ყოველ დღე ერთიდაიგივე, სამსახური, საღამოს მეგობრები, სახლი , ძილი და მეორე დღიდან ისევ ახლიდან იწყება წრე. მოეშვა, კატო ძალიან მოეშვა, რაღაც ხალისი შემოაკლდა მის ცხოვრებას, მოტივაცია მოაკლდა. დაღლილობა ერთმანეთს ემატებოდა, ყველა ამჩნევდა მის ჩამქრალ თვალებს, მის დემოტივირებულ სხეულს, როგორ აიღო ბოლო დროს ყველაფერზე ხელი.
თვითშეფასება ? თვითშეფასება დაბალი არც არასდროს ქონია, თუმცა ახლა, ახლა ისე დაუმდაბლდა თვითონაც ვერ იაზრებდა.
დედამიწის ზურგზე ალბათ 99 პროცენტს თავისზე ლამაზად და წარმატებულად თვლიდა.
ცხოვრებას სხვა თვალით შეხედა, თვითონაც აღარ იცოდა რა სურდა ცხოვრებისგან.აღარავის და აღარაფერს აქცევდა ყურადღებას და გაურკვეველი ინერციით მიყვებოდა ცხოვრების დინებას.
ქუსლების კაკუნით შევიდა კაფეში, თავდაჯერებული სიარულის მანერა მაინც არ შორდებოდა მის პიროვნებას, გარედან ვერავინ ხვდებოდა რომ მის გულში სხვა სამყარო იმალებოდა.
იქვე მაგიდასთან მჯდომმა ბიჭმა კარგად აათვალიერა ნაცნობი სილუეტი და ნერწყვი გადაყლაპა, გოგოს ზედაც არ შეუხედავს ირგვლივ არავისთვის, პირდაპირ თავისი მაგიდისკენ გაემართა და მეგობრებს თბილად გადაეხვია, ღიმილის ძალა ისევ შერჩენოდა ცხოვრებისგან გადაღლილს. ბიჭი წამოდგა და გაიარ გამოიარა დააკვირდა ისევ გოგოს, ერთი შეხედვით არაფრით გამორჩეული მაგრამ მაინც საოცრად დახვეწილი გოგონა საოცრად იზიდავდა. უკვე მერამდენედ მოექცა ბიჭის დაკვირვების ობიექტივში.


მეგობრებო რატომღაც მომინდა განსხვავებული ისტორიის შექმნა, ეს არის ის რისი მუზაც მომივიდა, მაგრამ ვერ ვხვდები გავაგრძელო თუ არა ? ძალიან მჭირდება მოტივაცია თვქენგან და მხარდაჭერა, თუკი ინტერესი იქნება აუცილებლად მალმალე და საკმაოდ დიდ თავებს დავდებ. თითოეული თქვენგანის აზრი ჩემთვის უაღრესად მნიშვნელოვანია.მიყვარხართ...