ემილის pov:
სწრაფად ,უფრო სწრაფად!
ვუმეორებდი ჩემს თავს და რაც ძალა და ღონე მქონდა ვცდილობდი ცოტა სწრაფად მერბინა ,მაგრამ ძნელია ამის გაკეთება ,როდესაც ყველაფერი გტკივა!
წარმოგენაც არ მინდოდა როგორ გამიბრაზდებოდა ნიცა იმის გაგების შემდეგ, რომ მაინც წავედი სკოლაში, მაგრამ რა ვქნა ,ეს უნდა გავაკეთო.
-ტაქქსიი!! დავუყვირე ტაქს ,რადგან მეტის გაძლება აღარ შემეძლო, იმის მიუხედავად რომ ცოტაღა იყო სკოლამდე დარჩენილი.

10 წუთში ,არც კი ,უკვე  სკოლაში ვიყავი !
ნელა გადმოვედი მანქანიდან და სკოლისკენ დავიძარი.
უკვე ზარი დარეკილი იყო და ვიცოდი მასწავლებელი ისევ გაკვეთილების ბოლოს დამტოვებდა,ამიტომ არ შევედი და გადავწყვიტე ეს ერთი გაკვეთილი სპორტის დარბაზში ვყოფილიყავი .
-მასსს გამარჯობა!
მივესალმე მასწავლებელს,რაზეც თვითონაც მომესალმა .
-გამარჯობა ემილი,რატომ არ ხარ გაკვეთილზე?
მიპასუხა ღიმილით მასწავლებელმა და შემდეგ კითხვაც დაამატა.
-მას კაკ ეთილების ბოლოს აღარ მინდა დარჩენა და შეიძლება ეს ერთი გაკვეთილი აქ დავრჩეე?? გთხოვთ!
შევხედე ლეკვის საწყალი თვალებით ,რაზეც ჯერ ცოტახანი მიყურებდა, შემდეგ კი დამეთანხმა ,მე კი ამაზე სიხარულით ჩავეხუტე.
-მადლობა მას!
ვთქვი და იქვე დავჯექი.
-დღეს მნიშვნელოვანი თამაშია ,მოხვალ?
მომიჯდა ცოტახანში  კითხვით მასწავლებელი.
-რა თამაშიაა? რა გუნდების?
ვიკითხე მე.
-მმმ...ჩვენი გუნის და ერთი სკოლის, კალადბურთში.
ეს რომ გავიგე ვიცოდი ჩვენს გუნდში ჯეისონი და მისი მეგობრები იყვნენ და ცოტა შევყოვნდი.
-არ ვიცი ,ვნახოთ.
მაინც ღიმილით ვუპასუხე.
-აუცილებლად უნდა მოხვიდე ..თან რაღაცაში მინდა დამეხმარო.
ამის გაგონებაზე ცოტა თვალები ვჭყიტე.
-რით შემიძლია დახმარება?
ამაზე მასწავლებელმა გაიცინა.
-ნუ გეშინია, კი არ გათამაშებ..უბრალოდ მინდა ფორმებზე შენ იზრუნო ,შეგიძლია ეს?
ეს რომ იმითხა დავფიქრდი.
-კი მას შემიძლია, მაგრამ ეგ როგორ? ვიკითხე იმ შემთხვევაში თუ რაიმე ისეთი საქმე ჰქონდა ჩემთვის,რაც არ შემეძლო მე.
-უბრალოდ ყველას თავისი ფორმა მიეცი ,ანუ თავისი ზომები,ძაალიან ადვილია...მე უბრალოდ ისეთი დაკავებული ვიქნები ,დრო არ მექნება ამისთვის...დღეს მოიტანენ თამაშის წინ და სულ 10 წუთი დამჭირდები.
-ააა...კარგით მაშინ დაგეხმარებით,პრობლემა არაა!
ვუთხარი მე ღიმილით და ტელეფონში თამაში დავიწყე ,რომ დრო მალე გასულიყო.

