ვაჩე მომღიმარი სახით მიაჩერდა გოგონას რომელმაც იგრძნო მისი დაჟინებული მზერა და უარესად დაიძაბა, იხერხული სიჩუმე ჩამოწვა, რაც კიდევ უფრო მეტად ძაბავდა თათიას, რომელმაც ბოლოს ვეღარ გაუძლო ბიჭის თვალებიდან წამოსულ სითბოს, ბოლოდაბოლოს გაბედა და სულ რამდენიმე წამით შეანათა თავისი ნაცრისფერი სფეროები ვაჩერს ჭაობისფერ აციმციმებულ თვალებს, თუმცა მალევე გაექცა მის დაჟინებულ და გამომწვევ მზერას, რადგან ვერ გაუძლო მის უცნაურ და თავხედურ გამოხედვას რომელიც რატომღაც სწვავდა, იმდენად დაიბნა რომ თავი დახარა, რომ როგორმე გაჰქცეოდა ვაჩეს თვალებს
-შენ თათია ხარ?-ჰკითხა კარგა ხნის სიჩუმის მერე ბიჭმა და როცა თათიამ თავი ასწია და მათი არეული თვალებიი ისევ შეეფეთა ერთმანეთს, ორივე უცნაურად დაიძაბა, აირია, მაგრამ ამჯერად აღარ გაექცა თათია მის ჭაობისფერ აციმციმებულ თვალებს, ვერ შეელია, ვერ დათმო, ვაჩეს მითუმეტეს არ ეთმობოდა, ისეთი შეგრძნება დაეუფლა ორივეს თითქოს ერთმანეთის თვალებში ჩაიკარგნენო, თითქოს ერთმანეთი იგრძნესო, უცნაური სიჩუმე ჩამოწვა, ბოლოს ისევ თათია მოვოდა აზრზე და თვალი აარიდა ვაჩეს მომღიმარ სახეს და ხმა დაბლა უთხრა
-კი მე თათია ვარ
-მე ვაჩე ვარ სამდროს მეგობარი-უთხრა ბიჭმა ჩავარდნილი ხმით და ხელი გაუწოდა ჩამოსართმევად, აი აქ უკვე თათიას სუნთქვა შეეკრა და გულისცემა გაუჩერდა, დანისლული ნაცრისფერი თვალებით ჯერ მის ხელს მიაჩერდა მერე კი როგორღაც მოახერხა თავი ასწია და ვაჩეს მომღიმარ სახეს გაუშტერა თვალი, აზრზე მაშინ მოვიდა როცა მარიანა რაღაცის გამო აკისკისდა, საშინლად დაიბნა და ვაჩეს გამოწვდილ ხელს შეახო თავისი ცივი და თლილი თითები, ამ შეხებაზე ორიივეს უცნაურმა, სასიამოვნო და გიჟურმა გრძნობამ დაურბინა მთელს სხეულში და იმდენად იმოქმედა ვაჩეზე ამან რომ ძლიერად მოუჭირა თითები გოგონას უკვე ათრთოლებულ ხელს და უფლება არ მისცა რომ ხელი გაეთავისუფლებინა, თათია ძალიან გაღიზიანდა მის ქცევაზე და გაბრაზებულმა შეანათა არეული თვალები ბიჭს რომელის სახეზე აშკარა ირონია ამოიკითხა, კიდევ სცადა ხელის დახსნა და უფრო მეტად რომ მოუჭირა თითები ვაჩემ თან ისე რომ წამით თვალი არ მოუშორებია მისი ალეწილი სახისთვის მოთმინების ძაფი გაუწყდა თათიას
-ხელი გამიშვი-უთხრა წყობრიდან გამოსულმა გოგონამ და მისი სახიდან მზერა მარიანაზე გადაიტანა რომელიც ძალიან გაახალისა ამ ამბავმა, მაგრამ ვაჩემს იმის ნაცვლად რომ ხელი გაეშვა ოდნავ კიდევ მოუჭორა თითები
-გაბრაზება ძალიან გიხდება -უთხრა სიცილით და ხელი გაუშვა, თათია საშინლად დააბნია მისმა ქცევამ და სიტყვებმა, ამიტომ არაფერი უპასუხა და მაქსიმალურად დააიგნორა მისი გამომწვევი მზერა, ისიც ეყოფოდა რომ ვაჩეს შეხებით გამოწვეულ უცნაურ გრძნობას ვერ უმკავდებოდა რომელმაც გულისცემა და პულსაცია აშკარად, აუჩქარა
