1თავი

-ელე სოფელში წავიდეთ რა როდემდე უნდა ამოვიწვეთ ამ თბილისში. ხვეწნით უთხრა ნინიმ დაა საწოლზე პირქვე გაწვა.
- ელენე მკაცრად აგრძელებდა დუმილს და კომპიუტერის კლავიტურაზე მოხერხებულად კრეფდა ტექსტს,- ნინის ყურადღებას საერთოდ არ აქცევდა.
- აუ ელეე გთხოვ რა, ხმა ამოიღე ასე როდემდე უნდა იყო, დავიღალე უკვე შენი როჟის ყურებით.
-ელენებ გაბრაზებულმა მიიხედა ნინსიკენ, სათვალე მოიხსნა და წარბებ აზიდულმა უთხრა.
-არავინ არ გავალებთ მემგონი ჩემი როჟის ყურებას, როცა და სადაც გინდათ იქ წადით, მე არც სურვილი და არც დრო არ მაქვს ქალაქიდან გასვლის. გაბრაზებულმა ჩამოუყალიბა სათქმელი ერთი ღრმად ამოისუნთქა, ჩვეული სიმშიდე დაიბრუნა, პატარა კურნოსა ცხვირზე სათვალე დაიკოსა და წერა განაგრძო.
- უჟმური, თავისთვის ჩაილაპარაკა ნინიმ ყურსასმენები მოირგოო და მუსიკის მოსმენა გაგრძელა.
ნინი კარზე არიან დაა გააღე არ მცალია ხო ხედავ, ისე რომ უკან არც მიუხედავს ნინოს ჩვეული მშვიდი ტონით უთხრა. ნინიი გაღეთქოო ხმას აუწია ელენემ. პასუხი ამჯერადაც რომ ვერ მიღო უკან მიიხედა და დაინახა საწოლზე მშვიად მძინარე ნინი. თავი მომაბეზრებლად გაიქნია და კარისკენ წავიდაა.
კარგში ჩემოდნიან და აჟიტირებული თათა დახვდა.
- ელეე დღეს შენთან ვრჩები იცოდე, და ხვალ ყველანი ერთად გავიდეთ. მათემ მითხრა რომ ელენესთან დარჩი საღამოს სადმე გავიაროთ შენი მშობლების კერვის თავი არ მაქვს და რავქნა, ასე ბრძანა შენმა ბიძაშვილმა, მხიარულად ამოილაპარაკა და ჩემოდანი ოთახში შაგორაა იქვე დადგა და თავადა საჯდომის ქნევით და კმაყოფილი სახით მისაღებისკენ გასწია და სავარძელზე მოწყვ ეტით დაეშვა.
-ელენე ხელებგადაჯვარედინებული იდგაა და აჟიტირებულ გოგოს უცქერდა.
- რაიყოო ელე ასე არ მოგწონვარ სარძლოდ, სიცილით ჩაილაპარაკა თათამ და საზურგეს მიეყრდნო.
- ეგ რაშუაში უბრალოდ ვერ გავიგე ჩემგან რაგინდათ, მე არსად არ მოვდივარ.
- აუუ კარგი რა ელე ისევ ვიღაცა ნიკას გამო ქცევი ეგრე, ნეტაა ვაფშე დამანახ ვინა.
- ნიკა რაშუაშია, და საერთოდ მაგას ნუ მიხსენებ, გაგაფრთხილეთ ჩემზე მაგ ტიპთან საუბარს მორჩითქო.
- კიდე მე მოვრჩე ელეე ვიღაცა 6 თვის გაცნობილ ტიპზე ჭედავ გიყვარს, ისიც კი არ ვიცით ვინ იყო მერე ვაფშე დაითესა და უნდა დამოვიწყოვო, ისიც კი არ ვიცით ვინ იყო ის მაინიკი და შენ დგახარ და ერთიწელია მისტირი.
- არავის არ მივტირი და შემევით ესეგი არ მინდა წამოვლა, ვერ ხართ ნიკა რატომ უნდა მანაღვლებდეს, სადაც დაიწყო იქვე დასრულდა ის ურთიერთობა.
- რა ურთიერთობა ელენე, დაგვცინი ჩვენც და საკუთარ თავსაც, ტიპი როგორც გასართობს ისე აღგიქვამდა, გეკაპებოდა, მხოლოდ იმიტომ რომ მასთან დაწოლილყავი და გასართობად გამოეყენებინე.
- გეყოფა გაჩუმდი. საკმარისია ნიკაზე და იმ დროზე საუბარი, შეიგნეთ რო არ უნდა საუბრობდეთ, არაა, ბოლო ხმაზე ყვრიოდა წყობიდან გამოსული ელემ და თან თვალზე მომდგარ ცრემლს იქმენნდა.
- ყვირილზე ოთახიდან ნინი გამოვარდა. რახდებაა გაგიჟდი გოგო რა გაყვირებს.
- გავგიჟდი ხოო გავფრინე, გაიგეთ ისევ აგრძელებდა მოთმინებადაკარგული , არ გაბედოთ არცერთმა რომ ნიკა გაიხსენოთ ჩემი თანდასწრებით გასაგებია, გამაფრთხილებლად უთხრა ოთახში შევიდა, კარი შეიჯახუნა და გასაღბით გადაკრტა.

-რაგაყვირებდათ რახდება ნიკა რამ გაახსენა ახლა?
- მე, მე გავახსენე, დანანებით ჩაილაპარაკა თათამ.
- შენ რა გაგიჟდი გოგო, ძლივს ის დაივიწყდა შენ კიდე ახსენებ.
- ეხლა შენც დამიწყე. გაბრაზებულმა უთხრა სავარძლიდან წამოდგა და ელენეს ოთახისკენ წავიდა.
-ელე თხოვ მაპატიე რაა, უბრალოდ არ მესმის ესე რატომ იქცევი, არსად აღარ დადიხარ ჩვენთან ერთად სულ სახლში ხარ, არავის არ იკარებ გვერდით რახდება რა.
-ელეე გთხოვ კარი გამიღე რაა, იცოდე სანამ არ დამელაპარაკები აქ ვიქნები კარის კიდესთან ჩაიცუცქა და მალევე კარზე მიყრდნობილს ჩაეძინა.

- მათემ კაკუნით ლამის ჩამოიღო კარები. განუწყვეტლივ აკაკუნება სან კარი არ გაიღო.
- მეთი რა უბედურებაა რა არის ეს არიცი რომ ასე დილაუთენი არ უნდაა მოსულიყავი. წუწუნით დაუწყო ნინიმ.
- ოოო ნინაჩკა რაა დროზეე გაემზადეთ გავდივართ, ხოგითხარით 6 მზად იყავიტ უნდა წავიდეთ თქო წინ გრძელი გზაა გველის გრძელი.
- ეგ შენ სიყვარულს უთხარი მთელიღამ ელეს კარებთან რო გაათია და მეც არ დამაცალა ნორმალურად ძილი.
- რა ელენეს კარებთან, რა ძილი თვენ ნორმალურები ხართ, გუშინ არც ჩემს სანახავად წამოვიდა და ელენეს კარებთან ათენა ღამე. კაი კაი ამას მერე გავარკვევ გზაში მიდი უცბად გაემზადეთ გველოდებიან გავდივართ, ჩემი ძმაკაცი და თავის შეყვარებული მოდიან, ტაში შემოკრა სიხარულის ნიშნად, მერე ნინიკენ გადაიხარა და ჩუმად უთხრა,
- ჩვენ რო ვიცით ის უკვეე იქაა გელოდება, რომ იცოდე როგორ გელოდება.
- დეგენერატო, მხარზე დაარტყა ნინიმ დაა თვალები დაუბრიალა.
- რაიყო ნი რა ტიპი ჭედავ წლებია შენზე შენკიდე უხეირო ხარ გამიწამე ბიძაშვილი.
- ელენემ დაამთავრა დათოსტან მაჭანკლობა და ეხლა შენ გახდი ხო შუამავალი.
- არაფერიც, უბრალო ცოტაა ხელს შეგიწყობთ აი სულ ცოტაა, თვალები მოჭუტა დაა თითები უთვენა, აიი სულ ამხელაზე.
- არა რა შენი გამოსწორება არ იქნრება, არა და შემოგხედავს კაცი, სიმპატიური ბიჭი სასურველი სასიძო ამოღებ ხმას და ვსოო, დანანებით ჩაილაპარაკა და სააბაზანოსკენ გასწია.

ნახევარ საათში ნინი და თათა მზად იყვნენ ჩემოდნებით ხელში დანაღვლიანებულები კარის ზღურბთან იდგნენ.
- წავედით აბა სინანულით თქვა ნინი.
- მოიცა სად წავედით ელენე, სადაა ტოო ეს ჩემი ბიძაშვილი, მე მთელი გეგმები მაქვს იქ ბიჭი უნდა ვუნახო და შენთან ერთად გავათხოვო ჯავახეთში, სიცილით უთხრა თომამ
- გოგოებმა დანათლიანებულებმა გადახედეს ერთმაენთს და ის ის იყო თათას უნდა ეთქვა რომ არ მოდისო, ზურგზაკით მოკიდებული ელენე ოთახიდან გამოვიდა. ჩვეული დინჯი, სერიოზული გამომეტყველებით.
- მე მელოდებოდით, ბოდიშით ცოტა დამაგვიანდა, წუხელის არასასიამოვნო შემთხვევა მქონდა და.
- თათამ და ნინი, ერთმანეთს გადახედეს გაღიმეს და თვალი ჩაუკრეს ერთმანეთს.

ესეც ასე გოგოებო ყველაფერი მზადა, ეხლა დანარჩენებსაც გავუვლით და წავალთ.
-ელე შენ შეიძელბა გადაჯდომა მოგიწიოს ჩემი ძმაკაცის მანქანაში სანდრიკასთან, აქ ბიჭები უნდა ჩავისვა ისინი რო სანდროსთან დასხდნენ გაგიჟებენ სანდრო მოკლავს გზაში, თან სანდრიკა შეყვარებულთან ერთადაა დას სულ გადარევენ იმ გოგოს.
- ვინ სანდრიკასტან მათე, გაღიზიანებულმა ამოილაპატარაკა.
- ო არ იცნობ გოგო აი სკოლის პერიოდში შენ რო ინგლისში იყავი იქდან ვმეგორობდით, მერე შენ რო ჩამოხვედი ბათუმში ცხოვრობდა, მერე ისევ თბილსში რო გადმოვიდა შენ ჩემ ძმაკაცებს კი არა შენ დაქალებსაც არ ნახულობდი და... ნუ მოკლედ როგორც იყოო რაა დაჯექი და წაყვები იმას ბიჭებთან რო მივალთ, თან ისეთ ხასიათზე ხარ რომ შენთვის მშვიდად იჯდები ჩასვლამდე.
ელენეს ხმა აღარ ამოუღია უხმოდ ჩაჯდა მაქანაში და ბიჭებთან მისვლამდე ასე იყო.
- მოვედით ელეა მიდი გადადი, აი იქ გელოდებიან მანქანაზე თითი მიუთითა.
ელენემ მანქანას საბარგული ახადა და ჩანთის ამორებას ცდილობდა.
- ჯანდაბა შენ მათე, სანდრიკას უნდა წავყვე თურმეე , გაცხარებული ლაპარაკობდა როდესაც უკნიდან ბიჭის სიცილი მოსმა.
- მეე დაგეხმარები, ნუ წვალობ, მათეს ცემის გეგმა მერე დასახე, ასე მოგიწია ერთად უნდა წავიდეთ, ჩემ შეყვარებულსაც გაგცნობ და არ მოიწყენ.
- ელენე გაშტრებული იდგა ნაცნობი ხმის გაგონებაზე და აცრემლებული თვალებით უყურებდა ბიჭს რომელიც ჩანთსი ამოღებას ცდილობდა.
- ესეც ასე, ღრმად ამოისუნთქა სანდრომ და ჩანთან ძირს დაუვარდა ნაცნობი სახის სანახვაზე.