ჯეისონის pov:
ვიჯექი გაკვეთილზე და დღევანდელ თამაშზე ვფიქრობდი .
ნუ რა თქმა უნდა ემილი სკოლაში არ იყო და დღეს შედარებით მშვიდად ვიყავი,ამგვარად რატომღაც  ძაალიან მოწადინებული ვიყავი თამაშზე !
-------------
ჯეისონი:დღეს უნდა გავიმარჯვოთ იცოდეთ!
ჯერემი:მე რას მეუბნებით, ხო იცი დიდად არ მეხერხება.
ლეო:მეეც მინდა გავიმარჯვოთ და ძალას არ დავზოგავ .
სემი:და შემცვლელი ვინ იქნება, ისევ მე?
ჯონი:მე არ ვიქნები,გამომრიცხეთ!
სემი:მეც არ მინდა შემცვლელობა, ჯერემი შენ იყავი გთხოვ!
ჯერემი:ხო ვიქნები ,ოღონდ ჩვენ გავიმარჯვოთ.
-------------
ვსაუბრობდით ბიჭები ჩათში და ცალი ყურით მასწავლებელს ვუსმენდით თან.
-დღეს თამაშია ჩვენი ბიჭების და არ დაგავიწყდეთ, ყველა მოდით და უგულშემატკივრეთ!
თქვა გაკვეთილების დასრულების შემდეგ მასწავლებელმა და კლასიდან გავიდა.
-ჩემს ბიჭს დღეს თამაშიი აქვსოო!
გავიგე უეცრად ლილის ხმა ,რომელიც ჩემსკენ ღიმილით მოდიოდა.
-ხოო, დღეს მნიშვნელოვნი თამაშია.
გავუღიმე მე და ტუჩებზე ნაზად ვაკოცე.
-ზუსტად ვიცი,რომ გაიმარჯვებ ,იმიტომ რომ მე გიგულშემატკივრებ ჩემო ბაჭია!
მითხრა ლილიმ და უფრო ძლიერ მაკოცა ..უცბად ლეომ რომ შეგვაწყვეტინა.
-ჰეე ,ბავშვებო უყურეთ ვინ მოვიდა!
თქვა მან და კარისკენ გაიშვირა ხელი ,რაზეც მეც კარისკენ გავიხედე და ვინ დავინახეეეე?
ემილი !!!
-ეს გოგო არანორმალურია? იკითხა ლილიმ ღრინვით,რაზეც ჩამეცინა.
-არ ვიცი, მგონი მართლა აკლია.
ვთქვი მე და მეტად ჩავიღიმე.
-ბოდიში. გავიგე ემილის ხმა ,რომელიც ლილის უყურებდა და ელოდებოდა როდის გატარებდა.
-მიბრძანდი. თქვა სარკასტულად ლილიმ და ემილი გაატარა, შემდეგ კი კალთაში ჩამიჯდა და ჩურჩული დამიწყო ...ემილის რომ გავხედე ზიზღით გვიყურებდა ორივეს, ამიტომ ვუთხარი.
-რა იყო რანაირად გვიყურებ ,გშურს ქალიშვილო?
ეს რომ ვიკითხე გაწითლდა,მაგრამ მაინც იგივე სახით მიპასუხა.
-კი ძაალიან. ცინიკურად მიპასუხა და თვალი ამარიდა.
-არაუშავრს მალე მგონი შენც გექნება შანსი იგივე განიცადო .
ამაზე ჩაიცინა ლილიმ
და ისევ მე მომიბრუნდა.
-წასვლის დროა ბაჭია და დღეს გნახავ,კარგი? თქვა და ვნებიანად მაკოცა ,რაზეც მეც იგივეთი ვუპასუხე ,შემდეგ კი ზარიც დაირეკა .

ემილის pov:
რა გულის ამრევიაა..რა საზიზღრები არიან!
არ შეუძლიათ თავი შეიკავონ ცოტა?
უკვე აუტანელი იყო მათი ყურება და კიდევ კარგი მალევე ზარი დაირეკა და გაკვეთილი დაიწყო  .
ვიჯექი და მასწავლებელს ვუსმენდი შეტყობინება რომ მომივიდა ტელეფონზე ..ეს ნიცა იყო.
-----------
ნიცა:ქალბატონოო სად ხარ?
ემილი:სახლში ,რა არისს?
ნიცა:სახლში ვარ ახლა და აქ არ ხარ..მაინც წახვედი ხო სკოლაში?
ემილი:ხოოოო ,ბოდიში არ გამიბრაზდე კაი ?!
ნიცა:მოკლედ რაა..არა არ გაგიბრაზდები, მაგრამ შარში აღარ გაეხვე იცოდე!
მე სკოლაში აღარ ვარ და ვერ დაგეხმარები.
ემილი:კაიი ცუნცულ,მიყვარხარ!
ნიცა:საზიზღარო შენ.
----------------

