-ოჰ როგორც ჩანს მოგისწრია სანდრიკ ჩემი ბედოვლათი ბიძაშვილის გაცნობა, მხარზე დაარტყა ხელი და სიცილით უთხრა, ერთ ადგილას გახევებულ სანდროს, რომელიც ელენეს უყურებდა დაა საკუთარი თავის მოკვლის სურვილი იპყრობდა.
- სანდრო ხოო, ჩუმად თავისთვის ჩაილაპარაკა ელენემ და თვალზე მომდგარი ცრემლი მოიწმინდა ისე, რომ არავის შეეემჩნია.
- ესეიგი ესაა ხო შენი ძმაკაცი სანდროო? სარკაზმით იკითხა ელენემ ისე რომ ზიზღით სავსე თვალები სანდროსთვის არ მოუშორებია.
-კი ესაა რაიყო ტო ვინმე სხავს ელოდებოდი, სიცილით უთხრა და მხარზე ხელი გადახვია, გეფიცები ელე შენთვის მყავდა შემონახული ეს ბიჭი მარა დატყდი შენ ინგლისში და ვერ შედგა თქვნი შეხვედრა, არა და შენთავს ვფიცავარ ელე მაჭანკლობას ვაპირებდი, მერე ამ დარეხვილმა შეყვარებული გაგვაცნო და მთელი გეგმები ჩამეშალა რაა, მაგრამ არაუშავს ჩვენ რო ვიცით ის კიდე უცოლოა და იმას მიგათხოვებ, ნინაჩკასაც დავითას გავაყოლებდა ეგა ტო რა მოგვარდა ორივენი დარჩებით კავახეთში დაიწყებთ ერთაინ კარტოფილის ბიზნეს და მოგვამარაგებთ დარჩენილ საქაღთველოს თავისივე დანთქვამზე თვითოვნე გაიზინია ერთი გემრიელად
.ისეთი თბილი აურა ტრიალებდა გარშემო მაგრამ ალექსანდრეს და ელენეს თალები ერთმანეთს არაამქვეყნიური მზერით უმზერდნენ ერთმანეთს.
- სანდრომ ელენეს შეხედა და თავი გააქნია, თვალებით პატიებას თხოვდა, მაგრამ ელენეს თვალები მხოლოდ ზიზღს მოეცვა, გული ერეოდა ამ დგომარეობაზე, ვერ იაზრებდა როგორ მოატყუა.
- ამსაუბარში იყვნენ სანდროს გვრდით ლამაზი ქერათმიანი საშვალო სიმაღლის გოგო რომ მივიდა მხურვალედ აკოცა ლოყაზე და ბავშვებს გაუღიმა.
-საყვარელო ძალიან დავიღალე აღარ მივდივართ წუწუნით თვქაა ქერათმიანმა დაასანდროს მიეხუტა.
- ლიზას ეს სცენა კიდევ გულს ურევდა, უნდოდა იმ წამსვე გამქრალიყო, სადმე განმარტოებით და ბოლოხმაზე ეყვირა. ყველაფერს გააკეთებდა მაგრამ სანდროს არ აგრძნობინებდა რომ ელენესთვის ის კიდევ რამეს წარმოადგენდა, ადამიანი რომელიც ელენესთვის თითქმის არ არსებობდა, ტყუილზე აგებული ადამინიანი, სახელი გრძნობები ემოციები რომელიც ყველაფერი ფუჭი და ფარსი იყო, ის არიყოო ადამინი რომელსაც ნიკას სახელით იცნობდა მანამდე, ეს იყო ადამიანი რომელსაც მხოლოდ როგორც მათეს ძმაკაც ისე აღიქვცამდა, აქ სრულდებოდა ყველაფერი.
- თიკა გაიცანი ჩემი ბიძაშვილი, ელენე, ჩემი სული, გული, და ყველაფერი ადამინი საოცრება ჩემი ელენიკო, ჩვეული სამასახარაო გამოსვლით გაცნოო ელენე თიკას.
