1. თავი 1 ჯერ კიდევ მაშინ როცა მშვიდობიანად ცხოვრობდნენ სოხუმში გათხოვდა დიდი სიყვარულით შეეძნა ვაჟი ცხოვრობდნენ ბედნიერად თუმცა არ დასცალდათ დაიწყო ომი აფხაზეთში და ჩვილი ბავშვით ხელში მოუწია ქუთაისში ჩმოფრენა არც კი იცოდა საერთოდ ცოცხალი ჩაფრინდებოდა თუარა თუმცა სხვა გზა არ ქონდა , უნდა წამოსულიყო და წამოეყვანა პატარა მიშო დედასთან და ძმასთნ ერთად ტოლვილად ქცეული დარჩა არ იცოდა მისი ქმარი როგორ იყო სად იყო საერთოდ არ იცოდა რა ელოდა წინ მას ხომ ცხოვრება თავზე დაენგრა ყველაფერი დაკარგა ყველაფერი ცხოვრება სახლი , ქმარი , ომმა ყველაფერი დაუნგრია , როცა ყველაზე ბედნიერი უნდა ყოფილიყო სწორედ მაშინ დაენგრა თავზე ყევლაფერი , ქუთაისსში ჩამოსულები ერთ ძველ ბინებში შესახლდნენ სადაც არაფერი იყო ცარიელი კედლების გარდა ,კარგი ამბის მოლოდინში მყოფებმა ვერც გაიგეს დრო როგორ გადიდოდა ებღაუჭებოდა იმედს რომ მისი ქმარი ცოცხალი იყო თუმცა ომის დასრულების შემდეგ როაღარ დაბრუნდა ყველანაირი იმედი გადაეწურა მხოლოდ ბავშვი დედა მამა ძმა და და დარჩა თუმცა მას ხო ცალკე უნდა მოეწყო თავისი ვაჟისთვის ბუდე გადაწყვიტა თბილისში გადასულიყო სამუშაოდ და ბავშვი დედათან დატოვა თბილისში რესტორანში მზარეულად მუშაობდა თუმცა არაფერში ყოფნიდა თანხა , ამიტომ საზღვარ გარეთ წასულიყო წავიდა კიდეც შეძლო იმდენი იბრძოლა თავისი კარიერა იქვე გააგრძელა ამასობაში 10 წელი გავიდა მიშო გაიზარდა თვისთან წაიყვანა მართალია უძნელდებოდა ბავშვის სხვა უცხო გარემოში წაყვანა თუმცა სხვა გზა არ ქონდა , დაიწყეს ცხოვრება თუმცა ბავშვი ვერც სკოლაში ივლიდადა ვერც ქუჩაში თავისუფლად რადგან მანანაც ემიგრანტი იყო იქ და არც ლეგალურად მუშაობდა , იტალიაში ყოფნის დროს გაიცნო ერთი ძლიან კარგი ადამიანი ყველაფერში ეხმარებოდა სულ გვერდით ედგა და მალევე ცოლობაც სთხოვა რადგან ბავშვის გაზრდაში დახმარებოდა ასეც მოხდა მალევე დაქორწინდენენ მანანამ დედამისს და მის ძამსაც შეატყობინა თავისი გაბედნიერების შესახებ თუმცა რაც ერთს გახარებია ეს და არც მეორეს , გადიოდა დრო მიშო უკვე 18 წლის სრულდებოდა როცა მანანამ გაიგო რო ორსალად იყო ცოტა არ იყოს დაიბნა 33 წლის ასაკში უკვე მეორედ დედა უნდა გამხდარიყო და ეს ამბავი მისი ქმრისთვის და შვილისთვის ეთქვა ახარა სასიხარულო ამბავი ორივეს მიშოს ძალიან გაუხარდა ბავშვის ამბავი მალე უფროსი ძმა უნდა გამხდარიყო და ეს ძლიან ახარებდა თუმცა საერთოდ არ ქონია რეაქცია ნიკოლოზს ცოტა არ იყოს გაბრაზებულიც ჩანდა თუმცა მანანამ ყურადღება არ მიაქცია როცა სამზარეულოში გავიდა მაშინვე უკან გაყვა
-რა მოხდა ძვირფასო შენც ჩემსავეთ დაიბენი და არიცი ემოცია როგორ გამოხატო ?
-შენ სულ გადაირიე ? საერთოდ რაზე ფიქრობდი როცა თავს არ იცავდი ? მე უკვე მყავს სამი შვილი საქართველოშ და არ ვაპირებ მათზე უარის თქმას არაჩვეულებრივი ცოლიც მყავს ! წახვალ და აბორტს გაიკეთებ გასაგებია ?
- რა რას ამბობ შენ შენ ცოლი ? სამი შვილი ? კიმაგრამ ცოლი თუ გყავდა ჩემთნ რაღა გინდონა ? წადი აქედან ახლავე წადი გაეთრიე ჩემი სახლიდან
ყვირილის ხმაზე მიშო შევიდა სამზარეულოში სადაც ატირებული დედა დახვდა
-დეე დეე რაგჭირს დეე ? ამოიღე ხმა სად წავიდა ნიკა? დედა რამოხდა ? თვალები გაახილე რა დეეე , გონება დაკარგული დედა ხელში აიტაცა და მისაღებში დააწვინა ექიმსაც დაურეკა და სთხოვა რაც შეიძლება ჩქარა მოსულიყო მათთან ,,, ექიმის გასინჯვის შემდეგ მიიღო პასუხად რომ ქალი შოკურ მდგომარეობაში იმყოფებოდა და დასვენება სჭირდებოდა .
მეორე დღეს როცა ცოტათი თავი ხელში აიყვანა მანანამ მიშოს და ჯერ არ დაბადებული შვილის გამო ოთხაიდან გავიდა სადაც დაბნეული და გაბრაზებული მიშო იყო
-დე ნიკა სად წავიდა გუშინ რა ჯანდაბა მოხდა ასეთი ?
- მისმინე ჩემო ბიჭო ნიკა ის ნამდვილი ნაბი**** მას საქართველოში სხვა ცოლი და სამი ანგელოზი ჰყოლია ცრემლებს ძლივს იკავებდა
- რა რათქვი ?
- ხო დედა წავიდა და დაგვტოვა ასე არც კი ვიცი რაუნდა გავაკეთო ბიძაშენი ისეც არ მელაპარაკებოდა ამას რომ გაიგებს საერთოდ აღარც კი შემომხედავს
- დეე მოიცა მე ამხელა ბიჭი ტყუილად გყავარ ? არ მოგცემ უფლებას რომ თავს რამე დამართო ან მაგ პატარას დაუშავო რამე გასაგებია ? ის ჩემი დედიკოს შილია მასავეთ ლამაზი და კარგი უნდა გავზარდოთ ამისთვის კი შენ არ უნდა ინერვიულო კარგი დე ?
- ჩემო ვაჟკაცო როგორ გაზრდილხარ დეე ,, ცრემლიანი თვალები შეანათა შვილს ვერაფრით გაეგო როდის მოასწრო ასე გაზრდა და დაკაცება
- მე ქალაქში უნდა გავიდე დე ერთმა ჩემმა მეგობარმა დამპირდა მმოქალაქეობის საკითხში დაგეხმარებიო და უნდა გავიდე კარგი ? ოღონდ დამპირდი რომ კარგად იქნები და აღარ ინერვიულებ იმ ახვარის გამო ტუჩები შუბლზე მიაკრო და სახლიდან გავიდა , გაცეცხლებული იყო ვერაფრით პატიობდა მის თავს ეს როგრო გამოეპარა და ვერ შენიშნა მის მასწვალებელთან მივიდ ამართალია მას არც საბუთები ქონდა და არც არაფერი მაგრამ სკოლის პროგრამას ერთ ერთ ახალგაზრდა და კეთილ სინდისიერ პედაგოგთან გადიოდა ყველანაირ საკითხს საკმაოდ ბეჯითიც იყო და მასწავლებელი დაპირდა რომ დაეხმარბეოდა იტალიის ვიზის აღებაში ასეც მოხდა ყველაფერი აეწყო მათი მოთხოვნა დაკმაყოფიდა და იტალიის სრულ ფასოვანი მოქალაქეებიც გახდნენ , მანანას ფეხმძიმობის გამო მუშობა აღარ შეეძლო და მიშოს უთხრა რო ბავშის მოშორება გადაწყვიტა
- შენ გაგიჟდი ? რასქვია აბორტის გაკეთებას აპირებ ? რატო გამაგებინე?
- დედა ხომ იცი რო ვერ აღვზრდით ნახე უკვე ვეღარც ვმუშაობ
- დე მომისმინე მერო სოხუმიდან წამომიყვანე როგორ გამზარდე ? ისევე გავზრდით მასაც მამამისმა უკვე გააკეთა არჩევანი და თავის ოჯახს დაუბრუნდა მან არც კი იცის რას გადაწყვეტ გააჩენ თუ არა ჩემს მომავალ დას ან ძმას? არგაბედო და ბავშვს თითი არ დააკარო მე ვიმუშავებ და მოგხედავთ ორივეს გპირდები
- კარგი დეე კარგი
- ჩემო ლამაზო დედიკო ბავშვის სქესის გაგებას როდის შევძლებთ ?
- უკვე 5თვის ვარ დეე
- ესიგი ჩემი ნამცეცა უნდა გავიცნოთ და გავიგოთ ვინ არის
- კარგი ხვალ ჩავეწერები კონულტაციაზე და წავიდეთ
თავი 2
-დეე გაიღვიძე რა წავიდეთ და გავიგოთ ვინ გვეყოლება
-კარგი რა შვილო მოითმინე ცოტახანს მეძინება
-დედააა კარგი რა გაიღვიძე
- კარგი ხო მოვწესრიგდები და წავიდეთ , მაინც ვინ გინდა რომ დაიბადოს ?
- მინდა რო პრინცესა გვყავდეს ძალიან ლამაზი შენნაირი ლურჯი თვალებით და შენსავეთ ლამაზი ძალიან მინდა პრინცესა მე
- სახელიც ხოარ შეურჩიე უკვე ,, გულიანად გადაიკისკისა ქალმა
- შენ დამცინი და მე მართლა შევურჩიე უკევ სახელი მხოლოდ მაშინ გეტყვი როცა გავიგებთ ვინ გვეყოლება
- კარგი დედასგულო მალე მოვემზადები და წავიდეთ მანამდე ყავა გამიკეთე რა
ნახევარ საათში მართლაც მზად იყო ულამაზესი ქალი იყო მანანა დიდი ტკივილის მიუხედავად მართლაც ულამაზესი იყო მისილურჯი თვალებით რომ შემოგხედავდა კაცს ყველაფერს დაგავიწყებდა , ულამაზსი სახის ნაკვთები ჰქონდა პატარა აწკენტილი ცხვირი მოდიდო ტუცები და გრძელი ყავისფერი თმა გჰქონდა , ისეთი ქალი იყო ნამდვილად ვერავინ შეამჩნევდა რომ ამდენი რამ გადაიტანა მიშოს და მის შორის დიდი სხვაობა არ ყოფილა ამიტომ და ძამს უფრო გავდნენ ვიდრე დედა შვილს მიშო მაღალი დიდი ყავისფერი თვალებით დედასავეთ პატარა ცხვირით და ულამაზესი სახის ნაკვტებით გამოირჩეოდა ნამდვილად კარგი ბიჭი დადგებოდა , სახლიდან გავიდნენ და როგორც იქნა მიაღწიეს საავადყოფოში სადაც უნდა გაეგოთ ვინ დაიბადებოდა მალე ... მოუთმენლად ელოდა როდის მოვიდოდა მისი შესვლის ჯერი ექიმის დაძახებისას ეგრევე გაიქცა ..
-გამარჯობათ ქალბატონო მანანა ძლიან კარგად გამოიყურებით
- მადლობა ,, ჩივილები არ გვაქვს უბრალოდ სქესი გვაინტერესებს
-კარგით დავიწყოთ მაინც ვინ გინდათ რო დაიბადოს ?
-მე გოგო მინდა ჩემი პრინცესა უნდა იყოს
- ვნახოთ ვნახოთ როგგორ გვემალებაა ეს პაწაწუნა ერთი ამას უყურეთ სიცილით თქვა ქალმა და მის ძმას გახედა გოგონაა გილოცავთ ნახეთ ერთი როგორ პოზირებს )))
- მიშოს სიხარულით ცას ეწია დედას შუბლზე აკოცა და მარიამი იქნაბო უთხრა
- მარიამი გინდა რო დავარქვათ ?
- დიახ
- კარგი ჩემო პრინცო მალე პრინცესა გვეყოლება
გასულებმა ტანსაცმლის და სხვა ნივთების ყიდვა გადაწყვიტეს რამოდენიმე მაღაზიაშიც გაიარეს დაღლილები მივიდნენ სახლში
-დე მიდი დაისვენე მე უნდა გავიდე სამსახურის თაობაზე დამირეკეს
-სამსახურის ? შენ არც კი გისწავლია შვილო
-ეგ შენნ გგონია დედიკონა ეგრე მე დავდიოდი პედგოგთან და ყველაფერი ვიცი მართალია უმაღლესი განათლება არ მიმიღია თუმცა მაგასაც შევძლებ მომავალში ჩაბარებას ვაპირებ
ძალიან მოვინდომებ გპირდები დეე ყველაფერი კარგად იქნება
-საქართველოში რო ჩავალთ , მარიამზე რას ვიტყით ?რამეშველება შვილო ბიძაშენი მომკლავს მამაისსაც ჰგონა აბორტი გავიკეთე
- დე ! არ გაბედო ნერვიულობა ვერავინ ვერ მოგკლავს მე შენთან ვარ რაც შეეხება მამისს ის არაა ღირსი ბავშვს შეხვდეს და იცნობდეს . წავიდა გაბრაზებული წავიდა სახლიდან ვერც სამსახური იშოვა ვერც ვერაფერს აკეთებდა მაგრამ იმედი მაინც ქონდა იმისა რომ უფალი არ გაწირავდა მათ .... მარიამის დაბადებამდე ერთი თვეღა იყო დარჩენილი როდესაც სამსახური იშოვა მიშომ თუმცა რთული პირობები ჰქონდა ძნელი მაგრამ მაინც დასთანხმდა სხვა გზა არ ქონდა ბავშვი უნდა დაბადებულიყო მას მოვლა ჭირდებოდა დედასაც ასერო დათანხმდა , საამსახურის გამო დედას იშვიათად ღამით ხედავდა მის ლოდინშ ჩაძინებულ მანანას და ყოველ მის დანახვაზე ეღიმებოდა რადგან ქალი დამრგვალებული და ძალიან საყვარელი გამხდარიყო ,,, ერთ დღეს როცა სამსახურიდან სახლში დაბრუნდა დაინახა რაღაც მოწითლო სითხე რომელიც დედამისის საფარზე იყო ქალი კი უგონოდ იყო
-დეე დედა გაიღვიძერა დეეე ... ყვიროდა უკვე მაგრამ მანანა თვალს არ ახელდა სასწრაფო დახმარების მანქანში უთხრეს რომ მას ნაადრევი მშობიარობა დაეწყო მაგრამ არ იცოდნენ ბავშვი ცოცხალი დაიბადებოდა თუ არა რამაც თავზარი დასცა ... გაუძელი პატარავ გთხოვ მარიამ შენ უნდა იცოცხლო , ღმერთო გთხოვ დაიცავი ისენი ნუ დაუშვებ რომელიმეს რამე დაემართოს გთხოვ უფალო არ დაუშვა ეს ოპერაცია დიდხანს გრძელდებოდა საოპერაციოს წინ ტრიალებდა და ვერ ისვენებდა სანამ ექიმმა არ მიულოცა და პრინცესას დაბადება არ ახარა მაგრამ უთხრა რომ გოგონა ინკუპატორში იყო და ცოტახანს შორიდან მოუწევდა მისი ნახვა დედამისის მდგომარეობა კი სტაბილური იყო
- ვაა მანან გაიღვიძე?
- დეე ჩემი პატარა ? კარგადაა ცრემლი შეპარვოდა ხმაში ქალს
- კი დედიკო კი ჩვენი თოჯინა კარგადაა უბრალოდ ცოტახანს აქ დატოვებენ ჯერ ხომ 9 თვისაც კი არ იყავი მოუთმენელი ის
- მადლობა უფალს ახლა ორი ანგელოზი მყავს მიყვარხართ დეე
..... ახალი ოჯახის წევრთნ ერთად ახალი ცხოვრება დაიიწყო პატარა მარიამი მართლაც დედასავეთ ლამაზი იყო დიდი ლურჯი თვალები პატა მოცუცქნული ცხვირი და ულამაზესი სახის ნაკვთები ქონდა . დრო ძალიან მალე გადიოდა მარიამი მართლაც უნიჭიერესი ბავშვი იყო საბავშო ბაღში მიიყვანეს სადაც ბეჯითად უსმენდა მასწავლებელს ჭკვიანად იქცეოდა და კარგი სახელითაც იწონებდა თავს ,,, მანანა და მიშო დაუზოგავად შრომობდნენ მანანამ პატარა კაფე გახსნა ქართული სამზარეულოთი რამაც გაამართლა და მართლაც კარგად ჰქონდა ყველაფერი მიშომ კი საექიმო ჩააბარა და მთელი ოთხი წლის განმავლობაში დედასაც ეხმარებოდა მარიამის ტიკტიკსაც იტანდა რმელიც მისი ძმა გაგიჟებით უყვარდა და არასდროს ასვენებდა მიშოსთნ ეძინა და სულ მასთნ უნდოდა ყოფნა , დრო გადიოდა ცხოვრება გრძელდებოდა არასდროს ეგონათ თუ ეს ოდესმე უნდა დასრულებულიყო მაგრამ არაავინ იცის ცხოვრება რას გვიმზადებს , საბავშო ბაღი დასრულდა ეხლა უკვე სკოლა და მძიმე წლები იყო წინ გარდატეხის ასაკი ბევრი კითხვა მათშორის სად არის მამიკო? სულ ჩემი ძმა ხოარ მეყოლება გვერდით ? მეც მჭირდება მამა ..........
ჭირვეული ბავშვი არასდროს ყოფილა ესმოდა რომ დედა და ძმა ყველაფერს აკეთებდნენ იმისთვის რომ ბედნიერი ყოფილიყო
-დეე უკვე დიდი ვარ და მგონი დროა გავიგო სად არის მამა?
-ქალს თვალები აემღვრა როოგორ უნდა მოეყოლა ვერაფერი გაიეგო მხოლოდ მიშოს იმედი ქონდა
-მარიამ ძალიან გთხოვ ახლა არა
-დედა სულ ეგ სიტყვები მესმის უკვე დავიღალე რო მითხრა რა მოხდება მოკვდა?
-ჩემთვისკი
-დედა იცოდე ან მომიყვები ან ჩავალ და საქართველოში მოვძებნი სიმართლეს მისგან გავიგებ !
-არა მარაიმ ვერსადაც ვერ წახვალ ის ფაქტი რომ მალე სრულ წლოვანი ხდები არაფერს ნიშნავს და იცოდე გაფრთხილებ არც კი გაიფიქრო მსგავსი რამ გასაგებია ?
-კარგი დედიკონა ნუ ტირიხარგთხოვ არ იტირო მეორედ აღარ გკითხავ
- წავალ დავიძინებ მე რა
-ტკბილი ძილი მსფლიოში ულამაზესო დედიკო
.... ღამის სამი იქნებოდა საათი როცა მიშო დაბრუნდა სახლშ დაინახა ეზში მჯდარი მარიამი და მივიდა
-ჩემს პრინცესას რატო არ სძინავს ?
- შენს პრინცესას უნდა გაიგოს სად არის მამამის ვინ არის და დედას რა გაუკეთა ასეთი ყოველი მისი ხსენების დროს გული რო უკვდება
- ჩემი გოგო ნუთუ ისე გაიზარდა რო უკვე გამომძიელობანა დაიწყო ?
გაეცინაა მის სიტყვებზე
-კარგი რა
-მოდი ახლა დავიძინოთ და გპირდები ძალიან მალე ყველაფერს მე თვითონ მოგიყვები ჯერ ძალიან პატარ ხარ გთხოვ ,,,,3 თავი
დასაძნებლად წასულ მიშოს მოსვენება ვერაფრით ეპოვა როგორ აეხსნა პატარა დისთვის რომ მამამისმა დედამისის მოატყუა , რომ მისი მოშორებაც კი უნდოდათ ის ჯერ მხოლოდ 13წლის იყო მაგრამ იმასაც ხვდებოდა რომ აუცილებლად უნდა სცოდნოდა სიმართლე მარიამს ამ ფიქრებში ისე დაათენდა ვერც კი გაიაზრა თითქმის 9საათი სრულდებოდა მარიმაი რომ შემოუხტა ოთახში
-ჰეეი ძილისგუდა ადექი სკოლაში ვაგვიანეებ
-კარგი რა შე მაიმუნო რაწესია თავზე დახტომა ,, გულში მაგრად ჩაიკრა შუბლზე აკოცა
-მიდი ადექი დედა გველოდება
-კაი გაცუნცულდი დედას უთხარი ყავა მინდა მოვალ ეხლავე
ისაუზმეს და წავიდნენ სამივეს დატვირთული დღე ქონდა მაგრამ სახში მისულებმა ძალიან ბევრი იცინეს ერთმანეთთან სიყვარულში გაატარეს დრო მანანამ დაიწყო საუბარი
-მიშ მედა მარიამი საქართველოში უნდა წავიდეთ დროა მარიამმა ბებო და დანარჩენები გაიცნოს
-დედა გაგიჟდი ბიძამ არც კი იცის მარიამზე
- მე დასამალი შვილი ნამდვილად არ მყავს დროა ყველამ ყველაფერი გაიგოს მარიამ გინდა მამა გაიცნო?
-აუუუ მართლა დეე ? ესეიგი მამა ცოცხალი მყავს რაც მთავარია
-მომისმინე პატარავ როცა საქართველოში ჩავალთ იქ ისე არაა ყველაფერი როგორც აქ ბიძაშენმა და მამაშენმა საერთოდ აარ იციან შენი არსებობა
- რაა? მამამ არ იცის რო მე ვარსებობ? ესეიგი ამიტომ არ მინახავს ამდენხანს მან არც კი იცის თურმე ჩემზე და საიდან მნახავდა რატო დაუმალე მას ჩემზე? რა უფლებით დედა ამოიღე ხმა ნუ გამაგიჟე ,,, შენ მე ყველაფერი დამინგრიე , ვერგიტან მანან ვერა აი მძულხარ შენ მე მამა წამართვი წამართვი უფელბა რომ მის გვერდით გავზრდილიყავი რომ მას ჩემთვის ერთხელ მაინც მოეკითხა სკოლაში ან ბაღში რატომ? რატომმ? მიპასუხე რატომ ? სხვა კაცთან უღალატე და არ გაპატია ? ამ სიტყვების თქმა და ლოყა საშნლად აეწვა იგრძენო მისი ძმის გაცეცხლებული თვალები და მისგან გაწნული სილა ძალიან არესიამოვნა და ეს ფაქტი იმდენად მიუჩვეველი იყო მან პირველად ასწია ჩემზე ხელი ,,,,
-აღაარ გაბედო და დედასთან მსგავსი ტონით აღარასდროს ისაუბრო ჯერ მხოლოდ 13წლის ხარ და წარმოდგენა არ გაქვს ცხოვრებაში რისი გადატანა უწევს ადამიანს .... აღარ მოუსმენია მისთვის ისე წავიდა ოთახში
- მასზე ხელი აღარასდროს აღმართო გთხოვ
-არც ვაპირებდი დე უბრალოდ წყობიდან გამომიყვანა მისმა სიტყვებმა
-ვიცი შვილო მაგრამ გთხოვ თავი უნდა შეიკაო ზეგ დილით მივფრინავთ და გაიგებს ყველაფერს აქაურობას კი შენ გაბარებ გოგონებს რესტორანში თურამე დაჭირდებათ დაგირეკავენ ხვალ მიდიხარ ხო ?
-კი დილით ადრე სამწუხაროდ ვერ გაგაცილებთ
-კარგი ჩემო პრინცო შენ იმედზე ვარ წადი ეხლა დაისვენე
-მიყვარხარ დეე
მეორე დღეს მარიამს დედისთვის არც კი შეუხედავს ისე გავიდა სახლიდან და ისე დაემშვიდობა მეგობრებს მისი ძმა საერთოდ არ დაუნახავს და გული წყდებოდა როვერ ჩაეხუტა ვერ აკოცა თუმცა მაინც გაბრაზებული იყო მასზე ხელის აწევის გამოდილით კი წავიდნენ საქართველოში
ქუთაისსში ჩაფრინდნენ და ბებოს გაცნობით ააღტაცებლი მარიამი ჭკუაზე არ იყო მანანას ვერ წარმოედგინა თუ ასე თბილად მიიღებდნენ ბავშს დასივენეს დაბინავდნენ და მარიამმა გასეირნება გადწყვიტა თუმცა საქართველოს არცერთი კუთხის შესახებ არ იცოდა არაფერი უნდოდა ყველაფერი ენახა და მით უმეტეს მამამისი ეპოვნა
-მე გარეთ მინდა გასვლა იქნებ გამაყოლოთ ვინმე აქარაფერი ვიცი
-კარგი პატარავ შენი ბიძაშვილი მოვა მალე და გადით სადმე
- მანანა პატარას ნუ მეძახი და საერთოდ მე შენ აღარ მიყვარხარ წადი იტალიაშ მე ბებოსთან ვისწავლი
- მარიამ ზედმეტის უფლებას აძლევ თავს და იცოდე ინანებ ... აღარაფერი უთქვამს გარეთ გავიდა მანანა დასამშვიდებლად სახში შესულს მარიამი და ლიკა უკვე კარგად ერთობოდნენ
-მარუს წამო გავიდეთ მეგობრებს გაგაცნობ დაათვალიერე აქაურობა დარწმუუნებული ვარ ძალიან მოგეწონება ... ბეეეე მამიდ წავიდით ჩვენნ
- მანანა შვილო მოდი ვისაუბროთ მომიყევი მარიამის მამაზე
-დეე ახლა არა რა , ამხელა ქალმა დედის კალთაში რომ ჩარგო თავი და აქვითინდა შორიდან უყურებდა მისი ძმა , და სტკიოდა მისი ნატანჯი და სტკიოდა ისევე როგორც მანანას თუმცა ვერ გამოხატავდა არ შეეძლო უბრალოდ არ შეეძლო
- მომიყევი ჩემო ლამაზო გოგონავ რამოხდა გულზე მოგეშვება
- ვერავინ ურტყამს ცხოვრებაში ისე ძლიერად როგორც ცხოვრება , არავის შეუძლია ამდენად გაგტეხოს და გული მოგიკლას როგორც ამ ბოროტებით და უსამართლობით სავსე ცხოვრებას შენც გაინტერესებს ალბაათ სად არის მარიამი მამა ? სად არის და ბათუმში ცხოვრობს თურმე ჩემს გაცნობამდე მას სამი შვილი და ცოლიც კი ყოლია თურმე გართობა დომებია უცხო ქვეყანაში უცნობი ხალხი ვერავინ ეტყოდა მის ცოლს ამის შესახებ და რათქმაუნდა გაერთო თურმე , როდესაც მარიამის შესახებ ვუთხარი რო მალე შვილს გავუჩენდი გაგიჟდა ძალიან გაბრაზდა მითხრა მე უკვე მყავს შვილებიც და ცოლიცო ძალიან ბედნიერი ვარ მათთაან და შეგიძლია აბორტი გაიკეთოო , უკვე საუბარი უჭირდა მიშომ როცა დამინახა მხოლოდ 17წლის იყო ჩემი ბიჭი თუმცა არ მომცა ცუდად ყოფნის უფლება არ მომცა უფლება მარიამზე უარი მეთქვა ისე უნდოდა და ყოლოდა ისე მივლიდა ფეხმძიმობისას რომ თითქმის დამავიწყდა კიდეც ყველაფერი დრო ისე გადიოდა ვერ ვგრძნობდი ნერვიულობისგან ნაადრევი მშობიარობაც კი დამეწყო , მიშო რომ არა არც მე და არც მარიამი ცოცხალი არ ვიქნებოდით აღზრდაში იმდენად მეხმარებოდა თითქმის არ მიგრძვნია რომ მარტო ვიყავი დედა რომელიც ორი შვილი ყავს და არც ერთს არ ჰყავს მამა ერთს ომში დაეკაგა მერემ კი არჩევანი მისი შვილის მოშორებაზე გააკეთა და ლაჩარივით გაიქცა ძალიან გაგვირთულდა ცხოვრება მაგრამ მადლობა უფალს ფეხზე დავდექით მარიამიც გაიზარდა გარდატეხის ასაკშია და ძალიან აინტერესებს თუ სად არის მამამისი მე უბრალოდ ვერ ვბედდავ ვუთხრა და გული ვატკინო ჯერ ძალიან პატარაა დეე რაგავეკთო ?
-ვაი ჩემო საბრალო შვილო რამდენი რამ გადაგიტანიათ შენ მოგიკვდეს დედა შვილოო
- კაი დე ნუ მოთქვამ ეხლა შეგიძლია ჩვენ გვერდით იყო
- მარიამმი მაინც შეეცდება გაარკვიოს მამამისზე
-არაა დე ის პატრაა თან საქართველოს არც ერტი წერტილი იცის მამაისის ნაცნობები კი აქ საერთოდ არ ცხოვრობენ
-ჩემო გოგო სჯობს მოუყვე
- დდეე შემიძულა როცა გაიგო რომ მამამისმა მისი არსებობის შესახებ არ იცცის
- რაა ? ნიკოლოზმა არ იცის რომაბორტი არ გაიკეთე ?
-არა აღარ მოვუკითხივართ )))
მარიამთან
-ლიკკ ძალიან კარგი მეგობრები გყოლია
- მარუს ჯერ ყველას არ იცნობ ამ ზაფხულს ყველანი ბათუმში უნდა წავიდეთ დასასვენებლად და თუ გინდა წამოდი
- დედა არ გამომიშვებს
- როგრო არა ჩემი ძმაც მოდის და ვთხოვოთ
- იცი მე იტალიაში ნიჩბოსნობას მივყვებოდი და აქ არის ბაზა სადმე რო დავკავდე ?
- კიი რამაგარია მარ ჩემი ძმაც ვარჯიშობს მანდ და წამო გავუაროთ
ნახევარ საათში ბაზაზე იყვნენ მარიამის გაბრწყინებული თვალები უნდა გენახათ ძალიან უყვარდა ვარჯიში და უხაროდა რომ აქაც შეძლებდა საყვარელი საქმის კეთებას
-ლააშააა მოდი ნახე ვინ უნდა გაგაცნო
-ეს შენი დაქალია არა ? მოიცა მას ისს ძალიან გავს მამიდას მაგრამ ეს შეუძლებელია
-არა ლაშ მამიდა ჩამოვიდა დღეს ეს კი მარიამია მისი ქალიშვილი
-რაააა ? შენ ხარ მიშოს პრინცესა ?
- კი ლაშიკო სასიამოვნოა შენი გაცნობა
- ვაააჰ მეგოანა ვერ შეგელეოდა ვერ გამოგიშვებდა ჩვენთნ
-მოიცა მოიცა შენ იცოდი მარიამზე?
-კი
-და ჩვენ რატო არ ვიცოდით ?
-მე მიშომ მთხოვა და ხმა არ ამომიღია ნუ წუწუნებ აგერაა მარიკუნა და აჰა :დ
-აუ რაკარგები ხართ
- შენც პატარავ ,,, როგორც ვხვდები აქ ჩემს გასსაცნობად არ ხარ მოსული წამო ლეილას გაგაცნობ ის გასწავლი
- შენ ჩემს სპორტზეც იცი?
-მე ყველაფერი ვიცი იმ დღიდან რაც დაიბადე
-მამაჩემსაც იცნობ ?
-ააამ კი ვიცნობ მაგრამ მანანას უნდა დაელოდო პატარავ ის შენთან დამნაშავე არ არის და ისეთს ნუ გააკეთებრო გული ატკინო
-მომიყევი რა მამაზე
- მარიამ სხვა დროს ახლა წავედით ...
-ლეილაჩკა ეს ჩემი მამიდაშვილია მარიამი
- გამარჯობა სასიამოვნოა ძალიან
- აქამდე გივარჯიშია?
-დიახ იტალიაში საკმაოდ წარმატებულ სპორცმენად ვიტვლები
-კარგი გავიდეთ წყალზე?
- კარგი რა ლეი ატრაკებ ვერ ვანდობ ამას მე ეხლა ნავს რო ჩაძიროს
- კარგი რა ლაშა ,
- კაი ხო გინდა შევეჯიბროთ ?
-ხო მართლა მარიამ იქეთა კვირის ბოლოოს შეჯიბრიგვაქ მცხეთში და თუ სტარტს 20წამში დაასრულებ წაგიყვანთ
-20წამში ? კარგი გავიდეთ ,,, წყალი ყველაზე მეტად მიყვარდა აი ძალიან თავისუფლათ შემეძლო მთელი დღის ნავში გატარება სტარტი 500მეტრიანი მქონდა 20წამშ უნდა დამეფარა ცოტა არ იყოს შემეშინდა რადგან ამას მხოლოდ გასართობად ვაკეთებდი ადრე ეხლა კი გამოცდი ჩბარება მიწევდა თუმცა უნდა გამეკეთებია ...... სტარტის აღებიდან 13წამში ფინიში დავფარე რამაც ნამდვილად გააოცა ჩემი მომავალი მწვრთნელი საერთოდ არ ელოდა
- ვააუ მარიამი ნახე რა მეშინია მეც არ მაჯობოს
- ნამდვილად წარმატებას მოუტან ჩვენს გუნდს პატარა ქალბატონო ყოჩაღ
- მადლობა შევეცდები გავამართლო თქვენი იმედები
თავი 4
დილით მანანას გაღვიძებისას შვილი უკვე გაღვიძებული და სავარჯიშოდ წასული დახვდა კარზე ლაშამ დაუკაკუნა ,,
-მამი როგორ ხარ ? ჩემო ლამაზო როგორ მომენატრე
-ჩემი ბიჭი როგორ გაზრდილახ მა , მეც ძალიან მომენატრე ჩემო ბიჭო
- მამი მარიამმა ვარჯიში დაიწყო გუშინვე საკმაოდ კარგად იასპარეზებს თუ გააგრძელებს
- სანამ აქ ვიქნებით ივარჯიშოს მაგრამ გთხოვ ყურადღება მიაქციე
- კარგი წამო ვისაუზმოთ
-არა დილით არ ვჭამ ხოლმე მიდი ისაუზე შენ , სადმე აპირებ გასვლას?
- არა დღეს თავისუფალი ვარ თუგინდა წავიდეთ სადმე
-არა სახში მირჩევნია ყოფნა მარიამი წაიყვანე სადმე
- მარიამს მამამისზე აინტერესებს
- შენც გკითხა ხო ?
-კი მაგრამ არაფერი მითქვამს
- კაარგად მოქცეულხარ , არვიცი რაუნდა გავაკეთო
- აუცილებლად მოვუყვეთ მაგრამ ჯერ შეჯიბრმა ჩაიაროს კარგი?
- კარგი როდისაა?
- 5 დღეში
- კარგი ბებო სადაა?
- მამიდასთან წავიდა ხვალ დაბრუნდება
- კაი წამო საუზმეს გაგიმზადებ
- მიყვარხარ მამი
-მეც ჩემო პრინცო
ძმიშვილი ასაუზმა და გააცილა გოგონებთან საღამომდე ცოტა სახლი დაალაგა თავი ძალიან ასტკივდა და მისაღებში მდივანზე წამოწვა ,,, მარიამი და ლაშა სასეირნოდ გასულიყვნენ ლაშას საქმე გამოუჩნდა და მარიმაი სახლში გაგზავნა მისულს დედაა უკვე ძალიან ცუდად დახვდა საშინელი გულისრევა ქონდა უკვე გონებაას კარგავდა მარიამი რომ დაინახა მაპატიეო ესღა უთხრა და გაითიშა ,,,
-დეეეეეეეეეეეეე მანან გონს მოდი გთხოვ სასწრაფო მალე მოვა გთხოვ არაფერი დაგემართოს რა დე გთხოვ დე მიდი რა გაუძელი გთხოვ კარგად უნდა იყო დე ჩვენს გამო მაინც დე მეხომ ჯერ პატარა ვარ გთხოვ ,, სასწრაფომ ნახევარი საათი დააგვიანა როცა მოვიდნენ მარიამმა ლაშას დაურეკა წესიერად ვეღარ ლაპარაკობდა ტირილისგან სთხოვა საავადყოფოში მისულიყო რადგან მარტო მარიამი იყო , სასწრაფო დახმარების მანქანაში მანან მარიამს ხელზე ეფერებოდა ცდილობდა გოგონა მიეხვედრებინა რომ მის გვერდით იყო საავადყოფოში მიყვანისსა საბოლოოდ როცა რენაიმაციაში შეყავდათ უკანასკნელად აკოცა დედას
-ლაშააააა ლაშ დედა რა დაემართა ?
- მარიამ დამშვიდდი კარგად იქნება,, ამშვიდებდა მაგრამ თვითონ გიჟს გავდა
-ლაშ დედას ხომარაფერი დაემართება ? გთხოვ მითხარი რომ კარგად იქნება
- დამშვიდდი პატარავ გთხოვ
-მე მე მაპატიებს ? მას ძალიან ვაწყენინე
- ჩუუ აღრ იტირო მიშოს დავურეკოთ კარგი ?
- ძალიან ინერვიულებს მაგრამ უნდა იცოდეს
- კარგი დავურეკოთ
,,,,,,,,,,,
მიშო მეორე დილით ჩამოფრინდა ეგრევე საავადყოფოში მივიდა და მარიამი რომ დაინახა გული მოუკვდა საავაყოფოს ფოიეში მდგარ სავარძელზე ოთხად მოკეცილი იწვა და ქვითინებდა
-დედა როგორაა ?
-კარგად იქნება ძმა
-იმედიმაქ მთელი ღამე აქ იყო მარიამი?
-კი მიშ ,, მთელი გუნდი მარიამის იმედად არის უნდა წავიდეს დღეს შეჯიბრზე
- რას ამბობ რა შეჯიბრი შეილება ცოცალს ვერ ჩამოუსწროს
-მესმის მაგრამ მასზე ბევრია დამოკიდებული
- კარგი დაველაპარაკები , დასთან მივიდა თმაზე ხელი შეახო ისიც იმწამსვე მობრუნდა და ძმის დანახვაზე უფრო მეტად ატირდა
-მიშოო დედიკო მიშ დედა უკვე საუბარი მიჭირდა
- ჩშშშ პატარავ ჩშშშ კარგად იქნება
-იმედიმაქვს
- მარუს გუნდი გელოდება პატარვ უნდა წახვიდე
-შენ სულ გადაირიე? დედა ასედავტოვო და წავიდე?
- მარიკუნა მესმის პატარავ შენი მაგრამ სხვა გზა არ გვაქვს ყველა შენ გელოდება
- კარგი მაგრამ თუ დამპირდები რომ კარგად იქნება კი
-შევეცდები
- მიშ მაპატიებს ?
-ის შენზე არც არასდროს გაბრაზებულა მიდი ეხლა გაიქეცი
,,,,,,,,,,, მთელი გზა ხმა არ ამომიღია ვფიქრობდი ყველაფერზე ვფიქრობდი რა მოხდებოდა მალე რომ მივსულიყავი იქნებ ისე ცუდად არგამხდარიყო ,,, მალევე ჩამეძინა ერთ ერთ გუნდელს ხელში აყვანილს ავეყვანე სასტუმროს ნომერში რადგანაც მას ჩააბარეს ჩემი თავი საწოლზე დამაწვინა და იქვე მდგარ ტახტზე თვითონ მოთავსდა ,,
-აუ არ მინდოდა გამეღვიძებინე მაპატიე
-არაუშავს ჩემს ტელეფონს ხოარ დაურეკავ?
