ნატა მთელი სზეულით ცახცახებდა და აზრებს თავს ვერ უყრიდა, თანხვდებოდა რომ საკუთარ თავს თუარ დაეხმარებოდა ვერავინ უშველიდა სხვა. ამიტომ ატეხა ისტერიული კივილი და იქამდე არ გაჩერდა სანამ არ მოაშორეს წებოვანი ლენტი პირიდან
-საპირფარეშოში მინდა-იკივლა ბოლო ხმაზე გაავებულმა
-მე წავიყვან-ყველამ ერთხმად იყვირა და ბექამ გაბრაზებული სახით გახედა სასმლისგან ტვინარეულ მეგობრებს
-მე მივხედავ-დაუსისინა ბიჭებს და ნატას გაუხსნა ხელები, თვალებიდან სახვევი მოხსნა -გამოადგი ფეხი-ააყენა და უხეშად კრა ხელი, ნატამ კიბე აიარა და თვალებს აცეცებდა, ცდილობდა გამოსავალი ეპოვა რომ რამენაირად თავი დაეხსნა ამ არანორმალურებისაგა
-აქეთ-ბექამ მკლავზე წაავლო ხელი და სახლისაკენ წაათრია, ავტოფარეხიდან პირდაპირ სახლში შევიდნენ, ნატა სიბნელეში ვერაფერს ხედავდა და რამდენჯერმე რაღაცას დაეტაკნენ
-ფუ ამის-გაბრაზდა ბექა როცა ფეხი მიარტყა სავარძლის საზურგეს, ნატა წაათრია კარისკენ და შუქი აანთო, გოგონამ თვალი მოავლო ოთახს და გასაქცევი გეგმოს შემუშავებას შეუდგა -აქაა საპირფარეშო ორ წუთში თუარ გამოხვალ შემოვამტვრევ-დაუღრინა ნატას და კარი გააღი, ნატა შევიდა კარი გადაკეტა და ფიქრი დაიწყო იმაზე თუ რა მოემოქმედებინა, მალე გაუნათდა გონება და კივილი მორთო
-რა ჯანდაბაა-აყვირდა ბექა და კარზე დაუკაკუნა-გააღე გააღე -ღრიალებდა მაგრამ ნატა არც კარს აღებდა და არც კივილს წყვეტდა -ფუ შენი დედაც-იყვირა გაავებულმა და კარი შეამტვრია, ნატა კი ვერსად შენიშნა, წამში აიბნა და ოგრძნო კიდევაც თავში ტკივილი, იმდენად მძაფრად რომ შექანდა, ნატამ კი ხელი მოაშველა და წაიქცა ღონემიხდილი ბექა, ნატა მაშინვე გამოვარდა და სახლის ტელეფონს ეცა აიღო და მეორე სართულის კიბეზე ავარდა, პირვწლივე კარში შევარდა გადაკეტა და პოლიციაში დარეკა.
მია ოსევ ისე გაყინული იდაგა და სუნთქვაარეული თორნიკეს თვითოეულ მოქმედებაზე კრთოდა, თორნიკე როგორცკი მოშორდა მის სხეულს გოგონამ ღრმად ჩაისუნთქა ჰაერი
-ეს ყლ. ობა გაიხადე-მიას კაბაზე მიუთითა, გოგონამ დაიხედა და ცრემლები მოაწვა, გულში ფარულად მუდამ ოცნებობდა რომ ჩაეცვა თეთრი კაბა, და ქონოდა ქორწილი, ახლა ეცვა ეს ოცნების კაბა და მის სასჯელად ქცეულიყო, მის ტანჯვად -რამეს მოგიძებნი-თორნიკე გავოდა ოთახიდან რადგან უჭირდა ამ ყველაფრის ატანა, ოთახში მალევე დაბრუნდა და რაღაც შავი მოკლე კაბა მიაჩეჩა-ამის მეტი ვერაფერი ვნახე-მიამ გამოართვა და მიჩერდა , უხერხული აიჩუმე ჩამოწვა ოთახში -გავალ-თორნიკე მიბრუნდა და გასვლა დააპირა,მაგრამ ისევ შებრუნდა და მიას მიაჩერდა -თუ გინდა დაგეხმარები-უყხრა მოგუდული ხმით
-არა-სწრაფად თქვა მიამ და უკან დაიხია
-მია ასე ნუ იქცევი
-როგორ
-აი ასე
-მაინც?-მიას მოსწონდა კიდეც მისი წვალება, რაღაც უცნაურს განიცდიდა მის მიმართ
-ასეთქო-გაბრაზდა თორნიკე
-გადი-მიამ კარისკენ მიუთითა
-ხომიცი რომ დრო მოვა და ჩაგაცმევ შენი ოცნების კაბას და მერე მარტოს არ მოგიწევს გახდა-ბოლო სიტყვებზე სიცილი ვერ შეიკავა, რადგან მიას სახე აელეწა
-გადი -უყვირა და ბალიში ესროლა, შემდწგ კარს ეცა მაგრამ კარის ჩაკეტვა ვერ შეძლო
-გასაღები მე მაქ-შემოესმა კარსუკნიდან თორნიკეს ხმა
-შემოსვალა არ გაბედო-დაუკივლა მიამ და სასწრაფოდ გაიხადა ტანზე მომდგარი თეთრი კოჭებამდე კაბა, შემდეგ ჩაიცვა თორნიკეს მოტანილი კაბა და ძალოან გაბრაზდა რომ ზედმეტად მოკლე იყო, თან ტანზე მოტმასნილი და თან ელვა შესაკრავიც ზურგზე ქონდა, როგორ არ ეცადა მაგრამ ვერაფრით შეიკრა და ამ წვალებაში იყო რომ შემოვიდა თორნიკე ოთახში -გადი ახლავე-მიამ კარისკენ მიუთითა, მომღიმარ ბიჭს
-არ გინდა დაგეხმარო?
