პირდაპირ გავაგრძელებ,ყველანაირი შესავლის გარეშე..
იმ დღეს გიორგი თავს უცნაურად გრძნიბდა,არა,არა,არგეგონოთ,რომ შეუყვარდა...
იმაზე ფიქრობდა,როგორ უთხრა ნიამ,რომ არ შეგიყვარდე, ფრთხილად იყავიო...
-არ შეგიყვარდე,ფრთხილად იყავი..
თამაში გინდა?მაშინ ვითამაშოთ,არ გაწყენინებ... ვნახოთ,ვის შეუყვარდება პირველი,მე თუ შენ...
გიორგი აროყო დიდად რომანტიკოსი ადამიანი, ალბათ იმიტომ რომ რომანტიკოსაბასაც მაშინ იწყებ,როცა შეყვარებულიხარ..სიყვარული კი ასე ჰაერზე არ ჩნდება..სიყვარული  ისეთი რამაა, რასაც ისე გაუაზრებლად იღებ,რომ ვერცკი ხვდები.სიყვარული ეს ის ნაძირალა რამეა, რაც გულს გტკენს, გიმონებს,მაგრამ ეს ტკივილიც კი სიამოვნენას განიჭებს, ხშირ შემთხვევაში...თუმცა,ხომ არსებობს ისეთი სიყვარულიც, სადაც ნაკლებია გულისტკენა და ბევრია ბედნიერება, მაგრამ არვიცი, რომელი უფრო კარგია, დაიტანჯო იმისგამო ,რომ გიყვარს, თუ ბედნიერი იყო იმის გამო, რომ გიყვარს და მორჩა.არვიცი, არვიცი,ხალხი ხანდახან სიყვარულით მთვრალია და რას ჩადიან არიციან, მაგრამ ბედნიერებას გრძნობენ,თუმცა ასევე არსებობს ხალხი, რომლებიც არაფერს ჩადიან სიყვარულისთვის, უბრალოდ უყვართ და ბედნიერები არიან...
   ხოდა იმაზე გავჩერდი, რომ გიორგი არიყო რომანტიკოსი,თუმცა თამაში მოითხოვდა წესები არ დაერღვია, ამიტომ ნიაკოსთვის ვარდების თაიგული შეარჩია და უნივერაიტეტში წავიდა...
შემოდგმის ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო,მაგრამ იქნება მათი ისტორია ქმნიდა ამ დღეს განსაკუთრებულს..
უნივერსიტეტში მისული გიო, ნიაკოს მანქანაში ელოდებოდა,ცოტა ღელავდა,აქამდე მსგავსი რამ ხომ არგაუკეთებია,როდესაც ის დაინახა თაიგულს ხელი მოკიდა,ღრმად ჩაისუნთქა და მანქანიდან გადავიდა...
-ეი,
უხეში ტონით და ცოტა ჩახლეჩილი ხმით მიმართა ნიას..გარშემო მყოფი ბავშვები შემობრუნდნენ მის დაძახებაზე
-შენ გეძახი ნია!!
-ჩემი სახელიც იცი?
ქარი თმას უწეწავდა და სახეზე მოთამაშე ტალღებად მოფენილ თმას იგერიებდა ნიაკო...ოო,ღმერთო მისი თმა,მისი გაშლილი თმები...როგორი ლამაზია,როგორ ვერ ამჩნევს ამ სილამაზეს,როგორი უბრალოა და როგორი მომაჯადოვებელი,ვის არ დააბნევს ასეთი სილამაზე ის ხომ პატრა კნუტს გავს უმწეო გამოხედვით, რომელიც სიყვარულით არის სავსე..
-რასამბობ პატარავ მე ხომ შენ უნდა შემიყვარდე?
-მმმ,რასაყვარელიხარ, ეს ჩემთვისაა?
-ნამდვილად...შენ ხომ ამას იმსახურებ,მაპატიე ის ვერცკი შეგედრება,მაგრამ ვარდი ხომ ყვაავილთა დედოფალია, როგორც შენ ჩემი...
რაჩავიდინე,ჩემივე დაგებულ მახეში გავები...რაგინდოდა..წამებში მოასწრო ნიაკომ ამის გაფიქრება და ლოყები შეუწითლდა რომელსაც შემოდგომის მზე მეტ სიელფერეს მატებდა
-შენ რა გაწითლდი?
