დილის ექვსისაათა მინდვრის ნამი ეკიდება, დილის რიჟრაჟი სასიმოვნოდ გიხრუებს კანს და ხვდები რომ დილის სიცივემ საკანშც შემოაღწია, თვალების გახელასთან ერთად ხვდები რომ სიზმარი რომელიც არასდროს სრულდება კიდევ ერთხელ დაგესიზმრა, გაყნული ჯდების გისოსებს მიღმა მიდგმულს ლოგინზე და თავ ჩარგული ცდილობ დაუბრუნდე რეალობას
- ის ლაწირაკი გამოიყვანეთ.
გაისმის ხმა და ხვდები რომ გუშინდელი ისევ მეორდება გისოსის კარის ღრჭიალი სულამდე არღწევს და ელოდები თუ რა მოხდება არაფერი განსხვავებული ცოტა ტკივილს გრძნობ ნეკნებში და დილის ნამისგან დასველებულ საკნის კედელს ტუნუქის ქილასავით ეჭყლიტები, სუთქვა გიჭირს მაგრამ ისე მიგათრევენ როგორც მეშოკს ნაგვით სავსეს და გრძონ რომ შენც არაფრით განსხვავდები იმ ნაგვისგან.
- მერამდენე დღეა უკვე არაფერი გიჭამია არც კითხვებზე გვცემ პასუხს რაგინდა გინდარომ მთელი ცხოვრება აქ ამოგალპოთ თუ იმის იმედიგაქვს რომ არასრულწლოვანს არ გაგასამართლებენ შე
- ნახე საერთოდ არაქვს შიშის გრძნობა უემოციოდ გდია სკამზე ეს ახვარი
- მიდი ერთი მიცხე კიდე იქნება გოსნ მოვიდეს
თვალთ გიბნელდება და გრძნობ თუ როგორ ყირავდება სკამი ცბად სიცივეს გრძნობ თავის არეში და გულის რევის შეგრძნებც თანს დევს.
- წამოაყენეთ, ბიჭო მერამდენეჯერ უნდა გიტხრათ აქედან ვერ გახვალ და შენთვისვე ჯობია თუ მოგვიყვები, თუ ძელბიჭობაგინდა და ქურდობას აწვები ჰა შე ნაბოზარო გამეცი პასუხი. ნახე ნახე ენ კიდე არ იღებს ხმას.
ეს რომ სხვას დაენახა ალბად იტყოდა უბრალოდ უძლურია და ხმას არ იღებსო რადგან სიშმა დაამუნჯაო თუმცა არა რელურად საერთოდ არ ჩაგესმის ამ დროს ხმა.
ვიზივარ და დავცქერი კედლე იატაკს მაგიდას უსულო საგნებს რომლებსაც ბევრი ჩემნაიირი უნახავთ უნახავთ და შეუგრძვნიათ ვიცი ემც ერთერთი მათგანივარ რომელიც აქ დაასრულებს სიცოცხლე და შეიძლება სულ ვერ გაიგონ მშბლებმა თუ რამომივიდა მაგრამ სიცოცხე,თუმცა თუმცა რომელს სიცოცხლეზეა საუბრარი როდესაც ეს გაავებული ადამიანებიც კი ყველაზე უსულო საგნებად მეჩვენებიან ხმაური როდემდე უნდა გაგრძელდეს ასე, როდემდე უნდა ჩამესმოდეს ყვირილი , ნუთუ მალე არ დაასრულებენ.
- უფროსო ცუდად არის საქმე.
- რახდება კიდევ შემოწმებაზე მოდიან საკნებში ხო ყველაფერ რიგზეა ხომ გაამოწმეთ
- არა უბრალოდ ბიჭი
- რაბიჭი ვინბიჭი შენ ხო არ გამო....ვდი
- ეს ბიჭი აი აქ რომ გდია
- ხო მერე ეს კიდე დითხანს დარჩება აქ
- არა მოაკითხეს
- ვინ მოაკითხა შემოუშვია ქ და მაგასაც მივუსვავ გვერდით ამ ნაბიჭვარს
ოთახის კარის ხმაურმა ყველა გააჩუმა და მეცკი ვგრძნობდი როგორ იყინებოთა მათ სხეულებში სული ვგრძნობდი როგორ აუკნკალდათ მუხლები და რას გრძნობდა ადამიანი სიკვდილის წინ.
- ბატონო მიხეილ ჩვენთვის არავის უთქვამს რომ აქ მოხვიდოდით დიდი ბოდიშით ასერომ გხვდებით
- ეს რა არის რას უშვებით ბავშს.
- ეს ის ბავშვია ბატონო მიხეილ სროლა რო ატეხა აფრიკის უბანში და ჩვენი...
- ხმას ნუ იღებ თორე მის ადგილას შენ არმოჩნდები. წამოაყენეთ ფეხზე მინდა ვესაუბრო.
- გამომხედე აქეთ ბიჭუნავ, თქვენკიდე დაგვტოვეთ, შენზე გავიგე რაც მომხდარა ძალიან პატარაა ეს ჩვენი თბილისი ისეთი ხალხის დასამალად როგორიც შენ ხარ, მითხარიე ს ყველაფერი რატომ ჩიდინე.