-ვაჩე?-მოისმა ნათიას ხმა და სწრაფად მიუახლოვდა მათ
-დედიკო-მარიანა ნათიასკენ გადაიხარა, მან მაშინვე გამოართვა ვაჩეს ბავშვი და გულში ჩაიკრა
-როგორც ვხვდები ერთმანეთი უკვე
გაიცანით?-ჰკითხა ნათიამ მომღიმარ ბიჭს რომელიც წამით თვალს არ აშორებდა თათიას ალეწილ სახეს
-ჰო გავიცანით-დაეთანხამ ის -ძაან ლამაზი და საყვარელი და ჰყოლია შენს
არანორმალურ ქმარს -უთხრა ირონიული ტონით და როცა თათიამ გაბრაზებული თვალებით შეხედა მას გაეცინა
-აქ საიდან? -გაეცინა ნათიას
-მეგობართან მოვედი რაღაც პატარა საქმე მქავს-აუხსნა ვაჩემ -ისე... სახლში მივდივარ და გაგიყოლებთ თუ გინდათ
-აუ რა კარგი ბიჭი ხარ-უთხრა ნათიამ
-მაშინ უცბათ ავალ ვნახავ და მერე წავიდეთ
-კარგი-გაუღიმა ნათიამ და ვაჩე რომ წავიდა თათიას მიაჩერდა მომღიმარი სახით -მგონი გაგაბრაზა
-იდიოტია-უთხრა თათიამ და მოსაცმელის ელვა შესაკრავის წვალება დაიწყო თავდახრილმა
-ძაან კარგი ბიჭია-უთხრა ნათიამ ირონიული ტონით და გაბრაზებული თვალები რომ შეანათა თათიამ გაეცინა -არა მართლა -და მათკენ მომავალ ვაჩეს მიაჩერდა
-წავედით?-იკითხა ბიჭმა და ისევ თათიაზე მიეყინა მზერა
-ნათია მე ფეხით წავალ-დააიგნორა ბიჭის მზერა გოგონამ თუმცა კი გრძნობდა მის მწველ და დაჟინებულ მზერას სახეზე
-არა რა ფეხით, არც ისე ახლოსაა შენი სახლი-უთხრა ნათიამ და ხელი ჩაკიდა -წავედით
-მე...-დაიბნა თათია და არ გაჰყვა ნათიას
-გამებუტე?-ჰკითხა ვაჩემ ირონიული ტონით და როცა გოგონამ შეანათა არეული თვალები
გაეცინა -ისე რომ იცოდე გაბუტებაც
ძაან გიხდება -უთხრა გამომწვევი ტონით და თავხედური მერა ჩააყოლა მის სხეულს
-იცი რომ ძაან თავხედი ხარ?-უთხრა ბრაზნარევი ტონით გოგონამ და როცა როგორც იქნა ვაჩემ მზერა მოწყვიტა მის ფეხებს და თვალებში ჩააცქერდა მომღიმარი სახით უარესად გაბრაზდა თათია
-ვაჩე -სიცილი ვერ შეიკავა ნათიამ -ნუ გადამირიე ეს პატარა გოგო -და თათია მანქანისკენ წაიყვანა, ვაჩემ თავი დახარა და უკან გაჰყვა მათ თან ისე რომ წამით თვალი ვერ მოწყვიტა თათიას ზურგს რომელზეც გრძელი მუქი წაბლისფერი თმა ეყარა.
მანქანაში ჩასხდნენ თუ არა ისე გაასწორა ბიჭმა სარკე რომ თათია დაენახა, გოგონა ძალიან გააღიზიანა მისმა ქცევამ და როცა ვაჩე დაჟინებით
მიაჩერდა სარკიდან, განზრახ ჯიუტად გაუსწორა თვალი მის ჭაობისფერ აციმციმებულ სფეროებს და იქამდე არ აარიდა მზერა, სანამ თავად ვაჩემ არ მოწყვიტა სარკეს თვალი.
თათია ისე იყო არეული და დაბნეული რომ მანქანიდან დაუმშვიდობებლად გადავიდა და კარი გამეტებით მოაჯახუნა, ნათიას კი მომენტალურად სიცილი აუტყდა
-რა უთხრი იმისთანა რომ ასე გააგიჟე ეს პატარა გოგო?
