გთხოვ...-ხმა გაუწყდა გიოს-გთხოვვვ ანაამარიაა ესს არგააკეთოო.. გემუდარები არდამტოვო ამ წყეულ დედამიწაზე მარტო.....
-ვფიცავ არასდროს გაპატიებ გიო...!!
..............
-ჰეი დედა როგორახარ ძალიან მომენატრე-ვამბობ და ლიას ლოყებს ვუკოცნი.
-ჩემო პატარავ მეც ძალიან მომენატრე- უკვე 20 წლის ვარ მაგრამ დედაჩემი ისევ პატარას მეძახის..
-მამა საერთოდ არმოგენატრა კუდრაჭა???-თითქოს გაბრაზებული მიყურებს-არგინდა ცოტა მამასაც მოეფერო
-პაპოსა-ვეძახი ხმამაღლა (ესე მივმართავდი ხოლმე ლაშას)-ჩემო პირველო სიყვარულო მოგესალმებით-ვეუბნები და ყელს ვუკოცნი.
-კიმაგრამ ჩემი დაა სად არის?არუნდაა მისი საყვარელი დაიკოს ნახვა?- ვყვირი ბოლოხმაზეე კიბეებთამ
-დაიკოო!!-მესსმის მონატრებული ოდნავ ხრიწიანი ყვირილი-ააბლაა როგორრრ მომენატრე-მეძახის ნია და კისერზე მეხვევა.
-აბლაა არგინდაა მომიყვე რახდებოდა თბილიში?-მიჩურჩულევს ჩუმად.
-წავედიით დაო-ვკოცნი და ოთახში ავრბივართ.
........
მედა ჩემ დას შორის 3 წელი იყო სხვაობა.. მაგრამ ეს არაფერს ნიშნავდა რადგან ჩემგან განსხვავებით მან უკვე 4 შეყვარებული გამოიცვალა.. მეკიდე მამაკაცი რომელიც სულ მიყვარდა ეს მხოლოდ მამაჩემი იყო.. და ვერასდროს შევძლებდი შემეყვარებინა ვინმე სხვაა..(ნუუ იმდროს ეგრე ვფიქრობდი და ჩემი რაბრალია??) .
ხო ჩემდაზე გესაუბრებოდით.. ისიც ჩემსავეთ დაბალი და შავგრემანი იყო მხოლოდ იმით განვსხვავდებოდით რო მას მუქი ლურჯი თვალები ქონდა მეკი ღია თაფლისფერი.
ოჰო ხასიათით საერთოდ არვგავდით ერთმანეთს. მე მამიკოს გოგო ვიყავი ის კი დედიკოს..ამიტომაც მე ჯინსები.. ბოტასები და ამბები მიყვარდა დაა.. მას.. ხომ ხვდებით.. მისთვის რო გეკითხათ ძაან "სვეცკი" იყო. მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელები კაბები და ამბები ევასებოდა..
............
-მეღადავები-მეუბნება და გაკვირვებული ვარდება ლოგინიდან- ამხელათბილიში ერთი ბიჭიც კი არ იყო ვინც მოგეწონებოდა?
-ვაიმეე ნიაა..გაგიჟებააშეიძლება-ვეუბნები და ვიღიმი- როგორშეგიძლია ყოველთვის ბიჭებზე და გართობებზე ფიქრი.
-შენ ისე ლაპარაკობ ვფიქრობ მთელი ცხოვრება ქალიშვილი დარჩები
-შეე ლაწირაკო-ვეუბნები და დავსდევ რონ ერთი კარგად შემოვარტყა- 17 წლის ხარ და რეებს ლაპარაკობ. არაა რა სულ გააფუჭდა ეს ახალი თაობა-ვამბობ და ორივე ვიცინით.
..........
ტკივილიიი....ტკივილიიი...ტკივილიიი.....
-მამაააა-ვყვირივარ დაა ვხედავ ყველა როგორრ მორბის ჩემს ლოგინთან. ვგრძნობ ოფლისგან ვიწურები.