-არა მეუბრალოდ მზე მიყურებს ცუდადე,მადლობა  ვარდებისთვის..
გამოართვა თაიგული გიოს და წასვლა დააპირა როცა წამებში იგრძნო როგორ ჩურჩულებდა ყურთან გიო ისე ნაზად,რომ მზადიყო თვალები დაეხუჭა, შეტრიალებულიყო და ჩახუტებოდა..სუნთქვა აუჩქარდა ნიაკოს მისი ხმის გაგონებაზე,მაგრამ მალევე გადაუარა,ახლა უფრო შიშის
გრძნობა დაეუფლა..
-ფრთხილად იყავი...
არცერთი სიტყვა არ გაუგია იმდღეს არცერთს ლექციაზე..არც მეგობრების წაკითხული საყვადურებისთვის დაუგდია ყური რომელიმეს,ორივე ისე წავიდა სახლში, რომ ვერცკი მიხვდნენ ის დღე სიზმარი იყო თუ ცხადი..
ამ დღის შემდეგ ორივე ერიდობოდა ერთმანეთს...
-გამირბიხარ?
-რაა?არა,ბოდიში ლექციაზე მაგვიანდება...
-რატომ გამირბიხარ?უკვე შეგიყვარდი?
-გითხარი მაგვიანდებათქო....შენნაირი იდიოტი როგორ უნდა შემიყვარდეს?
-მეხომ უნაკლო ვარ რატომაც არა
-არა ყველაზე დიდი ნაკლიხარ ამ  ცხოვრებაში მაპატიე გამეცალე..
-მახინჯი..


-გიოო,წამო არმოდიხარ?მანდ რასაკეთებ?
-მოვედი ნიკუშ..
ერთი გაიხედა კარისკენ,რომელიც ცხვირწინ მიუჯახუნეს და ძმაკაცებს დაეწია..
-ბიჯო შეგიყვარდა მართლა?
-ვინ ?
-კაი ახლაა
-ღადაობ?ვაფშე შეგიხედავს?
-კი, მაგრამ მე ისე არვუყურებ, როგორც შენ..
-კაი ნუ გაატრაკე და მე როგორ ვუყურებ?
-არვიცი ძმაო,ფიცი მწამს ბოლო მაკვირვებს
-ვეთამაშები ბიჭო,ვინარის დამემუქროს შეგიყვარდებიო,თავს აქეთ შევაყვარებ და მერე დაეცემა მუხლებზე
-მანამდე შენარშეგიყვარდეს..
ძმაკაცური რჩევაა გეფიცები,მეტი არაფერი
-არ გკიდია წამო დღეს დარეკილი მაქვს ორი ნაშა იჩითება,სალუკა ხო გახსოვს ეგ და მაგისი დაქალი..
-აჰა , ეს შენხარ და წინაადღეების გიოს ვერვცნობდი, ასე რა...
როგორც ყველა მდიდარ მამიკოს ბიჭს ჩვევია,არც ის იყო გამონაკლისი და მამიკოს ფულები უმეტესად ქალებში, ბარებში და სასმელში იხარჯებოდა...
იმსაღამოს რახდებოდა?
გიორგი კლუბში სვამდა გოგოებს ეცეკვებოდა და ეგრეთ წოდებულ სალუკას კერავდა...
-წამოდი სადმე ცაკლე გავიდეთ
-ერთი სული მაქვს
სატუმროში ერთი ღამით გატარებულ დღეებს რადაითვლის, ასეთი რამდენი ღამე იყო.
და იმ დღეებს რადაითვლის, რასაც ნიაკო გადიოდა ყოველდღე?
სწავლა,სწავლა,სწავლა...იმუშავე ნიაკო,  თუგინდა იცოცხლო იმუშავე...
ოო ღმერთო, რა სასტიკი ხარ ზოგჯერ..ზოგჯერ თავს დადებდა ბალიშზე,ჭერს შეაჩერდებოდა და ფიქრებში გართულს, თავისივე ცრემლები აფხიზლებდა..
ასეთი უსამართტტმოა ცხოვრება,მაგრამ ჩვენ ვერ ვასწავლით ჭკუას,უმეტესად ის გვასწავლის ხოლმე...


