შეშინებული და დამფრთხალი თათია, მაშინვე უკან მიტრიალდა რომ მანქანისთავის გვერდი აექცია, თუმცა მძღოლმა გადასვლა და მისი დაჭერა მოასწრო
-რას აკეთებ ავადმყოფო ხელი გამიშვი-უყვირა თათიამ სახე ალეწილ ბიჭს და მაჯების დახსნა სცადა მისი მარწუხივით შემოჭდობილი ცივი თითებისგან
-ჩემს ზარებს და შეტყობინებებს უპასუხოდ რატომ ტოვებ?-დაუღრინა გაღიზიანებული ტონით ბიჭმა და თავისკენ უხეშად მოქაჩა სახე წაშლილი გოგონა რომელსაც უმალ ცხვირი აეწვა მისი ალკოჰოლის და სიგარეტის მძაფრი ნაზავის გამო და ტუჩები უკმაყოფილო სახით დაბრიცა
-მტკივა-მის ცივ უხეშ ხელებს დააქცერდა თათია
-უფრო გეტკინება თუ იმას არ გააკეთებ რაც მე მინდა!-დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან, მისი სიახლოვით თავგზააბნეულმა ბიჭმა და უფრო მეტად მოუჭირა თითები გოგონას სუსტ მაჯებს
-ხელი გამიშვი-ვეღარ აიტანა თათიამ მისი ასეთი სოახლოვე, მისი საზიზღარი სურნელი და მისი ცივი შეხება, ამიტომ მთელი ძალით გაუწია წინაღდეგობა გაავებულ ბიჭს
-თათია ხომ იცი რომ მაინც ჩემი იქნები-უთხრა სასმლისგან ტვინარეულმა ბიჭმა და ამღვრეული თვალებით ჩააცქერდა გოგონას ნავრისფერ ჩამქრალ სფეროებს
-შენი არასოდეს ვიქნები-უთხრა მშვიდი ტონით გოგონამ და განზარხ ჯიუტად ჩააცქერდა თვალებში
-ჩემი იქნები გესმის? მხოლოდ ჩემი! იმიტომ რომ მე ასე მინდა, რადგან მე შენ ძალიან მიყვარხარ
-რა ავადმყოფი ხარ ანდრია-ზიზღით უთხრა გოგონამ და კიდევ გაობრძოლა მაგრამ ამაოდ, თუმცა მალე გაუქრა სასოწარკვეთის და შიში გრძნობა როცა ვაჩეს ზმა მოესმა ზურგს უკნიდან
-ხელი გაუშვი ნაბიჭვ.რო-თათიაზე ისე იმოქმედა ვაჩეს გამოჩენამ რომ რამდენიმე წამის განმავლობაში თვალები დახუჭა და სუთქვა შეეკრა, ვერ აცნობიერებდა მისმა მოსვლამ ახლა ამ წამს...გააბედნიერა, უფრო შეაშინა თუ უფრო მეტად დაძაბა ვიდრე აქამდე ანდერიას ხელებში მომწყვდეული...მაგრამ როცა იგრძნო როგორ მიუახლოვდა ვაჩე ზურგს უკნიდან და ცხელი სუნთვა მიაფრქვია კისერზე იმავე წამს დაკარგა აზროვნების უნარი, ფიქრი შეწყვიტა და იგრძნო ნელ-ნელა როგორ გაეყინა სისხლი ძარღვებში, როგორ შეწყვიტა გულმა გამალებული ცემა და სინთქვა შეკრულმა მტკივნეულად აღიქვა როგორ დაუბნელდა თვალთ და დაკარგა თავზე სრული კონტროლი რამდენიმე წამი განმავლობაში , თავი საშინლად იგრძნო ამ მომენტში... იმის გააზრებაზე რომ ახლა აქ რაღაც საშინელება მოხდებოდა მაშინვე აზრზე მოვიდა და ის რამდენიმე წამიანი შიში, სასოწარკვეთა და ტკივილი, სწრაფად გადაფარა სურვილმა... ერთადერთმა სურვილმა რომ ეს ორი არანორმალური როგორმე მშვიდად და უხმაუროდ დაეშორებინა ეღმანეთისგან რომ თავი დაეღწია ამ უაზრო გაუგებრობისთვის
-შენ ვინ ჩემი ფეხე.. ხარ რომ რამეს მოითხოვ ჩემგან?
