ამის შემდეგ გამეგოს ამბავი თუ როგორ მოიპარავს პირველ კოცნას და ნეტა შენი ტავი დამანახა იმ დროს როგორი გაფუთრებული იქნები

გემრიელად გადაუხარხარა და ლოყაზე მომჩქმიტა

-დეგენარატკა შენ! მოვა შენი დრო და მერე გაიცინებ კარგად

-შენს თვალებში ვკითხულობ, რომ დადუ გიყვარს და ზედმეტია იმის კითხვა თუ რას გრძნობ მის მიმართ

-უბრალოდ ჩემია!

დიდი ხანია რაც მე და კატუსას ფეხით არ გვისეირნია და თურმე როგორ მოგვნატრებია ასე გაუჩერებლად საუბარი

-ამის მერე ვისეირნოთ ხოლმე რა სეს

-აუ ხო რა თორე მერე საჭორაოდ დროს ვერ ვნახულობთ ხოლმე, ბიჭების ხელში ხან სად ვართ, ხან სად

-მომენატრა ჩვენი გიჟობები ქაჯუნა

-აუ გახსოვს ანდრიასთან სანამ სკოლას დავამთავრებდით, სოფელში რომ ჩამოვიდა და ღამე, რომ ეძინა ფეხები რომ გავპარსეთ?

სიცილი აგვიტყდა ამ ამბის გახსენებისას, რომ რამის გავიგუდეთ თან ხალხის გაოცებული სახეები საერთოდ უფრო გვაცინებდა

-ვაიმე მუცელი, თან ამის გამო ალბათ ერთი თვე იმ სიცხეში შორტის გარდა ყველაფრით დადიოდა

-ვაიმე რაკარგად ვიცინე

ცრემლები მოვიწმინდე სახიდან იმდენად გემრიელად ვიცინე

-აუ გახსოვს მერე ერთხელ ძლივს, რომ მოახერხეს და ერთად ჩამოვიდნენ სოფელში ბიჭები და ბედნიერებისგან რა გაგვეკეთებინა აღარ ვიცოდით, ხოდა სანდროს შამპუნში ტონიკი ჩავასხით, ლუკას წიწაკიანი ყავა მოვუდუღეთ და

-ვაიმე გაჩერდი კატო თორე მოვკვდები ახლა

იმ პერიოდის გახსენებისას ყველაფერი თვალწინ დამიდგა და უკვე ნეკნები მტკიოდა სიცილისგან...

-ისე უკვე ერთი საათია ალბათ დავსეირნობთ ქუჩაში

-მართლა? რამალე გავიდა დრო

-წამო წავიდეთ უკვე კატუს თორე ბიჭები ინერვიულებენ

-თან გაბრაზდებიან კიდეც

სახე დავიმშვიდეთ, ცრემლები მოვიწმინდეთ, თუმცა თავს ვერ ვიკავებდით და მაინც გვეცინებოდა ახლა უკვე მიზეზის გარეშე...

ამასობაშიც ტელეფონზე ზარის ხმა გავიგე

-ვინაა ნეტა კატუს?

-არ ვიცი არ მეცნობა 3გ ნომერი სეს

-გისმენთ

-სად ხართ?

ოოო, თვენც გაგაოცოთ? დადუ მირეკავდა...დიახ დიახ დადუ ბატონი...თან სიმკაცრე შერეული ტონით რომ დამელაპარაკ ეგ გამიკვირდა

-ახ...ხო..ისა..გზაში ვართ და მოვდივართ დადუ

რა გავაკეთო, მოულოდნელი იყო ეს ყველაფერი და დავიბენი თავიდან, ჩემი ბრალი არ არის დადუს ბრალია...

-კარგი გელოდებით სახლში, მალე მოდით!

-კარგი

არ შევიმჩნიე დადუს მკაცრი ნოტები, უბრალოდ გავუთიშე ტელეფონი და კატოს გაკვირვებულმა შევხედე

-რომელი იყო და რაო?

-დადუ იყო და მკაცრი ტონით თქვა სად ხართ ამდენი ხანი, მალე მოდით გელოდებითო

-ამ შემთხვევაში "თ" მხოლოდ იმიტომ თქვა ასე მგონია, რომ პირდაპირ ვერ გითხრა მალე მოდი ჩემთან ცუნცულ, მომენატრეო

-ოო კატო რაა, წამო წავიდეთ თორე დაგვიღამდე ასე თუ ვივლით

სიმართლე ვთქვათ და მაინც არ ვიჩქარეთ წასვლა, ისეთი ლამაზი პარკი შეგვხვდა გზად, ვერ მოვითმინეთ და ფოტოებიც გადავიღეთ და ისე გავუდექით სახლის გზას...

