***
ორი კვირა გავიდა, იმ აბის შემდეგ. ვიცი, ლაშა ამას არ იმსახურებდა, უბრალოდ ჩემგან ამის ღირსი არ იყო. მობილურს ვიღებ და ლაშას ნომერს ვეძებ. უშედეგოდ ვცდი, არ მპასუხობს. შეტყობინებას ვწერ, მას:
,,ცუდათ მოგექეცი, ვნანობ!“
ცოტახანში შეტყობინებაც მომდის:
,,ვერ გიპასუხე, არ მეცალა“
,,სამსახურში ხარ?“-მივწერე მე.
,,კი.“-პასუხს მიბრუნებს და კარადიდან ლურჯ შარვალს და თეთრ მაისურს ვიღებ. სწრაფად ვიცვამ და გარეთ გავდივარ. გაჩერებაზე, ტაქსიში ვჯდები და ლაშას, მისამართს ვკარნახობ. ადრე გავიგონე, მობილურით ვიღაცას ეუბნებოდა. ცოტახანში ავტომობილიც ჩერდება და შენობის წინ გადმოვდივარ. კეთილ მოწყობილი კომპანიაა, თეთრ ფერებში.
-გამარჯობა! ლაშა მახარაძის ნახვა, სად შემიძლია?-ვეკითხები, მაგიდასთნ მჯდომ, გოგონას.
-იცით, ახლა არ სცალია!-მპასუხობს ის.
-როდის მოიცლის?-ღიმილით ვეკითხები მას.
-დღეს ბევრი საქმე აქვს, ამიტომ...
-ის კარია?-ვანიშნებ იმ კარზე, სადაც მის სახელს და გვარს ვხედავ.
-დიახ!-მპასუობს ის და იმ კარისკენ მივდივარ. წითური გოგონა, ამაოდ იძახის მეძახის, რომ უკან მოვბრუნდე.
-ლაშა, გამარჯობა!-კარს ვკეტავ მე.
-მარია?-ფურცლებს თავს ანებებს და ფეხზე დგება.
-არ მელოდი ხომ?-მხიარულად ვეკითხები მას.
-არა...
-ჩემს ცხოვრებაში, არც შენ გელოდებოდი...-ვეუბნები მას და მასთან ახლოს მივდივარ.-გაბრაზებული ხარ ხომ?-ვეკითხები მას.-მე, მარია ვარ!-ხელს ვართმევ იმის ნიშნად რომ ყველაფერს ვნანობ და მინდა თავიდან დავიწყოთ.
-ლაშა!-ისიც ხელს მართმევს და მანიშნებს სკამზე დავჯდე.
-როგორ მომაგენი?-მეკითხება ის.
-ადრე, გავიგონე ვირაცას ეუბნებოდი, შენი სამსახურის მისამართს.
-გასაგებია!-ამბობს და ფურცლებს უჯჯრაში ინახავს.
-იცი, მინდა დღეს საღამოს სადმე დაგპატიჟო!-ვეუბნები მას.
-სად?-ეცინება მას.
-რესტორანში, რომანტიკულ ვახშამზე რას იტყვი?-ვეუბნები ღიმილით, ლაშას.
-კარგად ჟღერს!-ეცინება მას.
-ხოდა, ახლა მე წავალ, და ერთ საათში მისამართს მოგწერ.-ვეუბნები მას.-დროებით!-კაბინეტიდან გარეთ გამოვდივარ და გოგონას, დამნაშავედ ვუღიმი.

***
სახლში მისულს კარებთან კონვერტი მხვდები, კარს ვაღებ და სახლში შესვლისთანავე ვკიტხულობ.
,,მარია, საქართველოდან მივდივართ, შეიძლება ამ პრობლემებსაც ვექცევი, არ ვიცი, უბრალოდ ის ვიცი, რომ ჩემთვისაც და შენთვისაც ასე აჯობებს და საერთოდ ყველასთავის. ვეღარასდროს გნახავ. მინდა ჩემს თავსაც ვაიძულო, რომ დაგივიწყო და უბრალოდ შენც დამივიწყე. ორივეს გაგვიჭირდება, ვიცი! მინდა რომ ბედნიერი იყო. არ მინდა წარსული თან დაგვყვებოდეს, მასში ხომ უამრავი რამ არის, რაც ერთმანეთს გაგვახსენებს, გულს გვატკენს... ჩვენი სიყვარული არ შედგა, იმის მიუხედავად რომ ძლიერი იყო ან არის...
უბრალოდ მსურს, ახალი ცხოვრება დავიწყოთ ერთამენეთის გარეშე!“
ფურცელს ვკეცავ და გვერდზე ვდებ.
-ორივესთვის ასე აჯობებს!-ვამბობ და ფანჯრიდან ვიყურები.-მეც მინდა ბედნიერები ვიყოთ და ის ისყვარული ისეთ ადგილას დავმალოთ, სადაც ჩვენც კი ვერ ვიპოვით...

***
რა ადრე მოსულხარ!-რესტორანში შემოსულს მეუბნება, ლაშა.
-დავიგვიანებდი, უბრალოდ მე დაგპატიჟე და მინდოდა პირველი მე მოვსულიყავი!.-ვიცინი მე.
-ძალიან ლამაზი ხარ!-ჩემკენ მოდის და თავის ტუჩებს ჩემსას აგებებს.
-გმადლობ!-ვპსუხობ მე.-გთხოვთ დაბრძანდით!-ვეუბნები და ანთებულ სანთლებს შევყურებ.
შავგვრემანი ბიჭი გვაიხლოვდება და ჭიქებში ღვინოს ასხამს.
-მოგწონს აქაურობა?-ვეკითხები მე.
-კარგი ადგილია, უბრალოდ შენ ჩრდილავ...-ეცინება მას.
-კომპლიმენტები მესმის!-გავიცინე და ღვინო მოვსვი.

***
ცხოვრება გრძელდება... წარსულის ბილიკიდან ვცდილობ ბოლომდე თავი დავაღწიო... ხანდახან ცხოვრების დინება ბოროტია, მაგრამ ალბათ ეს დავიმსახურეთ და ღმერთის წყალობით ხდება ეს რომ ჩვენს შეცდომებს მივხდეთ... უბრალოდ არ დაივიწყოთ რომ ყოველ ბნელ ღამეს, მზიანი დღე მოჰყვება...


---------------------------------
ძალიან დიდი მადლობა ვინც კითხულობდით! ეს ისტორია ჩემთვის ძალიან მნიშვლევონია, მგონი პირველად ვწერდი ასე მონდომებით, ვგრძნობდი ამ ისტორიას... დიდი მადლობა ყველას!