-ანამარიაა რამოგივიდაა?ჩემო პატარაავ გთხოვ ხმა ამოიღე.-ტირილით მეუბნება დედაჩემი.
-დეეე ძალიან ცუდი სიზმარი ვნახე.. დედაა ვიღაც მცემდაა.. საშინლად მირტყავდაა..-ვამბობ დაა ტუჩები მისკდება ტირილისგან..-დედაა მეხომ.. მეხომმ არვარ ამხელა ტკივილს მიჩვეულიი.. ვინ გამიმეტა ასე საშინლადდ??.. ვგრძნობდი ვიღაც როგორრ მტკენდა.. როგორ მირტყავდა გულში ფეხებს... დედაა ძალიან ცუდადდ ვარ გთხოვ მამა მოიყვანე..
- დამშვიდდი ჩემო პატარავ ეს უბრალოდ ცუდი სიზმარი იყოო ძალიან მალე დაგავიწყდება..-მეუბნება და გულში მიხუტებს.-მამა სამსახურშია დეე ხვამ მოვაა და აი ნახავ აღარცკი გემახსოვრება ეგ სიზმარი.გპირდები დე..ეხლაკი დაიძინე გთხოვ ნიაც ნახე როგორ ტირის არგეცოდება დე?
-კარგი დე მაპატიეთ გთხოვთ უბრალოდ ძალიან შემეშინდაა..-ტირილს ვიწყებ და ბალიშს ვეხუტები.
.........
ბევრი დღე გავიდა მაგრამ ეს სიზმარი უფროდა უფრო მიდგებოდა თვალწინ.. ვერანაირად ვაღწევდი თავს...
.........
-შენრა გადამიაარო უნდა? ცოტა ხო შეიძლება ყურადღებით იყოთ თითქმის და დავეცემოდი..-ვყვირივარ შუა დარბაზში.
-მაპატიე ლამაზო.. ძალით არგამიკეთებია-ამბობს ვიღაც ბიჭი ვისაც არცკი ვუყურებ. გვერდიდან კი მესმის ხმები:
-მიდი გიო შენიაა ეგ გოგო საცეკვაოდ გაიყვანე.მიდი მოეფერე ცოტა.
ვცოფდები ამის გაგონებაზე და მამაჩემის სიტყვები მახსენდება :
-შეყრაწყოფას მოგაყენებენ?? მიდი და გლიჯე როგორც გასწავლე..
მახსენდევა ასევე დედას რჩევაც:
-არცკი გაბედო უბრალოდ მივარდი და კარგად გალანძღე., აი ისე მერო ვლანძღავ მამაშენს როცა ბინძური ფეხსაცმელით შემოდის სახლში
და გავრბივარ საზიზღარი სახით და ვგრძნობ რომ წონასწორობას ვკარგავ, უცებ ვუვარდები ვიღაცას ხელებში და ვგრძნობ ცივ ხელებს წელზე რომელიც არმაძლევს უფლებას გავითიშო. ბულდოვნად ვხედავ ბიჭს რომელსაც ხელში ავყავარ და მიღიმის.. დიდი შავი თვალები და მადის აღმძვრელი ტუჩები აქვს.. ერთწამს მიჩნდება გრძნობა ვაკოცო.. მგძნობიარედ.მაგრამ სანამ რამე გავაკეთე თვალები დამიბნელდა..
.........
-სადვარ-ვყვირივარ და ვვარდები ლოგინიდან.
-ოეე რაწიკვინა ხმა გაქვს გოგო შენ- მესმის ნაცნობი ხმა. ვტრიალდები და ვხედავ ბიჭს რომელზეცც ისევ მინდა კოცნა..
-ღადაობბ??ისევვ შენნ??? შენ რა მოუშორებელი ჭირი ხარ?
