ნათიას წარსულის გახსენებამ ღიმილი მოგვარა სახეზე და უნებურად მისი მზერა ისევ ლაშას მწვანე თვალებისაკენ გაიქცა
-ვწუხვარ რომ ჩემს გამო სამუდამო ოარა დაგრჩა-ეუბნება ლაშა ღიმილით
-არაუშავს-ნათია თვალს არიდებს, უხერხულ სიჩუმეს ლაშას მეგობრები ფანტავენ
-ყველაფერი ავიღეთ, მაგიდაზე კიდევ ამატებენ პროდუქტს, ნათია ანგარიშს იწყებს და თანხის გადახდაზე რომ მიდგა საქმე ორივე ლაშას მიაჩერდა
-რაა?-იცხადებს ლაშა და თან ეცინება -კაი ხო მე გადავიხდი -ეცინება ისევ და ფულს იღებს ჯიბიდან, პარკებს კო ბიჭებს უწვდის და თავად ხელცარიელი გადის კარში -შეხვედრამდე-კიდევ ერთხელ შეხედა გოგონას
-დროებით-ეღიმება ნათიას, მათი წასვლის მერე რაღაც იცნაურს გრძნობდა, წარსულის გახსენებამ გული გაითბო, რამდენი ოცბებები ქონდა, რამდენის მოლოდინი და ყველაფერი როგორ გაუნადგურეს...სანდრომ და ლალიმ...გული ისევ გაეყინა მათ გახსენებაზე, სახლში იხასიათოთ დაბეუნდა მაგრამ ნიცას დანახვამ სულ დაავიწყა წარსულიც და აწმყოც, გოგონა დედას ჩაეხუტა და დიდხანს არ შორდებოდა
-იცი დღეს ანიმ მე დამარის ნამცხვარი გამოგვაცხობინა, ფაქტიურად ყველაფერი ჩვენ გავაკეთეთ, მარტო ღუმელში შესმა ვერ გვანდო, აუ იცი რა კარგი გამოვიდა? თან ნება დაგვრთო ჯეკასთვის გვეჭმია ცოტა, იმასაც მოეწონა-უყვებოდა აღფრთოვანებული გოგონა დღის ამბებს დაქანცულ დედიკოს
-მაჭმევ შენს გამომცხვარ ნამცხვარს?-შეხედა ნიცას აციმციმებულ თვალებში
-შენ რომ ტკბილი არ გიყვატს დედიკო?
-შენი ხელით გამომცხვარ ნამცხვარზე უარს ვერ ვიტყვი-გაუღიმა ნიცას და სახეზე მოეფერა.
ანა გაზქურასთან იდგა და ერთ წერტილს მიშტერებული გაირინდა, გონს მხოლოდ მაშინ მოვიდა როცა ვიღაცის ტუჩები მის მხარს შეეხო, ისე დაიბნა რომ წამიერად ვერ გააცნობიერა რა ხდებოდა
-ყავა-ჩაესმა ყურში მეუღლის ხმა და მაინც ვერ გააცნობიერა რა ხდებოდა მის თავს, რის გამოც ბიჭმა გამორთო გაზქურა -ანა რა გჭირს?- ბიჭი თავისკენ აბრუნებს ცოლს და მის სახეს აკვირდება, გოგონა თავდახრილი დგას და ყველანაირად ცდილობს შეებრძოლოს მოწოლილ
ცრემლებს -ანა-ბიჭს ხმა ეცვლება
-შემეშვი-გოგონა გვერდს უვლის და სამზარეულოდან გადის მაგრამ ქმარი ეწევა წამებში, მაჯაში ხელს ავლებს და აიძულებს თავისკენ მიტრიალებას -შემომხედე-მაჯაში ხელს უფრო ძლიერად უჭერს, მაგრამ გოგონა თავს მაინც არ წევს, ძალა არ ყოფნის თვალი გაუსწოროს -ანა-
მოთმინებას კარგავს ბიჭი
-გთხოვ-გოგონას ხმა გაებზარა და ხელის განთავისუფლება სცადა
-შემომხედე-ყვირის მოილოდნელად ბიჭი და მეორე ხელსაც უჭერს, ანა ინსტიქტურად თავს წევს და თვალს უსწორებს -რა გჭირსთქო?-ეკითხება ხმარეული ბიჭი ცოლს