2 თავი
-ოჰ როგორც ჩანს მოგისწრია სანდრიკ ჩემი ბედოვლათი ბიძაშვილის გაცნობა, მხარზე დაარტყა ხელი და სიცილით უთხრა, ერთ ადგილას გახევებულ სანდროს, რომელიც ელენეს უყურებდა დაა საკუთარი თავის მოკვლის სურვილი იპყრობდა.
- სანდრო ხოო, ჩუმად თავისთვის ჩაილაპარაკა ელენემ და თვალზე მომდგარი ცრემლი მოიწმინდა ისე, რომ არავის შეეემჩნია.
- ესეიგი ესაა ხო შენი ძმაკაცი სანდროო? სარკაზმით იკითხა ელენემ ისე რომ ზიზღით სავსე თვალები სანდროსთვის არ მოუშორებია.
-კი ესაა რაიყო ტო ვინმე სხავს ელოდებოდი, სიცილით უთხრა და მხარზე ხელი გადახვია, გეფიცები ელე შენთვის მყავდა შემონახული ეს ბიჭი მარა დატყდი შენ ინგლისში და ვერ შედგა თქვნი შეხვედრა, არა და შენთავს ვფიცავარ ელე მაჭანკლობას ვაპირებდი, მერე ამ დარეხვილმა შეყვარებული გაგვაცნო და მთელი გეგმები ჩამეშალა რაა, მაგრამ არაუშავს ჩვენ რო ვიცით ის კიდე უცოლოა და იმას მიგათხოვებ, ნინაჩკასაც დავითას გავაყოლებდა ეგა ტო რა მოგვარდა ორივენი დარჩებით კავახეთში დაიწყებთ ერთაინ კარტოფილის ბიზნეს და მოგვამარაგებთ დარჩენილ საქაღთველოს თავისივე დანთქვამზე თვითოვნე გაიზინია ერთი გემრიელად
.ისეთი თბილი აურა ტრიალებდა გარშემო მაგრამ ალექსანდრეს და ელენეს თალები ერთმანეთს არაამქვეყნიური მზერით უმზერდნენ ერთმანეთს.
- სანდრომ ელენეს შეხედა და თავი გააქნია, თვალებით პატიებას თხოვდა, მაგრამ ელენეს თვალები მხოლოდ ზიზღს მოეცვა, გული ერეოდა ამ დგომარეობაზე, ვერ იაზრებდა როგორ მოატყუა.
- ამსაუბარში იყვნენ სანდროს გვრდით ლამაზი ქერათმიანი საშვალო სიმაღლის გოგო რომ მივიდა მხურვალედ აკოცა ლოყაზე და ბავშვებს გაუღიმა.
-საყვარელო ძალიან დავიღალე აღარ მივდივართ წუწუნით თვქაა ქერათმიანმა დაასანდროს მიეხუტა.
- ლიზას ეს სცენა კიდევ გულს ურევდა, უნდოდა იმ წამსვე გამქრალიყო, სადმე განმარტოებით და ბოლოხმაზე ეყვირა. ყველაფერს გააკეთებდა მაგრამ სანდროს არ აგრძნობინებდა რომ ელენესთვის ის კიდევ რამეს წარმოადგენდა, ადამიანი რომელიც ელენესთვის თითქმის არ არსებობდა, ტყუილზე აგებული ადამინიანი, სახელი გრძნობები ემოციები რომელიც ყველაფერი ფუჭი და ფარსი იყო, ის არიყოო ადამინი რომელსაც ნიკას სახელით იცნობდა მანამდე, ეს იყო ადამიანი რომელსაც მხოლოდ როგორც მათეს ძმაკაც ისე აღიქვცამდა, აქ სრულდებოდა ყველაფერი.
- თიკა გაიცანი ჩემი ბიძაშვილი, ელენე, ჩემი სული, გული, და ყველაფერი ადამინი საოცრება ჩემი ელენიკო, ჩვეული სამასახარაო გამოსვლით გაცნოო ელენე თიკას.
- მათემ ხელი თიკასკენ გაიშვირა, აი ეს კიდევ აწ უკვე შენთვის ცნობილი ჩემი ბედოვლათი ძმაკაცის შეყვარებული, თიკა, გოგო პიროვნება, ქალი გამძლეობა, და ქალი ამტანობა, სიცილით ჩამოაყალიბა მათემ სათქმელი.
- ნეტავ დაასრულებდა მაგ ბავშვურ მასხარაობას რაა ძან გამაღიზიანებელია, უკმეხად მიიუგო ელემ ბიძაშვილს, გოგოს კი გაუღიმა და ხელი ჩამოართვა.
- სასიამოვნოა თიკაა.
- ჩემთვისაც ძალიან სასიამოვნოა ელენე.
- ეს გაორებული ადამიანი ნახე რაა, უკმეხი, უჟმური, ბოდიში ყველა შენნაირი სწერვა დაა უინტერესო ვერ იქნება, ახალგაზრდა ვარ და ცხოვრებით ვტკები გაღიმება არც შენ გაწყენდა, ნაწყენი ტონით უთხრა ბიძაშვილს მათემ და მეტი აღარფერი გაუმორებია, ლიზას ხმა არ გაუცია ძირს დავარდნილ ზურგზაკს ხელი მოკიდა და მანქანისკენ გასწია.
-მათემ ჯერ ელენეს გახედა რომ დარწმუნებული მის ნათქავმს ვერ გაიგონებდა, მერე კი თიკას და სანდროს მიუახლოვდა და ჩუმად უთხრა.
-ვიღაცა სირს აეკიდა რა ვაფშე არავინ არ ვიცოდით, 6 თვე იცნობდა მაგრამ რავი რა აზრზე არ ვიყავით გვიმალავდა, იმ ნაგავს უთქვამს ჯერ ნურავის ვეტყვითო, მერე გამოიყენა რასაცქვია და დაითესა, უთქვამს რაც მივიღე მინდოდა, არც ნიკა ვარ და საერთოდაც ყველაფერს გატყუებდი. მოკვდა და არ მითხრა არაფერი მის შესახებ, უყვარს ამ დებილს ერთიწელია მაგის გულიზე აი ასეთი დაროჟილი დადის, ყველა ვკიდივართ და აქაც რო წამოვიდ მაგრად გაგვკვირდა. ის სადმე რო ვნახოთ მოვკლავ ნამდვილად.
-სანდროს ძარღვები დაებერა, სუნთქვა გაუხშრდა, თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა დან ჩუმად იკიურტხებოდა, მართლა ვი ვარ, მართლა თავისთის ჩაილაპარაკა.
- ვაიმეე ეს რა მითხარი, შეიცხადა თიკამ, საწყალი გოგო ვინიცის როგორ შეუყვარდა, ესეც რომ არა, რა საშნელება ვიღაცა მექალთანის სათამაშო რომ ხდები, გულწრფელი დანანებით ამოილაპარაკა დაა სანდროს უფრო მიეკრო.
- ხო რა თი ასეთი ამებია და გთხოვ რაა მის უკმეხობაზე არ გაბრაზდე ხოლმე, გეფიცები სინამდვილეში სულ სხვა ელენეაა.
- საკმარისია თიკა ეხლა ამის განხილვა, ხო გაიგეთ არა რახდება, წავიდეთ ეხლა გრძელი გზა გვაქვს , ცივი ხმით უთხრა თიკას მკლავში ხელი მოკიდა და მანქანისკენ წაიყვანა.
- სანდროო მეტკინაა გამიშვი ვეღარ მოვდივარ უკვე რამ გაგცოფა ასეე მაქანასთან მისულმა უთხრა თიკამ, სანდრომ ვერც გაიაზრა რომგორ გააკეთა ეს.
- ბოდიში რა თიკა არ ვიცი რა დამემართა უცბად ვერ გავიაზრე რომ გეტკინებოდა, თბილად უთხრა და გულზე მიიხუტა.
-ელენე ჩახუტებულ წყვილს მანქანიდან უყურებდა და გულში მწარე ტკივილს გრძნობდა, ყელში მომჯდარი ბურთის გადაგორებას ცდილობდა, ძლივს იკავებდა თავს რომ ბოლოხმაზე არ ეტირა ამ ყველაფრის შემყურეს.
- მთელი გზა სანდრო სარკიდან უყურებდა უკან მოკალატებულ ელენეს და გულში ბრაზის ჩახჩობას ცდილობდა. ელენეს კი საქარემინას მიყრდნობოდა და მოგონებებშ ჩაძირულიყო.