ახალიწელი მოდიოდა..უნივერსოტეტმა გადაწყვიტა ახალწელთან  დაკავშირებით საღამო ჩაეტარებინა..წამყვანზე  კონკურსი გამოაცხადა თვითმმართველობამ,ყველას,ვისაც მონაწილება უნდოდა სივს აგზავნიდა..გიორგი რისი მოხელე იყო  როარ გაეკეთებინა ის, რაც ყველამ.ერთად გავიფიქრეთ,ნიაკოს მაგივრად მან გააგზავნა სივი..კარგად სწავლობდა ნია,მგრამ არ გახლდათ მაგმხრივ გამორჩეული აქტიური გოგონა,იქნებ შანსიც კი მისცა ამით..
-ნიი გაიგე კონკურსზე?
-ჰოო,კაი რაა,  სისულელედ არ გეჩვენება?
-რატო?ვვფიქრობდი შენც გააგზავნიდი...ცალითვალით შეხედა დაქალს ვიკიმ და რეაქციას დაელოდა..
-რა სისულელეა,ხომიცი არმიყვარს მსგავსი რამეები...
-ხო უბრალოდ გითხარი...
მაგრამ 2 დღე არიყო გასული, რომ მიაკითხეს ნიაკოს წამყვანის როლის შესასრულებლად..
-არა რასისულელეა,მე არგამომიგზავნია სივია.. მე არკივივი ვინ და როგორ მომახვედრა აქ, ეს არასწორი საქციელია..
-რატომ შენ უნივერსიტტის სახე ხარ, საუსკეთესო მოსწავლე, სალაპარაკოც ბევრი გექნება სცენაზე ეს საღამო გვინდა განსაკუთრებული იყოს და გთხოვ დაგვეხმარე ამაში..
რასიზვდა ნია დათანხმდა, მაგრამ ეგონა ეს ყველაფერი ვიკიმ მოუწყო ..
-მიგახრჩობ!!
--რატო?
-შენ გააგზავნე ხომ სივი,, იმიტო მეკითხებოდი იმდღეს...
-რასივი გოგოო?!
-დღეს მომადგა მმართველობა
-ვიკის გულიანად გაეცინა, თუმცა ნიაკოს გამოხედვაზე ერთი ჩაახველა და თავი გაიმართლა:
-ყველაფერს ვფიცავარ მეარაფერი მიქნია..
-ნუ მატყუებ ვიკი!
-დავიფიცე და მემგონი უნდა გჯეროდეს..



-აბა ვინ გააგზავნიდა?
-ნეტაა
-ის იდიოტი?
-რატომაც არაა..
-არა შანსი არაააა..
სიტყვა დამთავრებული არქონდა თავზე რომ დაადგა გიორგი..
-რაო პატარავ აგიყვანეს?
-შენ გააგზავნე ხო?
--დიახ..თან საქმე ჩაგიწყე,რეკომენდაციაც გავიწიე,რომ ადვილად აეყვანე..
გვერულად ჩაუღიმა და გვერდულადვე ჩაუარა..

-იცი რა ჩემოკარგო,ულამაზესი უნდა იყო მაგ საღამოს..პირი რო დააღებინო მაგ ვაჟბატონს ისეთი..
არაინტერესებდა ნიას რასეუბნებოდა ვიკი,გული უკვე იმდონეზე ნატკენი ქონდა გიორგისგან, რომ ვეღარცკი გრძნობდა წყენას.
იმ საღამოს თავისთავს გამოუტყდა ნიაკო, რომ შეყვარებული  იყო...შეყვარებული იყო იმ ადამიანზე,რომელზეც ყვლაფერს იზავდა ოღონდ არყვარებოდა..
-როდის, კიმარა როდიიის შემიყვარდი?
ტიროდა,ხმამაღლა ტიროდა და თვის თავს ეკითხებოდა..
-მე ხომ შენ გეუბნებოდი,რომ უნდა შეგყვარებოდი.
-რატომ.-ტანჯვა მაკლია?
-არაუშავს ნია 1წელიც არდარჩა..ის წავა..
-გესმის?
-ის წავა და ყველაფერი თავიდან დაიწყება..მას მაინც კვირაში 3ჯერ ნახულობა,არ შეიძლება გიყვარდეს,უბრალოდ გგონია, როგორც სერიალევში ხდება ჩხუბი
სიყვარულით მთავრდება ეგრე მოხდება, მაგრამ არაა ეგრე და ეს შენც კარგად იცი..