-გაუშვი-დაუღრინა გაცეცხლებილმა ბიჭმა და ანდრიას ამღვრეული თვალებიდან მზერა მის ხელებზე გადაიტანა რომელთაც კოდევ იფრო ძლიერად უჭერდა გოგონას სუსტ მაჯებს
-შე ნაბიჭვ.რო-აღმოხდა გაავებულ ბიჭს, თათიას ერთი ხელი გაუშვა და ისე გააკეთა რომ დაბნეული გოგონა ზურგს უკან მოიქცია, თან ისე რომ მის მაჯას ხელს არ უშვებდა, ამ წამებში თათიამ ინსტიქტირად გახედა მათ წინ მდგომ გაავებულ ვაჩეს და გააჟრჟოლა, როცა მის თვალებში მხოლოდ ზიზღი, ბრაზი და მრისხანება დაინახა, თავი დახარა მაშინვე და შეუმჩნებლად სცადა ანდრიას ხელიდან გასხლტომა მაგრამ ამაოდ, ამ არეულ ფიქრრებში იყო თათია როცა დაინახა როგორ გამეტებით ჩააფრინდა ვაჩე ანრიას საყელოში და ზურგით მანქანას შეახეთქა, მოხდა ისე რომ ანრიამ ხელში ძალა დაკარგა და თათიაც გაუსხლტა, თუმცა სანამ გოგონა აზრზე მოსვლას და რამის გაკეთებას მოასწრებდა, ბიჭები ერთმანეთს ჩააფრინდნენ საყელოში, მათ ხმაურზე და ყვირილზე ცნობისმოყვარეები შეგროვდნენ, ბოლოს ვიღაცას გამბედაობაც ეყო და გაცოფებული ბიჭები ერთმანეთს დააშორა როგორღაც, რასაც მოჰყვა ის რომ კიდევ გამოჩნდნენ გამბედავი ადამიამები და მათ შორის ჩადგნენ, თუმცა ამან ვერ დააშოშმინა გაავებული ვიჭები რომელებიც ისევ საჩხუბრად იწევდნენ ერთმანეთისკენ, თათია მიხვდა რომ ამ აიტუაციაში ერთადერთი სწორი და მართებული გამოსავალი, ერთერთის აქედან წასვლა იყო, მაგრამ ხვდებოდა, რომ ამას თავისი სურვილით და ნებით არცერთი არ გააკეთებდა და როცა ანდრია მოკვლით დაემუქრა ვაჩეს და იმდენი იქნა რომ ისევ ხელახლა გააგიჟა ძლივს ოდნავ დაშოშმიმებული ბიჭი რომელმაც ისევ მისკენ გაიწია და თან იმდენი მოახერხა რომ მათ შორის ჩამდგარ ხალხშორის გაძრომა და თითქმის ანდრიამდე მისვლა შეძლო თათიამ მოულოდნელად მაჯაში ჩაავლო ორივე ხელი, ვაჩე ადგილზე გაშეშდა და გაოცებული მიაჩერდა აღელვებულ გოგონას რომელიც ვერ ახერხებდა რომ მისთ ის მზერა გაესწორებინა
-გთხოვ აქედან წავიდეთ-შეეხვეწა თათია რომელმაც იგრძნო ბიჭის დაჟინებული, დაძაბული, მწველი მზერა და ძალიან დაიბნა
-მართლა წამომყვები?-შეეკითხა ვაჩე და გოგონას აწითლებული სახიდან მზერა მის ხელებზე გადაიტანა
-გამოგყვები-უთხრა ჩავარდნილი ხმით და როგორღაც თავი ასწია თავლებში ჩააცქერდა ჯერ კიდევ მისი შეხებით და სიტყვებით თავგზააბნეულ ბიჭს
-მაშინ წავიდეთ-უთხრა ვაჩემ მომღიმარი სახით და თათიას თლილ ათრთოლებულ თითებში ახლართა თავისი ცივი თითები, ამ შეხებაზე ორისვე სასიამოვნო და გიჟურმა ბედნიერების გრძნობამ დაურბინათ მთელს სხეულში, თათიას შეუმჩნევლად გაეღიმა ვაჩეს კი მთელი სახე ბედნიერებისგან უბრწყინავდა
-თათია არ გაბედო- დაუყვირა ანდროამ ბოლო ხმაზე