-ისე ჰო, მართლა ძაან პატარა და საყვარელი
გოგოა-დაეთანხმა ვაჩე -რამდენი წლისაა?
-ჩვიდმეტის
-აუ მართლა რა ძაან პატარაა-გაეღიმა ვაჩეს
-და ლამაზი-დაამატა ნათიამ
-ჰო ძაან ლამაზია-დაეთანხმა უმალ ვაჩე -ისე... სამდრომ იცის რომ აქ იყავი და ნახე?
-არა
-უნდა უთხრა? მე არ ვეტყვი არაფერს ამაზე არ ინერვიულო
-არ ვეტყვი აუცილებლად...მაგრამ
-მაგრამ, მაგრად გაჭედავს არა?-ჩაეკითხა ვაჩე-ისე მარტო მაგ არანორმალურს და უჟმურს თუ არ მოუნდება მასთან ურთიერთობა
-ჰო აი მართლა ძალიან კაეგი გოგოა თათია და ძაან მინდა რომ სანდრომ მიიღოს, მართლა არ იმსახურებს ძმისგან ასეთ დამოკიდებულებას
-მიიღებს, რომ გაიცნობს ნახავს რა საყვარელი გოგოა უეჭველი მიიღებს -გაამხნებვა ვაჩემ ნათია.
სანდეოს სამსახურიდა სახლში დაბრუნებას მოუთმენლად ელოდა ნათია, თან უხაროდა სახლში რომ არავინ იყო და მშვიდად შეძლებდა დალაპარაკებოდა თათიაზე, თუმცა როგორც კი სანდრომ მანქანა ეზოში შეაყენა და გადმოვიდა მაშინვე დაიძაბა, მისმა დანახვამ ისე ძალიან იმოქმედა გოგონაზე რომ სულ აირია და ფერი დაკარგა
-რა გჭირს?-დაბნეული მიუახლოვდა ცოლს სანდრო და თვალებში ჩააცქერდა
-მე...-დაიწყო ნათიამ და ხმა ჩაუწუდა
-ნათია მოხდა რამე?-დაიძაბა ბიჭი მისი ალეწილი სახის შემხედვარე
-სანდრო მე...-აღმოხდა ნათიას და ხმა ჩაიწყდა, ძალიან გაუჭირდა ლაპარაკის დაწყება, რადგან სანდროსთვის ყველაზე მტკივნეულ თემას უნდა შეხებოდა
-რა ხდება მითხარი-აღელდა ბიჭი
-ნინისთან არ ვყოფილვა დღეს-აღმოხდა ნათიას და დაძაბული მიაჩერდა ქმრის სახეს რომელიც ნელ-ნელა წაიშალა
-რაა?-დაუღრინა და მკლავზე ხელი წაავლო-ეს როგორ გავიგო?-ლამის უყვირა და თვალებში ჩააცქერდა დამფრთხალ ცოლს
-მე-დაიწყო ნათიამ და ხმა ჩაუწყდა, არ ეგონა ასე თუ გაგიჟდებოდა სანდრო
-მასთან იყავი არა?-დაუღრიალა მოულოდნელად და ადგილზე შიშისგან რომ შეხტა გოგონა მაშინვე სახლისკენ წაიყვანა
-სანდრო გთხოვ მომისმინე-შეეხვეწა ნათია და როცა სახლში შეიყვანა სანდრომ და კარი გამეტებით მიაჯახუნა ისევ შეხტა შიშისგან
-როგორ გაბედე?-დაუღრიალა ბოლო ხმაზე და მეორე ხელიც დაუჭირა -ჩემი მოტყუება და თათიასთან წასვლა როგორ გაბედე!