- ეხლა წახვალ აქედან დაა იცოდე დამივიწყებ საერთოდ გასაგებია, მთელი 6 თვე თამაშობდი პატიოსანი გოგოს როლს მაგრამ ბოლოს შენც გამიშალე ფეხები, ასე რომ მისაღები მივიღე, ეხლა კი აქედან წადი და საერთოდ დამივიწყე, არც ნიკა მქვია და საერთოდ , სულ ფეხებზე მეკიდე, მთელი ეს დრო უბრალოდ მინდოდა შენი ნამდვილი სახე დამენახვებინა შენთვისვე, ტანსაცმელი მიუყარა ზეწარშემოხვეულ ელენეს შარვალი ამოიცვა ქამარი შაიკრა კარების უკან მდგომა მიაძახა რომ მოვალ მანდ ა=აქ აღარ დამხვდე ფული რაც დევს მანდ აიღა და მოშორდი. ამ სიტყვებით დაემშვიდობა ნიკა (სანდრო) ელენეს.ელენეს წარსულის გახსენებაზე ტირილი მოერიაა და ობოლი ცრემლების დამალვას ეცადა.
სადდრო მაქანას რობოტივით მართავდა და მოგონებებში იქექებოდა. თვალწინ ედგა ელენს სახე, სახე რომწელიც იმ დილით იმ კარს მიღმა დატოვა სახე რომელსაც მთელი 6 თვე უმზერდა და გულში სასაიმოვნო სითბოს გვრიდა, როგორ უნდოდა ელენე ამ მდგომარეობაშ არ დაეტოვებინა, მაგრამ სწორედ იმ ღამეს მიხვდა როორ უყვარდა ელენეს სანდრო, იმ ღამით გაიაზრა რომ ელენემ საკუთარი თავი სრულებით სანდროს უბოძა, მაგრამ ვერ შეძლო რომ მისთვის იგივე სიყვარყულთ ეპასუხა დილით კი ასე კახპასავით დატოვა, უნდოდა სანდროს რომ ელენეს სამუდამოდ შეზიზღებოდა, არ უნდოდა მისდამი სიყვარული კიდევ დარჩენილიყო. როგორ უნდოდა ელენე მუდამ გვერდით ყოლოდა ყველაფერი ეთქვა რომ გასართობად დაწყებულმა ურთიერთობა დიდი სიყვარული მოუტანა მაგრამ ვერ შეძლო, ვერშეძო მშბლების სიტყვას გადასულიყო და თიკა ასე შუაგზაზე მიეტოვენა.
რამდენიმე საათიანი მგზავრობის შემდეგ დანიშნულების ადგილსაც მიაღწიეს. ყველასთის დამღლელი აღმოჩნდა მგზავრობა, განსაკუთრებით ელენესთის და სანდროსთის. ჩავიდნენ თუ არა ოთახებშ ადანაწილდნენ ყველამ დაიძინა ელენემ კი გადაწყვიტა რეალობას გაქცეოდა და მონატრებულ სოფელში ცოტა გაესეირნა. სახლში გვიან ღამით დაბრუნდა და ეცადა, სახლში ისე შესულიყო რომ ბავშვებს არ გაეგოთ. კართან მისულს მის ყურთასმენას ნაცნობი ხმა მისწვდა, მთელ ტანში დაუარეს ელექტრონების დიდმა ტალღამ.
- სად იყავი ამ შუაღამეს. ზურგიდან მოესმა მკაცრი ხმა.
- ელენემ ღრმად ამოისუნთქა ძალა მოიკრიბა და უკან შებრუნდა.
- არ ვაპირებ ვინმეს ანგარიში ჩავაბრო თუ სად და როდის დავდივარ და მითუმეტეს შენ.ზიზღნარევი ხმით უთრა და ისევ კარისკენ მიბრუნდა.
- გეკითხები და მიპასუხე შუაღამე და შენკიდევ უცხო სოფელში მარტო დადიხარ.
- ჯერ ესერთი უცხო არაა, და მერე მეორე უკვე გითარი შენი საქმეე არაათქო და მერეც მესამე რაი იცი რომ მარტო ვიყავი.
-გოგო ჭკუიდა არ გადამიყვანო ეხლა და მოთმინება არ დამაკარგვინო, რასქვია მარტო არ იყავი.
-არ ვაპირებ ანგარიში ჩაგაბარო და არ გაბედო და არ მომიახლოვდე, თორემ ამწამსვე ყვირილის ავტეხ და ყველას მოვუყვები რა ც ხარ. მთელი არსებით ეცადა სარკაზმი ჩექსოვა და კარის სახელურს დაწვდაა როდესაც ხელზე დიდი ტორები იგრძნო.
- სანდრომ თავისკენ მიაბრუნა დაა მის ტუჩებს გამხეცებული დაეწაფა, თავიდან იგრძნო ელენეს ჯიუტობა მაგრამ გონებადაკრგულმა მალე ვეღარ შეძლი შეწინააღმდეგება და გაუაზრებლად აყვა კოცნაში, მანამ კოცნიდა სანამ უჰაერობა არ იგრძნო, ძლისვ მოწყდა ლიზას ბაგეებს მოგების ნიშნად ენის წვერი ტუცბზე გადაიტარა და თვალებში ჩააშტერდა დაბნეულ გოგოს.
-როგორც ჩანს მოგნატრებია შენც ეს კოცნაა, ღიმილით თხრა და თვალი ჩაუკრა, ხო და მეორეს რაც შეეხება აღარ გაბედო რო დამემუქრო თორე იცოდე ყოველი მუქარაზე ამაზე მეტად დაისჯები, და მესამე, როცა რაღაცას გეკითხები სწერვობის გარეშე მიპასუხებ და არ დავინახო შენსგვერდით ვინმე და ამის მერე ვნახოთ ამ დროს გარეთ როგორ იტასავებ. ეხლა კი ადი და დაიძინე ლაპარაკის თავი არ გაქვს მაინც, კიდევ ერთხელ ჩაუკრა თვალი და ჰაეროვანი კოცნა გაუგზავნა.
- ელენე ინსტიქტურად დაეთანხმა და კიბებიზე აირბინა, უცცბად შუაგზიდან მობრუნდა სანდროსთან მივიდა და ზიზღიანი თალებით უთრა.იცოდე რომ მეზიზღები და თუ გაბედავ რო მომეკარო ყველაფერს მათეს ვეტყვი. სწრაფად უთხრა სათქმელი და უკანმოუხედავად აირბინა კიბები.
- მათეს მანამდე ვეტყვი პატარა სანამ შენ ეტყვი, ამჯერად მართლა ჩემი გახდები ელენე ავალიშვილო.



3 თავი
-თათა გაღვიძე რაა, ტკბილი ხმით უთხრა მათემა დაა მთელი სახე დაუკოცნა.
-აუ კარგიი რა მათე, ჯერ ადრეა, ნამძინარევი ხმით უთხრა და საწოლის მეორე კიდისკენ მიწია, საბანში გაეხვა და ისევ ღრმა ძილს მიეცა.
- აუ ჩემი რაა, იმენა ვერავინ გავაღვიძე რა უბედურება, მშია მე აქ ამხელა ფილარმონია კაცს და ესენი კიდე ძილით ტკბებიან, ბურტყუნით გავიდა ეზოში და ჰამაკში ჩაეშვა.
-უეცრად სიცილის ხმა მოესმა ზურგიდან, რახდება მათე ბატონო თქვენივე ხალხმა გამოგიცხადათ პროტესტი? როგორ შეიძლება ჯავახეთში ჩამოსული კაციი საჭმელზე აწუწუნო.
-დავითაა ბიჭოო, გახარებულმა შესძახა მათემ და ჰამაკიდან წამოფრინდა, ძმაკაცთან მივიდა და ჯიგრულად ჩაეხუტე,
-აბა ერთი დამენახე ბიჭო , რამხელა გაზრდილხარ, ააა ამ ხელა მახსოვხარ, სიცილით უთხრა დავითმა , რაშვები აბა ძმაა ერთი კარგიი ჯავახი გოგო არ გინდა გაჯახო?
როო დამიშოკე აქ გოგოები დაა დატყდი, ხშირად უნდა ჩამოხვიდე ხოლმე ბიჭო.
-დავითა ეხლა არ გაგცხოო რაა, თუ ძმახარ, რას მეკაიფები, მე აქ კაცი შიმშილისგან ვკვდები და ეს დამცინის რა თავი გაქნია ეზო სავარძელზე დაჯდა და ხელი მუხლზე დაირყაა.
-არა რა წავალ ერთი ჩემს ელენიკოს გავაღვიძებ ის მაინც გამიკეთებს რამეს და მაჭმევს.
-ბიჭო ელენე არა სახლში და რა ერთი ამაბვი ატეხე ადექი რამე გამზადე ან წამოდი ჩემთან მანან ისეთ ხაჭაპურებს დაგიცხობს თითებს ჩაიკვნეტ , ოჰ ოჰ პირში მომდგარი ნერწყვი გადაყლაპა.
-აუუ ეხლა მანჩოს ხაჭაპურები, და მერე თათარბერაკი რა გასწორებდა, იცოდე ერთი დღე შენთან მოვდივარ.
-მოდი, ქათამსაც წააცლის თავს და ღორსაც გაგიგორებენ.სიცილით უთხრა დავითმა.
-მოიცა შენ წეღან რათქვი?ჩაფიქრებულმა და გაკვირვებულმა კითხა.
-რავთქვი, შეიცხადა კითხვა დავითმა.
-ელენე სახლში არაო, შენ არათქვი, რასქვია სახლში არაა, შენ რა იცი, რომ არა ან ამ დილაუთენია სად წავიდოდა.
-ბიჭო სასერინოდ გამოვედიო, ვნახე ცოტა ვილაპარაკეთ, ნაპირზე ვიყავით გადასულები ვარძიას გადავყურებდით და ვსაუბრიბდით. მერე მალევე წავიდა რო ცოტას გავივლიო მეც საქმები მქონდ ასა გავიყავით რა.
-გამაგიჟებს ეგ გოგო დილით 6 სათზე რა სეირონობა აუტყდა შენც მაგარი ხარ რა სად გაუშვი რო გაუშვი.
-რავიცოდი ბიჭო მე, შენც რანაირად ლაპარაკობ გეგონება პირველადაა, გზა ეშლება თუ კვალი, გაისეინებს ბავშვობას გაიხსენებს და მოვა. მშვიდად უთხრა დავითმა მათე კი გიჟს დაემგვანა.
-მეღადავები თუ რახდება ბიჭო, ბავშვიბის გახსენება უნდა მაგას, ძლივს გამოვიდა მაგ ბავშვობიდან, ეგ უეჭველი ტყეში წავიდოდა იმ ქოხში ან სასაფლაოზე. აუ იმენა თავისტკივილია რა ერთიწუთით ვერ დატოვებ.
-აუუ ეგრე როგორ ვერ მოვტვინე, არა და ძან ცუდი ფერი ედო ვიფიქრე დილა დაღლია ადრე ამდგარიათქო, ეგ როგორ ვერ მოვტვინე, თავში შემოირტყა ხელი და შეიკურთხა.
-კაი წავალ მოვძებნიი, შენც წამოდი მე ტყეში წავალ შენ სასაფლაოსკენ წადი.
-კაი მოდი ჯერ დაველოდოთ ცოტახან იქნებ ჯობს , რომ მარტო დავტოვოთ.
-ხო გახსოვს არა ინგლისში წასვლამდე იყო ბოლოს აქ და 2 ღამე ვერ ვიპოვნეთ, ძლივს მდგომარეობიდან გამოვიდა აღარ მინდა ის წარსული გაიხსენოს ისედაც ყოველდღე ტკივა და განიცდის მშობლების დაკარგვას.
-რახდება რაგაყვირებდა ოთახში ისმოდა შენიხმა, თვალების ფშვნეტი გამოვიდა სანდრო სახლის კარებიდან და იქვე ჰამაკში ჩაწვა.
-ელენე არაა სახლში, დილით გასულა ადრე და არ მომწონს ეს ამაბვი.
-რასქვია არ მოგწონს?ჰამაკიდან წამოჯდა და მომლოდინედ შეეკითხა მათეს, თან ცდილობდა ნერვიულობა დაემალა, წინა ღამის ინციდენტის გახსენებაზე ათასმა ფიქრმა გაუელვა თავში.
-რასქვია სანდრო და მარტო არ უნდა გავიდე სახლიდან და საერთოდ ელენეს მარტო დატოვება ამ სოფელში არ შეიძლება მითუმეტეს ასე გარეთ გაშვება.
-რახდება ამიხსნით ვინმეე? მოთმინება დაკარგულმა იკითხა სანდრომ დაა ნერვიულობისგან კისრის ძაღვები დასკდომას ქონდა.
-კარგი დამშვიდდი მათე მე წავალ და ვნახავ ელეს და შენ სახლში იყავი არაა დაპანიკება საჭირო.
- რასქვია შენ წახვალ მოსაძებნად, შენ ვინ ხარ რო წახვიდე მე წავალ, თქვენ წახვიდეთ ელენეს საძებნელად და მე სახლში დავრჩე? მეკაიფებით ხოო? სიმწრით ჩაიცინა სანდრომ.
- მათე ეს ბიჭი ვინაა თუ ძმახარ არ გამაგიჟოს ეხლა? ელენეს შეყვარებული ხარ თუ ვინ ხარ რაგინდა დარჩი რა დაეტი სახლში, თავადა ვნახავ ელენეს.
- ვინ ვარ და მე ელენე... სიტყვა შუაგზაზე გააწყვეტინა მათემ.
- კაი დავით, სანდრიკ, დამშვიდდით რადაგემართათ, სანდრო ჩემი ძმაკაცია დავით. სანდრო ეს კიდე დავითია აი რო გიყვებოდი ხოლემ სოფლის ამბებს და ვიძახდით დავითა დავითათქო.
- ისე რომ მათეს ნათქვამისთვის ურადღება არ მიუქცევია, კბილებს შორის მკაცრო ტონით გამოსცრა,
- და ელენესი ვინაა?
- მათეს გაეცინა, მისი კითხვაზე ალექსანდრეს ტონისთვის ყურადღებაც არ მიუქცევია, ელეს ბავსვობის სიყვარული.
- კაი რა მათერე რეებს იხსენებ თუ ძმახარ, გაბრაზეებით უთხრა დავითმა, შენც კარგად იცი ეგ ტყუილი რატოც ვთქვით.
- ვიცი, ვიცი, სიცილი აუტყდა მათეს.
- მეც გამარკვევთ აქ რახდება, ან რას მიედმოედებით.
- კაი სანდრიკ რაიყო, მე არ ვბრაზდები ამ თემაზე შენ რა გაცოფებს, რომ არ ვიცოდე შეყვარებული გყას და ელენე ორი დღეა რაც გაიცანი ვიფიქრებდი ეჭვიანობის სცენებიამეთქი.
- ნეტა შენ რა იცი მე რამდენიხანია ვიცნობ ელენეს. თავისთვის ჩაილპარაკა და მოთმინება დაკარგული თითებს იმტვრევდა.
- მაშინ პატარები ვიყავით, ელენე ერთ ბიჭს უყვარდა, თავს არ ანებებდა, კიდეც ვცემეთ რა აღარ ვუყავით გაიძახოდა ტიპი ელენე მიყვარსო, მერე ესენი ადგნენ და გაითამაშეს ვითომ გაიპარნენ ელენე 17 იყო დავითა 20. იმ ბიჭმა კი არა ჩვენც კინაღამ დავიჯერეთ რო მართლა უყვარდათ ერთმანეთი. ასე იყო რაა, სახეზე ღიმილი დასთამაშებდა, ბედბიერი წარსულის გახსენებაზე.
- მოკლედ მოდი ეს ამბები შენ დაჯექი და სანდრიკას კარგად მოუყევი და მე წავალ ელეს მოვძებნი,მათეს ეს უთხრა ის რო თვალიც არ მოუშორებია სანდროსთვის, ორივეს დაემშვიდობა და დიდი მოჩუქურთმებული რკინის ჭიშკრისკენ წავიდა და მალე ჭიშკარსიქით გაუჩინარდა.
- მოიცა და ჩვენ ასე მშიდად უნდა ვისხდეთ სახლში, გაბრაზებული შეეკითხა სანდრო.
- შენზე მეტად მე ვნერვიულობ მაგრამ ასეა საჭირო, მე უფრო არ დამიჯერებს, თანაც დავითმა კარგად იცის სად შეიძლება წასულიყო, სახლში მოვიცდი თუ არ გამოჩდნენ 2 საათში მეც წავალ.