- მგონი მადლობას უნდა მიხდიდე მთელი დარბაზი ხელით როგატარე? ისე ძალიან ნაზი ფეხები და მკერდი გაქვს ძალიან მინდოდა მიგფერებიდი- მეუბნება და მიახლოვდება.თითქოს კოცნას აპირებსო მაგრამ ვინ დააცადაა
-შე უნამუსო-ვყვირივარ და მივმართავ მამაჩემის რჩევას, ვხტები და სახეში საშინლად ვურტყავ.
-როგორი სუსტიხარ სახლში არ გაჭმევენ პატარავ?-ამბობს დაა ხელებს მიკავებს მისკენ მიწევს და მგრძნობიარედ მკოცნის.
ვცოფდები.. ძალას ვიკრებ რომ საშინლად ვგლიჯო მაგრამ ვხედავ მამაჩემი შემოდის ოთახში..
-კუდრაჭა გაიღვიძე? გაიცანი უკვე გიო?? ჩვენი ახალი მეზობელია მან გადაგარჩინა. ვალში ვართ მასთან
-არა ლაშა ბიძია როგორ გეკადრევათ ასეთ ლამაზ გოგონას ვინ არ გადაარჩენდა- ამბობს და მიღიმის.
ვფიქრობ წამივხტე და მამაჩემის თვალწინ გავპუტო.. მაგრამ მახსენდება მისი მგრძნობიარე ტუჩები და ვტკბები.. სინანულს და სიამოვნევას ერთად ვგრძნობ? სინანულს იმიტომ რომ ნუთუ ამ უნამუსოს უნდა დაემსახურებინა ჩემი პირველი კოცნა? მაგრამ ის ისეთი სიმპატიური იყოო...
..........
- რააააააა????იესსსს ....იესსსსს... გაფუჭდააა ჩემი დაიკოო გაფუჭდა როგორც იქნაა- ყვირისა ნია მეკიდე ისევ დავსდევ და ვაჩუმებ.
-გაგიჟდი გოგო გაიგ...-ვერ ვასრულებ და სწრაფად ვუწყებ ისტერიკულ ყვირილს ნიას - არც კი გაბედოოო ნიააა... მმოშირდიი ფანჯრასს..იცოდეე მოგკლავვ.. ის გაიგებბსსს.. ჩვენი მეზობელიაა არცკი გაბედო...
-მოიცაა შენ რა შეგიყვარდა??????
-არაა რაასისულელეაა უბრალოდდ არმინდა გაიგოს რადგან ის უნამუსოა საზიზღარი და ამაზრზენი..
და უცებ კენჭი მივარდება ფეხებში..
-ესრაარის?- ვყვირივარ და ფანჯარაში ვიხედები ნიაც მომყვება უკან
- რააა???? შენნ???? შენ აქ რას აკეთებ???
-რაა არუნდა გავიგო ჩემო პატარავ?- ხელებს შლის და ღიმილით ამბობს- არგინდა გავიგო როგორ ეტყვი შენდას რო თავდავიწყებით შეგიყვარდი დანახვისთანავეე??
-შენ.. რააა...-ენა მებმევა- მეშენ გიჩვენებბბ
- რას აკეთებ გოგო იტკენ რამმეს.. არცკი გაბედი ჩამოხტომაა დაიზიანებ რაიმეს..ანამარია გაჩერდი..
-შენ რა მოუშორებელი ჭირი ხარ? ჩემი სახელი საიდან იცი?? ან აქ რას აკეთებ??
-ჩემო პატარავ უბრალოდ მინდოდა პაემანზე დამეპატიჟებინე... მამაშენიდან ნებართვა ავიღე და გამიხარდება თუ გამომყვები ხვალ 8 საათზე..
ვაპირებ ყვირილის დაწყებას მაგრამ მაწყვეტინებს და ამბობსს
-მოიცა მეთვითონ ვიტყვი...შენნნ.??? რაა??? მამაჩემმიი??? შენნნ??? რაა???- დამცინის.. მინდა გავიცინო ძაალიანნ სიპატიურიაა ღმერთო ფეხები მეკვეთება...- ნახე უკვე ვეჩვევი შენს ისტერიკებს ჩემო პატარავ.