ჯეისონი pov:
უკვე ბოლო გაკვეთილი იყო და ერთი სული მქონდა მალე დამთავრებულიყო ,რადგან თამაში მინდოდა საშინლად !
-მას მე მაქვს პასუხი ამ კითხვაზე!
გავიგე ისევ ჩემს გვერდით მჯდომი ემილის ხმაა,რაზეც გაღიზიანებულმა გაადავატრიალე თვალები.
მოკლედ მთელი გაკვეთილი არ გაჩუმდა ,გუშინ ნაცემი დღეს მშვენივრად არის და ენას არ აჩერებს !
-კარგად არ უცემიათ გუშინ.
გავიგე უკნიდან ლეოს ხმა, თან იცინოდა სემთამ ერთად ,ჯერემიმ რომ დალანძღა უცბად ორივე .
-გაჩუმეთ პირი ,რანაირად ლაპარაკობთ?!
ჩურჩულებდა ლეოს და სემის უკანა მერხზე ჯერემი.
-რაც სათქმელია,უნდა ითქვას.
ვთქვი მე და ჩავიცინე ,ამაზე კი ემილიმ გამომხედა, რომელიც ფეხზე იდგა და მასწავლებელს პასუხს ეუბნებოდა.
-რა იყო? ავხედე მეც ,მან კი არაფერი მითხრა და უბრალოდ ლაპარაკი გაგრძელა ..ცოტაც და გამძვრებოდა სული ისე გაიწელა ეს გაკვეთილიი, ეს გოგოც არ ჩუმდებოდა მოკლედ !
კიდევ კარგი ზარი მალევე რომ დაირეკა.
-ძლივს. ვთქვი მე და პირდაპირ ფეხზე წამოვდექი და კლასის კარისკენ წავედი ,იქ კი  სპორტის მასწავლებელი შემეჩეხა!
-აბა,ყველა წამოდით ჩემი ბიჭებიი და ემილი შენც!
ამაზე ყველამ ემილის გავხედეთ ,შემდეგ კი მასწავლებელს.
-მას ემილი რატო? იკითხა ნამჯუნმა.
-ეგ დაგეხმარებათ ,რომ ნამდვილი მოთამაშებივით გახვიდეთ სტადიონზე.
გვიპასუხა ღიმილით მასწავლებელმა და სიარული დაიწყო ,თან ემილის რაღაცაზე ელაპარაკებოდა .
-რააოო, რა თქვა?
გვერდით მომიდგა ლეო.
-მე რა ვიცი ..ეს გოგო ვერ მოვიშორე!
ვთქვი მე გაღიზიანებულმა და ღრმად ჩავიხვნეშე .

ემილის pov:
-მოკლედ რომ შეხვალ წითელ ცელოფანში ალაგია ფორმები .
დაიმახსოვრე ხო ზომები უკვე!?
ორი ცალი S და ხუთი ცალი M.
მიხსნიდა მასწავლებელი და მეც თავს ვუქნევდი.
-წავედი მე და მიდი შენ საქმეს მიხედე,შენი იმედი მაქვს!
თქვა მან და გარეთ სტადიონზე გავიდა ,რომელიც ხალხით იყო სავსე.
მე კი ჩემი საქმე დავიწყე და ფორმების გადახარისხებას შევუდექი.
-სემი,ჯერემი,ლეო,
ჯონი,ჯეიკი და ჯეისონი-"ჯეისონზე შევყოვნდი, რადგან მისი ზომა არ იყო.
ამაზე მე პირდაპირ მასწავლებლისკენ გავემართე.
-მასს!!მას!! ჩუმად ვეძახდი ოთაიდან და მასწავლებელმაც თავი შემოყო.
-რა არის ემილი?
-მას ჯონ ჯეისონის ზომა ვერ ვნახე, რა ვქნა?
-ჯანდაბა..ალბათ საწყობშიაა,მიდი და იქ ნახე გთხოვ ,მე არ მცალია.
ამაზე მე თავი დავუქნიე და საწყობისკენ წავედი ..საშინლად ვერ ვიტანდი ამ საწყობს ,რადგან ძაალიან დიდი იყო და არც ისეთი ნათელი თან .