განერვიულებული სანდრო ერთ ადგილას ვერ ჩერდებოდა, ჰამაკში იჯდა და ნერვიულად ათამაშებდა ტელეფონს გვერდით თიკა რომ მიუჯდა და სანდროს მთელი ძალით მოეხვია.
- საყვარელი რა ადრე გაგიღვიძია, ვერც კი გავიგე რა დროს ადექი.
აუუ სანდრო დღეს სადმე არ წავალთ? იმედია მთელიდღე აქ სახლში ყოფნას არ ვაპირებთ.
- სანდრო შენ გელაპარაკები არ გესმის?
- აუ თიკა ბოდიში რა სულ გავითიშე. რამითხარი? თბილი ხმით უთხრა გოგოს და მხარზე ხელი მოხვია.
- არაფერი ისეთი საყვარელო. ისე რაღაცა ამ ბოლოს აღარ მომწონხარ სულ აბნეული დადიხარ და ძალიან ცივად მექცევი, რამე ხდება? თუ რამე პრობლემა გაქვს ხო იცი რომ მოგისმენ.
- არა არფერი არ ხდება უბრალოდ გადავიღალე, ცივად უთხრა, თიკას ხელები მოიშორა და ტელეფონზე მოსაბრე მათესკენ წავიდა.
- მათე რახდება, ვერ ნახა ელენე? მე ასე აღარ შემიძლია უნდა მოვძებნო მოთმინება დაკარგულმა უთხრა და მის პასუხს აღარ დალოდებია ისეე დაავლო ქურთუკს ხელი მაქანაში ჩაჯდა და ადგილს მოწყდა. ჰამაკიდან თიკა წამოვარდა და უკან გაეკიდა
- სანდრო. სანდრო სად მიდიხარ დამელოდე. როდესაც მიხვდა რომ ძახლის აზრი აღარ ქონდა ეზოში შებრუნდა.
- მათე რახდება ? რაჭირს? ბოლოპერიოდში სულ ასე იქცევა, ახლა სადღა გაიქცა ? ხომ არაფერი უთქვამს.
-მოვა საქმეზე გავიდა არ ინერვიულო.
-კარგი, კარგი, მე წავალ გოგოებთან რამეს გავამზადებთ ელენე და სანდროც დაუბრუნდებია მანამდე.
- მოიცა რათქვი ელენეც დაბდუნდებაო?
- ხოო ელენეც დაბრუნდებათქო, რაიყო? რაგაკვირვებულმა იკითხე? დილით ადრე გავიდა, წყალზე რო ჩამოვედი სამზარეულოში მაშინ გადიოდა, მითხრა სასეირონოს მივდივარ და მალე დავბრუნდები არავინ მეძებოსო, თან ტელეფონიც სახლში დატოვა რო ვუთხარი დაგირეკავთ თუ შეგაგვიანდათქო, სახლში ვტოვებ არ მიმაქვს არ მინდაო.
- ჯანდაბა ელენე ჯანდაბა, რას აკეთებ სად დადიხარ. გაბრაზებულმა ჩაილაპარაკა და გარეთ გავარდა.


- სად ხარ ელენე სად, სუფთა ვარ რაა ჩემს გამო რამე რომ მოიწიო თავს არ ვაპატიებ, ასე როდის შეგიყვარდი, ამის დედაც, ერთი შეიკურთხა და საჭეს ხელი დაარტყა.

-მათე ყველგან ვიყავი სადაც კი შეიძლებოდა მაგრამ ვერსად ვერ ვნახეე, მაგამ აშკარად სასაფაოზე ნამყოფია გუშინ ვიყავი არც ყავილები არ იყო და არც სანთელი, დღეს რო მივედი გვირილები დამხვდა საფლავზე, ქოხშიც ვიყავი და აშკარად იქაც მისულა ყველაფერი მილაგებული იყო და ვაზაშ ახალი მინდვრის ყვაილები იყო დატოვებული, სადღაც ავცდით მაგრამ სად არ ვიცი, სხვაგნა ვერსად ვნახეე, მთელი სოფელი შემოვიარე, ბნელდება უკვე წესით უნდაა მოსულიყო.
- ფუ ამის დედაც, სად ხარ ელენე სად.დაღამდა უკვე გვიანია
-ვფიქრობ რომ თავისით მოვა სახლში, ტყეში იცის დარჩენა ამდოს მარტო რამდენად საშიშა, სასაფლაოზე ახლაც გამოვიარე იქ არააა.
- კარგი დავით სახლში შევდივარ გოგოებს შევხედავ მტელიდღეა მარტო არიან და წავალ ისევ საძებნად . ჭიშკრის შიგნით შესულმა უცხო მანქანს მოკრა თვალი, ნაბიჯებს აუჩქარა და ეზოში დიდი კაკილის ქვეშ მდგომი მაგიდისკენ წავიდა საიდნაც ხმაური მოდიოდა.
- ყველანი შენს საძებნლეად არიან ელენე და დავურეკავ და ვეტყვი რომ მოხვედი ძალიან ნერვიულობდნენ. იქვე ახლოდან მისწვდა მის ყურთასმენას თათს ნათქვამი. მეც სანდროს დავურეკავ თორემ ძალიან ინერვიულა რომ ვერ გნახეს ბიჭებმა.
- ელენე შენ ნორმალური ხარ გოგო სად იყავი მთელიდღე? გამაგებინე გოგო?პირდაპირ ყვირილზე გადავიდა მათე, იქ მჯდარი სიმპათიური ბიჭი ვერც კი შენიშნა. ელენემ კი ჩვეული მშვიდი ტონით უთხრა.
- ბიძაშვილო ჩემს ყოველ გარეთ გასვლაზეე კონცერტების მოწყობა და სამძებრო სამუშაოებში FBI ის ჩართვა არაა საჭირო.
- გოგო შენ ნორმალური ხარ ? დილის 6 საათზე გასული ხარ სახლიდან და ამდრომდე არაფერი ვიცოდით.
- ორი წლის ბავში არ ვარ რომ სადმე დავიკარგო და თანაც დილით თიკას დავუბარი რომ გავდიოდი არიყო საჭირო ამხელა ალიაქოთ. სარკაზმით ჩაილაპარაკა და შემდე მის გვერდით მჯდომზე მიუთითა.
-იქნებ ჯერ ადამიანს მიესალმო მარტო არ ვარ აქ მემგონი.
-ერეკლე, მშვიდი ტონით უთხრა ბიჭმა და ხელი გაუწოდა
- მათე, ელენეს ბიძააშვილი, სიმწრის ღიმილით გაუღიმა და თავისი ხელი მიაგება.იქნებ ამიხსნა ელენე ვინ ერეკლე? ეს უთხრა და ელენეს გამომცდელი თვალებით შეხედა, თვალებით კი ანიშნებდა ჩვენ ცალკეც ვისაუბრებთ ამ არსებაზეო.
- ერეკლემ ელენეს არც კი აცადა თავადვე დაიწყო, მე ელენეს მეგობარი ვარ, ინგლისში ერთად ვიყავი, საქართველოშიც უნივერსიტეტში ერთად ვსწავლობდით, ელენეს შემთხვევით შევხდი ვარძიაში იყო ჩამოსული, რახან ერთად ვიყავით ცოტა გავიარეთ, ძველი დროც გავიხსენეთ, შემდეგ ელენე სახლამდე ამოვიყვანე და აქ დარჩენა შემომთავაზე მეც უარი არ ვუთახრი და თუ წინააღმდეგი არ იქნებით ამაღამ თქვენი სტუმარი ვიქნები.
- ადგილი არ გვაქვს სამწუხაროდ და თუ აი მაგ სავარძელზე ან აი იმ ჰამაკში ერთი პლედით მოთავსდები ამ შემთხვევაში არანაირი პრობლემა არ გვექნება. ზურგს უკან მოესმა ელენეს ნაცნობი ხმა დაა მზად იყო იქვეე დაესამარებინა თავის სარკაზმთან ერთად.
-ელენემ მომაბეზრებლად მიტრიალდა, ნაძალადევად გაუღიმა სანდროს და თავის სათქმელის ჩამოყალიბება დაიწყო.
- ბატონო სანდრო, ერეკლე ჩემი სტუმარია და მისთვის ადგილი ყოველთის გამოიძებნება და თუ არ გამოიძებნება დარწმუნებული ვარ აი ამ სავარძელზე და ან აი ამ ჰამაკში, თქვენ დაიძინებთ და ჩემს სტუმარს თბილ საწოლში დააძინებთ.
- კი, ქალბატონო ელენე აბა რა, მთელიდღე შენს ძებნაში მაგას ვფიქრობდი სახლში რომ მივალ და ელენე თავის სტუმართან ერთად დამხვდება ჩემს საწოლს დავუთმობთქო.
-ძალიან კარგი პრობლემა გადაიჭრა.
- პრობლემა გადაიჭრა კი არა, არ გამაიჟო გოგო, სად იყავი მთელი დღე.
- სანდრო როდის აქედან გაბარებ აჩოტებს ჩემს წასვლზე, სიცილით უთხრა ელენემ.
- ერეკლე ყურადღება არ მიაქციო, მათეს მეგობარია, ასეთი ხუმრობები ცოდნია თურმე მეც სულ რაღაცა ორიდღეა ვიცნობ.
- სანდრო ელენესკენ გადაიხარა ისე რომ არავის შეემჩნია და ჩუმად უთხრა.
- განახებ მე შენ როგორი ხუმრობები ვიცი და ამაღამ ვინ სად დაიძინებს ამასაც ვნახავთ.
- ნუ მემუქრებიი სანდრო, თორე ამაღმვე გაგაქრობენ კარგად იცი ხმა თუ ამოვიღე.
- აქეთ ნუ მემუქრები, და მეც მომისმინე დაგელაპარაკები ცალკეე შენ!
-ბავშვებო მეგონო ჯობს რომ დავიშალოთ თემა წამოჭრა ელენემ ძალიან დაიღელბოდით. ერეკლეც დაღლილია დღეს იმდენი ვიარეთ ჯობს დავისვენოთ. თიკაა იქნებ შენ გოგოების ოთახში გადახვიდე მხოლოდ დღეს, სანდრო მათესთან ან დივანზე დაიძნებს და თქვენ ოთახში კი ერეკლეს გავუშლი.
- ელე მგონი არ ღირს ასე შეწუხება.
- არა რაშეწუხებაა მე და სანდრო საერთოდ არ შევწუხდებით, გამეხარდა ძალიან რომ შენც აქ ხარ იქნებ მალე როგორც წყვილი ისე გიხილოთ ძალიან უხდებით ერთმანეთს, გულწრფელად უთხრა და გაუღიმა.
- რეებ ბოდავ თიკა გაჩუმდი კბილებშ გამოსცრა სანდრომ.
- კარგი რა სანდრო, შეხედე რაკარგი წყვილი არიან.
- ელენემ შეამჩნია, რომ სანდრო უკვე მდგომარეობიდნა გამოდიო სიტვაციის განმუხტვა სცადა.
- კარგი წავალ მე ერეკლეს ავიყვან .