-მე და შენ მერე გავსწორდებით-დაემუქრა ვაჩე და მანქანის კარი გაუღო დამფრთხალ გოგონას, თათია მანქანში უკმაყოფილო სახით დაჯდა და როცა ვაჩე საჭეს მიუჯდა მანქანა დაქოქა და ადგილს მოწყვიტა, ბებოს დაურეკა დააწყნარა დაამშვიდა მაგვიანდებაო და მერე არეული თვალებით შეხედა ვაჩეს
-იმედია ეს უბრალოდ სიტყვებია და მეტი
არაფერი-ჰკითხა ბრაზნარევი ტონით
-მე არასდროს არაფერს არ ვამბობ უმოზნოდ და უმიზეზოდ!-გაბრაზდა ვაჩე და ჭაობის ფერი ამღვრეული თვალები მიანათა გოგონას დანისლულ ნაცრისფერ სფეროებს
-მისმინე, ის რომ შენთან ერთად წამოვედი არაფერს არ ნიშნავს-წამოენთო თათია -ჩემსა და ანდრიას შორის რაც ხდება ეს მხოლოდ ჩვენ ორს გვეხება და ამ საქმეში ჩარევა არ გაბედო გასაგებია?-ლამის უყვირა წყობრიდან გამოსულმა გოგონამ
-ის რაც გეხება შენ მეხება მეც! გასაგებიად აგიხსენი?-გაბრაზდა ვაჩე და სიჩქარეს მოუმატა
-ჩემს საქმეში ნუ ერევი, როგორმე თავად მოვაგვარებ-ტონი შეცვალა თათიამ
-ვნახე როგორც აგვარებდი მის მკლავებში მომწყვდეული-ლამის უყვირა წყობრიდან გამოსულმა ბიჭმა დაგზიდან მზერა, თათიას ალეწილ სახეზე გადაიტანა სულ რამდენიმე წამით
-თავი დამანებე გასაგებია? მინდა რომ შემეშვა!-აყვირდა წყობრიდან გამოსული გოგონა
-რატომ წამომყევი?-ჰკითხა მშვიდი ტონით ვაჩემ და სიჩქარეს კიდევ უფრო მოუმატა, თათიამ პასუხი რომ არ დაუბრუნა მაშინვე აფეთქდა -მიპასუხე!-ლამის უყვირა, თათია მოულოდნელობისგა ადგილზე ეშეხტა და საშინლად დაიძაბა -თათია!-აღმოხდა სახე ალეწილ ბიჭს და მისკენ მიიხედა, ინსტიქტურად, თათიამაც მისკენ გაიხედა, მათი არეული თვალები ერთმანეთს შეეფეთა, სულ რდენიმე წამის განმავლობაში ყურებდნენ ერთნაეთს ამღვრეულ თვალებში, მაგრამ თათიასთვის საკმარისი აღმოჩნდა ეს მზერა იფრო დასაბნევად, ასარევად დასაკარგად...ამიტომ დიდხანს ვერ გაუძლო მის დაჟინებულ გამომწვევ მზერას და მალევე გაექცა ბიჭის ჭაობისფერ არეულ თვალება რომელიც ჯერ კიდევ სწვავდა -თათია შენს პასუხს ველოდები-დაშიშმინდა ვაჩე
-სანდროს გამო-დაიჩურჩულა თათიამ და თითების მტვრევას მოჰყვა
-რა თქმა უნდა სანდროს გამო-აყვირდა ვაჩე და როცა თათია შიშისგან ადგილზე შეხტა უფრო მეტად დაიძაბა -რა თქმა უნდა სანდროს გამო-დაუღრინა გაცოფებულმა ბიჭმა და ძლიერად
მოუჭირა თითები საჭს- რადგან შენი ძმის მეგობარი ვარ და იცი რომ მე თუნდაც მხოლოდ ამის გამო არასდროს არაფერს დაგიშავებ!
-ჰო სწორედ სანდროს გამო გასაგებია? მხოლოდ მის გამო!-თავი ასწია თათიამ და თვალებში ჩააცქერდა სახე წაშლილ ბიჭს
-მხოლოდ სანდროს გამო-გაიმეორა გაცეცხლებულმა ბიჭმა და საჭეს ხელი დაარტყა
-რა თქმა უნდა მხოლოდ ამ მიზეზით!-გაბრაზდა თათია-სხვა მიზეზს ნუ დაელოდები ნურასდროს გესმის?
