მე და თიკა დიდიხანს ვ ვუყურებდით ერთმანეთს თვალებში, ამ დროის განმავლობაში რამდენიმე მანქანამ ჩაგვიქროლა სტვენით და სიგნალებით დიდი ალბათობით დედაჩვენები მოიკითხეს დიდი სიყვარულით
-გოგოებო დაწყნარდით გთხოვთ-თათიას დაზაბულობაზე ორივეს გაგვეცინა და მას შევხედეთ -დიპლომის აღება მაინც მაცადეთ -ისე სერიოზულად ამბობს რომ მე დათიკას გვეცინება
-კარგი ჰო-თიკა გაზის პედალს ფეხს აჭერს და გზას აბრძელებს
-ისე ამ ჯართის მაქსიმალური სიჩქარე რამდენია?-განაბრძობს ჩემს გაღიზიანებას თიკა
-თვლები გაახილე და ნახავ-ვეუბნები გაბრაზევული ტონით
-შენ გინდა მითხრა რომ ეს წითელი კუ ორას ოცს ქაჩავს?-იცინის თიკა
-დატესტე და გაიგებ-ვბრაზდები მე
-ძალინ კარგი-თიკა ბოლომდე აჭერს გაზის პედალს
-გოგოებო იქნებ სხვადროს დატესტოთ? ჯერ სიკვდილი არ მინდა-წუწუნებს თათია
-იცი რას გეტყვი წრიპა?-შეხედა თიკამ -აი მე გათხლეშილი მთვარალიც კი შენზე კარგად ვატარებ არა თუ ფხიზელი
-მოიცა შენ რა დალევას აპირებ რესტორანში და მერე ჩვენს წამოყვანას-ვბრაზდები მე
-არა რა თქმა უნდა-გამომხედა თიკამ-ამ ჯართს იქ და ტოვებთ და ტაქსით წამოვალთ
-აუ მე არ დავლევ და დავჯდები, ჩემს გოგოს იქ უპატრონოდ ვერ დავტოვებ
-მარიამ ამ მანქანას თუ ვინმე წაიყვანს, მხოლოდ იმიტომ რომ გააკეთოს და უკან მოგიყვანოს
-თიკა მოგკლავ
-სიმართლე მწარეა
-სულ საჭესთან კი ზიხარ და-ვიბუტები მე
-კაი ჰო ნუ მებუტები-იცინის თიკა .
საერთო დარბაზში დავსხედით და პირველ რიგში თეთრი ღვინო შევუკვეთეთ შემდეგ კი საჭმელები
-თორნიკე ჩამოვიდა თბილისში?-მეკითხება თათია
-არვიცი-მხრებს ვიჩეჩავ
-საიდან გეცოდინება ერთხელ არ დაგირემია ბიჭისთვის-მობრაზდება თიკა
-ხომ მივწერე? თან არა ერთხელ და რომ არ შემომეხმიანა დარეკვა ვეღარ გავბედე, ვიცი ახლა რა ცუდ და მძიმე მდგომარეობაშია ისიც და მისი ოჯახიც...და თან ჩემზე კიდევ ძალიან გაბრაზებული
-გაბრაზებული იქნება აბა რა იქნება-მაჩუმებს თიკა-გააგიჟე ბიჭი
-რომ ჩამოვა მიაკითხე- მეუბნება თათია
-არ შემიძლია
-რას ქვია არ შეგიძლია -ლამის მიყვიროს თიკამ
-არ მინდ-ვბრაზდები მე -ახლა ძალიან გაღიზიანებული იქნება, მე რომ დამინახავს უარესი დაემართება
-ეგ კიი, მის ადგილას მე პირადად მიგახრჩობდი-მეუბნება გაცეცხლებული თიკა -მან კი სახლში მოგაკითხა
-თან გითხრა ჩემს მაგიერ ნუ იღებ გადაწყვეტილებებსო--მახსენენბს თათია მის სიტყვებს
-არ მინდა კიდევ გული ვატკინო, ან მან მატკინოს
-მარიამ
-თიკა ჯობია დამშვიდდეს,ვიცი ახლა რა ცუდათაა
-ხოდა სწორედ მაგიტომ უნდა მიხვიდე და ნახო
-მართალია თიკა მარიამ-ეთანხმება თათია-შენ დაუშვი შეცდომა და პირველი ნაბიჯიც შენ უნდა გადადგა
-არვიცი-ვიბნევი მე
-ირაკლის მივწერ ფბ-ში და გავარკვევ, თუ თბილისშია მიდი და ნახე ხვალვე
-თიკა
-რა თიკა, იცოდე მართლა დაკარგავ
-მარიამ თიკა მართალია-ეთანხმებაა თათიაც -თუ გინდა რომ თქვენი ურთიერთობა გადარჩეს მაშინ შენ უნდა გადადგა მისკენ პირველი ნაბიჯი, თორნიკესთვის არაფერს რომ არ ნიშნავდე, აქამდე შეგეშვებოდა დაგიკიდებდა, მიგატოვებდა, მაგრამ ასე არ მოიქცა ესეიგი მისთვის მართლა მნიშვნელოვანი ადამიანი ხარ
-მის გრძნობში ეჭვი ნუ გეპარება-მეუბნება დამშვიდებული თიკა- კაცს თუ ქალი უყვარს ის მისგამო ყველაფერზე წავა და ყველაფერს გააკეთებს მისთვის, გესმის? თუ ჰკიდია ჰკიდია და მორჩა ! ახლა დაფიქრდი უყვარხარ თუ ჰკიდიხარ.