-შენნნ... იცი რაა მე შენიი პატარაა არვარრრ დაა არც არაად წამოვალლ.. გასაგებია??შსნთან ერთად არასდროს წამოვალლ... არასდროს...
.............
-რაო პატარავ?? არასოდეს თქვა არასოდესო? -მეობნება და მიღიმის დამცინავად
-იცოდეეე მაგრად მოგცხებ ეხლაა.-ვამბობ გაბრაზებული და ვიბღვირები- გაგიმართლაა მამაჩემს დაუმეგობრდიი.. იცოდე გაგიმართლაა... მაგრამ ისიც იცოდე რო არასდროს შეგიყვარებ შე იდიოტოო..
-მაგასაც ვნახავთ ჩემო პატარავ- ამბობს და ხელზე მკოცნის თამ მანქანას ატარებს
- გაწიე შენი ბინძური ტუჩებიი.. შე მექალთანევ.. დარწმუნებული ვარ ბევრი ქალი გყოლიაა...
-არგაბედოო..-უცებ მანქანას აჩერებს-არგაბედო და შენი თავი სხვას არ შეადარო.. მეშენ მართლა მომწონხარ და არაასდროს შემოგხედავ ისე როგორც სხვას..
-ააააჰაა დაა აამაას ვინ ამბობს ადამიანი რომელიც გათიშულს ფეხებზე და მკერდზე მიყურებდა? ადამიანი რომელმაც ტუჩებში მაკოცა იმდღესვე???
-ოჰოო ჩემო პატარავ ხომ გემრიელო ტუჩები მაქვს?
-მომშორდიი რააა
...........
-კარგი რა გოგო ძალიან სიმპატიურია-მეჭიკჭიკება ნიაა მისი ჭკუით
-არ მიყვარს გესმის?- ვამბობ და უცებ შეტყობინება მომდის.
-რაშვრები. არგინდა ჩემო პატარავ პარკში გავისეირნოთ რაღაცის მოყოლა მინდა..გთხოვ არგამიტეხო რა.
-ანამარია თავს გაგიტეხავ თუ არ დათანხმდები.. და მამასაც ვეტყვი რო აიგნორებ.
-თქვენ რაა ყველამ ჩემს წინააღრმდეგ შეკარით პირი??
-დროზეეე-მიყურებს გაბრაზებული ნია
-ღმერთოოო.. კარგი კრრგიიი-
ვამბბობ და მესიჯს ვწერ:
-კიდევ რას მიბრძანებთ ბატონო გიო? მოკლე კაბითაც ხო არ წამოვიდე და მაღალ ქუსლიანები ჩავიცვა თქვენს შესახვედრად ან მსუბუქი მაკიაჟიც ხო არ გავიკეთო?
-არცკი გაბედოოო.. იციი შენ რაცც გიხდებაა... მეშენნნ ბუნებრივი უფრრო მევასები პატარავ
-რარომანტიულია-ვამბობ და ვიძინებბ.
...........
-კარგი რაა პაპოსა... ნუთუუ მარრთლა გინდა ჩემი მასთან გაშვება?- ვეწუწუნები ლაშას.
-რასუწუნებ შვილო კარგი ბიჭიაა მალე ნიშნობასაც დავგეგმავთ-ამბობს დაა დედას უყურებს... ორივე ჩუმად იცინიან?
-დამცინით არაა???კარგიიი გენაცვალეთ წაავაალლ.. წავალ დაა ვიბოდიალებ მასთან ერთად...კარგით გაიმარჯვეთ.- ვამბობ და გარეთ გავდივარ..
.......
-ჩემოპატარავ ძალიან გიხდება ეგ ჯინსი მაგრამ ეგრე მოტკეცილიც არვარგა.
- ჰაჰაჰა-ვამბობ ცინიკურად და მანქანაში ვჯდები.
......
-ანამარიაა...რაღაც მმინდა მოგიყვე..
-სხვაგზა არც მაქვს გისმენნ..
-გთხოვ უბრალოდ ცოტახნით მომისმინე და გაჩუმდი...
