ნატამ შეამჩნია მისი მზერა როგორ მიიბყრო ევამ და უფრო მეტად შესძულდა ევა რომელიც მაგრდროს თავის სტიქიაში იყო და ყველა მაგრად ეკიდა.



45 წუთიანი გაკვეთილი ზედმეტად გაიწელა, როგორც იქნა დასვენების დრო დადგრა ზარი დაირეკა და ყველა გავარდა კლასიდან ბექას გარდა, ევას წარბიც არ შეუხრია იჯდა და თავის სტიქიაში იყო,მუსიკეს უსმენდა და თვალ დახუჭული ძველ დოს იხსენებდა როდესაც ყურიდან ყურსასმენი ჩამოგლიჯეს.

-შენ რა საქმე არ გაქვს?- გაღიზიანებული უყურებს ევა.
- კი, ახლა შენ ხარ ჩემი საქმე
- ნაროტიკს არ ვყიდი, ბუნებრივად მიწითლდება თვალები.
- ნარკტოკს შენ უფრო გავხარ.
- მე აკრძალული ვარ შეგძლია სხვა ნარკოტიკებთ დაკმაყოფილდე, ახლა კი მაცადე მშვიდად ყოფნა.
- მე შენ მინდიხარ. -ამ დროს კლასში ნატა შედის.
- გეყოს თავხედობა, მიდი და შენს ატირებულ შეყარეულს გაეკიდე.- ბიჭის სიახლოვე აღიზიანებს და უკან იწევა.
- მაგი მაინც მაპატიებს დაიკიდე.
- შენი დრო და ნერები არ მაქვს რა. - დგება ჩანთას ხელს კიდებს და გასასვლელისკენ მიდის.
- ოპ ოპ, სად მიდიხარ? ჯერ გაკვეთილები არ დამთარებულა. - წინ უდგება ევას.
- და შენ რა მანდატური ხარ?
- მხოლოდ შენთვის.
- თუ არ შემაწუხებ არ წავალ.
- კპირდები - ხელს ჰაერში წევს და თავის ადგილზე ჯდება .

გაკვეთილების შემდეგ სეირნობით მიდის, ანა კი აღფრთოვანებული იხსენებს ევას ლაპარაკს.
- მართლა ძაან მაგარი იყავი.
- იმედია კიდევ არ შემაწუხებენ.
- რაღაც ბექათი შეწუხებლს არ გავხარ - იცინის და ევას გაღიმებას აიულებს მისი მხიახული სიცილი. კართან შავი კლასიკური ჯიპი დახვდათ.
- ვაუუ რა მაგარი მაქანა. - პირს აღებს ანა.
- ჩემი მძღლის მანქანა იყო. - ამბობს და შედის სახლში სადაც გეგა და 22 წლამდე ბიჭი ხვდებათ.
- აჰ, ჩვენი გოგოც მოვიდა - მხიარულად ამბობს გეგა და ყველა ევასკენ იყურება, ბიჭი როგორც ჩანს მთლად გახარებუ არ ჩანს.
- გეგა, რახდება? - მშვიდად კითხულობს.
- არაფერი ისეთი, იმას ვშები რასაც მამაშენი ისურვებდა. ეს ჩემი შვილია, და დღეიდან ის შენი დაცვა იქნება.
- ვფიქრობ არარის საჭირო.
- აი ხედავ არ ვჭიდები, კარგად წავედი მე. - დგება და კარისკენ მიდის.
- გაბრიელ!- მამამისის სიტყვებე ჩერდება - გარეთ გადი და მეც მოვალ - მს სიტყვებს ემორჩილება გაბრიელი გადის და მამამისიც უკან მიყვება. ევაც ინტერესით უგდებს მათ ლაპარაკს ყურებს მაგრამ ვერაფერს იგებს ამიტომ უფრო ახლოს მიდის.
- კარგი რაა ახლა პატარა ბავშვივით უდა დამტუქსოო?
- გეყოს უკვე გაბრიელ, შენს დანაშაულზე უნდა დაფიქრდე.
- სხვანაირად დამსაჯე რა ამ ბავშვთან არ ვიმუშავებ.
- აჰა ანუ ბავშვი- გულში ფიქრობს ევა და გეგმა აწყობს თუ როგორ მოწკლას.
- იმუშავებ, თან სიხარულით. - გაბრაზებული ამბობს და მისაღებში ბრუნება, ევას ნაბიჯების ხმა ესმის და კარს მაშინვე შორდება.
- ან იცით რაა, ვფიქრობ კარგი ქნება ის თუ აქ იქნება, მაინც მშვიდად ვიქნები. - ევას სიტყვები და გაბრიელის გამწაებლი ჩაღიმება ერთი იყო. - ჯერ სადხარ ნახე შენ რა გიყო.
- ძალიან კარგი წავედი მაშინ მე. - გეგა დგება და ყველა მის გასაცილებლად გადის. გეგა წავიდა თუ არა ევას ბებია და ანა სახლში შედიან ევაც აპირებ მაგრამ ძლიერი ხელი ეხვევა ხელზე და უკან აბრუნებს.
- მისმინე პატარავ, შეიძლება გინდა რომ აქ დავრჩე და სამწუხაროდ მიწევს კიდეც, თავიდანვე შევთნხმდეთ წესებზე. ვაზუსტებ მე შენ გიცავ, მე შენ არ გემსახურები ამიტომ მბრძაბებლურ ტონს არ ავიტან- ევა თალებს ატრიალებს და სახლისკენ ბრუნდება მაგრამ მისი ხელი ისევ უკან აბრუნებს - და კიდევ ჩემი ტიპი არ ხარ, ბავშვები არ მომწონს ამიტო ოცნებებში არ გადაეშვა. - ევა იჭყანება და სახლში შედის მისი გარაზებით კი გაბრიელი მხიარულდება.
- რამაცინეს ამის ძიძა უნდა ვიყო. - გაბაზეული აქნევს თავს და სახლში შედის

