-გაგიჟდი  მარია.. იქ რაგინდა?!-შეიცხადა გოგომ
-შენ გგონია,შენს ქორწილს ჩავაშლევინებ  იმ ხალხლს  რა უფლებით ითხოვს ფულს..  წავალ და დაველაპარები.და ამ ფულსაც მივუტან
-ხვდები მაინც რა შედეგი მოჰყვება ამას. ეს მამამ რო  გაიგოს.  გაგიჟდება გთხოვ არ გინდა რაა რაც არის არის.-შეევედრა დას
-ხო იცი რო მაინც წავალ,  იმ არანორმალურს სახეში უნდა შევხედო და ყველაფერი უნდა მივახალო პირში რასაც ცფიქრობ. მალე მოვალ არ ინერვულო, კარგი
-კარგი,ფრთხილად  იყავი მაშინ რო მიხვალ დამირეკე,არ  მანერვილო.
-კარგი დაო  არ იდარდო აი ნახავ ყველაფერი კარგად იქნება.
-უთხრა და თავის საყვარეკი კედები ამოიცვა ფეხზე და საღამოს კაბით შემოაჯდა სკუტერს
შუა გზაზე რომ,გავიდა  საცობში მოყვა..
ყველა მას აკვირდებოდა
-ჰეი,ლამაზო  ქორწილიდან გამოიქეციი?-კითხა უცნობმა
-ეხლა იცი რას გეტყვი დაახვიე აქედან  მაგრამ თუ გაინტერესებს გეტყვი    სპექტაკლი მქონდა კოლეჯში  ფითქია ვიყავიი  და იქიდან მოვდივარ.
ახლა კი დახვიე აქედან!-შეუღრინა გოგომ
ამდროს ზევიდაან ვერტფრენმა გადმოუფრინა.
-ალოო,დაო ხო მალე მივალ საცობში მოვყევი
კარგი უნდა წავიდე თორე ბატარეა მიჯდება.




"
ამდროს ვერტფრენი გაშლილ მინდორზე ეშვება.
იქით,ნაპირზე კი ჟურნალისტებით არის  სავსე
ვერთფრენის კარი იღება იქიდან ბიჭი გადმოდის  შარვალკოსტუმში გამოწყიბილი სახეზე კი რეიბანის შავი სათვალე უკეთია
ჟურნალისტები მას მისცვივდნენ
-ბატონო,დამიანე  კეთილი იყოს თქვენი  დაბრუნება.გავიგეთ ეს  ვილა შეისყიდეთ მართალია?
-დიახ მართალია ახლა კი გამეცალეთ!-უთხრა ცივად და დავის თანხლებით გააღწია ჟურნალისტების ბრბოს თავი.
ბიჭი მტკიცე ნაბიჯებით მიემართებოდა  შენობისკენ ის სულ რაღაც 26ისაა თუმცა მის ასაკთან შედარებით  დაბრძენებული და ძალიან სერიოზულია
როგორც იქნა მიაღწია  დანიშნულების ადგილს
და პირდაპირ კაცისწინ დადგა.
-გამარჯობა ბატონო გურამ!-გამოსცრა ცუვად კბილებში
კაცმა აიხედა და ადგილზე  მიეყინა
-დდა...მიანე,შენ ხარ შვილო?-თქვა ენის ბორძიკით
-არმეგონა თუ მიცნობდი..?
-როგორ არ გიცნობდი მამაშენს გავხარ  გამოჭრილი
-მის სახელს ნუ მიხსენებ.
ახლა კი საქმეზე გადავიდეთ
მე ამ ვილის შესყიდვა მინდა
-მაგრამ,დამიანე ეს ხო ჩვენი სახლია აქედან ნუ გაგვყრი გთცოვ?
-მთხოვ? ბედის ირონია არა..ათი წლისწინ    მეც გვთხოვდით, მე და ჩემი და სახლიდან არ გაგვეყარეთ  მაგრამ რამოხდა ქუჩაში მოგვირსილეთ   ახლა კი მთხოვ არ გაგადო ხო..  ჩვენი მშობლების სიკვდილის შემდეგ. სულ მარტო დავრჩით. ბებიას რო არ  წავეყვანეთ თავითან  ალვათ შიმშილით  მოვკვდებოდით.

-გთხოვ მაპატიე,  შენ ხო ჩემი ძმისშვილი ხარ შენ ხო დამიანე  დადიანი ხარ არა
ასე ნუ მოექცევი შენ  მოხუც ბიძას
-ცდები,მე დადიანი არ ვარ მე ნაკაშიძე ვარ და არც მამაჩემს ვგავარ, მას ნუ მადარებ მისნაირი არაკაცი არ ვარ. გასაგებიაა!-უღრიალა
ახლა კი ხელი მოაწერე საბუთებს ბევრი დრო არ მაქვს.
კაცმაც შიშით მოაწერა ხელი.