ერეკლეე მადლობა ყველაფრისთვის და ბოდიში რომ სანდროს სიდებილებიის მოსმენამ მოგიწია ყურადღებას ნუ მიაქცევ.
- კარგი რა ელე ხო იცი როგორ მიყვარხარ ეგ რა მოსატანია, ხვალაც დავრჩები და მერე წავალ შენც თუ მოიფიქრებ წაგიყვან.
- კარგი მე ეხლა დაგტოვებ და დაისვენე,თუ რამეა ხო იცი როგორი ფხიზელი ძილი მაქვს ჩემი საძინებელი პირველსართულზე იქ სხვა საძინებელი არაა, დააკაკუნე და იმწამსვე შენთან გავჩნდები სიცილით უთხრა დაემშვიდობა და კარი გაიხურა.


ვერ ისვენებადა საწოლში ტრიალებდა და ყველაფერზე ფიქრობდა, რამდენი რამის გადატანა მოუწუაა ამ მცირე დროში და მაინც როგორ ახერხება ესეთი ძლიერი ყოფილიყო, ყველაზე მეტად მაინც ბავშობის ტკივილი არ ტოვებდა და დავიწყების საშვალებას არ აძლევდა. წარსულის და მშობლების გახსენებამ თვალზე ცრემლები მოგვარა.ეცადა არ ეტირა საწოლის მეორე მხარეს გადაბრუნდა, დაღლილობამ თავისი ქნა დაა მალევე ძილს მიეცა.
კარის სახელურს დაწვდა, ნელა ჩამოსწია და ოთახში შევიდა, საწოლის კიდეს მიუახლოვდა, საწოლის კუთხეზე ჩამოჯდა და მძინარეს ზემოდან დააცქერდა.
- ნეტავ იცოდე ელენე როგორ შემიყვარდი, ნეტავ შემეძლოს შენთვის ახნა რატომ წავედი, ვიცი ტყუილს გამართლება არ აქვს მაგრამ ის რომ იცოდე როგორ შემიყვარდი.
თმებზეე ნაზად შეეეხოო სახეზე ჩამოყრილი კულულები გადაუწია დაა მის ლოყებს ნაზად მიაკრო ტუჩები. თმების სურნელი ღრმად ჩაისუნთქა და სიამოვნების ზენიტში მყოფმა თვალები მინაბა, აგიჟებდა მისი თვალები ტუჩები, თმები სურნელი, მისი ბავშვური და წრფელი გამომეტყველება, ეზიზღებოდა საკუთარი თავი, რო ახსენდებოდა როგორ ატკინაა გული და მოუკლაა ყველა იმედი და ოცნება.
ვეღარ მოითმინა საწოლის მოეორე მხარეს მივიდა და ელენეს ზურგიდან აეკრო მისი სიფრიფანა სხეული მკლავებში მოიქიცია თმებზე ეფერებოდა და ესე ჩახუტებულს ჩაეძინა.

4 თავი
ელენემ ძილბურანში მყოფმა წელზე მძიმე მასა იგრძნო და დენდარტყმულივით წამოფრინდა, მაგრამ ადგომა ვერ შეძლო, სანდროს ის ძლიერ მოეხვია თავის დიდი ტორები და გულზე მიეხუტებინა, რომ ელენემ გატოკებაც კი ვერ შეძლო, თვალები ბრაზით აევსო თან სასიამოვნო ჟრუანტრლამ დაუარა მოშიშვლებულს წელზე მისი თლილ თითებს რომ გრძნობდა, ელენე ეს აზრები უკუაქცია და გაბრაზებული სანდროს ეცა დაა ძლიერად უჩქმიტა, თუმცა მას რეაქციაც კი არ ჰქონდაა.
-იდიოტო ხეპრე, უფრო თავისთვის ჩაილაპარაკა დაა ხელები გულზე მიარტყა.
-ვიცი რომ გღვიძავ, დროზე ხელი გამიშვი თორე ბოლო ხმაზე ვიკივლებ, ყველანი აქ შემოცვივდებიან იცოდე.
-სანდრომ ტუჩის კუთხე ჩატეხა და ელენეს ნამძინარევი ხმით უპასუხა.
- ელენე რატომ ცდილობ მაგით მანიპულირებას, გგონია ახლა თუ იყვირებ დაა ერთ ამბავს ატეხ ამით რამეს დამაკლებ, გგონია ძალიან მეწყინება თუ იმაის გამჟღავნებას დააჩქარენ რისი ხმამაღლა ყვირილი თავად მინდა ან ის გრძნობები შეიცვლება რასაცა ერთმანეთის მიმართ ვგრძნობთ?!ჩვეული მშვიდი ტონით ჩამოაყალიბა სანდრომ სათქმელი. ელენეს ხელები გაუშვა საწოლზე წამოჯდა და ლაპარაკი ისე განაგრძო, გგონია ამით რამე შეიცვლება, ძალიან კარგი ყვირილი გინდაა მიდი იყვირე უფრო მალე გაირკვევა ყველაფერი და ყველასთვის ასე აჯობებს.
-შენ რა დამცინი, საწოლიდან წამოფრინდაა და სარკაზმით გაჟღენთილი ხმით დაიწყო საუაბრი ელენემ, რაა გრძნობებზე მელპარაკები გამაგებინე რა გრძნობებზე, ნელ-ნელა ხმას უწევდა ელენე და მწყობიდან გამოდიოდა, ვიცი რომ იდოიტი და არააკაცი ხარ , იმ ღამით გავიგე რანაგავიც იყავი, მაგრამ ამდენა მდაობიო როგორ ხარ, მეზიზღები და გულს მირევ არანაირი გრძნობები არ არსებობს, შენი სათამაშო კიდევ ერთხელ აღარ გავხდები, ზიზღით წარმოთქვა ბოლი სიტყვები.
-სანდროს საკუთარი თავი ეზიზღებოდ იმის გამო რომ ელენესგან ამ სიტყვებს ისმენა, მისი თითოეული სიტყვა გულზე, ნემსებივით ესობოდა, ნელ-ნელა სისხლი დენას იწყებდა იცლებოდა კლავდა და მიწაზე სცემდა.
-ელე გთოხვ არ გინდა გულს მტკენ შენი სიტყვებით.
-ელენეს სიმწრის სიცილი აუტყდა მის სიტყვებზე, ჯერ ესერთი შენთვის ელენე და არანაირი ელე, მერეც მეორე გულს გტკენ არაა?! რა ამაზრზენი ხარ სანდრო, თუ ნიკაა რომელი სახელი უფრო მოგწონს, ან იქნებ კიდევ გაქვს რამე, მითხარი თუ ის უფრო მოგწონს იმას დაგიძახებ, ჩემი სიტყვები გულს გტკენენ ესეგი და მე შენი საქცილები არ მტკენდა გულს, ქუჩის ქალივით რო მიმაგდე იმღამეს და წახვედი ამაზე რა პასუხი გაქვს, ბორდელიდან წამოყვანილი გასა#იმი ქალივით, რომ მომექეცი ეგ რაიყო. გამეცი პასუხი ყვირილზე გადადიოდა ელენე და მოზღვავებულ ემოეციებს ვეღარ უმკლავდებოდა, ცდილობდაა სანდროს თანდასწრებით არ ეტირა ცრემლებს იკავებდა და ყელში მომჯდარ ბურთს ძალდატანებით აგორებდა და ტკივილის გულში იკლავდა, გარედან კი ძლიერი ელენეს როლს ირგებდა.
-ელე გთხოვ ეგრე ნუ იძახი, შენ არაფერი არ იცი ძალიან გთხოვ, მე შენზე ეგ არასდროს არ მიფიქრია, ყველაფერი რეალური იყო რაც ჩვენს შორის ხდებოდა, არ მომიტყუებიხარ, კიი მართალია რაღაც მოგატყე და სწორედ ამის გამო ვართ დღეს ასე მაგრამ შენთავს ვფიცავარ სიგიჟემდე მიყვარხარ.
-ძალიან გთხოვ ჩემი თანდასწრებით თავს ნუღარ იმცირებ, ისედაც არაკაცი ხარ ჩემს თვალში, როგორ შეგიძლია ნამდვილ გრძნობებზე ისაუბრო როცა შენი სახელიც კი არ იყო რეალური, როდესაც შენი სათამაშო გამხადე მთელი 6 თვე და მარიონეტივით შენს ჭკუაზე მატარებდი, მაგიჟებდი, თავს მაყვარებდი, მაშინ როდესაც შეყვარებული გყავდა, მე მეფერებოდი მეხუტებოდი, ჩემგან მიდიოდი და თიკას ეფერებოდი სიყვარულს ეფიცებოდი და შენ ამ ყველაფრის მერე თავი კაცი გგონია?! სასაცილოა, მეზიზღები და კიდევ უფრო მეტად მეცოდები ვიდრე მეზიზღები შენ სისბრალულს იმსახურებ, ამ საქციელის გამო რომ კოცობა და ადამიანობა არ გაგჩნია.
-ელენე საშვალება მომეცი დაგელაპარაკო, მის ხმაში მუდარის ნოტებმა გაიჟღერეს და ორიოდე ნაბიჯი ელენესკენ გადადგა, როდესაც ელენემ ხელი აწია და მაშინვე გაჩერება აიძულა.
-არ გაბედო, არაფრის მოსმენა არ მინდა , არ მომიახლოვდე და საერთოდ, თავი ჩემგამ შორს დაიჭირე, იცოდე მაქსიმაულ ზღვარს დაიცავ ჩემსა და შენს შორის სანამ აქ ერთად ვიქნებით და აქედან წასვლის შემდეგ არსად არ გადამეყარო, როგორც მათეს ძმაკაცი ამ კარს იქით ისე იქნები ჩემთვის, აქედან გაეთრევი ახლა და აღარ მომეკარები, თორემ რასაც გეუბნები შევასრულებ და შენ თავს ყველას შევაზიზღებ რაც ყველაზე მეტად არ მინდა, არმინდა, რადგან მე შენნაირი არ ვარ და ასე არ მინდა დავეცე. ახლა კი გაეთრი აქედან კარს მოშორდა და გზა დაუთმო, მის ხმაში ზიზღმა და არეული ემოციების ნოტებმა გაიჟღერეს.
-სანდრომ ამღვრეული თვალები შეანათა ელენეს თავი გააქნია, ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა და ხმადაბალა უთხრა ბოლო წინადადება, -ელენე მე თიკა არ მიყვარს, შენ მიყვარხარ დაიმახსეოვრე, რომ ყველაფერს აგიხსნი მოგიწევს ერთიდღე მოსმენა აუცილებლად ჩემიი ხარ, მხოლოდ ჩემი და ბოლომდე ასე იქნება.
ელენემ რაღაცის თქმა დააპირა როდესა კარზე კაკუნის ხმა გაიგონა.
-ელენე გძინავს. ელენეს ცივმა ოფლმა დაასხა მათეს ხმის გაგონებაზე. ახლა რომ მათე მის ოთახში შესულიყო და სანდრო აქ დაენახა კარგი ამბავი არ მოხდებოდა ელენეს კი რეალურად მართლა არ სურდა, რომ მათეს სანდრო მის ოთახში ენახა, თვალებით ანიშნა დაიმალეო და თავად მათეს გაგონა.
-არა არ მძინავს მათე, რახდება? ორიწუთი არ შემოხვიდე არ მაცვია ხალათს მოვიცვამ, ელენე საწოლზე მიგდებულ ხალათს დასტაცა ხელი და მოკლე პენუარზე მოიცვა, მოვდივარ მათე ახლავე, კარიი გააღი თვალები მოჭუტა და მთქნანერება დაიწყო მეტი დამაჯერებლობისთვის.-ელენე ხო მშვიდობა გაქვს, წყალზე ჩამოვედი და შენი ოთახიდან ყვირილის ხმა მესმოდა თითქოს ვიღაცას ურყვიროდი, ეჭვნარევი ხმით უთხრა მათემა კისერი წაიგრძელა და ოთახში შეიჭყიტა, მთელს ოთახს მოავლო თვალი და თითქოს ვერაფერი ნახა საეჭვო მაგრამ წარბები ეჭვანრევი მზერი მაინც აბზიკა.
-არა სანდრო რა ყვირილი, ჩემს ოთახში ვინ უნდა იყო ამ დილაუთენია ხო არ გაგიჟდი სიმწრის სიცილმა გადაკრა სახეზე ელენეს, ათასმა ფიქრმა გააუარა თავში მათეს სიტყვებზე თუ რა შეიძლეობოდა მოყოლოდა, სანდრო რომ მის ოთახში ენახა.
-რავიცი მეც გამიკვირდა, უცბად თითქოს სანდროს ხმა მომესმა და გავგიჟდი ლამის, მერე ვიფიქრე უეჭველი ერეკლესთან რამეს მიმალავსქო დაა..
როდესაც მიხვდა ელენე რომ მათეს დასაშვები ვარიანტები არ გამოელეოდა უეცრად გააწყვეტინა და თავის დაძვრენა სცადა.
-კარგი რა მათე რა სისულელებს მელაპარაკები ისედაც ნერვებ მოშლილი ვარ ამდილაუთენია და ნუღარ მიმატებ წადი რა დაიძინე კარის დაკეტვას აპირებდა როდესაც გადახარშა თუ რა უთხრა და ამასობაში მათეც კარის სახელურს დასწვდა და დაკეტვა არ აცალა.
-რა თქვი გოგო ახლა?გაკვირვებულმა კითხაა, ამ დილაუთენია ვინ მოგიშლა ნერვები ვინ გყავს ოთახში, ესს უთხრა და კარს მიიაწვა გასაღებად რომ შეუსულიყო, მაგრამ ელენემ წინააღმდეგობა გაუწია და უცბად მოიფიქრა თავის გასამართლებელი წინადადება.
-ბიძაშვილო მაცადე ახსნა, ამ დილაუთენია ოთახში ვინ უნდა მყავდეს კაცო, მარიმ დამირეკა,ის ჩემი თანამშრომელი რომაა ხო იცი, დღეს ცრაზე პრეზენტაცია ქონებია და ვერ დაასრულა პოროექტი მთხოვა დამასრულებინეო მას რომ ველაპარაკებოდი ის გაიგონე, ამ დილაუთენია რო გაგაღვიძებენ მოიშხამები აბა რასიზავ , სასხვათაშორისოდ ჩაილაპარაკა და ეცადა სახეზე ნერვიულობის კვალი წაეშალა.
მათესაც ელენეს განმარტებამ მოწოლილი ეჭვები გაუფანტა შუბლზე აკოცა და დამეშვიდობა.
ელენემ კარი დახურა თუ არა შვებით ამოისუნთქა და კარს ზურგით მიეყრდნო. თვალებიდან ცრემლებმა მის ღაწვებზე გაიკვლიეს გზა, თვალები დახუჭა, არ უნდოდა ცრემლებისთვის გასაქანი მიეცა და სანდროს თვალწინ დამარცხებულიყო.

