ჩემი საოცნებო ბიჭი
გავიხედე ფანჯრიდან და რას ვხედავ, ისიც ჩემს წინ ცხოვრობდა. ძალიან გამიხარდა და ჩავიბურტყუნე აუ რასიმპატიურია, სახეში ხელი დავირტყი და ჩავილაპარაკე რა სიმპატიური! ის ხომ უბრალოდ მეგობარია. ლიამმა დამინახა და მკითხა
ლიამი: რა მოგივიდა. რატომ ირტყამ სახეში ხელებს
მე: მე მე არაფერი.
ლიამი:კარგი. გავისეირნოთ??
მე: არა ახლა არ მცალია წიგნს ვკითხულობ
ლიამი:კარგი
გამოვედი ფანჯრიდან და ვთქვი
მე: ვაიმე რა სულელი ვარ რა წიგნს ვკითხულობ. უნდა შევტრიალებულიყავი და მეთქვა კარგი გავისეირნოთ მეთქი მაგრამ თან მცხვენოდა. გავიხედე და ის იქ აღარ იყო.
მაშინ მე ჩავალ ეზოში ვისერნებ ცოტას.
ჩავდიოდი და დედა შემხვდა და მკითხა
დედა: სად მიდიხარ შვილო?
მე: ეზოში დედა შეიძლება??
დედა: კი მაგრამ ძალიან ხშირად დადიხარ და რამე ხომარ ხდება??
მე: არა უბრალოდ სასეირნოდ ჩავალ
დედა: კარგი. მალე ამოდი
მე: კარგი.
მოულოდნელად ეზოში ლიამი დავინახე და მისკენ გავიქეცი.
მე: რას ვაკეთებ ჯერ ხომ წესიერად არ ვიცნობ.
ლიამმა გაიგო ყველაფერი.
ლიამი: კი შენ ძალიან კარგად გიცნობ და მიცნობ. წამოდი გავისეირნოთ.
მე: უნდა მეთქვა რომ ის უკვე ძალიან შემიყვარდა მაგრამ ვერ ვბედავდი.
ლიამი პირდაპირი იყო ყველაფერს პირდაპირ ამბობდა.
ლიამი: შემოტრიალდი
მე შევტრიალდი.
ლიამი: მე შენ ძალიან მიყვარხარ და მომწონხარ
მე: რაა?? მეც ძალიან. ვერ გეუბნებოდი მცხვენოდა.
ლიამი: ჩემთან პირდაპირი იყავი არასდროს არაფრის შეგრცხვეს.
ცრემლები წამომივიდა.
ლიამი: არ იტირო.
ჩამეხუტა და დამამშვიდა.
ლიამი: ემა რაღაც უნდა გითხრა
მე:გისმენ
ლიამი:სასწრაფოდ უნდა წავიდე
მე: კარგი. ხვალ შევხვდებით.
კარგად
ლიამი: კარგად
ასე მშვიდად მივდიოდი და უცებ დავინახე ერთი გოგონა ძაან საყვარელი. ლიამს გავდა კარგი რა ლიამი სულ ლიამი. მასთან მივედი და ვუთხარი
მე: რაგჭირს პატარა საყვარელო გოგონა??
ის: არვიცი დედა სად წავიდა.
მე: კარგი არ იტირო. წამოდი ჩემთან წაგიყვან. დედას ნომერი იცი?
ის: კი
მე: მოდი ჩამაწერიე.
ის: კარგი
ნომერი ჩანაწერია და თან ტელეფონი გამეთიშა.
მე: ვუი ტელეფონი დაჯდა წამოდი სახლში შევაერთებ და ისე დავრეკავ.
ის: კარგი
სანამ სახლში მივსეირნობდით გზაში ვილაპარაკეთ მას სახელად ლერა ერქვა. ჩვენ დავმეგობრდით.
მივედით სახლში. დედას ავუხსენი ყველაფერი ვინ იყო ეს და რა უნდოდა აქ. დედამის დავურეკეთ და ახლავე მოვალო ძალიან განერვიულებული იყო. ორ წამში კარზე დააკაკუნა. ჩავილაპარაკე ასე უცებ როგორ უნდა მოსულიყო, ან შეიძლება სტუმარი მოვიდა. კარი რომ გავაღე ლიამი იყო.
მე: ლიამ შენ აქ რას აკეთებ?
ლიამი: ჩემი დის წასაყვანად მოვედი
მე: ვიუ შენი და ყოფილა.
ლიამი: კი ჩემი და. კარგი კარგად
მე: კარგად.
რაღაც უცნაურად იქცეოდა.
დედა: ის ვინიყო?
მე: იმ ბავშვის ძმა.
დედა: რაღაც უცნაურად შეხედე. რამე ხდება?
მე: კარგი დედა ყველაფერს მოგიყვები.
დავსხედით და დავიწყე მოყოლა.
დედას ძაან გაუკვირდა. როდესაც დავასრულე მოყოლა, დედამ მითხრა
დედა: კარგი შვილო არაუშავს იმედი მაქვს უფრო კარგად გაიცნობთ და დაახლოვდებით. ძაან გამიკვირდა ასე მშვიდათ რომ მითხრა. დედიკოს ჩავეხუტე და ვაკოცე.
დედა: კარგი გეყოფა.
მე: კარგი დედა ავალ ოთახში
დედა:კარგი
მე: ავედი ოთახში გადავიხედე ფანჯრიდან და ვხედავ ლიამი და ვიღაც გოგო იყო. უფროსწორად გოგოები. ძალიან ცუდათ გავხდი.
მეორე დღე
ჩავედი ეზოში, გასეირნება გადავწყვიტე. დავინახე ლიამი და გავიქეცი მისკენ მაგრამ შემდეგ შევჩერდი და ჩავილაპარაკე, რას ვაკეთებ გუშინ რაც დაინახე ის უნდა უთხრა. ძაან მეშინოდა ამის თქმის მაგრამ რა მექნა. მივედი მასთან და ვკითხე.
მე: გუშინ ის გოგოები შენთან რასაკეთებდნენ?
ლიამი: არაფერს.
მე: აბა ტყულა რატომ იყვნენ?
უკვე ვხდებოდი რაც ხდებოდა და ვერ მეუბნებოდა.
ლიამი: კარგი გეტყვი ყველაფერს.
აჰა უკვე ვხდები რაც ხდება
მე: გისმენ.
ლიამი: შენ არგეუბნებოდი მაგრამ გეტყვი რომ...
მე: რომ რა?
ლიამი: კარგი გუშინ ჩემი დაბადების დღე იყო და არ გითხარი. მაინტერესებდა როგორი სახე გექნებოდა როდესაც გოგოებს დაინახავდი
მე: გაგიჟდი? სახეში ხელი დავარტყი და წამოვედი.
ლიამმა ხელი მომკიდა და მისკენ შემაბრუნა.
მე: რასაკეთებ ხელი გამიშვი
ლიამი: კარგი მაპატიე ცოტა გავიხუმრე.
არაფერი არ მითქვამს და წამოვედი....
______________________________________
ძალიან დავიღალე იმედია ეს თავი მოგეწონებათ, და იმედია დიდი თავია. რათქმაუნდა 11-ზე უნდა დამედო მაგრამ ვერ მოვითმინე და ახლა ვდებ.შემდეგ თავს 11ზე დავდებ. ფოტოზე ლიამია.♥️