თიკას სიტყვებმა მართლა გავლენა იქონია, ცალკე თათიას ლაპარაკმა და მოკლეთ გადავწყვიტე მეორე დღეს მართლა მენახა თორნიკე თუ თბილისში იქნებოდა.
ის საღამო მშვიდად და სასიამოვნოდ გავატარეთ, თიკამ თათიაც დაარიგა
-მისმინე თათია შენი დათუნა ისევ გიგზავნის ყვევილებს?-ჰკითხა მიოლოდნელად
-კი თეთრ ვარდებს ყოველდღე-გაეცინა თათიას-მე კი ნაგვის ურნაძი ვყრი
-წარმოიდგინე ტიპი რა ძუნწია-მეცინება მეც-იცის თათიას ყვითელი ვარდები რომ ევასება და ის მაინც თეთრ უგზავნის-გიჟივით ვიცინი
-აი ეგ საშინელებაა-იკრიჭება თიკაც -თათია გაითვლისწინე კაცი რომ ფულს ზოგავს შენზე ის არაფრად გამოგადგება ცხოვრებაში! -ეუბნება სერიოზული ტონით -თუ ფულს არ იშურებს და ძალიან ძვირიან საჩუქრებს გჩუქნის ესეიგი ძალიან უნდა მისი გახდე და შენ მხოლოდ სათამაშო ხარ მისთვის
-აბა როგორ უნდა გაიგოს ვის უყვარს გულწრფელად? სულ აუბნიე თავგზა გოგოს
-მაცადე მარიამ კიდე ერთი კატეგორია არსებობს-მაჩუმებს თიკა -ყველაზე გამოს.რებულები-ამაზე მე და თათიას ვიცინით გიჟებივით -აი წარმოიდგინე ბიჭი სასეირნოდ გეპატიჟება და გეკითხება ნაყინი გინდა გიყიდო? ყვავილები გინდა? შოკოლადები ძაან გიყვარს თუ ისე რაა? ტაქსის აჩერებ მეხუთედ რომ სახლში იაფად წაგიყვანოს, აი ეგ უვე ძუნწი კიარა გოიმია ბოლო დონის
-მოკლეთ თათია განგანათლა ჩემმა გადარეულმა გოგომ, აწი ცხოვრებაში არუნდა შეცდე-ვუყურებ მომღიმარ თათიას
-და აბა ვინღაა ნორმალური?-ეკითხება მართლა დაბნეული თათია
-აი ის ვინც შეგხვდება და შენთვის საყვარელ ყვავილს თუნდაც ერთცალს მოგართმევს, ვინც ხელს ჩაგკიდებს და შენთან ერთად ივლის ქუჩაში, ის ვინც თმის სამაგრს ან უბრალოდ ლამაზ სამაჯურს მოულოდნელად გაგიკეთებს და ტუჩების ნააცვლად შუბლზე გაკოცებს-თიკას ცრემელები მოეძალა და მეოთხე ჭიქა ღვინო დაცალა -არავის გაეკიდო, არავინ იმსახურებს ამას, თუ უყვარხარ თავად მოვა შენთან და გაკიდება საჭირო არ იქნება
- ანუ მეც დაველოდო როდის მოვა?