-სანდრო გთხოვ მომისმინე-შეეხვეწა ნათია და ცრემლები მოეძალა
-მოგისმინო? -უარესად აფეთქდა სანდრო-შენ მე მომატყუე! თავალებში მიყურებდი და მატყუებდი! მითხარი ნინისთან წავალო და თათიასთან წახვედი
-იმიტომ რომ შენ მაიძულე ასე მოქცევა-უყვირა წყობრიდან გამოსულმა გოგონამ
-მე გაიძულე?-დაუღრიალა და ხელები გაუშვა
-გითხარი მინდა ბავშვი გავაცნო-მეთქი და შენ გაგიჟდი, უფლება არ მომეცი მასთან წავსულიყავი, ამიტომაც მოვიქეცი ასე
-შენ მე მომატყუე-სანდრო მიუახლოვდა ცოლს და თვალებში ჩააცქერდა -მომატყუე! ეს არ უნდა გექნა! გესმის? რას გეუბნები?-მაჯებში ხელი ჩაავლო და ძლიერად მოუჭირა თითები -ეს არ უნდა გექნა
-სანდრო -აღმოხდა ნათიას -გთხოვ ასე ნუ იქცევი
-ის რომ ვცდილობ რაღაც შევცვალო, იმას არ ნიშნავს რომ უფლებას მოგცემ ის გააკეთო რაც გინდა! გესმის? გესმის რას გეუბნები?-დაუყვირა ბოლო ხმაზე და ხელები გაუშვა
-ვალდებული არ ვარ ის გავაკეთო რაც შენ გინდა გასაგებია?-სახეზე ჩამოყრილი თმა გადაიწია ნათიამ და თვალებში თამამად ჩააცქერდა ქმარს
-მართლა?-შეიცხადა სანდრომ და ნელ-ნელა მიუახლოვდა ცოლს
-ვალდები არ ვარ რომ ისე ვიფიქრო ისე როგორც შენ, ვაკეთო ის რაც გინდა შენ! მე საჭიროდ ჩავთვე რომ თათიას და მარიანას ერთმანეთი უნდა ენახათ და ვანახე კიდეც, სხვა დროსაც ვანახებ ერთმანეთს, გინდა თუ არა ეს შენ! მოგწონს თუ არა ეს შენ გასაგებია? იმიტომ მე ასე ვთვლი სწორად
-ნათია-დაუღრინა სანდრომ და მკლავში ხელი ისე წაავლო რომ ზედმეტად მიიკრო დამფრთაი გოგონას სიფრიფანა სხეული -ჩავთვალოთ რომ არაფერი გითქვამს და არაფერი გამიგია კარგი? იმიტომ რომ არასდროს იქნება ისე როგორც შენ გინდა! ყველაფერი ისე იქნება ყოველთვის როგორც მე მინდა -უთხრა მშვიდი ტონით და თვალებში ჩააცქერდა -თუ შემეწინააღმდეგები იცოდე რომ გული გეტკინება! -ნათიას ცრემლები რომ გადმოუცურდა გაფითრებულ ღაწვებზე ხი გაუშვა მის მკლაბს და უკან დაიხია-ამ ერთ შეცდომას გაპატიებ, რადგან შენ ბევრად მეტი შეცდომა მაპატიე... მაგრამ კიდევ თუ გაბედავ ჩემს მოტყუებას იცოდე რომ არასოდეს გაპატიებ!-დაუყვირა და სახლიდან გიჟივით გავარდა.
ნათიამ მთელი ღამე თეთრად გაათენა, სანდროს ლოდინში ამოუღამდა თვალები რომელიც მის ზარებს არ პასუხობდა და მერე კი საერთოდ გათიშა ტეფონი, მისდა საბედნიეროდ მარიანა ლალიმ თავისთან დააძინა რადგან მიხვდა რომ ნამტირალევი იყო ნათია, იმის გამო რომ მარიანას მშვიდად და ტკბილად ეძინა ბებოსთან ნათიას გონება მთლიანად სანდროს ჰქონდა წაღებული და შესაბამისად მთელი ღამე ტირილში გაათენა.
იმ ღამეს არ ეძინა კიდევ ერთ ადამიანს... ვაჩე ტელეფონით თათიას სოც ქსელს ათვალიეერებდა და შეკრთა როცა თამუნა შეუმჩნევლად მიუახლოვდა, მაშინვე ჩააქრო ეკრანი და ჯიბეში ჩაიდო
-მიკვირს არ გძინავს-უთხრა ქალმა და შვილის გვერდით დაჯდა სკამზე
-ჰო გამიტყდა ძილი-უთხრა ღიმილით და ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას ახედა
-ვისზე ფიქრმა არ დაგაძინა?-ჰკითხა თამუნამ მშვიდი ტონით და შვილის პროფილს გაუშტერა თვალი
-უბრალოდ ვერ დავიძინე-მხრები აიჩეჩა ბიჭმა -და შენ რატომ არ გძინავს?