- მათემ ხელი თიკასკენ გაიშვირა, აი ეს კიდევ აწ უკვე შენთვის ცნობილი ჩემი ბედოვლათი ძმაკაცის შეყვარებული, თიკა, გოგო პიროვნება, ქალი გამძლეობა, და ქალი ამტანობა, სიცილით ჩამოაყალიბა მათემ სათქმელი.
- ნეტავ დაასრულებდა მაგ ბავშვურ მასხარაობას რაა ძან გამაღიზიანებელია, უკმეხად მიიუგო ელემ ბიძაშვილს, გოგოს კი გაუღიმა და ხელი ჩამოართვა.
- სასიამოვნოა თიკაა.
- ჩემთვისაც ძალიან სასიამოვნოა ელენე.
- ეს გაორებული ადამიანი ნახე რაა, უკმეხი, უჟმური, ბოდიში ყველა შენნაირი სწერვა დაა უინტერესო ვერ იქნება, ახალგაზრდა ვარ და ცხოვრებით ვტკები გაღიმება არც შენ გაწყენდა, ნაწყენი ტონით უთხრა ბიძაშვილს მათემ და მეტი აღარფერი გაუმორებია, ლიზას ხმა არ გაუცია ძირს დავარდნილ ზურგზაკს ხელი მოკიდა და მანქანისკენ გასწია.
-მათემ ჯერ ელენეს გახედა რომ დარწმუნებული მის ნათქავმს ვერ გაიგონებდა, მერე კი თიკას და სანდროს მიუახლოვდა და ჩუმად უთხრა.
-ვიღაცა სირს აეკიდა რა ვაფშე არავინ არ ვიცოდით, 6 თვე იცნობდა მაგრამ რავი რა აზრზე არ ვიყავით გვიმალავდა, იმ ნაგავს უთქვამს ჯერ ნურავის ვეტყვითო, მერე გამოიყენა რასაცქვია და დაითესა, უთქვამს რაც მივიღე მინდოდა, არც ნიკა ვარ და საერთოდაც ყველაფერს გატყუებდი. მოკვდა და არ მითხრა არაფერი მის შესახებ, უყვარს ამ დებილს ერთიწელია მაგის გულიზე აი ასეთი დაროჟილი დადის, ყველა ვკიდივართ და აქაც რო წამოვიდ მაგრად გაგვკვირდა. ის სადმე რო ვნახოთ მოვკლავ ნამდვილად.
-სანდროს ძარღვები დაებერა, სუნთქვა გაუხშრდა, თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა დან ჩუმად იკიურტხებოდა, მართლა ვი ვარ, მართლა თავისთის ჩაილაპარაკა.
- ვაიმეე ეს რა მითხარი, შეიცხადა თიკამ, საწყალი გოგო ვინიცის როგორ შეუყვარდა, ესეც რომ არა, რა საშნელება ვიღაცა მექალთანის სათამაშო რომ ხდები, გულწრფელი დანანებით ამოილაპარაკა დაა სანდროს უფრო მიეკრო.
- ხო რა თი ასეთი ამებია და გთხოვ რაა მის უკმეხობაზე არ გაბრაზდე ხოლმე, გეფიცები სინამდვილეში სულ სხვა ელენეაა.
- საკმარისია თიკა ეხლა ამის განხილვა, ხო გაიგეთ არა რახდება, წავიდეთ ეხლა გრძელი გზა გვაქვს , ცივი ხმით უთხრა თიკას მკლავში ხელი მოკიდა და მანქანისკენ წაიყვანა.
- სანდროო მეტკინაა გამიშვი ვეღარ მოვდივარ უკვე რამ გაგცოფა ასეე მაქანასთან მისულმა უთხრა თიკამ, სანდრომ ვერც გაიაზრა რომგორ გააკეთა ეს.