-არა დაიძინე და გაგაღიძებ თუ დარეკავს
-მეშინია მანანას გარეშე ვერ ვიცოცხლებ
-ჩშშშ დაისვენე ეხლა საღამოს შეჯიბრი გვაქვს
ქუთაისსში
რეანიმაციიდან გამოსულ ექიმს ბიჭები მივარდნენ
-ექიმო როგორააა დედა?
-ძალიან ვწუხვარ ჩვენ ყველაფერი გავაკეთეთ რაც შეგვეძლო
-რაა? არა არა არა გთხოვ არა გვითხარით რო გვატყუებთ და კარგადაა
-ვიზიარებ
-აააააააააააააა არა დეეეეეე დე გაიღვიძე დეეე გაიღვიძე არა ასე ვერ მოიქცევი დე ....... ლაშა იდგა გაქვავებული ვერ ეკარებოდა მამიდაშვილს მიშოს მთელი საავადყოფო უყურებდა როგორ ბღაოდა ტკივილისგან ლაშა დედა ლაშა მარიამს რა ვუთხრა როგგორ ვუთხრა
- ძალიან ვწუხვარ ძმაო მამას დავურეკავ
- ალო მა მამი მამიდა აღარ არის
- რასქვია აღარ რაის ბიჯო სად წავიდა?
- მამი გუშინ წნევამ აუწია და ტვინში სისხის ჩაქცევა მიიღო
-რააააა
იმხელა იღრიალა კაცმა ტელეფონი გაუვარდა და იქვე ჩაიკეცა მამიდამისის სიკვდილს ნამდვილად ვერ წარმოიდგენდა იქეთ მამიდა შვილს უყურებდა აქეთ მამამისი ბებიამისი , კიდევ მარიამი რომ გაიგებდა , მიშო ნიკასთან დავრეკავ და გავაფთხილებ
-ხო ლაშა გისმენ
-ნიკოლოზ დაიწყო შეჯიბრი ?
-არა ჯერ არა , რა ხმა გაქვს მოხდა რამე ?
- მანანა აღარააა
-რა ,რათვქი ?
-ხო ნიკოლოზ და ეცადე მარიამმა ტელეფონს არ დახედოს აიკლებენ სოოციალურ ქსელში ყველაფერს
-კარგი ძამო
..........
-მარუს მოემზადე იწყება შეჯიბრი
- დედას ამბავი ხოარ გაგიგია?
- არა პატარავ მიდი გადი შენი დროა
..........
-მარუს მოემზადე იწყება შეჯიბრი
- დედას ამბავი ხოარ გაგიგია?
- არა პატარავ მიდი გადი შენი დროა
-კარგი....
წყალში შესვილსას მხოლოდ დედაზე ვფიქრობდი მხოლოდ ის მინდოდა კიდევ ერთხელ მენახა ჩავხუტებოდი და მეთქვა როგორ მიყვარს ,,,, ფინიშის ხაზი ისე გადავკვეთე ვერც კი მივხვდი პირველმა ჩემმა ნავმა მიაღწია ნაპირს მილოცავდა ყველა მაგრამ ნიკას სახეზე მოწყენილობა შევნიშნე კითხვის მიუხედავად არ მიპასუხა საპირფარეშოში გავედი და დაჯილდოებისთვის უდნა მოვწესრიგებულიყავი როცა დაქალმა დამირეკა და მომისამძიმრა
-ალო მარიამ ვიზიარებ
-რა რას იზიარებ ? მიხვდა რომ არაფერი ვიცოდი
-ააამ ვიზიარებ კიარა გილოცავ გამარჯვებას , მივხვდი რომ მატყუებდა კიბეზე გავიქეცი მაგრამ დედის ნაჩუქარი ბეჭდით გამოვემბი და ტირილი დავიწყე ნიკოლოზი რომ მოვიდა და ჩამეხუტა და მითხრა არაფერი მომხდარა აერიაო
- დაჯილდებისას აშკარად ყველას ვეცოდებოდი ისე მიყურებდნენ ყველამ ყველაფეი იცოდა ჩემ გარდა ვხვდებოდი თუმცა ჩემმა ძმამ მითხრა უკვე სახში ვართ და რომ ჩამოხვალ კარგადაც ჩაეხუტებიო .. დაჯილდოვების მერე მალევე წავედით თუმცა გზა იმდენად გაიწელა რომ აღარაფრით დასრულდა ბოლოს ნიკას მხარზე ჩამოვდე თავი და ვიფიქრე იქნებ დამეძინოს მეთქი თუმცა ქუთაისში შევედით მაინც ჩამთვლიმა როცა გამოვფხიზლდი სახლი ვერ ვიცანი თურმე მიშოს ნიკასთან გავუგზავნივარ ნიკაც ჩვენთან ახლოს ცხოვრობს
-ნიკაა სადხარ?
-აქვარ პატარავ მოვალ ეხლავე
-დედასთან რატომ არ წამიყვანე ?
- მარიამ იცი მე მიშომ მთხოვა აქ მყოლოდი
-ახლავანე ან შენ წამიყვან ან მეთვითოონ წავა
-მარიამ მოიცა
-გამიშვი არ გაბედო . მოიცა ჩვენს ეზოში იმდენი ხალხი რატოა?
-მარიამ დამელოდე
უკვე ნიკას ხმა არ მესმოდა მივრბოდი რომ დედას ჩავხუტებოდი და ჩემს წარმატებაზე მოომეყოლა დიპლომების და მედლების ფრიალით შევედი სახლში თუმცა სული გამეყინა როცა ჩემს წინ სასახლე დავინახე , ცოცხალი დედის ნაცვლლად მიცვალებულილ დამხვდა ...........კარის ზღურბლთან ვიდექი და თვალებს ვერ ვუჯერებდი , არ მინდოდა იმის დაჯერება რასაც ვხედავდი , სანამ ბებიაჩემის ტირილის ხმა არ გავიგონე
-შვილოოოო ჩემო ტანჯულო შვილოო გაიღვიძე დედიი ნახე შვილო შენმა გოგომ მისი წარმატება მოიტანა მაგრამ შემოსვლას ვერ ბედავს ადექი შემოიყვანე შვილოოოოო ,,, ამის თქმა და ჩემი ძმის შემოხედვა ერთი იყო როგორც კი დამინახა ჩემთან გამოიქცა მეხუტებოდა თუმცა რეაქცია აღარ მქონდა
-მარიამ , დაი ამოიღე ხმა თქვი რამე ნუ მაშინებ იტირე იყვირე რამე თქვი . თუმცა ვერ ვლაპარაკობდი ვერ გამოვხატავდი რა ხდებოდა ჩემში არ შემეძლლო დამეჯერებინა რომ ჩემთვის მისაბაძი ქალი დედაჩემი ქალი რომელმაც ორი შვილი უცხო ქვეყანაში მარტომ აღზარდა ასე უცებ წავიდა , წავედი და მის თავთან ახლოს ოთახის კუთხეში იატაკზე ვიჯექი არ ვაქცევდი მოსულ ხალხს ყურადღებას არ მესმოდა რა იყო ეს ცხოვრება რატომ იყო ასეთი მკაცრი რატომ უნდა დარჩენილიყავი დედის გარეშე ბებო შვილის გარეშე ჩემი ბიძაშვილები საყვარელი მამიდის გარეშე ვფიქრობდი ყველა მასთან გატარებულ დღეზე , საკუთარ თავს ვადანაშაულებდი იქნებდა მალე ორმ მივსულიყავი ეს არ მომხდარიყო იქნებ მეშველა .
-მიშო ძმა არ არის შენი და კარგად რაღაც უნდა ვუშველოთ უნდა იტიროს რამე თვქას არ შეიძლება ასე შეიძლება ფსიქიკა შეერყეს პატარაა ჯერ
-ვიცი ლაშა მაგრამ რა გავაკეთო ?
-არვიცი ძმა
-იქნება ბიძიამ დაელაპარაკოს?
-აპაპაპ არა ძმა მაამაჩემი არ დაელაპარაკება
-ვცადოთ
-მა მა მამი მოდი ორი წუთით
-რახდება?
-ბიძი მომისმინე მარიამს რაღაცით ხმა უნდა ამოვაღებინოთ უყურე როგორ ზის
-ისაა მარიამი კუთხეში რომ ზის?
-კი
- ღმერთო როგორ გავს , კაცს ხმაში ტკივილი ეტყობოდა
-მა ეუნდა დაგვეხმარო რა , ბავშვია ჯერ მას ხომ არ დაუშავებია არაფერი
-დარწმუნებული ვარ საკუთარ თავს ადანაშაულებს ბიძი დაგვეხმარე რა
-მე რა გავაკეთო?
-როგორმე აატირე დედაზე ესაუბრე გაიყვანე გართ ააყეენე იმ წყეული ადგილიდან თორე გავგიჟდები
-ჩშშ დამშვიდდი .......
-მარაიმ!
ქვემოდან ავხედე უცნობ მამაკაცს რომელიც აშკარად გავდა დედას ცოტათი მაგრამ მიხვდებოდი რომ ახლობელი იყო ხმა მისთვისაც არ გამიცია ჩვხარე თავი და ჩუმად ვუსმენდი ბებიაჩემის განწირულ ტირილს , როცა მკლავში მწვდა და ძალით გამიყვანა გარეთ
-ვინ ხარ?
-ბიძაშენი ვარ
მიუხედავად იმისა რომ ბიძიამ დამელეპარაკა ხმა აღარ ამომიღია
-შიგნით მინდა
-მარაიმ შვილო დედაშენი ყველა აქ მყოფს ძალიან სტკივა გთხოვ უნდა ილაპარაკო არ შეიძლება ეგრე უნდა ისაუბრო ჭამო და თუნდაც იტირო მაგრამ ნუ ხარ ჩუმად, არ მივაქციე არც მას ყურადღება წავედი და ჩემს კუთვნილ ადგილს დავუბრუნდი . ხვალ დაკრძალვა უნდა ყოფილიყო მეკი როგორ მძულდა საკუთარი თავი იმის გამო რომ ვერ მივუსწარი ვერ დავეხმარე ვერაფერი ვუშველე და ვაწყენინე ამ ფიქრებში მყოფს ვიღაცამ ხელი წამავლო და საძინებელში გამიყვანა
-შენ გინდა რო გააგიჟო შენი ძმა? ხმა ამოიღე შემომხედე
-რაგინდა ნიკოლოზ?
-მარიამ ჭკუიდან ნუ გადამიყვან დედაშენს რო ესეთი ენახე გაუხარდებოდა?
- ვენახე არა მხედავს
-მარიამ უნდა აღიარო რომ მანანა დეიდა მოკვდა
- ნუ ამბობ მაგას ნუ არ მომკვდარა არა არა რა
- მიდი ჩემო პატარავ იტირე მიდი
-არმომკვდარა დედა არა მოვა და ჩამეხუტება არ მომკვდარა
-მოდი ჩემთან ჩემო პატარავ მოდი , საწოლზე დაწვა და გულზე დამიწვინა ისე რომ მისი გულის ცემა გამეგო მაგრამ საიდან იცოდა ამ ადამიანმა მე რა მამშვიდებდა?
-ნიკოლოზ შენ საიდანნ იცი რომ ეს მამშვიდებს?
-მარიამო 26 წლის ვართ მე და ლაშა ჯერ კიდევ მაშინ გაგიანი როცა დაიბადე და სულ პაწაწინა იყავი მანანამ შენი თავი მე მომანათლინა
-ამხელა ტკივილის მიუხედავად თვალები გამიბრწყინდა როცა გავიგე რომ ნათლიაჩემი რომელიც ასე მიყვარდა ნიკოლოზი ყოფილა აღარაფერი მითქვამს უბალოდ ვუსმენდი ხმას და ვცდილობდი დამეძინა ,, მალევე ჩამეძინა მანო მოვიდა ჩემთან
-მარიამ შვილო
-დეეეეე დე ვიცოდი რომ ცოცხალი იყავი დედიკო როგორ შემაშინე,
-მარიამო დე მე მართლა გარდავიცვალე ესეც ილუზიაა ეხლა რასაც ხედავ თუმცა შეგიძლია დაიჯერო და დამემშვიდობო დროა დე უნდა წავიდე , იცოდე შეენ აარაფერ შუაში ხარ დე მე შენზე ნაწყენი არვარ ჩემო ანგელოზო მე მუდამ შენთან ვიქნები პრინცესავ ,
-დე დე დედი არ წახვიდე დეეეეეეეეეე. კივილით გავიღვიძე ნათლიაჩემი იქ აღარ დამხვდა ძალიან შემეშინდა , რატომ დე რატომ ? მეხომ ძალიან მომენატრები
- მარიამ რახდება რაგაყვირებს პატარავ ცუდი სიზმარი ნახე?
- ძამიი მოდი რა ჩამეხუტე, მაპატიე რა დედას როვერ მოვუსწარი
-ჩშშ შენ არაფერ შუაში ხარ პატარავ ............ მარიამ ხვალ დედას დაკრძალვაა ძალიან გთხოვ უნდა ეცადო თავი ხელში აიყვანო ჩემო ნამცეცა გთხოვ
-კარგი შენსავით ძლიერი ვიქნები მეც არც შენ გტკივა ნაკლებად
-ჩემი ჭკვიანი დაიძინე კარგი?
-მეშინია
- ლაშა ან ნიკა გამოვუშვა?
- შენ როდარჩე?
-არა პატარავ იქუნდა ვიყო
-მაშინ ნათლია მინდა
-ოხ შე პატარა ცუღლუტო , კარგი მოვა
-მიშ ,, მიყვარხარ
-მეც ჩემო პრინცესავ ,,,
-თოჯინა რატო გღიძავს?
-შემეშნდა
-მოდი აქ მოდი შე პატარა თხავ
-ოოოო ნიკოლოზ
- მარიამო
-ბატონო
-მოდი დაიძინე
-ნათლი ლიკა სდაა?
-ძინავს ბებოსთან
-შენ ცოლი რატო არ გყავს ? ცოლს რომმოიყვან
შენ ცოლი რატო არ გყავს ? ცოლს რომმოიყვან მერე ვეღარ დავიძნებ ხო შენთან?
-ოხ რააზრები აქვს ,,,,,, დაიძინებ მარიამო მიდი ეხლა ნუ ტიკტიკებ და დახუჭე ეგ ლურჯი თვალები
თმებზე მეფერებოდა იმდენად თბილად რომ მართლა აღარ შემშინებია და დავიძინერადგან ხვალ ძალა მჭირდებოდა ხვალ ხო დაკრძალვა იყო ...........საშინელი კივილის ხმამ გაგვაღვიძა დილით მე და ნათლიაჩემი შეშინებულმა შევხედე მივხვდი რომ ბებიაჩემის ხმა იყო და აშკარად რა ლამაზი ხარ შვილოს კიოდა
-ნიკა მეშინია ვერ წამოვალ ვერ შევხედავ არ მინდა გთხოვ , გთხოვ აქ ვიქნები
-მარიამო ჩემო პატარავ უნდა დაემშვიდობო არ შეიძლება,,, მომე ხელი და წავედით...... ქვემოთ ჩასვლის მეტი ყველაფერი მინდოდა მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა და გავყევი ჩემი დანახვისას ყველა გაჩერდა მაგრამ ვერ მივხვდი რატო ,,, აი როცა დედაჩემს შევხედე გავქვავდი გავიყინე გავშრი ისეთი ლამაზი იყო ულამაზესი ცისფერი კაბა ეცვა აი ულამაზესი იყო მიცვალებულიც კი ულამაზესი იყო ცოტა ოდენი მაკიჟი გაეკეთებინათ მისი თმა ცოტა როგორც შეძლეს იმდენად დაეხვიათ საოცარი იყო უბრალოდ .... ნიკოლოზმა ხელზე მომიჭირა და მანიშნა გაექანეო ...... მივედი და გაყინულ შუბლზე ტუჩები მივაკარი რასაც ყველას ხმამაღალი ქვითინიი მოყვა
-შვილოოოო შვილო შვილოოო უყურე დედა რაუქენი ბავშვებს დედიიი შენი ბიჭი ვერ გეკარება შილოოო მარიამიც შვილო პირველად მოვიდა დედა შენთან შვილოოო ადექი გოგო ადექი ამ წყეული ადგილიდან და ჩაკიდე ხელი შენს შვილებს დედიიი ადექი ჩემი ანგელოზო შვილოო გაიღვიძეე რატო მატირებ ? რატო მტანჯავ დედიი ადექი შვილოო .
-მიშო მოდი , დავუძახე ჩემ ძმას რომელიც შორიდან მიყურებდა როგორ ვეფერებოდი დედას .. მოდი ძამ მოდი
- მარიამ გთხოვ
-მოდი ! და დაემშვიდობე შენც გთხ,,,, სიტყვის დასრულება ვეღარ შევძელი ძალა რომ წამერთვა და გავითიშე
-მარიამ , მარიამ გონს მოდი დაი ნუ მაშინებ ... სასწრაფოში დარეკეთ ჩქარა ... ეპილეფსია აქვს მარიამ ისუნთქე გთხოვ მარიამმ დაო მიდი მიდი პატარავ გთხოვ
-ნიკოლოზ მოდი ლაშა რას დამდგარხათ , მიშველეთ ბიჭო ვერ სუნთქავს
ვერ ვსუნთქავდი თვალები დახუჭული მქონდა და ვეღარ ვმოძრაობდი თუმცა მესმოდა მესმოდა ჩემი ძმის და ვცდილობდი მესუნთქა მისი ხათრით მაგრამ მართლა ძალიან ცუდად ვიყავი
-ნათლი ნუმაშინებ ისუნთქე რა , მიდი ჩემი თუ გესმის ხელზე მომიჭირე ,
ვერ ვმოძრაობდი და როგორ როგორღაც ცოტა გამიარა და თვალები გავახილე ძალიან მციოდა
-წყალი
-მარიამ არა არ შეიძლება
-გთხოვ
-არა ! მიდი ადექი
-წავიქცევი
-დაგიჭერთ დედასთან უნდა მივიდეთ
-არა არმინდა
-მარიამ 2 საათიც და წავიყვანთ
-ნუ ამბობ მაგას
-როგორღაც ხოუნდა აგატირო რომ ემოციებისგან დაიცალო
-გაჩუმდი კარგად ვარ , არმინდა არაფრისგან დაცლა
-მარიამ ! ,, იმხელაზე იყვირა ცრემლები თავისით გადმომცვივდა
-შენ ხოარ უბერავ
-მეორედ ჩემ ნათლულთან ხმას არ აუწიო
-აბა რავქნა ? ვუყურო როგორ ჯიუტობს და არ ტირის მერე ითიშება და ვერ სუნთქავს ამას ვუყურო ?
ბოლოხმაზე ვიკივლე დედა მეთქი არვიცოდი რაუნდა მეთქვა მაგრამ რასაც ვგრძნობდი ის ვთქვი
-დედიკო დეე დედი გაიღვიძე რა დეეეე , დედა რატომ მტოვებ მარტოს ჰა ? რატო ?ახლა მე ვის უნდა დავუძახო დედა ? რომ მომენატრები ვის ჩავეხუტო? ჰა ? ვის ვუთხრა რომ ულამაზესი დედაა მსოფლიოში ? ამ ბოროოებით სავსე ქვეყანაში მხოლოდ შენ გიყვარდით ეხა რაუნდა ვქნათ დეე? დე გაიღვიძე უთხარი ბებო უთხარი გაიღვიძოს ასე როოგორ შეიძლება შენი შვილია დაგიჯერებს გაიღვიძოს რა უთხარითვინმემ ადგეს ამ წყეული რაღაციდანნ ადექი დეე გაიღვიძე შენ ჩემი ცრემლები არ გიყვარდა რატო მაკივლებ ამდენ ხალხში ასეეეეეე ადექი მეთქი ადექიიი გაიღვიძე რა გეყოფა ამდენი ადე რა ადე წავიდეთ რა დავბრუნდეთ იტაალიაში და ისევ ისე ბედნიერად ვიცხოვროთ დედი უყურე მიშო რადღეშია ადექი მანანა ადექი . რატო არ მცემ ხმას ? ასე გაგაბრაზე რო საერთოდ დამტოვე?,,,,,, უკვე აღარ შემიძლია დე ადექი რა გთხოვ ,,,,,, ჩავიკეცე სასახლესთან და ვერავინ ვერ გაბედა მოსვლა ირგვლივ დიდი პატარა კაცი ქალი ყველა ტიროდა ბიძაჩემიც კი ტიროდა , ბიჭებმა რომ დაიწყეს წასაყვანად მზადება და სურათი მომაჩეჩა ვიღაცამ ხელში შენ უნდა წახვიდე წინო სულ გავგიჟდი
-რას მაკეთებინებ დედააააააააააა ადექი ქალო სად მიყვები ამათ ? მიწა ვერ მიგიღებს დედი შერცხვეს უნდა წესით შენნაირი ანგელოზის დეეეეეეეეეეეეე? ადექი არა არ გაგატანთ მიშო არ წაიყვანოთ რა არა არარა არარ დედაკო არა რა დეეეეეეეე სად მიგყავთ არ წაიყვანოთ არა რა დედი დე დდედიკო
-დაი დამშვიდდი მარიამო
-მიშო უფლება მომეცი უკანასკნელად ვაკცო........ მივედი და კიდევ ერთხელ მივაწებე ტუჩები გაყინულ შუბლზე ,,,, წავუძეხი წინ მანანას გაღიმებული ფოტოთი ხელში მომტირალ ხალხს ქუჩაში უცნობ ნაცნობი ყველა ტიროდი ასეთ სილამაზეს რომ მივასვენებდით ............ დაკრძალვა , ქელეხეი და დაცარიელებულ უსიცოცხლო სახლში დაბრუნება
-მარიამო მოდი ჩემთან წამო დღეს დედას გაგაცნობ
-არა ნათლი დავიძინებ რა
-მარაიმ გთხოვ ძლიერი უნდა იყო და მიშოს დაუდგე გვერდით
-მესმის მაგრამ ჯერ ძალა არ მაქვს
დღეები ისე გადიდა ოთახიდან მხოლოდ საჭმელად გავიდოდი აღარც ვვარჯიშობდი აღარც სადმე გავსულვარ უბრალოდ ვიჯექი და ვფიქრობდი თუ რა დავაშავეთ ეგეთი ,
-მიშო ბარო ძმა
-ვაა ნიკუშ ტო როგორ მომენატრეთ
-ლაშა როგროხართ?
-რავქნათ ჩვენ არაგვიშავს სად დაიკარგე ?
-მეგონა მარტო უკეთ იქნებოდით , მარიამი სად არის ?
-თავის ოთახშია ეს ერთი თვეა აღარც ვარჯიშობს აღარც გარეთ გამოდის კაროჩე რა
- დაველაპარაკები კარგი ?
-მიდი ძმა შენი ნათლულია
კარზე კაკუნიი იყო მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე მეგონა ბავშვები თამაშობდნენ ისევ კარი რომ გაიღო და ნიკა დავინახე ჩემზე ბენიერი არავინ იყო
-ნათლიიიი კისერზე ჩამოვეკიდე
-მარიამო როოგორ მომენატრე პატარავ
-მეც ძალიან
-მარუს სავარჯიშოდ რატო არ დადიხარ ?
-აუ ახლა შენ
-მარიამ
-რაიყო ნიკოლოზ ? არმინდა და მაგიტომ
-და შენი აზრით შენი ძმის ნერვიულობა კარგია ? ან მანანას გაუხარდებოდა ასე რო ენახე ?
-ოოოოო ნიკა რა
- დროზე ჩაიცვი ლეილა გველოდება და წავიდეთ
-არა
-მარიამ ნუ მაფიქრებიებ რომ სუსტი ხარ და შეჯიბრზე წასვლის გეშინია
- მე მეშინია ?
-დიახ
- 5წუთში მზად ვიქნები
,,,
-ლაშ მოემზადე ძმა მარიამი სავარჯიშოდ გაგვყავს მიშ შენც წამოდი
-რაა ? ორივემ ერთ დროულად შეიცხადა
-ხო ხო მალე დაბრუნდა პატარა ჭინკა
-ვახ ჩემი
- ჰეეი მე მზად ვარ წავედით ?
-კი პატარავ მიშომ ხელში აიტაცა დის დასუსტებული სხეული როგორ მომენატრე
-მეც ძამ მაპატიე
-კარგი წავიდეთ 1 კვირაში ბათუმში შეჯიბრია
-ეეეე რამაგარია
- წავედით... დიდიხნის უნახავ ტრენერს ჩავეხუტე
-მესმის შენი ტკივილის მაგრამ ეს ერთი კვირაა შენ ხარ ჩემი იმედი მარიამო მხოლოდ ერთი გოგო მყავხარ გუნდში და მინდა საქართველოს ნაკრებში მოხვდე ეს შეჯიბრია გადამწყვეტი
-ანუ ეს თუ მოვიგე მსოფლიოზეც გავალ?
-დიახ
-წავედით ნიკ წყალში მინდა შენ მავარჯიშო
-მაგრამ მე ბიჭი ვარ
- სწორედ მაგიტომ შენთან შედარებით თუ დავდე შედეგი გოგებს რას ვუზამ ხმამაღლა გადავიკისკისე
-წამო
მთელი სამი საათი ვიყავით წყალლში აი ძალიან დავიღალე მაგრამ იმაზე ფიქრი რომ საქქართველოს ნაკრებშ შემეძლო მოხვედრა მახარებდა
-ნიკოლოზ დავიღალე
-ავიდეთ ?
-კირა
-აქედან სტარტს ვიღებთ ამყევი ნაპირამდე
-კაი
მართლაც კარგად ავიღე სტარტი თითქმის დავეწიე მაგრამ ამოვყირავდი
-ოი მარიამო რა ბოთე ხარ
-ნიკა ნიკა ცურვა არ ვიცი მე
-ღმერთო ნუ გამაგიჟებ გოგო ცურვა თუ არ იცოდი ჟილეტი რატო არ ჩაიცვი ? მოდი ნავზე მომკიდე ხელი და გაგიყვან , ნაპრზე გასულებს დაცინვა დამიწყო
-ოხ რა სულელი მყავხარ ჰა
-კაი რა ნათლი , წავალ გამოვიცვლი და წავიდეთ
-მიდი
მანქანაშ ჩავსხედით თუარა დამეძინა ხელში აყვანილმა ამიყვანა და დამაწვინა შუბლზე რომ მაკოცა გავიგე მაგრამ ძილი შევიბრუნე დილით ლიკამ გამაღვიძა ისეთი თბილი ხმით მეძახდა გინდა არ გინდა უნდა გამეხილა თვალები
-მარიამო გაიღვიძე რა
-აუუ ლიკ რაიყო?
-მარტო ვართ სახში და ადერა მშია
-ბიჭები სად არიან?
-სავარჯიშოდ წაიყვანა ნიკამ ღიპი დაგედოთო
-ვაიმეე გულიანად გადავიკისკისე
-ადე რა
-კაი ეხლავე მოვწესრიგდები და ჩამოვალ,
მეგონა ჩემი დღე ემახსოვრებოდათ ან მიშოს მაინც მაგრამ აბაჰ არავინ დამხვდა ლიკას გარდა რომელიც სასაცილოდ ცდილობდა კვერცხის შეწვას
-შენ რა კვერცხის შეწვა არ იცი?
-აუ ნუ დამცინი რა არა არვიცი
- კაი გამო მე ვიზამ
-შენ იცი?
-ჰმმ მამიდაშენის შვილს საჭმლის კეთება არ უნდა ვიცოდე? სიცილით ვუთხარი , მაკარონი გვაქ ?
-კი
-ყველი ?
-კიი , მიყვარს ეგ
-ხოდა მალე მზად იქნება , ნახევარ საათში უკვე საუზმობას ვაპირებდით ბიჭები რომ შემოლაგდნენ
-სად იყავით ? მე რატო არ წამიყვანეთ ?
-ვახ ჩემი რა სუნია , ლიკ მზარეულობა როდის ისწავლე ?
-მე არა მარიამმა გააკეთა
-ვააუ მარუს
-როარ წამიყვანეთ არ გაჭმევთ
-პატარავ ტყეში მყავდა სარბენად , ნათლიას არ უნდა აკოცო ?
-გავიქეცი და კისერზე ჩაამოვეკიდე , მოდით ეხლა ვისაუზმოთ რა
-მარიამ აშკარაა მანანას ქალიშვილი რომ ხარ რა მამიდა ისე გემრიელად ამზადებდა . ვიზუალით ხომ გავხარ , მაგრამ აი მზარეულობაშც გევხარ რა
-მიშ დღეს წამიყვან დედასთაან ?
-დღეს ხდება რამე ?
-არა უბრალოდ მასთან მისვლა მინდა
-კარგი პტარავ ვისაუზმოთ და წავიდეთ იქედან კი ვარჯიშზე გაგიყვან მერე საქმე მაქვს რაღაც
-ნათლი ხო მავარჯიშებ ?
-კი
-ლიიკ შენც რო დაიწყო არ გინდა?
-მეშინია ნავის და წყლის
-აუუ კაი რა მარტივია გთხოვ
-არა
-გთხოვ მარტო ჩემთან ერთად გამოდი და თუ შეგეშინდება აღარ გეტყვი
-კარგი ხო
-ნიკოლოზ აი ლიკაც ჩვენთან იქნება ხომ ვასწავლით ?
- ორიკაციანიანი ნავით ბაზარი არაა
-მარიამ მიდი მოემზადე და მანოსთან გავიდეთ
-კაი ძამ
ნახევარ საათშ მზად ვიყავი და წავედით გზად გვირილიების დიდი თაიგული ვიყიდე და გავიყოლე , ყველაზე მეტად მიყვარდა გვირილა მეც და მანოსაც ამიტომ დიდი თაიგულით ხელდამშვენებული ვიდექი მასთან და ვესაუბრებოდი მოვუყევი ყველაფერი რაც მოხდა ისევე როგორც ცოცხალ ადამიანს ცრემლებიც გადმომცვივდა რადგან არ ჩამეხუტა როგორც ჩვევია , არ მომეფერა არ მესაუბრა და წარმატება არ მისურვა მაგრამ გულზე მომეშვა მასთან საუბრით , იქედან სავარჯიშოდ წავედით ლიკას იმდენად ვასწავლეთ რომ ფრთოსანით კატაობდა სანამ მე კარგად არ დამღალა ნიკამ მერე დიდი ორ კაციანი ნავი გამოიყვანა და უკან მე დავჯექი რადგან წონასწორობა შემენარჩუნებია
-ლიკა ნუ ფართხალებ ნუ გეშინია ,
-მარიამ იცოდე არ გაბედო ამოყირავება
-მიდი ეხლა მოუსვი ეგ ნიჩაბი და წავიკატაოთ
ნელ ნელა შევაჩვიეთ იმდენად გავერთეთ უკვე ბნელდებოდა ნავიდან რომ ამოგვყარეს
-მარუს მიდი იბანავე და სახში წავიდეთ რა ძალიან დავიღალე
-კარგი, დღეს ჩემი დაბადების დღე იყო თუმცა არავის ახსოვდა ამიტომ წყალი გადავივლე და სახლისკენ წავედით ,,, სახში მისულს ულამაზესი სიურპრიზი დამხვდა , ყველგან ჰელიუმის ბუშტები იყო
-ეეე არ დაგავიწყდა ?
-ჩემო პატარავ როგორ შეიძლლება ის დღე დამავიწყდეს როცა პირველად აგიყვანე ხელში , შენი სუნი შევიგრძენი ისეთი ნამცეცა მყავდი ჩემო პატარავ გილოცავ შენს დღეს მინდა სულ გახარებული და ბედნიერი მყავდე
-მარიამო ნათლიას გოგოვ გილოცავ
-მეც გილოცავ მარუს
-მადლობა ყველას ლიკა სდაა?
-აქვარ გამოიხედე გარეთ ,, ეზოდან მეძახდა გავიხედე და
-გილოცავ გილოცავ გილოცავვ ,, ეს შენია ჩამო ნახე
-ვაიმე რალამაზი ბაიკიააა ვაიმე ლიიკ როგორ მიყვარხარ
-ეეეე მოიცა ამაზე არ დაჯდები
-კაი რა ძამი
მარიამ
-გთხოოოვ
-ფრთხილად
-კარგი ვისუნდა გავტესტოთ ?
-მე დაიძახა ნათლიამ , მაგრამ საჭესთან მევარ სანამ ისწავლი
-კარგი წამო
დიდხანს ვსეირნობდით ღამის ქუთაისსში ძალიან მშვიდი იყო
-ნიკოლოზ
-გისმენ პატარავ
-სადმე მშვიდ ადგილას წამიყვანე რა
ბაგრატის ტაძრის ეზოში მივედით საიდანაც ულამაზესი ხედი იყო სიმშვიდის მეტი არაფერი იყო აქ
-ნიკოლოზ შენც იცნობ მამაჩემს ?
-პატარავ ვიცნობ
-მინდა მეც გავიცნო
-მარიამ მამაშენმა არჩევანი გააკეთა როცა დრო იყო და წავიდა ახლა რაღატო ეძებ ?
-რა არჩევანი მე არაფერი ვიცი იმის გარდა რომ მან არაფერი იცის ჩემზე
-მარიამ მომისმინე , ვიცი მიშო გამიბრაზდება მაგრამ უნდა იცოდე სიმართლე
მამაშენს ცოლი და 3შვილი ჰყოლია როცა მანანა დეიდა გაიცნო , მაგრამ დამალა რადგან იცოდა მანანა ამას არდათანხმდებოდა და არაფერი უთხრა იქორწინეს კიდეც ძალიან ბედნიერი ჩანდა იქამდე სანამ არ გაიგო რომ მისიი ცოლი ორსულად იყო , აი როცა გაიგო მხოლოდ მაშინ უთხრა რომ მას ცოლ შილი უკვე ყავდა და არ უნდოდა ასე გაგრძელება მიატოვა დედაშენი და უთხრა აბორტი გაეკეთებინაა, ადგა და ასე ყველაფრის გარეშე წავიდა მან გააკეთა საკუთარი არ ჩევანი , აი მანანამ და მიშომ კი არ გაგწირეს გაგზარდეს მოგიარეს გასწავლეს და დღემდე მოგიყვანეს,
-ფუ მაგის კაცობას ((((
-არ იტირო პატარავ
-იცი სად ცხოვრობს ?
-კი სადღაც გურიაში მანდარინის დიდი ბაღი აქვს
-მოიცა მოიცა ეხლა ხომ შემოდგომაა?
-მერე?
-როდის იწყება ეგ კრეფა?
-არვიცი
-მანდ ხომ მუშები ჭრდებათ ?
-რა მოიფიქრე ახლა ? მიშომ რომ გაიგოს მოგიყევი მომკლავს
-არა არ გაიგებს მე და შენ რომ მამიკოს ვესტუმროთ როგორც მუშები ? დარწმუნებულივარ დედას მიმამსგავსებს და არც მის ცოლს ეცოდინება ჩემზე
-მოიცა მოოიცა შური გინდა იძო ?
-ეხლა ვნახოთ აბა რას იზავს წავიდეთრა
-მარუს ზეგ შეჯიბრზე ხომ მივდივართ ბათუმში იქ შენ მოიგე და მერე სადაც გინდა იქ წავიდეთ
-მპირდები?
-კი პატარავ ახლა წავიოდეთ
-აუუუ მიყვარხარ
-ჩემი გადარეული , წამო აქედან შენ დაჯექი თან გასწავლი
წამოვედით საკმაოდ კარგად ვმართავდი პირველი დღისთვის , საძინებელში ავედი , მძულდა საკუთარი თავი რადგან იმ არარარობის გამო დედაჩემს გული ვატკინე ვაიძულე ეტირა (( ქალს რომელიც ჩემთვის იდეალი იყო ქლაისა ძლიერი სულით გაუტეხელი და ულამაზესი , დედიკო როგორ მენატრები მაპატიე რა , ამ ფიქრებში თავზე დამათენდა
-ადექიიიიიიიიიიიიიითთთთთთთთთთთთ ,, დავიწყე ყვირილით სირბილი სახში
- ვააახ ჩემი რაააყვირებს ამას
-მარიამ კარგადახრ ?
-კი ნათლი
-მიშოს ოთახაში შევედი და ლოგინში ჩავუხტი ძააამ გაიღვძე რა
- ოხ შე თხავ რამდენი ხანია აღარ გაგიღვიძებივარ არ ხდება ?
-ადე საუზმე მზადაა ვჭამოთ და გაიეთ რა სადმე
-კარგი პატარავ
-ვაააჰ რასუნებიაა , მარიამ ოქროს ხელები გაქვს რა ,
-მადლობა ძვირფასო
-ლიიკ შენ არ უნდა ისწავლო ასე მომზადება ?
-არა მარიამმა მოამზადოსრა სულ ამას გემრიელი გამოსდის
-ჰე ეხლა ჩქარა ჭამეთ ხვალ შეჯიბრიმაქ და უნდა მოვემზადო
საუზმის შემდეგ ყველას ჩემს ვარჯიშზე წამოვიდა , სული ერთი მქონდა დილა გათენებულიყო და შეჯიბრი მომეგო რადგან მამაჩემის გამწარება უნდა დამეწყო , თავიდან უნდა დამეყინებინა არჩევნის წინაშე
მართლაც დამღლელი ვარჯიში გამოგვივიდა , ნიკოლოზი მართლაც არაჩვეულებრივი იყო ცდილობდა მაქსიმუმი დამდო ყველანაირად მეხმარებოდა რადგან ჩემმა ტრენერმა მას ჩააბარა ჩემი თავი , ხომართლა ამდენი ხნის მანძილზე არ ამიღწერია საკუთარი თავი , მეე საკმაოდ ლამაზი სახის ნაკვთები მაქვს პატარა აწკენტილი ცხვირი დიდი მოწითალო ტუჩები მუქი ლურჯი თვალები თან ქამელეონია და ხასიათის შეცვლასთან ერთად თვალებიც მეცვლება , წელზე ქვემოთ თმა მაქვს რადგან მიშოს ძალიან უყვარს და არ ვიჭრი ღია ყავისფერია არციხე მაღალი 1.65 ვარ მაგრამ ქალი ქუსლზე დადგომისას ჟირაფს არ უნდა გავდეს ,,, ნუ მოკლდე დამღლელი დღის შემდეგ ყველანი ჩემთან წავედით
-მიიშ იტალიაში როდის დავბრუნდეთ ?
-მარიამ , კიარ დავბრუნდებით აქ გადმოვიტანთ ყველაფერს რაც კი იქ იყო
-ხო მეც მინდოდა მაგის თქმა მაგრამ მომერიდა იმდენი შრომა გაქვთ იქ ჩადებული რომ
-პატარავ აქ ვიყოთ , დედაც აქაა უკვე აღარ მინდა სხვაგან ყოფნა ბიჭებიც მეხმარებიან რესტორნის ამბავი კი ფართი ვნახეთ რა
-ეეეე მეც მინდა მაგაში მონაწილეობის მიღება
-კი პატარავ შეჯიბრებიდან რომ ჩამოვალთ დავიწყოთ
-შენც წამოხვალ?
-კი
-მიშ რაღაც უნდა გითხრა არ გამიბრაზდე
-რამოხდა პატარავ
-ძამ მე ნათლიას ყველაფერი მოვაყოლინე , ნიკაზე
-ანუ?