-წყლის დასალევა ავდექი და აივანზე რომ დაგინახე გამოვედი
-წადი დაიძინე, ცოტახანს ვიქნები კიდევ და მერე მეც დავწვები
-შენი არ მჯერა-უთხრა ქალმა ბრაზნარევი ტონით
-გპირდები არსად არ წავალ-გაუღიმა ვაჩემ და დედას შეანათა აციმციმებული თვალები
-მართლა არ წახვალ?-ეჭვნწულად ჰკითხა ქალმა
-არ წავალ, მართლა-გაუღიმა დედას და თავზე აკოცა
-ვაჩე ამ ბოლო დროს უცნაურად იქცევი დედა-უთხრა ბუზღუნით თამუნამ შვილს-ილიამ თურქეთში წაგიყვანა მშვენივრად მუშაობდით იქ... ქართულ რესტორანში და ისე აუხტი რუს სტუმრებს რომ გამოგაქცია საწყალმა ბიჭმა ქვეყნიდან
-იმ ს.რებს დღესაც ისევე მოვექცეოდი როგორც მაშინ-უთხრა ბრაზნარევი
ტონით ვაჩემ -დაიმსახურეს და იმიტომ დავულეწე სამივეს ცხვირპირი,
-ღმერთი ასე რამ გაგაიჟა?-აღშფოთდა ქალი-მე მასე გაგზარდე?
-დაიმსახურეს
-ვაჩე დედა გთხოვ ნუ ხარ ასეთი თავშეუკავებელი და გიჟი... ლამის საქმე გაუფუჭე ილიასაც და იმ რესტორნის მფლობელსაც
-ჰოდა მაგ პონტში წამოვედი, თორემ იმ ს.რები კიდევ რომ გადამყროდნენ სადმე უარეს დავმართებდი
-რომ ეჩივლათ? მერე?
-რა ეჩივლათ-გაბრაზდა ვაჩე- პირველად იმან წამოავლო დანას ხელი-და მაშინვე ინანა ნათქვამი
-რაა?-შეკივლა თამუნამ-შენ რა გაგიჟდი? ღმერთო ჩემო დანით გამოწიეს შენზე? ღმერთო და მე ამას ახლა უნდა ვიგებდე
-კარგი დაწყნარდი ხომ ხედავ კარგად ვარ-გაუღიმა და თავზე აკოცა -მიდი შედი დაიძინე
-რა დამაძინებს? შენ რა გაგიჟდი?-გაუბრაზდა თამუნა და ფეხზე წამოდგა, როცა როგორღაც დაამშვიდა ვაჩემ -ყავა უნდა გავაკეთო დალევ არანორმალურო?
-ჰო ოღონდ შენ რომ იცი ისე არ გააკეთო-უთხრა სიცილით.
ნათია საძინებელში საწილზე იჯდა და დაფეთებული ფეხზე წამოვარდა როცა სანდრომ ოთახის კარი ხმაურით შეაღო და ოთახში შესვლის მერე უხეშად მიახეთქა დასაკეტად, ნათიას სუნთქვა შეეკრა მისი ალეწილი სახის შემხედვარეს და უარესი დაემართა როცა მისი სასმლისგან ამღვრეული თვალები მის მწვანე ჩამუქებულ სფეროებს შეეფეთა
-მელოდებოდი?-უთხრა ჩავარდნილი ხმით სანდრომ ცოლს და არეული ნაბიჯით მიუახლოვდა, გოგონა ადგზე გაიყინა შიშისგან და მზერა აარიდა მის ალეწილ სახეს, სანდრო როცა მიუახლოვდა დამფრთხალ გოგონას უხეშად წაავლო ხელი ნიკალზე თავი თავისკენ მიაწევინა და ტუჩებში აკოცა, ნათიას ამ მომენტში სუნთქვა შეუწყდა და როცა სანდრომ ხი გაუშვა გვერდი აუქცია და საწოლზე დაწვა მხოლოდ მაშინღა მოახერხა ამოსუნთქვა, როცა დარწმუნდა რომ მშვიდად თანაბრად სუნთქავდა და დაეძინა, ფეხაკრეფით გავიდა ოთახიდან დაბლა ჩავიდა და დივანზე დაჯდა, ფიქრმა წაიღო მისი გონება, წარსულზე აწმყოზე და მომავალზე ფიქრმა, ათას რამეს გრძნობდა და განიცდიდა ერთდროულად ახლა ამ წამებში... დრო ისე გაექცა ვერც კი მიხვდა როგორ შეეპარა ღამეს დილა. დაღლილმა ყავა გაიკეთა დივანზე დაჯდა ისევ და გათენებას დაელოდა, შეკრთა როცა ნაბიჯების ხმა მოესმა და უარესი დაემართა როცა კიბეებზე გაისმა ეს ხმა, მიხვდა რომ სანდრო ადგა და დაბლა ჩამოდიოდა, ამიტომ ძალიან აღელდა და დაიძაბა, დაბლა ჩასული ბიჭი ცოლს მიაჩერდა არეული თვალებით რომელიც განზრახ ჯიუტად არ იყურებოდა მისკენ
