(2 თავი)

დილით მაღვიძარას წყეული ხმა ჩამესმის მეც უხასიათოდ ვდგები ვწესრიგდები და გარეთ გავდივარ გოგოებს მივწერე სად იყვნენ... მონოპოლის მაღაზიასთან მე მარის და გვანცას გველოდებიან კაიი... გზა გავაგრძელე სუფთა ჰაერმა ნამდვილად მიშველა და ხასიათზე მომიყვანა...
გოგოებისკენ სირბილით წავედიი ჩავეხუტეთ ერთმანეთს და გზა გავაგაგრძელეთ...
- ელეეე მოდი ზურგზე შემომახტი შენ უფრო მსუბუქი ხაარ ...(მე)
- ეგრე ხოო დაგიმახსოვრებ (გვანცა)
- კაი მოდი (ელენე)
ელენე შემომახტა... ინგას თაკო ხოლო, მარის გვანცა და ისეე მივდიოდით...როო ფეხი გადამიბრუნდა და მე და ელენი ძირს დავვარდით...მარი რო იცინოდაა ვეღარ შენიშნა და კანალიზააცის მილში ჩავარდნენ ეგ და გვანცა... დაბლა გვანცა მოექცა ზედ კი მარი დაეცაა...
ჩვენ კი ბოლო ხმაზე სიცილი ავტეხეთ....
- კიდევ კაი წყლით სავსე არაა (თაკო)
- აუ ხოო (ინგა)
- აუუ აღარ შემიძლიააა (მე)
- მუცელიიიი (ელენი)
- აუუ ფეხიი ადექიიი რაა (გვანცა)
- ვერ ვდგებიი (მარი)
- რა ვერ დგები გოგოო ... არ გამაგიჟოო მალეე ადექიი ფეხიიი (გვანცა)
მარი და გვანცაა ყვიროდნენ ...ჩვენ კიი სიცილით ვიგუდებოდით ..
როგორც იქნა ადგნენ გამოვიდნენ თავები მოიწესრიგეეს დაა 5 წუთში სკოლაში ვიყავით... შევედით თუ არა მასწავლებელიც წამშივე შემოვიდა...
- ბავშვებო დღეს ადგილებს შეგიცვლით და გოგო ბიჭი მასე დაგსვავთ (თამრიკო მასწ.)
- აუუ კაი რა მაას (თაკო)
- რა? არ გეყოთ თქვენს ნებაზე ჯდომაა??მალე სკოლას დაამთავრებთ დაა ეხლა მაინც დამიჯერეთ...
- კაი მას (თაკო)
მოკლეედ მასწავლებელმა ყველა დაგვაწყვილა რა...რადგან მეცხრე კლასის მერე ბევრი გავიდაა და ცოტა ბიჭი დარჩა ყველაას გვეყო მეწყვილებიი....
გვანცა ილიასთან გადასვეს,
ელენი ანდრიასთან,
ინგა სანდროსთთან,
ნიკა თაკოსთან,
მარი თორნიკესთან
საუბედუროდ მე იმ ბოღმა გიორგისთან,
გაკვეთილზე სიწყნარე იყო... გადავხედე გოგოებს და მათ მეწყვიილეებს დაა დავინახე ინგა და სანდრო როგორ ჭუკჭუკებენ ტკბილად....
დანარჩენებთან სიწყნარეაა... და ჩემთანაც მთელი გაკვეთილის განმავლობბაში ხმა არ ამოგვიღია..... 15 წუთში ზარიც დაირეკა... მე გოგოებთან მივედი და გავაბით ლაპარაკი.
ბიჭები ადგილიდან არ დაძრულან, უბრალოდ ერთმანეთისკენ შეტრიალდნენ დაა ლაპარაკი დაიწყეს...
5 წუთში ზარიც დაირეკა... მოკალათდნენ თავ-თავიან ადგილებზე და მასწავლებელიც შემოვიდაა მათემატიკაა....და რადგან ჟურნალში საქმეები ქონდაა გვითხრა რომ ჩუმად ვყოფილიყავით და რაც გვინდოდა ის გვეკეთებინა და შეგვეძლო ტელეფონიც ამოგვეღო...
ჩვენც არ დავაყოვნეთ დაა ჩვენს ჩატში შევედით და ერთმანეთს ვწერდით...
- ნახე პროსტა როგორ ჭუკჭუკებეენ რაა (მე)
- აბაა გოგო არ გაჩერებულააან (გვანცა)
სიცილის სმაილები დავაყერეთ...
- ნახეე ნახეე ელენეს და ანდრიაას შეხედეთ... (თაკო)
- ოჰოო ხელზე ხელის დადება რამე ახალია?? (მე)
ამ მიწერ მოწერაში ზარიც დაირეკაა... გარეთ კალიდორში გავედით და ჩვენ საყვარელ ადგილზე დავდექით.... ბიჭებიც გამოვიდნენ და მოშორებით დადგნენ...
ჩვენ დილის ამბები გავიხსენეთ, და თავიდაან ავტეხეთ სიცილიიდა ჩვენი სიცილი ბიჭებამდეც აღწევდა...

გიორგის pov:
ვაღიარებ ჟინვალი მართლა ლამაზი ადგილია...მაგრამ ნაცნობ ადგილს არაფერი შეედრება,
ჰო თბილისს ვგულისხმობ... ალბათ გაინტერესებთ ამდენი ბიჭი ერთდროულად რატო გადმოვედით, მოკლედ ვსწავლობდით თბილისის 173-ე საჯარო სკოლაში...