-კარგი- ვამბობ და ვჩუმდები..
- იციი. მეეე მართლაა ძალიან შემიყვარდიი.. დაა ვგრნობ რომ შენც გიყვარვარ.. ვგრძნობ ვფიცავ.. რომ არ ვგრძნობდე შენთან არვიქნებოდი... ყოველ ღამმე ვძვრები შენს ოთახში და მძინარეს გიყურევ იციი....
-შენნნ???... რაა????..- არმმაცდის თქმას და მისსას აგრძელებს.
-იციი სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ.. ბევრჯერ მიკოცნია სხვისთვის მართალი ხარ მაგრამ.. მე.. ისეთი არაფერი მიგრძვნია მათთან რაც შემთან ვიგრძენი ანამარია...გთხოვ.. უბრალოდ დაფიქრდი და გულით მიპასუხე მართლა გინდა რომ შენგან წწავიდე??? მართლა გინდა რომ აღარ შეგაწუხო?? თუ მთხოვ წავიდე წავალ.. მაგრამ თუ მთხოვ დავრჩე გპირდები.. გპირდებიი მხოლოდ შენი ერთგული ვიქნები..-ამბობს და ტუჩებს ჩემ ოფლიან შუბლს ადებს.. ვგრძნობ როგორ ხუჭავს თვალებს და როგორ იღიმის... არვიცი იმ მომენტში რავიგრძენიი უბრალოდ მინდოდაა მეთქვაა რომ არაადროსს მივეტოვებინეე მინდოდაა მეთქვაა რომ სიგიჟემდე შემიყვარდაა...მაგრამ მხოლოდ ამის თქმა მოვახერხე:
-ნუწახვალ...!!
-რააა??? -გაახარებულიი შემომცქერის მეკიდე თვალებში ვერცკი ვუყურებ რადგინ ცრემლებს ვერ ვიკავებ.
ჩემს სახეს ხელებში იქცევს და მგრძნობიარედ მკოცნის.. და ჩვენ ორივე.. ერთმანეთს ვაკოცეთ...
-გიო..!მეშენ ძალიან მიყვარხარ!!! -ვამბობ და თვალევში ვუყურებ..
-იცი რაა? მოდი ასე გიპასუხებ მაგაზე..!-ამბობს და ჩემს ხელს ეხებაა.. ვგრძნობ როგორი ცივი ხელები აქვს.. ხელის გულზე მეფერება და მკოცნის თან ამბობს:
- არავის მისცე უფლება ამხელისგულს შეეხოს.. ეს მხოლოდ მაშინ თუ შენს გვერდით არვიქნები..როცა შენთან ვიქნები ვერც ვერავინ შეძლებს მოკარებას. რადგან ცხვირპირს მივუნგრევ- ამბობს ღიმილით -ანამარია ვფიცავ ხელისგულზე არასდროს!!!არავისთვის მიკოცნია!!!....
.........
იმღამეს როცა სახლში მივედი ყველას ძალიან გაუხარდა ჩვენი ამბავი ნიახოო გადაირია და გაგიჟდა ფიქრობდა როგორც იქნა დასგავათხოვებო...როცა დავწექი მთელი ღამე ჩვენზე ვფიქრობდი.. ვფიქროვდი როგორ მაკოცაა ხელის გულზე დაა თათული ღვინიანიძის "აღიარება ხელისგულზე" გამახსენდა♡ეს ხომ საოცარი წიგნია♡
მთელიღამე ჩვენზე ფიქრში გავატარე ვფიქრობდი იმაზე რომ ასე როგორ შემეძლოო შემეყვარებინა ვინმე? ასე როგორ შემიყვარდაა? ეს ხომ შეუძლებელი იყო?? მაგრამ არაა... იმღამეს მივხვდი რომ შეუძლებელი არაფერია!!!
.........