-ნათია-შეეხმიანა სანდრო ცოლს და მის პროფილს გაუშტერა ცივი მზერა, მაგრამ ამჯერადაც დააიგნორა გოგონამ ქმარი -ნათია ჩემთან მოდი-უთხრა სანდრომ ბრაზნარევი ტონით და როცა გოგონამ კვლავ დააიგნორა სწრაფად მიუახლოვდა და თავზე წამოდგა, ნიკაპზე ხელი წაავლო და თავი ააწევინა -იტირე?-ჰკითხა ჩავარდნილი ხმით და ნათიას ისევ ცრემლები რომ მოეძალა გული შეეკუმშა, დაიხარა და თავზე აკოცა -არ იტირო გთხოვ -უთხრა არეული ხმით და სხეულზე მიიკრო თვალებაწყლიანებული გოგონა
-თავი დამანებე-ნათიამ მისი ხელები მოიშორა და ფეხზე წამოდგა
-ნათია
-სანდრო თავი დამანებე-გაბრაზდა ნათია და გარეთ გასვლა დააპირა, მაგრამ გაბრაზებულმა ბიჭმა მაჯაში ხელი ჩაავლო და თავისკენ შეატრიალა აღელვებული გოგონა, რომელიც მაშინვე მკავებში მოიმწყვდია -რას აკეთებ, ხელი
გამიშვი -შეეწინააღმდეგა ნათია და თავის დახსნა სცადა, მაგრამ რაც მეტ წინააღმდეგობას უწევდა ქმარს, უფრო მეტად იკრობდა გაბრაზებული სანდრო სხეულზე, აფართხალებულ გოგონას
-ხომ იცი რომ არ გაგიშვებ-დაუჩურჩულა სანდრომ ზედ ტუჩებთან და ცხვირზე აკოცა, მაგრამ მაინც რომ ვერ დააწყნარა ცოლი გაღიზიანდა -შეგიძლია რომ შეწყვიტო ეს უაზრო წინააღმდეგობის გაწევა? თუ მოგწონს ასე რომ გექცევი
-შენნაირი არანორმალური კი არ ვარ რომ მომწონდეს ტკივილის მოყენება-დაუღრინა გოგონამ და ფართხალი შეწყვიტა
-აი ასე! კარგი გოგო ხარ-უთხრა ირონიული ტონით სახე ალეწილ ცოლს და ტუჩებზე დააცხრა, იმის მიუხედავად რომ ნათია მასზე ძალიან გაბრაზებული იყო, ვერ შეეწინააღმდეგა მოწოლილ ვნებენს და მის გიჟურ კოცნას უარესი სიგიჟით უპასუხა და როგორც კი სანდრო მოდუნდა ხელიდან დაუსხლტა და კიბეები აირბინა, სანდრო ცოტა დაბნეული აჰყვა ცოლს მეორე სართულზე
-შენ რა გაგიჟდი?-გაუბრაზდა ნათია-ყველა სახლშია
-მეორე სართულზე ხომ არავინაა?-შეიცხადა სანდრომ და ნელ-ნელა მიუახლოვდა ცოლს რომელმაც უკან-უკან დაიხია
-სანდრო შეწყვიტე-უთხრა არეული ხმით როცა წინ აესვეტა ქმარი და ნაბიჯი გვერდზე წადგა რომ გასცლოდა მაგრამ სანდრომ კედელს მიაბჯინა ხელები და ხელებშორის მოიმწყვდია ცოლი
-ვიცი რომ ჩემზე გაბრაზებული ხარ-დაუჩურჩულა ყურში სუნთქვა არეულმა ბიჭმა -მაგრამ მეც გაბრაზებული ვარ შენზე, იმიტომ რომ მომატყუე
-აგიხსენი უკვე ასე რატომ მოვიქეცი-უთხრა ნათიამ დაბალი ხმით და არეული მზერა მის ტუჩებზე მიეყინა- ასე თათიას გამო კი არა, იმიტომ გაჭედე რომ მოგატყუე ხომ ასეა?-გაბედა და მზერა გაუსწორა, ჯერ კიდევ სასმლისგან თვალებ ჩაწითლებულ ქმარს
-ასეა-დაეთანხმა სანდრო და მის წითელ ტუჩებს სულ ოდნავ შეახო ცივი ტუჩები
-არასდროს მომიტყუები ხარ ხომ იცი-უთხრა ნათიამ ჩავარდნილი ხმით - და არც არასოდეს მოგატყუებ! უბრალოდ ახლა ... ასე ჩავთვალე სწორად და ნუ გიჟდები ამის გამო გთხოვ
-მინდა რომ გენდობოდე-უთხრა სანდრომ -შენი უნდა მჯეროდეს -უთხრა გაღიზიანებული
ტონით -სხვა გვარად უბრალოდ შევიშლები... ხვდები რას გეუბნები? ასეთი შეცდომა აღარ უნდა დაუშვა, აღარასოდეს...