-სად იქნება ახლა..
ჩავილაპარაკე მე და ძებნა გავნაგრძე. -აი, მგონი ვიპოვე! წამოვიყვირე უცბად და ცელოფანს ხელი დავალვლე ,გავხსენი და ძებნა გავნაგრძე ..უეცრად ფეხის ხმა რომ გავიგე უკნიდან.
ჯერ მეგონა მასწავლებელი იყო და მშვიდად მივუგე.
-მას ვიპოვე ფორმა უკვე.
ვთქვი მე ისე რომ ზედაც არ შევხედე.
-ფორმა აარა საჭირო ,ისე უფრო კარგი ხარ.
გავიგე უკნიდან სრულიად უცხო ხმა..ამაზე მე შეშინებულმა უკან გავიხედე და იქ ჩვენი სკოლის გარყვნილი, უზრდელი მოსწავლე დამხვდა!
-ლეონარდო ,აქ რა გინდა?
ვიკითხე მე ხმის კანკალით და ფეხზე წამდგომა დავიწყე.
-შენ მინდიხარ.
თქვა მან და ხელი მაჯაზე მომკიდა,რაზეც შიშმა მომიცვა.
-რას აკეთებ, გაგიჟდი?
ვუყვირე მე და ხელის გათავისუფლება ვცადე,მაგრამ სულ ტყუილად !
ლეონარდომ ხელში ამიყვანა და იქვე ძველ მაგიდაზე გადამაწვინა,ხელები კი თავის ზემოდან დამიჭირა !
-არაკაცოოო ,ხელი გამიშვი!
უკვე შეძრწუნებულმა ყვირილით ვთქვი და ცოტა ტირილიც ამომხდა.
ამაზე ლეონარდომ ხელი პირზე ამაფარა და ჩამჩურჩულა.
-მხოლოდ მაშინ როცა იმას გაგიკეთებ რაც მინდა.
ამის გაგონებაზე ტირილი დავიწყე, თან ვცდილობდი ფეხი დამერტყა ან რამე ,მაგრამ ის ძაალიან ძლიერი იყო ?
თან გუშინდელ ნაცემს ძალა საერთოდ არ მქონდა!
ლეონარდომ ყელში კოცნა დამიწყო და ხელით კი კაბის აწევა!
მე ვერაფერს ვერ ვაკეთებდი და უბრალოდ ვტიროდი და ველოდებოდი როდის დამინგრევდა ეს არაკაცი ცხოვრებას!
ლეონარდომ უკვე ჩემი საროჩკის გახსნაც დაიწო ,უცბად ძაალიან მოულედნელად ჰაერში რომ აფრინდა, ხო სწორედ ჰაერში!
მე თავიდან ძაალიან გაკვირვებული ვიყავი ,ვერ მივხვდი რა მოხდა ,მანამ სანამ წინ არ გავიხედე და ჯეისონი არ დავინახე !
ლეონარდოს მთელი ძალით ურტყავდა ,ისეთი ძალით რომ მეგონა ცოცხალიც ვეღარ გადარჩებოდა ის არაკაცი!
მე კი უბრალოდ შეშინებული ვიჯექი და ხელები აფარებული მქონდა მკერდზე ,რომელიც შემოხეული მატერის ქვეშ მიჩანდა .
-რას აპირებდიი!!?? უყვიროდა კედელზე აკრულ ლეონარდოს ჯეისონი,რომელიც აშკარად განრისხებული იყო.
-ბოდიშიი! თქვა ლეონარდომ, რომელიც ვეღარ სუნთქავდა ,რადგან ჯეისონს ყელით ეჭირა ..ამის თქმაზე ჯეისონმა ლეონარდოს ხელი გაუშვა ,ლეონარდო კი ძირს დაეცა ,შემდეგ კი დაფეთებული წამოდგა და კარიდან უკან მოუხედავად გაიქცა !
ამის შემდეგ ჯეისონი მე მომიტრიალდა, ძაალიან გაბრაზებული ჩანდა.
-ეს აიღე. მითხრა ცივად და თავისი შემოსაცმელი გადმომიგდო,მეც შემოსაცმელი შემოვიცვი, რომელიც საკმაოდ დიდი მქონდა და აკანკალებული ხმით ვთქვი,რადგან ტირილს ცოტა მეკლდა.
-მადლობა. ამაზე ჯეისონმა არაფერი არ მითხრა ,უბრალოდ მიტრიალდა და ოთახიდან გავიდა.
როგორც კი ოთახიდან გავიდა, მე შეშინებულმა რამდენიმე წუთის წინ მომხდარი შემთხვევის გაზრება დავიწყე და იმისიც როგორ გადავრჩი !
ეგ იყო და ეგ ტირილი რომ დავიწყე ,ვტიროდი და თან როგორ ვტიროდი.
ცოტა რომ დავწყნარდი ნიცას მივწერე რომ თუ შეძლო მოსულიყო და წავეყვანე ,მანაც მითხრა რომ ახლავე წამოვიდოდა.
რა თქმა უნდა არ უკითხავს რატომ და რა ხდებოდა, ისედაც მიხვდა რომ რაღაც შარში გავეხვიე..ხო ის მართალი იყო ,დღეს სკოლაში არ უნდა წამოვსულიყავი.