-ლაშა გთხოვ-ანას ხმა უწყდაბა და მოწოლილი ცრემლები სცვივა
-ვისგამო ტირი?-უყვირის ლაშა აკანკალებულ გოგონას, თუმცა თავადაც კარგად იცის
-არავისგამო არ ვტირი-ანა ბრაზდება და ყვირილს იწყებს
-სახლში მოვედი, შენს უკან ვდგავარ და გელოდები როდის შემამჩნევ მაგრამ არა, ერთ წერტილს მიშტერებული დგეხარ, ყავა გადმოდის გაზქურაზე, მაგრამ არა გონს ვერ მოდიხარ
-ფიქრის უფლებაც არ მაქვს ამსახლში?-ყვირის ანა და ისე ძლიერად ტიკდება რომ თავს ითავისუფლებს ლაშას ხელებიდან
-გააჩნია ვისზე ან რაზე ფიქრობ-თვალებს აბრიალებს ლაშა
-სხვადროს შეგითანხმებ რაზე ვიფიქრო-ირონია ერევა ხმაში ანას და გადის სახლიდან, ლაშაც უკან მიყვება მაგრამ კარში დედას ეფეთება ეომელსაც ჩაძინებული გიორგი უჭირავს ხელში
-რახდება თქვენი ყვირილი ტრასაზე მესმოდა
-არაფერი, გიორგის მიხედე შენ-ლაშა კიბეზე ადის და ანას ძებნას იწყებს ზედა სართულზე -ვიცი რომ ჩამოვიდა-ყვირის ლაშა მისაღებ ოთახში
-რა ავადმყოფი ხარ-ანა ერთერთი ოთახიდან გადის
-იცოდე რამე რომ შეგეშალოს არ გაპატიებ-მუქარით ეუბნება ცოლს
-შენს თავში ნუ გეშლები-ანა წარბს წევს
-მე სხვა ადამიანის გამო ცრემლებს არ ვღვრი
-არც მე ვღვრი-ანა ჯიუტად იცავდა თავს
-მე გაგაფრთხილე-ყვირის ლაშა
-რა გაღრიალებს-მია შედის მისაღებში -რა უბედურებაა სულ თქვენი ყვირილის ხმა ისმის
-შენს არანორმალურ ძმას კითხე-ყვირის ანა
-მია გადი-მშვიდი ტონით ეუბნება მიას თორნიკე
-არსადაც არ გავალ, უკვე დავიღალე თქვენი სისულელეებით
-მია გადი-თავზე წამოადგა და დაუყვირა მწყობრიდან გამოსულმა ლაშამ და რადგანაც მიხვდა რომ მია არ აპირებდა გასვლას, მკლავში ხელი წაავლო და გარეთ გააბრძანა, შემდეგ კი კარი შიგნიდან დაკეტა
-ახლავე გააღე-უყვირა მიამ და კარს დაარტყა ხელი
-რახდება დედა?-თამუნაც ავიდა მაღლა
-კარი დაკეტა შენმა არანორმალურმა შვილმა
-ლაშა გთხოვ გააღე შვილო-თამუნა სახელურს დაწვდა -ნუ გაგვაგიჟე შვილო
-თქვენს საქმეს მიხედეთ-დაუღრინა ლაშამ დედას და დას -ცოლთან მინდა ლაპარაკი არ შეიძლება?
-ასე არა
-შემეშვით-იღრიალა ბოლოს და ორივე გაჩუმდა მაშინვე
-რა გინდა ?-ანას ცოტა შეეშინდა კარი რომ ჩაკეტა ლაშამ
-ჩემი ცოლი ხარ, ჩემი შვილის დედა და გეუბნები რომ წესიერად მოიქცე, არაფერი შეგეშალოს თორემ არ გაპატიებ
-ცუდი რა გავაკეთე, რა შემეშალა?-ატირდა ანა -სამი წელია შენი ცოლი ვარ და არაფერი შემშლია, ასე მოქცევას არ ვიმსახურებ
-სამი წელია რაც იტანჯები და მეც მტანჯავ-ლაშა ცოლს მიუახლოვდა -სამი წელია გიყურებ როგორი უბედური ხარ, იმის მიუხედავად რომ მიყვარხარ პატივს გცემ და ყველაფერს ვაკეთებ რომ გაგაბედნიერო...