-მარიამ შენ შეცდიმა დაუშვი და ამიტო მას ნუღარ დაელოდები
-გასაგებია-თათიამაც მოიწყინა -და თუ ის ძალით გკოცნის ეს რას
ნიშნავს?-მე და თიკამ გაოცებულებმა შევხედეთ თათიას
-დათომ გაკოცა?-შევიცხადე მე
-ახალ სამასურში მომაკითხა და ვიჩხუბეთ მაშინ მაკოცა
-ეგ იმას ნიშნავს რომ ის უბრალოდ ნაბიჭვარ.ა და მორჩა.
სახლში გვიან ღამით დავბრუნდით ტაქსით, თიკა ფაქტიურად სახლში მივიტანე, ძალიან ბევრი დალია ყოფილზე ფიქრით თავგზააბენეულმა, საწოლზე რომ დავაწვინე ტირილში დაეძინა, ფეხსაცმელები გავხადე, პლედი დავაფარე და აივანზე გავედი, რამდენიმე ღერი მოვწიე იმაზე ფიქრში წავსულიყავი თუ არ თორნიკეს სანახავად, რადგან იკამ მოსწერა თიკას რომ თორნიკე დაბრუნდა უკვე თბილისში და კოჯორშიაო, დედას ოთახში შევედი, ზუსტად ვიცოდი რომ არ ეძინა
-მობრძანდით?-მომახალა გაბრაზებულმა
-თიკამ დაიძინა მე მივდივარ-ვუთხარი გაბრაზებულმა და გამოვვარდი მისი ოთახიდან, შემოსასვლელში დაკიდებული ჩანთა ავიღე და კარს ვეცი
-სად მიდიხარ გაგიჟდი?-მოვიდა დედაჩემი
-საქმე მაქვს
-ღამის ორზე?
-მალე მოვალ-ვუთხარი და გამოვვარდი სახლიდან.
ტაქსი მლევე გავაჩერე და კოჯორში წავედი, რაც მეტად ვუახლოვდებოდი მის სახლს მით მეტად მიჩქარდებოდა გულის ცემა მით მეტად მერეოდა თავგზა, მით მეტად მინდოდა უკან დბრუნება, მაგრამ მისი ნახვის სურვილი მაგიჟებდა, იმის წარმოდგენა რომ ვნახავდი, მის ჭაობისფერ თვალებს დავინახავდი, მის სურნელს ვიგრძნობდი უბრალოდ ჭკუიდან გადავყავდი
-მოვედით-ტაქსისი მძღოლის ხმამ გონს მომიყვნა
-თუ შეიძლება დამელოდეთ-ვუთხარი დაძაბულმა
-კარგით -მითხრა და გამიღიმა, მე გადმოვედი და ავკანკალდი, საშინლად ციოდა კიჯორში, ძლივს ვიმორჩილბდი სხეულს რომ წინ ნაბიჯი გადამედგა, არვიცი სიცივის ბრალი იყო მართლა თუ შიშის, მაგრამ ძალიან გამიჭირდა სახლამდე მისვლა,კიბეების ავლა და მინის კართან მისვლ, კარგახანს ვერ ვბედავდი დაკაკუნებას კარზე, მერე მოვტრიალდი და წამოსვლა გადავწყვიტე, მზად არ ვიყავი მასთან შესახვედრად და მითუმეტეს სალაპარაკო თან ამ მდგომარეობში, მეც საკმაოდ ბე რი მქონდა დალეული... ბოლოს მაინც გავბედე და კარს სახელურს შევეხე რომელიც მაშივე შეიღო, მე ფრთხილად შევაღე კარი და შევედი სახლში თან გული გამალებით მიცემდა შიისგან, მთელი სხეული მიკანკალებდა, პატარა სანათის მკრთალ ნათებაზე დავინახე დივანე მწოლიარე თორნიკე, სისხლი გამეყინა ძარღვებში და მაშინვე სუნთქვა შემიწყდა, მოძრაობის უნარი დავკარგე, ვერაფერი მოვახერხე, კარგახანს იდექი ასე დაბნეული და დაძაბული, ისევ მოვტრიალდი, მაგრამ ვერ შევძელი წამოსვლა, თავს მოვერიე, მისკენ მივტრიალდი და