-არ დავუშვებ-უთხრა დარწმუნებით და აღარ გააღიზიანა მეტად ქმარი-უბრალოდ ნუ მაიძულებ რომ ისე ვიფიქრო როგორც შენ, ის ვაკეთო რაც შენ მიგაჩნია სწორად... უფლება მომეცი რომ არჩევანი მე გავაკეთო და გადაწყვეტილებაც მე მივიღო გარკვეულ საკითხებზე, სანდრო მე თავისუფლება მჭირდება
-მე კი შენ მჭირდები-უთხრა მომღიმარი სახით და მის ტუჩებს დააცხრა, ნათიამ მის კოცნას კოცნით უპასუხა მაგრამ როგორც კი სანდრო მის ტუჩებს მოწყდა მკერდზე ხელები მიაბჯინა
-ჯერ ისევ გაბრაზებული ვარ შენზე-უთხრა არეული ხმით და როცა სანდრომ მაჯებში ხელი ჩაავლო და თავზემოთ დაუჭირა სუნთქვა შეეკრა
-მეც გაბრაზებული ვარ ჯერ კიდევ -უთხრა მომღიმარი სახით და თვალებში
ჩააცქერდა -მაგრამ მაინც მინდა რომ შეგეხო, მაინც მინდა რომ გიგრძნო, მაინც მინდა რომ ჩემი გახდე
-და თუ გეტყვი რომ მე ეს არ მინდა?-უთხრა გამომწვევი ტონით ქმარს და თვალი გაუშტერა მის ალეწილ სახეს რომელიც საბოლოოდ წაეშალა ბრაზისგან სანდროს
-ნათია-აღმოხდა დაძაბულ ბიჭს, ცხვირის წვერით შეეხო მის საფეთქელს და ქვემოთ ჩააყოლა ყელიდან კი ლავიწის ძვალს გააყოლა -გინდა რომ ჭკუიდან გადამიყვანო?
-უბრალოდ მინდა რომ თავი დამანებო-უთხრა ნათიამ მშვიდი ტონით
-ჩემი სიკვდილი გინდა? -დაუჩურჩულა ყურში და ცხელი ტუჩები მიაწება ყელზე, ნელ- ნელა კი ლავიწის ძვალს გააყოლა
-სანდრო-აღმოხდა სუნთქვა არეულ გოგონას და როცა ბიჭმა ხელები გაუშვა და გაბრაზებული მიაჩერდა თვალებში გაეცინა
-გრძნობ არა?-ჰკითხა სანდრომ
ბრაზნარევი ტონით -გრძნობ რომ შენი შეხებაც კი ჭკუიდან მშლის და ამიტომ იქცევი ასე
-ვგრძნობ და მე ეს ძალიან მომწონს-უთხრა კმაყოფილი ტონით და მაშინვე ხელი შეუცურა პერანგის ქვეშ და ნელა ააყოლა მის პრეს, სანდრომ მაშინვე ხელში აიყვანა ცოლი და საძინებელში შეიყვანა, საწოლზე ფრთხილად დააწვინა და ზემოდან მოექცა