-არა შენ არაფერს აკეთებ ჩემი ბედნიერებისთვის
-რათქმაუნდა შენ ვერასდროს დაინახავ მე შენთვის რას ვაკეთებ იმიტომ რომ გკიდივარ, იმიტომ რომ არ გიყვარვარ
-შენ იცოდი რომ მე ეს ქორწინება არ მინდოდა-ანას ცრემლები მოეძალა
-არ გინდოდა? შენს სახლში მოვედი შენი ხელი ვითხოვე, დამთანხმდი, თეთრი კაბით გამომყევი...
-გეყოფა-ანა ვეღარ უძლებდა ამ ყველაფერს
-მაგრამ შენ მაინც ის ნაბიჭ.არი გიყვარს
-არავინ არ მიუვარს ავასმყოფო-უჯივლა ანამ
-ანა-ლაშა ცოლს მიუახლოვდა და თვალებში ჩააცქერდა -შენ ჩემი ხარ, გესმის? ჩემი საკუთრება ხარ, შენს თავს არავის დავუთმობ, მითუმეტეს იმ ნაბიჭ. არს უფლებას არ მივცემ ცხოვრება დაგვინგრიოს, თავი გააკონტროლე და აზრზე
მოდი -უთხრა ლაშამ და გარეთ გავარდა.
ლალი მიხვდა რომ ნათიას სრული იგნორი ცუდი ოდეა იყო, გარდა იმისა რომ ნიცა სიგიჟემდე მოენატრა, ამ იგნორით უფრო მშვიდი ცხოვრების საშუალებას მისცემდა იმ თავხედ დაუნახავს...ასე უფრო კარგად იგრძნობდა ნათია თავს, ამიტომ გადაწყვიტა რომ სხვაგვარად ემოქმედა, რომ ნათიასთვის ცხოვრება გაერთულებინა, ნიცათი გაეწვალებინა. ამიტომ როგორცკი გეგა სახლში დაბრუნდა გამოუცხადა
-ოკამში მივდივართ ნიცა მომენატრა და წამოვიყვანოთ
-მეკაიფები ლალიკო?-გაეცინა გეგას
-ეგრე ნუ მომმართავ-თვალები უბრიალა ქმარს
-კარგი ძვირფასო
-ხოდა წავედით რას დგახარ
-ლალი ხომ კარგად ხარ
-მოდიხარ თუ მარტო წავიდე?-ლალიმ ჩანთას დაავლო ხელი და გავიდა სადარბაზოში, გეგაც აედევნა კაპასა ცოლს რომელიც საჭეს მიუჯდა
-მიკვირს შენი საქციელი
-რა გიკვირს შენ რა ნიცა არ მოგენატრა?-ლალიმ შეიცხადა
-მე უკვე ორჯერ ვიყავი ოკამში დავნახე
-რაა?-გაცოფდა ლალი -და დამიმალე?
-შენ არ გამოაცხადე მათზე არაფრის მოსმენა და გაგება არ მსურსო? ხოდა არ გითხარი
-ეგ გაბრაზებულზე ვთქვი, თორემ მათი ყველაფერი მაინტერესებს! სხვადროს არ დამიმალო არაფერი გესმის? არცკი გაბედო-უთხრა მკაცრი ტონით გეგას.
მათი სტუმრობა ნიცას გარდა არავის გახარებია, რადგან იცოდნენ ისე არ წავიდოდნენ თუ ლალი შხამს არ გადმოაფრქვევდა
-ჩემი ყოფილი რძალი სად ბრძანდება?-კითხა თამარს რომელიც მის ლირდაპირ მორყეულ სკამზე იჯდა
-სამსახურში-უპასუხა თამარმა
-მართლა? მუშაობა დაიწყო? სად პარლამენტში?
-დედა მაღაზიაში მუშაობს-ვერ ჩაწვდა ნიცა ბებიის მწარე ირონიას
-ანუ სოფლის ბუტკის გამყიდველია და სოფლელებს ემსახურება-დამცინავად თქვა ლალიმ
-მე გავალ-გაბრიელს აღიზიანებდა მისი ამპარტავნული და დამამცირებელი ლაპარაკი
-ბებო და შენ შუაღამემდე უპატრონოთ ხარ?-ნიცას მოეფერა ლალიკო
-ჩვენ ყველა მასზე ვზრუნავთ-უთხრა თემომ
-თქვენ?-გაეცინა ლალის-დედამისი კი ხურდა ფულზე მუშაობს
-ღმერთო ჩემო-გაბრაზდა თემო -დედა მე გავალ და ესენი რომ წავლენ დამირეკე -თემო სახლიდან გავარდა.