ეცადა ხმა დაემშვუდებინა და ისე ეთქვა, -სანდრო გადი აქედან და ძალიან გთხოვ ნუ მომცემ იმის მიზეზს, რომ ყველას შევაზიზღო შენი თავი, თიკას მიხედე და მე თავი დამანებე. ყელში მომდგარი ბურთი გადააგორა, ცრემლები მოიწმინდა და კარს მოშორდა. გადიი
-ელენე ახლა მივდივარ, მაგრამ იცოდე, რომ უნდა ვილაპარაკოთ, მე მართლა მიყვარხარ და ამას დაგიმტკიცებ, თიკასთან კი დღესვე გავარკვევ ყველაფერს, ჩვენს ამბავსაც ყველა მალე გაიგენს იცოდე და მერე არ მითხრა რომ არ გამიფრთხილებიხარ, მიყვარხარ მხოლოდ შენ, ბოლო სიტყვებზე განსაკუთრებით გაამახვილი ყურადღება დაუმარცვლა და ისე უთხრა.

ელენემ კარის დაკეტვის ხმა გაიგონა თუ არა თვალები გაახილა კარადას მოშორდა და საწოლისკენ გაიქცა, საწოლზე ემბრიონი ფორმაში მოკალათდა და ცრემლებს გასაქანი მისცა. ტკიოდა, გულს უკლავდა მასთან ასეთი სიახლოვე, თითქოს უნდოდა მოესმინა მაგრამ გამართლებას ვერ უძებნიდა მის საქციელს და მასთან დალაპარაკების ყველანაირ სურვილს აქრობდა. ტირილილისგან გადაღლილს მიეძინა , მხოლოდ მაშინღა გაეღვიძა რიდესაც გაუჩერებლი კაკუნი გაიგო კარზე.

5 თავი
-ოჰ ოჰ რა ეს რა სუფრაა გოგოებო. რა ხელი გაქვთ რა, კმაყოფილმა ამოილაპარაკა მათემ და ცხელ მჭადს დავლო ხელი.
-ოხ ეს რა სასწაულად გემრიელია რა, უეჭველიი ჩემი ელენეს ოქროს ხელებმა დააცხო.
-კი კი გეგონოს შენმა ელენემ დააცხო, შენი ელენე ფეხზეც კი არ ამდგარა, მე გავაკეთე საყვარელო, თბილი ხმით უთხრა თათამ, წყლით სავსე ჭურჭელი ჩადგაა მაგიდის ცენტრში და მათეს ლოყაზე აკოცა.
-აჰამ, ესეგი ჩემმა ძვირფასმა შეყვარებულამ დააცხო, როგორ ვერ მივხვდი რა საოცრებაა ჩემო საყვარელო ს ა ო ც რ ე ბ ა. თითებს რო ჩაიკვნეტ ისეთი, სიცილით უთხრა და გულზე მიიხუტა გოგო.
-სანდრიკ დანარჩენები სად არიან, სიტყვა დააწია ჰამაკისკენ მიმავალ სანდროს.
-მერავიცი მე რას მეკითხები.
-რა იყო შენ რა ხასიათზე ხარ ჰაა? ცუდად გეძინა დივანზე? ისე დილით რო ავდექი არ იყავი მისაღებში სად იყავი.
-არსად! უკმეხად უთხრა ჰამაკში მიესვენა და ცას შეაცქერდა.
-ოჰჰ ჩვენს სტუმარსაც გაუღვიძია, როგორ გეძინა ერეკლე? იმედიაა ჯავახეთის სუსხმა არ მოგთუთქა სიცილით უთხრა და კიტრის მწნილს დავლო ხელი.
-კარგი მათე გეყოფა რა, ხელზე დაარტყა თათამ, ნუ გადაჭამე ყველაფერი დავსხდებით ყველანი ერთად და მივირთმევთ.
-არა მათე კარგად მეძინა, მეტიც არაჩვეულებრივად მეძინა.
-რატო არ გეძინებოდა რა, საწოლი დაგითმე და თავისთვის გაღიზიანებულმა ჩაილაპარაკა სანდრომ და ცალი თვალი ერეკლესკენ გააპარა. მაგრამ არც მე მეძინა ცუდად, მეტიც ყველა თქვენგანზე უკეთესადაც კი, წუხანდელი ღამის გახსენებაზე ტუჩის კუთხე ჩატეხა სანდრომ.
-ძალიან კარგი მაშინ რადგან ყველას კარგად გვეძინა, იქნებ დავსხდეთ და ვჭამოთ რაა.
-ვჭამო, ვჭამოთ მათე ბატონო, როხროხით შემოვიდა დავითი ფოდნოსით ხელში.
-ოჰ დავითა მოსულა, დავითა, ჯერ დავითს გახედა მერე ერთადგილას აწურულ ნინის. ოჰ დავით ეს რა მოგვიტანე ისა ხო მე რაც მიყვარს, მანჩოს ხაჭაპურები?
-კი, მათე ეგა ეგ, აბა მანანამ ის გაიგო აქ იყავი და ეხლა ამას დაჯერდეს და მერე სხვანაირად მოვემზადები და ჩვენთან ვივახშმოთო.
-ძალიან კარგი, კმაყოფილმა ჩაიალაპარაკა. ნინიკო რას უდგახარ გამოართვი დავითს ახლა ეს ხაჭაპურები დაგვიჭერი და დადე მაგიდაზე, პატარა რო იყავი ბიჭს ცემდი და მიჩმორებდი და ახლა რაიყო გეშინია ბავშვობის ცოდვებზე არ გაზღვევინოს რას დამდგარხარ კილომეტრების მოშორებით? რამხელა დისტანცია რაიყო მირბინე მიდი, სიცილით უთხრა და ჯერ ნინის გაცეცხლებულ თვალებს გახედა მერე კი დავითის კმაყოფილ და დაბნეულ თვალებს. მათ მდგომარეობაზე ერთიჩაიქირქილა და თათას მოხვია ხელი, თათა აი მე მათე არ ვიყო აქ დავითა და ნინი თუ წყვილად არ ვაქციო და ჩვემს კაპასს კიდე ვინმე ბიჭი არ ვუპოვნო.