თავს იმხნევებდა ნიაკო,რომ არ   შეემჩნია..და რასაკეთებდა გიო ამდროს?მორიგ გოგოსთან ერთობოდა...

დადგა ის დღეც,ნიაკო ემზადებოდა და ღელავდა,იმაზე არღელავდა რაიქნბოდა იმაზე ღელავდა რაც ელოდა..იცოდა გიროგი არ დაინდიბდა და ყველას დასაცინს გახდიდა,გიორგიც ამწუთებს ელოდა...
-დღეს ჩემი დღეა,წავედით?
ცინიკური სიცილით და ნიშნის მოგებით გასროლილი სიტყვებით შეაბიჯა დარბაზში..
-რამდენხანში დაიწყებაო?
-15წუთში გიო..
ცინიკურად ათვალიერებდა დარბაზს და ნიაკოს ეძებდა,როცა ძმაკაცმა ხელი მისცხო და მომღიმარი სახით უთხრა
-ულამაზესია ბიჭო
-ვინ?
-შენი გოგო
- იმდენი გოგო მყავს რაგავიგო რომელი, დამიკონკრეტეე
-არა ბიჭო იმ ნიკოზე გეუბნები
-სადარის?
თვალებს აცეცებდა წინარიგებში მჯდომი,რომ ვერაფრი დაინახა წამოდგა და ისე დაიწყო თვალიერება
-სადარის აბა?
-კულისებში ვნახე ქეთას ველალარაკებოდი და პირი დავაღე, მაგარი გოგოა
-წავალ ვნახავ შენ ნაქებარ გოგოს, იმედები არ გამიცრუო ოცოდეე,
-ადგილი დამიკავე გესმის?
-კაი მიდი...
კულისებში შევიდა და ნიაკოს თვალიერება დაუწყო,თვალებს აცეცებდა,ისე ეძებდა თითქოს დიდად შეყვარებული გახლდათ მასზე...ვერ დაინახა წამოსვლას აპირებდა მის წინ მდგომი ქალი, რომ გაიწია და თეთრ კაბაში ჩაცმული ანგელოზი დაინახა..
მოკლე თეთრი კაბა ეცვა,თმა დატალღული და ოდნავ აკონილი,სადა უბრალო მაკიჟი და ქუსლიანი ფეხსაცმელი,ნამდვილი დედოფალი იყო..
ცოტახანს იდგა და უყურებდა მერე ნიაკომ შეამჩნია და იძულებული გახდა მისკენ წასულიყო..
-მიდი, დამცინეე..გადი  სახალხოდ დამცინე, გააგებინე ყველას,როგორი მახინჯიც ვარ..
-მოიცადე არ..
-ნია მოემზადე ვიწყებთ
-უნდა წავიდე..
-მოიცადე..
-რაგინდა?ვიცი რასაც მეტყვი, აღარმინდა,  მეჩქარებაა..
-მოიც.....
დარბაზში მსხდომთაგან არავინ უყურებდა ისე ნიაკოს,როგორც გიო..
იდაყვზე დაყრდნობილს,თვალი არ მოუშორებია მთელი საღამოს განმავლობაში..
იქნებ უნდოდა მორიგი გასართობი გოგო ყოფილიყო,ან იქნებ ხვდებოდა რა სისულელს სჩადიოდა, როცა მას გულს ტკენდა..საღამო დამთავრდა თუარა გიორგი ჩასაფრებული ელოდებოდა ნიას..
--ჰეი, წეღან არ დამათავრებინე..
-რა?
-ის რომ...
-ის თუ როგორი მახნჯი ვიყავი და როგორი საცოდავი,ნიაკო წადი თავი მოიკალი,არმსიამოვნებს, რომ სუნთქავ,, ბოომჟო, მახინჯო და იდიოტოოო...
-შემეშვი გთხოვ,მიაღწიე საწადელს?მე ბედნიერი ვარ,შენი წყალობით..შენ, რომ არა,ახლა აქ ვერვიდგებოდი და ასეთი ამაყი ვერვიქნებიდი..
ახლაკი დამანებე თავის...
-უბრალოდ უნდა მეთქვა,რომ ულამაზესი ხარ!
შეტრიალდა და წავიდა გიო...
ნიაკო კი გამშრალი,ფერდაკარგული და მეტად შეყვარებული   იდგა  და ცახცახებდა.. მას ხომ პირველად უყვარდა ასე ძლიერად...