-მოდი გინდა შევეჯიბროთ ვინ უფრო სწრაფად ავა სახლში?

ჩვენი ბინის სადარბაზოს რომ მივადექით, უცბად ტვინში დენმა დამარტყა და ბავშვივით ბედნიერმა ვუთხარი კატოს ჩემი იდეა

-ეუჰ რა აირბენს მეოთხე საურთულზე, მაგრამ კარგი დავეჯიბროთ

ენაც გამომიყო და მოემზადა სულიერ-ფიზიკურად...
თან ასეთ "მაგარ" სახალისო აზრზე გვეცინებოდა

-3...2...1..წავედით

მივრბივართ ისე თითქოს სიკვდილ-სიცოცხლისთვის გადამწყვეტი ბრძოლა მიმდინარეობს..
ხან 2კიბეს ერთად ვახტებით, ხან 3 საფეხურს და და ბოლოს, დიდი ნახტომი რომ უნდა გამეკეთებინა ავიჭერი და კიბეზე წავიქეცი, გამარჯვებისთვის გაგიჟებულმა კატომაც ვერ შემამჩნია, რომ წავიქეცი და ჩემზე"გადაიარა" და ისიც ძირს აღმოჩნდა...
ნუ ვერ ავღწერთ როგორი კნავილი და სიცილი დავიწყეთ, მაგრამ, რომ დავმშვიდდით და წამოდგომისას ვერ წამობდექით მაშინ უფრო სიმწრის სიცილით გაგვეცინა

-ვერა კატო ვერ ვდგები, არ შემიძლია რა, ფეხი მტკივა

-მოიცა დაგეხმარები, ვაიმე ხელი, როგორ მტკივა

როგორღაც წამომაყენა და მე კოჭლობით, კატო კიდე კვნესით ავედით 8საფეხურზე

-რა ჯანდაბა გვინდოდა რა

-უჰ რავიცი რა სულელები ვართ, მაგრამ კარგად გავერთეთ სამაგიეროდ

-ვაიმე ფეხი როგორ მეტკინა დაცემისას

-ეუჰ ახლა ბიჭების რეაქციებს გავუძლოთ და ტკივილი აღარ გაგვახსენდება

სახლში შევედით და მისაღებისკენ წავედით, დივანზე იჯდნენ და რაღაცაზე ლაპარაკობდნენ, მაგრამ ჩვენი დანახვისას კი დაშინდნენ და მოგვცვივდნენ, მაგრამ ჩემთან დადუ მოვარდა იმ წამსვე და მოფერება დამიწყო

-რა გჭირს პრინცესა?

ისეთი შეშინებული ხმით მითხრა, რომ გულში რაღაც ჩამწყდა ასე რომ ანერვიულდა...
რომ მიხვდა, რომ ვკოჭლობდი ხელში ამიყვანა და ჩემი ოთახისკენ წამიყვანა...გამიკვირდა არავინ, რომ არ გამოგვყვა...
საწოლზე დამაწვინა და მაშინვე გავარდა ოთახიდან, სველი ტილოთი და წყლით დაბრუნდა

-სად გტკივა სესილი?

პირველად მომმართა ეს სახელი და არ მესიამოვნა, იმიტომ რომ ვიგრძენი გაბრაზებული იყო, მაგრამ არ იმჩნევდა

-კარგად ვარ დადუ, არაა საჭირო

-სად გტკივათქო?

უკვე სერიოუზილი სახით შემომხედა, მივუთითე ადგილი და სველი ტილო შემომახვია...
თვალებში შემომხედა და ხმა არ ამოიღო, უბრალოდ მიყურებდა და ბოლოს შემეკითხა

-სად იყავით და რა მოხდა.

მაგრამ პრინციპში კითხვაც არ ყოფილა, "მოთხოვნა" უფრო იყო...

-ვსეირნობდით, მერე შენ, რომ დარეკე უკვე გზაში ვიყავით, მაგრამ ფოტოების გადაღება გვინდოდა და ამასობაში დრო გაგვეპარა, სახლთან რომ მოვედით მე და კატომ შეჯიბრი გადავწყვიტეთ ვინ პირველი ამოვიდოდა, ხოდა წავიქეცი, კატომაც ვერ შემამჩნია და ისიც წაიქცა

წერტილ-მძიმეანად ჩამოვუთვალე ყველაფერი და შევხედე თვალებში, დაწყნარებული ჩანდა თუმცა მაინც ეტყობოდა, რომ ნერვიულობდა.