-ამის დედასაც შევ.ცი-იყვირა გაავებულმა ბიჭმა და საკუთარ თავთან ერთად კონტროლი მანქანზეც დაკარგა
-გააჩერე, ახლავე გააჩერე-უყვირა შეშინებულმა გოგონამ, ვაჩე მიხვდა რომ ძაან აირია ამიტომ მის სურვულს დაემორჩილა, სიჩქარე დააგდო და სავალი ნაწილიდან გადაიყვანა მანქანა, როგორც კი გააჩერა თათიამ მაშინვე მიახალა
-ანდრიასგან არაფრით განსხვავდები, საერთოდ არაფრით!-აღმოხდა ჩავარდნილი ხმით და ყელში გაჩხერილი ბურთის გამო ხმა ჩაუწყდა
-ამის დედაც ამის დედაც-გაავდა ვაჩე როცა თათია მანქანიდან გადავიდა და კარი გამეტებით მიუჯახუნა
-სად მიდიხარ?-გაეკიდა დაბნეული ბიჭი
-აი ეგ უკვე შენი საქმე არაა გასაგებია?-გამოსძახა და ფეხს აუჩქარა გაბრაზებულმა გოგონამ
-პატარა ბავშვივით ნუ იქცევი-ჩაიბურტყუნა ვაჩემ და ფეხდაფეხ მიჰყვა
- თავი დამანებე ძალიან გთხოვ-მისკენ მოიხედა თათიამ სულ ერთი წამით და უფრო აუჩქარა ფეხს
-ვერ დაგანებებ გასაგებია? არ შემიძლია შენზე უარის თქმა რატომ არ გესმის ეეს?-გაბრაზდა ვაჩე, მაჯაში ხელი ჩაავლო და თავისკენ მიატრიალა აღელვებული გოგონა
-შენ რატომ არ გესმის რომ არ მინდა შენთან ურთიერთობა!
-იმიტომ რომ რასაც ამბობ ეს მხოლოდ სიტყვებია და არა გრძნობები!
-რას ბოდავ-გაუბრაზდა თათია და ხელის დახსნა სცადა
-ვგრძნობ, რომ შენც სწორედ იმას განიცდი რასაც მე... მაგრამ რატომღაც ამ გრძნობას ეწინაადეგები
-სისულელებს ნუ ლაპარაკობ-აღელდა თათია და როცა ვაჩე ზედმეტად მიუახლივდა სუნთქვა შეეკრა, მაშინვე დაკარგა თავზე კონტროლი და აირია
-ვგრძნობ... ზუსტად ისევე ვმოქმედებ შენზე როგორც შენ ჩემზე-დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან მისი სიახლოვით და სურნელით გაბრუებულ გოგონას და ოდნავ, სულ ოდნავ შეეხო მის ათრთოლებულ ბაგეებს, თათია იმდენად დააბნია და დაძაბა მისმა სიახლოვემ რომ კარგა ხანს აზრზე მოავლა ვერ შეძლო, ვაჩემ ისარგებლა ამ მომენტით, მის მაჯას ხელი გაუშვა და ცივი თითები შეახო მის სახეს და თმასთან ერთად ჩამოაყოლა, თათიას მაშინვე ჟრუანტელმა დაურბინა მთელს სხეულში და ბედნიერების გიჟურმა ტალღამ გადაიარა, თუმცა როგორც კი ვაჩეს სახეზე ირონიული ღიმილი გაკრთა აშინვე გამოვიდა სასაიმოვნო ეიფორიიდან, გაბრაზებულმა მიანათა მაცრისფწრო არეული თვალები ბიჭს და მისი ხელი უხეშად მოიშორა სახიდან
-გეყოფა-დაიჩურჩულა სუნთქვა არეულმა გოგონამ და თავი დახარა
-ვერ ვხვდები რატომ მეწინაადეგები-დაუჩურჩულა ვაჩემ ყურში და მისი სახე ხელებში მოიქცია, თათიას იმავე წამს სისხლი აემღვრა ძარღვებში რომელმაც სწრაფი და გიჟური დენა იწყო, იმდენად რომ გულისცემა გაუᲮშირდა და სუნთქვა აუჩქარდა, მაგრამ მაინც აღარ ჰყოფნიდა ჰაერი - სულ რატომ გამირბიხარ?-დაუჩირჩულა ვაჩემ ზედ ტუჩებთან მომღიმარი სახით და თვალებში ჩააცქერდა -მე გამირბიხარ სინამდვილეში თუ საკუთარ გრძნობებს?