მარატას საინტერესო ცხოვრება აქვს, რომელიც სიალეებით არის სავსე, ნაწარმოებში ნახავთ თინეიჯერული ცხოვრების შესაახებ ყვეალფერს, გაიგებთ როგორ ცხოვრობს გათამამებული გოგონა. რომელსაც ყველაფერი აქვს რაც უნდა.
_________


პირველი თავი
მარტა ადექი დაგაგვიანდება ცხრა დაიწყო, მე მაგრად მეზარებოდა ადგომა მარა მალევე ჯულიმ მომწერა შენს სახლთან ვარ ჩამოდიო, დღეს ღამენათევი ვიყავი ამიტომ მეზარებოდა ყველაფერი, არ მიმიქცვია ჩაცმულობისთვის ყურადღება ორი ზომით დიდი მწვანე ჰუდი ჩავიცვი, შავი მოკლე შორტი და ვანსები. დედა მეძახდა მოდი ჭამეო მე კი ყურსასმენს დავავლე ხელი და გასასვლელის კიბეები სწრაფად ჩავირბინე. მანამდე ჩემზე გეტყვით ორ სიტყვას, მარტა სმეილი 15 წლის. სადარბაზოს წინ ჯული იდგა მე კი ზურგზე შემოვახტი:
-მომწყდა წელი ძროხა (ჯული) ჩამოვხტი და ადამიანურად ჩავეხუტე.
-ძალიან მომენატრე (მე)
-მეც, მარა გუშინ არ გნახე? (ჯული)
-მერე რა (მე)
-კაი წამო თორე დაგვაგვიანდა სკოლაში (ჯული)
-ხო იცი დაგვიანება (მე)
[ ] ჯული სარქისოვა 15 წლის ჩემი უახლოესი დაქალი დასავით მყავს. მივედით სკოლაში დერეფანში რაფაზე დავსხედით, უპს დირექტორი გამოჩნდა რაფიდან ჩამოვხტით და იქვე დავდექით,
-მარატა, ჯული ჩემს კაბინეტში სასწრაფოდ (დირექტორი)
და ზარი დაირეკა
-რახან გაკვეთილს გვაცდენინებს მგონი მართლა ძაან სერიოზული საქმე აქვს (ჯული)
-წამო სწრაფად და შევიდეთ კაბინეტში (მე) კარზე დავაკაკუნეთ,
-ვინ არის? (დირექტორი)
-ჩვენ მას (მე და ჯული)
-აა შემოდით გოგონებო (დირექტორი)
-გაარჯობა (ჯული)
-რამე დავაშავეთ? (მე) მეც და ჯულიც დაძაბულები ვისხედით
-არაა არაფერი არ დაგიშავებიათ პირიქით..(დირექტორი)
-რა პირიქით ვერ მივხვდი (ჯული) დირექტორმა ხელში კონვერტები მოგვაჩეჩა და გვითხრა გასენითო, ასეც მოვიქეცი და თვალებს ვერ ვუჯერებ მოწვევა ბრიტანეთიდან ერთი წელი იქ უფასო სწავლა, არ მჯერა
-მოიცა ხუმრობთ ხო? (მე)
-რამე შემატყე ხუმრობის? (დირექტორი)
-ვერა (მე)
-მას გაკვეთილებზე შევიდეთ თუ სახლში წავიდეთ? გირჩევთ სახლში წახვიდეთ რადგან ზეგ მიფრინავთ... მოკლედ ეხლა თქვენც აგიხსნით, განათლების სამინისტრომ გააკეთა კონკკურსი სკოლებს შორის, ანუუ მეცხრეკლასელები თითო სკოლიდან ორი ბავშვი უნდა დაწყვილებულიყო და რამე კრეატიული პროექტი გაეკეთებინა, გამარჯვებული მიიღებდა ერთწლიან სრულ დაფინანსებას ლონდონში, ხოდა ჩევენმა პროექტმა გაიმარჯვა, ჩვენც ძაან გაგვიხარდა და დირექტორსაც...
-ნახვამდის (მე)
-ნახვამდის ბავშვებო (დირექტორი)
მე დედაჩემს დავურრეკე რომ ჯულის დედასთან წასულიყო, ჩვენც იქ მივედით დედები შესასვლში დაგვხდნენ და ეგრევე მილიონი კითხვა დაგვაყარეს
-კარგით მოიცადეთ ვაა (ჯული)
-დასხედით მაგარი ამბავია (მე)
-თქვით (დედაჩემი)
-მოკლედ ბრიტანეთიდან მოწვევა მოგვივიდა, სამინისტროს პროექტში გავიმარჯვეთ და ზეგ ბრიტანეთში მივფრინავთ (მე)
-მართლაა? (ჯულის დედა)
-კი (ჯული)
მოიცადეთ, დირექტორი რეკავს:
'მარტა ცუდ დროს ხომ არ ვრეკავ'(დირექტორი)
'არა, რამე მოხდა?' (მე)
'ანუ ფაქტიურად არაფერი, უბრალოდ სამინისტროდან დამირეკეს და მითხრეს რომ სექტემბრიდან წახვალთ ბრიტანეთში და არა ზეგ, მართლებიც არიან შუა წელში სკოლის შეცვლას ჯობია სექტემბრიდან გადახვიდეთ.. თან დრეს უკვე 15 მაისია, ერტ თვეში სკოლაც მორჩება, ზაფხული აქ გაატარეთ და მერე გადადით' (დირექტორი)
'გასაგებია ყველაფერი, მადლობთ ინფორმაციისთვის, ნახვამდის' (მე)
რაო? დედამ ჯულიმ და დედამისმა ერთდროულად მკითხეს
-კაით მაცადეთ (მე) მოვყევი ყველაფერი, და ასე ვთქვათ მშობლებს მოეწონათ ეს ამბავი რადგან უკეთ მოვემზადებით, თან წელს მეცხრე კლასს ვამთავრებთ და ლეპტოპებს ვიღებთ არ მინდა ეს ცერემონია გამოვტოვო...
დავიშალეთ, მე და დედა სახლში წამოვედით, ძალიან დაღლილები ვიყავით დედა დასაძინებლად ავიდა მე ცოტა ხანი ტელევიზორთან ვიჯექი და იქვე ჩამეძინა.