- ბოდიში რა თიკა არ ვიცი რა დამემართა უცბად ვერ გავიაზრე რომ გეტკინებოდა, თბილად უთხრა და გულზე მიიხუტა.
-ელენე ჩახუტებულ წყვილს მანქანიდან უყურებდა და გულში მწარე ტკივილს გრძნობდა, ყელში მომჯდარი ბურთის გადაგორებას ცდილობდა, ძლივს იკავებდა თავს რომ ბოლოხმაზე არ ეტირა ამ ყველაფრის შემყურეს.
- მთელი გზა სანდრო სარკიდან უყურებდა უკან მოკალატებულ ელენეს და გულში ბრაზის ჩახჩობას ცდილობდა. ელენეს კი საქარემინას მიყრდნობოდა და მოგონებებშ ჩაძირულიყო.

- ეხლა წახვალ აქედან დაა იცოდე დამივიწყებ საერთოდ გასაგებია, მთელი 6 თვე თამაშობდი პატიოსანი გოგოს როლს მაგრამ ბოლოს შენც გამიშალე ფეხები, ასე რომ მისაღები მივიღე, ეხლა კი აქედან წადი და საერთოდ დამივიწყე, არც ნიკა მქვია და საერთოდ , სულ ფეხებზე მეკიდე, მთელი ეს დრო უბრალოდ მინდოდა შენი ნამდვილი სახე დამენახვებინა შენთვისვე, ტანსაცმელი მიუყარა ზეწარშემოხვეულ ელენეს შარვალი ამოიცვა ქამარი შაიკრა კარების უკან მდგომა მიაძახა რომ მოვალ მანდ ა=აქ აღარ დამხვდე ფული რაც დევს მანდ აიღა და მოშორდი. ამ სიტყვებით დაემშვიდობა ნიკა (სანდრო) ელენეს.ელენეს წარსულის გახსენებაზე ტირილი მოერიაა და ობოლი ცრემლების დამალვას ეცადა.
სადდრო მაქანას რობოტივით მართავდა და მოგონებებში იქექებოდა. თვალწინ ედგა ელენს სახე, სახე რომწელიც იმ დილით იმ კარს მიღმა დატოვა სახე რომელსაც მთელი 6 თვე უმზერდა და გულში სასაიმოვნო სითბოს გვრიდა, როგორ უნდოდა ელენე ამ მდგომარეობაშ არ დაეტოვებინა, მაგრამ სწორედ იმ ღამეს მიხვდა როორ უყვარდა ელენეს სანდრო, იმ ღამით გაიაზრა რომ ელენემ საკუთარი თავი სრულებით სანდროს უბოძა, მაგრამ ვერ შეძლო რომ მისთვის იგივე სიყვარყულთ ეპასუხა დილით კი ასე კახპასავით დატოვა, უნდოდა სანდროს რომ ელენეს სამუდამოდ შეზიზღებოდა, არ უნდოდა მისდამი სიყვარული კიდევ დარჩენილიყო. როგორ უნდოდა ელენე მუდამ გვერდით ყოლოდა ყველაფერი ეთქვა რომ გასართობად დაწყებულმა ურთიერთობა დიდი სიყვარული მოუტანა მაგრამ ვერ შეძლო, ვერშეძო მშბლების სიტყვას გადასულიყო და თიკა ასე შუაგზაზე მიეტოვენა.
რამდენიმე საათიანი მგზავრობის შემდეგ დანიშნულების ადგილსაც მიაღწიეს. ყველასთის დამღლელი აღმოჩნდა მგზავრობა, განსაკუთრებით ელენესთის და სანდროსთის. ჩავიდნენ თუ არა ოთახებშ ადანაწილდნენ ყველამ დაიძინა ელენემ კი გადაწყვიტა რეალობას გაქცეოდა და მონატრებულ სოფელში ცოტა გაესეირნა. სახლში გვიან ღამით დაბრუნდა და ეცადა, სახლში ისე შესულიყო რომ ბავშვებს არ გაეგოთ. კართან მისულს მის ყურთასმენას ნაცნობი ხმა მისწვდა, მთელ ტანში დაუარეს ელექტრონების დიდმა ტალღამ.
