სანდრომ ოთახი შეძლებისდაგვარად მიალაგა, ავეჯზე გადაფარებული თეთრი მატერიები გადააცალა, ელენე კი ერთ ადგილზე გახევებული იდგა და არც კი ფიქრობდა, რომ სანდროს რამეში დახმარებოდა. ავეჯს ეტყობოდა სიძველი კვალი, მაგრამ მაინც მოუხერხებია შეენარჩუნებინა თავისი დიდება და მიმზიდველობა, ელენე გააკვირვა კიდეც ასეთმა დახვეწილმა ავეჯმა.
- ელენე იქნებ მიხვდე, რომ დამეხმარო იმედია ეგრე არ აპირებ დგომას. თუ გგონია, რომ ამაღამ წავალთ ცდები, აქ მოგვიწევს დარჩენა, ასე რომ ნება იბოძე და დამეხმარე მილაგებაში თუ რათქმაუნდა ეგრე ფეხზე მდგომი არ აპირებ ძილს.
- კი ზუსტადაც ეგ მაკლია, შენთან ერთად დავიძინო. გაბრაზებულმა უთხრა სანდროს ხელები გადაიჯვარედინა და გამჭოლი მზერა სტყორცნა.
- სანდროს ჩაეცინა ელენეს ქცევაზე დაა მოხერხებულა გასცა პასუხი. ელე აუცილებელი არაა ჩემს გვერდით დაიძინო დღეს თუ არ გსურს, რამდენიმე საძინებელია ამ სახლში აი აგერ მისაღებში დივანიც დგას სადაც მოისურვებ იქ დაიძინებ. მაცდურად უთხრა და თალი ჩაუკრაა. ახლა კიდე მომეხმარე, რაც მალე მივალლაგებთ აქაურობას რომ მშვიდად სისუფთავეში დასხდომა და საუბარი შევძლოთ მით მალე წავალთ მაგრამ თუ შენ ჩემთან დიდი ხნით ყოფნა გინდა არაა საყვარელო პრობლემა, შენზე მეტად ეგ მე მინდა.
-სანდრო ხარ თუ ნიკაა ჩემი ნერვების გამოცდას ნუ ცდილობ თორემ ამაღამვე აქ განუტევებ სულ და ისე რომ შენს გვამსაც ვერავინ ნახავს აქ ჩალპები.
- კი კი საყვარელო შენ როგორც იტყვი, ორონდ ახლაა ეს ბალიში გაფენთხე მტვრის ბუდეა, ბალიში აიღო და ელენეს ესროლა.
- იდიოტი, ხეპრე, ბალიში გაფენთხე. გააჯავრა სანდროს და საჯდომის ქნევით აივანზე გავიდა. ელენე გამწარებული ურტყავდა ბალიშს თანბურტყუნებდა სანდრომ მისამართით.
- სანდროს კი მის უკან იდგა და ყველაფერი ესმოდაა.ელენე ეყოფაა მაგ ბალიშს თორე ჩემზე გაბრაზებულმა იმდენი ურტყი საწყალი მარტო ბალიშის პირი დარჩა გამოცვივდია ყველაფერი.
- აი ასეე უნდა გირტყა შენც და მთელი შგნეულობა გამოგაცალო ამის ღირსი ხარ.
- ხო ხო მაგის ღირსი ვარ, ოღონდ ახლა წამოდი დავსხდეთ ყველაფერი უნდაა გაიგო, უნდა გაიგო რო სხვა გზაა არ მქონდა.
- ელენე სანდროსკენ მიბრუნდა დანაღვლიანებული თვალებით მიაშტერდა და კითვა დაუსვა. მაშინ თუ სხვა გზა არ გქონდა ახლაა რა შეიცვალა, მითხარი! მაშინ თუ არ შეიძლებოდა იმ ყველაფრის მოყოლა რაც ახლა უნდა თქვა, დღეს რამ შეცვალა ეგ პირობა. დანაღვლიანებულმა უთრა და ცრემლები გადმოცვივდა, შეიტრიალდა აივანს დაეყრდნო და ცალი ხელით ისე რომ სანდროს არ შეემჩნია ცრემლები მოიწმინდა.