-ვიცი რაც მოხდა თავიდან ბოლომდე ყველაფერი , მაპატიე იმ დღეს დედას რაც ვუთხარი მაპატიეთ რა
-ჩშშშ პატარავ , შენ არაფერი დაგიშავებია
-ძამ ხვალ შეჯიბრი თუმოვიგე , ნიკოლოზმა დამპირდა მამაშენთან მიგიყვანო
-მაგას შიგხოარააქ ერთი
-არაა მევთხოვე ის არაფერ შუაშია , მხოლოდ მანდარინის საკრეფად მივიდეთ ცხოვრება როგორც დედას დაუნგირია ისევე უნდა დავუნგრიო
-მარიამ , მისშვილებსაც არაფერი დაუშავებიათ ისევე როგორც შენ
-მერე მე მის შვილებს არაფერს ვერჩი
-შენს დაძმას
-შენ ხარ მხოლოდ ჩემი ძმა სხვა არავინ მჭირდება
-ჩემო ლამაზო იცოდე მეც მოვდივარ
-რომ გიცნოს?
-ვერ მიცნობს მას ბავში ვახოვარ
-ახლა ხოხარ დიდი
-გოგო
-კაიხო
-მოდი ჩემთან დაიძინე
-მომეფერე თმაზე....... ძალიან ტკბილად ვიძინებდი მასთან რადგან ვიცოდი რომ ყველაფრისგან მხოლოდ ის შეძლებდა ჩემს დაცვას ,,
-მარიამოოოოოოო გაიღვიძე ვაგვიანებთ
-აუუ კარგი რა
- გოგო შეჯიბრია დღეს სანამ ბათუმში ჩავალთ
-მეეე ჩემი ბაიკით მოვდივარ
-არა მანქანით მოდიხარ შენც
-არა
-მარიამ
-არა
-საერთოდ არ წახვალშეჯიბრზე
-კარგიხო
-თხავ
-ვერგიტან, გადი მოვემზადები და წავიდეთ , მაგრამ მშია და ყავა მიდნა
-ლიკას ვეტყვი
-არაააააა შენ გამიკეთე იმან არ იცის
-ოხ შე ჭინკავ გაგიკეთებ ხო
-ნათლიაჩემი მოვიდა ?
-არა არ მოსულა ალბათ სხვა ბავშვებს წამოიყვანს ის
-აბა მერით წავალ?
-შენ მედა ლაშა წაგიყვანთ ლაშაას მანქანით პრინცესავ
-ეეე რამაგარია მიყვარხართ ,, რძეც მინდააა
-კარგი მარიამ ადექი ლიკასაც გავაღვიძებ წავიყვანოთ მუშა ხელი არ გვაწყენს
-აი მაგიტომ მიყვარხარ
ავდექი წყალი გადავივლე მოვწესრიგდი და ქვემოთ ჩავედი , საუზმე მართლაც გამზადებუილი დამახვედრა ჩემმა ძმამ ლაშა და ლიკა უკვე მიირთმევდნენ და რაღაცას განიხილავდნე
-პრინცეს აბა მართლა მივიდვართ იმის ბაღში სამუშაოდ ?
-დიახ
-არ გეშინია?
-რისი? ლიკ
-იმის რომ ამდენი ხნის შემდეგ მამას ასე ნახავ
-არა არმეშინია
-სწრაფად მარიამ ისაუზმე თორე პირდაპირ შენ გამოსვლაზე ჩავალთ და ვერ დაისვენებ
გზაში ძალიან ბევრი ვიცინეთ ძალიან სწრაფად ჩავედით ბათუმში შეჯიბრამდე ერთი საათიღა იყო დარჩენილი
-მიიშ იქ როგორ უნდა მივიდეთ?
-მარიამო ახლა იმაზე იფიქრე გუნდში მოხვდე და ეს შეჯიბრი მოიგო, მაგას კი მედა ნიკოლოზი მივხედავთ
-ხომართლა საადაა?
-ახლა ჩამოვიდა ბავშვებს ამზადებს
-წარმატებაც არ მისურვა
-პატარავ ხოიცი როგორც უყვარხარ
-კიმაგრამ
-ჩშ მოდი ვუგულშემატკივროთ ბიჭებმა დაიწყეს უკვე
-კაიხო
ნახევარ სააათში მოთელვები დავიწყე და შევნიშნე ვიღაც ბიჭი უცნაურად მიყურებდა , თანაც ჩემნაირი თვალებიქონდა დამაინტერესა თუმცა მალევე წავიდა , წყალში გავედი , დიდი ხანი ვიყავი ვცდილობდი სტარტი ამეღო მაგარმ ნიკას გარეშე მიჭირდა შეემეშინდაძალიან შემეშინდა ცხოვრებაში პირველად წყლის , უკვე ასვლას და უარის თქმას ვაპირებდი ნიკოლოზი რომ გამოჩნდა
-ნათლიიი
-ჩემო პრინცესავ რა სახეგაქ ?
-მეშინია ვერ მოვიგებ
-მარიამ სტარტტს მე მოგცემთ
-აუუუ ყველაზე კარგიხარ
-შენს გამო პატარავ ძალიან ბევრი ვეხვეწე ამ ნაბიჭვრებს და ძლივს დავითანხმე , წამო მოწყობის დროა
-ნიკოლოზ რომ ამოვყირავდე?
-რა ლაპარაკია გოგო მაგი ! საქართველოს ნაკრებში მოხვედრაზე იფიქრე ნუ დაუთმობ
-კარგი ნათლი წარმატება მმისურვე
სტარტზე მოვეწყეთ ნავები გავასწორეთ , საშინელება იყო ნიკოლოზი დაგვცინოდა , აქ ხოვერ მეტყდა წინ წადიო ასეო ისე
-ქუთაისიი უკან , უკან ,უკან
-მაგრამ ისინი ბევრად წინ არიან
-შენ უკან იქნები
საშინლად გავბრაზდი ეს ხომ უსამართლობა იყო სამი მეტრით უკან დამხია ნერვები ძალიან მომეშაალა ... ყურადღება ვითვლი 1 2 3 წიინ ... საშინელი სტარტი მქონდა ვერაფრით ვეწეოდი მათ , ცოტაც და მართლა ავყირავდებოდი . მაგრამ გადავრჩი და გაბრაზებულმა მართლაც სწრაფი სვლა დავიწყე დავეწიე დიდი სხვაობა აღარც კი იყო დუშელ გოგონასაც კი დავეწიე და ძალიან კმაყოფილმა ჩავიცინე , ცოტაც და ფინიშზე ვიყავი ისევ გამასწრო მაგრამ ჩემმა ნავმა პირველმა შეყო ცხვირი ძალიან ცოტათი მაგრამ მაინც მოვუგე , ფინიშზე შევედი და ეგრევე ამოვყირავდი , როგორც ყოველთვის ჟილეტი ახლაც არ მეცვა ვეცადე ნავი არ ჩაძირულიყო დაა ხელით გავასწორე მაგრამ ამან მე უფრო ჩამწია სიღრმისკენ და კინაღამ დავიხჩე ბევრი წყალი მქონდა ჩააყლაპული , რომ არა ის ჩემნაირ თვალება დავიხჩობოდი წყლიდან ამათრიეს
-ნიკოლოზ ვერ გიტან
-მარიამ შენ გამო გავაკეთე ეს იმის გამო რომ საკუთარ შესაძლებლობაში შენც და მწვრთნელებიც დარწმუნებულიყავით მათ შორის ქაცარავაც
-ხომ იცოდი რომ ამოვყირავდებოდი
-კი მაგრამ ვერ მოგისწარი
უცნობს შევხედე
-მადლობა
-არაფირის მაგრამ ჟილეტი ატარე
მხოლოდ ეს მითხრა და წავიდა ,ყველა მილოცავდა ეს მართლაც დიდი წარმატება იყო დაჯილდოვებაც მორჩ
-ძამ რაქენი როდის წავალთ ?
-მარიამო
-არგამოვიდა?
-მოგვაკითხავს მარშუტი დილით ეხლა გურიის სასტუმროში წავიდეთ დაისვენე
სასტუმროში მისულებმა ვივახშმეთ და ნომრებში დავნაწილდით , დასვენება ვერაფრით მოვახერხე რადგან ვიცოდი დილით უკვე მას ვნახავდი , საინტერესოა რას იფიქრებდა რომ დამინახავდა მე ხომ ასე ვგავდი დედას ქალს რომელიც , ერთ დროს მისივე საეციელით მოკლა და წავიდა , ვერასდროს ვაპატიებდი , ჩემი ძმა რომ არა დედა სულ მარტო იქნებოდა ღმერთმა იცის რა ბედი მელოდა , იმდენად ვიყავი მასზე გაბრაზებული რომ შემეძლო მისი ოჯახიც ისევე დამენგრია და გული მეტკინა მისთვის როგორც დედას
გამთენიოს ჩამთვლიმა მაგრამ, ვინ მაცალა
-მარიამოო ადექი
-ოოოო კაი რა
-ადექი გოგო გველოდება ყველა
-ლიკა ვინ გველოდება ?
-მარიამ გაიხსენე აბა სად უნდა წავიდეთ დღეს ? მოვიდა მანქანა ადექი მალე
-ვაახ ჩემი სულ დამავიწყდა გამთენიოს ჩამეძინა
-კაი ადე
-მოვალ ხო
ავდექი მაგრამ იმდენად მეზაებოდა წასვლა კინაღამ გადავიფიქრე , მაინც წავედით საოცარი ადგილი იყო , მართლაც ულამაზესი იყო სულ მანდარინის ხეები იყო ძალიან მომეწონა ,
- მოვედით აი ეს სახლია
- ძამ მეშიინია
-მარიამ შენთან ვართ ყველა
წავედით სახლის კარი ძალიან თბილმა ქალბატონმა გაგვიღო ლამაზი იყო მაგრამ აშკარად 50გადაცილებული იყო
-დედა ყველა როგორი პატარაები ხართ ,
შეიცცხადა
-გამარჯობა , პატარები ვართ მაგრამ ძალიან სწრაფები ვართ
-თქვენ რახართ ბაღნებო ერთმანეთის?
-მედა მარიამი დაძმა ეს ბიძაშვილები დაძმა , ეს კი ჩემი ძაკაცია მარის ნათლიაა
-მე ლიკა ვარ და მშა
-მოით მოით აგერ მზადაა წაცუცნეთ პატარა და ბაღშც ქე გამოგიანთ საჭელს
-მადლობა
-შენ რალამაზი თვალებიგაქ
-მარიამი
-ააა ხო მარიამ
-მადლობა დედას ვგევარ
შემოუშვი ქალო ბაღნები რას დააყუდე , სიტყვა გუწყდა მერომ დამინახა , ეს ალბათ ნიკოლოზი იყო მიშოს ხელს უფრო ჩავებღაუჭე
სავარაუდოდ მიშო იცნო ან მე მიმასგავსა დედას
-თვქენ ?
-გამარჯობა ბიძა კაცო ჩვენ ნუ ყველა ერთმანეთის რაღაც ვართ , ვისაუზმებთ და წავალთ
-სადმე შეილება რო გამოვიცვალოთ ?
-კი აგერ ა
ქალმა ოთახში შემიყვანა ,
-ძააამ მოდი
-მარიამ
-მიშ გვიცნო
-ვინ
-წავიდეთ რა არ მინდა ვერ ვიტან მინდა მოვკლა
-მარიამ დამშვიდდი ცუდად არ გახდე იცოდეე თავზე დავამხობ აქაურობას
-კარგი
-წავვიდეთ?
-არა გავაგრძელოთ , წამო ოღონ ახლოს იყავი ჩემთან
-ნუგეშინია დაიკ მეთუარა ნიკა ან ლაშა აქარიან ასერომ.
-მარიამმ გელოდებით ,
-მოვდივარ ნათლი , წამო ძამ წამოო
-კარგი წავიდეთ , ჩემო პრინცესა მე შენთან ვარ
-მადლობა ძამ
საუზმოის შემდეგ დიდ ბაღში მივედით “მამაჩემი“ აღარსად ჩანდა , ძალიან დიდი ხეები იყო კიბეებით კრეფდნენ ბიჭები მედა ლიკა ხეზე ვიყავით ასული ძირს კი კიდე სხვა უცხო ადამიანები კრეფდნენ , ხის წვერში ავსკუპდი ყველაზე დიდი მანდარინები ხომ იქ იყო , კრეფა კი ძალიან მალე ვისწავლე
-მარიამ არ ჩამოვარდე
-ნუ გეშინია ნათლი არ ჩამოვვარდები
-მანდ არის მესამეს ადგილი ?
იკითხა მეორე ბრიგადის ბიჭმა რომელიც ძალიან საყვარლად მიყურებდა
-კი ჩემთან არის ადგილი
-მოვდივვარ გამეკრიჭა
-მე ბექა ვარ
-მე მარიამი ვარ მაგრამ თავს ძლივს ვიმაგრებ ასერომ ხელს დაბლა ჩამოგართმევ მიწაზე
-აუ რალამაზი თვალებიგაქ
-მარიამ რახდება მანდ ?
-არაფერი ძამ
გულიანათ გავიცინეთ მედა ლიკამ , ბექა კი მიხვდა არ ღირდა ჩემთან თამაში და კრეფა განაგრძო
-სადილათ გვეძახიან
-მოვდივართ , ლიკკ წამო ვჭამოთ
-იმედია რამე ნორმალრი იქნება
სადილად მინდორში ავედით ყველაფერი მოეტანათ აი სულ ყველაფერი სალათები პიცა კარტოფილი ნუ რაც ახალგაზრდებს გვიყვარს
-ეეე რა ჯიგრები ხართ
ნათლიაჩემი სადაა ? ან ჩეემი ძმა ?
-მოვლენ
-სად არიან ?
გაბრაზებულმა ვიკითხე რადგან შემეშინდა რამე არ მომხდარიყო
-აქვარ დაი აქ
-ნუ მაშინებთ უჰ
-მოდი ჩემთან ნათლიას დახატულო
ნიკოლოზმა გვერდით დამისვა
-ის ვინაა თვალებით რომ გჭამს ?
-შენთაცვს გეფიცები აზზე არ ვარ
- მარიამ ჭკუით თორე გაჭედასვ შენი ძმა
-მე რავქნა ის მიყურებს უჰ
ჭამა გავაგრძელეთ უკვე ადგომას ვაპირებდით როცა მამიკონა გამოიჩნდა და წყალი კოლა და ცივი წვენი მოიტანა
-იჯექით ბავშვებო ცოტა აგრილდეს
-მადლობა
-შენ მარიამი ხომ ?
-დიახ
-იცი ძალიან გავხარ ჩემს
-თქვენს ვის ?
აშკარად დააბნია კკითხვამ , მიშოსთან გადავედი და ხელი ჩავჭიდე
-ჩემს ძველ ნაცნობს , რამდნეი წლის ხარ ?
-15 ის უკვე
-შეუძლებელია ,
-რამოხდა?
-არა არფერი შვილო
ძაალიან არ მომეწონა ისე დაეჭვდა თუმცა მეც ამეწია ან დამეწია ეს ასაკი რას ვტლიკინებდი
-ძალიან ლამაზი თვალები გავქს
-მადლობა , დედიკოს ვგავარ
-რაქვია დედაშენს ?
-ისაა ლია
-გასაგებია
-ხო მამიდას საპატივცემულით ლიკა დამარქვეს მე
-ძალიან კარგია
-თქვენ რას საქმიანობთ ბიჭებო ?
-მე რესტორნის ქსელი მაქ იტალიაში და ეხლა ვაპირებ აქ გადმოტანას
-იტალია ?
ოხ მიშო მოგკლავ და ეგაააა
-და რაგქვია ახლაგაზდა ?
-სულხანი ქვია ამას
-ხო მე ლავრენტი თქვა ლაშამ , სიცილს ძლიავს ვიკავებდით
-მე ჟორა სომეხი ვარ
- ხო ნათლია სომეხი მყავს ჟორა
-ლიკა შენ ?
-ბატონო ?
-რას საქმიანობ შვილო
-ააა ისსაა უნივერსიტეტში ვსწავლობ სამართალზე
-მარიამ ალბათ სკოლა ხო ?
-დიახ სკოლა და სპორტი
-რომელი ?
-ნიჩბოსნობა
-ძალიან კარგი
-მგონი აგრილდა
-კი წავიდეთ
-მარიამ შენ ჩემთან კრეფ იცოდე
-კიბეზე ?
-ოხ რა ჩერჩეტი ხარ დაო ხეზე მაგრამ სადაც მე ვიქნები იქ
-კარგი
საღამოს ძალიან დაღლილები მივედით სახლში გამოვიცვალეთ ვიბანავე და გარეთ გასვლა გადავწყვიტე მენახე სოფელი , დასრულებამდე აქ უნდა დავრჩენილიყავით ასე რომ , ძალიან მომეწონა ულამაზესი სოფელი იყო მართლაც , გზად ბექა დამეწია
-ჰეეეი
-ოჰო რამოხდა ??
-არა არაფერი მინდოდა დაგხმარებოდი სოფლის გაცნობაში
-აქაური ხარ?
-კიი
-ძალიან კარგი მაგრამ იმედია ხვდები რომ ჩემ ძმას არ ევასე
-კი მაგას კი ვგრძნობ
-ჩვენს უფროსს იცნობ ?
-კი აქაურია რამდენიმე წლის წინ დაბრუნდა
-სად იყო ?
-იტალიაში ცხოვრობდა
-რატომ ?
-არვიცით , ზოგი ამბობს იქ ცოლი ჰყავდაო ზოგი ამბობს ბიზნესი ქონდაო
-ააა აქ ხომ ყავს ცოლ შვილი?
-კი ცოლია ის ქალი აქ როა ახლა დაშვილები ხვალ მოვლენ
-ძალიან კარგი
-წამო სახლამდე მიგიყვან თორე ბნელა და არ დაიკარგო
-მადლობა
სახლში მისულს მაგიდა მზად დამხვდა ყველა მე მიცდდიდა ,
-მოით ბაღნებო ჭამეთ ხვალ ჩემი ბაღნებიც მოვლიან და ქე დავამთავრებთ მალე
ვივახშმეთ და ოთახებში დავნაწილდით , ლიკას და მე ერთ ოთახში მოგვიწია ძილი მაგრამ მე ჩემს ძმასთან მინდოდა ამიტომ გავიპარე
-ნიკოლოზ ოთახი გამიცვალე რა
-შენ გაგიჟდი ?
-ოოო მერას მატყუებ ლიკაზე ყურებამდე ხარ შეყვარებული
-ოო მარიამ რა
-მიდი მე ჩემს ძმასთან მინდა
-ხოდა დაეტევი შენც
-შუაში ჩავუხტი და ავტიკტიკდი
-ბიჭებო ხვალ რა ვქნათ ?
-რაზე ამბობ?
-ნიკოლოზზე
-ააანუ ხვალ მედა მიშკა მივხედავთ ნელა ნელა მანოს ვახსენებთ თან მისი ბავშვებიც ჩამოვლენ
-ხო მარიამის და ძმა
-მიშოოო , შენ ხარ ჩემი ძმაც და დაც ვსო მეტი არ მჭირდება
-პრინცეს შენ გჭირდება მეთქი არ ვამბობ ისინიც შენები არიან ვინ იცის რომ ცოდნოდათ იქნებ გყვარებოდენ
-არმინდა , წავალ მე ჩემს ოთახში
-მარიამ ნუ იბუტები
-არ ვიბუტები
-მოდი აქ
-ნათლი გამიშვი რა
-არა იყავი ჩვენთან და დაიძინე ეხლა
ცოტახანს გავჩუმდით , მიშომ თმაზე დამიწყო ფერება და მალევე ჩამაძნა , დილით საშინლად შემცივდა თურმე ამ ორ ბედოვლათს საფრის გარეშე დავუტოვებივარ
-ოოხხ თქვენ მოიცადეთ ოთახიდან გავედი და წყლით სავსე ჭიქით დავბრუნდი უკან , ისე ტკბილად ეძინათ შემეცოდენ კიდეც მაგარმ მაინც ჩავასხი წყალი და იმხელა იღრიალეს ,
-მარიამ მოგკლავთ
-აბა რომ გამყინეთ რა გეგონათ კისკისით გავიქეცი გარეთ , უნებურად ვიღაცას დავეჯახე
-ბოდიში
-არაუშავს
-მოიცა თვქენ ხომ მე გადამარჩინეთ ?
-ააა კი
-და აქ რა გინდათ ?
-ჩემ სახში რამინდა ?
-რაა თქვენ? ენა დამემბა ის ხომ ჩემი ძმა აღმოჩნდა , მალე ორი გოგოც გამოჩნდა ჩემზე კარგად დიდები იყვნენ აშკარად მაგრამ ტანით პატარები იყვნენ
-გამაჯობა
-გამარჯობა ლამაზო რაგქვია ?
-მე მარიამი
-მეც გამიცინა დიდმა
-მე ნათია
-ძალიან სასიამოვნოა
ოთახში გავიქეცი სადაც მოსაკლავად გამზადებულები მიცდიდდნენ თუმცა რომ დამინახეს გადაიფიქქრეს
-მარიამ რაგჭირს ?
-იმ დღეს რომ ბიჭმა გადამარჩინა მისი შვილია
-რაა ?
-ხო აქააა , და კიდე ორი გოგო ერთს მარიამი ქვია
-ვაახ ჩემი შარში ხარ
-აუუუ იმას ჩემნაირი თვალებიაქ ბიჭს
-მარიამ შენ ძმას
-მიშოო შენ ხარ ჩემი ძმა და ვსო
-კი მაგრამ ისიც
-წამოდით საუზმე მზადაა
-ლიკას და ლაშას ძინავს ?
-ხო
-მიდი გააღვიძე ლიკა ნიკ რა
-მე ლაშასაც ისე გავაღვიძებ როგორც თქვენ
-იმან რაღა დააშავა
-არაფერი მაგრამ თქვენსავით დაისჯება
-ოხხ მარიამო
ლაშასაც იგივე ბედი ეწია რაც იმ ორს , აი ლიკა კი ძალიან თბილად გააღვიძა ნიკოლოზმ ყველანი მისაღებში შევიკრიბეთ მალე მაგიდაც გაამზადეს და საუზმობა დავიწყეთ
-მარიამ რატო არ ჭამ?
-არმშია
-ჭამე თორე დაგტოებ სახში
-ძამი
-აუ ყოველთვის მინდოდა პატარა და , თქვა მარიამმა
-ბატონო ?
-ამან არც კი იცის ცხვირწინ უზის ჩუმათ თქვა ლაშამ
მალევე ბატონინიკოლოზი გამოჩნდა
-ბავშვებო გარეთ წვიმა დაიწყო ასერომ დღეს ჩემს სტუმრებად ჩათვალეთ თავი
-აუ კარგი რა
-რა არ მოგწონს პატარა ქალბატონო?
-თქვენ
-მარიამ
-რაიყო ძამი ?
-გაჩუმდი
-რატო უნდა გავჩუმდე არ მინდა
-მარიამ რატომ ტირი ?, იკითხა უფროსმა ბიჭმა
-მე ასე მინდა
-ბოდიშით ჩვენ გავალთ
ნიკოლოზმა საძინებელში გამიყვანა და ძლიერად ჩამიხუტა გულში საშუალება მომცა ემოციებისგან დავცლილიყავი
-ვერვიტან მეზიზღება , იქნებ დედას იმიტო დაემართა ეგ რო ინერვიულა
-ჩშშ პატარტავ ძალიან გთხოვ დამშვიდდი
-ნიკოლოზ ვერ ვსუნთქავ
-მარიამ ! წამო გარეთ ჰაერზე გავიდეთ
-ნიკ,, სიტყყვის დასრულება ვერ შევძელი ფეხებში ძალა წამერთვა ,
-მიშოოოოოოოოოო წყალი დროზ ებიჯო
-რა რამოხდა? მარიამ მარიამ , გონს მოდი პატარავ გთხოვ
-გვერდზე დააწვინე და მიმიშვი . თქვა მარიამმა ექიმივარ მიმიშვი დანა მომეცით ან ნემსი
-რა რასაკეთებ ? გაგიჟდი
-აბარაგინდა შენი და უჰაერობით იხჩოს?
-აიმს დედაც
მარიამ ჩემი თუ გესმის დამშვიდდი ღრმად ისუნთქე კარგზე იფიქრე მიდი პატარავ გთხოვ კარგზე უნდა იფიქრო მშობლებზე რომელებსაც ძალიან უყვარხარ ძმაზე რომელიც გიჟს გავს ნათლიაზე რმელსაც ფერი არ ადევს სახეზზე ყველას რომ ძალიან უყვარხარ ხომ იცი არა გთოხვ ყოჩაღ კარგი გოგო ხარ ცოტა ღრმად ისუნთქედა ყველაფერი კარგად იქნება ჩემი ყოჩაღი გოგო ხარ შენ ,
-ძაამ
-ვაიმე ჩემოპატარავ მოდი ჩემთაან , ხელში ისე ამიყვანათითქოს ისევ პატარა ვიყავი
-მიშო ხო ? დააწვინე ოთახში და ეცადე კარგზე ესაუბრო ცოტა დაიძინოს
-მადობა
-წყალი მინდა
-არშეილება მიდი შენს ძმას დაუჯერე
ნიკოლოზმა თურმე ჩემი მეორე ძმა გაიცნოდა ისიც გაარკვია რომ ბავშვებს ყველაფერი სცოდნიათ ისიც კი რომ მე მათი და ვიყავი ,
დილით გაღვიძებულს ისევ წვიმა დამხვდა გადავწყვიტე ისევ დამეძინა თუმცა შევნიშნე ვიღაც მიყურებდა ავიხედე და მარიამი დამხვდა
-დილამშიდობისა პატარა ქალბატონო
-დილამშვიდობისა , უნდა წავიდეთ?
-არა ტკბილო უბრალოდ შევამოწმე კარგად იყავი უ არა
- მადლობა გუშინდელისთვის
-არაფრის , ეცადე ხოლმე მაგ დროს რაც შეილება ფრთხილად ისუნთქო და არ აჰყვე კარგი?
-კარგი ვეცდები
-შეილება შენთან დავიძინო?
ცოტა არ იყოს გამიკვირდა მაგრამ დავრთე ნება ჩემთან დაწოლილიყო , ისევე მეფერებოდა თმაზე როგორც მიშომ იცოდა მართლა მალე დამეძინა ისე ტკბილად მეძინა როგროც დედასთან ჩახუტებისას ვიცოდი ხოლმე
-ძილისგუდა გაიღვიძე ვჭამოთ
-აუ კარგით რ ა
-მარიამ შემომხედე
-უი შენ აქ რას აკეთებ ?
-გელოდები რომ ადგე და ვისადილოთ
-რომელი საათია ?
-4 სრულდება
- ვუი , მიშო სადაა ? ან შენ რას აკეთებ აქ ?
-მიშო და შენი ბიჭები საქემზე გავიდნენ და მე ძალიან მშია სახში კი მხოლოდ მე შენ ლიკა და მარიამი ვართ ,
-შენ რა გქვია ?
-ნათია
-ჩემი სახელი იცი უკვე , გავუღიმე
-კი მარიამ უფროსმა მარიამმა ძალიან გემრიელი ხაჭაპური გამოაცხო და ადერა
-კარგი მოვწესრიგდები და მოვალ
-თმა გაიშალე რა
ვიბანავე თმა გავიშრე მართლა გავიშალე და ქვემოთ ჩავედი სადაც ღუმელი ენთო საკმაოდ ციოდა უკვე ამიტომ სითბო მესიამოვნა მარიმაი მართლაც აცხობდა ხაჭაპურებს ლიკა ყავას აკეთებდა იცოდა რომ ისე ვერ შევჭამდი , ნათია კი რაღაცას კითხულობდა
-ოჰჰ მოსულა ძილისგუდა
- ლიკუ ბიჭები სად არიან ?
-თომასთან ერთად წავიდნენ სადღაც ,
-თომა ვინაა?
-ჩვენი ძმა . მარიამმა უცებ თქვა და ენაზე იკბინა ნათიაც აჰყვა რომ დახმარებოდა ჰო მარიამ თომა ჩემიდა მარიამის ძმაა იმდღეს რომ გადაგარჩინა
-აჰა გასაგებია და სად წავიდნენ?
-ახალი ხალხი უნდა ნახაონ მანდარინისთვის ცოტა ვართ და ვერ მოვასწრებთ ჩვენ
-გასაგებია
-მოდით მზადაა
-დედათქვენი სადა?
-გასულია მეზობელთან . და შენ სად გყავს მარიამ დედა?
-გარდაიცვალა
-რაა ,? ისე შეიცხადეს თითქოს ძალიან დასწყდათ გული
-კარგი ვჭამოთ რა
-ბოდიში პატარავ
-არაუშავს მივეჩვევი
-ნათ მამიკოს დაუძახე რა
-კარგი
-მე ოთახში შევჭამ რა
-მეც წამოვალ
-კკარგით
-მადლობა მარიამ
-არაფრის შეგერგოთ
-ლიკ ვჭამოთ და გარეთ გავიდეთრა აქ კაფე ან რამე მაინც იქნება
-კარგი წავიდეთ
ვისადილეთ მოვემზადეთ ძალიან მსუბუქი მაკიაჟით მისაღებში გავედით
-რალამაზები ხართ
-მადლობა , აქ კლუბი ან მსგავსი არის სადმე ?
-კი ჩვენც მივდივართ და წამოდით
-კარგი ,
-გოგოებო ჩვენც მზად ვართ წავიდეთ
მართლაც ლამაზები იყვნენ ორივე მარიამი, მაღალი ქერა თმით პატარ საყვარელი ცხვირით დიდი ტუჩებით და თაფლისფერი თვალებით იწონებდა თავს ძალიან კარგი ხასიათიც ქონდა , ნათია კი შედარებით სუსტი სიფრიფანა ცქნაფი იყო ძალიან საყვარელი მოცუცქნული ცხვირი დიდი მწვანე თვალები და შოკოლადის ფერი ხუჭუჭა თმა ქონდა
-რა ლამაზებიხართ ეეე
-მადლობა , გაავაგიჟთ ბიჭები
-მე შემომიშებენ ?
-კი 15 ხომ ხარ ?
-კი
-ხოდა წავედით , მარიამმა თავისი მეგობრები გაგვაცნო ძალიან ბევრი ვიხალისეთ ,
-მარიამ ჰაერი არ მყოფნისმე აქ და გარეთ გაავლ კარგი
-პატარავ გამოგყვე?
-არა კარგად ვარ უბრალოდ გავალ
-მიდი
აივანზე გავედი ხმაურისგან თავი საშინლად ამტკივდა მიშოს დავურეკე და ვუთხარი რომ კლუბში ვიყავით აივანზე გავედი ხმაურისგან თავი საშინლად ამტკივდა მიშოს დავურეკე და ვუთხარი რომ კლუბში ვიყავით და არ ენერვიულათ , ცოტა არ იყოს ამ კაბაში შემცივდა კდიეც , ვიღაცამ მოსასხამი მომხვია უკნიდან გაკვირვებულმა მივიხედე უკან უცნობს შევხედე
-ვხედავ გაყინულხართ
-მადლობა არ არის საჭირო
-საჭიროა ძალიან ცივა და არ მინდა გაცივდეთ
-მადლობა , შეუმჩნევად გავუღიმე
-მე გიორგი მქვია
-მარიამი
-ძალიან ლამაზი თვალები გაქვს მარიამო
-მადლობთ
-რამდენი წლის ხარ ?
-15 ის გავხდი სექტემბერში
-კარგია , საკმაოდ პატარა ხარ აქ ყოფნისთვის
-უკაცრავად ?
-თქვენმა შემოსვლამ ძალიან ბევრის ინტერესი გამოიწია
-მეერე?
-მერე ის რომ ყველა ბევრად დიდია და შენს შებმას დაიწყებს
-ფრთხილად
-კარგი პატარა ქალბატონო შიგნით შევიდეთ აქ გაცივდები
შიგნით შესულს მიშო და ლაშა დამხვდნენ გავიქეცი და თითქოს საუკუნე ყოფილიყო გასული ისე ჩამოვეკიდე კისერზე ჩემ ძმას
-მარიამო როგორ მომენტრე
-ძამი სად იყავი ?
-საქმეზე
-მე არ უნდა ჩამეხუტო?
-მოდი , დავეჯღანე მასაც ჩავეხუტე
-ნიკა სადაა?
-ოჰ არ დაგავიწყდეს ნათლიაშენი
-სადაა?
-ეგე თომასთან ერთად მოდის
ღმერთ ჩემო ასე როგორ მგავს ეე ზუსტად ჩემნაირი თვალები აქ
-გამარჯობა მოგვესალმა თომა
-ნიკოლოზ გავიქეცი და მასაც ჩავეხუტე
-ჩემი ციცქნა
-ლიკა სადაა?
-აქ იყო
-კაი მოვა სად წავა
-ეგე ლაშ ვიღაცას ეცეკვება
შევნიშნე როგორ დაებერა ნიკას ყელზე ძარღვები ხელზე მოვქაჩე დამშვიდდითქო
-მარიამ მიდი მოიყვანე ,
-მე ვერა ის ხუჭუჭა ცუდად მიყურებს
-რომელი იკითხა თომამ
-აი ის
-ეგ ხვალ თუმზეაჩვენთან მოიდს საკრეფად
-აუუ კაით რა
-მარიამ
-ბატონო
-დაი წავიდეთ
-კი რა
-კაი ძმა ჩვენც მოვდივართ
-უფროსო მარიამ მოემზადეთ მივდივართ
-რამოხდა ყველა ხო კარგად ხართ ?
-კი მარიამს წასვლა უნდა
-მარ კარგად ხარ ?
-კი მარიამ
წამოვეიდით გზაში ძალიან ბევრიცვიცინეთ ვიხალისეთ თუმცა სახში მისულებს
-სად იყავით ამ დრომდე?
-ბარში
მარიამს სილა გააწნა მამამისმა რაზეც ძალიან გავბრაზდი მეორეჯერაც აპირებდა თუმცა ხელი დავუჭირე
-რა უფლებით წევ ხელს გოგოზე?
-შენ ვინ გკითხავს
-კიდევ კარგი წახვედი და უარი თქვი ჩვენზე
- რაა?
თომა შმეოვიდა კარებში
-რახდება?
-აი ამ კაცმა რომელსაც მამას უწოდებთ მარიამს ხელი დაარტყა , ლიკა
-რაა ? მიშოს მე ვეგონე და მივარდა
-შენ ხოარ გაგიჟდი ?
-ძაამ მე არა დიდის
-რა მნიშვნელობა აქვს ? რა აზრი აქ? შენ მამა ხარ ? კიდევ კარგი უარი თქვი და წახვედი
- მოიცა შენ მარიამ სად დაიბადე
-იტალიაში
-რაა ?
- ხო ნეტა თუ იციან რომ კიდე ერთი შვილი გყავს ? როგორ მძულხარ რომ იცოდე როგორ ვერ გიტან და მეზიზღები როგორ ვერ გიტან მთელი ჩემი არსებით მძულხარ არასდროს გაპატიებ , სანამ არ გავიგე რომ ასე უმოწყალოდ ჯერ არ დაბადბეული მომიშორე თვიდან მანამდე ძალიან მინდდოდა მამა მყოლოდა თუმცა რაც ვნახე იმის მერე , ჩემთვის ისეთივე მკვდარი ხარ როგორც მანო მოკვდა მაგრამ შენ მასთან ახლოსაც ვერ მიხვალ ორსსული ქალი მიატოვე და წახვედი , პატარ ბავშვით ხელში , ჯერ რა ნამუსით გაეკარე როცა აქ ცოლი და სამი ანგელოზი შვილი გყავდა , ვერ გიტან მეზიზღები მძულხარ , საუბრის თავი აღარ მქონდა წავედი გარეთ გავიქეცი ძალიან ჩქარა მივრბოდი მინოდად შორს წავსულიყავი სადმე ძალიან შორს მივდიოდი თუმცა სად არ ვიცი , მინდოდა სადმე მშიდი ადგილი მეპოვნა სადაც საკუთარ თავთან მარტო დავრჩებოდი , უცებ ვიღაცას შევეჯახე
-ფრთხილად, გოგონი
-ბოდიში
გიო იყო ის ხუჭუჭა ბარში რომ შემხვდა
-რატომ ტირი ?
-არაფერია ისეთი
-პატარა ქალბატონო , ნუტირი , წამო აქვე მანქანა მყავს გაჩერებული და წაგიყვან სახში
-არ მინდა სახლში წასვლა
-კარგი ვხედავ ვიღაცამ ძალიან გაწყენინა წამო გავისეირნოთ , მოდი ეს მოიცვი ხომ გითხარი რომ გაცივდები
-მადლობა
მანქანში ჩავსხედით დიდხანს ვიარეთ , მართალია უცნობი იყო და არ უნდა ჩავჯდომოდი მანქანაში მაგარმ რატომღაც ვენდე , სადღაც ორსართულიან სახლთან გავჩერდიტ
-მოდი მარიამო
-აქ რაგვინდა?
-მოდი ვისაუბროთ ნუ გეშინია არ შეგჭამ
-რომ მეშინოდეს არ გამოგყვებოდი
-ესეიგი მენდობი , ძალიან კარგი წამო
სახლში შევედით , ბუხარი აანთო ყავაც გააკეთა და ჩემს გვერდით ბუხრის წინ მოთავსდა
-გინდა მომიყვე რა გაწუხებს?
-არვიცი
-მოდი მარიამო , მოდი ჩემთან უბრალოდ ჩაგეხუტები გპირდები არაფერი მეტი
ჩამიხუტა იმდენად თბილად რომ ისევ ამეტირა
-ჩშშ პატარავ არ იტირო რა
-გიო რამდენი წლის ხარ ?
-19 წლის გავხდი 21 მაისს
-მე 21 სექტემბერს 15 ის
-ჯერ სულ პატარა ხარ იმისთვის რომ ვინმე შენს ცრემლებად ღირდეს
-მოგიყვე ჩემზე ?
-კი , რათქმაუნდა თუ მენდობი
-მე მარიმაი ვარ , მოკლედ გეტყვი ხვალ ვის ბაღშიც უნდა იმუშაო ის არაკაცი მამაჩემია , დედა იტალიაში გაიცნო დაუმალა რომ ცოლი და შვილები ყავდა ისიც ცოლად შეირთო დაააორსულა და როცა გაიგო რომ ის ორსულად იყო მიატოვა და აქ დაბრუნდა , თავი ვეღარ შევიკავე და ხმამაღლა ავტირდი , რამოდენიმე თვის წინ დედა დავკარგე ხელში ჩამაკვდა , მასაც ვაწყენინე იმის გამო რომ დამიმალა და არ ვიცოდი რას წაროადგენდა მამაჩემი , სანამ სიმართლეს გავიგებდი მეგონა დედამ უღალატა და ამიტომ მიატოვა ის , შემდეგ კი გავიგე თურმე ჯერ არ დაბადდებულ შვილზე და საყვარელ ქქალზე უარი თქვა და წმაოვიდა ღმერთო როგორ მძულს
-პატარავ , ჩემო ლამაზ თვალებავ , რამოხდა დღეს ?
-მარიამს დაარტყა წყობიადნ გამომიყვანა ცხოველმა და სახლიდან გამოვიქეცი
-შენძმას დავურეკო რომ არ ინერვიულოს ?
-არ მინდა ჩემ გამო პრობლემა შეგექმნას
-მითხარი ნომერი ......
-სალამი , მიშო ხო ?
-კი რომელი ხარ?
-მისმინე ძმა მარიამი აქაა , ნუ ჩემთანაა კარგადაა ძალიან აღელვებულია , თუგინდა იყოს და დილით ერთად მოვალთ
- იცდე ზედმეტი არ გაბედო , ჩემი ხელით გამოგჭრი ყელს
-არა , დამიჯჯერე შენი და ჩემთვისადც ძალიან ძვირფასია
-კარგი , თმაზე მოფერება უყვარს
-არ ინერვიულო დილით მოვალთ
-გიო
-გისმენ მარიამ
-რაო მიშომ
-დილით ერთად მოდითო
-შეილება გარეთ გავაიდე ?