იმავე საღამოს იქ დეფილეს აწყობდნენ.
იქაურობა ხალხით იყო,გადაჭედილი
სცენაზე უცბად მაღალი ლამაზი გოგი ჩნდება და ბიჭს ეღიმება
-დაო,აქ რაგინდა?
-მოვედი რო გნახო. დეფილეს დაწყებამდე
-როგორ გამახარე რომ იცოდე...
ყველას ყურადღებას ვითხოვ გამოაცხადა ბიჭმა
-მინდა ჩემი უსაყვარლესი  და გაგაცნოთ  გაიცანით ეს ჩემი დაა ნინიი.

-კარგი რა დანიანე რა საჭირო იყო ახლა ეს.
-იყო, თავს როგორ გრძნობ ფეხი როგორ  გაქვს.
-კარგად ვარ ნუღელავ კარგი წავალ აღარ მოგაცდენ


"
-ღმერთო,დამაგვიანდა .-ბუტბუტებდა გოგონა
მაგრამ გარემო ეუცხოა გარშემო იმდენი უცხო ხალხი იყო, სულ დაიბნა
-რახდებაა!-გაიფიქრა და  შენობაში შევიდა
ღმერთო მგონი მისამართი ამერია.
უკან აპირებდა გაბრუნებას რომ, ცუღაცამ ხელი დასტაცა
-სად დადიხარ?ყველა შენს გასვალს ელის?
-უკაცრავად ვიღაცაში გეშლებით.გთხოვთ გამიშვით
-ეს რა გაცვია დეფილეს თემა  წითელია,შენ კი იასამნისფერი გაცვია
კარგი არაუშავს მიდი ესენი ჩაიცვი
ძალით ჩააცვა მაღალ  ქუსლიანები და პიდიუმზე გააგდო.
გოგონა შეშინებული იყურებოდა.

ხალხმა ალაპარაკდა
-ეს რააცვია წითელი რატომ არაცვია 
-არვიცი
-ეს ხმები ბიჭის ყურამდეც მივიდა რომელიც ამდრომდე თვალებ დახუჭული ზის


-გამომყევი.-უთხერს გოგორბმა და თან გაიყოლეს
-მე მოდელი არ ვარ
-მშიდად იარე.-უთრეს და  გაუშვეს
გოგონა შუა  სცენაზე გაჩერდა ძალიან ანერვიულებული იყო.
ისე მოხდა რომ პირდაპირ ბიჭის პირდაპირ, იდგა
მობრუნებას აპირებდა როცა კაბაზე ფეხს დაადგავს და პირდაპირ ბიჭის მკვლავებში  ჩავარდება ბიჭი უნალ მოდის გონს
გოგონას კი შიშისგან მაგრად დაეხუჭა თვალები და გახელას ვერ ბედავდა.
ნელ ნელა დაიწყო გახელა, და მათი თვალები შეხვდნენ ერთმანეთს  ბიჭის ცივ მზერაზე ტანში გასცრა.და აფართხალდა
-გამიშვით ახლავე
ბიჭმა გოგონა   მტკივნეულად დააგდო მიწაზე.
შემდეგ, დაცვას უბრძანა წაეყნათ
-გამიშვით, ახლავეე!-გაჰყვიროდა გოგონა.
რამოდენიმე წუთი ოთახში იყო გამოკეტილი
შემდეგ კარებისხმა რომ გაიგო, გიჟივით გავარდა.
მაგრამ ბიჭმა მწარედ ჩაავლო მკვლავში ხელი და უკან დააბრუნა
-სად მიდიხარ აქედან ვერ გახვალ სანამ არ მეტყვი აქ ვინ გამოგგზავნა.
-რაა?არმესის რაზე მეუბნებით?
-თავს ნუ ისულელებ ვიცი რომ შეოგზავნილი ხარ რომ დეფილე ჩამიშალო ხო ასეა?
-მე აქ შემთხვევით მოვხვდი ჩემს სიძესთან მივდიოდი მაგრამ  .როგორც ჩანს მისამართი შემეშლა
-კი,როგორ არა დავიჯერე მითხარი რამდენი გადაგიხადეს?!
-რამდენჯერ უნდა გაგიმეოროთ რომ, არაფერი ვიცი. რატომ არ გესმით გთხოვთ გამიშვით ჩემს დას ქორწილი აქვს იქ უნდა ვიყო..მალე მაყრები მოვლიან
-არაუშავს ერთი არ გამოვა სხვას გაჰყვება თქვენთვის ეგ პრობლემა არარის
-რას ამბობთ ხვდებით მაინც?
შეურაწტოფას რატომ მაყენებთ?-თქვა ტირილის პირას მისულმა.გოგომ
-მე ჯერ არ დაწყია შეურაწყოფის მოყენება თუ მოვინდომე ამაზე უვარსესსაც  ვიზავ
თქვა და  გოგონას კაბა ჩამოახია უკნიდან
ანუ ისეთი სტილი იყო უკან ღილებით და  ის ადგილი სულ  დაუხია
გოგონა,შეცბა გაყინა ბიჭის ასეთმა საქციელმა
აცრემლებული თვალევით ახედა.
თმები ჩამოიშალა ..  უკანა დგილო დაფარა. უკან მოუხედავად გავარდა შენიბიდან



მოკლედ იმედია ნახავთ ეს ჯერ შესავალია  თუ მოგეწონებათ უფრო დიდებს დავდებ