-ჰკითხა ისევ ჩურჩულით და ცივი ტუჩები შეახო მის ტუჩებს... გოგონა იმდენად არია და დააბნია რომ მან უნებურად თვალები დახუჭა და ათრთოლებული თითები თმებში შეუცურა კოცნის მოლოდინში და ააშინელი სიცარიელის განცდა დაეუფლა როცა მოულოდნელად ვაჩემ ხელები გაუშვა, უკან დაიხია და ირონიული ღიმილით მიაჩერდა მის აწითლებულ სახეს -ესე იგი ჩემი კოცნა და შეხება შენც ისე გინდა როგორც მე?-ჰკითხა გამარჯვებულის იერით და თათიას ცრემლები რომ მოეძალა უფრო მეტი თვითკმაყოფილების შეგრძნება გაუჩნდა რითიც ამ მომენტში ბოლომდე ტკბებოდა
-საშინელი ადამინი ხარ-უთხრა იმედგაცრუებულმა გოგონამ და მიტრიალდა, სწორედ ამ დროს ვაჩემ მაჯში ხელი იხეშად წაავლო, თავისკენ შეატრიალა დაფეთებული გოგონამ, მკლავებში მოიმწყვდია და მის ტუჩებს დააცხრა, კოცნა იმდენად მოულოდნელი, ვნებიანი და გიჟური აღმოცნდა რომ თათიამ წესიარად ვერც გაიაზრა რა ხდებოდა მისთავს, გონება დაეხშო და ისევ სასიამოვნო ეოფორიამ მოიცვა მისი სხსული გული და გონება, როცა როგორღაც შეელია ვაჩე მის წითელ ვნებიან სავსე ტუჩებს და ხელი გაუშვა თათიამ მთელი ძალით გაარტყა ხელი სახეში, რაც აშკარად არ გაჰკვირვებია ვაჩეს და მომღიმარი სახით მიაჩერდა სახე ალეწილ გოგონას
-პირველი კოცნა-უთხრა სიცილით და ცივი თითები მის აწითლებულ ღაწვს შეახო, თათიამ თავი გვერდზე მიატრიალა და ჰაერში დარჩენილი ხელი ვაჩემ, უკმაყოფილო სახით დაბლა დაუშვა
-თავი ვინ გგონია?-აფეთქდა მისი სიმშვიდით და თვითკმაყოფილებით გაცეცხლებული გოგონა
-ვაჩე დადეშქელიანი-უთხრა ბრაზნარევი ტონით ბიჭმა და მზერა გაუსწორა მის ნაცრისფერ არეულ სფეროებს
-ახლა ყველაფერი გასაგებია-მიახალა თათიამ კმაყოფილო ტონით
-მაინც რა არის გასაგები პატარა ქალბატონო?-არ მოეწონა ვაჩეს ლიდერის პოზიციის დათმობა
-რატომაც ხარ ასეთი შეუგნებელი-პირდაპირ მიახალა თათიამ ძლივს შეკავებული ღიმილით
-შეუგნებელი რატო?-მაშინვე ავარდა ამ სიტყვაზე ვაჩე
-თუ კარგად დაფიქრდები მიხვდები, მაგრამ რას მიხვდები როცა შეუგნებელი ხარ-უფრო აღიაზიანებდა ისედაც გაგიჟებულ ბიჭს თათია
-ამ სიტყვებისთვის დაისჯები-დაემუქრა ვაჩე და როცა მისკენ ნაბიჯი წადგა სუნთქვა აჩქარებულმა გოგონამ ლამის უყვირა
-არ გაბედი და არ მომეკარო-მის ამ ქცევაზე, ვაჩეს გაეცინა და შორიახლოს მდგომ გოგონას ნიკაპზე აკრა ხელი
-შენ ჩემი გოგო ხარ-უთხრა გამომწვევი ტონით და მის რეაქციას დაელოდა, რომ მიხვდა თათია ძალიან გააბრაზა ამ სიტყვებით კმაყოფილების ღიმილმა გადაირბინა სახეზე და როცა განზრახ ჯიუტად მის ფეხებს გაუშტერა თვალი და ნელ-ნელა ზემოთ ააყოლა , თათია საშინლად დაიძაბა და გაბრაზდა
-მე არავის გოგო არ ვარ და არც ვიქნები-უთხრა ბრაზნარევი ტონით და ზურგი აქცია
-სად მიდიხარ?-წინ ასევეტა ვაჩე და თვალებში ჩააცქერდა