- სად იყავი ამ შუაღამეს. ზურგიდან მოესმა მკაცრი ხმა.
- ელენემ ღრმად ამოისუნთქა ძალა მოიკრიბა და უკან შებრუნდა.
- არ ვაპირებ ვინმეს ანგარიში ჩავაბრო თუ სად და როდის დავდივარ და მითუმეტეს შენ.ზიზღნარევი ხმით უთრა და ისევ კარისკენ მიბრუნდა.
- გეკითხები და მიპასუხე შუაღამე და შენკიდევ უცხო სოფელში მარტო დადიხარ.
- ჯერ ესერთი უცხო არაა, და მერე მეორე უკვე გითარი შენი საქმეე არაათქო და მერეც მესამე რაი იცი რომ მარტო ვიყავი.
-გოგო ჭკუიდა არ გადამიყვანო ეხლა და მოთმინება არ დამაკარგვინო, რასქვია მარტო არ იყავი.
-არ ვაპირებ ანგარიში ჩაგაბარო და არ გაბედო და არ მომიახლოვდე, თორემ ამწამსვე ყვირილის ავტეხ და ყველას მოვუყვები რა ც ხარ. მთელი არსებით ეცადა სარკაზმი ჩექსოვა და კარის სახელურს დაწვდაა როდესაც ხელზე დიდი ტორები იგრძნო.
- სანდრომ თავისკენ მიაბრუნა დაა მის ტუჩებს გამხეცებული დაეწაფა, თავიდან იგრძნო ელენეს ჯიუტობა მაგრამ გონებადაკრგულმა მალე ვეღარ შეძლი შეწინააღმდეგება და გაუაზრებლად აყვა კოცნაში, მანამ კოცნიდა სანამ უჰაერობა არ იგრძნო, ძლისვ მოწყდა ლიზას ბაგეებს მოგების ნიშნად ენის წვერი ტუცბზე გადაიტარა და თვალებში ჩააშტერდა დაბნეულ გოგოს.
-როგორც ჩანს მოგნატრებია შენც ეს კოცნაა, ღიმილით თხრა და თვალი ჩაუკრა, ხო და მეორეს რაც შეეხება აღარ გაბედო რო დამემუქრო თორე იცოდე ყოველი მუქარაზე ამაზე მეტად დაისჯები, და მესამე, როცა რაღაცას გეკითხები სწერვობის გარეშე მიპასუხებ და არ დავინახო შენსგვერდით ვინმე და ამის მერე ვნახოთ ამ დროს გარეთ როგორ იტასავებ. ეხლა კი ადი და დაიძინე ლაპარაკის თავი არ გაქვს მაინც, კიდევ ერთხელ ჩაუკრა თვალი და ჰაეროვანი კოცნა გაუგზავნა.
- ელენე ინსტიქტურად დაეთანხმა და კიბებიზე აირბინა, უცცბად შუაგზიდან მობრუნდა სანდროსთან მივიდა და ზიზღიანი თალებით უთრა.იცოდე რომ მეზიზღები და თუ გაბედავ რო მომეკარო ყველაფერს მათეს ვეტყვი. სწრაფად უთხრა სათქმელი და უკანმოუხედავად აირბინა კიბები.
- მათეს მანამდე ვეტყვი პატარა სანამ შენ ეტყვი, ამჯერად მართლა ჩემი გახდები ელენე ავალიშვილო.


ესეც მეორე თავი, მოკლედ არ ვიცი რა გამოდის , იმედია მოგწონთ გთხოვთ თქვენი აზრი დააფიქსირეთ კომენტარებში ღირს თუ არა გაგრძელება.