-არ მაინტერესებს, მე გითხარი და შენი გადასაწყვეტია, წავედი
მოულოდნელად ჩემსკენ მოიწია და რაღაც რბილის შეხება ვიგრძენი...იცით რა მაგარი შეგრძნება იყო? მოულოდნელად გამოვშტერდი და ვერაფერს ვაკეთებდი, მაგრამ როდესაც გავიაზრე რა ხდებოდა, ეგრევე მოვიშორე და სახეში მწარედ გავარტყი
-მეორედ აღარ გაბედო და აღარ შემეხო გასაგებია?-ცოტა ხმამაღალი ნათქვამი გამომივიდა მაგრამ ისე ვიყავი ვერ ვფიქრობდი
-შენ ვერ მიმითითებ რა გავაკეთო და რა არა, მე კიდევ გირჩევ პატარავ რომ ჩემთან ხმას არ აუწიო და მეორედ ხელი აღარ გამარტყა თორემ დაისჯები, ეხლა კი გადადი გაგვიანდებოდა- თვალი ჩამიკრა და გამიღიმა
-ამას არ შეგარჩენ სანი გვასალია
-ოჰჰ მეც არ შემეშინდეს ეხა რაა, მიდი მალე გადადი, შეხვედრამდე... ხო მართლა მწარე ხელი გაქვს მაგრამ ისეთი ტკბილი ტუჩები გაქვს ამად ნამდვილად ღირდა
მის სიტყვებზე გავგიჟდი და გადავირიე, მანქანიდან ისე გადმოვხტი ჩანთა იქ დამრჩა, როდესაც უკან მივბრუნდი დავინახე სანი მოდიოდა ჩემსკენ ჩემი ჩანთით
-დავიჯერო ისე მოგხიბლე რო ასე დაიბენი? ჩანთას ვის უტოვებდი?- მის სიტყვებს ყურადღება აღარ მივაქციე ჩანთა გამოვართი და სკოლაში ისეთი სისწრაფით შევვარდი, მეც გამიკვირდა, უკნიდან კი სანის სიცილი მესმოდა

*სანი*
არ ვიცი რა დამემართა, უბრალოდ მომინდა რომ მეკოცნა, როგორც მივხვდი პირველი კოცნა მოვპარე და რაღაცნაირად გამიხარდა, არ ვიცი ასე რატომ ვიქცეოდი, უბრალოდ იმდენად საყვარელი იყო გაბრაზებული... მალევე მივედი სამსახურში და საქმეებზე გადავერთე,ხანდახან დავფიქრდებოდი ანაზე მაგრამ მალევე მოვიშორე ფიქრები. მთელი დღე უაზროდ ვიჯექი კაბინეტში და საბუთებს ვამოწმებდი, მალევე ჩემი ძმაკაცი შემოვიდა
-რას შვები ?
-არაფერს
-გცალია? კლუბში წავიდეთ
-არ მინდა
-რა გჭირს ბიჭო?
-კაროჩე რაა, დღეს დილით...- მოკლედ ყველაფერი მოვუყევი ანაზე და ჩემს საქციელზე-ხოდა ბიჭო არ ვიცი რა მჭირს, იმ ამბავის მერე არც ერთი გოგოსკენ არ გამიხედავს, ყველას მიმართ ნდობა დავკარგე და ყველა ერთი დღისთვის მინდოდა
-მოგეწონა? ვახ ამას რას მოვესარი იმ ძ*კნას მერე ვინმეს სერიოზუკად თუ შეხედავდი არ მეგონა
-ოო ტვინს რო ტ*ნავ ეხა ხო ხვდები? არ მომწონს და არც სერიოზულად ვუყურებ, უბრალოდ...
-რა უბრალოდ?
-აუუ კაროჩე დაიკიდე რა
-კაი რა ქვია ეგ მაინც მითხარი
-ანა
-სანი,ანა...ჰმმ არ არის ცუდი
-აუ ერეკლე შეეშვი სისულელეებს თორე სერიოზულად ვიჩხუბებთ.
-კაი ხო კაი, წამო რა სადმე
-ჯერ არ დამიმთავრებია
-ოო წამოდი რაა, უფროსი შენ ხარ და არავინ არაფერს გეტყვის
-კაი 2 წუთი მოიცადე
მალევე მოვრჩი საქმეებს და ჩემთან გავედით და საღამოს კლუბში წავედით