-არ მჭირდება შენი დახმარება გადი-მია თორნიკეს მიაჩერდა და კარისკენ მიუთითა
-რატომ არ მაძლევ უფლებას დაგეხმარო?-თორნიკემ მიას ნერვებზე დაიწყო თამაში
-არ მჭირდება შენი დახმარება
-მე კი მგონია რომ გჭირდება-თორნიკემ მიასკენ გადადგა ნაბიჯი და ინსტიქტურად მიამაც უკან დაიხია, თორნიკემ კვლავ გადადგა მოსკენ ნაბიჯი და მიამაც უკან დაიხია, და როცა თორნიკემ კვლავ მოსკენ წასგა ნაბიჯი და მიამ ისწვ უკან დაიხია ბეჭებით კარადას შეასკდა, ამ მომენტით ისარგებლა თორნიკემ და მიას მიუახლოვდა, გოგონამ დაბნეული მზერა შეაფეთა ბიჭს და გაიყინა, თორნიკე გიჟდებოდა მიას ასეთ მდგომარეობაზე და მისი წამება განაგრძო, მიას იმდენად მიუახლოვდა რომ მისი ცხელი სუნთქვა შეეფრქვია გოგონას სახეზე, მია აილეწა,თორნიკე მიეკრა მთი სხეულით გოგონას და ტუჩებით ოდნავ შეეხო ცხვირზე, მიას სუნთქვა გაუჩერდა კვლავ, თორნიკემ ცხვირი მის ყელში ჩარგო და ღრმად შეისუნთქა მისი გამაბრუებელი სურნელი, მიამ ლამის სული დალია მღელვარებისაგან, თორნიკემ ხელები მის მხრებს ააყოლა და ზურზე შწუცურა შემდეგ ელვა შესაკრავი ისე შეუკრა რომ მიას მწვანე თვალებისთვის არ მოუშორებია ამღვრეული თვალები და უეცრად მოშორდა თავგზაარეულ გოგონას
-წამო ვივახშმოდ-ისე უთხარა თითქოს არაფერი მომხდარიყოს მათ შორის წამების წინ
-არ მშია-გაიბუსხა მია და თავი დახარა
-გეწყინა რომარ გაკოცე?-თორნიკეს სიცილი აუვარდა
-მომწორდი-მიამ ხელი კრა და ფაქტიურად ოთახიდან გააგდო.
გეგა და ნანა გიჟებივით აქეთ-იქით აწყდებოდნენ როცა გაიგეს რომ მია გაიქცა ქორწილიდან და მერე გაქრა მაგრამ მალე მიავიწყდათ რადგან, ორივე გიჟებივით გაცვივდნენ პოლიციაში, როცა გაიგეს რაც გადახდა ნატას, ამ გადარეულის გადამკიდეს მია სულ მიავიწყდათ. პოლიციის წინ ატყდა ჩხუბი გაწევ გამოწევა, ვინ ვის ურტყავდა გაუგებარი იყო, ის კიარა გეგას ლაშას მუშტიც კი მოხვდა და ნანას ცოტა არ იყოს და ესიამოვნა ეას ფაქტი გულში ჩუმად. ნატამ თემოსთან შეხვედრა მოითხოვა და განუცხადა გაცოფებულ კაც თუ შწგვეშვებით არც მე ვუჩივლებ შენ განებივრებულ იდიოტ შვილსო, თუ მამაჩემს და ლაშას გაწირავ მე ამ ოთხივეს ცოხეში ამოვაყოფინებ თავსო, თემომ მოკეტა და შედგა გარიგება, ნატამ არ იჩივლა და ისინიც გაჩუმდნენ გეგას საჭვო საქმეებზე.