- და შენ ვინხარ კიდევ ერთერთი შარვალკოსტუმშ გამოწყობილი ნაბიწვარი რომელსაც ჩემი გამოტეხვა უნდა, თვითინ ვიცი რომ ჩემი დღეეები ისევე დათვლილი როგორც თქვენი ძღლის რომელიც გდია ჰოსპიტალში, და რა გეგონათე სე ადვილად შეგრჩებოდათ რამე მე თუარა სხვა მოვა და დედას გიტირებთ
2014 წლის მწველი ზაფხული იდგა დრემ სიცილშ და მხიარულობაშ ჩაიარა არაფერი ხდებოდა განსაკუთრებული, უეცრად სახლისკენ მიმავალს ზარის ხმა შემომესმა მობილურს დავხედე და უცხო ნომერი რეკავდა გაკვირვებულა ვუპასუხე და ხრიწიანიხმა სიცილიდ მეუბნებოდა რომ მივსულიყავი სახლის სარდაფში და წამეყვანა ნინი რომელიც კაიფში იპარებოდა.სისხლი გამეყინა ვიგრძენი როგორ მდორედ მიედინებოდა ვენებში სისხლი და ნაკადი როგორ იმატებდა კაპილარებშ გადასვლისას ისტიქტურად გავიქეცი სახლისკენ ავირბინე და გიორგის დატოვებულ იარაღს ხელი ვტაცე გავიქეცი დანიშნულების ადგილისკენ კარები მიხურული დამხვდა რკინის კარები იყო ისეთივე როგორიც ციხეებს აქვთ ხოლმე მისმა ხმაურმა ცოტა გონს მომიყვანა და ფეხის ნაბიჯებს მოვუკელი როდესაც ბნელ სარდაფს მივადექი ნესტის სუნმა იმდენად შემზარა რომ ერთი მომენტი ვიფიქრე რომ უკან დავბრუნებულიყავუი მაგრამ ნინი ნინი აქიყო სადღაც =,უეცრად შემომესმა განწირული ყვირილი და გავიქეცი ხმისკენ ხმისკენ რომელიც არსაიდან მოდიოდა, იმდენად ბნელოდა რომ კარები ძლივს შევამცნიე ვეცადე შიგნით სრაფად შმერბინა მაგრამ რატომღაც ადგილზე გავჩერდი მუცელშ რაღაც ტკივილი ვიგრძენი და წინ კაცის სილუეტი დავინახე რომელიც ჩემზე ნახევარი მეტრით მღალი იქნებოდა დარტყმა იმდენად ძლიერი აღმოცნდა რომ ადგილზე დავეცი ვერ ვახერხები ხელი მუცლისკენ წავიღე,ვიგრძენი სისველე როგორ ნელნელა ავსებდა მაიკის კუთხეებს მუხლებზე დამაყენეს და ხელები კარგად ჩამჭიდეს რომ არ გავქცეულიყავი სწორედ ამდროს დავინახე ნინი რომელიც გონება წასული იქვე მიწის თხრილზე ეგდო
- აჰა შე ეხლა რაღას იზავ სადარიან შენი ჩეჩენი ძმაკაცები ჰა
- უხ შენი დედა ****** მიდი ეხლა დაუძახე, რაო წამალი არ უნდა გაიკეთოთო უბანშიო და აბრიგებს დევნა დაუწყეთ არაა თქვენი დედა **** მიდი დადუ მიდი მისცხე შენებურად იმ გოგოს ნახოს ნამდვილი მამაკაცი ვინ არის
გნებას ვკარგავდი და ლანდებად ვხედავდი როგორ ხდიდნენ ტანსაცმელს და როგორ მიდიოდნენ რიგ რიგობით როგორ აფურთხებნენ და იცინოდნენ თან სვავდნენ და იცინოდნენ. არასდროს არ დამავიწყდება მათი ხმა როგორი შემზარავი იყო
- არმოვსულვარ აქ იმის გასარჩევად ვის რა შერჩება შენს დასახმარებლად მოვედი ვიცით ვინც ხარ და ვისთანაც გქონდა კავშირები შენნაირი ადამიანი გვჭირდება სამსახურში და თუ არ გინდა აქ ამოლპე უნდა გააკეთო ის რასაც გეტყვით თუარადა ამ ღორებთან დაგტოვებ და ცემაში ამოგხდიან სულს
- და ვინგითხრა რო სიცოცხლე მინდა სუ ფეხებზე შენც და შენი სამსახურიც შენც ძალიან კარგად გიცნობ ვიცი ვინც ხარ
- მე გიტხარი თან შეგეძლება ყველას პასუხი აზღვევინო გადაწყვიტე დაგელოდები არსად მეჩქარება. მაგრამ მაინც მითხარი მაგ ყველაფრის მერე ორიწელია თიტქმის გასული და რატო ახლა ?
- მართალიხარ ადრე უნდა მექნა მაგრამ მაშინ ნინი ცოცხალი იყო და ის მაფერხებდა.....


PS.. პირველია და მირჩიეთ გვაგრძელო თუ არა