-იქ სადაც მინდა, შინააღმდეგი ხარ?-გამომწვევად ჰკითხა და თვალები აუციმციმდა როცა ვაჩეს მზერა მის ტუჩებს მიეყინᲐ
-ახლავე მანქანაში ჩაჯდები- უთხრა მბრძანებლურო ტონით და ფარებ ანთებულ მანქანისკენ გაიშვირა ხელი
-არ ჩავჯდები !-განზრახ გააღიზიანა სუნთქვა არეული ბიჭი, რომელიც თავს ძლისვ იკავებდა რომ ისევ მკავებშინარ მოემწყდია და მის ტუჩებს არ შეხებოდა
-არ მიყვარს როცა მეწინადეგებიან! და შენს უკვე იცი-დაუღრინა გაღიზიანებული ტონით
-მე კი არ მიყვარს როცა ვინმე რამეს მიბრძანებს ! მითუმეტეს როცა ეს ვინმე საერთოდ არაფერს წარმოადგენს ჩემთვის-უთხრა გამომწვევი ტონით და ირონიულმა ღიმილმა ბაგე გაუპო
-ჩემთან თამაშს არ გირჩევ პატარა და ჭირვეულო ქალბატონო-ზემოდან დააცქერდა არეული თვალებით გაბრაზებული ბიჭი
-თავი სამყაროს ცენტრი გგონია? ფიქრობ რომ ყველა ყველაფერს შენი მიზეზით ამბობს და აკეთებს?-აფეთქდა თათია
-მას შემდეგ რაც გაგიცანი გარსშემო ყველა და ყველაფერი მკიდ.ა-უთხრა ბრაზნარევი ტონით ბიჭმა -ჩემთვის მარტო შენ ხარ მნიშვნელოვანი გესმის რას გეუბნები?-ჰკითხა არეული ხმით და უნებურად ხელი ყელზე შეახო და
თმაში შეუცურა-მაგრამ შენ... ამას ჯერ ვერ გაიაზრებ, ვერ მიხვდები, ვერ გააცნობიერებ იმიტომ რომ პატარა ხარ...ძალიან პატარა-დაუჩირჩულა ზედ ტუჩებთან და მოულოდნელად ტუჩის კუთხეში აკოცა -შენ მე ვერაფერს მომატყუებ, ვერაფერს გამომაპარებ, ზუსტად ვიცი ახლა როცა გეხები რას და რატომ განიცდი-უთხრა ჩურჩულით და მზერა გაუსწორა მის არეულ თვალებს -შენ ჩემს მიმართ იგივეს განიცდი რასაც მე შენს მიმართ, მაგრამ ამას ჯეე ვერ აცნობიერებ, იმიტომ რომ პატარა სულელი გოგო ხარ-ხელი მოაშორა მის სახეს ცხვირზე აკოცა და გაუღიმა -ახლა კი წამოხვალ და ჩაჯდები მანქანში თუ გინდა ჩემი მეთოდებით მოვაგვარო ეს საკითხი? -თათია ისე გააბრუა ლაპარაკით, ისე დააბნია, არია და გადარია რომ აზრზე მოავლას ვერ ახერხებდა
-არ მჭირდება შენი წაყვანა-ბოლოს, კარგა ხნის ფიქრის და სიჩუმის მერე მაინც ეს უთხრა და საშინლად გაბრაზდა როცა ვაჩეს სიცილი აუტყდა
-სახლში მიგიყვან, ნუ გეშინია ამ ეტაპზე შენს მოტაცებას არ ვაპირებ, ჯერ კარგად უნდა
გაგიცნო-კიდევ უფრო ძაბავდა თავისი ორაზროვანი ლაპარაკით და გამოხედვით ისედაც დამფრთხალ და შეშინებულ გოგონას -კაი ნუ ქაჯო წამოდი-გაუცინა და პირველი წავიდა მანქანისაკენ, თათია მაინც არ დაიძრა ადგილიდან რადგან არც ძალა ჰქონდა და არც ენერგია რომ წინ წაედგა ნაბიჯი, მითუმწტეს მის მანქანაში ჩამჯდარიყო, მაგრამ როცა ვაჩემ ფეხებთან მიუყენა მანქანა კარი უკმაყოფილო სახით გააღო, დაჯდა და ღვედი შეიკრა
-მიყვარს დამჯერი გოგონები-უთხრა მომღიმარი სახით და გამომწვევი მზერით მოაჩერდა დაძაბულ გოგონას
-საშინლად აუტანელი ხარ-უთხრა ბრაზნარევი ტონით გოგონამ და საქარე მინას გაუშტერა თვალი.