*ანა*
მთელი დღე ცოფებს ვყრიდი, ყველას ვეჩხუბებოდი უმიზეზოდ,
სახლში გოგოებთან ერთად წავედი, როგორც მოგვიანებით გავიგე ნიკა სახლში არ იყო, რამოდენიმე დღით უცხოეთში უწევდა წასვლა ამიტომაც გოგოები ჩემთან რჩებოდნენ.
-რა გჭირს ანი?
-აუ რა დაგემართა?
-რა ხასიათზე ხარ დღეს? რა გჭირს?
ამდაგვარი კითხვებით ტვინი წაიღეს და მეც სხვა გზა არ მქონდა,ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი. როდესაც მოყოლა დავასრულე, მათი რეაქცია უნდა გენახათ,სამივე პირღია დარჩა
-გეშველა გოგო მგონი, როდემდე უნდა იყო მარტოსულიი-მითხრა ნიამ რომელსაც უკვე 2 წელია შეყვარებული ყავს
-აუუ შენ გოგო თავი რამეს ხო არ მიარტყი? შევეშვათ ახლა ამ თემას
-ვაიმე დღეს ხო პარასკევია, ხვალ სკოლა არ არის და წამო კლუბში წავიდეთ, ბიჭებსაც დავურეკოთ თან
-კაი იდეაა, ეხლა მომზადება დავიწყოთ თორე ჩვენი ამბავი რო ვიცი დავრჩებით სახლში
დიდი ხანი მოვუნდით მომზადებას, მაგრამ ამად ღირდა-არ მაინტერესებს, მე გითხარი და შენი გადასაწყვეტია, წავედი
მოულოდნელად ჩემსკენ მოიწია და რაღაც რბილის შეხება ვიგრძენი...იცით რა მაგარი შეგრძნება იყო? მოულოდნელად გამოვშტერდი და ვერაფერს ვაკეთებდი, მაგრამ როდესაც გავიაზრე რა ხდებოდა, ეგრევე მოვიშორე და სახეში მწარედ გავარტყი
-მეორედ აღარ გაბედო და აღარ შემეხო გასაგებია?-ცოტა ხმამაღალი ნათქვამი გამომივიდა მაგრამ ისე ვიყავი ვერ ვფიქრობდი
-შენ ვერ მიმითითებ რა გავაკეთო და რა არა, მე კიდევ გირჩევ პატარავ რომ ჩემთან ხმას არ აუწიო და მეორედ ხელი აღარ გამარტყა თორემ დაისჯები, ეხლა კი გადადი გაგვიანდებოდა- თვალი ჩამიკრა და გამიღიმა
-ამას არ შეგარჩენ სანი გვასალია
-ოჰჰ მეც არ შემეშინდეს ეხა რაა, მიდი მალე გადადი, შეხვედრამდე... ხო მართლა მწარე ხელი გაქვს მაგრამ ისეთი ტკბილი ტუჩები გაქვს ამად ნამდვილად ღირდა
მის სიტყვებზე გავგიჟდი და გადავირიე, მანქანიდან ისე გადმოვხტი ჩანთა იქ დამრჩა, როდესაც უკან მივბრუნდი დავინახე სანი მოდიოდა ჩემსკენ ჩემი ჩანთით
-დავიჯერო ისე მოგხიბლე რო ასე დაიბენი? ჩანთას ვის უტოვებდი?- მის სიტყვებს ყურადღება აღარ მივაქციე ჩანთა გამოვართი და სკოლაში ისეთი სისწრაფით შევვარდი, მეც გამიკვირდა, უკნიდან კი სანის სიცილი მესმოდა

*სანი*
არ ვიცი რა დამემართა, უბრალოდ მომინდა რომ მეკოცნა, როგორც მივხვდი პირველი კოცნა მოვპარე და რაღაცნაირად გამიხარდა, არ ვიცი ასე რატომ ვიქცეოდი, უბრალოდ იმდენად საყვარელი იყო გაბრაზებული... მალევე მივედი სამსახურში და საქმეებზე გადავერთე,ხანდახან დავფიქრდებოდი ანაზე მაგრამ მალევე მოვიშორე ფიქრები. მთელი დღე უაზროდ ვიჯექი კაბინეტში და საბუთებს ვამოწმებდი, მალევე ჩემი ძმაკაცი შემოვიდა
-რას შვები ?
-არაფერს
-გცალია? კლუბში წავიდეთ
-არ მინდა
-რა გჭირს ბიჭო?
-კაროჩე რაა, დღეს დილით...- მოკლედ ყველაფერი მოვუყევი ანაზე და ჩემს საქციელზე-ხოდა ბიჭო არ ვიცი რა მჭირს, იმ ამბავის მერე არც ერთი გოგოსკენ არ გამიხედავს, ყველას მიმართ ნდობა დავკარგე და ყველა ერთი დღისთვის მინდოდა
-მოგეწონა? ვახ ამას რას მოვესარი იმ ძ*კნას მერე ვინმეს სერიოზუკად თუ შეხედავდი არ მეგონა
-ოო ტვინს რო ტ*ნავ ეხა ხო ხვდები? არ მომწონს და არც სერიოზულად ვუყურებ, უბრალოდ...
-რა უბრალოდ?
-აუუ კაროჩე დაიკიდე რა
-კაი რა ქვია ეგ მაინც მითხარი
-ანა
-სანი,ანა...ჰმმ არ არის ცუდი
-აუ ერეკლე შეეშვი სისულელეებს თორე სერიოზულად ვიჩხუბებთ.
-კაი ხო კაი, წამო რა სადმე
-ჯერ არ დამიმთავრებია
-ოო წამოდი რაა, უფროსი შენ ხარ და არავინ არაფერს გეტყვის
-კაი 2 წუთი მოიცადე
მალევე მოვრჩი საქმეებს და ჩემთან გავედით და საღამოს კლუბში წავედით