-ის შეიცვალა ელენე, რომ სიყვარულზე წინ არაფერი არ უნდა დააყენო, მივხვდი, რომ ძალდატანებით და სხვის მოსჩვენებლად ბედნიერი ვერ იქნები, იმას მივხვდი, საყვარელ ადმიანს არ უნდა ატკინო და დანარჩენი ყველაფერი გამოსწორდება.ნელ-ნელა ელენეს ზურგიდან უახლოვდებოდა თან საუბარს აგრძელებდა, მის თმებში ცხვირი ჩარგო ხელები მხრებზეე დააწყო და საუბარი გააგრძელა, - რა შეიძლება ამაზე კარი იყოს ვიდრე შენი სურნელი, რა შეიძლება იმაზე ტკბილი ვირე შენი ხმაა, რა შეიძლება იმაზე სასიამოვნო ვიდრე შენი ჩახუტბა, ამას მივხვდი ელე, ეს გავიაზრე გესმის, მიყვარხარ და არანაირი პირობის გარეშე შენი დათმობა არ შემიძლია, ვაპირებდი შენს ნახვას, მაგრამ ჯერ თიკასთან უნდა მომეგვარებინა ყველაფერი, შენთან მოსასვლელად თავისუფლება მჭირდებოდა მაგრამ ჩემთან თავად მოხვედი და არ შემიძლია მოთმენა, ჯერ ჩვენ ვართ და მერე სხვები.
-ელენეს ერთიანად უვლიდა ჟრუანტელი ალექსანდრეს შეხებაზე მორფეოსის სამყაროში აგდებდა და რეალობას წყვეტდა, როგორც იქნაა ძალა მოიკრიბა შემობრუნდა სანდროს სახის პირისპირ დადგა, მათვი თვალები ერთმანეთს უმზერდა ერთი მცირედი მოძრაობა დაა მათი ტუჩები ერთმანეთშ შეერთვებოდნენ, სანდრო გთხოვ გაჩერდი, შეწყვიტე ჩემზე მანიპულირება დაა ის მოყევი რის მოყოლასაც აპირებდი,აქ მხოლოდ იმიტომ ვჩერდები რომ სახლში დაბრუნების შემდეგ პასუხი მქონდეთ მათ მიერ დასმულ კითხვებზე მხოლოდ იმიტომ, რომ მათემ არაფერი დაგიშავოს გთხოვ შორიდან მოვლას შეეშვი და ის თქვი მხოლოდ რაც საჭიროა.
-ყველაფერი საჭიროა ელენე, ყველაფერი, რასაც გეუბნები გულიდან მოდის,რატომ არ გჯერა?!
- მეკითხები კიდეც რატომ არ მჯერაა? სიმწრით ჩაეცინა ელენეს და სანდროს ხელებიდან თავი დაიხნსა.
- გეკითხები კი ელენე, შენც კარგად ხვდები, რომ ჩემი გრძნობები ნამდვილი მაგრამ არ გინდა აღიარო.
ვეღარაფერს ვერ ვხვდები სანდრო ვერაა, ძალა გამოცლილმა ამოისლუკუნა და ჩაეხუტა.

- კიმაგრამ რასქვია სანდრომ წაიყვანა? როგორ თუ ძალით გადმოიყვანა მანქანიდან რაუნდა სანდროს ელენესგან გამაგებინეთ ვინმე ამიხსნით? თიკა იქნებ შენ მაინც იცოდე, შენც ძვირფას საქმროს ელენესგან რა უნდა?!
- თიკა დაიბნა არიცოდა რა უნდა ეპასუხა, ღირდა თუ არა იმის თქმა რასაც ეჭვოდა ყველაფერს გაჩუმება ამჯობინა და მათეს უთხრა რომ არაფერი იცოდა რის გამო შეიძლებოდა წაეყვანა ასე სასწრაფოდ ელენე სანდროს.
- ჯერი გოგოებზე მიდგა, აბა ქალბატონებო თქვენ გამეცით პასუხი, რაუნდა ელენეს სანდროსთან, იმას ვერ დამაჯერებთ რომ არ იცით არც კი გაბედოთ უარყოფა.
- გაოგნებულებს არ იცოდნენ რა ეთქვათ, რადგან მართლა არაფერი იცოდნენ.
- მათეე მართლა არაფერი არ ვიცით, ამოსილუკუნა თათამ, შენ გაჩუმდი ხელი დაუქნია გოგოს დათვალები დაუბრიალა, მოგხედავ შენ ცალკე დაგელაპარაკე როგორ არაფერი არ იცი.
