ჩემი დილა ყოველთვის ყავით და ორი მეგობრიᲒ იწყება, ჯერ ჩემზე მოგიყვებით.
დავიბადე თბილისში. ვერაზა,ულამაზეს ორსართულიან სახლში, რომელსაც ვარდების ბაღი ერტყა და ამის მოვლაში_დედა ვინ იცის, რამდენს ფლანგავდა, ჩვენს სახლს ,კიდევ აქვს, პირველი სართულის ქვემოთ კინოთეატრის და სპორტის ოთახი.მამაჩემი ბიზნესმენი გახლავთ, ამიტომ მე-16 დაბადების დღეზე, უკვე მყავდა Mercedes CLS 350, რომელშიც დაახლოვებით მამაჩემმა 60 000 ევრო გადაიხადა. ძალიან განებივრებული, არც სწავლაზე ვიკლავდი თავს, რადგან არავინ მთხოვდა, ისედაც მქონდა ყველაფერი და ვერაფერს ვხედავდი ისეთს,რასაც ფული არ უშველიდა, რამეთუ ავღნიშნე, მე დედის ერთა გახლდით, ყოველთვის მხვდებოდა ის თანხა მაგიდაზე, რაც წინა დღეს, დავუბარე მამას.
პირველად 15 წლის ასაკში, შევედი ბარში.მერე კლუბში, რადგან ფული ყველგან ჭრიდა, ძალიან თავისუფალი ვიყავი და ბიჭებიც ჩემს ცხოვრებაში, იმ ფულივით მიდიოდა და მოდიოდა, რომელიც ჩემს ჯიბეში არ მთავრდებოდა, მაგრამ სექსულური კავშირი, არავისთან მქონდა, რა იყო ეს ? არ ვიცი, მაგრამ ყოველთვის ვატყუებდი უახლოეს მეგობრებსაც კი,საქმე საქმეზე რომ მიდიოდა ბიჭს ფული შველოდა, ან იმის გაგება, რომ მოკლავდნენ და სადღაც ორმოში, უპატრონოდ ჩააგდებდნენ...
მე მქვია ემილი.მეგობრები ,ემის მეძახიან.
-დაბადების დღის გეგმები გაქვს,ემილი.
რომ იცოდეთ, მამაჩემი ყოველთვის ემილით მომმართავს.
-კი მეგობრებთან ერთად, მამა. ბატეთის ტბაზე გვინდა წასლა, კარავს გავშლით ,ცეცხლი და ვიმხიარულებთ.
-კარგი შვილო.
მამაჩემს არასდეოს აშინებდა ჩემი სითამამე,დამოუკიდებლობა, ჩემი სადმე გაშვება, რადგან ყველამ იცოდა, მე რომ თმის ღერი ჩამომვარდნოდა ისე,რომ მე არ მდომოდა, ქვას ქვაზე არ დატოვებდა, ასე რომ აგვისტოს ცხელი დღეები, ტბაზე დავგეგმეთ ...
ხუთი მანქანა დავიძარით,ორი საათი დაგვჭირდა გზაში, თან წავიღეთ ყველაფერი, დასალევიდან დაწყებული, საჭმელზე ხომ ზედმეტია ლაპარაკი:მუსიკა; გიტარა;ყველაფერი, ხო ვიღაცამ მახარა,რომ ფოტოგრაფიც ,,წამოგიღეო", ეს ძალიან გამიხარდა .
თორმეტზე უკვე იქ ვიყავით.
-ნიკუშშ, ვიყვირე და ბიძაშვილს გაქანნებით გულში ჩავეკარი.
-რა იყო ?
-ეს სად მომიყვამე?-ჩემი კუკუშა შეგჭამ...
იცით რა სილამაზე იყო?! გამჭვირვალე წყალი ირეკლავდა ირგვლლივ ყველა სილამაზეს და ამ სილამაზის ნაწილად გაქცევდა, მოგინდებოდა,სიყვარული, რომანტიკა, სიჩუმე და ვინმე ისეთი, ჯერ რომ არ გამოჩენილა შენს ცხოვრებაში, რომ მასთან ერთად დამტკბარიყავი, სილამაზით,გეჩუქებინა სიყვარული, ბუნებისთვის ის კი, დაგიბრუნებდა ათასებად და მილიონებად...
ირგვლივ ტყე ათასნაირ ფერში და შუაში,ზუსტათ შუა ადგილას ტბა ...
მიდოდა ნაცნობები შევკრებილვიყავით, მაგრამ ხუთი ბიჭი ვერ ვიცანი, მოვიდნენ მე-18 დაბადების დღე მომილოცეს და გამეცნენ, უფრო სწორად კიდევ იყო ერთი, ვისაც არ ვიცნობდი, ფოტოგრაფი, სერიოზული ტიპი სჩანდა. ზოგმა ცეცხლის ანთება; ზოგმა კარავი; ეს... ის...ყველამ რაღაც გავინაწილეთ.
-მწვადს ვინ შეწვამს?