- შვილო შენ ევას გერდით ოთახსი გაგიშლი საწოლს.
- კი მაგრამ შენ სად დაწვები ბე.
- ჩვენთა დარჩით, ხომ იცით დედაჩემს როგორ უყვარხართ, რაც მამაჩემი აღარაა სულ მარტო გრძნოს თავს. - ანა ბედნიერი ხტება.
- არა არა როგორ შეგაწუხებთ.
- არ შეგვაწუხებთ პირიქით, თან გვერდი გვერდ ვცხოვრობთ და ევასთანაც ახლოს იქებით.
- ვნახოთ შვილო.
- კარგით რა დამთახმდით, თქვენ არ იცით დედაჩემს როგორ გაახარებთ.
- კარგი დაველაპარაკები დედაშენს. - ფეხზე წამოდგა და მეზოელთან გადავიდა ანაც სიხარულით გაეკიდა.
- ახლა შენთნ მარტო უნდა ვიცხოვრო? - იჭმუხნება ევა.
- ეგ აზრი მეც არ მომწონს.
- და ვინთქვა რომ მე არ მომწონს. - ეშმაკურად იცინის ევა.
- ხო გითხარი ბავშვები არ მომწონს თქო.
- არც მე არ მომწონხარ და მე ბავშვარ ვარ!!!- ბრაზდეა და თავისი ოთხისკენ მიდის.
- ხარ! - პასუხს უბრუნებს ოთახის კართან მისულ ევას. ოთახში შევიდა თუარა ბალიშზე თავი დადო და მთელ ღამის უძინარს მაშინვე ჩაეძინა. სადღაც დილის 3საათზე გაეღვიძა ზედმეტად ადრე იყო ამიტომ ცოტა ხანს ფილმებს უყურა მერე მიხვდა რო კუჭი შიმშილისგან აგინებდა და სამზარეულოში ჩავიდა, იქამდე ჭამა სანამ გული არ იჯერა, რა ენაღვლება წონაში გრამს არიმატებს და... შემდეგ ისევ ოთახში ავიდა და სასეირნოდ გაემზადა. გაბრიელის ოთახთან გაჩერდა და დაფიქრდა მარტო სეირნობა და ფიქრი ერჩივნა თუ მისი ნერვბეის მოშლა, ბოლოს მისი კარი შეაღო და მისი შიშველი სხეულის და საყვარლად არეული თმის დანახვისგან მოწოლილი ნერწყვი ძლივს გადააგორა, მერე იფიქრა მე რას ვკარგავო და უფრო ახოს მივიდა მასთან.
- გააააბოოო - ჩუმად ჩასძახა ყურში რამაც გაბრელის შეშინებული წამოვარდნა და ევას გამაყრუებელი სიცილი გამოიწვია.
- შენ ვერხაარ? - თვალები მოიფშვნიტა და საათს დახედა. - 7 საათია მეღდავები? შენ სკოლაში ათის ნახევარზე არ მყავხარ წასაყვანი? - ისე ამბობს თითქოს პატრა ბავშვი ბაღში მიყავს, ამაზე უფრო გაბრაზდა ევა.
- შენ ჩემი დაცვა ხარ მე კიდევ სასეირნოდ უნდა გავიდე, 5 წუთში მზად იყავი.- ამბოს და გაბრაზებული გადის ოთხიდან.
- თხაა!. - გასძახის გაბრაზებული.
- მიდი გოჭო, მაგაზე მაშინ უნდა გეფიქრა ვიდრე მამიკოს გააბრაზებდი. - გაბრიელის გაბრაზებით გამხიაებული გასძახის ევა.
- გოჭო? ეს არა დაწყობილი - გაბრიელსაც ეღიმება წამში იცმევს მაიკას და სპორტულს და ევასთან გადის. - ჩემი სასჯელ ხარ!
- 5 წუთიც არ დაგჭირვებია კაი ბიჭი ხარ. - კმაყოფილი ეუბნება და სახლიდან გადის. ყურსასმენებს იკეთებს და მისეირნობს.
- თუ სიმღერების სმენას აპირებდი მაშინ რატომ ამაგდე?
- თუ გინდა ვილაპარაკოთ.
- არა იყოოს, მიდი უსმინე . - 1 საათიანი სეირნობის შემდეგ სახლში მივიდნენ.
- როგორც იქნაა, ცოტახანს მაინც დავისვნებ. - შედის სახლში და ისევ საძინებლისკენ მიდის, ევაც თავის ოთხში შედის და როგორც კი შეუძლია ყველანაირად ცდილობს რომ ლამაზად ჩაიცვას რაგან დაუმტკიცოს რომ ბავშვი არ არის, საბოლოოდ ტანზე მომდგარ ბრიტელებიან, შავ მოკლე კაბას იცმევს რომელიც ზედმეტადაც კი ალამაზებს, წელამდე სწორ ყავისფერ თმებს იშლის, ჩანთას იღებს და ანასთან გადის მეორე ოთახში. წარმოიდგინეთ რა შოკი ქონდა ჯერ მარტო ანას ასეთ მაღალს და გამხდარს ეს ტანზე მოდგარი კაბა ზედ აკვდებოდა, გარეთ გასულს გაბრიელმა ერთი ორი ნერწყვი ძლივს გადააგორა მაგრამ მიხვდა ევას ჩანაფიქრს და ჩაეღიმა. ანა მანქანაში ჩაჯდა ამ დროს გაბრიელმა დრო იხელთა და ყურში უთხრა
-მაინც პატარტა ხარ.