ბევრმა დღემ ჩაიარა... ძალიან ბედნიერებიი ვიყავით ჩვენი - ანამარიასა და გიოს ისტორია იწერებოდა♡
ჩვენი ურთიერთობაა.. გაგებაა.. გრძნობაა.. არააამქვეყნიური გრძნობაა იზრდებოდა და საზღვრებს კვეთდაა.. გულრწფელად შემეძლო მეთქვა რომ სიგიჟემდე გვიყვარდა ერთმანეთი...
........
-ანამარია არგინდა ქვემოთ ჩამოხვიდე?
-რახდება პაპოსა?-ვყვირივარ კიბეეებიდან.
-შენიბიჭი მოვიდა.- მესმის ეს სიტყვები და სიხარულით ჩამოვრბივარ კიბეებზეე მისი დანახვა და გულის აჩქარება ერთია♡
-ჩემოსიცოცხლევ რახდება რატო არგამაფრთხილე რო მოდიოდი♡-ვეუბნები და თან ვეხხუტები
- გამომყევი პატარავ..
- მოიცაჩემებს ვეტყვი და გავიდეთ-ვეძახი სამზარეულოში ჩემებს ვაფრთხილებ და გავდივართ.
...........
-რალამაზია სიცოცხლე-ვამბობ და ვათვალიერებ მთელი სახლს.
-ეს ჩემი გამზრდელის სახლია პატარავ..ერთადერთი ხარ ვინც ეს იცის.. მშობლები პატარაობისას დავკარგე არცკი მახსოვს ისინი... ეხლაა ბებია ნათის გაგაცნობ პატარავვ.. მაპატიეე რომ დაგიმალეე.. უბრალოდ მინდოდა ეს ამ სახლში ნათი ბებოსთან მომეყოლა.-მეობნება და თვალები უცრემლიანდება.
-მომატყუე?? ეს ... ეს... რაში დაგჭირდაა. შენ რა არ მენდობოდი...-ვამბობ და ტირილს ვიწყეებ..- ნუთუ ამას ახლა უნდა ვიგებდე..
-ვიცი მართალი ხარ... მაგრამ რომ არ გენდობოდე საერთოდ არმოგიყვებოდი პატარავ.. -მეუბნებაა ცრემლიანი თვალებით.. ასე როცა ვხედავ როგორ შემიძლია გავუბრაზდე?? ვუყურებ და ვფიქრობ.. ძალიიან მიყვარს...
-გამარჯობათ შვილებო- მოდის მოხუცი მაგრამ ძალიან ლამაზი ქალი.
-გამარჯობათ სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა ნათიბებო.
-შენ ანამარია ხარ?? გიო ყოველთვის შენზე მიყვებოდა შვილო.. როგორც იქნა გაგიცანი ლამაზი გოგო..-ამბობს და გიოს უყურებს-ჩემ გიოს ძალიან უყვარხრ ანამარია..
.......
გვიანობამდე ვსაუბრობდით.. ძალიან თბილი ქალია ნათი ბებო... საერთოდ არ მიკვირდა რომ გიოც ისეთი კარგი მან აღზარდა. ყველაფერი მომიყვა ნათი ბებომ თუ რადაემართა გიოს მშობლებს.. ისინი ავტი ავარიაში დაიღუპნენ.. გიომ მეხსიერება დაკარგა...და ნათიბებომ იშვილა ის 6წლიდან დღემდე♡ წარმოგიდგენიათ რამდენი დროა ?? 18 წელი.. 18...
იმღამეს მედა გიომ გადავწყვიტეთ ყავა დაგველია და ახლოს კაფეში დავსხედით.
-უკაცრავად შეიძლება ვიცეკვოთ ლამაზო?- მოდის ვიღაც ბიჭი და ხელის გულზე ძალით მკოცნის.. ეს ის ბიჭია რომელიც ძალიან მეცნობა.. მის უკან მდგომიი ხალხიც ძაალიან მეცნო თითქოს სადღაც მყავდა ყველა ერთად ნანახი ... დაა ხოოო რათქმაუნდაა ეს ის მეგიბრები იყვნენ გიოს რო ეძახდნენ პირველად როცა შევხვდით..