*ანა*
მთელი დღე ცოფებს ვყრიდი, ყველას ვეჩხუბებოდი უმიზეზოდ,
სახლში გოგოებთან ერთად წავედი, როგორც მოგვიანებით გავიგე ნიკა სახლში არ იყო, რამოდენიმე დღით უცხოეთში უწევდა წასვლა ამიტომაც გოგოები ჩემთან რჩებოდნენ.
-რა გჭირს ანი?
-აუ რა დაგემართა?
-რა ხასიათზე ხარ დღეს? რა გჭირს?
ამდაგვარი კითხვებით ტვინი წაიღეს და მეც სხვა გზა არ მქონდა,ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი. როდესაც მოყოლა დავასრულე, მათი რეაქცია უნდა გენახათ,სამივე პირღია დარჩა
-გეშველა გოგო მგონი, როდემდე უნდა იყო მარტოსულიი-მითხრა ნიამ რომელსაც უკვე 2 წელია შეყვარებული ყავს
-აუუ შენ გოგო თავი რამეს ხო არ მიარტყი? შევეშვათ ახლა ამ თემას
-ვაიმე დღეს ხო პარასკევია, ხვალ სკოლა არ არის და წამო კლუბში წავიდეთ, ბიჭებსაც დავურეკოთ თან
-კაი იდეაა, ეხლა მომზადება დავიწყოთ თორე ჩვენი ამბავი რო ვიცი დავრჩებით სახლში
დიდი ხანი მოვუნდით მომზადებას, მაგრამ ამად ღირდა-არ მაინტერესებს, მე გითხარი და შენი გადასაწყვეტია, წავედი
მოულოდნელად ჩემსკენ მოიწია და რაღაც რბილის შეხება ვიგრძენი...იცით რა მაგარი შეგრძნება იყო? მოულოდნელად გამოვშტერდი და ვერაფერს ვაკეთებდი, მაგრამ როდესაც გავიაზრე რა ხდებოდა, ეგრევე მოვიშორე და სახეში მწარედ გავარტყი
-მეორედ აღარ გაბედო და აღარ შემეხო გასაგებია?-ცოტა ხმამაღალი ნათქვამი გამომივიდა მაგრამ ისე ვიყავი ვერ ვფიქრობდი
-შენ ვერ მიმითითებ რა გავაკეთო და რა არა, მე კიდევ გირჩევ პატარავ რომ ჩემთან ხმას არ აუწიო და მეორედ ხელი აღარ გამარტყა თორემ დაისჯები, ეხლა კი გადადი გაგვიანდებოდა- თვალი ჩამიკრა და გამიღიმა
-ამას არ შეგარჩენ სანი გვასალია
-ოჰჰ მეც არ შემეშინდეს ეხა რაა, მიდი მალე გადადი, შეხვედრამდე... ხო მართლა მწარე ხელი გაქვს მაგრამ ისეთი ტკბილი ტუჩები გაქვს ამად ნამდვილად ღირდა
მის სიტყვებზე გავგიჟდი და გადავირიე, მანქანიდან ისე გადმოვხტი ჩანთა იქ დამრჩა, როდესაც უკან მივბრუნდი დავინახე სანი მოდიოდა ჩემსკენ ჩემი ჩანთით
-დავიჯერო ისე მოგხიბლე რო ასე დაიბენი? ჩანთას ვის უტოვებდი?- მის სიტყვებს ყურადღება აღარ მივაქციე ჩანთა გამოვართი და სკოლაში ისეთი სისწრაფით შევვარდი, მეც გამიკვირდა, უკნიდან კი სანის სიცილი მესმოდა