-აქ ნიცას წასაყვანად მოვედით-თქვა ლალიმ და ნიცამ სიხარულით ხტუნვა დაიწყო
-მართლა ბე?
-კი ჩემო ლამაზო
-დედა თუ გამომშვებს
-დედას ვინ კითხავს აქ მთავარი შენ ხარ-თქვა ლალიმ ამაყად
-ბე აქამდე რატომ არ მოხვედი?-ნიცა ლალის მიაჩერდა, გეგა იკვე ორჯერ იყო ამოსული
-ცუდად ვიყავი არ გითხრა გეგამ
-კი მითხრა მაგრამ მაინც მეწყინა
-აწი ასე აღარ იქნება-ლალიმ გველური ღიმილით შეხედა თამარს.
თამუნას გული შეუქანდა როცა გეგას მანქანა დაინახა მათი სახლის წინ გაჩერებული, ფეხს აუჩქარა და სახლში შევარდა
-აი მოვიდა ბუტკის გამყიდველიც-მიახალა ლალიმ გესლიანი სიყუვები
-რა გინდათ?-თავზე წამოადგა ნათია მათ
-ნიცა უნდა წავიყვანოთ-ახედა ლალიმ გოგონას
-ვერსადაც ვერ წაიყვანთ-გაბრაზდა ნათია
-სულ ორი სამი დღით-ჩაერია გეგა- ნიცასაც უბდა ხო ასეა?-შეხედა ბავშვს რომელიც აიბნა
-დედიკო შენ თუ გეწყინება არ წავალ-ცრემლები მოერია ნიცას, ნათიას გული დაეწვა და ნიცასწინ დაიხარა
-შენ გინდა წასვლა?
-თუ შენ არ გინდა არ წავალ
-არა საყვარელო, თუ გინდა წადი-ნათიამ შვილი გულში ჩაიკრა
-არ გეწყინება?
-არა დე
-მაშინ წავალ
-კაი წავედით-ადგა ლალი
-გამოიცვალოს ჯერ-დაუღრინა ნათიამ
-არ უნდა ხვალ ვუყიდით ახალ ტანსაცმელს, მაგ ძონძებს კი გადავყრით-დამცინავად უთხრა ნათიას
-მარის კაბაა-ეწყინა ნიცას
-შენ სხვის ნაცვამებში გაგზრდის დედაშენი და მე მაგას ვერ ავიტან ბე-თმაზე მოეფერა და ხელი მაგრად ჩაკიდა, ნათიას სული გაეყინა, ისე საშინლად იმოქმედა ამ ყველაფერმა მასზე რომ ცრემლები მოაწვა, გული საშინლად ეტკინა
-მიეჩვევი-თამარმა გაამხნევა -ნიცაც ცოდოა ნუ აუკრძალავ შენსგამო მათთან ყოფნას
-ძალინ ცუდად ვარ ბებია მგონია სულის ნაწილი წამგლიჯა და მიაქ იმ ალქაჯს
-ნუ ღელავ ნიცა უშენობას დიდხნს ვერ აიტანს და მალე მოიყვნენ.