- წაგიყვანო გინდა ?
-სად ?
-არვიცი სადმე ძალიან ლამაზ ადგილას
-არა უბრალოდ ჰაერზე მინდა გასვლა
-კარგად ხარ ხო ?
-კიი კი კარგად ვარ
-მოდი
ხელები გაშალა , ჩამეხუტეო , არვიცი რატომ მაგრამ ახლა მას ყველაზე მეტად ვენდობი აი ყველაზე მეტად იმიტომ რომ მხოლოდ ის მყავს ამ წამს გვერდით ღმერთმა იცის სად ვიქნებოდი ამ წუთას რომ არა გიიო ,, ცოტახანს ასე ჩახუტებული ვიყავი მასთან ,
-შეილება დავიძინო ?
-აქ?
-ხო
-ნუ გეშინია მარიამო ჩემი
-არ მეშინია , ვიცი რომ არაფერს დამიშავებ უბრალოდ მომწონს აქ რომ ვარ თბილა
-კარგი მოდი , დივანს გავშლი ეხლა და დავიძინოთ
-ჩემთან დაიძინებ ?
-აბა არ მეშინიაო ?
-კარგი ჰო , არმინდა დილით იქ წასვლა
-მოგვიწევს ,
-კიმაგრამ ის რომ იქაა
-ჩუ ეხლა დაიძინე
თმაზე მეფერებოდა , ძალიან თბილი ადამიანი იყო , ღამით რამდენჯჯერმე ცეცხლის გამო ადგა რომ არ ჩამქრალიყო , დილით კი
-პრინცესა გაიღვიძე , თვალებზე მაკოცა
-დილამშვიდობისა ხუჭუჭა
-ადექი ვისაუზმოთ და წავიდეთ
-რაგვაქვს საუზმე?
-რძე შოკო კრემიანი პური
-შენ საიდან იცოდი ?
-მიშოსგან
-დედიკოს მერე პირველი ხარ ვინც ზუსტად ისე ზრუნავს ჩემზე როგორც ის
-მოდი მარიამო გააღე პირი
სიცილით მაჭამა თავისი ხელით მერე რძეც დამალევია
-შენ არ გშია ?
-დამიტოვე რამე ? გაიკრიჭა
-მოგიმზადო რამე ?
-არა პატარავ არ მმიყვარს დილით ჭამა
-ყავა ?
-აუ კი
ავდექი ყავაც მოვამზადე დავლიეთ და წავედით , სახლთან რომ მივედით ცრემლი გადმომიგორდა ისევ , შევნიშნე როგორ დაეჭიმა ყელზე ძარღვები ჩემი ცრემლის გამო და უცებ გავეკრიჭე
-არ წავიდეთ ?
-მარიამ , კარგად ხარ ?
-კი ხუჭუჭა კი
სახლში შევედით , ჩემი ბიჭები არ ჩანდნენ მხოლოდ ის ქალი იყო სახლშ
-გამარჯობა , ვუთხარი დარცხვენილად
-გამარჯობა ლამაზო , ნუ მიყურებ მასე , შენ კიარა იმას უნდა სხცვენოდეს
-სად არიან ჩემები ?
-ჯერ ისევ ძინავთ
-მიშოოოო , ძაამი , დავიძახე ხმამაღლა და მალე გამოჩნდნენ კიდეც
-მარიამ
-მოდი აქ , ჩამეხუტა , მაპატიე დაი
-შენ რა დამიშავე რო ?
თომაც გამოჩნდა მარიამიც ნათიაც და ლიკაც გამოიქცა და ჩამეხუტა
-მარიამო სად იყავი ?
-გიოსთან
-მადლობა ძმა
გადაეხვია მიშო
-ნიკა სადაა ?
-როემლი ? იკითხა თომამ
-ნათილიაჩემი ვკითხე გაბრაზებულმა
-აქვარ პინცესა , მოდი ჩემო ლამაზო
ყველას ჩავეხუტე , მარიამი მელოდა როდის მივიდოდი მათთან
-მარიამ , მაპატიე
-შენ რატო ?
-მოდი , ჩამეხუტა და ატირდა ისე თითქოს დიდი ხნის უნახავი ვყავდი მეც ამეტირა ძალიან ემოციური იყო ეს ყველაფერი , ნათიაც მოვიდა ჩვენთან მხოლოდ თომა იდგა განზე რამაც გამაბრაზა
-შენ რა არ მკადრულობ ?
-ეგ რალაპარაკია ?
-არც მემსიამოვნებს დამიჯერე ეს ყველაფერი . საერთოდ არ მომწონს ის ფაქტი რომ მამაჩემი ნამდვილი არაკაცია , მიშო რესტორნის ერთი ფილიალი იყოს სადაც არის მე აქ ვერ ვიცხოვრებ
-რაა ?
-ხო იტალიაში მივდივარ არ მინდა იმ მიწაზე ვსუნთქავდე სადაც ის არის
-და მე ?
-შენ აქ იქნბეი დედიკოსთან
-მარიამ მარტო არ წახვალ
-წავალ ძამ ხომ გინდა კარგად ვიყო ?
-კი
-ხომ ხედავ აქ ყოფნისას რამდენჯერ მქონდა შეტევა იქ კი ერთხელაც არ მქონია ვიხჩობი მე აქ ვერ ვიტან მეზიზღება
-კარგი პრინცესა დამშვიდდი და წადი ,
ყველაფერი გადაწყდა , მიშომ ბილეთი მიყიდა , ხვალ იყო ჩემი ფრენა ვთხოვე რომ გიოსთან ერთად გარეთ გავიდოდი მხოლოდ ერთი საათით გამიშვა , მაგრამ ძალიან ბევრ რამეზე ვისაუბრეთ ძალიან ბევრზე , ისეთი თბილი იყო ისეთი მზრუნველი რომ ერთ დღეზე შევეჩვიე და საერთოდ არ მინდოდა მისი აქ დატოვება , უბრალოდ აქ ვერ გავჩედებოდი უნდა წავსულიყავი , თან ვისწავლიდი თან რესტორანს მივხედავდი , გიოსთან დამშიდობება კი რთული იყო , ძალიან ბევრჯეერ ჩავეხუტე მადლობა გადავუხადე და ვთხოვე თავს გაფრთხილებოდა ქუთაისში წავედით , სახლში ბებოს გამოვემშიდობე და ვთხოვე დედასთან ხშირად წასულიყო
-ჩემო ლამაზო ნეტავ იცოდე როგორ გავხარ მას
-მიყვარხარ ბეე
-მეც მიყვარხარ წადი ეხლა და დაიძინე დილით ადრე მიდიხარ
მიშოსთან ჩავძვერი დიდხანს ვეხუტებოდი ბევრი ვაკოცა და დავიძნე დილით კი მიშომ გამაღვიძა უკვე დროაო უნდა წავსულიყავი მეხომ აქ სუნთქვა მიჭირდა სადაც ვიცოდი რომ ერთ ჰაერს ვსუნთქავდით , აეროპორტში ძალიან ბევრი ვეხუტე ყველას , ნიკოლოზმა ვერ მომისწრო ჩასხდომა დაიწყო
-ძაამ აქაც ხომ გადმოგაქ რესტორანი ხოდა , სკოლას რომ დავამთავრებ იქნებ ჩამოვიდე
-მეც ჩამოვალ ხოლმე
-მიყვარხართ წავედი
წავედი ავფრინდით დამღლელი გზის მერე სახლში მივედი ვათსაპით მიშოს დავურეკე და ვუთხარი ყველაფერი კარგადაა ჩავედითქო , ფეისბუქზე გიოს მეგობრობა მოვიდა დავიმატე ,
-პატარავ
-ხუჭუჭა
-როგორ ხარ ? წახვედი ?
-კი უკვე სახლში ვარ
-მარაიმ , მომენატრე
-მეც
-ხომარ შეგაწუხებ რომ მოგწერო ხოლმე ?
-არა გაგიჟდი ?
ტელეფონი დავდე წყალი გადავილვე და სკოლისთვის მზადება დავიწყე მართალია დიდიხანია არ მივსულვარ მაგრამ მაინც ვიმეცადინე და დავიძინე , სკოლაში ყველა თბილად დამხვდა , რესტორანი სკოლა სახლი ვარჯიში ნუ მოკლედ ნამდვილად აღარ მეცალა არავისთვის აღარვისთვის მეცალა საკუთარი თავისთვისაც კი , მიშო იყო რამოდენიმეჯერ ჩამოსული ლიკა და ლაშაც , ნიკა კი მხოლოდ ერთხელ ისიც რესტორნის გამო , მარიამი და ნათია სოციალურ ქსელში მწერდენენ ხოლმე თომამ კი მხოლოდ ერთხელ მომიკითხა , აი ყოველ საღამოს კი მედა გიო ვსაუბრობდით ძაალიან ბევრს , უბრალოდ გამოცდების მოახლოების გამო უკვე დრო აღარც ძილისთვის მქონდა , სულ დამავიწყდა ტკივილი იმდეანდ გავერთე ამ საქმეებით სკოლით ,, უკვე გამოცდებით წელს ხომ სკოლას ვამთავრებდი , ნუ იტალიაში სადაც მე ვსწავლობდი მასე იყო 16 წლის უკვე უნივერსიტეტში უნდა ყოფილიყავი ან სდმე , .
გამოცდის დღე
შეტყობინეა
-პატარავ ხოარ ნერვიულობ ?
-აუ საშინლად გიო
-მარიამ წარმატებები ჩემო ლამაზო
-მადლობა ხუჭუჭავ
-გამიღიმე შენ როიცი ისე
-ნუ მაცანცარებ
-როგორ მიყვარს გაღიმებულს რომ გხედავ
-მადლობა
-მიდი გადაიმეორე სანამ შეხვალ . წარმატებები პრინცეს
გამოცდა წარმატებით კიარა აი ძააააან მაგრა ჩავაბარე სკოლა წითელ დიპლომზე დავამთავრე ყველას ძალიან უხაროდა ჩემი წარმატება ძალიან ბევრი მეგობარი მყავდა მაგრამ საუკეთესო არავინ რადგან ვერ ვენდობოდი ყველას , მიშოს დავურეკე ძალიან გაუხარდა ნათლია ჩემი კიდე ერთელ მოვიკითხე მაგრამ როარ იყო იქ აღღარ მომიკითხავს , დრო ძაიან მალე გავიდა , სწავლა უნივერსიტეტში გავაგრძელე ბიზნესის მართვა , ნუ მოკლედ ყველაფერი 5 იანზე მიდიოდა რა ასერომ ვთქვათ , საქართველოში ნამდვილად არ მინდოდა ჩასვლა , დედის საფლავიდან მირეკავდა ხოლმე მიშო ასე იქქააც ვიყავი ხოლმე და აქაც , მის რესტორანს იმდენად გაეთქვა სახელი რომ თითქმის ყველაზე სახელგანთქმული იყო რადგან აქ იყო მხოლოდ ქართული სამზარეულო რაც ყველას ძალიან მოსწონდა , გიოს ესემესებს უკვე ვეღარ ვპასუხობდი დიდი ხანია არც დამირეკავს იქნებ გონია რომ დამავიწყდა ან რავიცი იქნებ ვინემ გაიცნო დღეს 21 სექტემბერია არავის ვახსოვარ როგორც ყოველთვის წელსაც დაავიწყდათ რომ სრულწლოვანი ვხდები
სახლის კართან მისული რესტორნის მენეჯერმა დამირეკა და მითხრა სასწრაფოდ მოდიო , ლამის სული დავლიე ისე ჩქარა წავედი იქეთმისულს კი
-რალამაზი დღღეაა რანათელიიი მზეააიმიტომ რომ დღეს პრინცესას დაბადების დღეაააა გილოცავთ გილოცავთ გილოცავთ
-ვაიმეეეე , ჩემი ძმა , როგორ მომენათრეთ
-მარიამო , მიშომ ისე ძლიერად ჩამიხუტა ლამის გამჭყიპა
-ძაამი როგორ მომენატრე ,
-ჩემი თოჯინა მე არ მოგენატრე გოგო ?
-ლაშიკოო მოდი ჩემო საყვარელო
-მოდი აქ ისე ჩმეხუტა თითქოს პირველად მნახა ,
-ლიკა არაა ?
-აქვარ )))
-სად?
-აგერ
უკნიდან ამახვია თვალებზე რაღაც გემიელად ჩამკოცნა და გარეთ გამიყვანა
თვალებზე სახვევი შემხსასნ და ულამაზესი ხ5 იდგა ჩემ წინ ნაცრისფერი
-ვაიმეეეეეეეეეეეეეეეეეე , არააააა არ მჯერა ეეეე ლიკაა
-მოდი აქ მოდი , ჩამეხუტა , ეს შენი ძმის საჩუქარია მე სად მქონდა მაგის ტრ***ი გოგო
-მადლობა ყველას უღრმესი
-ჩემო ფერია მეტსაც იმსახურებ
-ნათლია ?
-არარის
-რატო დამივიწყა ასე , თვალზე ცრემლები ჩამომცვივდა
-პატარავ ნუ ტირი არეცალა ალბათ
-მარიამმმმმმმმმმმმმმ .
-ვინ იძახის თქვენ გახლავთ ვინმე /
-გადი აბა
მარიამი ნათია და თომა იყვნენ , მარიამმა დიდი ტორტი მაგიდაზე დადგა და ჩამეხუტე
-გილოცავ პატარავ
-მადლობა
-მე რატო არ მეხუტებით , აწუწუნდა ნათია
-მოდი შენც ჩავეხუტე მასაც თომა კი ისევ ისე იდგა
-შენ არ მომილოცავ?
-მოდი პატარავ მოდი , ამის დედაც მოდი , ჩემი პატარა როგორ მიყვარხარ წარმოდგენაცარ გაქ როგორცარუნდა ვეცადო რომ დავმალო მასე რომ შემომხედავ არჩევანს აღარ მიტოვებ ჩემო ნამცეცავ , გულში მიკრავდა და პატარა ბავშვივით ტიროდა
-მიშ მოდი შენც
-მესულ მყავდი და მეყოლები მაგათ კი მონატრებული ყავხარ ,
-მოდი ძმა მოდი შენც ჩვენი ძმა ხარ
ასე ვიყავით ცოტახანს
-მარიამ რაღაც უნდა გითხრათ
-რამოხდა ?
-უნდა წამოხვიდე
-სად ?
-მარიამ მამა ძალიან ცუდად არის , ძვლის ტვინის სარკომა აქვს , გთხოვ უნდა აპატიო
-რას მთხოვ ვერ გავიგე , გინდა რომ აქ ყველაფერი მივატოვო და თვქენთან ერთად იმ არაკაცის სახლში წამოვიდე ?
-მარიამ კვდება
-დედაც მოკვდა მაგაზე ნერვიულობით
-ძალიან გთხოვ
-არვიცი თომა არ მინდა დაგაიმედოთ მისი წყალობით საშინელი ბავშობა მქონდა როცა ყველას მამა დაყვებოდა ბაღში მე ან მიშოს მივყავდი ან დედას და რომ მეკითებოდნენ სად იყო მამა ვერ ვპასუხობდი
-მარიამ ჩემო ლურჯთვალა უნდა აპატიო კვდება
-რესტორანს რა ეშველება მიშ ?
-ქუთაისსში გვაქ მეორე და ბათუმში გაგიხსნი
-მარკეტი მინდა მე
-როგორც გინდა
-კარგი მაგრამ 3 თვე დარჩა სწავლის დასრულებას და მერე ჩამოვალ
-კარგი მადლობა
-თომა მხლოდ შენი ხათრით
შუბლზე მაკოცა და გარეთ გავიდა მიშო გაყვა
-ძმა მარიამს არაქვს ისეთი გული რომ არ აპატიოს
-ძალიან კარგად გყავს გაზრდილი და მაგიტომ
-გაიხარე
-მადლობა რომ არსებობს
-მადლობა დედას რომ გადაიფიქრა
-ორივეს დიდი წვრილი მიგიძღვით მარიამი ასეთიროა
-კაი წამო თორე ტორტის გარეშე დავრჩებით ,
ტორიტით დავტყაპე ყველა სულ ყველა მეკი ლიკამ მთლიანი ტორტი შემაზილა სახეზე ძალიანბერვი ვიცინეთ ვიხალისეთ მართლაც არაჩვეულებრივი დღე იყო ყველამ მომილოცა ნიკას და გიოს გარდა , სახლში წავედით დასასვენებლად
-უფროსი მარიამი ნათია და ლიკა ჩემთან დაწვებიან დანარჩენები მიშოსთან
-ოჰჰ მე დივანზე დავწვები
- არა დივანი მხოლოდ დედასია
-უფროსწროედ პატარავ დედა იძინებდა სულ
-ნუ ხო ასე რო არავინ დაიძინებს იქ
-კარგი ხო
- წავედით ახლა
დილით უფროსმა მარიამმა საუზმე გაამზადა , ყველას სადღაც ეჩქარებოდა ჩემს გარდა რადგან კვირა იყო და უნდა გამომეძნე მაგრამ ვინ გაცალა
-მარიამო
-რაიყო მიშ
-ადე ბავშვებთან მივდვარ და წამო
-კაი რა მეძნება შენი ძმკაცები შენ ნახე
-ადე მარიამი და ნათიაც წამოიყვანე
-როდის მიდიხართ ერთი?
-ზეგ
-კაიხო
ავდექი მოვწესრიგდი , შემოდგიმა იყო მაგრამ საკმაოდ თბილოდა შორტი და თეთრი ტოპი ჩავიჩვი ფეხზე თეთრი ბოტასებიც მოვირგე თმა ავიკოსე და გარეთ გავედი მაკიაჟი არ მიყვარდა ამიტომ მხოლოდ კონტური და ტუში წავისვი
-ვაუუუ , რალამაზი ხარ ეე
-მადლობა
-წავიდეთ გოგოებო დავათვალიეროთ აქაურობა მეერე ყავაზე რესტორანში გავიდეთ ჩემთნ
-კარგი დაი
-ბატონო ?
-აუ ბოდიში წამომცდა
-კაი ნათ არაუშავს მივეჩვევი
-კარგი პრინცეს წავიდეთ
-ჩემი მანქანით კაი ?
-იცი ტარება ?>
-ჰმმ ტარება კიარა მოწმობაც მაქვს
-ერთი ამ ჭინკას უყურეთ
-წავედით ჰა
მიშოს ძმაკაცები ვნახეთ სამივე ქართველი იყო ნუ ისინიც ემიგრაციაში დაბადებულ გაზრდილები დიდიხანი ვიყავით იქ მგონი მათეს ჩემი და მოეწონა უფროსი ისე უყურებდა დებილივით რომ აშკარა იყო
-გაიცანით ესენი მარიამის დები არიან უფროსი მარიამი და ნათია , ეს კი თომაა მათი ძმა
-ძალიან სასიამოვნნოა
-კი მათ გეტყობა რო სასიამოვნოა გავეკრიჭე
-გოგო შენ ამდენხანს აქ ხარ და ერთხელაც არმნახე არგცხვენია ტო ?
-წარმოიდგინე და არა
-გოგო გცემ
-ჩემს დას გაბედე და მიეკარე , გამოესარჩლა მარიამი
-დანანანაააა აქ ამბავი ატყდება ტიტუუუ
-ნათ წამო დაგათვალიერებიებ აქაურობას ამათ ჩხუბში მოვასწრებთ
-კაი წამო
ბერვი ვიარეთ აღფრთოვენდა ნათია ისეთი მაგარი ადგილები ვაჩვენე , სანამ მიშომ არ დარეკარომ დაღამდა და კლუბში გიცდითო მანამდე ვიარეთ
-სადიყავით ?
-შეყვარებული გავაცანი
-ვაა მართლა ? მერატო არ ვიცნობ ?
-კაი გატყუებს
-ვიცი გაეკრჭა ამას ვინ შეიყვარებს ტვინის ჭია
-გააგებუტე
-წამო ვიცეკვოთ
-კაი ერთი
-ესენი კიდე ჩხუბებოენ ?
-უჰ წაიღეს ტვინი
--მარიამო წამო დებმა გავაჯაზოთ
-წამო
-მიშო მათე ადექით ეხა გეხვეწოთ ?
-აუ ძმახარ მარიამ
-ვიცი
ამდენ მოცეკვავე სხეულს შორის ვიღაც თმით გიოს მივამსგავსე აივანზე გადიოდა და გავეკიდე
-გიოო, გიო
-უკაცრავად ?
-აუ ბოდიში ძალიან გავხარ ჩემს
-გიო ? ჩმეი ძმა ხოარაა ?
-არვიცი არამგონია
-მოდით ფოტოს გაჩვენებთ
-კარგი
-აუ შენხხარ ლამაზუნა ?
-უკაცრავად ?
-მე ისა თქვენს მონაწერებს ვშლიდი რომ მისი შეყვარბეული არ გაბრაზებულიყო
-ააამ ანუ გონია რომ არ ვწერ (
-ხომაგრამ ეხლა ისედაც ცუდადაა ძალიან
-რატომ?
-დაშორდნენ
-აუუუ ,
-რაგქვია ?
-მარიამი
-დათა
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც , მარიამ არ შეეძლო მ ოწერა შენთვის დამიჯერე ძალიან ცუდად იყო თუ მიწერდა დაეხმარები რომ როგორმე მდგომარეობიდან გამოვიდეს
-შენ აქ რასაკეთებ ?
-დასასვენებლად ვიყავი ხვალ მივფრინავ უკან
-კარგი , 2 თვეში ჩამოვალ საქართველოში და მივხედავ , საქმიანობს რამეს ?
-კი რომელიღაც ფირმაშია მუშაობს
-სასიამოვნო იყო შენი გაცნობა გიომეგონე უცებ და მაგიტომ გამოგყევი ისეთივე თმა გაქვს ხუჭუჭა
-ნახვამდის
კლუბიდან სახლში სხვებზე ადრე დავბრუნდი , რატომღაც მომინდა მიმეწერა მისთვის მისი ტკივილიც გამეზიარებინა , ისე ამომიდგა გვერდით როცა მიჭირდა ძალიან დამეხმარა უსამართლობა იქნება როარ მივწერო , ფეისბუქზე შევედი და მოვძებნე დიდიხანია არ მიმიწერია ამიტომ ჩათში არ მყავდა , ვიპოვე ჯერ მისი პროფილი დავათვალიერე ძალიან კარგი იყო გამხდარი მა უფრო დახვეოდა და გაზრდოდა , მივწერე თუმცა არ უნახია , მაგრამ მალევე მომწერა
მალევე მომწერა
-მომენტრეპატარავ
-გიონა
-როგორ ხარ მარიამო?
-კარგად შენ ?
-მოსიარულე გვამივით
გული ჩამწყდა ეს რომ წავიკითხე მინდოდა მასთან ვყოფილიყავი და ძლიერად მოვხვეოდი მისი ტკივილი ოდნავ მაინც შემემსუბუქებია
-რამოხდა?
-ძალიან გრძელი ისტორიაა , მაგრამ არჩევანის წინაშე ვიყავი ან ის ან ყველა სხვა
-ეგ როგორ?
-დაშორებიდან ორ დღეში გათხოვდა ))
-მაპატიე მაგრამ დებილი ყოფილა შენზე რომ უარი თქვა
-ალბათ ეგეთი კარგიც არვარ როგორც ფიქრობ
-გიო )) ნუ გამაბრაზებ
-მარიამო , ტკბილიძილი
-უფალი გფარავდეს ხუჭუჭ
ბავშვებიც მოვიდნენ მალევე დავიძინეთ მეორედღესაც ბევრი ვისეირნეთ ბევრი ვიცინეთ და უკვე წასვლის დროს ძალიან ბევრიც ვიტირე არმინდოდა წასულიყვნენ აქ მარტოობა აღარ მინდოდა უკვე მაღიზიანებდა , გავაცილე და ცარიელ სალში დავბრუნდი ტელეფონს დავხედე არავინ ჩანდა , ამიტომ დავიძინე სხვა რა გზა მქონდა ორითვეც უნდა ვყოფილიყავი აქ , მიშოს სულ ვაცაპით ვესაუბრებოდი , სწავლა რესტორანი სახლი , სულ დამავიწყდა ვარჯიშზე აღარ წავსულვარ სავარაუდოდ ნაკრებიდანაც გამაგდებდნენ , მაგრამ ეგეც აღარ მადარდებდა ახლა არჩევანი არ მქონდა ყველაფრის მიუხედავად მამაჩემი იყო და სიცცოცხლის ბოლო დღეებს ითვლიდა ცოტა არ იყოს მეცოდებოდა კიდეც , დღეები ისე გადიოდა რომ ვეღარაფერს ვასწრებდი უნივერსიტეტშ ბოლო გამოცდა მქონდა ჩასაბარებელი და ისე ვნერვიულობდი მეტი არ შეილება ვაფშე გავქრი სოცილური ქსელიდან მხოლოდ ვმეცადინეობდი ნუუ მოკლედ ეგეც ჩავაბარე და კმაყოფილმა ძმებს დაბურეკე ჩათშიი 5თივე ვიყავით
-ჰეეიი
-რაქენი პრინცეს?
-ჩავაბარეეეეეეეეეეეე
-ყოჩაღღ
-გილოცავთ
-ახლა მაღაზიისთვის ფართი მომიძებნეთ
-როდის მოდიხარ?
-არვიცი
არადა ბილეთი ხვალისთვის უკვე ნაყიდი მქონდა თუმცა არავინ იცოდა
დილით უთენია წამოვხტი შავი მაღალ წელიანი ჯინსი და თეთრი ტოპი ჩავიცვი გარედან შავი ჯინსის კურტკაც მოვისხი თმა გავიშალე და აერეპორტში გავიქეცი , ვიცოდი ჩაფრენისაას არავინ დამხვდებოდა მგარმ იმის გაფიქრება რომ ჯერ კიდევ საწოლში მყოფებს დავესხმებოდი თავს ძალიან მახარებდა , რატომღაც ძალიან მალე ჩამოვფრინდი თუმცა შეილება მხოლოდ ,მე მგონია ეგრე , ეგრევე ტაქსით სახლისკენ ავიღე გეზი ქუთაისის აეროპორტიდან არც ისე შორს ვიყავით 20წუთში სახში შევვარდი
-ვაიმე ბებია
-ბეეე როგორ მომენტრე
-ვაიმე ჩემო გოგო ვერ ვიჯერებ , ვერ მითხარი დღეს თუ მოდიოდი დაგხვდებოდით
-არაა ბე სიურპრიზია ყველასთვის
-ჩემო გოგო როგრო დაემსგავსე დედას
-ბებიკონა , ჩავკოცნე გემრიელად და გეზი ლიკას ოთხახისკენ ავიღე
ისე ტკბილად ეძნა კი შემეცოდა მაგრამ მაინც დავახტი თავზე და გავაღვიძე
-კარგი რააა , მარიააამ ? როდის ჩამოხვედი ? მოიცა სიზმარშ ვარ ?
-ამოისუნთქე მე ვარ
-აუუუუუუ რამაგარია
-ჩუუუ წაამო ისენიც გავაღვიძოთ , გავიქეცი რაღაცის თქმას აპირებდა მაგრამ არ ვაცადე და ოთახში შევვარდი სადაც ნეტა არ შევსულიყავი , ნიკოლოზი ნათლიაჩემი საწოლში იწვა თუმცა აშკარად არ იყო კარგად აშკარად გადასხმას ვხედავდი მის მკალვზე და აშკარად უფერული იყო
-ნათლიიიი , მივედი და ძააან მაგრად ჩავეხუტე
-მარაიმ ?
-ლაშა რა ჭირს ? ხმას რატო არ იღებს რატო ძინავს ?
-მარიამ დაწყნარდი
-რაჭიიიიიიიიირს , ნუგამაგიჟებთ
-დაი დაწყნარდი მოგიყვები
-მიშოო
-მარიამ მაბრაზებ უკვე
-მომიყევი სწრაფად
-დაი მისმინე , ნიკოლოზი შენი წასვლიდან 2 თვეში ავარიაში მოოხვდა შენი ბაიკით , კომაშია ექიმებმა გვითხრეს არვიცით როდის გაიღვვიძებსო ან საერთოდ გაიღვიძებს თუ არაო , გახსოვს რომ მთხოვე ბაიკი ჩამომიყვანეო მაგიტომ ვერ ჩამოგიყვანე დამტვრეულია,.
-მოიცა მოიცა მთელი სამი წელია ნათლიაჩემი ამ დღეშია და არცერთმა არ მითხარით ?
-არ გვინდოდა სწავლაზე უარი გეთქვა
-თქვენ ხოარ გაგჟდით აქ ვერ ვისწავლიდი? მოიცა ეხლა მე არჩევანის წინაშევარ ? ან ნათლიასთან უნდა დავრჩე ან ნიკასთან წავიდა?
-შეილება
-არა არა არა არშეილება მასე რა გაიღვიძოს . ნათლი გაახილე რა თვალები ნახე მე მოვედი ნათლი გაიღვიძე რა
-მარიამ დამშვიდდი წამოდი ვისაუზმოთ
-არმინდა წადით მე ბევრი მაქ მოსაყოლი ვიცი რო ესმის ჩემი
-კარგი , ჩვენ ვისაუზმებთ და მერე თომას ვეტყვი რომ ჩამოხვედი
-კაი
-ნათლი , შენ არიცი მე რამდენი რამ გადავიტანე , ძალიან ბევრჯერ გავბრაზდი შენზე ერთხელაც რომ არ მომიკითხე ერთხელაც არ მომილოცე დაბადების დღე უნივერსიტეტში ჩაბარება სწავლის დასრულება ნუ მოკლედ საერთოდ გაქრი მეგონა აღარ გახსოვდი , აუ იცი როგორ მომენატრე უჰ გაიღვიძე რა , გახსოვს იქ კლუბში რომ ერთი ხუჭუჭა გავიცანი აი ის მაშინ მასთან რომ დავრჩი სახლში , ნუ ძალიან მამხნევებდა შენსავეთ სულ ვწერდი მირეკავდა ნუ მოკლედ ძალიან დავახლოვდით , მაგრამ უცებ გაქრა აღარც მოუწერია აღარც დაურეკია ძალიან დამაკლდდა , ხოიცი როგოი მიჩვევა ვიცი ადამიანზე , მერე შემთხვევით მისი ძმა გავიცანი დათა მან მითხრა რომ დეპრესიაში იყო რადგან საყვარელ ადამიანს დაშორდა , მომინდა მიმეწერა და მართლაც ასე აღმოჩნდა ისე რა დებილია ის გგოოგო ესეთ ბიჭზე უარი თქვა და სხვას გაჰყვა ცოლად , აუ კაი რა იმედია ჩემი გესმის და ამდენი ტყუილად არ ვიტლიკინე , ლოყაზე ხმაურით ვაკოცე და ოთახიდან დამშვიდებული გავედი , საუზმობდენნენ მივედი და ბებოს ჩავუხტი კალთაში
-ბეე მეც მშია
-მოდი მერე აგერ მაგხელა ქალს რო ჩაუხტი კალთაში
-მე მასთან მინდა დავეჯღანე
-მარიამ თომამ მდგომარეობა ძალიან დამძიმდაო იქნებ დღესვე ჩამოვიდესო
-კარგი წავალ , მაგრამ ნიკოლოზი/.
-მივხედავთ
-კარგი შევჭამ და წავალ
-მე წაგიყვან
-კარგი ძამ
ვისაუზმეთ ბბებო კარგად ჩავკოცნე კიდევ ერთხელ ავირბინე ნათლიასთან ისიც კარგად ჩავკოცნე და მიშოსთან ჩავსკუპდი წინ , გზაში ბევრი ვისაუბრეთ მარკეტის ამბებზე მე ბათუმში ავირჩიე მარკეტის გახსნა გურიაში ნამდვილად არ ვაპირებდი ჯდომას ასერომ მიშოც დავითანხმე
-მოვედით
-კარგი წამო ოღონ შენც
-მარიამ არ ეუხეშო
-აბა რა გგონია კისერზე ჩამოვეკიდები ?
-მარიამ
-წამო
მანქანიდან ჩავედით გოგოებს ბევრი ვაკოცე თომას კისერზე ჩამოვეკიდე და დიდხანს არ ვუშვებდი მაინც მიყვარდა ისინი რაცარუნდა ყოფილიყო მაინც ჩემი და ძმა იყვნენ
-მარიამო , მოდი უცებ დაენახე მაინც
-არ ჩავეხუტები დრო მჭირდება
-კარგი პატარავ
ოთახში შევედით რთული სანახავი იყო , საწოლს მიჯაჯვებული ვიღაც გოგონა ეჯდა თავთან ალბათ მომვლელი იყო , როოგორც კი დამინახა თვალებში წყალი ჩაუდგა ძალიან შემეცოდა მაგრამ არასდროს უნდა მოიქცე ისე რომ შვილს თავი შეაძულო და შენს დანახვაზე გამოქცევა და ჩახუტე არ უნდოდეს გამარჯობა . მხოლოდ ამით შემოვიფარგლე და ოთახიდან გავედი , არვიცოდი რაუნდა მექნა ძალიან მეცოდებოდა მაგრამ დრო მჭირდებოდა ,როცა მახსენდებოდა დედას როგორ მოექცა ძალიან ვბრაზდებოდი და სიბრალულიი სადღაც ძალიან შორს ქრებოდა , ვივახშმეთ და გარეთ გასვლა გადავწყვიტე მიშომ მითხრა სადაც გინდა გაგიყვანო თუმცა უარი ვუთხარი მარტო გავლა მერჩივნა პატარა სკვერი შევნიშნე და იქ წავედი , არავინ იყო სკამზე ჩამოვჯექი ფეხები ავიკეცე და მუსიკები ჩავრთე ერთადერთი რაც მამშვიდებდა მუსიკა იყო , იმდენად გავერთე მუსიკებით რომ ვერც კი შევნიშნე ვიღაც რომ მმიახლოვდა ხელით რომ შემეხო ვიკივლე
-ჯანდაბა შეგაშინე , მაპატიე
-გიოოოო?
-კი მევარ
-ვაიმე როგორ მომენატრე , ჩავეხუტე , მისი თვალები იმდენად სევდიანი მომეჩვენა რომ კინაღამ ამეტირა
-როდის ჩამოხვედი პატარავ?
-დღეს
-ძალიან კარგი
-გიო რამოხდა ?
-როგორ ?
-რატო გაქრი ჩემი ცხოვრებიდან ?
-სხვა გზა არ მქონდა მარიამ
-კიმაგრამ რატო?
-იმიტო რომ არჩევანის წინაშე ვიყავი ან შენ ან ის ვინც მიყვარდა
-გასაგებია
-არ გაბრაზდე , მე შენ აგირჩიიე თუმცა ვერ გწერდი არვიყავი კარგად შეილება ჩაგეხუტო?
-მოდი
-ჩემო პატარავ როგორ მომენატრე , მომიყევი რას შვებოდი უჩემოთ
-რავიცი ვსწავლობდი , მეც მომენარე , მე იცი შენი ძმა გავიცანი
-ვაა დათა ?
-ხო
-აა ხო იტალიაში იყო
-ხო კლუბში შენ მეგონე და გავყევი
-მე გეგონე ?
-ხო და სხვათაშორის ჯიგარია
-კი კარგი ბავშვია
-ნუ ჰო
-მოდი მარიამ სახლში წაგიყვან
-არმინდა
-ისევ რამე მოხდა?
-არა არაფერი
-რატო ჩამოხვედი ?
-ნუთუ გინდა ისევ წავიდე?
-ეგ ვიკითხე მე ?
-არა მაგრამ
-არავითარი მაგრამ წამო დღეს ჩემთან დარჩი
-არა ინერვიულებს თომა
-არაუშავს დაურეკოთ
-არა გიო სხვა დროს გთხოვ დღეს ჩამოვედი და პროსა ტეხავს , ლოყაზე ვაკოცე და სახლისკენ წავედი მივედი თუარა უამრავი კითხვა დამაყარეს სად ვიყავი ამდენხანს და ასე შემდეგ
-ეხლა კარგად მომისმინეთ ! სადაც მინდა იქ წავალ რასაც მინდა იმას გავაკეთებ ნამდვილად არ ვაპირებ თქვენ რომელიმეს რამე აგიხსნათ აქ მხოლოდ იმიტომ ვარ რომ ის ავადაა
-ის მაამმა შენია
-კაი ერთი , როცა მიმატოვა მაშინ არ იყო მამა?
-მარიამ !
-რას მიყვირი ? სიტყვის დასრულებაც კი ვერ შევძელი თომამ რომ გამარტყა
-ორივე ერთნაირი ცხოველები ხართ არ იცით გოგოს როგორ უნდა მოექცეთ მტკივნეულია ხო სიმართლე ?
- წადი შენს ოთახში
-თომა შენ ვერ მიბრძანებ , გასაგებია? მე წავალ და დღეს მეგობართან დავრჩები ხვალ კი ჩემს ძმასთან ვბრუნდები . მარაიმ აი თქვენი მიკვირს ამათთან რატომ ხართ და თავს რატო იმცირებთ , გარეთ გავედი ვხვდებოდი რომ სუნთქვა მიჭირდა გიოს სახლისკენ დავაპირე წასვლა რადგან მისი ნომერი არ მქონდა და ვერ დავურეკე , მაგრამ გზაში ძალიან ცუდად ვიგრძენი თავი , ვხვდებოდი რომ ისევ შეტევა მქონდა , ვეცადე მიწაზე დავმჯდარიყავი და ცოტა აზზე მოვსულიყავი თუმცა გავითიშე ,
- ნახე იქ ვიღაც აგდია
-მკვდარია
-მოიცა ბიჯო ვნახოთ
-ეეეე მარიამია ტო
-ვინ ?
-ჩვენი მომავალი რძალი
-გიოს?
-ხოხო ეგ მოდი წავიყავანოთ ,
გიოოო , გიოო ,გიოო
-რაგაღრიალებთ
-გააღე
-მარიამი?
-ხო
-რაჭრის , მარიამ მარიამ გაიღვიძე რა პატარავ მიდი რა თვალები გაახილე მიდი რა გთხოვ , დათა მიდი წყალი მოიტანე დროზე , წყალი მომასხა ცოტა სახეზე და თვალები ცოტათი გავახილე
-ხომ გითხარი რომ ჩემთანნ წამოსულიყავი ?? ამათ როარ ეპოვე რამოხდებოდა
-გიო
-კარგი პატარავ ჩშშ წამო დაგაწვენ და დაისვენე ექიმიც მოვა მალე , საძინებელში შემიყვანა და საწოლზე ფრთხილად დამაწვინა , დიდიხანი არ გასულა ექიმივ მსლ ემოვიდაგამსინჯა და გიოს უთხრა ეცადე არ ინერვიულოოსო , წვნიანი მაჭამა ძალით მერე კი ძილის საშუალება მომცა
შევეცადე დამეძინა თუმცა ამაოდ ვერფერს ვუხეხებდი თავს , ძალიან ვნერვიულობდი ნათლიაჩემი იქ გათიშული დავტოვე და ამ ცხოველებთან წამოვედი , გასაკვირი კი ის აარის რომ არცერთ გოგოს ხმა არ ამოუღია ძალიან მშვიდად შეხვდენ თომას მიერ გარტყმულ სილას , ალბთათ ეს ოჯახში ტრადიცია იყო ქალის ცემა არაფერს ნიშნავდა , ცოტახანში გიო შემოვიდა ეგონა მეძინა და გასვლას აპირებდა
-გიო
-არგძინავს ?