-ნინი თავისი პრპობლებებში გართული ვერც კი იაზრებდა რახდებოდა და გაკვირვებული ხან ერთხ უყურებდა ხან მეორეს, ამას რაუნდა ვკითხო თავიდი გაჭირვებია, განერვიულებულმა ჩაილაპარაკა და სახეზე ხელი მისვა, ერთი შეიკურთხა სკამ ფეხი დაარტყა და გართ გავარდა, მის ქცევაზე ყველანი შეცბენ.

-მათე ეზოში ბოლტას ცემდა და თავისთვის ლაპარაკობდა ოდესაც ტელეფონის ზარის ხმა გაისმა და მისკენ მომავლი ტელეფონიტ ხელში თათა დაინახა.
- სანდრო რეკავს, ანერვიულებულმა მიაწოდა ტელეფონი და დაელოდა მანამ მათეს ცივი ხმა არ გაიგონა.
- შედი ახლავე.

- მათემ ტელეფონი აიღო და სანამ რამეს იტყოდა სანდრომ დაასწრო.
- სანამ ყვირილზე გადახვალ გეტყვი რომ ელენე ჩემთანაა ვიცი რო გეცოდინება უკვე მაგრამ მაინც, ჩვენი ძებნა არ დაიწყო ტყუილად ვერ გვნახავ, მე და ელენეს რაღაც გვაქს გასარკვევი და ისევე უვნებელს ჩაგაბარებ როგორც წავიყვანე, ყველაზე მეტად მე მინდა რომ ელენეს არაფერი მოუვიდეს, ასე რომ ამაღამ ვერ მოვალთ, ძველი ნაცნობები ვართ რაღაც გვაქვს გასარკვევი და ტყულად ნუ დაიწყებთ ჩვენს ძებნას, ხვალ დავბრუნდებით, არინერვიულოთ ყველაფერს გეტყვით როცა მოვალთ, ტელეფონს ვთიშავ ვიცი რომ არ დამაცდით იმის თქმას რაც უნდა ვუთრა ხვალ შევხვდებით და რაც გინდა ის მითხარი და მიქენი, ეს თრა მათეს მხის ამოღებაც კი არ აცადა და ტელეფონი გათიშა.
- მათემ რამდენჯერმე ცადა მაგრამ ვერ დაურეკა ტელეფონი გათიშლი იყო, ჯანდა, ჯანდაბა გაცეცხლებული ყვიროდა, ტელეფონი ხეს შემოახეთქა და ნაწილებად აქცია.

-მათემ იცის რო ჩემთან ხარ, ახლა შეგვიძლია ნორმალურად დავხსდეთ და ვისაუბროთ სახლში შევიდეთ აქ ცივაა.
-ელენე მის ნებას დაჰყვა და სახლში შევიდა, მდივანზე მოკალათდა პლედი მოიხვია და მოთმინებით დაელოდა როდის დაიწყებდა საუბარს სანდრო.
- ეგრე ნუ მიყურებ ელენე, ღრმად ამოისუნთქა სანდრომ და ელენეს შეხედა, აზრებს ვალაგებს საიდან დავიწყო.
- ხო ხო დაალაგე ტყუილები ერთმანეთში არ აგერიოს და კიდე არ გამოაშკარავდე.
- ელენე გეყოსს.
- კარგი ჩუმად ვარ.