-აჰა ესეც ასე აბა დავსხდეთ. კმაყოფილმა ჩაილაპარაკ მათემ როდესაც მაგიდას გადახედა და ყველაფერი მზად იყო.
-ელენე სადაა? გაკვირვებულმა იკითხა დავითმა.
-წეღან ვიყავი შესული ელენესთან, იცვამს და გამოვა მალე, ტელეფონში მცქირალმა ერეკლემ გასცა პასუხი დავითს.
-სანდროს ტვინში სისხლმა ასხა, წეღან ვიყავი შესული ელენესთან, იცვამს და გამოვა მალე, სიტყვების გაგონებაზე, გონება დაუბინდა იმ აზრმა რო ერეკლე შესული იყო ელენესთან და თან იმ დროს როცა იცვამდა. ნერვებმოშლილმა ბრაზის ჩასახჩობად ისე რომ ვერც გაიაზრა თიკას მკლავში მოუჭირა ხელი. მხოლიდ თიკას სიტყვებმა მოიყვანეს აზრზეე.
-სანდრო რასაკეთებ მეტკინა, ამოიკნავა გოგომ და ლამის ცრემლები გადმოსცვივდა..
-ბოდიში თიკაა ვერ შევამჩნიე როდის მოგიჭირე ასე, ეს უთხრა და დენდარტყმულივით წამოხდა ფეხზე და გავარდა.
-სანდრო სად მიდიხარ უკან გაეკიდა გოგო.
-არსად მიბრუნდი უკან მოვალ მალე, უკან ეზოში გავიდა და გამწარებული რაც რამ ხვდებოდა ხელ-ფეხს ურტყავდა.
ჯანდაბა სანდრო მეტის ღირსი ხარ, გამი#ირებული რო ხარ მაგის ბრალია გოგო შეგიყვარდა და ნივთივით გამოიყენე და მიაგდე, ვის გამო, იმ ქალის გამო ვინც არც კი გიყვარს, ზუსტად არ იცოდა რამდენიხანი გაატარა ესე ბოლთის ცემაში მაგრამ მაგიდასთან, რომ დაბრუნდა უკვე ალაგებული დახვდა. სახლში შევიდა და პირდაპირი მისაღებისკენ აიღო გეზი
-იქ მხოლოდ ნინი დახვდა, მაშინვე კითხვით გადავიდა მასთან. ნიი სად არიან დანარჩენები? მათე და დავითი სათევზაოდ წავიდნენ და დაგიბარეს რომ მოვა ჩამოვიდეს ეგეცო, თიკა ოთახში ავიდე ახლახანს დედაშენმა დაურეკა მგონი და ერეკლე და ელენე წავიდნენ.
- წავიდნენ? რასქვია წავიდნენ სად წავიდნენ? გაცეცხლებულმა იკითხა, არც კი უცდია ემოციბის დამალვა.
-არვიცი სანდრო, გასეირნებას აპირებდნენ, რაიყო მურვანის ეკლად აპირებდი წასვლას ?კისკისით უთხრა ნინიმ.
სანდრომ გამწარებულმა დივანს დარტყა ხელი და ერთი შეიკურთხა.
-ჯანდაბა, ამის დედა @ევეცი, უნდა მომაკვლევინოს მაინცდაინც ეგ ადამიანი თუ რაუნდა.
-რა თქვი სანდროს?გაკვირვრბულმა იკითხა?
-ჯერ არაფერი მაგრამ მალე ვიტყვი, უფრი თავისთვის ჩაილალაპარაკა ეს სიტყვები. დროზე დაურეკე ელენეს და კითხე სად არიან, სად მიდიან და ახლა კონკრეტულად რა ადგილას არიან.
-ნინი დაბნეული უყურებდა და ვერ გაერკვია უნდა შეესრულებინა მისი ნათქვამი თუ კითხვებით ჩაძიებოდა.
-დაურკეე მეთქი ნინი დროზე, დაიღრინა და ნერვიულად დაიწყო აქეთ იქით სიარული.
-ელეე სად ხარ?
-მანდ რაგინდათ?
-აბა აქვე მივდივართო? რატომ არ გვითხარით ჩვენ?
-აა და ვინ ამოგიყვანს ?
-ეხლა სად ხართ ?
მოთმინება დაკარგულმა გამოგლიჯა ნინის ტელეფონი და თავად დაელაპარაკა.
-ელენე ნერვები არ მომიშალო, ეხლავე გაჩერებინებ მაქანას მაგ ნაბიჭვარს და გადმოხვალ, არ გამაგიჟო და არსად არ წაყვე თორე არ ვიცი რას ვიზამ.
-ელენე არ ელოდო სანდროს ხმას და უცბად შეცბა. სანდროს ტელფონის მეორე მხრიდან მოესმა ერეკლეს ხმა. ელე რახდებაა კარგად ხარ სახეზეფერი არ გაქვს ხო მშვიდობა.
-მაგ ნაბიჭვარს გადაეცი ახლავე რაც გითხარი თორე მალე მშვიდობა არ იქნება.
-კარგი ნინი მერე დაგირეკავ, მოკლედ მოუჭრა სანდროს სიტყვა და გაუთიშა
6თავი
სანდრი გიჟივით გავარდა საჭეს მიუჯდა და გზას დაადგა.
ვნახოთ როგორ წახვალთ ბორჯომში მომინდომეს სეირონობა, ბორჯომს განახებ მე შენ ერეკლე ხარ თუ ვიღაცა ჩემი ფეხები, გააფთრებული ჩაფრენოდ საჭეს და წამში ფარავდა რამდენიმე ასეულ მეტრს.
სანდრო მალევე წამოეწიაა ნაცნობ მანქანს, გზა მოუჭრა და იძულებული გახდა ერეკლეც რომ მაქანა გზიდან გადაეყენებინა და გაეჩერებინა. სანდრო მანქნიდან გადმოფრინდა, ერეკლეს მანქანას ეცეაა და კარი ლამის გამოგლიჯა და ელენეს მშვიდი ტონით მიმართა.
-ელენე გადმოდი.
-არსად არ გადმოვალ სანდრო!
-ელენე გადმოდითქო სანამ წყნარად გელაპარაკები.
-რახდება სანდრო, მშვიდობაა? მე და ელენე ბორჯომის მივდივართ წამოსვლა თუ გინდოდა გეთქვა. ეს რა საქციელიაა
- გაჩუმდი და დაყენდი მანდ, სანამ ლამაზი ხარ ნერვები არ მომიშალო.
- ვერ გავიგე აქ რახდება გზას მიჭრი მაჩერებ, ჩემს მანქანაში მჯდომ ქალს აიძულებ გადმოვიდეს და შენ ჩაგიჯდეს და კიდე მე გავჩუმდე.
-შენი ნერვები არ მაქვს ახლა გაჩუმდი თქო!
-ელენე გადმოდი სანამ წყანრად ვლაპრაკობ. ელენე ჯიუტად იჯდა და გადმოსვლას არ აპირებდა სანდრომ უცბად ხელი ჩავლო და მანქანიდან გადამოათრია, ერეკლემ როგორც კი ეს დაინახა და ელენესთან გაიქცა ხელი ჩაავლო რო მოებრუნებია მაგრამ სანდრომ არც კი აცადა მიბრუნდა და ერთი ძლიეირი მუშტი უთავაზა სახეში.
-გითხარი არ ჩაერიოთქო!კბილებში გამოსცრა სანდრომ. ერეკლე შებორძიკდა და დაეცა ამასობაში ელენე მანქანაში ჩასვა და თავადაც მიუჯდა საჭეს და ადგილს მოწყდა.
-სანდრო გააჩერე მანქანა ახლავე.
-ელენე გითხარი, რომ დავილაპარაკებდით, რა რახან ვთქვი ესეგი ასე იქნება, წყობიდნა ნუ გამომიყვან და იმას ნუ გამაკეთებინებ რაც არ მინდა.
-რას გააკეთებ ერთი გამაგებინე რას რაღადა დაგრჩაა გასაკეთებელი, მიდი გააკეთე. ბოლო ხმაზე ღრიალებდა და სახეს მლაშე სითხე უნამავდა. იმაზე მეტი რაღა უნდა გააკეთო რაც გამიკეთე, ძაღლივით დამაგდე თავი შემაყვარე გამომიყე შენი სათამაშო გამხადე, მექალთანე, განებივრებული იდიიოტი ხარ.
-ელენე რაც არ იცი გაჩუმდი და მაცადე რომ აგიხსნა.
-არაფრის ახსნა არ მჭირდება გააჩერე მანქანა უნდა გადავიდე, მეზიზღები, გამიშვი, დამანებე თავი.
-არ გაგიშვებ არათქო და შეიგნე, მიყვარხარ რატო არ გესმის.
-მე კი არა თიკა უნდა გიყვარდეს და ახლა მასთან უნდა იყო შენ არჩევანი გააკეთე და ახლა დამანებე თავი.
-მე არჩევანი არ გამიკეთებია, არა, გაიგე, პირობა მქონდა დადებული პირობაა, მე თიკა არ მიყვარდა პირობა დავდე რო ვიზრუნებდი მასზე პირობა დავდე რომ სულ მასთამ ვიქნებოდი, არ მიყვარს არა შეიგნე, მასთან ვერ ვიყავი ის ვინც შენთან, მართალია ხო ფიზიკური სიამოვნებისთვსი ვეძებდი ქალს როცა გაგიცანი მაგარამ შემიყვარდი გაიგეე, შემიყვარდი ერთი წუთით არ მიფიქრია ის რაც შენ გგონია მას შემდეგ რაც გაგიცანი შენგან სიყვარულის მეტი არაფერი მინდოდა არც კი მიფიქრია შენი გამოყენება , მიყვარდი მაგიჟდება შენი შეხება, რელური იყო ყველაფერი. ბოლო ხმაზე ღრიალებდა და უეცრად დაამუხრუჭა.

- პირობა დავდე მაგრამ აღარ შემიძლია ელენე არაა მიყვარხარ, მაგიჟებ, ჩემთვის ყველაფერი ხარ, ჩუმად ჩაიალაპარაკა ბოლო სიტყვები, საჭეს ხელები გამეტებით დარტყა და შემდეგ თავი ჩარგო და მისი თვალებიდანაც გამოიკვლიეს ცრემლებმა გზა.



-ნინი რა მარტო ხარ სად დაკარგე დაქალებიი?ნახეთ რამდენი თევზი მოვიტანეთ, მალე მიდი ჰა დატრიალდი, მხიარულად შემოაბიჯა მისაღებში მათემ, უკან კი დინჯი და სერიოზული გამომეტყველებით მოყვებოდა დავითი რომელსაც მზერა ნინიკენ ქონდა მიპყრობილი.
-რა ტალღაზე ხარ დღეს რახდება, მომაბეზრებლად კითხა ნინიმ, არავინ არაა სახლში მხოლოთ თიკა და მემგონი ძინავს, დიდიხანი რაც ავიდა და თათა როგორ ყოველთვის ვარძიის ხედით ტკბება და ფოტოსესია აქვს.
-და დანარჩენები სად არიან? გაკვრივებულმა იკითხა.
-წავიდნენ მათე წავიდნენ!
-რასქვია წავიდნენ, სადწავიდნენ? შეიცხადა ნინის ნათქვამი.
-არვიცი ელენე და ერეკლე ბირჯომში წავიდნენ და სანდრო კიდე გაცეცხლებული გავარდა რო გაიგო მაგათი წასვლის ამბავი.
-რასქვია გაცეცხლებული გავარდა, და რატო?თავისთავსვე დაუსვა კითხვა. მათე გაკვირვებული წავიდა სამზარეულოსკენ და თევზი საჭირო ჭურჭელში მოათვსა, უკან დაბრუნებულს ნინი და დავითი აღარ დახვდა თავისთვის ჩუმად ჩაიცინა, აჰა წასვლამდე ერთი წყვილი უეჭველი შედგება. ერთი სანდროს დავურეკო სად გაეკიდა იმათ გაკვირვებულმა ამოიღო ტელეფონი და სასურველი ნომერი მოძებნა და დარეკეა.