ჯეისონის pov:
მოგონება-10 წუთის წინ:
ყველა რაღაცას აკეთებდა .
ბიჭები თავის ფორმებს ირგებდნენ, ზოგი რაღაც სხვა საქმეს ,მეც რომ უკვე მზად ვიყავი და ფორმა უნდა ჩამეცვა..ჩემი ზომა არ დამხვდა.
-ჩემიი სად არის? ვიკითხე მე და ბიჭებს მივუბრუნდი,ამაზე ბიჭებმა მხრები აიჩეჩეს,მეც მეტი აღარ დავიცადე და მასწავლებელს გავაკითხე გარეთ..ხალხმა რომ დამინახა ყვირილი და ტაშის დაკვრა დამიწყო, ისე რომ ძლივს გავიგე მასწავლებლის ნათქვამი!
-ახლა იყო ზუსტად ემილი მოსული..საწყობშია შენი ფორმა და მოგიტანს მალე ,შენ დაელოდე!
მითხრა მან მშვიდად,მე კი ამაზე თავი დავუქნიე და შიგნით შევედი... ვიჯექი და ბიჭების ცანცარს ვუყურებდი ,უცბად ლეონარდო რომ დავინახე ..რა უნდა აქ ამას ?
გავიფიქრე მე და მისკენ წავედი ,
ის კი რატომღაც საწყობისკენ წავიდა..ვაპირებდი ,,დამეკიდა,,და ამისთვის ყურადღება არ მიმექცია,
მაგრამ ვერ მოვითმინე და ცოტახანში მეც საწყობისკენ გავემართე.
საწყობს რომ მივუახლოვდი თითქოს ყვირილის ხმა გამოდიოდა.
ამის გაგონებაზე მე სასწრაფოდ კარი შევაღე და რა დავინახე?
ემილი მაგიდაზე ჰყავდა გადაწვენილი ლეონარდოს, თვითონ კი ზემოდან ეჯდა!
ემილი კი ყვირილს ცდილობდა და ტიროდა..ეს რა თქმა უნდა ძალადობა იყო.
კი მეც ცუდი ბიჭი ვარ ,მაგრამ ასეთი რაღაც არ გამიკეთებია და არც არასდროს გავაკეთებ,ეს ჩემთვის მიუღებელია!
ამიტომ ძაალიან გავბრაზდი და პირდაპირ უკნიდან საყელოში ვწვდი ლეონარდოს და იატაკზე გადმოვაგდე,შემდეგ კი მთელი ძალით დარტყმა დავუწყე, ისე ძაალიან რომ სულ დავასისხლიანე!
დარტყმით რომ გული ვიჯერე,
ყელიში მოვკიდე ხელი და კედელზე მივახეთქე ,ფაქტობრივად ვახრჩობდი. -რას აპირებდი? ვკითხე მე გაბრაზებულმა .
-ბოდიში. ძლივს თქვა ლეონარდომ,რაზეც მე მას ხელი გავუშვი, ის მშიშარა კი შეშინებული კარიდან გავარდა.
შემდეგ ემილის მივუტრიალდი, ისეთი სახე ჰქონდა,რომ უცბად ძაალიან შემეცოდა .
საროჩკა შემოხეული ჰქონდა ალბათ ,რადგან ხელები აფარებული ჰქონდა.
-ეს აიღე. ვუთხარი მე და შემოსაცმელი გადავუგდე, მან ამაზე მადლობა მითხრაა.
არაფრის..გავფიქრე გულში და კარი გავიხურე.
თამაში იწყებოდა და მეტ დროს ვეღარ დავკარგავდი,მაგრამ არაუშავრს!
ეს ვინ დავალა ლეონარდოს  და რატო გაკეთა ეს,აუცილებლად გავარკვევ..იმედია ამაში ისევ ლისა არ არის გარეული.