-არა მცივა
-მოიცა დაგაფარებ თბილს რამეს
-მაისური მათხოვე რა რამე
-უი ხო , ეხლავე
-მადლობა , მისი მაისური გადავიცვი და ისე დავბრუნდი საწოლში
-მარიამ რამოხდა ? ლოყა ჯერ კიდევ წითელი გაქვს
-თომა გაბრაზდა
-ეხლა არ მითხრა რომ ხელით შეგეხო
თავი ჩავღუნე და ცრემლები გადმომცვივდა , შევნიშნე როგორო დაეჭიმა ყელზე ძარღვები , ძალიან გაბრაზდა წასვლას აპირებდა
-გიო
-მარიამ ასეთი თბილი ხმით ნუ მეძახი
-მოდი რა სანამ დავიძინებ გთხოვ
-კარგი პრინცესა
-მადლობა , მოვიდა ჩამიხუტა და თმაზე მეფერებოდა , არა აშკარად ჩემი სულიერი ტყუპისცალია ეს გავიფიქრე როცა მისი გულის ცემა მესმოდა ისეთი სასიამოვნო იყო ყველანაირ მუსიკას მერჩივნა , ცოტახანს ასე იყო თმაზე მეფერებოდა , მერე შუბლზე მაკოცა ტკბილი ძილიო , მაგრამ ჩემზე მალე მას დაეძინა ისეთი საყვარელი იყო ,
-გიოოო , ეეეეეეე ძინავს
-ჩუმათ მარიამს ძლივს დაეძინა
-კაი ხო, წამო დავლიოთ
-და ის მარტო დდაავტოვო სახლში?
-კაი ვინ შეჭამს
-დათა !
-კაი ხო აქ მოვიტან ლუდს
-კაი , ჩუმათ გავიდა დათა ოთახიდან , მარიამს რომ ვუყურებდი ვხვდებოდი რომ ღირდა მის გამო ყველაფერზე უარის თქმა ისეთი საყვარელი იყო , პატარ მოცუცქნული ცხვირი გრძელი თმა საყვარლად აწეწოდა , ტუჩები კი ისე ქონდა დაბრუცული კოცნას მოგანდომებდა კაცს , მაგრამ არა თავი შევიკავე რადგან მენდობოდა , ჩემს მკლავებში ისე ტკბილად ეძინა არაკაცი უნდა ვყოფილიყავი ეს ნდობა რომ გამეწბილებია მისთვის , ძილში ტიროდა აშკარად კოშმარი ესიზმრებოდა თვალები მოჭუჭული ქონდა და ცრემლებიც კი მოსდიოდა , შუბლზე ვაკოცე მგონი მიხვდა მასთან რომ ვიყავი და კიდევ უფრო შემომხვია ხელები , ძალიან ისეთი იყო რა არმესმის ასეთ ანგელოზზე ხელი როგორ უნდა ასწიო არაკაცია ნამდვილად , კარის ხმა კი გავიგე მაგრამ , ვერ ავდექი , არ მინდოდა გაეღვიძა და ლუდზეც უარი ვთქვი და დავიძინე დილით
-გიოო , ხუჭუჭა
-მარიამო
-დილამშვიდობისა
-დილამშვიდობისა პრინცესა
-გაიღვიძე რა
-რაიყო გული გშია ?
-არა
-აბა ?
-აბა მაწევხარ თუ შეილება გამიში
-არა მე კომფორტულათ ვარ
-კარგი რა , კისერში ვაკოცე , როგროც ჩანს ეღუტუნებოდა ამიტომ , ცუდ დღეში ჩავარდა მეკი სასწრაფროდ გავიქეცი ოთახიდან ის კი არ მახსოვდა დათაც რომ აქ იყო
-ოჰ მგელობანას თამაშობთ ?
-ოჰჰ გავიღვიძეთ ?
-ერთი ამ პატარას უყურე რა
-კაი ერთი შენ ხოხარ დიდი
-ეეეე რახდება ? აქ ახლა ამბავი ატყდება ტიიტუუ
-ბედოვლათი
-პატარა ქალბატონო მაბრაზებ
-დიდი ამბავი შენ თუ გაბრაზდი
-მარიამო მოდი საუზმე მზადაა
-ვაიმე ჩემი მზრუნველი მადლობა
-მეც მშია
-რძეს დალევ ? შოკო კრემიანი პურით ?
-აუ ეს მართლა ბავშვი მოგვყავს რა
-მოგყავთ ?
-ააა ისა ამერია უცებ
გამეცინა მის დაბნეულ სახეზე ,
-რას შემჭამთ ?
-ამან საჭმლის კეთება იცის ?
-ჰმმ იცოდე არ გაჭმევ
-პატრავ
-გული რას შეჭამ შენ ?
-შენს გაკეთებულს შხამსაც
-კაი ახლა ამეტებ , მოდი უცებ პიურეს გაგიკეთებთ
-კარგი პატრავ
-გიო მიშოსთვის ხოარ დაგირეკავს ?
-არა თომამ დარეკა
-რაუნდოდა?
-დაბრუნდესო
-კაი ერთიო
-მეც ეგ ვუთხარი .
-მადლობა გავუღიმე და კარტოფილი მოსახარშად დავდგი , ბიჭებო მე უცებ წყალს გადავივლებ რა თუ შეიძლება მიხედეთ კარტოფილს
-კარგი მარიამ
-მათხოვებთ რამეს ?
-კი დათასი უფრო მოგერგება
-კარგი უთხარი მათხოვოს
-შენ არ ელაპარაკები ?
-არა , გავეკრიჭე
-ოხ რა ბავშვები ხართ
-მიდი რა
-კარგი
-დათაააა , დათა ,
-ხოუ
-მარიამს რამე ათხოვე რა
-მე?
-ხორა კიარ შეგიჭამს
დედას ოთახიდან ავიღოთ რამე
-აუ ეგ სულ დამავიწყდა
-წამო მარუს
-მადლობა დავით
-მარიამ გცემ
-რასიზამ ? გადავიკისკისე
-ოხ აითურმე რატოა უძლური ასე რომ გაუცინებ როგორ გეტყვის უარს
ოთახში შევედით სადაც უამრავი ფოტო იყო , მათი ბავშობა კიდევ ერთი პატარა , კარადიდან გრძელი სარაფანი გამოიღო ცისფერი იყო გვირილებით ისეთი მერომ სულ მინდოდა და ვერსად ვნახულობდი ,
-ვაიმეე რალამაზია
-გაეცინა , ეს დედას სარძლოსთვის აქვს ნაყიდი , იქნებ ჩვენი გემოვნება დაემთხვეს და მოეწონოსო
-ეე მაშინ დადე მანდ და რამე სხვა მომეცი
-მარიამ , აიღე და ჩაიცვი
-მადლობა , არიცისეთი ბრაზიანი უნდა იყო როგორიც ჩანხარ
სააბაზანოში შევედი უცებ გადავივლე წყალი ტმა ავიკოსე სველი იყო მაგრამ მიყვარდა სველი თმით სააბაზანოში შევედი უცებ გადავივლე წყალი ტმა ავიკოსე სველი იყო მაგრამ მიყვარდა სველი თმით ყოფნა , საძინებელში გავედი და ის კაბა უცებ გადავიცვი მართლა ულამაზესი იყო თანაც ჩემი თვალების ფეერს უკეთ კვეთთდა მისაღებში გავაპირე გასვლა როცა გიოს მაგგიდაზე გოგოსთან ერთად გადაღებული ფოტო ვნახე ძალიან საყვარელი გოგო იყო ისე , არმესმის ასეთი ბიჭი როგორ უნდა მიატოვო და სხვას გაჰყვე , ნუ ალბათ არიყო ყველაფერი ისე როგორც მე მეგონა , მისაღებში გავედი ბიჭებს კარტოფილი მოეხარშათ და გარეთ გასულიყვნენ , მზადება დავიწყე ყველით გავაკეთე და კიდევ კარაქი მოვასხი ბოლოს , ისეთ გემრიელი სუნი ჰქონდა სულ როარ გყვარებოდა შეგიყვარდებოდა
-გიოოო , გიოო , გულლიიი
-მარიამ რამოხდა
-არაფერი ნუ გეშინია
-მშვიდობაა ? აუუ რასუნია მმმმ მარიამმ რა გააკეათე ?
-შენ არ გაჭმევ
-აუუუ ძმა არვიცი რასვუზამ ამას , გამომეკიდა მთელ სახლში ჩემი სიცილი ისმოდა , ბოლოს გავიქეცი და გიოს უკან დავიმალე
-ხუჭუჭა მიშველე შენი ძმა მოკვლას მიპირებს
-ნუ ბავშობთ ეხლა გაცივდა
-ააა ხო
მაგიდა სამივემ ერთად გავშალეთ თეფშზე კიდე დავუმატე ორივეს კარაქი , ჭამა ისე დაასრულეს სახეები უბრწყინავდათ , კარზე ვიღაცამ რომ დააკაკუნა შემეშინდა თომა არ ყოფილიყო გიომ მიხვდა რაშიც იყო საქმე და ხელი ძლიერად ჩამჭიდა , კარი დათამ გააღო მართლაც თომა იყო ,
-მარიამი აქაა ?
-ოჰ , კი აქაა მერე ?
-რა მერე დაუძახე ველოდები უნდა წამოვიდეს
-თუ სურვილი ექნება კი , მარიამ გეძახიან
-თომა გამარჯობა
მკლავში მწვდა და ეცადა სხალიდან წავეყვანე
-გამიშვი სწრაფად ! შენ თავი ვინ გგონია ? რა უფლებით მიგყვარავ უკითხავად სადმე ?
-შენ რა გინდა სახელი გაგვიტეხო ? , ხელის გარტყმა სცადა ისევ თუმცა გიომ ხელი დაუჭირა
-არ გაბედო და ამ ანგელოზს მეორედ ხელით არ შეეხო თორემ ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ
-შენ ვაფშე ვინ ხარ რო ჩემი დის დაცვას ცდილობ
-დის? შენ საერთოდ სიტყვა და იცი რაარის ? შენ ძმა ხარ ? ცხოველი ხარ გესმის ცხოველი ძმა საკუთარ დას ისე არ ექცევა როგორც შენ თქვენ არც მამამ და არც შვილმა არ იცით ქალის დაფასება და იცოდე მარტო დარჩები გპირდები რომ შენ მე ვერ მნახავ დღს ჩემი ძმა ჩამოვა ძმა რომელმაც გამზარდა და მართლა არ მიგრძვნია მისხელში უმამობა რა ჯანდაბათ მინდა ან შეენნაირი ძმა ან მისნაირი მამა , ჭირსაც წაუღიხართ , მან უკვე გააკეთა თავისი არჩევანი თავის დროს დამტოვა და წამოვიდა ეხლა კი როგორც გინდა ისე ეპატრონე , და კიდევ მარიამი და ნათია ცხოველები კიარა ქალები არიან რომელების ღირსიც ნამდვილად არცერთი არხართ , ეხლა კი ძალინ გთხოვ მიბრძანდი აქედან , არვაპირებ შენ გამოგყვე ვინც გინდა ის კვდებოდეს , დედა უკვეჩამაკვდა ხელში უმისობაას თუ გავუძელი თქვენ არსდროს არსად არ დამაკლდებით , კარგად , სიტყვის თქმის უფლებაც არ მივეცი ისე შევედი სახლშ და საძინებელში გავედი , მალევე წასულა , გიო შემოვიდა ოთახში
-მარიამ , პატარავ კარგად ხარ ?
-კი არ ინერვიულო გამოვალ ეხლავე , მადლობა რომ დამიცავი
-არასდროს მივცემ უფლებას ვინმეს ამ ქვეყანაზე რომ შენ რამე გავნოს ,
შენ რომ რამე გატკინონ მეც მატკენენ პატარავ , მადლობა რომ დაბრუნდი ჩემს ცხოვრებაში და თავიდან გამაფერადე მადლობა შენ რომ არსებობ,
-ჩემო ხუჭუჭავ ჩავეხუტე და ვთხოვე მარტო დავეტოვებინე , თავი დავიმშიდე და გავედი მეც
-მარიამ
-დათა კარგად ვარ მე მასე მარტივად ვერ დამამრცხებენ ,გავეკრიჭე
-მოიდ აქ შე პატარა მაიმუნო ,გულში ჩამიკრა და თავზე მაკოცა , ახლა ჩვენი ძმაკაცი მოვა და ჩვენ წაგიყვანთ შენ ძმასთან
-კიმაგრამ ,
-არავითარი მაგრამ შენ ჩემი დახარ
-მადლობა ,
-ასე გამიღიმე სულ და ეგეც საკმარისია
-ძმა წავდით ?
-კიკი მოვა ის
-კაი მოდი , მანამდე ჭაამა დავასრულოთ თორე ისეთი გემრიელი იყო ვერ ველევი
-ოხ შე ღორმუცლა საუზმობას მორჩნენ ცოტა მივალაგეთ იქაურობა და ქუთაისში წავედით , მთელი გზა არცერთი მაძლევდა მოწყენის საშუალებას , დათას ძმაკაციც კარგი ბიჭი იყო , ნუ მთელი გზა ვიცინოდით ვმღეროდით ყველა სიმღერას ვყვებოდით ვიცოდდით თუარ ვიცოდით მაინც , ჩავაღწიეთ არ ვიცოდი სახლში როგორ მეთქვა რომ თომამ გამარტყა მიშო გაგიჟდებოდა ,სახლის კარზე გიომ დააკაკუნა , კარი ლიაკმ გააღო გაკვირვებულმა შეხედა გიოს მართლაც გასაკვირი იყო მისი ჩვენს სახლთან დანახვა , მიშოს დაუძახა , როგორც კი გიო დაინაახა მე მიკითხა
-მარიამი ხომ კარგადაა ? აქ რატომ ხარ?
-გამარჯობა, მარიამი კარგადაა მაქნაში ზის
-ვინმე ამიხსნით რა ხდება ?
-წამო რა ძმობაში მარიამთან , მაგრამ იცოდე შენი რეაქციის ეშინია როცა გეტყვის
-რაუნდა მითხრას ნუ გამაგიჟეთ
-ჩვენზე არაფერი ყოველ შემთხვევაში
-კაი წამო
-მარიამო , ისეთბილად ჩამეხუტა რომ მისთვის ხასიათის გაფუჭება აღარ მომინდა
-ძამ მომენატრე
-რამოხდა პატარავ ? აქ რატო ხარ ?
-შენ არ მოგენატრე ხო ? ნეტა არ ჩამოვსულიყავი
-მარიამ რასაუბარია ეგ , ლოყაზე რაგჭირს ?
სულდამავიწყდა რომ სისხლჩაქცევა მქონდა და ტონალური მაინც წამესვა
-არაფერი
-მარიამ წამოდი სახლში
სახლში შევედით ლაშაც და ლიკაც გაკვირებულები იყვნენ რომ დამინახეს , ბებომ იმდენი მკოცნა ლამის დავილიე , ნუ ყველაფერი მოვუყევი როგორ და რატომ გამარტყა თომამ , როგორ მიპოვა დათამ გათიშული ქუჩაში , როგრო მობრძანდა ბატონი გიოს სახლში და ჩემი ძალით წაყვანა სცადა , სცადა ისევ დაერტყა და ძალის გამოყენებით წავეყვანე ,
-მაგ სი** უყურე ერთი როგორ გაბედა ჩემი დისთვის ჩემი გაზრდილი ბავშვისთვის ხელის დაკარება , მოვამტვრევ იმ ხელს რომლითაც შეგეხო ,
-ძამი დამშვიდდი რა , არ ღირს მაგათ გამო ნერვიულობა
-მადლობა ბიჭებო თქვენ სამივეს
-მადლობა არარის საჭირო მარიამიც ისევეა ჩემი და როგრც შენი , ცოტას ნერვებს კი მიშლის ხოლმე მაგრამ
-ოხ დათა , მომინდომა ჩემი ძმობა ,
-მარიამ ,
-კარგი ხო , შენც ჩემი ძმა იყავი , მადლობა ყველას რომ ჩამომიყვანეთ , დღეს დარჩით რა
-ხო დარჩით ყველა დავეტევით ,
-არა , არგვინდა შეგაწუხოთ
-მე შეგაწუხეთ თქვენთან რომ ვიყავი ?
-არა პატარავ რას ამბობ
-ხოდა არც თქვენ არ გვაწუხებთ , ძამ რესტორანში გავიდეთ რა მშია , გვშია
-კარგი პრინცეს მოემზადეთ და წავიდეთ
ძალიან მსუბუქი მაკიჟი გავკეთე შავი მაღალ წელიანიი ჯინსი ჩავიცვი თეთრი ზურგმოხდილი ზედა და თეთრი კეტები , ნუ საყვარლად ვიყავი , თმა გავიშალე რადგან გიოსაც უყვარდა და მიშოსაც . მთელი საღამო ძალიან კარგად გავერთეთ , ბიჭებმა კარგად გაუგეს ერთმანეთს , დაახლოვდნენ ბევრი ვიცინეთ ბავშობის ამბებზე , მიშომ ჩემი ტხაობის ამბები მოუყვა ბიჭებს რაზეც დათა გულიანად იცინოდა ,
-ოხხ მიშოო მოხვალ სახლში
-რაიყო დაო?
-ამის სასაცილო რომ გამხადე
-არყოფილიყავი თხა და არ დაგცინებდა არავვინ
-დიახაც აბა შენი ნერევბი ვისუნდა ეჭამა მერომ თხა არ ვყოფილიყავი ?
-ანუ მეც მასე მიპირებ ?
-ოჰჰ შენ უარესად ბედოვლაათო
-მარიამ შეიძლება ვიცეკვოთ ?
მიშოს გავხედე და როცა მივხვდი რომ არ გაბრაზდებოდა დავთანხმდი , ასე მეგონა მთელს რესტორანში მარტო მედა გიო ვიყავით , ძალიან თბილი თვალებით მიყურებდა , მომინდა მეკითხა მიზეზი მაგრამ თავი მხარზე ჩამოვადე , და უხმოდ ყველაფრის გარეშე ვყვებოდით მუსიკას , ყველაფერი იმდენად მომწონდა არ მინდოდა ბიჭების წასლა მომინდა მათაც ჩვენს გვერდით ეცხოვრათ ახლოს სადმე , როცა მივხვდი რომ მუსიკა აღარიყო და უბრალოდ ვიდექით ასე დებილებივით გამეცინა ,
-გიო
-ჰოუ
-დასრულდა მუსიკა
-ვუი , ვაახ ჩემი
-კაი წამო გარეთ გავიდეთ რა
-ცუდად ხოარ ხარ?
-არა ძალიან კარგად ვარ , კარგი წამოდი ბავშვბთან მაინც მივიდეთ თორე ის ბედოვლათი დაგვცინებს
-მომწონს რომ კინკლაობთ ,
-ჰმმ რატომ?
-ისე , შუბლზე მაკოცა და მაგიდასთან დავბრუნდით ჩემი ვარაუდი სწორი იყო მართლაცდაგვცინოდა ის ბედოვლათი , ბებომ დარეკა რომ ნიკოლოზის მდგომარეობა დამძინმდა და სასწრაფოთ საავადყოფოში გადაიყვანეს , ყველაფერ კარგს ცუდი მოსდევს სულ , ვერ ვიჯერებდი უბრალოდ , აღარ მინდოდა კარგი მომხდარიყო რამე რადგან მეგონა ცუდიც არ დააყოვნებდა , საავადყოფოში გავიქეცით ყველანი ძალიან შეშინებულები ვიყავით , მაგრამ არავინ ვტიროდით მიუხედავად ჩემი სუსტი ნერვებისა მაინც ვცდილობდი ცრემლი არ დამენახებია ვინმესთვის რადგან ვიცოდი ისინიიც არანაკლებად ნერვიულობდნენ , ნიკოლოზს მშობლები არ ყავდა დედიკოს დაქალის შვილი იყო , მაგრამ იტალიაში ყოფნის გამო დედა მას ვეღარ აქცევდა ყურადღებას , თუმცა მიშო შეძლებისაგვარად ედგა გვერდით მაგიტომაც იყო ნათლია ჩემი უფრო გაამყარეს ჩვენი ახლობლობა და დაგვანათესავეს , მთელი სამი საათი ველოდეთ მის ექიმს ლამისს სული დავლიე ისე მეშინოდა რომ რამე ცუდი არ ეთქვა ბოლოს , მიშოს ვთხოვე
-ძამ მიდი რა გაიგე რამე თორე გავგიჟდები
-დამშვიდდი პატარავ არავინ არაფერს გვეტყვის ექიმის გამოსვლამდე
-გარეთ გავალ მერა
-მიდი ,
ჰაერზე გავედი თორე საავადყოფოში ყოფნა იმ დღეს მახსენებდა მანანა რომ მოვიყვანეთ აქ , გიოც მოვიდა ,მოვიდა და ისე ძლერად ჩამეხუტა რომ სუნთქვა შემეკვრა
-მარიამ
-კარგად ვარ
-კარგად იქნება პატარავ
-იმედიმაქვს
-მოდი ჩემო თოჯინავ
-აღარმინდა რამე კარგი იყოს ჩემს ცხოვრებაში
-რალაპარაკია ეგ
-ყოველთვის მოსდევსს ბედნიერებას უბედურება დავიღალე უკვე ამ ყველაფრით ნუთუ სულ იმის შიში უნდა მქონდეს რომ ბედნიერების დროს შეიძლება რამე ძალიან ცუდი მოხდესს?
-მოდი პატარავ მოდი ჩამეხუტე , მოდი და იტირე ნუ იკავებ თავს
-არვიკავებ , არადა სადაცაა ყელში მოწოლილი ბურთი დამახრჩობს
-მარიამ , დედა არ გენატრებ ა?
-გიო
-მარიამ , უნდა იტირო პატარავ
ცრემლებმა დედის გაგონებაზე თავისით დაიწყეს სვლა , ისიც აქ დავკარგე ვთქვი ჩუმათ მისი ტუჩები შუბლზე მეხებოდნენ , ძალიან მამშვიდებდა ეს ადამიანი
-იქ იყო რრამე სიახლე?
-ჯერ არაფერი
-ოჰჰ
-წამო მანქქანაში დაიძინე და თურამე გეტყვი
-არა მეშინია მარტო
-მეც ვიქნები
-არა ჩემებიც ცოდოები არიან შეეშინდებათ
-შენმა ძმამ გამომიშვა და შენი თავი მე ჩამაბარა
-კარგი
მანქანაში უკანა სავარძელზე დაჯდა და თავი მის კალთაში ჩამადებინა თმაზე მეფერებოდა თუმცა დაძინებას ვერ ვახერხებდი , უბრალოდ ყველაფერზე ეხლა მეფიქრებოდა ვცდილობდი მაინც თვალები დავხუჭე და სისველე ვიგრძენი ლოყაზე გიოს ცრემლი დამეცა , პირველად ბიჭის ცრემლი მიშოსგან ვნახე დედის გასვენებაში და მეორეც ეხალ , სწრაფად წამოვდექი
-გიო , რაგჭირს?
არაფერია პატარავ მაპატიე
-მომიყევი
-არაფერი უბრალოდ
-მითხარი რა
-მარიამ , არც მე ვარ იმდენად ძლიერი რომ შენს ტკივილს ვუყურო დანახვის პირველივე წამიდან ვიგრძენი შენს მიმართ რაღაც არა ამ ქვეყნიური მაშინ პატარები ვიყავით ორივე არასდროს დამავიწყდება ის დღე კლუბში რომ დაგინახე , გახსოვს იმ ღამით თომას გამო ჩემთან მოისურვე დარჩენა მაშინ დაგპირდი რომ მხოლოდ ჩაგეხუტებოდი და დავიძინებდით , მაშინ ყველაზე ბედნიერ კაცად ჩავთვალე თავი რადგანნ მენდე მხოლოდ ერთი დღის გაცნობილს მენდე , ბავში იყავი მაგრამ შენი ბავშრობა ის სილაღე ჩემზეც მოქმედებდა , მაშინ როცა ისევ დაბრუნეება გადაწყვიტე იტალიაში ერთი გგოოგო გავიცანი შენი წასვლთ გამოწვეულ დარდს მასთან ვიქრობდი , ის საერთოდ არ გგავდა , უბრალოდ ისე გულის გადასაყოლებლად იყო , როცა მირეკავდი მწერდი , ისეთი აცანცარებული დავდიოდი , აი მაშინ გაგიცნო დათამაც ის ჯერ კიდევ 15 წლიდან გიცნობს არ გენახებოდა მაგრამ იცოდა რომ მისი სარძლო უნდა ყოფილიყავი , ხო სარძლო იმიტომ რომ სიგიჟემდე მიყვარახრ , ჯერ კიდევ გუშინ როცა უგონოდ მოგიყვანა დათამ ისე შემეშინდა ისერომ მეგონა სამუდამოდ შემეძლო დამეკარგე , მაპატიე მაპატიე მაგრამ მიყვარხარ , პირველი კოცნა მომპარა თუმცა ვერ ვიტყვი რომ უხეშად ისე ფრთხილად და სიყვარულით მკოცნიდა ისე ფრთხილა თითქოს ცდილობდა არ ეტკინა ჩემთვის, ისევ მისი ცრემლი დამეცა ტუჩზე , კალთაში ჩავუჯექი და ძალიან მაგრამ ჩავეხუტე
-ჩემო ხუჭუჭა , მეც მიყვარხარ მაგრამ ემ გუშინ კიარა მაშნ მივხვდი დათა რომ ვნახე იტალიაში და შენზე მომიყვა სული ამიფორიაქდა მაშინევე მივხვდი რომ შენი ტკივილი ძალიან ძლიერი იყო , აი თვალები რომ გავახილედა ჩემს ხელს ჩაჭიდებული დაგინახე ძალიან გამიხარდა რომ ისევ შენ მიხსენი იმ იდიოტისგან მადლობა შენ რომ არსებობ
-ჩემო პატარავ , ყელას ვინც შენ შეგეხება მოვამტვრევ ხელს ,
მის გულის ცემას ვუსმენდი მივეხუტე და ასე ჩუმად ვიყავით , თმაზე მეფერებოდა ჩამეძნა კიდეც იმდენად მომწონდა მისი სითბო მისი გულისცემის ხმა რომ უდარდელად დამეძნა თითქოს სადარდებელი არ მქონდა ბავშივით ტკბილად მეძინა ისეთი კარგი იყო იმ სითბოში ძილი როგორიც სიყვარულს ახლავს თან რომ არ მინდოდა გაეღვიძა , ისე ტკბილად ეძინა პატარა ბავვშვს გავდა ჩემი თოჯინა , მეშიოდა მას არ ტკენოდა , არ მინდა ოდესმე ჩემს ან ვინმე სხვის გამო მის ლამაზ თვალებზე ისევ ვნახო ცრემლი ,ჩემი პატარა ნეტა დედამისს რომ გავეცანი დამრთავდა ნებას მისი ქალიშვილი მომეყვანა ცოლად ,? ნეტა ჩემნაირი სიძე თუ ეენდომებოდა , ალბათ ენდომებოდა რადგან მისი შვლი ამ სამყაროში ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარს , ჯერ კიდევ პატრაა თუმცა იმდენად სევდიანია მისი თვალები თინეიჯერობის არაფერი ეტყობა , მინდა რომ მისი მოციმციმე თვალებით დავტკბე როცა ბედნიერი იქნება ყველაფერს გავაკეთებ იმისთვის რომ ის უბედნიერესი ქალი იყოს , საკუთარ თავსაც ვპირდები და თქვენც ქალბატონო მანანა ,,, ტელეფონის ეკრანი ანათდა მიშო იყო ვეცადე ჩუმათ მეპასუხა
-ხოძმა
-როგორარის?
-ძინავს , ნიკა?
-ჯერ ისევ არაფერია
-სახლში წავიყვანო ?
-არა გაბრაზდდება
-მაშინ აქ ვარ , ეშინია მარტოს
- ვიცი , იმიტომაც გაგიშვი
ტელეფონი გავთიშე და ისევ მძინარეს დავხედე ჩემზე მოხუტებლუს ტუჩები საყვარლად ქონდა დაბრეცილი სახეზე თმა ჩამოყროდა და აშკარად არ მოსწონა ისეთი გაბუტული სახე ქონდა , ღმერთო მადლობა რომ ეს ჩემთვის გააჩინე , გავიფიქრე თმა გავუსწორე და შუბლზე ვაკოცე მალე მეც ჩამეძინა ,
-გიოო, გულიიიი , გული
-დილამშვიდობისა
-დილამშვიდობისა , ლოყაზე ხმაურიანათ ვაკოცე
-შენ მე სულ ასე გამაღვიძე და მშვიდობიანი იქნება
-კარგი , გავეკრიჭე
-კარგად გეძინე ა?
-კიი , შენ ? ხოარ გტკივა ფეხები
-ბუმბულივით მსუბუქი ხარ რას უნდა ეტკინა
-კარგი წამო რა ნიკასთან
-კარგი პრინცესა ,
საავადყოფოს შენობაში ხელჩაკიდებულები შევედით , მიშოს ვუყურებდი რეაქცია არ ქონია ან იცოდა ან არაფრის თავი არ ქონდა
-ძამ როგროაა ?
-პრინცეს გაიღვძე ?
-კი , ნათლია როგორააა ?
-ეხლახანს გამოვიდა ექიმი ველოდებით
-ექიმიც მალე მოვიდა , გვითხრა რომ ნიკას გული სამჯერ გაუჩერდა და მძიმე ღამე გადაიტანა თუმცა გადალახა და ეხლა უკვე უკეთ იყო ,
-შეიძლება ვნახო ?
-კი
-მადლობა ,
ნათლიასთან შევედი , ისეთი მშვიდი იყო ისე ეძინე თითქოს წუხანდელი ღამე ბრძოლაში არ გაატარა , ძალიან მომენტარე ნათლი , გაიღვიძე რა , იცი შენი ნათლული იმ ხუჭუჭაზეა შეყვარებული , გუშინ გამომიტყდა რომ ვუყვარდი , მასაც ისეთივე გრძნობით როგორცმე , ნაათლი იცი როგორ მაკლიხარ ეხლა ხომ ჩამეხუტებოდი და მეტყოდი მომესწრო ნათლულიო ჰა , ხელზე მოვკიდე ვცდილობდი მისი ცივი ხელები როგორმე გამეთბო , თავი ვეღარ შევიკავი და მთელი დაგროვილი ემოცია ამომასკდა , ვიროდი მაგრამ ხმით ალბათ გარეთაც ისმოდა ისე , გული ამომიჯდა როგორია უყურო ჩუმს ადამიანს რომელიც სულ გამხნევებდა სულ შენს გვერდით იდგა ეხლა კი ესე უბრალოდ სძინავს , უკვე ძალა მერთმეოდა ხელზე რომ მომიჭირა მეგონა მომეჩვენა თუმცა კიდევ ერთხელ ვიგრძენი , ექიმთან გავიქეცი
-ექიმი ექიმი ,
-მარიამ რამოხდა
-ხელი გაამოძრავა
-რამოხდა ?
-ხელი მომიჭირა ვესაუბრებოდი და ხელი მომიჭირა
-კარგი ეხლავე ვნახოთ
ექიმი სინჯავდა , თვალებიც გაახილა
-ვაიმეეეეეეე გაიღღვიძააააააააააააააააა , მიშო გაიღვიძა ნახე
-დაგვიბრუნდა
-ლიკა სადაა ?
-ძინავს
-რადროს ძილია გაიღვიძოს ,
-ექიმო როგორი მდგომარეობაა ?
-ყველაფერი კარგადაა გილოცავთ , შეიგიძლიათ მოინახულოთ არ დაღალოთ ოღნ
-ნათლიიი , ნათლი როგორ მომენატრე
-მარიამო
-ვაიმე ,
-ნუტირი რა
-ღმერთო რა ბედნიერებაა ,
-ძამი ჩვენი ნიკა , ძაამ
-ვახ ძმა რამაგრა მომენატრე ჰა
-კიმაგრამ რამდენი ხანი ვიყავი ასე
-სამწელზე მეტია . მარიამი თვრამეტისააა უკვე
-რააოო ? ვაახჩემი რამდენი რამ გამომიტოვებია
-არაუშავს დაგაწვეთ
-ნიკოლოზ , ეს გიოა
-მახსოვს ეს ხუჭუჭა მე
-ძმა გილოცავ დაბრუნებას
-გაიხარე
-ლიკა სადაა? ან ლაშა
-ლაშა მოსაწევად იყო გასული ჯერ არ იცის რომმობრუნდი ამ ქვეყნად
-ოხ შენი
-ლიკას ძინავს არც იმან არ იცის
-როდის გამწერე?
-შენ ში* ხოარ გაქ რას გაგწერენ ახლა გაახლე თვალი
-ატრაკებ
-წავალ მე ლიკას დავუძახხებ
-რას დაუძახებ ფერი არ გაქ სახეზე კარგადხარ ?
-კი უბრალოდ არ მისაუზმია
-მიდი ჯერ საახლში წადით შენდა გიო საუზმე მოამზადე , ყავა დალიე წყალი გადაივლე ამ მიცვალებულს საჭმელი წამოუღე და მერე მე წავალ
-კარგი
სახში წამიყვანა გიომ , გზაში რატომღაც ჩუმად ვიყავით ორივე , სახლში მისულებს ბებო წასულიიყო უკვე საფლავზე , ის ყოველდღე დადიოდა დედასთან ,
-მარიამ მართლა კარგადხარ ?
-კი
-რამე გაწყენინე ?
-არა ეგ რა შუაშია ?
-რავიცი
-ჩამეხუტე რა
-მოდი ჩემო პატარავ მოდი , ხოიცი ძალიან მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ
იმდენად ძლიერად ჩამიკრა გულში რომ თითქოს ჩემი ტკივილი გადაქონდა მასთან , ის ასეთი იყო , ყველაზე გამორჩეული თბილი მზრუნველი , ცოტახანს ასევიყავით
-მარიამო
-ბატონო
-ხომგშიოდა
-კი
-ხოდა ადექი მე გაგიკეთებ ეხლა რამეს შენ წადი იბანავე რომმოხვალ მზაად დაგახვედრებ
-მიყვარხარრრრ
-მეც პატარავ მიდი
წყალი გადავივლე მართლა მომიხდა , ამდენი სტრესის მერე შხაპი ყველაფერზე მეტად მჭირდებოდა , საკმაოდ აცივდა უკვე მარამ სახლში სიცივე აარ მაწუხებდა ამიტომ დათას მოცემული კაბა ჩავიცვი და გავედი
-ვაუუ
-რამოხდა
-დედიკომ ეს კაბა ზუსტად შენს ტანზე იყიდა
-ალბათ , გავეკრიჭე მაგრამ რძლისთვის იყიდაო დათამ
-აბა შენ ვინიქნები მალე
-ააამ რავიცი
-მოდი მოდი ისაუზმე პატარ ქალბატონო
-შენი ძმა სადაა ?
-წავიდა დილით სახლში
-აჰა
-თომას ხოარ დაურეკავს ?
-არა
-დაიფიცე
-შენს თავს გეფიცები
-კარგი , ვისაუზმე ყავაც დავლიე და საავადყოფოში უნდა წავსულიყავი მიშომ რომ დამირეკა
-მარიამ
-ბატონო
-ნიკა
-რამოხდა?
-არაფერი ნიკამ თქვა ძალიან მომენატრა და მალე მოვიდესო
-ოხხ , მოვდიოდი ისეც გამიხეთქეთ გული
-საჭმელი წამოუღე
-მომაქ
საავადყოოში მხოლოდ მედა ნიკოლოზი დავჩით მიშო და გიო სახლში წავიდნენ ცოტას დავიძინებთო , ლიკას ჯერ კიდევ ეძინა ლაშამ კი არ ვიცი იცოდა თუ არა
-მოიცა ახლა ლაშასთან დავრეკო
-ალო
-ალოდა ზურნა შენ
-რომელიხარ ? მოიცა , მოოიცა გაიღვიძე ა
-არა მძინარე გებაზრები
-ვაახ ჩემი კარგი მოვ****
-ბიჯო მარიამს ესმის
-იზვინი ცუნცულ
-მოეთრიე
-ლიკამ იცის ?
-აარაა ძინავს
-კაი გავუვლი წამოვიყვან
მალე მოვიდნენ უნდა გენახათ ლიკა თავს როგრო იკავებდა რომ არ ატირებულიყო ბოლოსდაბოლოს ბავშობის მეგობარია
-ვაიმე ნიკააა
-ჩშშშ ტირილს და მოთქმას არ ვართ
-აუშეჩემ მომენატრე ეეე
-კაიერთი ატრაკებ
-ეს რახოდზეა ნახე ტო
-ჰოაბა ვერც კი შეატყობ ოთხი წელი თუ კომაში იყო
-ეეე მარჩიელობა ხოარ დაიწყე ტო , მიწანასწარმეტყველე ერთი როდის მეშველება ,. ისეთი კისკისსი ხმა გადიოდა გარეთ ალბათ სხვებსაც გადაედო ჩვენი ბედნიერება
-წამიყვანეთ რა სახში
-ბიჯოოო , ნუმიშლი ნერვებს ჯერ არაო ექიმმა
-კაი ხო , იმ ექთნის სახელი მაინც გამიგეთ
-რომლის ?
-ეეე ეგრე ხუჭუჭა წითურის
-მაგაზე გაწყნინებ ? ეხლავე ნათ
-გამარჯობა ,
-გამარჯობათ
-თქვენი სახელი ?
-ემილი
-მარიამი , გავეკრიჭე
-რამე გაწუხებთ ?
-მე არა იმას , ნიკაზე ვანიშნე
-ეგ ხომ ის ბიჭია ოთხი წელი კომაში რომ იყო
-კი
-გაიღვიძა ?
-კიი , თან იწინასწარმეტყველა რომ ჩემი რძალი უნდა გახდე
-ბატონო ?
-არაფერი არა , ჩვენ უნდა წავიდეთ და იმ ბედოვლათს მიმიხედე რა გთხოვ
-მივხედავ ესეთიაჩემი სამსახური
-მადლობა
-რაო?
-რაოდა ოგხედავს
წამოვედით , მართლა ეძინათ ბავშვებს ლიკამ და ლაშაამაც დაიძინეს მაგრამ რაღაც არ მასვენებდა , დედასთან მომინდა წასვლა და საუბარი იმდენად მომენატრა რომ სახლში მის სურნელს ვეძებდი , უკვე იმდენად გამიჭირდა რომ შუაღამით ჩემი ძმის მაქნანა მოვიპარე და მასთან წავედი
-დეეე, დედი დედიკო, მომენატრე დე , მოდი რა გთხოვ ჩამეხუტე დე , შენი სურნელი მომენატრა ჩემო ლამაზო დედიკო , მაპატიე დე ყველაფერი მაპატიე ჩემი უაზრო სიტყვები მაპატიე გული რომგატკინე მაპატიე რომ ვერ მოგისწარი და დღეს მანდ წევხარ მაპატიე დეე , დე იცი პირველად შემიყვარდა ვიღაც , პირეველად იცი რასაყვარელია ? აი ძალიან თბილი მყავს დე შენსავეთ მივლის , ჩემი ტკივილი ისევე ტკივა როგროც მე მტკივა დეე ჩემო გულო ჩემო ანგელოზო ვიცი რომ აქ ხარ და გესმის ჩემი , ვერ დაგემშვიდობე როგორც წესია მეხომ პატარა ვიყავი დედი , ვერ ვაპატიე მას მომაკვდავს ვერ ვაპატიე იმ არჩევანის გაკეთება რაც გააკეთა , ვერ ვაპატე ჩვენი მიტოვება დეე , ბოროტი ვარ ? ბოროტი ვარ რომ ვერ ვაპატიე? ნუთუ შეიძლება კაცს აპატიო ცხოველობა , აპატიო ის რომ მისი შვილიც ისეთივე ცხოველი ჰყავს გაზრდილიროგორიც მანაა , ნეტა შენზეც თუ გაბედა ოდესმე ხელის აწევა ? აუუ დე მოდი რა სულზე შემიბერე დე მეწვის ძალიან მეწვის ჩემო მებრძოლო ქალო , მაგალითი ხარ დედი ჩემთვის იმისა რომ ვიცოცხო ვიბრძოლო და გავაკეთო ის რაც ჩემი აზრით არ შემიძლია მაგრამ დეე მხოლოდ ერთს გპირდები იამაყებ ჩემით , საფლავის ქვას ვეხუტებოდი , ჩამეძინა იქ როცა გავიღვიძე საავადყოფოში ვიწექი გიოს ჩემი ხელი ეჭირა მიშოკი თმაზე მეფერებოდა
-მარიამ
-რამოხდა?