-აუ ,შენ თავს გეფიცები, ემი,თუ ვიცოდე!-გავაფუჭებ ტო... ნიკუშამ უარი მითხრა...
-ესეც თქვენი მზა რესტორანი ნიკუშ, არაფრის მაქნისები ხართ, გავუბრაზდი და ირგვლივ დავიწყე ყურება, იქნებ ვინმეს გამოერთვა ხორცი, ყველამ შეტრიალდა...
-კარგით მე მომეცით, შეშა წამოიღეთ?
-რათქმაუნდა, ტყის გაკაფვას არ ვაპირებთ, ვუთხარი უხეშად და იმის იმედით,რომ ხორცი გადასაყრელი გახდებოდა, არადა მე მწვადი მინდოდა.ხელში შევაჩეჩე ფოტოგრაფს.
-კატგია ყველა სილამაზეს რომ არ ეხება თქვენი ხელები.
-ვერ გავიგე?
-ეტყობა რაც გაწყობთ იმას იგებთ.მითხრა თავნებათ და შეშის ამოლაგება დაიწყო, მე კი ტვინში სისხლი ჩამექცა, ვინ არის ეს რომ ასე მელაპარაკება ... არა,ეს ნამდვილად ვერ გამიფუჭებს ამ დღეს!..
მზა საჭმელები გავშალეთ და დალევა დავიწყეთ.
-მიდით მეგობრებო, მწვადს არ უნდა ველოდოთ და სჯობს დავლიოთ,მაინც ჭამა რომ მოგვიწიოს ,გემოს დალეულზე ვერ გავიგებთ, დავიწყე სიცილი...ფოტოგრაფს თვალი შევაპარე .
ისე შემომხედა და დამცინავად გაიცინა, რომ სიცილი სახეზე მიმაყინა...
ოო, როგორ გავბრაზდი!
-მალე იქნება ძმა?-ის სუნი დგას, ვეღარ ვითმენ.
-ხუთი წუთი და მანდ ვარ .
სუნი თავბრუმხვევდა,მაგრამ არ ვტყდებოდი.
-მზადაა.აბა, მოემზადეთ და შემიფასეთ .
ყველას მიაწოდა, პატარა შამფურებით მწვადი, ჩემს გარდა...პირდაპირ ომი გამომიცხადა, გესმით? ომი, მე .
-მე არ გავსინჯავ ?
-ბოდიში, მაგრამ არ გაგიფუჭებ პირში გემოს.
-აუ,ემი, ღადაობ, ასეთი რამე ნაჭამი თუ გვქონდეს ,მე ვიყო კუ.
ეს თორნიკეს საფირმო სიტყვაა,
ამას მოყვა, ყველას გაოცებული სახე და ქება, ხოტბა.
-გამასინჯებთ ეხლა ვინმე? გაბრაზებული ავყვირდი.
-ბექამ გენაცვალოს ,ფოტოგრაფი სწორია, ჯერ ბოდიში მოიხადე .
-მეღადავებით ეხლა თუ რა ჯანდაბაა?- ვის უნდა მოუხადო ბოდიში , სულ არ მჭირდება ეგ თქვენი მწვადი.
-რატო ბრაზობ?-მოდი, ემი.გაგასინჯებ.
-არ მჭირდება, ეგღა მაკლდა ახლა დავმარცხებულვიყავი და თავი მომედრიკა ფოტოგრაფთან.
ის დაბლა ისე იწვა, მხოლოდ ფეხებით და ერთი ხელით ეხებოდა მიწას და ფოტოს იღებდა, რაღაც რაკურსიდან.
გავბრაზდი. კამერის წინ გადავხტი და ენა გამოვუყავი, თავი ასწია.
- ჰა,ჰა, ჩავბჟივდი დაამთავრეთ ?
-ვერ გავიგე რისთვის წამოხვედი, რომ მკვდარ ბუნებას დაუწყო დაფიქსირება ,მაგისთვის წამოგიყვანეთ?
-ვერ გავიგე? მკითხა სრული სერიოზულობით და ჩემს წინ აღიმართა.
-შენ აქ იმიტომ ხარ, რომ ფოტოები გადაგვიღო.
-ბიჭებო,დამიქირავეთ რომელიმემ?
-რა გჭირს, ემო?რას გადაეკიდე?!- ჩემი ძმაკაცია და ვთხოვე წამოსულიყო.
-ფული გინდა ხო?
შევტრიალდი, მანქანიდან ჩანთა ავიღე და ხუთასი ლარი გადავთვალე .
-ახლა დაგიქირავე და მიხედე შენ საქმეს .
- სხვა ნახე, ვისაც შენი ფულით დაამცირებ, ჩემთან კი ეგ არ გაგივა . პატარა ამ.. პა...რტა...ვა..ნო.
ბოლო სიტყვა, ყურში ჩამიმარცვლა.
-ამის გამო ქედ მა...ღა..ლო, დავუმარცვლე მეც , პასუხი მწარედ მოგეთხოვება.