*სანი*
არ ვიცი რა დამემართა, უბრალოდ მომინდა რომ მეკოცნა, როგორც მივხვდი პირველი კოცნა მოვპარე და რაღაცნაირად გამიხარდა, არ ვიცი ასე რატომ ვიქცეოდი, უბრალოდ იმდენად საყვარელი იყო გაბრაზებული... მალევე მივედი სამსახურში და საქმეებზე გადავერთე,ხანდახან დავფიქრდებოდი ანაზე მაგრამ მალევე მოვიშორე ფიქრები. მთელი დღე უაზროდ ვიჯექი კაბინეტში და საბუთებს ვამოწმებდი, მალევე ჩემი ძმაკაცი შემოვიდა
-რას შვები ?
-არაფერს
-გცალია? კლუბში წავიდეთ
-არ მინდა
-რა გჭირს ბიჭო?
-კაროჩე რაა, დღეს დილით...- მოკლედ ყველაფერი მოვუყევი ანაზე და ჩემს საქციელზე-ხოდა ბიჭო არ ვიცი რა მჭირს, იმ ამბავის მერე არც ერთი გოგოსკენ არ გამიხედავს, ყველას მიმართ ნდობა დავკარგე და ყველა ერთი დღისთვის მინდოდა
-მოგეწონა? ვახ ამას რას მოვესარი იმ ძ*კნას მერე ვინმეს სერიოზუკად თუ შეხედავდი არ მეგონა
-ოო ტვინს რო ტ*ნავ ეხა ხო ხვდები? არ მომწონს და არც სერიოზულად ვუყურებ, უბრალოდ...
-რა უბრალოდ?
-აუუ კაროჩე დაიკიდე რა
-კაი რა ქვია ეგ მაინც მითხარი
-ანა
-სანი,ანა...ჰმმ არ არის ცუდი
-აუ ერეკლე შეეშვი სისულელეებს თორე სერიოზულად ვიჩხუბებთ.
-კაი ხო კაი, წამო რა სადმე
-ჯერ არ დამიმთავრებია
-ოო წამოდი რაა, უფროსი შენ ხარ და არავინ არაფერს გეტყვის
-კაი 2 წუთი მოიცადე
მალევე მოვრჩი საქმეებს და ჩემთან გავედით და საღამოს კლუბში წავედით

*ანა*
მთელი დღე ცოფებს ვყრიდი, ყველას ვეჩხუბებოდი უმიზეზოდ,
სახლში გოგოებთან ერთად წავედი, როგორც მოგვიანებით გავიგე ნიკა სახლში არ იყო, რამოდენიმე დღით უცხოეთში უწევდა წასვლა ამიტომაც გოგოები ჩემთან რჩებოდნენ.
-რა გჭირს ანი?
-აუ რა დაგემართა?
-რა ხასიათზე ხარ დღეს? რა გჭირს?
ამდაგვარი კითხვებით ტვინი წაიღეს და მეც სხვა გზა არ მქონდა,ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი. როდესაც მოყოლა დავასრულე, მათი რეაქცია უნდა გენახათ,სამივე პირღია დარჩა
-გეშველა გოგო მგონი, როდემდე უნდა იყო მარტოსულიი-მითხრა ნიამ რომელსაც უკვე 2 წელია შეყვარებული ყავს
-აუუ შენ გოგო თავი რამეს ხო არ მიარტყი? შევეშვათ ახლა ამ თემას
-ვაიმე დღეს ხო პარასკევია, ხვალ სკოლა არ არის და წამო კლუბში წავიდეთ, ბიჭებსაც დავურეკოთ თან
-კაი იდეაა, ეხლა მომზადება დავიწყოთ თორე ჩვენი ამბავი რო ვიცი დავრჩებით სახლში
დიდი ხანი მოვუნდით მომზადებას, მაგრამ ამად ღირდა ბიჭებმა გამოგვიარეს და კლუბში წავედით,მთელი საღამოს განმავლობაში ვგრძობდი მზერას მაგრამ ყურადღებას არ ვაქცევდი და ვერთობოდი, ბიჭები დაჯდომას არ მაცდიდნენ და სულ მაცეკვებდნენ, შემდეგ საპირფარეშოში მინდოდა შესვლა და თავის მოწესრიგება ამიტომაც ბავშვებს ჩამოვშორდი და გეზი საპირფარეშოსკენ ავიღე, მაგრამ უეცრად ვიღაცამ პირზე ხელი ამაფარა და ბნელი კუთხისკენ წამათრია
ბიჭებმა გამოგვიარეს და კლუბში წავედით,მთელი საღამოს განმავლობაში ვგრძობდი მზერას მაგრამ ყურადღებას არ ვაქცევდი და ვერთობოდი, ბიჭები დაჯდომას არ მაცდიდნენ და სულ მაცეკვებდნენ, შემდეგ საპირფარეშოში მინდოდა შესვლა და თავის მოწესრიგება ამიტომაც ბავშვებს ჩამოვშორდი და გეზი საპირფარეშოსკენ ავიღე, მაგრამ უეცრად ვიღაცამ პირზე ხელი ამაფარა და ბნელი კუთხისკენ წამათრია

აბა რას ფიქრობთ?გავაგრძელო?♡