-იცი როგორ შეგვაშინე ?
-აქ რატომვარ ?
-მარიამ გათიშული გიპოვე საფლავზე
-მეძინა
-პატარავ
-ექიმს დავუძახებ
-მიშო , წყალი წამომიღე რა
-კარგი
-ჩემო სიცოცხლე იცი როგორ შემაშინე ? რომ გავიღვიძე არცერთთან არ გეძინა მიშოს მანქანაც არ იყო გირეკავდით თუმცა ტელეფონიც არ გქონდა თან
-მაპატიე
-ჩშშშ ეგ მეორედ არ მითხრა საპატიებელი არაფერი დაგიშავებია , ანგელოზო
-მე უბრალოდ დედა მომენატრა , ცრემლები გადმომცვინდა ისევ
-მარიამმ , პატარავ გთხოვ დამშვიდდი და ისუნთქე რაა , ექიმოოო ექიმოო იქიმი ამის დედაა სადაა ექიმი იხჩობა უშველეთ ვინემ
-რამოხდა?
-არვიცი ისევ ვერ სუნთქავს , მოვკვდები ძმა მას რომ რამე დაემართოს
-ამის დედაშევე***
-კაი დაწყნარდით ეეეე ,
-რადამაწყნარებს ლაშა? ავდეგებით და ისევ იტალიაში გადავალთ
-მერე მანჩოს საფლავი ? ვერ გაძლებს მის გარეშე
-მართლაია
-მარიამის ახლობლები ხართ ?
-დიახ
-რეანიმაციაში გადაგვყავს
-რააა ?
-ასეა საჭირო სამი დღე იქ იქნება ფილტვები გაუცივდა , მძიმედ სუნთქავს ნერვიულობა და ტირილი კი საერთოდ უშლის ხელს იმაში რომ ისუნთქოს დამოუკიდებლად
-ანუ ?
-ანუ სამიდღე მარტო იქნება მხოლოდ ერთჯერ ნახავთ ერთი ადამიანი
-ეხლა რომ ვნახოთ შეილება ?
-ორიწუთით
-პატარვ
-გიო
-მარიამო, ჩემო ანგელოზო ძალიან გთხოვ არგაბედო არ გაბედო და რაფერზე ამ ქვეყნად არაფერზე არ ინერვიულო ჩემო ღვთაებავ გთხოვ
-ცრემლებიგაქვს თვალებზე , ლოყაზე ხელით ძლივს ვეხებოდი
-ძამი
-პატარავ , შუბლზე მაკოცა და ოთახიდან გავიდა
-ლაშა
-ნუ გვემშვიდობები ცუნცულ
-მე იქნედან ვეღარ მოვალ
-ჩშშშშ ეგ არ თქვა
-ნიკაც მანახეთ რა
-მარიამ მართლა გვემშვიდობები და ვიჩხუბებთ
-გთხოვთ ,
-ნიკამოიყანოს უთხარუ
რამდენიმე წუთში ისიც მოვიდა და ლიკაც
-მარიამ
-ლიიკ ,
-პატარავ , ჩემო თოჯინავ , არიტირო გთხოვ , იქაც მოვალთ მხოლოდ სამი დღით იქნები მხოლოდ სამი დღე
-მპირდები რომ მოხვალთ ?
-გპირდები რომელიმე დღეში ერთჯერ მოვალთ
-ნათლიას ძლიერი გოგო , რაგატირებს ტოო , აზზე მოდი თავი ხელში აიყვანე
-მიყვარხარ ნიკ
-მეც პატარავ , ეხლა ჩვენ გავალთ და გიოს ჩაეხუტე
-გული , დავბრუნდები უჩემოთარ დაგტოვებ გპირდები
-ჩემი ძლიერი გოგო ხარ შენ მიყვარხარ პატარავ სიცოცხლეზე მეტად ყველაზე და ყევლაფერზე მეტად ყველაზე ძვირფასი ხარ მათშოის ვინცგვერდით მყავს ანგელოზო
-უნდა გავიყვანოთ
-მარიამ მიყყვარხარ , წაიყვანეს ჩემიგოოგნა სამი დღეო მაგრამ როგორ გინდა გაძლო როცა იცი რომ მის ღიმილს სამი დღე ვერ ნახავ მის გაბრწინებულ თვალებს ვერ ნახავ უნდა გაუფრთხილდე მას ვინც გიყვარს
უნდა გაუფრთხილდე რადგან , როცა მიისი დაკარგის საფრთხის წინაშე დადგები ცა თავზე დაგემხობა , ვერ წარმოიდგენ უმისოდ ცხოვრებას , წაიყვანეს ჩვენი მარიამი , ჩემი ტიკტიკა , ლამაზთვალება გოგო , მისი ძმა გიჟს გავს .
-მიშო
-ჰო
-ძმა მისმინე , ასე არაფერი გამოვა სამ დღეში გადმოიყვანენ უკან , თავი ხელში აიყვანე
-ვცდილობ შენძმობასვფიცავარ
-მარიამს ფიზიკურად თუ ვერა სულიერად მაინცუნდა დავუდგეთ გვერდით
-ძმა ასე ჯერ არ მინახავვს დედა ცივ ნიავს არ აკარებდა , თვალის ჩინივით უფრთხილდებოდა, მეკიდე ნახე საერთოდ ვერ გავუფრთხილდი , საერთოდ
-კაი დამშვიდდი ახლა, გიომ რაქნას შენროასე მოთქვამ
-მე იმედს არ დავკარგავ ჩვენი გოგო ძლიერია
-მართლიახარ ძმა ძლიერია
-ნიკოლოზ ხომიცით რომ მარიამც ძალიან უყვარხართ , წადით და დაისვენეთ ეხლახანს გამოხვედით კომიდან ეგრე არ შეიძლება
-აუ ხო ბიჯო ეგ სულ დაგვავიწყდა წადი დაისვენე
-კაი ახლა ნუ ატრ****
-წადი ეხლა დროზე თურამე დაგიძახებთ
-კარგი
-მიშო წამო ძმა ყავა დავლიოთ
-კაი გიო წავიდეთ , ლაშა ლიკა თქვენც წამოდით
ყავა დავლიეთ ბევრიც ვისაუბრეთ მაიინც ძმა იყო იმ გოგოსი რომელიც სიგიჟემდე მიყვარდა , ყველაფერი ვუთხარი ისიც რომ მის დაზე ვიზრუნებდი და გავუფრთხილდებოდი , დამარიგა და გამაფრთხილა არასდროს მეტკინა მისი დისთვის თორე საკუთარ თავზე პასუხს არ აგებდა , დათას დავურეკე , ვუთხარი მარიამის მდგომარეობაზე ,ისიც მალევე ჩამოვიდა ძალიან შეშინებული იყო
-გიო , ბიჯო რაჭირს ?
-ფულტვები გაუცივდა
-მერე ?
-რა მერე სამი დღე რეანიმაციაში იქნება
-ვერ ვნახავთ?
-ვერა
-კაი რას ჩამოგიშვიათ ცხვირი? რეანიმაციას მინა არააქ?
-არ გვიშვებენ , რომ გხედავთ ენატრებით და ტირისო მერე კიდე ვერ სუნთქავ კინაღამ დამეხჩო , კინაღამ თვალწინ მომიკვდა
-შენ ხოარ უბერავ დამშვიდდი და წამო მინიდდან ვუყუროთ , ჩვენს მარიამს , წამო ძმა შნეც , როგორც გითხარი მარიამი ჩემი დაცაა
-გაიხარე ბრატ
ექიმს ბევრი ეხვეწა დათამ , ბოლოს მაინც დაითანხმა , მინასთან მივედით , ისეთი მშვიდი სახით ეძინა ისეთ მშვიდი იყო , რომ მეც და ყველასაც გადმოგვედო მისი სიმშვიდე , თითქოს გულმა იგრძნო რომ კარგად იყო , რთულია უყურო შორიდან რა ტკბილად სძინავს , მაშინ როცა ძლივს სუნთქავს , თუმცა ისეთი სიმშვიდდით რომ იქედანაც ცდილობს დაგამშვიდოს
-აჰა რაგითხარით მე თვქენ , არ გაბედოთ და იმედი არ დაკარგოთ ! ვინ არ ყოფილა ასე გამოვა მდგომარეობიდან ჩემი გოგო ძლიერია
-შენ გაიხრე რა
-თავს დამნასავედ ნუთვლი , ხოიცი ამწუთას რომ ეღვიძოს და მასეთი დაგინახოთ ორივეს გაგიბრაზდებათ
-კი ძმა მართალი ხარ , წავიდეთ ეხლა დავიძინოთ , დილით რომმოვალთ მოგვცემენ ნახვის უფლებას
სახლში წავედით , მარიამმის ოთახში ვითხოვე დაძინების უფლება , მის საწოლზე მის ბალიშშს ჯერ კიდევ მისი სუნი ჰქონდა სურათებს ვათვალიერებდი , პირველად ფოოტო მაშინ გადაგვიღო დათამ კლუბში სულ პირველად რომ ვნახე , აშკარად არ ვიცოდით რომ გვიღებდნენ , მეორედ რომიდიოდა მაშინ ერთი ორი ვიდეოც გვაქ მანდარინის ხეზე , ძალიან მინოდადა ამ წამსაც ისე გაეცინა როგორც ამ ვიდეოში იცინოდა , ჩემი პრინცესა ,
*** მარიამთან
თვალების გახელა არ მინდოდა ვიცოდი რომმიყურებდნენ, არ მინდოდა ენერვიულათ ამიტომ რაც თუ ძალა მქონდა იმ წამს მოვიკრიბე , ძალიან მშვიდი სახე მივიღე , არ მინდოდა მათ შეშინებოდათ , გარეთ ის ადამიანები მელოდებიან ვინც ძალიან მიყვარს მათ გამო მაინც უნდა გავძლიერდე არ შემიძლია მათ ტკივილი მივაყენო ჩემი წასვლით , არ მინდა რომელიმეს გულიი სტკიოდეს იმის გამო რომ მოვენატრები , ვიცი რასაც ნიშნავს როცა გენატრება როცა ძალიან გინდა შეეხო და ვერ ეხები , ექიმი რამდენჯერმე შემოვიდა არაფერს მეუბნებოდა , მსინჯავდა დაგადიოდა , ისე იქცეოდა თითქოს მომაკვდავი ვიყავი , ნერვები მეშლებოდა უკვე ვერ ვძლებდი ამ საწოლში გარეთ მინდოდა მათთან , გიოს თვალები წამითაც კი არ მავიწყდებოდა როგორ მთხოვდა კაგრგად ვყოფილიყავი ,ან კიდე ჩემი ძმა რომელიც ძალიან შეშინებული დამყურებდა , ერთი სული მქონდა როდის გათენდებოდარომ რომელიმე მაინც მენახა , უკვე არ ქონდა მნიშვნელობა ვინ იქნებოდა ეს , ჩამეძინა როგორც იქნა , სიზმარშიკი დედა ვნახე თბილად მაცმევდა, მთხოვა გარეთ არ გავსულიყავი რომ არ გავციებულიყავი მერე მოვიდა შუბლზე კოცნა უნდა თითქოს მაკოცა მაგრამმ გაქრა , როგრო მინდოდა მისი ტუჩების სითბო მეგრძნო ისევ ,
**მიშო
მარიამი ჩემი დაა , ყოველთვის მინდოდა მისი ბედნიერება , არასდროს მიფიქრია რომ ერთი კაცის შვილები არ ვიყავით , პირიქით ჩემიშვილივით გავზარდე , დღეს კი ისეთ დღეში რომ დავინახე ძალიან შემეშინდა , არვიცოდი რამექნა არვიცოდი როგორ გადაიტანდა , შემეშინდა ისევ არ დამეკარგა საყვარელი ადამინაი , დედა ჩემთვის ანგელოზია იყო და იქნება იკიდეც , მასზე წარსულში საუბარი ნამდვილად არ მინდა , ის ჩემიიდეალი ქალია , ცოლს რომ მოოვიყვან მინდა მასავით ძლიერი იყოს სულით გაუტეხელი , უნდა იცოდეს ყველაფრის ფასი, უნდა იყოს ისეთი როგორიც დედა მყავდა კიდე როგორიც მარიამი მყავს , ჩემი დახატული გოგო , უფალო მალე გაათენე რომ მასზე რამე გავიგო , მე ვერ ვნახავ გიომ უნდა ნახოს , ძალიან ცუდადაა
დილით გავიღვიძეთ თუარა წავედით მარიამის ნახვამდე ექიმის მონახულება გადავწყვიტეთ
-გამარჯობათ
-გამარჯობა , როგორ არის მარიამი?
-ძალიან ვწუხვარ , მაგრამ არცთუ ისე კარგად
-ბატონო?
-ძალიან სუსტი ფილტვებიაქვს
-მერე ?
-მერე არვიცით რამდენხანს გაძლებს
-არმესმის ?
-შეიძლება დავკარგოთ
-შენ გიჟი ხოარ ხარ ? ფილტვის გაციების გამო ბავშვი უნდა მოკლათ ?
-არაფერი არ გესმით
-დღესვე გადამყავს სტამბოლის საავადყოფოში , მართალია როცა ამბობენ რომ საქართველოში არ უნდა ენდო არავის
-კეთილი გადაიყვანეთ
-ბიჯო გესმის რათქვა ?
-კაი ში** მაგას , რამოკვდეს ტო ანთების გამო ? სიცხე რომ ქონდეს კდიე ხო , დავრეკავ ახლა მე სადაც საჭიროა და გადავფრინდეთ ,
-მეც რო წამოვიდე შეილება ?
-რამეკითხები როგრო არ შეილება ჩემი დაა , მაგრამ შენი შეყვარებულია , ამისაც და მომავალლი რძალიც , ადექით ახლა წადითნახეთ და უთხარით არ ინერვიულოს
-კაი ჯიგარიხარ
მარიამთან შესვლაზე უარი გვითხხრა სანამ არ ვუთხარით რომ იქაურობას თავზედავამხობდით , რეანიმაციის ბლოგიდან ერთი მიცვალებული გამიყვანეს , წამით მეგონა მარიამი იყო და ამიტომ გვატყუებდა , კინაღამ მოვკვდიი სანამ არგადავხადე და ულამაზესი პატარა ბავშვის სახეს არ წავაწყდი სული გამეყინა , ერთ მხრივ დავმშშვიდდი თუმცა ვაი მის მშობელს ,
-რადაემართა?
-იგივე რაც მარიამს
-მისი მშობელი ამოგწვავს აქ ბოზ****ვიყო
მარიამთან შევედი ეღვიძა ჩემს გოგოს იმდენად ლამაზია მონატრებული ადამიანი თუმცა ის მონატრების გარეშეც ლამაზი მყავს ,
-მარიამ
-გიოოო ,
-პატარავ არ იტირო თორე წავალ
-კარგი არ ვტირი , გამიღიმა ისე ლამაზად რომ სუნთქვა შმეიკრა
- ჩემო გულო , მარიამ სტამბოლში მივდივართ
-რატო?
-ეს სი**ა
-გიო
-ბოდიში პატარავ , გავეკრიჭე
-დათა არ შემოუშვეს ?
-არა მარტო მე ,
მინიდან გვიყურებდა ბედოვლათი , ხელი დავუქნიე და მასაც გავუღიმე , იმდენად თბილად შემომხედა და გამიღიმა რომ
-რაჭირს იმას ვკვდები ?
-ღმერთმა დაგიფაროს გოგო გაგიჟდი ? არაფერი არ ჭირს შეეშინდა ცოტა და მოენტარე
-ოჰ ბედოვლათს მოვენატრე
-ჩემო სიცოცხლე როგორ მიყვარხარ
-როდის წავალთ ?
მალე შენი ძმა აგვარებს
-ესც მოდის ხო ?
-კი
-იქაც უნდა გამომკეტონ მარტო ?
-არ ვიცი ბარტყო ჩავდეთ და ვვნახავთ
-მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ მარიამო
-ჩამეხუტები?
-მაგას კითხვა უნდა?
-მოდი რა , მიიწია და მის გვერდით დავწექი
-ჩემო პრინცესავ ძალიან მომენატრე
-მეც მოომენატრეთ ,
-გეძინა ?
-ცოტა
-მოდი დაიძინე სანამ წავალთ
-მადლობა რომ არსებობ
-მალდობა შენ ანგელოზო , თმაზე ვეფერებოდი , მისი ტკბილი სსურნელით ვტკებობდი
-ნათლია როგორაა?
-კარგადაა პატარავ , ცოტახანში გაწერენ
-წასვლამდე მნახოს რა
-გნახავს ანგელოზო აბა რას იზავს
-ჩემი ძმა ?
-შენი ძმა ძალიან ძლიერია სიცოცხლევ , აგვარებს ყვეკაფერს და წასვლისას გნახავს
-დათამაც ლიკამაც და ლაშამაც მნახოს
-ნუ ცანცარებ ეხლ , გნახავს ყველა
-შენი საქმეები აქ ?
-მიხედასვ დათა
-ხომმოდის?
-ორი დღე საქმე მოიცდის მერე ჩამოვა
-კარგი
დაეძინა მალევე ჩემს ანგელოზს , ისეტკბილად ეძინა სულ ვერ მიხვდებოდი საავადყოფოში თუიწვა თითქოს სახლში მის საწოლზე იყო და ტკბილად ეძინა , ჩემო თოჯინავ , შუბლზე ვაკოცე და მიშკასთან გავედი
-რაქენი ძმა?
-სამ საათში მივფრინავთ
-კარგია დაისვენებს მანამდე , ძმა გამთენიოს მარიამის პრობლემით პატარ ბავშვი მომკვდარა , წეღან რომ შევდიოდი უცებ ცუდი ფიქრი გამიარა თავში
-გგონია რამე აერიათ ?
-კი
-გავარკვევთ ხვალ დილით
-იქაც უნდა გამომკეტონ მარტოო?
-ოხხ ჩემი პატარა როგორ შემიშინა ამ დედამოტყ***
-ბავშვები შეკრიბეთ ბრძანებაა ყველამ დამემშვიოდბოსო
-ოხ ჭინკა ეგ , მოიდან ისედაც ბავშვები ლიკა და ლაშა იქაც მოდიან , ნიკასაც უნდა წამოსვლა მაგრამ არვიცი ექიმის რას ეტყვის
-ბინა ითრიე?
-კი ძმა
რთულია როცა ამ ქვეყნად მარტო ხარო ამბობენ ,მაგრამ ამ დაძმას თუ შეხედავ ვერ იტყვი რომ მარტო გაიზარდნენ მამის გარეშე , ყოჩაღ მათ დედას , მიკვირს ბატონი ნიკოლოზის , რადგან ისეთი არჩევანი გააკეთა რომ ძაიან შეცდა ყავს ოჯახი იქ მაგრამ საერთოდ არრარის ბედნიერი იქ, იქნებ მანანა დეიდა ცოცხლი ყოფილიყო მეუღლესთან და შვილებთან ყოფილიყო , რთულია ეს ცხოვრება და მისი გამოცდები მარიამის გაღვიძებამდე უკან დავბრუნდი და გვერდით მივუწექი ისევ ისე ტკბილად ეძინა , ალბათ ღამით საერთოდ ვერ შეძლო დაძინება , ცოტახანში მისი ულამაზესი თვალები დაჭყიტა
-ჩემმა თოჯინამ გაიღვიძა?
-ჰმ
-მოფხიზლდი ეხლა პრინცესა რა
-აუ არგი რა მეძინება
-თვითმმფრინავში დაიძინე ისევ
-კარგი ხო , მოვიდნენ ბავშვები?
-კი
-შემოვიდენრა
-არშეილება
-რატო?
-აქ ბევრი ავადყოფი წევს და არ შემოუშვებენ
-ჩემი ხუჭუჭა , შეილება თმაზე გეთამაშო?
-მაგას კითხვა რად უნდა
-აუ მეც მინდა ასე თმა
-პატარავ ძალიან კარგი თმა გაქ ისედაც
-მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ ანგელოზო
-გიო, რომ მოვკვდე ?
-არ მოკვდები , ნუ მაბრაზებ
-არმინდოდა
-არიტირო
-კაი
-მარიამ , წავალ იცოდე ,
-კარგი არ წახვიდე არ ვტირი
-ჩემო სიცოცხლევ პატარა ანგელოზი ხარ ჩემი შენ რომ მოკვდე მეც მოვკვდები გეფიცები
-ჩემი ძმა მომენტრა
-კაი მოიცა მე გავალ ეხლა და იმას შემოუშვებ
-შენც რომვერ გთმობ
-მარუს ცოდოა იმასაც ენატრები ,
წავიდა , ვუყურებდი რა საყვარლად დახტოდა მისი კულლულა თმა , მართლა ძალიან მომანტრა ყველა ამ ერთ დღეზე , გავაცნობიერე ის რომ წამია ეს ცხოვრება ვინ როდის და რატომ მოვკვდებით უფალმა იცის მხოლოდ,
-მარიამო
-ძამიიი , როგორ მომენატრე
-მეც ძალიან პატარავ
-მიყვარხარ
-მეც ჩემო ანგელოზო , მარიამ ნახევარ საათში მიცფრინავთ
-აააუ მართლა>?
-ხოოო
-რატომღაც მგონია რომ გარეთ კივილი ისმის
-ხო გუშინ პატარა ბავშვი მოკვდა
-რადაემართა
-თქვენი ანალიზები აერიათ , იმისი შენ მოგცეს შენი მას
-მოიცა და მაგის გამო მოკვდა ?
-ჰო
-ვაი მის მშობლებს
-მე გავალ ეხლა ლიკას ლაშას და ნიკას ვეტყვი რომ მოემზადონ
-ისინიც მოდიან ?
-კი ყველა
აუ როგორ გამიხარდა ყველა მე მომყვებოდა , ყველას ჩემი გამხნევება უნდოდა , ჩემი ხუჭუჭა ორი ბიჭი მოდიოდა, ჩემი ძმა , ნათლია და ჩემი ბიძაშვილები , ისე კი თომამ და მარიამმა თუ გაიგეს ნეტა , არამგონია შეწუხდნენ ,მაგრამ მაინც მაინტერესესბ , ისინი თთუ წამოვიდოდდნენ ჩვენთან ერთად , ექთანი შემოვიდა თბილად გამიღიმა და გადასაყვანად მომამზადა , მეშინიოდა განა არ მეშინოდა? მაგრამ არ ვიმჩნევდი , მინდოდა გვეცადა , იქნებ გამოსულიყო იქნებ კარგად ვყოფილიყავი გარეთ გამიყვანეს , ლიკამ დამინახავ თუარა გემრიელად დამიკოცნა ლოყები , ლაშამ შუბლზე მაკოცა ნიკა კი სულ არ ჩანდა ,
-წავიდეთ პრინცესა?
-მე მზად ვარ
-ნიკა?
-მოვა პატრავ
-კარგი , დათა?
-აქ ვარ პატარა ქალბატონო , იცი როგორ შემაშინე ? ჰა ამხელა ბედოვლათი კაცი ბავშვივით მატირე
-ოი შემართლა ბედოვლათო , გავეკრიჭე
-ოღონ შენ იყავი კარგად და ვიყო ბედოვლათი
ნიკაც მოვიდა ბევრი მკოცნა , ძაალიან ბევრი ბოლოს გვერდით მომიწვა მეც ავად ვარო , საკაცაზე მოთავსდა არხეინად , სულ არ აინტერესებდა რომ მალე გადამაგდებდა
-გადავვარდი ნათლი
-არაუშავს
-ნიკოლოზ
-კარგი ხო მივიწევი
-ოხხ შენ რა ცანცარა ხარ
- ნათლიასი გოგ
-ფრენა მალეა?
-კი მივედით უკვე
თვითმფრინავში მხოლოდ ჩვენ ვისხედით საავადყოფომ მხოლოდ ჩვენთვის გამოყო , ძალიან დამღლელი გზის შემდეგ , როგორც იქნა ჩავაღწიეთ , ექიმმა გამსინჯა
-ეს ის ბავშვია კვდებაო რომმითხრეს?
-კი
- თქვენ ხოარ უბერავთ ? რასქვია კვდება , უბრალო ანთების გამო გამოკეტეს ბავშვი ისე თითქოს გადამდები რამე ჭირდა ?
-დიახ
-ის არ ყოფილა შვილო ნორმალური , ყველაფერი რიგზე დაბალი ტემპერატურა გვაქ , მხოლოდ არ ვიტიროთ კარგი ? თორე ტირილის გამო სუნთქვას ვერ შეძლებ და მერე ცუდად გახდები პატარავ
-ანუ მარტო არ ვიქნები ?
-არა დარჩეს ვინც გინდა
-მე დავრჩები
-ეს ხუჭუჭა ვინაა?
-საქმროვარ მისი
-კეთილი დარჩით ბატონო , სხვებს გთხოვთ დაისვენოთ
-მერიემ
-მარიამი
-მე მერიემს დაგიძახებ , შვილო , რაც შეიძლება მშვიდად ვიყოთ კარგი ?
-შევეცდები ექიმო
-მომისმინე პატარა ქალბატონო, შენხელა ქალიშვილი მყავს მეც , ძალიან ჭირვეულია ქალბატონი , მაგრამ მამის თხოვნას ითვალისწინებს
-მე არ მყასვ მამა
-მერე რა ძმა გყავს , საქმრო ძალიან რომ უყვარხარ ეტყობა
-კარგი ექიმო
-მე ჯიჰანი მქვია , ჯიჰანი
-კარგი ჯიჰან ბიძია
-კარგი დასვენეთ ეხლა მე გავალ
ძალიან კარგი გარემოაა აქ , ისეთი მზრუნველები და თბილები არიან წამითაც კი არ დაგტოვებენ მარტოს , მალე გიოც მოვიდა
-მარიამო
-ბატონო
-კარგადხარ ? ბარტყი?
-კი სიცოცხლე კარგად ვარ
-მალე ბავშვებიც მოვლიან ,
-მე დავიძინებ მანამდე რ ა
-მიიწიე მეც მეძინება
-მოდი
-თმაზე მეთამაშე რა
- ადგილები გავცვალეთ ?
-ჰო
ცოტახანს ასე ვიყაით თმაზე ვეთამაშე , მეგონა ეძინა ორჯერ შუბლზე ფრთხილად შევახე ტუჩები , მერე სიმღერის ხმა გავიგონე თუმცა მეგონა მომეჩვენა იქამდე სანამ ლიკა არ შემოვიდა ბუშტებით ხელში
-რახდება?
-უი ამას ძინავს ?
-არმძინავს , ადექი მარიამო
-რახდება
-ადე ნახავ
დერეფეანში გავედი სადაც ყველგან ბუშტები ეყარა , ექთან ვთხოვე კათეტერი მოეხსნა რომ გადასხმის გარეშე მევლო , დერეფანს გავუყევი საადაც ლიკა და გიო გაუჩინარდენ , ბაღში გავედი , პატარა ბაღი ქონდა საავადყოფოს , გიო იდგა ჩამუხლული
-ღმერთო ჩემო ,
-მარიამ , პატარავ ცოლადგამომყვები ?
-არმჯერააა
-დიახ დიახ , გიცდის გოგო სიძე ეტკინა ფეხი
-გამოგყვები ჩემო ხუჭუჭავ აბა რას ვიზამ , თითზე ბეჭედი მომარგო , ისევ ამეტირა
-მარიამ , გთხოვ
-კარგად ვარ
-არიტირო
-კარგი
-ოოოოო რძალოოო
-ბედოვალთოო
-მაზლი ვარ გოგო მე შენი
-მაინც ბედოვლთი ხარ
-ჩემი გვრიტები გილოცავთ ,
-მადლობა
-მარიამ
-ძამი
-მარიამ ,
-გამიიბრაზდი ?
-არა რა გაგიბრაზდი ჩემი დაგეგმილია ეს
-ვაიმე მოგკლავთ , თავბრუ დამხევა და ცოტა შევბარბაცდი
-მარიამ , პატარვ
-უბედნიერესი ვარ მადლობა ყველას ამ ყველაფრისთვის , მაგრამ ეხლა დამაწვინეთ ისევ
-კარგადხარ/
-არა
-სიცოცხლევ წამო ექიმთან მივიდეთ
-კარგი , მაპატიე გთხოვ
-რა გაპატიო ?
-ხასიათი გაგიფუჭე ამ დღეს
-მარიამ ნუ მაბრაზებ , მე ისედაც მზად ვიყავი ამისთვის ,
ექიმა გასინჯა ჩემი გოგო და დააძინა , ცოტა ხანს იყოს მარტოო მაგრამ იქვე დავრჩი ვუყურებდი როგორი საბრალო სახით ეძინა , ჩემს გოგოს რომელიც ძლივს ჩემი გახდა, ნეტა რას იზამდა იმ გარიგების შესახებ რომ იცოდეს მედა თომამ რომ დავდეთ ნეტავ არ დავთანხმებულიყავი , რა ვიცოდი მართლა თუ შემიყვარდებოდი , ნეტა შემეძლოს მოგიყვე რაც მოხდა ნეტავ შემეძლოს აგიხსნა რომ ფულის სანაცვლოდ გაგიცანი , რომ არა შენი „დაკერვის“ მცდელობა დედას ვერ გადავრჩენდი , რომ არა თომას შემოთავაზება რომ შენთვის თავი შემეყვარებინა და გავმქრალიყავი დედას ვერ გადავრჩენდი მანხომ ყველაფერი რაც გამაჩნდა წამართვა , ვიცი ოდესმე გაიგებ და დაგკარგავ , არავინ იცის ვისგან ,იქნებ მეც მოვიკრიბო ძალა და გაგიმხილო პატრავ , რატოხარ ასეთი ? ჩემივე არჩევანი ჩემს პირისპირ მოტირალდა , არუნდა დავთანხმებულიყავი , ალბათ მაგრამ მეგონა არ შემიყვარდებოდი თუმცა შენ ვის არ შეუყვარდები , მერომ მიღიმი ისერომ გაუღიმებ ყველას გულში ჩაუვარდები , ჩემო ნამცეცა , იმედიმაქ თომა ცხოვრებას არ დამინგრევს და არაფერს არ გეტყვის მაგრამ აუცილებლად , უნდა იცოდე ყველაფერი თავიდან ბოლომდე როგორცკი გამოკეთდები მოგიყვები ,
-რაზე ფიქრობ? იმდენად მესუსტა მისი ხმა ცოტა არ იყოს შემეშინდა
-ჩვენს მომავალზე პატარავ , როდის გაიღვიძე?
-ცოტახანია , ისეთი ჩაფიქრებული იყავი რომ
-მაპატიე
-რა გაპატიო?
-რავითუ გაგაბრაზე
-მოდი რა აქ დაწექი ჩემთან
-ეხლავე ,
-ჩემი ხუჭუჭა ბიჭი შენ რომ ჩემი თვალებით შეგეძლოს საკუთარი თავის დანახვა მიხვდებოდი რომ უსაზღვროდ მიყვარხარ
-ჩემო ანგელოზო , ჩემო გახარებავ , შუბლზე მივაკარი ტუჩები ისეთი ცხელიიყო
-პატარავ სიცხეგაქვს
-არაუშავს
-მარიამ გაგიჟდი , ექიმთან გიჟივით გავიქეცი , ვუთხარი მარიამს მაღალი სიცხხეაქვს თქო
-რაზე ვინერვიულეთ პატარა ქალბაონო?
-ჯიჰან ბიძია არ მინერვიულია
-კარგი , საქრმო დაგვტოვე ცოტახან გავსინჯოთ შენი გოგო
-მის ძმას დავურეკო?
-არა ნუ ააფორიაქებთ ხალხს ჯერ მაცალეთ
გარეთ რომ გამოვდიოდი , ისეთი აწითლებული იყო მარიამი რომ მეგონა ლოყებზე ცეცხლი ეკიდა , ექიმი კი ჯერ არ ჩანდა არადა როგორ ვერ ვძლებდი ახლა აქ , ექთანმა არაფერი მითხრა ნერვებმა მიმტყუნა და შევედი
-ახალგაზრდავ
-რატო ძინავს ? ცოცხალია? მარიამმ
-ჩუმათ , გავიდეთ გარეთ , შვილო მომისმინე , ბრმანაწლავის ოპერაცია უნდა გავუკეთოთ სასწრაფოდ , გახეთქვია და ორგანიზმი აქვს დაწამლული , დაურეკე მის ძმას მოვიდეს
-მოიცა აქამდე არ ვიცოდით ეგ ?
-არა იმიტომ რომ მუცლის ღრუს ტკივილზე არაფერი უთქვამს ჩვენკი მხოლოდ ანთებასთან დავიწყეთ ბრძოლა
-კარგი გააკეთეთ რაც საჭიროა
-მიშო ძმა
-მშვიდობაა?
-მარიამს ბრმანაწლავი გაუსკდა და ოპერაციას უკეთებენ
-აუ დედაშვე** რა
-მოდი
-მოვდივართ
ბიჭები მალევე მოვიდნენ , ოპერაცია რომელიც ყველაზე ხანმოკლე უნდა ყოფილიყო ძალიან გაიწელა , უკვე გაგიჟებას აღარაფერი გვეკლო, ექთანიგამოდიოდა შედიოდა თუმცა არაფერს გვეუბნებოდა
-სისხლი გვჭირდება 3 დადებითი
-მემაქ
-ახალ ნარკოზიანი თუ ხართ ან ავად ხართ არ შეილება
-არაფერი არ მჭირს კაცო
-მიდიი ლაშ მიდი
-ოღონ ნემსის მეშინია არ მატკინოთ
-აუ რა სირ** ხარ
-დათა სადაა?
-აუ მაგისთვისდა ლიკასთვის თქმა დაგვავიწყდა
-დაურეკე ძმა თორე გააშვერენ ცხხვირს
-დათა მარიამს ბრმანაწლავზე ოპერაციას უკეთებენ და მოდით
-კაი გავაღვიძებ სხვებს
-ლიკას და შენ გარდა აქაა ყველა
-ფუი რატო არ მითხრეს
-კაი მალე , შენც ხომესამე დადებითი გაქ ?
-ჰო
-ჰოდა დროზე არ ეყოფა ლაშას სისხლი
-კაი
დათაც მალე მოვიდა და მართალიც აღმოვჩნდი მისი დახმარებაც დაჭირდათ , ოპერაციაც დასრულდა და ველოდებოდით ნარკოზიდან როდის გამოვიდოდა , თუმცა არ ჩქარობდა ქალბატნი მოსწონდა ღრმა ძილი დიდხანს ველოდეთ მაგრამ არ გამოდის არ იღვიძებს
-ექიმო რტაო არ იღვიძებს ?
-მერავიცი გავიდა უკვე ნარკოზის დროს წესით უნდა გაიღიძოს , დილაამდე დაელოდეთ
-როგორ დაველოდოთ გვეკაიფები? ბავშვი არ იღვიძებს
-ესაუბრეთ არ უნდა გაღვიძება ალბათ , ესაუბრეთ უყვირეთ რაც გინდათ ის ქენით ,
-ამას ში** ხოაარააქ?
-კაი დამშვიიდდი ერტი თუ კაციხარ
-მარიამ, ნათლიას გულო , გაიღვიძე რა პატარავ , მე მესმოდა შენი რომ მელაპარაკებოდი გაიღვიძე არ უნდა დაგვსაჯო არაფერი დაგვიშავებია
- მარიამ , დაი გაიღვიძე რა შენ მაინც ნუ მომექცევი ეგრე დედამ დაგვტოვა სულ მარტო შენ დამრჩი ხომ იცი შენს გარდდა რომ არავინ მყავს პრინცესა გაიღვიძე რა ,
-უყურე ესმის , თითით თვალზე გადმოგორებული ცრემლი აჩვენა , აშკარად გესმის პატარავ , იცოდე დილამდე აქ ვართ თუუ არ გაივიძებ ცივ წყალს დაგასხამთ თავზე
-შენ ბიჯო ში* ხოარ გაქ
-კაი ვხუმრობ
-სახუმაროთაა საქმე ? ლამის და ჩამაკვდეს ხელში , ჩემი დედაშევ*** თომას მოვკლავ
-თომას რატო?
-რაც იქ ჩავედით და უფროს მარიამს დაარტყა იმან იმის მერეა ჩემი და სულ რომ მეთიშება მას ჩვენ ოჯახში მსგავსი რამ არასდროს უნახავს , ერთად ერთხელ გავარტყი მანოს გამო ,და ერთი კვერა არ მელაპარაკებოდა , სხვა მისთვის ჯერ ხმასაც არ აგვიწევია არც მე და მანოს ხო ვაფშე ჯიგარი იყო იმენა სულ ათამამებდა ,
-კაი ეხა ვსო , იყოს იქნებ დილით გაიღვიძოს თავისით , მარტო იყოს აქ ყურადღბას არ მოაკლებენ ,
-არა მე დავრჩები რა
-კაი ძმა როგორც გინდა
წავიდნენ ბიჭები მივედი და ჩემს გოგოს შუბლზე ვაკოცე
-მარიამო, იცი პირველად როდის შემიყვარდი? აი მაშინ კლუბში რო დამიკიდე მაგრამ ნუგეში მაინც ჩემთან მოძებნე როცა თომამ გაგაბრაზა , მათთან ეგ მიღებულია ქალი არაფერს ნიშნავს მისთვის შენი გაბრაზებული და გაცეცხლებული თვალები რომ დავინახე მაშივე მივხვდი რომ რაღაც სრულიად განსხვავებული ბუნების იყავი , მაშინ ალბათ მეგონა არ შემიყვარდებოდი მაგრამ დღეს ვხვდები რომ სწორედ მაშინ იმ დღეს შემიყვარდი და თავს ვიტყუებდი , იცი დედას როგორ უნდა რომ გაგიცნოს ? ისიც აქქაა კლინიკაში თუმცა ვერ ვეუბნები რომ მოვიდეს იქნებ გაბრაზდე იქნებ მან რამე გითხას რაც არ უნდა იცოდე ჯერ , მისმა სიტყვებმა შეიძლება ცუდად გაგხადოს მეკი ყველაზე ნაკლებად მინდა შენი ცუდად ყოფნა ჩემო ანგოლოზო უბრალოდ უნდაიცოდე რომ მე მართლა შემიყვარდი , ნეტა გამიგო ნეტა არ დაგკარგო ვერ გადავიტან , დათამ რომ იცოდეს დედას რა ფულით ვმკურნალობთ ნამდვილად არ მაპატიებს იმდენად შეგიყვარა თითქმის მისი დახარ, ადამიანები იმდენ შეცდომას ვუშვებთ რომ ეს შეცდომები უფრო ღრმად მიგითრევს მათკენ , გაიღვიძე პატრავ რა , გაიღვიძე ანგელოზო , თმაზე იქმადე ვეფერებოდი სანამ არ დამეძინა
*****მარიამი
ყველაფერი ბუნდოვნად მესმოდა , ისეათ ლამაზ ადგილას ვიყაით მე და დედა ,რომ იქედან დაბრუნება ნამდვილად არ მსურდა, დედის სითბო ისევ ვიგრძენი მისი ტკბილი ტუჩები როგორ მეხებოდენენ, მისი თბილი ჩახუტება სულს რომმითბობდა, მანამდე ვეხუტე სან მიშოს ლანდს არ მოვკარი თვალი
-დეე მეც მოვკვდი?