ნინი და დავითო სოფლის ტყისაკნე მიმავალ გზას მიუყვებოდნენ და სიჩუმის დარღვევას არცეთი არ აპირებდა, რამოდენიმე ხნის შემდეგ ისევ დავითმა მოიკრიბა ძალა და საუბარი დაიწყო.
- ნინი რამდენი წელია არ მინახიხირ, აქამდე რატომ არ ჩამოდიოდი?
-არმინდოდა, მოკლედ მოუჭრა კითხვაზე.
-იმედია ჩვენი ბოლო საუბარი არ იყო მიზეზი.
-არაა!ისევ ანერვიულებულმა გასცა პასუხი.
-ნი, მე მაშინ ტყუილი მართლა არაფერი არ მითქვამს, მე მართლაა მიყვარდი ორი წლის ბავშვი ხო არ ვიყავი გგონია მართლაა ნიძლავის გამო დავიჭირე შენთან ურთიერთობაა? სოფელში რო დაგინახეთ მაშინ ბიჭებმა არც კი ვიცოდი, რომ ის პატარა ლამაზი და სიფრიფანა გოგო ჩვენი ელენეს მეგობარი იყო. ის ნიძლავი ისევე დავდეთ ბიჭებმა. მის მერე შენც კარგად იცი რომ წლები გავიდა, მერე ისევ შეგხვდი, მე შემიყვარდი თავდავიწყებით.
-არგინდა გთხოვ იმას ნუ გაიხსენებ რაც დიდიხნის წინ იყო და დღეს არანაირ აზრი აღარარ აქვს.
-აქვს ნინი გთხოვ დამასრულებინე, მე მართლაა მიყვარდიი, იმ საღამოს იქქ მე რო გაკოცეე არც კი ვიცი ისინი საიდან გაჩნდნენ და რატომ თქვეს რომ ნიძლავი ავასრულეე, მე ის ნიძლავი არც კი მახოსვდა მე შენ მიყვარდი დაა ახლაც.. გოგონა თავისკენ მაიბრუნა თვალებში ჩააცქერდა.
-ნინიმ სცადა მისი ხელები მოეშორებინაა სახიდა მაგრამ ვერ შეძლო, არ შეეძლო ესე ეყურებინა საყვარელი კაცისთვის, კაცისთვის რომელიც ბავშვიბიდან მის ეტალონად იქცა და დღემდე გიჟდებოდა.
-გთხოვ დავით ამაზე საუბარი არ ღირს დავბრუნდეთ რა სახლში.
-ნიი მეე დღემდე მიყვარხარ ვგიჟდები, შეიძლება ძალიან ბანალურია, რომ ამას ახლა აქ, ამ სიტვაციაში გეუბნები მაგრამ მიყვარხარ, ყველაფერს გავაკეთებ იმისთვის რომ ის სიყვარული დავიბრუნო რასაც ჩემდამი გრძნობდი.
-გაჩუმდი დავით და ხელები გამიშვი გთხოვ, აქ ამაზე სალაპარაკოდ არ წამოგყოლილვარ.
-ნიი შემომხედე თვალებში გთხოვ, მითხარიი რომ შანსი მაქვს მითხარი რომ არ გამწირავ და მომცემ შანს რომ ჩემს სიყვარულში დაგარწმუნო.
-არაა დავით არაა!გვიანია ყველაფერი წარსულში დარჩა და დასულდა. მე ჩემი ცხოვრება მაქვს სადაც შენ არ ხარ.
- სხვაა გყავს ხო, სხვა გიყვარს, სინანულით ამოილაპარკა და გულში რაღაცა ჩაწყდა.
-კიი სხვა მყავს. ისე იცრუა რომ არც კი დაფიქრებულა.
-კარგიი , კარგი გასაგებიაა, სნინაულით ამოილაპარაკ, მაშინ სალაპარაკო არაფერი ყოფილა, დაივიწყე ბოდიში, ცივი ხმით უთხრა და ხელები იმწამსვე გაუშვაა, დავბრუნდეთ სახლში სჯობსს.
-ნამდვილად. ჩუმად ჩაილაპარაკა დაა ეცადა მოწოლილი ცრემლებიი შეეკავებინა სახლისკენ მიმავალ გზაზე არცეთ ხმა არ ამოუღია,ნინი სახლმადეე მიაცილა და ისე რომ არც კი დამშვიდობებია თავად მეზობელ სახლში შევიდა.
ნინიი სახლში ფსლუკინით შევარდაა, კიბები ისე აირბინა რომ მათეს ძახილისთვის ყურადღებაც კი არ მიუქცევია ოთახში შევარდა კარი გადაკეტა და საწოლზე პირქვეე დაემხოო.
-ნინი სად მირბიხარ რა გატირებს? უკან აედევნა მათე, გამაგიჟებენ ესენი ერთი ტირი მეორე ვიღაცა ერეკლესთან მიდი, ეს ჩემი ძმაკაცის სულ გამო@ლევდა მგონი ვერ ვხვდები რა დამერთა რახდება ვერაფერი გამიგია. ერთი ღრმად ამოიხვნეშა და კარზე დააკაკუნა.
-ნინი რატიმ ტირი?კარი გამიღე გთხოვ ვილაპარაკოთ? დავითმაა გაწყენინა? ნინი გამეცი ხმა გთხოვ თორე ძალიან ვნერვიულობ და ისე რომ არც არაფერ გავიგებ წავა და იმ ახმახს ვცემ.
ნინი ჯიუტად ხმას არ იღებდა, მოთმინება დაკარგულმა მათემ კიბები ჩაირბინა ეზოში გავიდა და დავითის სახლისკნე გაეშურა.
-მათე სად გარბიხარ?მათეე, ყვირილით აედევნა თათა მაგრამ ვერ დაეწია.
-თათა სახლში შედი, ნინისთან ადი მე მალე მოვალ, გზიდან დააწია ორიოდე სიტყვა დაა ჭიშკარი გამწარებულმა გაგლიჯა.

7თავი
-დავითთ.გაბრაზებულ ყვიროდაა ნაცნობ ეზოში. დავით.
-ჩემიი ბიჭი მოსულაა, ჩემი მათე, სიყვარულით გამოეგება საშვალო ასაკის ქერათმიანი ლამაზად ჩაცმული ქალიი. მათეე ჩემოო ბიჭო როგორ მომნატრებიხარრ, ასე უნდა სოფლის დავიწყენა აღარ ჩამოდიოდი ხოლმე?
-რავქნაა მანანა დეიდა, საქმეებიო ეს ისო და ხო იცი, მეც ძალიან მენთრებოდით ყველანი, აქაურობაც ხო იცი როგორ მიყვარს თბილად ესაუბრებოდა ქალს და თან ეხუტებოდა.
-შემოდი შვილო, მარტო რატო მოხვედი გავიგე საცოლეც აქ გყოლებია, ჩვენი ელენეც, ყველანი აქეთ ყოფილხარ რატომ აქამდე არ გამოდხვედი, საღამოს გადმოიყვანე ყველანი და ერთად ვივახშმოთ.
-ვნახოთ მანჩო ვნახოთ, ხო იცი გოგოების ამბავი ყველა თავისას აკეთებს ყველა თავის საქმეშია. ჯერ ვერ დალაგდენ. გადმოგივლით ერთიდღეე.
-კარგი შვოლო როგორც გინდათ, ხო იცით ეს კარი თქვენთვის მუდამ ღიაა და დიდი სიყვარულლით გელოდებით.
-ვიცი მანჩო, ვიცი, მანჩო დავითა საადაა?რაღაცა საქმე მქონდა.
- აღარ მკითხო შვილო, ჯერ ისედაც ხოო ვერ გავიგე მაგ ბიჭს რაჭირს შეყვარებული ვინმეზე გაბრაზებულია, ვერაფერი გავუგე, დღეს კიდე მთალდ გაცეცხლებული მოვარდა სახლში. ნაჯახს და შეშას ეცა და გამწარებული ჩეხვადა ბრაზის ჩასახჩობად ვერ გავიგე რამ გაამწარა ასე, თან იძახდა არა არაოო, მიკარებას ხო იცი ვერ გაბედავ ეგ თუ ბობოქრობს. დანაღვლიანებულმა ამოილაპარაკა შვილის მდომარობით გულდამწვარმა დედამ. ჯერ ეზოში მილეწ მოლეწა ყველაფერი მერე კიდევ დაჯდა მანქანაე და გაიქცა რას გაუგებ სად წავიდა ასე დადის წლებია. ნეტა ქე მაინც ვიცოდე რა ჭირს.
-კარგიი. მანჩო დამშვიიდი მხარზეგადაუსვა ხელი, მე მივხედავ გავარკვევ ხო იცი მე ვერ დამიმალავს ვერაფერს. წავალ ახლა მოვძებნი იმ ბედოვლათს ღ ინერვიულო შენ.

განერვიულებული გამოვიდა მათე ვეღა გაეგო საიდან უნდა დაეწყო საქმის გარკვევა. ყველაფერი ერთად აირია.

-რაგითხრა ნინიმ? ჰამაკში მწოლიარე თათას წამოადგა თავზე.
-მათე მოხვედი?!დავითი დალაპარაკებია უთქვამს მიყვარხარ ისევოო, ამას კიდე უთქვამს სხვა მყავსო და ასე ახლა წევს და ტირის რატო გავაკეთე ესოო.
-ასეც ვიცოდი,დავითი კი როგორ ყოველთვის გაიქცაა, პრობლემებს გაექცა, სახლში გაცეცხლებული მისულა ყველაფერი დაულეწავ და სადღაცა წავიდა.

ეს სანდრო რატომ გაეკიდა ამ ელენეს და ერეკლეს ცალკე ეს მაგიჟებს, ვურეკავდი წეღან არცერთმა არ მიპასუხა.
-დამშვიდი მათე ყველაფერი კარგად იქნბება, ყველაფერს გავარკვევთ.
-მადლობა რომ.ჩემთან ხარ.გაუღიმა გოგონას და გულში ჩაიკრა.


-სანდრო მანქანა გაჩერე თორე გადავხტები.
-არსად არ გადახტები და არც მანქანას არ გავაჩერებ. ჯერ მომისმენ და მერე გადავწყვეტ სად წაგიყვან.
-შენ მართლა შენი სათამაშო ხო არ გგონივარ, გითხარი უკვე რო მეზიზღები და არაკაცი ხარ როგორ არ გესმის, როგორ არ გინდა შეუშვა მაგ თავში რასაც გეუბნები. ემოციებ არაული ყვიროდა ელენე სანდრო კი ურეაქციოდ უსმენდა. ეზიზღებოდა საკუთარი თავი, რომ საყვარელი ქალის თვალებში ზიზღს კითხუკობდა, სიყვარულით სავსე თვალები ზიზღს ჩაენაცვლებინა. ადამიანები ერთხელ ვცხოვრიბთ და იმ ცხოვრებასაც საყვარელი ადამიანის ტანჯვაში ვატარებთ რამდენად გახრწნილი სულის ადამიანები ვართ.

სანდრომ მანქანა პატარა მყუდრი სახლთან გააჩერა ეტყობოდა, რომ წლებიაა არავის შეუღია ამ სახლის კარები, უპატრონი კატების და ძაღლების თავშესაფრად ქცეულა დიდი ისტორიის მატარებელი სახლი.
-გადმოდი ელენე. კარი გაუღი და დაელოდო როდის გადმოვიდოდა მანქანიდა.
-სად ვართ?გაკვირვებულმა კითხა ელენემ.
-ბიძაჩემის სახლია, გადმოდი ამაღამ აქ დავრჩებით ყველაფერს გავარკვევთ და მერე როგორც გინდა ისე მოიქცევი.
-არმინდა სანდრო არაფრის გაგება, ყველაფერი ნათქვამია შენი ქცევებით და არ მსურს იმ ბინძური და საზიზღარი 6 თვის გახსენება, იმ ტყუილის და დიდი დამცირების გახსენება რაც შენგან დამრჩა. წამიყვანე აქედან და დაიამახსოვრე შენც რომ ჩემში შენდამი მხოლოდ ზიზღო და სიბრალური ცხოვრობს. ის რაც ყვაზე ძვირფასი იყო შენივეე ქცევით მოკალი.
-კარგი რახან არ იშლი ასე იყო. მხოლდო ეს უთხრა ხელიში აიტაცა დაა დიდ რკინის ჭიშკარში შეწაბიჯა.
-სანდრო დამსვი რასაკეთებ არ გესმის შენ არ მომეკარო თქო. დამსვი, გამიშვი ხელი ჩემი ფეხით წამოვალ. გაღიზიანებულმა უთხრა, სანდროც დასთანხმდა მის სურვილი ელენე ძირს ჩამოსვა მაგრამ ხელი მაინხ არ გაუშვა, ხელჩაკიდებულები მიყვებიდნენ ეზოში გაუკვალავ ბილიკს, კარის ზღურბლზე შეჩერდა სანდრო ელენეს შეხედე, თვალებში ჩააშტერდა და ამღვრეული თვალებით უთხრა.
-დღეს, აქ, ამ სახლში, ყველაფერი გადაწყდება, დაიმახსოვრება ჩვენი ურთიერთობა აქ გაირკვევა.