი გულის გადასაყოლებლად. მეორე დღეს მთელი კლასის მანქანებში გადანაწილდნენ და ადაც უხასიათოდ იყო.
მხოლოდ მის მეგობრებს უღიმოდა ნაძალადევად.
ესიყო და ეს.
მანქანების უმაღლესი სისწრაფით მართავდნენ ბიჭები როდესაც ერთ ერთმა უკან მათზე ადევნებული პორშე შენიშნა.
მანქანა წინ გადაუდგა ბიჭება და გაჩერება აიძულა.
მათ კლასელი გიორგი სულ დედის გინებოთ გადავიდა მანქანიდან როდესაც მანქანიდან სანდრო ბუჩუკური და მისი მეგობარი ლუკა სულაქვიძე გადმოვია. ადა კი სადაც იყო იტირებდა და მისი მოკვლა მოუნდა.
სამაგიეროდ გიორგის მაშინვე დაუთბა მზერა.
- ბიჭებო? არ გელოდით?- ხელის ჩამოსართმევად გაიწია გიორგი და ორივეს ჩამოართვა
- ჰოო არც ჩვენ ველოდით თქვენ თუ შემოგიერთდებოდით ბოლო ზარზე, მაგრამ ძმაკაცები არავართ? ძველო ნაცობობა გვაკავშირებს.
- მართალი ხარ თან თქვენთან ერთად უფრო მაგარი იქნება- თავი გადმოყო მანქანოდან ელენამ
- აუუუ ბიჭო რა წიწილები არიან- გოგოებზე გადაუჩურჩულა სანდროს ლუკამ. სანდროსაც გაეცინა
- იმენა ჩემზე უარესი ხარ ტოო. ჩემს ადას შეეშვი დანარჩენებზე კი სრული თავისუფლება გაქვს ძმაო
- მაგას თქმა უნდოდა ბიჭო- ხელი ხელში ჩაარტყეს ძმაკაცებმადა ლუკაც მათი მაქნაისკენ დაიძრა "სადმე ჩამტიეთ გოგოებო"ს ძახილით.
სანდრო კი ადას მანქანისკენ დაიძრა და გაბრაზებულს თავი ღია ფანჯარაშიი შეუყო. ადასთან ერთად ნინა დაკიდევ რამდენიმე გოგო იჯდა ეკატერინა და ლიკუნა.
- გამარჯობათ გოგონებო- ღიმილად დაიღვარა სანდრო
- იქნებ შემიმჩნიო ძმაო?- თვალი ჩაუკრა ნინამ
- შენ სხვა დროს მოგხედავ სადაც დადიხარგავარკვევ- ხელი გადაფრთხილებლად დაუქნია მოცინარ დას
- გამომდგა ეხლა ესეც მკაცრი ძმა. მიდი შენს გოგოს მიხედე მთელი გზა ხმას არ იღებს.
- კი სწორედ მაგას ვაპირებ.- დაეთანხმა და მანქაის კარი გააღო ადას მხრიდან.
- გადმოდი პატარა.- მასან დაიხარა და ლოყაზე აკოცა- გთხოვ- ადას არც შეუხედავს, არც ხმა ამოუღია ისე გადავიდა და სანდროს მანქანისკენ დაიძრა წინ ჩაჯდა და განრსიხებუკი მზერით სანდროა დააკვირდა. რომელიც ღიმილით დაიძრა მანქანისკენ და საჭესთან მოთავსდა. მანქანა დაძრა და კიდევ დიდხანს ატარებდა ადას რომ არ დაერღვია მყუდროება.
- სად ჯანდაბაში იყავი?
- ადა, შეამჩნიე რომ თვები აღარ მაქვს ჩაწითლებული?- სრულიად შეუსაბამო კითხვა დაუსვა
- კიი, მაგრამ ეგ რა შუაშია?
- იმ შუაში რომ გამოვსწორდი, ამოვჯანმრთლდ და მოვედი, ახლა კი მინდა გითხრა, რომ ძალიან მიყვარხარ.- თბილი მზერით გადმოხედა გოგონას
- ყველაფერო დაწვრილებით მაინტერესებს.
- ამაზე სასაუბროდ ბევრი სრო გვექნება.
- კარგი მაშინ ის ამიხსენი ბათუმისკენ რატომ გადაიხვიე?- გაეცინა გოგონას.
- სეზონი გაიხსნა პატარავ, მძიმე და დამღლელ გამოცდებამდე კი დასვენება არ აწყენდა ჩემს გენიოსს.

დასასრული.