-არა შვილო ხოარ გაგიჟდი , უბრალოდ ცოტახანს ჩემთან ხარ ,
-დე მიშო ხომ მარტო დარჩა იქ
-მარიამ , პატრავ დაბრუნდები გპირდები
-შენ ხომ ვერ გადაწყვეტ
-მე ვერა პატარავ როცა წასვლა მოგინდება მაშინ წადი
-დეეე ნიკას ვაპატიო?
-ეგ შენი ნებაა პატარავ , უბრალოდ იმდენად სუფთა გული გაქვს სიბოროტესნუ ჩაიდებ პრინცესავ გულლში ეცადე შენით დადგე ფეხზე ნუ ენდობი ყველას , არავინ იცის ვინ რას დაგიშავბე ს
-ჩვენრომ ძალიან გვენატრები
-ვიცი დეე მაგრამ აქაც საჭირო ვარ
-წავალ მე რა მიშოს მარტო ვერ დავტოვებ
-მოდი დაგიკოცნო ლამაზი თვალები
-მიყვარხარ დე
-ეს რა ბეჭედია ?
-დეე მე იცი , ისააა , ისე გადაიკისკისა რომ
-ვიცი დეე , მიხარია რომ გიო გაიცანი , მაგრამმ ზღვარს არ გადახვიდეთ
მიყვარხარ ჩემო პატრავ , ნეტა შენი და შენი ძმის დაოჯახება მაინც მომსწროდა, თუმცა იცოდეთ მე სულ სულ თვენთან ვარ თქვენს გულში ვცოცხლობ
-მაპატიე დე
-რაგაპატიო
-რომ ვერ მოგისწარი
-პატარავ არ გაბედო და საკუთარ თავს არაფერი დააბრალო ასე იყო საჭირო , როცა უფალმა იცის რომ გამოცდას რომელსაც გვიგზავნის ვერ გავუძლებთ თავისთან მივყავართ , იქნებ ისეთი რამ მელოდა წინ რასაც ვერ გავუძლებდი
-მიყვვრახრრრ
-წადი
-აღარ მინდა შენთან ჯობია
-წადი მარიამ წადი
-დეეეე
-წადდიიიიი , ისე მიყვირა შიიშისგან გამეღვიძა, დავინახე მისი ხუჭუჭა თმები დავინახე მისი საყვარელი სახე მისი სითბო ისევე ვიგრძენი როგროც მანჩოსი , ეძინა ისეთი შეწუხებული სახით რომ , უცებ ხელი ნაოპერაციევზე მივირტყი და იმდენად მეტკინა ვიკივკლე
-მარიამ , ანეგლოზო გაიღვიძე , მადლობა ღმერთს
-მტკივა
-ოპერაცია გაგიკეთეს პატარავ ,
-რატო
-ბრმანაწლავი გაგისკდა
-აააა ხო მტკიოდა
-რატო არ თქვი გოგო მერე რამე რომ მოგსვლოდა
-ცოცხალი ვარ ნუ ბრაზდები
-ჩემო სულელო , იცი როგორ შეგვეშინდა ყველას მიყვარახრ მარიამ ყველაზე და ყველაფერზე მეტად
-მეცმიყვარხარ
დილით ყველა მოვიდა , ისევ მეძინა მაგრამ ამჯერად ფხიზლად , მეგონა იცოდნენ რომ უკეთ ვიყავი ტუმცა ჩემი ძმის ხმა რომ გავიგონე
-აუ მარიამ კარგი რა , ატრაკებ შენთავს ვფიცავარ , გაიღვიძე რა
-აუუუ მეძინება , გუშინ იმ ხუჭუჭამ ახლა ამან
-ამას უყურე აზზე მოსულა , გოგო როგორ შემაშინე იცი
-ზოგჯერ უნდა შეგეშინდეს მისი დაკარგვის რომ მიხვდე მის ფას
-შენ ზედმეტი ხოარ გაგიკეთეს ნარკოზი
-ოჰჰ გაუღვიძია პრინცესას, რაო ნაკერები ხოარ გვტკივა
-აუ ჯიჰან ბიძია კი , და ესენი დამცინიან
-რომელმა გაბედაა ეგ
-მე
-იცით რომ მარიამის მდგომარეოა ძალიან კარგია ?
-მართლაა?
-ხოოო , შეგიძლიათ საღამოს სახლში თბილად გყავდეთ , მაგრამ ყოველდღე მომიყვანეთ
-ანუ მაინც აქუნდა დავრჩეთ
-ცოტახანიც
-მადლობა
-ნაკერებს შევამოწმებ და წადით მაგრამ ბევრი არ იაროს
-არა უფროსო ხელის გულზე ვატარებთ
-კარგით ახალგაზრდებო დაგვტოვეთ
მალევე გამსინჯა ყველაფერი რიგზე იყო , ექიმის გასვლა და მათი შემოლაგება ერთი იყო , კალიასკა მმომიტანეს ჩაჯექიო
-ამაში არდავჯდები ინვალიდი კიარ ვარ
-მარიამ ,
-არმინდა
-კაი დაო ნუ ტირი , ხელით გაგიყვან ჩერჩეტო რა გატირებს
-არმინდა აბა მანდ ჯდომა
-ჩემი სულელი , ჰა ახლა რომელი ხართ შტანგისტი ეს რომ ზიდოთ
-აუჰჰ , არიყოს 100კილო მე წამოვიყვან
-გამოდით ჩემს საცოლეს მეთვითონ გამოვიყვან
-ეეე ჩემრძალს მე გავიყვან
-ოჰჰ ბედოვლათო , შენ წამიყვანე მაგრამ ნელა
-კარგი პრინცესა არ გატკენ
ხელშე ძალიან ნელა ამიყვანა მაგარამ ნაოერაციევი მაინც მეტკინა ,
-კაი არაუშავს ვსო
-ძაან გატკინე
-აუ რა ჩვილი გული გქონია ,
-ნუ დამცინნი ჩემხელშ მაინც არ იყო
-უკან შენი ძმა მომყვება ასერომ არ მეშინია
-კარგი ჰო
მანქანაში სააპატიო საწოლი მომიწყეს და ძალიან ფრთხილად დაიდოდნენ , სახლშიც დათამ შემიყვანა ,, განვაცხადე მშიათქო მაგრამ კაციშვილმა არ გაიგონა
-გიო მშია
-რაგშია სიცოცხლე რასშეჭამ
-რამე ადვილი გაუკეთე არ შეილება მაგისთვის
-კაი
-ნათლიაჩემი სადაა
-ძინავს
-აუ მასთან დამაწვინეთ
-კარგი ეხლავე
მიშომ ნიკასთან შემიყვანა , ხელი არ მოგარტყასო და ცოტა გვერდით დამაწვინა
-ნათლიი
-ჰმმ
-გაიღვიძე რა
-მარიამ?
-ხო მე ვარ
-ჩემო ანგელოზო , გამეყინე გოგო ვინ დაგაწვინა მასე საწყლად
-ჩემმა ძმამ , ხელი არ მოგარტყასო და შორს დამდო ,
-ააა ნაოპერაციევი ხო მართაალია , მოდი ეხლა მღვიძავს
მასთან დამაწვინა თბილად დამაფარა , და თმაზე მეთამაშებოდა მიყვებოდა რა ხდებოდა უჩემოთ გიოზე მიყვებოდა თუ რა ძალიან ვუყვარდი , და მისი იმედი როგორ ქონდა , ნუ ცოტახანს ვისაუბრეთ და გიოც მოვდა
-ეეე სად გაიქეცი გოგო
-აბა სულ სირბილით ამოვედიაქ
-მეც მშია
- სადილობენ ისენი და მიდი
-მოდიამას მე ვაჭმევ შენ ძალიან დაიღალე წადი დაისვეენე
-ხო მართალია წამით არ მომშორებიხარ წადი ცოდო ხარ
-კარგი თურამეა
-გიო კარგად ვარ წადი
-მიყვარხარ პრინცეს
-მეც
ნათლიამ წვნიანი მაჭამა ცოტა შემიჭამა , რაზეც ბევრი დავცინე მაგრამ გულიანად ვერ ვიცინოდი რადგან მტკიოდა , ცოტახანში მეც დამეძინა , სიზმარში ისევ დედა ვნახე , ისევ იმავეს მაფრთხილებდდა ნუ ენდობიო , მაგრამ სახელს არ მეუბნებოდა , ეტყობა იმდენად ავწრიალდი სიზმარში რომ ნიკა გავაღვიძე
-მარიამ ,პატარავ ცუდი სიზმარია გაიღვიძე მარიამმ
-ვაიჰჰ
-კაიი ჩუ მე შენთან ვარ პატარავ აქ ვარ
-მადლობა რომ გამაღვიძე , წამიყვანე რა ბავშვებთან
-მე ვერ აგიყვან ანგელოზო ხოიცი არ შეილება
-ადგომაში დდამეხმარე და მე წამოვალ
-შეძლებ
-სადამცდეც შევძლებ რა
-კარგი ფრთხილად
-პატარა მგონია თავი თავიდან რომ ბაჯბაჯებენ ბავშვები ისევარ მეც
-ჩემი თოჯინა , გაუღვიძია ქალს , გოგოო სიარულის ნება ვინმოგცა შენ აა ნაკერები რომ გაგეხსნას ?
-აუ ატრაკებთ , აბა რამდენხანს უნდა მატაროთ ბავშვიით იქნებ ტუალეტში მინდა გასვლა
-კაი ხო ,
-მოგსვა ?
-ოოოო ,
-გიო დედა მოვა ცოტახანში
-აქქ?
-ხო რაიყო
-ააამ ისა
-დედაშენი აქაა?
-კი
-მერე მე ასეთ მდგომარეობაშიუნდა გამიცნოს?
-კაი მერე რა რძალო მოეწონები მაინც , მოვიდა მგონი კარზე არიან
-მოიცა წამიყვანეთ გამოვიცვლი მაინც , მაგრამ ვინ გაცალა დათამ ისე სწრაფად გააღო კარი რომ , ისეთი ბილი და საყვარელი ღიმილით იყურებოდა ის ქალი იქედან რომ შეუძლებელი იყო კარგ ხაასიათზე არ დაეყენებიე
-გამარჯობათ
-მობრძანდით ,
-დეეე, როგორ მომენატრე
-მეც მომენატრე დე
-ეს მარიამია ხო ?
-კი ისაა
-ჩემო ლამაზო იმაზე ბევრად უკეთესი ხარ ვიდრე თომა გვიყვებოდა
-თომა?
-ხო შენმა ძმამ ხომ გააცნო შენი თავი ჩემს ბიჭს
-არა დეიდა გეშლებათ მე გიო კლუბში გავიცანი
-მაგრამ თომას წყალობით
-გიო არ გინდა მომიყვე ?
-მარიამ
-იცი შვილო მე ძალიან ავად ვარ , ჩვენ ყველაფერი დავკარგეთ , მიწები ქონება ყველაფერი როცა გავიგეთ რომ ავად ვიყავი თომას ვთხოვეთ დახმარება მანკი გიოს შენ თავში ფული გადაუხადა , რომ გაეცანი და დაახლოვებულიყავით , ასეთი ანგელოზივით გგოგო გააცნო ჩემ ბიჭს , მადლობა მას თანაც მკურნალობის ხარჯებიც დამიფარა
-მოიცა მოიცა , ვერ გავიგე ვერაფერი , რაგინდა თქვა რომ ეს ყველაფერი თამაშია? გიორგი მიპასუხე ? ეს ყველაფერი თამაშია ? რამდენი გადაგიხადა ჩემსთავში ? რამდენი გადაგიხადეს იმაში რომ მოგეტყუებინე ? როგრო გაბედე , როგრო დათანხმდი ?
-მარიამ ,აგიხსნი
-რას ამიხსნი რას ? რას ამიხსნი ? იმას რომ მწარედ მატყუებდი ? რას ? წადი აქედან , წადი ახლავე წადი , აჰა შენი ბეჭედი და მოშორდი ჩემი ცხოვრებიდან წადი , თვალით არ დაგინახო წადი აქედან , თქვენ კი გამოჯამრთეებას გისურვებთ
-მოიცა შენ რა არიცოდი ?
-მე არაფერი არ ვიცოდი , საერთოდ არ გამართლებთ ფაქტი იმის შესახებ რომ ავად ხართ , იცით მაინც რას აპირებდა თომა გიო რატო გამაცნო? თვქენი აზრით რას იზამდა ისევე დააშორებდა და შურს იძიებდა როგორ დედა და მამა დაშორდნენ , ორიწლის კიარ ვარ რომ ვერ გავაანალიზო რას იზამდა ბოროტებით სავსე თომა როცა დავქორწინდებოდით , და შენ დათა ? შენც გარეული ხარ ხო?
-არა მარიამ ,შენს თავს გეფიცები არ ვიცოდი , გუშინ გავიგე მეც და სწორედ ამიტომმ მოვიყვანე დედაა , ვიცოდი რომ იტყოდა ყველაფერს , შენ შენ ჩემი ძმა არ ხარ შ*** ვიყო თუ ჩემი ძმა იყო , არაკაცი ხარ . გეგონა არ შეგიყვარდებოდა? გეგონა ? არ მოგიწევდა დედას დაა მის შორსი არჩევნის გაკეთება ? უარს იტყოდი მარიამთან დაშორებაზედ ა დედას მკურნალობის ხარჯს შეწყვეტდა , აუ რა დებილიხარრ ტო
-მარიამ, მარიამ კარგად ხარ ?
-წავიდეს
-წავალთ მარიამო წავალთ , მაპატიე რაა , მაგრამ მე მართლა შემიყვარდი პატარავ შენს თავს ვფიცავ შემიყვარდი არ ვაპირებდი შენს მიტოვებას არაფრის გამო
-გიო წადი , გპატიობ განა შეილება გიყვარდეს და ვერ აპატიო? გპაიობ , უბრალოდ წადი უკვე ვეღარ გენდობი
წავიდნენ , წავიდა და თან წაიღო ჩემი გული , ჩემი ბედნიერება , როგორ მძულხარ თომა როგრო მძულხარ შენ წარმოდგენაც არ გაქვს ! მაგრამ იცოდე უფალი არ გაპატიებს არ გაპატიებს , რომც კვდებოდე არ გაპატიებ ჩემი ცოდვით ვერ გაიხარებ , დღეები უხალისოთ გადიოდა , მკურნნალობა როგორც კი დასრულდა წამოვედი , არ მიინოდად იქ ყოფნა , მიშოსთან ვიყავი ცოტახანს , არავინ იცოდა რა ხდებოდა ჩემს ულში მოსიარულე გვამად ვიქეცი გავნადგურდი , არასდროს მეგონა უმისოდ თუ ვიცხოვრებდი იმ ბედნიერი წამების შემდეგ არ მინდოდა ვინმეს ჩემს გამო ედარდა , საქართველოში ცოტახანს ბებოსთან ვიყავით , მერე მიშოს იტალიაში მოუწია წასვლა მეც უნდა გავყოლოდი მაგრამ დედის საფლავ ვერ მოვწყდი მასთან დავდიოდი ყოველ დღე , ეხლამივხვდი რატომ მითხრა არ ენდოოო ალბათ ამას გულისხმობდა ,
-ძამ როგროხარ ?
-პრინცესაა, კარგად დაო შენ?
-არამიშავს , მიშო არ გამიბრაზდე მაგრამ მივდივარ
-სად?
-ბათუმში გადავდივარ საცხოვრებლად , მინდა საკუთარი ძალებით დავდგე ფეხზე არცერთ თეთრს არ გამოგართმევ ცოტა დანაზოგი მაქ იმისთვის რომ სანამ ფეხზე დავდგები ვიარსებო
-მარიამ გაგიჟდი?
-მიიიშ , ესყველაფერი რაც გვაქ დედიკოს და შენი ნაშრომია, არ მინდა მე ჩემით მინდა მივაღწიო ყველაფერს ,
-რახან ასე გინდა , ყველაფერში შენთან ვიქნები დაი
-მიყვარხარ , დღეს გადავდივარ , ნიკა ჩამიყვას და დამაბინავებს
-ბინა ნახეთ ?
-კიი , როდის ჩამოხვალ?
-არვიცი , პატარავ აქ ყველაფერი არეულია შეილება დავკეტო რესტორანი
-მაგრამ მანდ ჩადო დედამ სული და გული
-კი მაგრამ აქაც მაქაც , ვერ გავწვდები თან შენ საქართველოშ მე აქ არ გამოდის რა
-კარგი როგორც გინდა
-როგროც კი ჩახვალ დამირეკე
-მიყვარხარრ თავს მიხედე
გავუთიშე და ჩალაგება დავიწყე , ძალიან გაუჭირდა ბებოს ჩემი გაშვება მაგრამ იცოდა რადზლიერი სულის პატრონივიყავი მანანასავეთ რომ მივაღწევდი ყველაფერ იმას რაც მინდოდა , ნიკაც მოვიდა და წავედით ბათუმში , ზღვასთან ახლოს ბინა ავიღეთ , ცოტახანი დავისვენეთ და გარეთ გავედით ,
-ნიკოლოზ
-რაო
-წამო იქ ვაკანსიაა ამოკრული და გავესაუბროთ
-მარიამ
-ნიკოლოზ გადაწყვეტილია
-კარგი
-გამარჯობა
-გამარჯობათ , ვაკანსიაზე გვსურს გასაუბრება ,
-სამწუხაროთ ავიყვანეთ უკვე
-კარგი ,მადლობა
-არაუშავს პაწუ ჯერ მხოლოდ დღეს ჩამოვედით , ცოტახანს მოიცა , წამო ზღვაზე გავიდეთ
-არმიყვარს ცურვა
-არ იცურაო მერე ისე იყავი
-კაი წამო
ძალიან ცხელოდა მაგრამ მაინც კარგი იყო ზღვა მამშვიდებდა სულ მიყვარდა მისი ხმისს მოსმენა , საღამოს ნიკა უკან უნდა წასულიყო რადგან მასაც საქმეები ქონდა
-მარიამ , ანგელოზო ხოიცი არა როცა დაჭირდებიაქ გავჩნდები
-კი ნათლი ვიცი , მშვიდობიანი გაზა მიყვარხარ ძააან ,
-მეც პატარავ,
წავიდა ნიკაც დავრჩი მარტო უცხო ქალაქში , უკვე ორი წელი იყო გასული მაგრამ ის მაინც ჩემს გულში იყო , არადა არ მშორდებოდა გულიდან , როგორ მინდოა შორიდან მაინც მომეკრა თვალი სადმე , მაგრამეს პატარა სამყარო იმდენად გაზრდილიყო რომ ვერადა ვერ გვახვედრებდა ერთმანეთს ამ ორ ადამიას ვერაფრით ახვედრებდა ერთმანეთს. მონატრებული თვალებით რომ ყველგან ეძებ თუმცა ამაოა ის არჩანს არსად , ზღვისპირას რომ შემომაღამდა სახლში წავედი ისედაც სუსტი იმუნიტეტის მქონეს არ მინდოდა აქაც რამე მომსვლოდა , რატომღაც სოციალური ქსელი შევამოწმე , მეგობრობის თხოვნებს შორის დათაც იყო , დავიმატე რადგან ის არაფერ შუაში იყო , რამოდენიმე წამში მომწერა
-მარიამო
-დათა გამარჯობა
-როგორხარ?
-მადლობა, არამიშავს
-სადხარ?
-ბათუმში ვარ დათა
-მუშაობ?
-არა სამწუხაროდ არა
-მანდ ერთ კარგ მარკეტში ვაკანსია აქვთ მიდი და გაესაუბრე
-კიმაგრამ გამოუცდელი ვარ
-არაუშავს ისწავლი
-არა მადლობა ,არმიყვარს როცა ნაცნობობით ხდება საქმის ჩაწყობა
-შენსთავს გეფიცები თუ ვუთრა რომ გიცნობ
-კარგი მაშინ
-ჯერ არ ჩამოვსულვარ მაქეთ რომ გნახო, იმდღის მერე არ მინახიხარ
-არაუშავს ხდება ხოლმე
-მარიამ, იცი დედა
-რამოხდა?
-დედა სამწუხაროდ გარდაიცვალა
-რააა , არ მითხრა რომ თომამ მკურნალობა შეუწყიტა , აუ ვიზიარებ
-თომა ნამდვილი არაკაცია , გაიხარე
-ვწუხვარ , მე არ ვიცოდი მასე თუ მოხდებოდა
-შენ არაფერ შუაში ხარ
-როგორ არა
-აუცილებლად მიდი ხვალ მათთან გასაუბრებაზზე
-მადლობა
-სად რჩები მანდ?
-ჯერ ქირით ვარ
-ეგ როგრო დაუშვა მიშკამ
-სხვა გზა არ ქონდა
-მანდ სახლი გვაქ ცარიელია თუგინდა იქ გადადი , ქირაში ცხოვრებას ნამდვილად სჯობს
-არა მადლობა
-მარიამ, ნუ ღელავ არ მოვა ის მანდ სახლი ჩემია
-კარგი მაშინ
-მიდი მისამართს მოგწერ და გადადი , არავინ არ შეგაწუხებს გპირდები
-მადლობა
-ნუ სულელობ
ჩათი ჩავხურე დაა დასაძინებლად მოვემზადე , მალევე დამეძინა , დილით გაღვიძებულს წვიმიანი ამნიდი დამხვდა რთულია როცა ქალაქს არ იცნობ როგორ უნდა წავსულიყავი გასაუბრებაზე იქ როცა გზა არ ვიცოდი , მოვემზადე , მაღალ წელიანი ლურჯი ჯინსი თეთრი მკლავიანი ტოპი და თეთრი ბოტასები ჩავიცვი მაკიაჟი არასდროს მხიბლავდა ასე რომ თმა გავიშალე და გარეთ გავედი , შავი მანქანა იდგა ჩემი სახლის წინ როგროც კი გავედი
-გამარჯბა , მარიამი ხო ?
-დიახ
-მე დათას ძმაკაცი ვარ , მთხოვა მარკეტში წამეყვანეთ , მითხრა რომ ჯერ აქაურობა არც ისე კარგად იცით
-ააამ , გასაგებია მადლობა
-მზადხართ ხო , წავიდეთ?
-კი
ერთ დიდ მარკეტთან გააჩერა ,მითხრა აქ არისო და დამტოვა თვითონ კი წვაიდა მაღაზიაში ისეთი თბილი პერსონალი ჩანდა როგორც კი ვაკანსია ვუხსენე იმ წამსვე თბილად მიმიღეს
-მოიცადეთ მენეჯერს დავუძაახებ
-კარგი , წავიდა და ვიღაც ძაალიან ლამაზი და საყვარელი გოგო მოიყვანა
-აი ვაკანსიაზეა
-გამარჯობა , თეკლა
-მარიამი
-აბა გისმენ ძვირფასო ,გამოცდილება გვაქვს?
-ნუუ მარკეის სფეროში არასდროს მიმუშავია , ჩემძმას რესტორანში კი ხშირად ვეხმარები
-ძალიანნ კარგი , არაუშავს ისწავლი , დედის მუცლიდანარავის დაგვყოლია
-მადლობა
-ესეიგი მარაიმ ,ჩვენთან დილის ათი საათიდან სვიდამდეა , 450 ლარი ხელფასი და კვება მაღაზიის ხარჯზე , თუ თანახმა ხარ დარჩი და დავიწყოთ სწავლა ა
-დიახ თანახმა ვარ აქ უსაქმურობისთვის არ ჩამოვსულვარ
-მოდი სალაროს გასწავლი ,
-დღესვე ?
-ხო
სალაროსთან დამსვა , მხოლოდ ერთხელ ამიხსნა რა როგორ უნდა მექნა და მთელი დღით გაქრა საღამოს შვიდი სრულდებოდა რომ მოვიდა
-კიმარამ სადგაქრით
-ააამ საქმეები მქონდაა პატარვ , მოდი ეხლა ჩავიბაროთ , პირველს შენსას დავითვლი თორე ძააან მაინტერსესბს
დაითვალა ისე ვნერვიულობდი ჯერ რომ არაფერზე მინერვიულია ასე , ყველაფერი რიგზე იყო , მომილოცა და მათი გუნდის წევრობა მომილოცა
-ყოჩაღ პატარა ქალბატონო ,
-მადლობა
-წამო ეხლა დრო თუ გავქს აქვე კაფეში ყავა დავლიოთ
-სხვა სალაროები ?
-სხვებს უფროსი დაითვლის
-კარგი
ტორტის სახლში ყავა და ორი რაფაელოს ნამცხავრი ავიღეთ
-მომიყევი აბა შენზე
-მე მრიამი ვარ , 20 წლის იტალიაში გავიზარდე მყავს ძმა , რომელიც სიგიჟემდე მიყვარს მისი გაზრდიიი ვვარ , დედა 5წლის წინ აქ რომ ჩამოვედით ხელში ჩამაკვდა , მამაც მყავს მაგრამ ის ნუ ის ჩემთვის მკვდარია , ძალიან ცუდად მოექცა დედაჩემს ,
-კარგი როგორც ვხვდები გიჭირს მაგაზე საუბარი , შეყვარებული ?
-მყავდა , საქმრო მაგრამ დავშორდით
-რატო
-ნუუ არც მაგაზე არ მინდა საუბარი
-კარგი არ დაგაძალებ
-მადლობა
-ესეიგი ხვალ მთელი დღე სალაროზე იქნები და თან მენეჯერის საქმესაც ისწავლი
-მენეეჯერის რატო თქვენ ხომ ხართ
-მე მივდივარ , და თქვნობით ნუ მესაუბრები
-მოიცა ჩემს გარდა იქ იმდენი გგოგოა
-კიი არიან მაგრამ არცერთს არ ვენდობი
-რატომ
-ცოტახანში მიხვდები , კაი წამო ეხლა სალხში დაგტოვებ მანქანით
-მადლობა
სახლში მიმიყვანა სახლში მისულმა ვიბანავე , ყავა გავიკეთე და ნიკას დავურეკე , ვუამბე ყველაფერი დაწვრილებით დათას სახლზეც ვუთხარი და დამთანხმდა , მერე ჩემძმასაც ვუთხარი ნუ ყველაფერმა კარგად ჩაიარა და ისიც დამთანხმდა , ვახშამიც მივირთვი და ჯინსების თაობას ჩავუჯექი , უკვე მესამედ ვკითხულობდი და თინას წამებაზე ისევ გულიანად ვტიროდი როგორ გაუბედეს ქალს და შვილი მოუკლეს მუცელში მყოფი , ბოლოს როდის ჩამეძინა არ მახსოვს დილით კი მაღვიძარამ გამაღვიძა ,ცოტა რთული იყო იმის გააზრება რომ სამსახური მქონდა და უნდა წავსულიყავი , ავდექი მოვწესრიგდი, ცისფერი კაბა რომელიც დათამ ჩამაცვა მაშინ ისევვ მქონდა რატომღაც ძალიან მომინდა იმ კაბის ჩაცმა , მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეტე მხოლოდ ტუში და პომადა , და გარეთ გავედი , მაღაზიასთან მივედი იქვე ყავას აკეთებდნენ და რახან დრო მქონდა ყავის ერთი დიდი ჭიქა ვითხოვედა ისე შევედი მაღაზიააში ,
-გამარჯობათ
-რალამაზი ხარ
-მადლობა
-მენეჯერი თავის კაბინეტში გელოდება ,
-კარგით , კარზე დავუკეკუნე და ფრთხილად შევაღე კარი ,
-გამარჯობა
-მოდი მარიამ მოდი , რა ლამაზი ხარ
-მადლობა
-აუ ყავა მეც მინდა
-მოგიტანოთ ?
-არა არა , შენ რატო უნდა მომიტანო , წამო სალაროსთან დასკუპდი , ანუ უყურე ეხლა აქ ამ ფურცელზე არის რა პროდუქციასაც დღეს ველოდებით რა , ვინ როდი და რას მოიტანს მერომ არ ვიქნები ამ ფურცელს აიღებ როცა დაგიძახებენ სალაროდან უპრობლემოდ გამოხვალ , და ამ ფურცელზე დააკვირდები რომელი ფირმის სახელსაც გეტყვიან , რაოდენობა კოდებით უნდა დაითვალო მარტიივია ძააან , თან ბიჭებიც დაგეხმარებიან
-კარგი მადლობა
სალაროსთან შუადღემდე ვიჯექი ,არც ისე რთულია მაგრამ მაინც პასუხისმგებოლა დიდი გაქვს ,
-მარიამ სადილზე გიცდის თეკლა
-სალარო ?
-დაკეტე და აიღე გასაღები
-კარგი , თეკლასთან ავედი , შემწვარ კარტოფილზე და კატლეტზე მეძახდა
-ნუ რა იცოდი კარტოფილზე რომ ვგიჟდებოდი ,
-მოდი მოდი , ვჭამოთ
-მადლობაა ,
თითქმის დავასრულეთ სადილობა , რაციაში მენეჯერი რომ მოითხოვეს ,
-აჰა მოვიდა რომელიღაც წამო
-კარგი
-ამოვალთ და მერე გავაგრძელოთ
ქვემოთ ჩავდეით , დაცვას ჩემიი თავი გააცნო თეკლემ უთხრა ახალი მენეჯერიაო , ცოტა მეუხერხულა მაგრამ ,
-მარიამ მოდი
-გისმენთ
-გაიცანი ესენი სოფ ნობათის ბავშვები არიან
-ძალიან კარგი
-ეს კი მარაიმია , ჩემი ახალი მენეჯერი
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც , გავუღიმე ,
ნუუ მარტივი იყო დათვლა , თან ბიჭებიც მეხმაებოდნენ , ძალიან კარგები აღმოჩნდენ მთელი დღის დაღლის მიუხედავდა
-არ იღლებით ?
-როგორ არა მაგრამ ამ მარკეტში როცა გვიწვეს ვიზიტი დაღლა ვიღას ახსოვს ,
-ანუ გიყვართ
- დიახ
-ყველა ნაირად ვეცდები ჩვენ მარკეტში მოსვლა სულ რომ გიყვარდეთ
-მარაიმ მაგას რომ მორჩები წვენები მოვიდა , ისიც დაითვალე ზემოთ მეძახიან
-კარგი , ბავშვებთან დავამთავრე , მაგრამ ვაი
-გამარჯობა
-გამარჯობა გიო
-როგრო ხარ ?
-მადლობა კარგად თქვენ?
-მადლობა
-ოჰჰ ხუჭუჭ მოხვედი , რაო ვერ დაითვალეთ ?
-ეხლა ვიწყებდით
-ეს ჩემი ახალი მენეჯრია მარიამი
-ვიცნობ
-საიდა?
-ეს , მეგობარია ძველი
-კარგი , მიდი თორე გაუცივდა ბავშვს სადილი
-მარტივია ძააან კოდები მითხარი და რაოდენობას გაჩვენებ
-კარგი , მარიამ ძალიან დაგღალე დღეს მიდი გააგრძელე სადილობა და ამოვალ
-კარგი.
*** გიო
წავიდა ისე რომ უკან არც მოუხედასვ , ისეთი დამშვენებული იყო მომნატრებია , ისეთი ლამაზი იყო რომ ვერცკი შევნიშნე თეკლამ რაღაც რომმომარტყა
-ჰეეეი ხუჭუჭ , ვიცით რომ ლამაზია აქ ვართ
-ააა ბოდიში , დათვლა დავასრულეთ მინდოდა მასთან ავსულიყავი და დავლაპარაკებოდი მაგრამ არ გამიშვა თეკლამ ჯერ მზად არ არისო , და ისეც ნუ იზამ აქედანაც რომ წავიდესო , მართალიც იყო იმდენად გაუბრწყინდა წამიერად თვალები მეგონა მოვა და ჩამეხუტებათქო მაგრამ ისე უეცრად და სევდიანად მითხრა გამარჯობაო , ჰაჰ საკუთარ თავზე მეცინება როგორ დავუშვი რომ ის დავკარგე ვინც გამიფეერადა სიცოცხლეე , ფიქრებში გართულმა ვერც შევნიშნე სახლთან რომ ვიყავი უკვე ტელეფონი გადავამოწმე , მხოლოდ დათას შეტყობინება იყო
- გიო ჩემს ბაითზე მარიამი გავუშვი და დავპირდი იქ რომ არ მიხვალ , გაფრთხილებ რადგან ამჯერადაც არ მოტყუვდეს ,
- ატრაკებ .
- რასქვია ბიჭო ვატრაკებ , არ დაგინახო იქ მისული ,
დათაზე ნერვებ მოშლილმა შევნიშნე მიშკა რომ აციმციმდა
- ბარო ძმა
- გამარჯობა გიო ,
-როგორხარ,?
-მეკარგად შენ?
-რავი ძმა , მარიამი დავინახე ერთ ერთ მარკეტში მენეჯერის პოზიციაზე
- ჰო ვიცი მუშაობს ,
-ძმა მისმინე
**მარიამთან
ვაიმე თეკლა კიდევ კარგი გამომიშვი თორე ფეხებში ძალა წამერთვა ამდენი ხნის მერე პირველად ვნახე , ჩემი ხუჭუჭჭა , როგორ მომნატრებია , ისევ მიყვარს , თუმცა რა ისვ სიყვარული ხოომ მხოლოდ ერთხელ მოდის პირველად ვნახე ამდენი ხნის შემდეგ გული ისე მიცემდა ლამის ამომვარდა იმდენად მოულოდნელი იყო მაგრამ იმდენად მომნატრებოდა მისი თვალები მისი გამოხედვა მისი ხმა ღმერთო ჩემო , ერთ ადგილას ვეღარ ვისვენებდი
თეკლა როგორც კი ამოვიდა ეგრე გაშვება ვთხოვე მანაც მალევე გამიშვა შაბათი დღეს მაინც არ მაქვს ბევრი მიღებაო ))) ან იქნებ მიხვდა კიდეც , სანაპიროზე გავედი ძალიან ცხელოდა წყალში მინდოდა ჩასვლა თუმცა უცებ ისე მოიღრუბლა და გაწვიმდა რომ სულმთლად გავიწუწე სახლისკენ ფეხით წავედი ახლოს ვიყავი მაგრამ საშინლად დავსველდი და აქაც მოვახერხე გაციება )) კვირას მაინც ვისვენებდი , დილით ისე ტკბილად მეძინა ვერც კი შევამჩნიე ნიკარომ მოსულიყო ღამით და ჩემს გვერდით ეძინა თურმე ღამით სიცხე მქონია
-ნათლი ,
-ჰმმმ
-გაიღვიძე რა
-კარგი რა მარიამ , ისედაც გამთენიოს დამეძინა ძლივს დაგიწია სიცხემ ,
-მე მაინც გამიშვი
-დღეს კვირაა პატარავ ასე რომ დაიძინე , მალევე დამეძინა სიზმრადაც იგივე კარდი ვნახე რაც მაღაზიაში ,
-მარიამმ , ჰეი პატარავ გაიღვიძეე , პატარაავ ,, მარიამმ გაიღვიძე
-ჰოო
-პაწი ადექი დაღამდა უკვე ,
-ვაიჰ რიმელი საათია ? მიშოს არ დაურეკავს ?
-კი და ვუთხარი რომ გეძინა
-ნათლი იცი გუშინ გიო იყო იმ მაღაზიაში , რომელიღაც ფირმის დისტრიბუტორია ) იცი რა დამემართა რომ დავინახე?
-მარუს ისევ გიყვარს ?
-მიყვარს თანაც როგორ
- იქნებ აპატიო?
- დალაპარაკებაც კი არ უცდია
- მარიამ რაზე უნდა დაგელაპაარაკოს ? რაგინდა რომ გითხრას ?
-არვიცი , უკვე აღარ ვიცი არაფერი
-პატარავ იქნებ სოციალური ქსელი შეამოწმო?
-დღესარა , სადმე გავიდეთ?
-კი დღეს შენთვის სიურპრიზი მაქვს
- რასიურპრიზი?
- ეგ თუ გითხარი რაღა სიურპრიზი გამოვა ?
-კარგი ხო
- წამო ,
მანქანაში ჩავსხედით ისევ წვიმდა , ისევ ისეთი ამინდი იყო როგორიც ჩემს სულში ხან წვიმდა ხან ქარიშხალი იყო ხანაც მზე ანათებდა
-აუ **ვიყო თუარ გვეკაიფებოდეს ეს ამინდი
- ნიკოლოზ , სად მივდივართ ?
- სად გინდა რომ წავიდეთ პატარავ ?
-არვიცი სადმე მშვიდ ადგილას , თან მიშოს დავურეკავ , იქნებ ეხლა მაინც მიპასუხოს ,
ბოლო რამდენიმე დღეა ვერ ვუკავშირდები , ნეტა ხო კარგადაა ,
-პატარავ არცალია ალბათ
-აეროპორტისკენ რატომმიდიხარ?
-სიმშვიდე შენ არ გინდოდა ?
- კიმაგრამ მანდ ? :დდდ
- ჩუ ეხა მუსიკას უსმინე სუსი არ გავიგო შენი
-კაიხო , მართლა იმდენად დაღლილი ვიყავი რომ მალე დამეძინა ,
-მარიამ , ჰეი პატარავ
-მესიზმრები ისევ ,? არა ტელეფონს რატო არ პასუხობ ეხლა მაინც მითხარი ? ჰა
-მარიამ გაახილე თვალები
-მიშოოოოოო ვაიმეეე როგორ მომენატრე ძამიი ჩემო სიცოცხლე რატო არ მითხარი თუმოდიოდი?
-როგორ მომენატრე პრინცეს
-ხოაღარ წახვალ?
-არა პატარავ გპირდები , ლაშა და ლიკა გზაში არიან , რესტორნის გახსნას დაესწრებიან
-რის გახსნას ?
-რესტორნის , ყველაფერი მოვავვარეთ რომაღარ წავიდე და აღარ დაგტოვო აქ მარტო
-აუ როგორ მიყვარხარრრ , მოიცა მე ხოასე არ ვიქნები ეე ,ნახე რამაცვია
- ულამაზესიხარ ისედაც
-არა ნათლი ეიფირიაში გამიყვანე რამეს ვიყიდი , უნდა გვეჩქარა რადგან საღამოს უკვე გახსნა იყო , მაღაზიას როგორც კი ჩავუარე იმ წამსვე დავინახე და ძალიან მომეწონა ულამაზესსი და უნაზესი იყო რაღაცნაირად საყვარელი , იასამნისფერი , ეგრევე ავიღე არც კი მომიზომია , სალონში დავატოვებინე თავი და გავუშვი ჩემით მოვალ მეთქი , მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე თმა დავიხვიე და გავიშალე მოკლედ საყვარლად ვიყავი , გარეთ გასულს მანქანა მელოდებოდა , არც გამკვირვებია მიშომ ჩემი მანქანაც რომ წამომიყვანა , იმდენად მომნატრებოდა საჭესთან ჯდომა რომ სიხარულით დავსკუპდი მძღოლის ადგილას და დანიშნულების კენ წავსდი , ულამაზესი რესტორანი იყო "მანანა" წითელი ლენტით , როგორც კი მანქანიდან გადავედი იმ წამსვე ვვერდით გაჩნდა ლაშა და ლიკა ანათებდნენ სიხარულით , ყველა აქ იყო თეკლაც კი , ნუ ყველაფერმა უმაგრესად ჩაიარა , შუა ცეკვის დროს რომ შუქები ჩაქრა ყველგან და სცენაზე გიო დავინახე კინაღამ გავგიჟდი , მაგრამ იმდენად თბილად მღეროდა , 'როგორ დავემდურო ბეედს როცა შენ ამ ქვეყნად ხარ' სულდამავიწყდა რომგაბრაზებული ვიყავი , ბეჭდით ხელში წინ რომ დამიდგა და თავიდან მთხოვა ხელი ,
-პატარავ , ცოლად გამომყვები?