-ბექაა ხელიი გაუშვი-წამოვარდა გიო და ღრიალი დაიწყო.. ძალიან შემეშინდა ესეთი გაბრაზებულიარასდროს მენახა..
-რაიყო საყვარელო როდისმერე ამ გოგოსთან??რაც ჩვენთან ერთად აღარ დადიხარ და ჩამოგვშორდი ამ გოიმთან დაიწყე სიარული და გართობა?? არგვეყო იმდღეს რაც გავერთეთ?? ხომ მიაღწიე მიზანს რაღაში გჭირდებაა შეგიძლია მიაგდოო როგორც სხვებიი არა?? არგენატრება ჩვენი ერთად გატრებული ღამეები ტკბილო??
- რააა????- ვამბობბ... მაგრამმ არვიციიცუუ როგორრ ენაა მიბორძიკებს თითქოს იმ ტკივილს ვგრძნობ რაც იმმ კოშმარში ვნახე მაშინნ... ხოო ის კოშმარი
.. რააცც გიო გავიცანი და მასთან ერთად ვარ არასდროს გამხსნებია მაგრამ ახლაა.. სწორედ ის ტკივილი ვიგრძენი..
-რას ამბობს გიო რაგართობა რა მიზანს მიაღწიეე???ამიხსენიიი- ვყვირივარ და ისტერიკულად ვიწყებ ღრიალს..
ანამაარიაა მომისმინე მეე...- იწყებს დდა ის გოგო აწყვწტინებს
-რაო გიო არაფერი მოგიყოლია მისთვის??- ამბობს და რაღაც ფოტოებს მაყრის სახეში..ეს ის ფოტოებია სადაც გიო ხელისგულზემკოცნის და მეფერება- შენ რა გიო ამასაც ისე კოცნი ხელისგულზე როგორც მეე???-ამბობსდაა ვგრძნობბ საშინელ დარტყმებს გულზე.. ნუთუ ამიხდა კოშმარი??? ესს ის კოშმარია კიიი.. ის კოშმარი ღმერთო...
-გაჩუმდიიი გაჩუმდიი!! -უღრიალებს გოგოს გიოო დაა ჩემთან ერთად მუხლებზე ვარდება..
- ვფიცავ პატარავ ეს ტყუილია.. ვფიცავ მისთვის ხელისგულზე არასდროს მიკოცნიაა...მეეე ანამარიაამეე შენ მიყავრხარ მეე შე.
.-ვეღარ ამთავრებს და ისევ ის გოგო ერთვება..
- შენ რაა გიოო იმდღეს რო გაითიშაა რათქვი მასზე არმოგიყოლიაა???
- რაა?? რათქვაა??? -ისტერიკულად ვიწყებ ტირილს როცა ვხედავ ვიდეოს სადაც გიო ამბობს:
- აი ნახავთ როგორც დამაიგნორა ისე შემიყვაარებსს..ისე შევაყვარებ თავს რო სიკვდილიი მოუნდეს ჩემსგამო.. ისეე შემიყვარებს რომ დაამიჩოქებს და მთხოვს რომ არმივატოვო.. მაგრამ მე მას მივაგდებბბ აი ნახავ...
-არააა!!!!! არააა!!! შენნნიი ხმაა აარ არის გიოო ესს ესს შსნ არხარ.-.. ვუჩოქებბ და ვთხოვ რომ უარყოს ესს.. დაა ისევ იმ ტკივილს ვგრძნობ.. ისევ ტკივილს უფრო ღრმადდ მირტყავსს ვიღაც გულში ფეხებსს.. და ვნატრობბ ვნატრობბ ისეეცც კოშმარი იყოს... გამოვიღვიძო ისევ დაა დედაჩემი დამხვდესს ჩემს საწოლთანნ... ვნატრობ ისეევ ისე ჩამეხუტოსს... მმაგარმ არაა...გიოს სიტყვები მაბრუნებს რეალობას...