ნათია ბევრს ეცადა მაგრამ თავს ვერ მოერია ოთახში ჩაიკეტა და ცრემლებად დაიღვარა, მთელი ღამე გაათენა, თვალი ვერ მოხუჭა ნიცაზე ფიქრით, ერთი დღეც კიარ ყოფილან ცალცალკე და ახლა უნდა რამდენიმე დღე გაძლოს მის გარეშე , მისი სურნელის შეგრძნების გარეშე, მისი ციმციმა თვალების გარეშე, დილით საშინლად გამოიყურებოდა და მხოლოდ მაშინ დამავიდდა როცა დაარეკინეს ნიცას მასთან
-დე კარგად ვარ არ ინერვიულო მომენატრე
-მეც მომენატრე ჩემო პატარა
-ხვალ მოვალ, მეტა ვერ გავძლებ იშენოთ
-მოუთმენლად გელი-აღმოხდა ნათიას და ისევ ატირდა. სამსახურში მთელი დღე უჟმურ ხასისთზე იყო, ნიცაზე ფიქრს ვერ ახწევდა თავს და მხოლოდ მაშინ შეწუვიტა ფიქრი როცა მაღაზიაში სახე მონგრეული ლაშა შევიდა
-აუ ჩემი სიგარეტი რა- უთხრა ჩავარდნილი ხმით
-ლაშა კარგად ხარ?-ნათია დაიძაბა მისი შემხედვარე
-შენი აზრით?-გაბტაზდასავით ლაშა
-მაპატიე არასწორი კითხვა დავსვი-უხერხულობა იგრძნო და სიგარეტზე მიბრუნდა, როგორცკი მიაწოდა ლაშა გავარდა და მოწია, ნათია გაოცდა მისი უცნაური ქცევით, მოწევა რომ დაამთავრა შევიდს და ფული გაუწოდა
-მაპატიე უბრალოდ ძაან მჭირდებოდა ეხლა მოწევა
-გასაგებია-ნათიამ ხურდა დაუბრუნა თუარა ლაშა სწრაფად გავიდა და კიდევ მოწევა დაიწყო, გოგონამ მაღაზიაში სინათლე ჩააქრო და გავიდა თავადაც, კარი დაკეტა და წასასვლელად შეტრიალდა
-სახლში მიდიხარ?-ლაშას ხმამ შეაჩერა
-კი, თერთმეტის ნახევარზე ვკეტავთ ხოლმე
-ხო ვიცი მაგიტო მოვედი აქ
-კარგი ნახვამდის-ნათია მიტრიალდა
-წაგიყვან-ლაშას ხმამ ისევ შეაჩერა
-არა გმადლობ არ შეწუხდე-ნათიამ სიყუვა არ დაამთავრა მიტრიალდა
-როგორც გინდა-დაეწია ლაშას ხმა რომელმაც მანქანა დაქოქა და ტყვიასავით ჩაუქროლა, შემდეგ კი უკუსვლით უკან დაბრუნდა და კარი გაუღო
-დაჯექი-გაუღიმა გოგონას
-კარგი-ნათიას ფაქტიურად არ დაიტოვა იარის თქმის შესაძლებლობა
-გეგონა მართლა წავიდოდი? -ღიმილით შეხედა გოგონას
-მართალი რომ გითხრა საერთოდ არ ვფიქრობდი შენზე-გულწრფელად უთხრა ნათიამ
-ქმარს რატომ დაშორდი-ისე მოულოდნელად კითხა რომ გოგონა გაოცდა და შეხედა გაავებულმა
-შენთვის რა მნიშვნელობა აქვს?-კითხა გაღიზიანებულმა
-მაპატიე უბრალოდ მეც მყავს ცოლი და ლამისაა ოჯახი შემომეფშვნას-მისმა სიტყვებმა ნათი სულ დააბნია ვერ მიხვდა ეკაიფებოდა თუ მართლა ეუბნებოდა
-ჩემი ქმარი ნამდვილი არაკაცი იყო-უთხრა კარგახნის დუმილის მერე ყოყმანით
-ჩემი ცოლიც ასე იტყვის ალბათ-უცნურად გაეცინა ლაშას
-იცი რაა? თუ ოჯახში ნდობა, პატივისცემა და სიყვარული აღარაა ის დიდი ხანია ოჯახი აღარაა, ან საერთოდ არც ყოფილა ოჯახი-ნათიას გული ატკინა ამ თემამ და გაჩუმდა ხმა არცერთა აღარ ამოუღია.
თამუნამ და მიამ მთელუ ღამე გაათენეს ლაშას ლოდინში, რომელიც მანქანით დაბოდიალობდა ქუჩაში, არუნდოდა სახლში მისვლა იცოდა თავს ვერ მოთოკავდა და ანასთან იჩხუბებდა, სკანდალს მოაწყობდა ამიტომ დამშვიდება გადაწვიტა და აზრების დსლაგება რომ რამე საშინელება არ ჩაედინა.
-რატომ გათიშა ეს ოხერი ტელეფონი-ცხარობდა თამუნა -იმედია რამე სისულელე არ ჩაიდინა
-რას ამბობ დედა ლაშა და სისულელე