- არა , პასუხი რომელსაც უმეტესობა ელოდა , მაგრამ მაინც დავთანხმდი . დიახ დავთანხმდი ალბათ იფიქრებთ რა უთავმოყვარეო და შტრერიაო , მაგრამ მეხომ ყ ელაფერი გავიგე თუ როგორ თქვა მან ყველაფერზე უარი მათშორის დედაზეც კი
- მაპატიე ?
-მე ყველაფერი გაპატიე სულ ყველაფერი
-მიყვარხარ, მარიამ უღმერთოდ მიყვარხარ ანგელოზო ,
-მეც მიყვარხარ ხუჭუჭ
- , ყველამ რომ მოგვილოცა მათშორის ჩემმა ძმამაც მივხვდი რომ დაგეგმილი ჰქონდათ
-მარიამო , ასე მარტივად როგორ შეგეძლო გეპატიებბინა ?
- მალევე გავიგე თომასგან ყველაფრრი მოვიდა და პატიებაც კი მთხოვა , ნიკოლოზისგან გამომყვა ბოღმაო :დ ნუ აღარც კი მაინტერესებს
- წამო გავიპაროთ
- რაა?
- ხო წამო , წავიდეთ სანამ ისევ რამე მოხდება
- მოიცა კიდე თუკი უნდა მოხდეს რამე სჯობს შენ მითხრა
-არა პატარავ წავიდეთ რა მოვშორდეთ ამ წყეულ სამყაროს მხოლოდ ჩვენ ჩვენ ორნი გავიპაროთ ,
-წავიდეთ ჩემო ხუჭუჭავ , მადლობა რომ არსებობ
-მადლობა უფალს პატარავ შენ რომ მყავხარ . წლების შემდეგ ჩვენს შვილებს იცი რაუნდა მოვუყვე ? ის თუ რამდენად ძლიერ შეუძლია დედამისს გაგიბრაზდეს გაგებუტოს მაგრამ სიყვარულზე და იმ ადამიანზე რომელიც უყვარს უარს ვერ იტყვის , მინდა შეენნაირი გოგონა გვეყოლოს სიყვარულით და ერთგულებით სავსე რომ იყოს შენნაირი თვალებირომ ჰქონდეს თბილი და მზრუნველი , მინდა ყველაფერი ისეთივე ქონდეს როგორიც შენ გაქვს
-მეკი შენნაირი ვაჟი მინდა დიახ მინდა მიუხედავად იმ ტკივილისა რაც გადავიტანეთ , გაუძლო ჩვენმა სიყვარულმა ყველაფერს და მინდა შენთან ერთად ულამაზესი პატაარა და მოსიყვარულე ოჯახი გვქონდეს .
- ჰეი გვრიტებო გილოცავთ ,
-თომა მოშორდი აქაურობას სანამ თავს ვაკონტროლებ
-გიო გთხოვ
-მარიამ რაც არუნდა გაკეთებინა მას , სწორედ მისივე მიზეზით გარდაუცვალა დედა , არასდროს ვაპატიებ გთხოვ უთხარი წავიდეს
-კარგი მე წავალ არ მინდა დღე გაგიფუჭოდ ისედაც ძალიან ბევრი ტკივილი მოგაყენეთ
-მადლობა თომა
-მარიამ , ძალიან გთხოვ არ გეწყინოს
-არა მართალი ხარ რა უნდა მეწყინოს
-წავიდეთ?
- არა გიო ჩემს ძმას ასე ვერ მოვექცევი , ის ყოველთვის ოცნებობდა ჩემს ქორწილზე და გეგმებს აწყობდა ,
-კარგი პატარავ იყოს ქორწილი
-მიყვარხარ
-მარიამ , დათა
-რადათა ?
- რადათა კიარა მოტრიალდი ერთი მაგრად ჩაგეხუტო
-ბედოვლათოოო
-მარიამო , როგორ მომენატრე პატარავ
-მეც მომენატრე
- უკვე ვეჭვიანობ
-შენს ადგილას მეც ვიეჭვიანებდი ასეთი გოოგო რომმყავდეს გვერდით ,
-კაიეხა ნუ მაწითლებთ
- მარუს მიშკა გეძახის
-ჰო ძამი
-მარიამო ჩემო პატარავ , მარ
-მიშო რამოხდა?
- მარ თომა აქედაან რომწავიდა ავარიაში მოყვა და სამწუხაროდ ადგილზევე გარდაიცვალა
- რაააა
- ეხლახანს დამირეკეს
-არა რა არა მატყუებ ხომ?
-მარიამ დამშვიდდი გთხოვ მარიამმ , პატარავ, შემომხედე
-მიშ არიყო ის ისეთი ცუდი არა არა არა არა , მისი ბრალი ხოარ იყო ასეთ მდგომარეობაში რომ ჩაგვაგდო მას მოწამლული ქონდა გონება თორე ისე ძალიან ვუყვარდი , ხუმრობს ხო ? ჩვენ რომ მივიღოდ მაგიტომ ხუმრობს ხომ?
- ანგელოზო რამოხდა?
-თომა გარდაიცვ
-მარიამ მარიამ გაახილე თვალები პატარავ გამოფხიზლდი რა გთხოვ , რანლხდა ?
- ბიჯო თომა აქედან წასული აილეწა საღაცა და ადგილზევე გარდაიცვალა
- მარუსს გაახილე რა თვალები , ბიჯო სპირტი ან წყალი ან რამე მოიტანეთ რა
- მოიცა სასწრაფოს ვურეკავ
-კაი ატრაკებ , რასასწრაფო ტო სანამ ეგენი მოვლენ დაიხჩო ბავშვი უჰაერობით , მომე ნემსი
-დათა ხოარ უბერავ რა ნემსი?
- ბიჭო ხოეტკინება ნემსის ჩხვლეტა და ტკივილზე რეაგირება ექნება იძულებული იქნება ისუნთქოს
-აჰა , მარა ფრთხილად
-მარუს პატარავ , რძალოო გაახილე თვალები , ნახე როგორ გვაშინებ ტო მიდი აბა ღრმად და მშვიდად ისუნთქე გთხოვ პატარავ მაპატიე მაგრამ ნემსი უნდა გიჩხვლიტო
-ებიჯო დაიხჩუ დროზე ,
-მანქანა რომელილმემ მოიყვანეთ და გადავიყვანოთ , არ აქვს რეაქცია ტო
- აუ კაი რა მარიამ კაი რა გამოფხიზლდი გთხოვ , ამოისუნთქე გოგო დაგეხურა ფილტვები , მარუუს სუცოცხლე გაიღვიძე ეა გთხოვ გაახილე თვალები მიკვდები გოგო აბა შენნაირი შვილი მინდაო ? ჰაა მიდი რა ჩემო ლამაზო გაახილე თვალები ან უბრალოდ ისუნთქე გთხოვ პატარავ მიდი რა , ცოტათი მაინც აიყვანე თავი ხელში პატარავ ,
- მიდი გიო ესაუბრე რა რამე ისეთზე რომ დაამშვიდო მანქანაც მოდის აგერ ა თითქმის მოვიდა
- პაწწი იცი შენი ძმა რა თვალებით იყურება ახლოსაც ვერ მოდის დამშვიდდი რა გთხოვ ცოტა ცოტა მაინც სულ ოდნავ , მიდი პატარავ ყოჩაღ ცოტა ღრმად ისუნთქე უბრალოდ ისუნთქე მიდი თოჯინ
- გიოოო , გიო წყალი
-წყალი მომეცით რომელიმემ
-არშეილება
-ბიჯო მომეცი ეგ დედააფეთქებული ცოტას მაინც მოსვამს
- სულცოტა ოღონ
- მარიამ ოდნავ უნდა წამოგწიო და ცოტა მოსვი კარგი
-მადლობა , მცივა ძალიან მცივა
- სულ ესეთი ემოციური უნდა იყო ? ჰა სულ ესე უნდა მიხეთქავდე გუულს ?? მარიამ , მოდი მოდი პატარავ იცი როგორ შემაშინეე ?
-ძამიი , წამიყვანეთ რა მასთან
-მარიამ ჯერ ექიმმა გაგსინჯოს და მერე წავიდეთ
-კარგი , გიო ხოწამოხვალ?
-აბა შენი აზრით მიგატოვებ ეხლა?
- მადლობა, ნათლიაჩემი სადაა ?
- საქმეზეა გასული მოვა საავადმყოფოში
ექიმმა რომ გამსინჯა ისეთი სახით შემომხედა აშკარა იყო ვერ ვიყავი კარგად
- რაუქენით ამის ფილტვებს ?
- ჩვეენ ?
- ეწევა ?
-არა
- მარტივ ენაზე რომ გითხრათ მისი ფილტვები დაბურულია კიდევ ერთხელ ესე რომ მოხდეს, ანუ შეტევა რომ გაუმეორდეს აი წამალს გამპგიწერთ იმ წამსვე უნდა გადააყლაპოთ რომ ნორმალური სუნთქვა შეძლოს თორე დაემშვიდობებით მას
- რეცეპტი მომეცით , მადლობა
-შეგიძლიათ წახვიდეთ
მთელი გზა გიო თმაზე მეფერებოდა მალწვე დამეძინა მის გულზე მიხუტებულს იმდენად მამშვიდებდა ეს ხმა რომ ,
-პატარავ , გაიღვიძე
-მოვედით?
-ჯერ არა მაგრამ გამოფხიზლდი უნდა შეემზადო არმინდ ისევ ისე გახდე
-ყველაზე სასიხარულო დღეს ისევ რაღაც მოხდა
-პატარავ ნუ გამაბრაზებ , მარიამ შენს გვერდით ვიქნები მაგრამ გთხოვ თავი ხელში აიყვანე და ცუდად არ გახდე
- გპირდები გავაკონტროლებ თავს
იმდენ ხალხს მოესწრო შეყრა რომ ძლივს შევედი შიგნით მარიამმა რომ დამინახა თვალებს ვერ უჯერებდა ,
- პრინცესა
ისე ჩამეხუტა მისი ტკივილი და ჩემი ერთიდაიგივე არ იყო იმ წამსვე მივხვდი , ღმერთმა დაიფაროს მიშოს რამე დაემართოს , მტკიოდა თომა მაგრამ მიშო ჩემთვის სხვა იყო და ასეც იქნებოდა სულ ,
-ძალიან ვწუხვარ მარ
-ეჰჰ ჩემო პატარავ რასვიზამ
-უნდა გაძლიერდე თომა არა მაგრამ ეხლა მიშოც შენძმად ითვლება ყველაფერში დაგეხმარებით
-როგორი კეთილი გვყავხარ პატარავ
-მიყვარხარ მარ , წამო შიგნით
- მარ დამპირდი რომ ცუდად არ გახდები
- ვეცდები
შევედით მაგრამ ვაიჰ ამ შესვლას როცა აცნობიერებ რომ იმ შავ რაღაცაში შენი ძმა წევს უნებურად გეტირება გეკივლება რაც არ უნდა ისეთი ურთიერთობა გქონდეთ მაინც გტკივა მაინც სულის ამოცლას გრძნობ ,
-დედა შვილო პატარა მარიამი შვილოო ადექი დედაა მოუყევი ყველაფერი ეხლა მაინც დედიიი ეხლა მაინც თხოვე გაპატიოსს ნენიიი
- ძამიიიიიი ეს რა გაგვიკეთე ჰა ეს რა გაგვიკეთე , დედაშენი ვის დაუტოვე ? მარიამი და ნათია ვის დაუტოვე ? ასე ტკივილისთვის როგორ გაიმეტე ?? თომა მეშენ ყველაფერი გაპატიე ძამი მშვიდად იყავი ,
-მარ წამო გარეთ გაგიყვან
-მიშოსთან მინდა
-წამო გარედაა
-ძამიიიიიი ,
-მარიამ , კარგადხარ?
-კიკი შეილება მანქანაში დავიძინო?
-მარ გიოსთან წაგიყვან სახლში
-უი ჰო თორე თავი მტკივა ძალიან
გიოსთან გამიყვანა მიშომ დამტოვა და წავიდა არც გიო იყო სახლში გადავწყვიტე ცოტა დამეძინა ხმაური რომ გავიგე გარეთ გავიხედე , სასწრაფო თომასსახლისკენ მიდიოდა ,
-მარუს არ შეგეშინდეს მე აქვარ
-დათა რახდება ?
-ნათია ცუდად გახდა , მოდი ჩემთან მოდი
-დათაა
-მოდი ,
დივანზე დამაწვინა და თმაზე მეფერებოდა მამშვიდებდა თმაზე რომ მეხებოდნენ და ეს ყველა ჩემთვის საყვარელმა ადამიანმა იცოდა , მალევე ჩამეძინა
-როგორაა?
-რავიცი ძინავს მოდი მიუწექი რა მეც წავალ დავწვები თ9რე დავიღალე
- კაიძმი
იმდენად მომნატრებია მისი სურნელი ძილშიც კი ვიგრძენი გიოს მოსვლა , რაღაცას მეჩურჩულებოდა მაგრამ საერთოდ ვერ ვარჩევდი სიტყვებს
*გიო
მარიამს რომ შევხედე ისეთი სიმშვიდით ეძინა თითქოს არაფერი არ ხდებოდა ირგვლივ , ჩემო პატარავ როგორ მომნატრებიხარ ანგელოზო ,
-
-რაგაყვირებს
- უი , დამავიწყდა , ნიკაა მოსული
-მარიამის ნათლია ?
-ჰო
-შემოუშვი მერე რასმეკითხები
-მოდი ძმა მოდი
-რაჭირს ?
-ძლივს ჩაეძინა
-გილოცავთ ძმა სულ ბედნიერები მენახეთ მინდა რომ გაუფრთხილდე ჩემს გოგოს ხოიცი როგორც უყვარხარ და იცოდე აღარ ატკინო გული თორე ჩემ თავზე პასუხს არ ვაგებ
-გენაცვალე
--მოდი მე მივუწვები რა თან მომენატრა თან ცოტა დაიძინე ან აიყვანე შენს ოთახში და დაიძინეთ , დღეს არ ღირს იქ მისვლა
-კაი ძმა ,
ხელში ისე ავაფრიალე თითქოს ბუმბული ყოფილიყო პატარა ქალბატონი მომეხუტა სულს მითბობ ანგელოზო

-გიო , სიცოცხლევ
-ჰმმმ
-წყალი მინდა
-უფფფ დაიძინე
-გამიშვი რა დავლევ და მოვალ
- მარუს შეგეშინდება იცოდე
-აუ სულ დამავიწყდა , მაშინ წამყევი
-აუ პატარავ რა , კაი წამო
-აქ ვის ძინავს ?
-ნიკას
-ნათლია როდის მოვიდა?
-რომ გეძინა
- დავრჩები მასთან დავიძინებ რა
-ნწ , ვერ შეველევი შენს სურნელს ჩემთან იძინებ და იღვიძებ ამიერიდან სულ
- კარგი ხო
წყალი დავლიე და ისევ ხელში აყვანილმა ამიყვანა ზემოთ , მალევე დავიძინეთ , დილით ისევ მივედი გოგონებთან ლამის თავის ქალა ამძვრა ისე მტკიოდა ამდენი ტირილისგან თვალები დამისივდა , ვხედავდი ხალხი სულ მე რომ მაკვირდებოდა როგორ დასტირისო უკვირდათ მაგრამ რა უკვირდათ მეც ეგ მიკვირდა , დასაფლავების დღე საშინელება იყო აი ძალიან ცუდდად ვიყავი
-მიშო , გიოო , დაათა , ნათლიი ,აუ გამომხედეთ რომელიმემ
ვერცერთს ვერ გავაგონე ძლივს წამოვდექი სკამიდან მაგრამ მალევე ვიგრძენი თვლაებში როგორ დამიბნელდა
-მარიააამ , ბიჯო წამალი მომე
- წყალი წყალი მალე
-მოიცა ნუხართ პანიკაში , უბრალოდ წნევა დაუვარდებოდა ნახე სუნთავს
-ოხხ პატარავ , მიმიშვით
დათამ ამაფრიალა და საძინებელში შემიყვანა ,
-მაარ , მარუუს გაახილე აბა თვალები ლამაზო
-დათ , წყალი მინდა , გეძახდით და არ გამომხედეთ გიო სადაა?
-გიო და ბიჭები ქელეხის ამბებს აგვარებენ , კაი არ იტირო ხოიცი გარდაუვალია ეგ
- მე იქ ვერ წამოვალ
-წამოხვალ პატარავ წამოხვალ უნდა დაემშვიდობოთ დებმა , მოდი დამეყრდენი დროა
- დათა არ მომშორდე გთხოვ არ მინდა ,
-გპირდები წამით არ დაგტოვებ
სახლში დათამ შემიყვანა ხალხი ისე გვიყურებდა ნერვებმა მიმტყუნა და კინაღამ ვეჩხუბე ყველას , თომას დავუდექი თავთან და მის გაყინულ ხელებს ვეხებოდი კანკალით მაგრამ მაინც ვცდილობდი გამეთბო მისი გაყინული ხელები ვერც კი ვიაზრებდი როგორ ტიროდა ყველა ჩემი შემყურვალე თბილი ჰაერით რომ ვცდილობდი მის გათბობას ,
-ძამ ცოტა გაგათბე იცი ? არმინდა გციოდეს რამე თბილს დაგაფარებ , აუცილებლად გაგითბობ მაგ გაყინულ ხელებსსს ,
-რძალო ცოტა დამშვიდდი მოდი ,მოდი წყალი დალიე
-არ მინდა მე წყალი დათა უყურე რა გაყინულია უყურე ჩემი ძმააა რაცარუნდა ექნა ჩემი ძმაააა
- ვიცი ჩემოპატარავ მეც შენი ძმა ვარ და გთხოვ რომ დამშვიდდე
- მარიამ , ნათ მოდით მოდით თორემ მალე წავა წავა და ვეღარასდროს ჩაეხუტებით ვეღარასდროს
- ვაიიიი შვილოოოოო რაუქენი ბავშვებსს დედიი შვილოოოო ადექი ბიჭო უყურე შენიპატარა და როგორ გითბობს მაგ გაყინულ გულს შვილოოო ნახე რა კეთილია ნენიიი ადე დე აადე რას მაკივლებ ამდენ ხალხში შვილოო ჩემო ვაჟკაცო ბიჭოიო
- დეიდა დამშვიდდით ცოტა ცუდად გახდებით ,
მალევე მოაღწია გასვენევის წამებმა ყველაზე საშინელმა წუთებმა , წივილ კივილი გათიშული ადამიანები ტკივილი ყველას სახეზე როცა შვილ მკვდარ დედას უყურებენ ძმის გარეშე დარჩენილ დებს უყურებდენ , ერთი გოგონა შევნიშნე კუთხეში რომ ძალიან მაგრად ტიროდა
-ის გოგო ვინაა ?
- თონას შეყვარებული იყო
- ეს ელენაა ?
- იცნობ?
- თომასგან მსმენია აქამდე რატო ვერ შევნიშნე
- ელენა , გამარჯობა ვიზიარებ საყვარელო
-მარიამ ,
- მოდი მოდი დაემშვიდობე მოდი სანამ სულ ცოტა დრო დაგრჩა ვიცი რომ ძალიან ძნელია ვიცი მაგრამ უნდა შეძლო
-რაგაყინული გაქვს სიცოცხლევ შუბლი
გაყინულ შუბლზე ტუჩები მიაკრო და ითხოვა ცოტახანი არ წაიყვანოთო ეფერებოდა გიჟივით კოცნიდა ვერ ელეოდა როგორ გინდა გაატყუნო , ახალგაზრდა ქალი რომელსაც საყვრელლი მამაკაცი გაყინული უწევს, გვერდით მიუწვა იმ გაყინულ გალეულ ძვლებ დამტვრეულ ბიჭს ძლივს ძლიობით გვერდით მიუწვა
-ელენა ადექი , რასაკეთებ
-მეძინება მარიამ მინდა მის გვერდით ერთხელ მაინც დავიძინო
-ელენა მოდი მოდი დაგეხმარები უნდა ამოხვიდე მაქიდან დროა , გთხოვ ნუ დაამძიმებ
-არშემილია , ისე მტიკა აქ გული ისე მტკივა ვეღარ ვსუნთქავ სიკვდილი მინდა მეცც სიკვდილი მინდა მეეეც
-ელენა ,
ახლა უკვე დათამ თხოვა ამოდიო მაგრამ უარზე იყო სანამ არ გაითიშა მანამ ვერ ავთხლიშეთ მიცვალებულს ჩვენ სასწრაფოთი საავადყოფოში გავყევით ელენას დანარჩენებმა კი თავიანთი საქმე დაასრულეს
-ჩემი ბრალია რა რას ავუტეხე დაემშვიდობე მეთქი ვბუტბუტებდი ჩემთვის ექიმმა გასინჯა და სტრესის გამო გახდა ცუდადო , მალვე გავწეერო , დავინახე გიო რომ მოდიოდა
-ხუჭუჭააა
მთელი ძალით შევახტი იმდენად ძლიერად ვეხუტებოდი
-პატარავ ,
- ელენა , მის ტკივილს რომ ვუყურებდი ლამის გული გამისკდა , უფალმა დაიფაროს რომ დაგკარგო
-ჩემი ანგელოზო ძალიან მიყვარხარ
- სხვები სად არიან ?
- გარეთ გველოდებიან
-მას მარტო ხოარ დავტოებ?
- აარა დაველოდოთ და წავიყვანოტ დღესვე დავბრუნდეთ ბათუმში
-მართლა წამოვიდეს? პატარა ბავშვივით გამიხარდა დაქალს რომ წაიყვანს მასთან და ბედნიერია აი ისე ვიყავი იმ წამს , ძირს ჩამომსვა გიომ და ექიმთან გავიდა მეკი ელენასთან შევედი ჯერკიდევ ან ეძინა ან აე უნდოდა იმ სამყაროში დაბრუნება სადაც სულ მარტოდ იყო დარჩენილი
-ჩემო ლამაზო გოგონავ , შუბლზე მივაკარი ტუჩებუ და უნებურად ამეტირა
- იცი რომ სულ მარტო დავრჩი ?
-მეგონა გეძინა
- 4 წლის ვიყავი დედა რომ გარდამეცვალა მამა კი ჩემს დაბადებას საერთოდ ვერ მოესწრო არც და მყავს არც ძმა აღარც თომა რომელსაც დაყრდნობილი ვიყავი დიახ ამ უმკაცრეს და გაბოროტებულ დედამიწაზე მხოლოდ მე დავრჩი , ისე რა სასაცილოა ეს ცხოვრება არასდროს იცი ბედი რას გვიმზადებს
- მარტო არ ხარ ელ მე გყავარ თომასგან ბევრი რამ ვიცი შენზე მართალია მტლად გადასარევი ურთიერთობა არ გქვონია მაგრამ მიუხედავად ყველაფრისა როცა მოვიდა და სიმართლე მომიყვა მაშინვე ვაპატიე ყველაფერი მიყვარდა მიყვარს და მეყვარება სულ , აქედან რომ გაგწერენ ჩემთან ერთად მოდიხარ
-სად?
-ახალ ცხოვრებას იწყებ ჩვენთან ერთად გთხოვ რა უარი არ უნდა მითხრა ,
როგორღაც დავითანხმე დიდი თხოვნის შემდეგ , მალავე გაგვწერეს და წამოვედით , გაგრძელდა ცხოვრება ჩვეულ რითმში სხვა გზა არ გვქონდა შევეგუეთ ვაიძულეთ საკუთარი თავი ისევ გაგვეღიმა , ელენამ კი ჩემთან დაიწყო მუშაობა ძალაინ კარგად აკეთებდა თავის საქმეს მე მიშოსაც ვეხმარებოდი რესტორანში და მარკეტშიც ვიყავი , იმდენად ბედნიერი ვიყავი მეშინოდა რამე კიდე არ მომხდარიყო , გიოსაც ხშირად ვნახულობდი მართლა ყველაფერი რიგზე იყო
- ელ მე გავალ ცოტახნით რა , გარეთ
-კარგი
- დათა სახლშია და არ მოგაწყენს
-მიდი მიდი ნუ ნერვიულობ
- დათუჩ შენ გიტოვებ ამ ანგელოზს
-კაი პრინცეს წადი , და დათუჩას ნუ მეძახი
-მიყვარხართ
-ჩვენც
** დათა და ელენა
- ელენა , მოდი რამეს ვუყუროთ გინდა?
- კი ,
- აუმოდი ველურ თაფლს ვუყუროთ
- მიდი ჩართე შენ მე პოპკორნს მოვიტან
-კაი
მალევე დიდი ჯამით ხელშიი დაბრუნდა , ისეთი ლამაზი იყო ელენა პატარა მოცუცქნული ცხვირი დიდი სავსე ტუჩები ულამაზესი მომწვანო თვალები რომელიც როცა ტიროდა ნაცრისფერი უხდებოდა , მოვიდა თავი პოპკონით ხელში და გვერდით დამისკუპდა ,
- ელ
-ბატონო
- დამპირდი რომ არ იტირებ
თავი დამიქნია და დავიწყეთ ყურებაც , ბოლოდ თავი მაინც ვერშეიკავა და ატირდა ისე როგორც ფუსუნი ტიროდა ფილში გული მომიკვდა , ჩავიხუტე თმაზე ვეფერებოდი შუბლზე ვკოცნიდი დავთხოვდი დამშვიდებულიყო ,
-ელ გთხოვრა
- ძალიან მენატრება
- ვიცი პატარავ ვიიცი , ჯერ ყველაფერი წინ გაქვს მხოლოდ 19 ტი წლის ხარ ჯერ
-იცი ჩვენშორის ასაკობრივი სხვაობის მიუხედავად მაინც ძალიან ვუყვარდი და მივლიდა
- ელლ , თომა სულ იქნება შენს გულში
- ჰო
-მოდი პატარავ დაიძინე თუგინდა გპირდები მხოლოდ თმაზე მოგეფერები
-მადლობა დათა
ყველამ იცოდა რომ ელენა მიყვარდა ჰო არ მოგატყუებთ მიყვარდა ყველამ მის გარდა , როგორ ვეტყოდი ამას არ ვიცი მაგრამ უნდა მეთქვა თორრემ ეს მე მკლავდა , მისი ცრემლები იმ ადამიანის გამო რომელთანაც მხოდ მადლიერებბა აკავშირებდა მკლავს შინაგანად მჭამს , დაეძინა იმდენად ტკივილიანი სახით ეძინა რომ უნებურად ცრემლი გადმომიგორდა ვერც კი გავიაზრე რომ ამეტირა , შეილება დამცინოთ კიდეც , მაგრამ დიახ ამეტირა მისი ტკივილი მეტკინა მისი დარდი გადამედო კინდოდა გაღიმებული და ბედნიერი ყოფილიყო მინდოდა დაცულად ეგრძნო ისევ თავი. ისევ ბედნიერი ყოფილიყო და ისევ ისეთი აციმციმებული თვალებით შემოეხედა , ტელეფონზე მარიამმა დამირეკა რას შვებითო , აშკარად მიხვდა ხმით რომ არ ვიყავი ხასიათზე
- ძამ რაგჭირს ?
- არაფერი მარიამო
- დათა , ელენა ხო კარგადაა?
-ძინავს
- არგინდა რომ დაელაპარაკო?
-რაზე მარუ ?
- იმაზე რომ გიყვარს
- არა საიდან დაასკვენი?
-მალე მოვალ თავს გაუფრთხილდით
**მარიამთან
მთელიდღე ვმუშაობდი ძალიან დავიღალე მაგრამ რასვიზამთ , გიო მთელი დღე არ შემხმიანებია ცოტა მეწყინა როარ გავახსენდი ვურეკავდი არ მიპასუხა , ცოტაარიყოს ვღელავდი , არ ჩვეოდა ესეთი რამ სულ მირეკავდა თუვერ მირეკავდა მწერდა მაინც , მაგრამ დღეს საერთოდ არ გამოჩენილა
- ნიკოლოზ აქრასაკეთებ ?
- რაიყო პრონცეს გამოგიარე არ მოგენატრე ტო ?
- როგორ არა
- რაგჭირს ეე ?
- გიო არ ჩანს დღეს რაღაც
- ვოი ბოთევ არ ეცლება
- ჰომაგრამ
- რომელზე ამთავრებ?
- წამოვალ ეხლაც აღარ მოაქვს არავის არაფერი დღეს ამოიწურა შეკვეთები
- წამო მაშინ , გაგიყვან
- ლიკა ჩამოვა ხვალ
-მერე ?
- რამერე როდის უნდა გამოუტყდე ?
-არვიცი
- რატოარ იცი ? მაინც და მაინც სხვამ უნდა დაუწყოს კერვა რომ მოგინდეს თქმა ?
- აუ მარიამ , ატრაკებ
-ბიჭოოო
- მოდი მოდი წავიდეთ , თორე ელენა და დათამარტო არიან
-ეგენი როდის გვაღირსებენ რამეს , დღეს უნდა დაველაპარაკო ელენას
- კარგს იზავ იცოდეს მაინც , უკეთესია
- ნეტა რატო არ მპასუხობს
სახში მივედი დივანზე ორივეს ეძინა ისეთი ლამაზი სანახავები იყვნენ რომ არ მინდდოდა გაღვიძებოდათ ჩუმად ავიპარე საძინებელში ვიბანავე და ისევ გიოს დავურეკე ისევ არ მოპასუხა ლამის გავგიჟდი უკვე 11 ხდებოდა დათამ რომ გაიღვიძა და ამომაკითხა
-მარუს რატო არ გძინავს ?
-გიოს ველოდები
- არც შენ გპასუხობს ?
- არა ძამი უკვე ძალიან ვღელავ
- გინდ თმაზე მოგეფერო?
- კი , მაგრამ ჩემი გიო ?
- მოვა პატარავ ალბათ ბევრი შეკვეთა ჰქონდა , არ იტირო რა
- მეშინია ძამ , როოგორც წესი როცა მგონია რომ ყველაფერი რიგზეა მაშინ ხდება ყველაფერი ცუდი
- ჩშშშ , მოდი მოდი ჩემო ანგელოზო , დაიძინე მოვა ალბათ მალე
დიდხანს ვგრძნობდი თმაზე თამაშს ბოლოს როგორც იქნა ჩამეძინა არვიცი დათა როდის გავიდა , მაგრამ სიცივემ შემაწუხა და გამეღვიძა , დავურეკე და ისევ არ მიპასუხა , ძალიან მეშინოდა აი საშინლად ,,, ბოლოს როცა გიოსგან შეტყობინება მივიღე
" პატარავ , ჩემო ანგელოზო , მაპატიე ვიცი რომ დღესსაშინლად განერვიულე , ვიცი რომ ვერ ოტან უყურადღებო ხალხს , მაგრამ ტელეფონი გამიფუჭდა და ვერ შევძელი დამერეკა რომ კახეთში წავედი და დიილით სანამ გაიღვიძებ მანდ ვარ , მიყვარხარ ტკბილი ძილი "
ცოტათი დავმშვიდდი მალევე ისევ ჩამეძინა კვირა იყო და არც ვგეგმავდი ადრე გაღვიძებას , შუბლზე რომ მომაკრო ტუჩები და ჩუმად მომიწვა გვერდით მისი სურნელით მივხვდი გიო რომ იყო , აშკარად ძალიან იყო დაღლილი მალევე დაეძინა ცოტახანს ვიყავი ასე მასთან მერე ავდექი ბოლოს და ბოლოს ელენასთან უნდა მესაუბრა მისაღებს გასულს არავინ დამხვდა ეძინა ალბათ ყველას , ჩემთვის ყავა გავიკეთე და აივანზეგავედი , სასიამოვნო სანახავია შემოდგომაზე ზღვა , ხალხი ნაკლებად აწუხებს და ისიც მშვიდად აუღელვებლად არის თავისთვის , ჩემი აივნიდან კარგად ჩანდა ზღვის სანაპირო მამშვიდებს ზღვა ალბათ ბევრს ჩემსავეთ , მალევე გაეღვიძა დათას ,
-დილამშვიდობისა ანგელოზო
-დაიკოს გულო დილამშვიდობისა ,
-ჩამოვიდა ?
- აუ კიი , ძინავს
-ჩემოპატარავ ტყუილად ინერვიულე
-ელენას უნდა დაველაპარაკო დღეს , მინდა რომ ჩემთან იმუშაოს და შეწყვიტოს უკვე გლოვა
- მარ , არ დაგთანხმდება ხომ იცი ?
-დავითანხმებ
- ნუეხლა შენრომ იცი ისე თუ გაუღიმებ
- ძინავს ?
-ჰო
- არ გშია ?
- შენთუ მომიმზადებ რამეს კი
- მაგაზე გაწყენიებ?
სამზარეულოში გავედი და ყიყლიყოების მზადება დავიწყე , ძალიან უყვარს ყველას ჩვენთან , განსაკუთრებით კი მიშოს ძალიან მომენატრა ეგ საზიზღარი , ვცადე დამერეკა მისთვის მაგრამ ვერაფრით დავუკავშირდი , რაც იტალიაში წავიდა არდაურეკავს , ნიკოლოზს მიაბარა რამდენიმე დღით რესტორანი არც დამემშვიდობა ისე წავიდა , საუზმე გავამზადე მაგიდაც გავშალე და ყველას დავუძახე გიოს გარდა ისე ტკბილად ეძინა შემეცოდა
- ელენა , ეეელ
- გისმენ მარიამ
- მიდი რა დათას დაუძახე და ვჭამოთ
- ეხლავე ,
-საუზმის შემდეგ შენთან სალაპარაკო მაქვს
- რამესერიოზულია?
-კი
- კარგი
საზმუბოსაც მოვრჩით , მაგიდა მივალაგეთ ცოტახანს ისე ვისხედით ლამის თავიდან დამეძინა
-ელე
-ბატონო
-წამო გარეთ გავიდეთ
- კარგი ... პატარა კაფეში გავედით მიმტანს ორი ყავა და ალუბლის ნამცხვარი ვთხოვეთ
- ესეიგი ელენა , ხომიცი რომ ძალიან მიყვარხარ? არ მინდა გული გატკინოს ვინმემ , ვიცი რომ თომასთან მხოლოდ იმიტომ იყავი რომ მისი მადლიერი იყავი , არც იმას ვამბობ რომ არ გიყვარდა , მაგრამ გიყვარდა ისე როგორც მეგობარი და ადამიანი რომელმაც გაჭირვების ჟამს ხელი გამოგიწოდა , მგონი დროა შეწყვიტო მისი როგორც შეყვარებულის გლოვა ?
-მარიამ
-ელენა , მისმინე , ვიცი ვიცი რომ გიყვარს თომა მაგრამ არა ისე როგორც მე მიყვარს გიო , არა ისე როგორც ნიკას უყვარს ლიკა
არა ისე როგორც დათას უყვარს
- რა , დათას ვინმე უყვარს ?
- დათას წლებია ერთი გოგო უყვარს ,
- აააა
- ჰო , კაი ვსო მოდი ჩემთან დაიწყე მუშაობა , დაგეხმარები გასწავლი ისეც თეკლას წასვლის მერე ზედმეტად დავიტვირთე
- კარგი , მადლობა
- კაი ნიკას ვეტყვი მოგვაკითხოს
ნათლის დავურეკე მალე მოვიდა , სახლში მისულმა იმ წამსვე გიოს ოთახს მივაშურე იმდენად მენატრებოდა
-ხუჭუუუჭ კიდე გძინაავს ? გაიღვიძე რა , ჰეეეეი , გიოოო კაირაა
- მარიამო , მოდი ჩემო პატარავ
კისერში ხმაურიანად მაკოცა და ისევ ძილი გაააგრძელა ვუყურებდი მძინარეს და ვხვდებოდი რომ ადამიანი იყო რომლის გვერდითაც უბედნიერესი ვიყავი , მადლობა უფალს რომ მისი თავი მაჩუქა , მალევე მეც დამეძინა იმდენად
-მარიამ
-ჰოუ
-მიშო რეკავდა
-ჰა ? იმწამსვე თვალები ვჭყიტე
-ჰო წეღან მალევე გამითიშა ხვალ ჩამოვა
- აუ რამაგარია , ძალიან გამახარე მიყვახარ
-მეც პატარავ , წამო ვივახშმოდ
-რა ? რომელი საათია ?
- 10 სრულდება
- ვუიი რამდენი ხანია მზინავს თურმე
- წამო წამო
სავახშმოდ დაბლა ჩასულებს დათა და ელენა დაგვხვდნენ , დათას გვერდით მივუსკუპდდი და ყველაფერი მოვუყევი არც ელენას რეაქცია დამიმალავს მისთვის როცა გაიგო რომ დათას ვიღაც უყვარდა , რათქმაუნდა თამაშში ამყვა
- რძალო ხვალ ემას მოვიყვან
- ემა ვინაა ?
- მარიამ ემა , ანუ ემილი
- ააა უი ხო მოიყვანე გაგვაცანი ბარემ , ნიშნობის საკითხიც დავგეგმოთ
- ვაა დაჟე ეგრეა საქმე ?
- ჰოო არ მომილოცავ ?
- გილოცავ , მე არ მშია წავალ დავიძინებ , ელენა წავიდა აშკარად გაბრაზდა ან ეწყინა რომ დათას ცოლი უნდა მოეყვანა ,
- ადექი ახლა გაყევი
- რატო?
- შენ ბიჭო ში* ხოარ გაქ ? წადი დაელაპარაკე
- კარგით ხო, მის ოთახთან მისულს მისი ტირილის ხმა მომესმა იმდენად სწრაფად შევაღე კარი რომ შეშინებული წამოხტა საწოლიდან
- რამოხდა?
-რატო ტირი?
- რაში გადარდებს ნეტა
- გოგოოო ,რასქვია არმადარდებს , იცი როგორ მიყვარხარ? გავკარი ყველა სხვას ეეე რატო მაგიჟებ ? დავიჯერო ვერ ხვდები რომ მიყვარხარ ? ჰა
- აბა ემა ?
- ელენა ! ნუ მაბრაზებ მე შენ მიყვარხარ
- დათაა ,
- მოდი აქ ,


ესეც ასე დათა და ელენა ერთად არიან დღემდე , დიდიხანი არაა რაც დაქორწინდნენ და მალე პატარა თოჯინაც ეყოლებათ, მედა გიო ? ჩვენ სამ დღეში ქორწილი გვაქ . ძალიან ბედნიერები ვართ , მიშოს კიდევ ულამაზესი ნინია შეუყვარდა , მოიტაცა კიდეც ,
ნიკოლოზი და ლიკა , ოოო აი ესენი კი ჯერ კიდე კატა ძაღლივით არიან , მაგრამ ბოლოსდაბოლოს აღიარეს ერთმანეთთან რომ გიჟდებიან ერთმანეთზე , გპირდებით რომ გაგრძელება აუცილებლად გვექნება , მოგიყვაბით როგორი პატარძალი ვიქნები , აუცილებლად .
გიყვარდეთ , აპატიეთ და არ დაკარგოთ შანსი ბედნიერებისა , რადგანაც სიყვარული არ მეორდება , გრძნობა რომელსაც პირველი ქვია არ შეიცვალოთ რადგანაც ვეღარ იგრძნობთ ვერავისთან იმას რასაც პირველთან , მიყვარხართ ძალიან .
პ.ს შეიძლება კიარადა გაძეძგვილი იქნება შეცდომებით სორიი