- ანაამარიაა მეეშენნნ.. მართლააა შემიყვარდი ვფიცავვ..მმართლაა შემიყვარდიი... გგონიაა რომ არ მმიყვარდე ჩემს ისტორიას მოგიყვებოდი გგონია ნათის გაგაცნობდი??? ვფიცავ ანამარიაა მე შენ სიგიჟემდე მიყვარხარ....ვფიცვვ აქქ იმიტომ მოგიყვანე რომ ეს ყველაფერი მომეყოლააა... გთხოვვ დამიჯერეე გემუდარებბიი...-საშინლად ტირის და ფფეხებში მივარდება მაგრამ უკვე სიცარიელეს ვგრძნობბ..ვდგები დაა მივდივარ თავს ვარწმუნებ ისევ რომ ეს კოშმარრიაა... ესს იმ სიზმრის დასასრულიაა რომელიც გიოს გაცნობამდე ვნახე... კოშმარია რომელიც თვალებს აგიხელს.. დაიჯერე სიზმრების..ის აუცილებლად ახდება ადრე თუ გვიან... კოშმარი გააფრთხილებაა...ის გაფრთხილებს რაა გელის წინ.. ფთხილაად იყავი!!!!
.............
ერთი წელი გავიდაა რაც გიოს დავშორდი და თბილიში გადმოვედი საცხოვრებლად..ყოველთვის ვნახულობდი კოშმრებს მაგრამ.. ისინი არაფერი იყო იმ კოშმართან შედარებითრაც გიომ განმაცდევინა ერთი წლის წის♡
და მე ისევ დავბრუნდი სახლში ჩემს ოჯახთან მეგონა ყველაფერი დავივიწყე მაგრამ.........
...................
-აანააამარიააა იცი ბავშვობიდან ვოცნებობდი მშობლების ყოლაზეე .... მერე როცა გავიგე რომ ისინი ცაში გაფრინდნენ მინდოდაა მათთან წავსულიყავი ახლააკი საშუალება მომეცა მათთან შეხვედრის.. ვიცი როცა ამწერილს წაიკითხავ უკვეე აღარ ვიქნები.. ჩვენს ტბასთან ვიქნები არსად წავალ შორსს.. ვიციი გიყვარვარრ.. ანამარიაა.. ძალიან გატკინე გულიი.. ესეც ვიციი.. იციი სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ და.. ვფიცავ შენსგარეშე ცხოვრება არმსურსს... ჩვენს მოგონებების ტბაში ვიქნები.. გახსოვს სულვამბობდი როცა ვჩხუბობთ მინდა ამტბაში ჩავიკრგო თქო.. დაა ვფიქრიბ ამის დროც მოვიდაა... მაპატიე ანამარიაა... მაპატიეე რომ შეგიყვარდიი.. მაპაატიეე რომ გული გატკინეე.. მაპატიე რომ მთელი ცხოვრება გაგინადგურეე.. მაპატიე რომ კოშმარი ცხადად გიქციეე და შენს გულს გადავუარეე...!!!მშვიდობით ჩემო სიყვარულო...!!!!
-ვფიცავვ არასდროსს გაააპაატიიეეებბბ გიოოოო ვფიცაავვვვვ- ვყვირივარრ დაა წერილით ხელში ტბისკენ გავრბივარ იმ იმედით რომ მას მივუსწრებ... -არააააა!!!!! არაააა!!!! აააამააას ვერგააკეთებდიიი არაააა!!!!!... -დაა ნაბიჯს ვდგამ..ტბაში ვეშვებიი.......
...................
-ანაამარიააა გაიღვიძეე კოშმარიი იყოოო გააიღვიძე გაიღვიძეე გთხოვ..-მაღვიძებს მომტირალი მამაჩემი♡ და გულში მიხუტებს♡ დაა მე გადავწყვიტე ცხოვრებაში არავინ შემეყვარებინა მამაკაცი მის გარდა♡...




....................
ესეც ჩემი მეორე მოთხრობა იმედი მაქვს მოგეწონებათ♡
გამმახარებს თქვენი კომმენტარები და ემოციები♡♡