ემილის pov:
ნიცამ რომ მომაკითხა დახლოებით მგონი ათჯერ მაინც მკითხა ,რა მოხდაო !
მაგრამ მე მაინც არაფერს ვეუბნებოდი.
მანქანაშიც არ ამომიღია ხმა და გაშეშებული უბრალოდ ვიჯექი და უთქმელად ვუყურებდი ფანჯრიდან მოძრავ ქუჩებს,მაგრამ სახლში რომ მივედით ნიცამ კიდევ ერთხელ მკითხა რა შემემთხვა და მეც სხვა გზა არ მქონდა ,ყველაფრის თქმა გადავწყვიტე.
მოყოლის დროს კი თან მეტირებოდა,რადგან ეს ტრავმა ალბათ არასდროს არ დამავიწყდება,ძაალიან შემეშინდა!
ნიცა მთელი დროის მანძილზე უბრალოდ პირ დაღებული მისმენდა და ყურებს არუჯერებდა ,რასაც ვყვებოდი.
-ემილი თვალებში მიყურე და მითხარი, ეს სიმართლეა?
მე ამაზე თვალებში ჩავხედე და თავი დავუქნიე.
-ეგ არაკაციი!!
როგორ გაბედაა???
არა ,არა ამაში ვიღაც არის გარეული, დარწმუნებული ვარ ვიღაცამ დაბარა და ეს ვიღაც შენც ხვდები ვინ იქნებოდა!
კარგად გითხარი რა პრობლემებს შეგიქმნიდა მასთან დაპირისპირება. ახლა იმის შიშით ,რომ ვინმემ რამე არ დაგიშავოს ,ვერც გავჩერდები ჩემს კლასში.
-არა ნიცა,ჯეისონი არ ყოფილა,რადგან მან გადამარჩინა,მან შეაჩერა .
ვთქვი  მე და ცოტახანი სიჩუმის შემდეგ მივამატე.
-სხვა ვინ შეიძლება ყოფილიყო?
ეს რომ ვიკითხე,ნიცამ პირდაპირ მითხრა.
-ლილიზე რას იტყვი?
ამაზე მე უცბად თავში დამკრა დღეს ლილიმ რაც მითხრა!!!

"არაუშავრს, მალე მგონი შენც გექნება შანსი იგივე განიცადო "

-ლილი,ეს ლილიმ გააკეთა...ამაში დარწმუნებული ვარ!
ვთქვი მე და გამწარებული ფეხზე წამოვდექი,შემდეგ კი ნერვიულობისგან აქეთ-იქით დავიწყე სიარული.
-როგორ გაკეთა ეს ,ისიც გოგო არააა ?
თქვა ნიცამ და ფეხზე წამოდგა.
აარაააა,ეგ კახპა არაადამიანია!!
ვთქვი მე და შემდეგ საწოლზე დავჯექი ისევ...ერთ ადგილას ვეღარ ვისვენებდი!
-რას აპირებ?
მკითხა ნიცამ და გვერდით მომიჯდა.
-რა და ჯეისონს ვეტყვი, რომ ეს ლილიმ გააკეთა.
ვთქვი მე ჩაფიქრებული მზერით.
-რა იცი, რომ ჯეისონიც არაა ამაში გაარეული?
ეს რომ იკითხა ნიცამ.
-არაა ,არაა... ის არაფერ შუაშია!
დღეს ჩემი ყურით მოვისმინე როგორ უყვიროდა იმ მხეცს .
აშკარად გააბრაზა მომხდარმა და დარწმუნებული ვარ ლილის ბინძური ჩანაფიქრების შესახებ ,რომ გაიგებს ,ანანებს ჩადენილს.
ვთქვი მე და საწოლზე გადავწექი.
ადღეს წვეულება იქნება თუ ბიჭები გაიმარჯვებენ, წავიდეთ და გავარკვიოთ ყველაფერი, გინდა?
მკითხა ნიცამ ..მე კი ამაზე ცოტახანს ვიფიქრე, შემდეგ კი თავი დავაქნიე და დავთანხმდი ნიცას ამ შემოთავაზებაზე.
-კარგი მზადებას დავიწყებ.
ვთქვი და წამოვდექი ,შემდეგ კი საბაზანოში შევედი .
მინდოდა ცოტა დავმშვიდებულიყავი შხაპის ქვეშ ,სანამ საღამოს წვეულებაზე წავიდოდი.

-------------
გაგრძელება იქნება
და კიდე ბოდიში იმ მომენტებზე ჰაჰა