"present day"
-ანასტასია ქეთი ადექით უნივერსიტეტში გაგვიანდება-გაისმა ირაკლის ხმა
-5 წუთიც რა გუშინ გვიან დავიძინეთ-გავძახე ბალიშიდან თავის აწევის გარეშე
-ლექცია პირველზე გაქვთ ანა-მითხრა და საბანი გადამაძრო
-ვიცი იკა, ქეთი სადაა?-სააბაზანოსკენ წავედი
-ნიკა აღვიძებს-თქვა და გაეცინა
-კაი მე შევალ და უცებ გამოვალ
-უცებ კი-თქვა და გავიდა
  ისევ ნიკას და ქეთის სახლში ვცხოვრობთ, როცა ცოტა ფეხზე წამოვდექით ირაკლის უნდოდა რამე პატარა ბინა ეყიდა დროებით მაგრამ ნიკამ თავი გაიგიჟა არაფრით გაგვიშვა,  ამხელა სახლში მარტო ცხოვრება მოსაწყენი იქნებაო თან ახლოსაც ვერვიყიდდით ვერაფერს ირგვლივ მხოლოდ საკუთარი სახლები იყო მაგის საშვალება კი ჩვენ არ გვქონდა. ნიკამ გვითხრა დაგეხნარებითო მაგრამ ათქმაუნდა ირაკლიმ მტკიცე უარით გაისტუმრა. დიდი თხოვნის შემდეგნ ირაკლიც დათანხმა მათთან დარჩენას იმ პირობით სანამ ყველაფერს დაიბრუნებდა და ისევ ჩვენს სახლში დავბრუნდებოდით. კომპანიაში მინდოდა დაწყება მაგრამ იურიდიული მარტივი არიყო დროც არ გვრჩებოდა, ნიკამ და ირაკლიმაც თქვეს რომ ისე არგვიჭირდა რომ თქვენი მუშაობა აუცილებელი ყოფილიყო ჯერ...
სააბაზანოდან გამოვაღწიე პირველის ნახევარი იყო,
-უკვე მაისის ბოლოა თითქმის მთავრდება უნივერსიტეტიც ცოტა დასვენება არ მაწყენდა-ჩავილაპარაკე ჩემთვის
-არც მე არმაწყენდა-გაისმა ქეთის ხმა
-ჰო რათქმაუნდა-ვთქვი და ლოგინის კიდეში დავჯექი ის კი ზურგით დაეშვა და მთლიანი ლოგინო დაიკავა
-ორი კვირა დარჩა მესამე კურსს ვხურავთ და ჩვენს ცხოვრებაში ისევ არარის ნორმალური ბიჭი-მითხრა ქეთიმ და გაეცინა
-რაგინდა ბანკეტზე ხომ გყავდა მაგარი მეწყვილე-წამით გავჩუმდი თოთქოს ჩავფიქრდი და გავაგრძელე-აა მოიცაა ეგ დათვრა სიყვარული აგიხსნა შენ კიდევ როგორც ყოველთვის დაადე და უარით გაისტუმრე, ბანკეტი ჩაუშხამრე საწყალ ბიჭს-დასრულება არმაცადა რომ ბალიში აიღო და მესროლა-მეორე დღეს ბოდიშის მოსახდელად მოვიდა დაა გითხრა რომ სასმელის ბრალიიყო რომ ეს ყველაფერი სიმართლე არიყო- გავაგრძელე მოყოლა რომ ნერვები მომეშალა მისთვის
-მოგკლავ ანა-დამიყვირდა სიცილით მე კი ოთახიდან გავიქეცი და გამომეკიდა
-შენ კიდევ რაუთხარი გახსოვს?-კიბეებთან გავჩერდი უცებ თავი ვერშეიკავა სირბილისას და დამეჯახა- ბატო ნელა კინაღამ დამაგორე-ვეუბნები ამდროს ქვევიდან ნიკას ხმა ისმის
-რას ღლაბუცობთ ჩამოდით დაგაგვიანდათ
-ღლაბუცობა გვეკადრება?- ვეუბნები და ენას ვუყოფ
-არა რასამბობ-ვითომ გაიკვირვა
-რათქმაუნდა-სამზარეულოდან წვენით ხელში გამოვიდა ირაკლი
-კარგი წაავიდეთ თორე დაგვაგვიანდება- მეუბნება ქეთი და მეც დავეთანხმე ოთახში ჩანთების ასაღებად დავრუნდით შემდეგ კი ქვევით ჩავედით ნიკას და ორაკლის დავემშვიდობეთ და ლუკასსთან მივედით
-დილა მშვიდობისა ლუკას-ვეუბნებით ორივე ღიმილით
-დილამშვიდობისა თუ ჯერ კიდევ დილაა გოგონებო-სიცილნარევი ხმით გვეუბნება ლუკასი, კარებს გვიღებს და ვჯდებით. გზაში ყველანი ჩუმად ვართ უნივერსიტეტში მისვლისას დავემშვიდობეთ ლუკასს და შენობისკენ წავედით
-ქეთუს ხოიცი როგორ მიყვარხარ?-ვეუბნები დაქალს და უკვე იცის რაც მინდა
-ბიგ-მაკი არა?-მეუბნება და თვალებს ატრიალებს
-ლექტორთან მაგვიანდება ლექციამდე უნდა შევუარო მეკიდევ ხოიცი დილით თუ არ ვჭამე არშემიძლია გთხოვ რა მიყიდე და აუდიტორიაში ვიქნები-ვეუბნები და საწყალი ბავშვის თვალებით ვუყურებ იმიმედით რომ დამთანხმდება
-არა რომ გითხრა აზრი აქვს?-მეუბნება და მიღიმის
-ჰმმ არა მიყვარხარ-ლოყაზე ვკოცნი და შენობაში შევდივარ
{ქეთისთან}
გზის მეორე მხარეს გადავდივარ ამდროს ვფიქრობ- ანასტასიას როგორ გაუმართლა მც უნივერსიტეტის წინ რომ აქვს თორე რას იზამდა ნეტა-უეცრად ტელეფონის ზარის ხმა გაისმა ჯიბიდანვ ვიღებ, ინსტიქტირად გვერდზეც არვიხედები და გზაზე გადასვლისას მხოლოდ მანქანის სიგნალის ხმა მესმის გახედვასაც ვერვასწრებ ვიღაც ხელს მტაცებს და ორივენი მიწაზე ვეცემიც
-გზაზე რომ გადადიხარ იქნებ მაგ დროს მაინც მოეშვა ტელეფონს-მეუბნება ძალზედ სიმპატიური ბიჭი დგება და ხელს მიწვდის რომ ადგომაში დამეხმაროს...
__________________________________________