-ოჰ, მამიკოს გოგო.
-ვნახოთ, ამ დღეს არ ჩავიშხამებ, მერე ვნახოთ ...
მწვადი ისევ აიღო, იქვე დაალაგა
-ბექა ძმა, მე წავალ.
-სად წახვალ?
-თბილისში ძმაო.
-აუ რას ამბობ,იყავი რა .
-თქვენ გაერთეთ, მე ფეხით გავუყვები გზატკეცილამდე,იქიდან კი მანქანას გავუვები.
-გთხოვ,იყავი რა.
-არა ძმა, ბოდიში რა.
-დალეული ვარ, საჭესთან პოლიცია გამჭედავს.
-მე წავიყვან გზატკეცილამდე .
-არ მჭირდება, ფეხითაც მშვენივრად გავივლი, ამასთან ფოტოებს გადავიღებ, თუ რამე კარავს დავდებ და დავიძინებ.
მისი ნივთები სწრაფად აიღო და ტყეში მიიმალა, გული საშინლად დამწყდა, მწვადი ავიღე და ერთი ხორცის ნაჭერი უღიმღამოდ გამოვაძვრე, ისეთი გემრიელი იყო და თან ყელში ბურთი არ უშვებდა, დაბლა რომ ლამის ვიტირე ... აღარც დალევის ხასიათზე ვიყავი ...
მოსაღამოვდა.ყველა იმაზე მეტად დათვრა, ვიდრე საჭირო იყო. მოსულებიდან ერთ-ერთი, საშინლად მიყურებდა, თვალებით გამხადა და რავი,რა აღარ... ავიღე და შუა თითი ვანახე, წარბები ავწიე და თავი ისე გავუქნიე ... ჩაიცინა და თავი ისე დამიქნია, მუქარასავით , გულში გამიარა, მოახტი მურიას, მაგ გადმოლაშული ტუჩებით- მეთქი და სიცილი ამიტყდა ... ავდექი.ერთი ჭიქა გადავკარი ,მერე მე და ნიკუშამ ვიცეკვეთ, ჩემს ადგილს დავუბრუნდი, ჭიქა სავსე დამხვდა.
-ბავშვებო, ფოტოგრაფს გაუმარჯოს, მწვადი რომ შეგვიწვა, უგემრიელესი და დაგვტოვა...
- გააქციე ტო, კი არ დაგვტოვა.
-მე რა გავაქციე?!- მინდოდა ჩემთვის გადაეღო,ის კიდე ქვაზე ,პეპელას აპოზიორებდა, გავბრაზდი და გავუფრინე, ძაან გაბრაზდა.
-ნამდვილი იდიოტი, გიჟი ხარ!,
-ერთი მაგის დედაც,დაიკიდე რა, ასეთ გოგოებში პეპელას მხოლოდ, სსსსს ეძებს.
-ისე შედარებით, ზრდილობიანი იყო, უცხოსთან მიმართებაში.
-კარგი ერთი, ჯერ არ გაგიგონია.
-ბრატ გაითვისე, გოგო რომ გეუბნება, თორე ჩაგახრჩობ და ჩაგტოვებ ამ ტბაში!-ხარაშო?
-კაი ბრატ ,რას ნაგლობთ იმ სსსს, გამო.
-ბიჭო!- ახლა გაგჭრი შუაზე, გითხარი აქ გოგოებია-მეთქი, წამოხტა ნიკუშა, მას თორნიკე აჰყვა,ისინი ხუთი ნახევრად ფხიზელი ბიჭი იყვნენ. ესენი კი შვიდი მთვრალი, თან მოსაწევიც დაყოლეს.
-ბიჭებო ნუ ჩამაშხამებთ ამ დღეს და ხვალ აუცილებლად მოგეთხოვებათ .
-ბიჭებმა,გოგოებს დაგვიგდეს ყური და ზოგი კარავში შევიდა,ზოგიც ცეცხლთან დარჩა .
ისინი, ხუთივე ტყისკენ წავიდა.
ვიგრძენი,თავბრუ მეხვეოდა და თვალები მიჭრელდებოდა.
-მე კარავში შევალ, დავიძინებ დავიღალე.
-კარგი, ემი, ტკბილი ძილი და ბოდიში რა ,თუ გაწყენინეთ .
-კარგი ბექა, რას ლაპარაკობ.
კარავში შევედი,ტელეფონში მუსიკა ჩავრთე, რატომღაც ფოტოგრაფზე, ამეკვიატა ფიქრი, იცით, როგორი მწვანე თვალები ჰქონდა, ჭაობისფსრი და სასწაულად უბრწყინავდა.ეს ბუნება კი მის თვალებს აჭრელებდ, თეთრი სახე ჰქონდა, არც ისე მოკლე წვერი,შავი და უკან გადატანილი თმა ,პატარა კიკინით, განსხვავებული როჟა იყო.
კარავთან ფეხის ხმა ვიგრძენი.