- სანდრომ ღრმად ჩაისუნთქა და საუბარი დაიწყო. თიკას წლებია ვიცნობ, ფაქტიურად მთელი ბავშვობაა, ჩემი და მისი ოჯახი წლების მეგობრები იყვნენ,მე თიკას მხოლოდ როგორც მეგობარს ისე ვუყურებდი, ბოლო წლებშ კი შევატყვე რო თიკას სხვანაირად ვუყვარდი, მალე ამ ამბიდანნ გავიგე რომ დედამის ცუდად იყო, ძალიან ცოტახნის სიცოცხლე ქონდაა, ერთდღეს დამიბარა და მითრა რომ თიკას მთელიარსები ვუყვარდი და არუნდა დამეტოვა რაც არ უნდა მომხდარიყო მითხრა რომ ის უჩემოდ ვერ იცოცხლებდა, მითუმეტეს, რომ დედამისი ასე ცუდად იყოო.დამაფიცა რომ არასდროს არასდროს არ მივატოვებდი და ცოლად მოვიყვანდი.არ ვიცოდი რამეთქვა, ერთდღეს ძალიან ცუდად გახდა თიკა მამამ სასწრაფოდ სააავადმყოფოში წაიყვანა გზაში კიი, ავარია მოუვიდათ, იცი ყველაზე საშინელება რა იყოო შემთხვევით არ ვიცი მართლა ბედის ირონიაა მამჩემი იჯდა იმ მანქანაში რომლის გამოც ავარია მოუვიდათ, თიკას დედა ადგილზე გარდაიცვალა, საავადმყოფოში მამისმა დამიბარა უდდა გელაპარაკოვო, იქ შესულმა მანაც თიკასთან ყოფნა მთხოვა, მითხრა რომ ცოლად უნდა მომეყვან მითრა რომ თიკა ვერ გადაიტანდა ამ ყველაფერს მხოლოდ მე შევძლებდი რომ ეს ტკივილი დამევიწყებინა,დავპირდი რო ასე ვიზავდი.არ მიყვარდა ისე როგორც თიკას უნდოდა მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა რამდენიმე დღესი მამისიც გარდაიცვალა, მის მერე თიკა ჩვენთან გადმოვიდა საცხოვრებლად.სინდისი მაწუხებდა და გადავწყვიტე მათი ნება ამესრულებინა დავინიშნე. ვერ ვახერხებდი მასთან ახლოს ყოფნას როგორც ქალთან. თავს ვირთობდი ახალ ახალი გოგოებთან ჩემი მოზღვავებული ემოციების ჩახჩობას, სექსი ჩემთის მხოლოდ სიბრაზის და დარდისგან განტვირთვა იყო, არავი არ ვეცნოვოდი როგორც სანდროდ, რადგან მე მათთან სანდრო არ ვიყავი სხვა ვიყავი, შენ შეთხვევით გაგიცანი იქ იმ დღესს შენ ძაღლს, რომ მანქანით დავეჯახე ინსტიქტურად გითხარი სხვა სახელი, ვიფიქრე შენთანაც იგივეს გავიმეორები რასაც სხვვებთან მაგრამ კაფეში რო დავსხედით და გაგიცანი სულ სხვა იყავი იმდღიდან შენზე ვფიქრობდი, სიმართლე ვერ გითხარი ვიცოდი რომ არაფერი გამოვიდოდა, მაინც ვერ განებებდი თავს, იმღამით არ ვიცი რა დამემართა, როდესაც ჩემთან იწექი, ჩემთავზე გავბრაზდი შენი მეამიტობით რომ ვისარგებლე, შენთვის პირველ ვიყავი შენმმა უმანკობა უფრო დამანახა როგორ არაკაცურადაც ვიქცეოდი ვიცოცი რომ გიყვარდი ამიტომ წავედი ზუსტად იმ ღამეს როცა მიგისაკუთრე რომ ჩემი არაკაცობსი გამო შეგზიზღებოდი.
- ელენემარ იცოდა რა ეთქვა ცრემლები ღვარღვარებად ჩამოსდიოდა ხმის ამოღებას ვერ ბედავა. როგორც იქნა ძალა მოიკრიბა და მხოოლოდ ეს უთხრა.
-ვალდებული ხარ რომ ცოლად მოიყვანო თიკა, თუ გინდა რომ ახლაც არაკაცი არ იყო ჩემსთვალშ შეასრულე ის რასაც დაპირდი იმ ხალხს და თიკა გაბედნიერე, დამივიწყე სანდრო სწორი მხოლოდ ესა. მააგრამ მაინც ლაჩრობა ჩაიდინე ახსნის გარეშე, რომ გაიქეცი ეს არ დამავიწყდება იცოდე და არც გაპატიებ.
-ელენე გთხოვ არგინდა.
- არსეა საჭირო, ხვალვ დილითვე დავბრუნდებით და რამეს მოვიფიქრებ ბავშვებს რომ ვუთხრათ.აქ დასრულდა ეს საუბარი. შენ თიკას მოიყვან ცოლად და მე დამივიწყებ მე მხოლოდ შენი ძმაკაცის ბიძაშვილი ვარ.