მივუახლოვდი, მივხვდი რომ მთვრალი იყო რადგან მაგიდაზე წაქცეული ცარიელი ღვინის ბოთლი ეგდო, ჭიქასთან ერთად, ამიტომ დავმშვიდდი და უფრო მივუახლოვდი, სახეზე დავაკვირდი, მშვიდად ეძინა მაგრამ შევატყე სციოდა, ამიტომ თბილი პლედი დავფარე ძალიან ნელა და ხელის კანკალით, შემეშინდა არ გაღვიძებოდა, რომ გამოძრავდა ძალიან შემეშინდა და ადგილზე გავშეშდი მეგონა მაინც გავაღვიძე და შიშისგან სუნთქვა შემეკრა, რომ მივხვდი ისევ ისე მშვიდად ეძინა დავიხარე და სახეზე დავაცქერდი, ვერ გავუძელი მის სიახლოვს და მთრთოლარე ტუჩები მივაწებე ლოყაზე, ისე რომ მის ტუჩებსაც შევეხე სულ ოდნავ, შეიშმუშნა და რომ გავსწორდი თვალები გაახილა უაზროდ, მაბრა ისევ დახუჭა და გ ერდი იცვალა, მე კარგახანს ვიდექი აკანკალებული და რკმ დავრწმუნდი ძილი გააგრძელა სახლიდან გამოვვარდი, ტაქსიში ჩავმექი და სახლში წავედი.
მთელი ღამე ვერ დავიძინე ვერ ვიჯერებდი რომ მე ეს გავაკეთე, ხან აივანზე ვიყავი ხან სამზარეულოში, ხან ყავა დავლოე ხან მოვწიე მაგრამ ვერაფრით შევძელი აზრზე მოსვლა, გამთენიისას ჩამეძინა მისაღებში დივანზე.
კარზე ზარის ხმამ გამაღვიძა და ავდექი
-მარიამ დე კურიერმა მოგიტანა რაღაც -გამომძახა დედამ, მე საათს ავხედე რვა იყო, გამიკვირდა და მივედი შემოსასვლელში
-ხელი მოაწერეთ-ბიჭმა პარკი და რაღაც ფურცელი გამომიწოდა, მე გმოვართვი და მოვაწერე ხელი, დავუბრუნე და პარკჯ გამოვართვი, დედამ კარი დაკეტა და ინტერესით უკან გამომყვა
-რახდება? აწეწილი თმით გამოვიდა თიკა ოთახიდან
-რაღაც გამოუგზავნეს-ჩემზე ანიშნებს დედა
-ჰოოო ?-იცხადებს თიკა და თმას ისწორებს
-ბეეე-ანას ხმა ისმის და დედაჩემი გარბის მაშინვე მასთან
-გოგო ეს შენი მაღაზიის სასაჩუქრე პარკი არაა?-ი ხადებს თიკა
-ჰო-დავყურებ გაოცებული მეც
-მიდი დოზე გახსენი-თიკა პარკს მართმევს და მაგიდაზე დებს -რაღაც არ მომწონს ეს ამბავი-მეუბნება დაძაბული-თორნიკე ნამდვილად არ გამოგზავნიდა-მეც გდმომედო მისი დაძაბულობა და სასწრაგოდ ამოვიღე ყუთი, თან ისე ვარ გაბრუებული რომ აზრებს თავს ვერ ვუყრი -ყუთიც თქვენი ბრენდის არაა?-უარესად აღელდა თიკა, მე ყუთი გავსენი და როცა დავინახე ყელსაბამი და კულონი ხელიდან გამივარდა -რა ხდება? -თიკა დაიხარა და აიღო, მე შიშისბან ხმა ჩამიწყდა და ვერფერი ვერ ვთქვი-გოგო ხმა ამოიღე , მეც ნუ მაშინებ სულ გაფითრდი- ეუბნება თიკა და უაზრო თვა,ე ით ვაჩერები
-ეს... ეს...-ვერ ვხერხებ შიშისგან ხმა ამოვიღო
-ეს რაა? -იძაბება თიკა
-ეს ადრე დაბადების დღეზე ალექსმა აჩუქა ნათიას, თან სპაციალურად შეკვეთით დამზადებინა-ვბლუყუნებ მე
-ნაბიჭვარ. -თიკა აკნკალე ული ხელით მაგიდაზე დებს კოლოფს