-გამაბრაზე იცი პრინცესა, მაგრამ არაუშავს, ამიერიდან შემატყობინებ ხოლმე სად იქნები და რომ დაგირეკავ ნიშანი იქნება იმის, რომ სახლში დაბრუნების დრო დაგიდგა

თან მოველოდი, თან არ მოველოდი ასეთ სიტყვებს იცით? მაგრამ ეს იმის ნიშანი იყო, რომ სხვა ეტაპზე ვიწყებდით გადასვლას

-რა? ვითომ რატო უნდა დამირეკო?

დამაიგნორა, უბრალოდ ადგა საწოლის მეორე მხარისკენ წავიდა და გვერდით მომიწვა, ჩემი თავი გულ-მკერდზე მიმადებინა და ჩამეხუტა...განა მე მინდოდა, რომ ჩამხუტებოდა, მაგრამ ჩემი სხეული არ მემორჩილება დადუსთან, რომ ვარ და რაც არ უნდა გულით და გონებით შევეწინააღმდეგო, ახეული მაინც არ მემორჩილება

-შენ ჩემი პრინცესა ხარ, დადუს მთავარი პრინცესა და მიყვარხარ! იმდენად ჩემი ხარ, რომ შენს იქით ჩემთვის სამყარო შავი გახდა იცი?

არ მოველოდებოდი ოღონ მართლა, რო ასეთ საუბარს დაიწყებდა დადუ, მაგრამ გათიშული ვუსმენდი ისე გავითიშე ყველაფრიდან და მხოლოდ მისი სიტყვები მესმოდა

-ერთადერთი მანათობელი ვარსკვლავი ხარ ჩემს ცხოვრებაში, რომლისთვისაც დავიწყე ნამდვილი ბრძოლა, იმდენად ჩემი ხარ, რომ საკუთარ სიცოცხლესაც

კი გავწირავ, რომ შენ ბედნიერი იყო ყოველთვის და შენში ბედნიერების სხივი არ ჩაქრეს, ჩემი გოგო ხარ, დადუს გოგო, დადუს პრინცესა და შენს მიმართ ყველანაირი უფლება მაქვს მე, ისევე როგორც შენ ჩემს მიმართ

საუბარი დაამთავრა და არ ვიცოდი რა მეპასუხა..მიყვარდა? გულის გასკდომამდე მიყვარდა...მინდოდა მასთან ყოფნა? ალბათ ამაზე დიდი სურვილი მისი გამოჩების შემდეგ არ მქონია და მაინც არ ვიცოდი რა უნდა მეპასუხა

-მე...არ ვიცი რანაკრად დავიმსახურე ასეთი სიტყვები დადუ, მაგრამ ცოტა დაბნეული ვარ თან...

-ვიცი ჩემო პრინცესა და არც ვითხოვ ახლავე შენსგან პასუხს, უბრალოდ მინდა იცოდე, რომ მიყვარხარ და იფიქრო ამაზე, გაერკვე შენს ფიქრებში და სურვილებში და მე იქამდე დაგელოდები სანამ შენ თვითონ არ გადაწყვეტ ამას

ასეთი სიტყვების შემდეგ, რაც მე დადუმ მითხრა ოთახში შემოყვანის მომენტიდან, მივხვდი, რომ ღირსეული და ნამდვილი პიროვნებაა, რონელსაც არ აინტერესებს მხოლოდ საკუთარი აზრი, ფიქრობს სხვაზეც, ამ შემთხვევაში ჩემზე და ითვალიწინებს ყველაფერს და პატივს სცემს სხვის აზრს...
შეიძლება სხვამ ვერ შემაჩნია ამ მონოლოგში ეს თვისებები, თუმცა ჩემთვის აშკარა გახდა რამდენად კარგი და ჩანიყალიბებულია დადუ...

-მადლობა დადუ

თავი ავწიე, შევხედე და ლოყაზე ვაკოცე

-დაისვენე ახლა პრინცესა, დაიღლებოდი

მეგონა წამოდგომას აპირებდა და ჩემს მარტო დატოვებას და გულმა ძგერა დამიწყო

-არ წახვიდე რა, ჩემთან დარჩი

-არა სესო, შენგან ვარ, არსად ვაპირებდი წასვლას პრინცესა

უფრო ჩამეხუტა და თბილ და საყვარელი სხეულის მკლავებში გავიტურნე...დაღლილს მალევეც ჩამეძინა თურმე.


ესაც ასეეე ჩემო მეგობრებო❤❤ მადლობა ვინც კითხულობთ და აფიქსირებთ თქვენს აზრს❤❤მაგრამ იაქტიურეთ რაა გთხოვთ❤❤მეტი და მეტი სტიმულიი მომეცით დაა შეაფასეთ ისტორია- რა მოგწონთ და რის შეხვლას იაურვებდით ისტორიაში❤❤მადლობა ყველას ვინც კითხულობთ მეგობრებო❤❤მეამაყებით❤