პირველი კლასიდან ერთად მოვდივართ, ისინი ჩემი ძმები არიან... მოკლეედ ერთ დღეს სკოლაში ჩვენმა პარალელებმა შეურაწყოფა მოგვაყენეს სულ ასე იყო...ბავშვობიდან დედა მზრდიდა მარტო, მამამ მიმატოვა ახალი დაბადებული რომ ვიყავი...ამიტომ მე არ ვთვლიდი რომ მამა მყავდა...მათაც გაიგეს რომ მარტო დედა მყავს და ყოველთვის დედაჩემს ეხებიან რომ ის ა (უმიზეზოდ თან) ხოდა ეხლააც დედაჩემს შეეხნენ, აი ამას კი ყველლაზე მეტად ვერ ვიტაანდი.... ხოდაა მოგვივიდაა კამათი ჯერ სიტყვიერი...ისინი კიდეე არ ჩერდებოდნენ ხოდა გადაგვეზარდა ჩხუბში, მართლა მაგრად ვიჩხუბეთ.. ცოტნე და მისი ბანდა ... ძაან მივბეგვეთ რაა ეხლა კი მეცინებაა, დირექტორი გამოვარდა რომელიც ცოტნეს მამა იყო და ჯერ ცოტნე გამომგლიჯა ხელიდან რომელსაც მთელი სახე სისხლიანი ქონდა შემდეგ კი ყველაა გამოგვრიცხაა თავისი შვილის და მისი ბანდის გარდა...გადავედით თბილისის 191-ე სკოლაში... არც აქ მოისვენა იმ ნაბიჭვარმა... 2 თვეში ისევ სკოლაში მოგვადგა...
- როგორც ჩანს კარგად არ მიცემიხარ (გიორგი)
- არაფრის არ გაქვთ, ამას არ შეგარჩენთ და სამაგიეროს აუცილებლად გადაგიხდით (ცოტნე)
- მოუთმენლად გელოდებიით მიდიიით (ნიკა)
- საინტერესოა რას მოამზადეებ (სანდრო)
ცოტნე და მისი ბანდაა წავიდნენ და ჩვენც სახლებში დავიშალეთ...
მეორე დღეს სკოლაში მივედიითდა დირექტორმა გამოგვიძახაა... შევედით და მაგიდაზე ნემსები და შპრიცები აწყვია....ჩვენ გაკვირვებულები ვუყურებთ და ამდროს დირექტორი მკაცრად გვეკითხება:
- ეს რა არის??? (დირექტორი)
- ნემსებიაა მას (გიორგი)
- ვაა მართლაა? და ვისიი!!!!!
- არვიცით მას (გიორგი)
- ესენი ვიპოვეთ სკოლის უკაან, მე ვერ დავუშვებ სკოლაში ნარკომანებმა იარონ ამიტომ დღესვე მოგცემთ საბუთებს და სადაც გინდათ იქ წაბრძანდით!!! (დირექტორი)
- კიმაგრამ ესენი ჩვენი არაა და საერთოდაც პირველად ვხედავთ - ჩაერია ლაპარაკში ანდრია...
- იქ თქვენი კვალიაა დატოვებული ...უკვე გადაწყვეტილია ხვალიდაან ამ სკოლაში თქვენი ფეხი აღარ იყოს...
გამწარებული გამოვვარდიი და ეგრევე ცოტნესკენ გავეშურე, მაგრამ შუა გგზაში ბიჭები გადამიდგნენ...
- გაიწიეთ.. (გიორგი)
- არა ძმაო ეხლაა შენ საღ გონებაზე არ ხარ (ანდრია)
- მშვენიერ ხასიათზე ვარ ეხლა კიდე გაიწიე თორემ არვიცი რას ვიზავ (გიორგი)
- არათქოო და ვსოო - ხელი უკან მკრა ანდრიამ
- ქართული არ გესმიის, გაიწიე შემომაკვდება ხელში, მე ამის მოთმენას არ ვაპირებ...(გიორგი)
- მაგასაც ზუსტად ეგ უნდა რომ წყობიდან გამოგიყვანოს (ნიკა)
- ამას მე არ შევარჩენ...გაჩენის დღეს ვანანებ (გიორგი)
- მოიცაათ, დაწყნარდი გიოო, და მომისმინეთ... მოდით სულ სხვააადგილას გადავიდეთ ისე რომ არავინ იცოდეს ჩვენი მშობლების გარდა სიტუაცია ავწონ-დავწონოთ და ისე მოვიფიქროთ რა ვუყოთ ცოტნეს და მის სირ ბანდას - ილიამ კარგი აზრი მოგვაწოდა... ილია ისეთი ადამიანია რომელსაც ძნელად გამოიყვან მწყობილებიდან, მაგრამ თუ გადაეკეტაა მტრისას. სამაგიეროდ სიტყვით მოგიგვარეებს. მე კიდეე საშინლაად ფიცხი ვარ, ყველაფერზე მეკეტება...
- კაი აზრია - დაეთანხმა თორნიკე....
მეც ცოტახანი გავჩერდდი არვიცი რას ვუზამდი, ბიჭებს რო არ გავეჩერებინნე ალბათ ხელში შემომაკვდებოდნენ....რამდენიმე დღიანი ძებნის შემდეგგ ავარჩიეთ ჟინვალი თან აქ რამდენჯერმე ნამყოფიც ვარ და ძალიან მომწონდა ეს ადგილი და გადმოვედით აქქ... ხოო მარტო ვცხოვრობთ ბიინა ვიქირავეთ თან ვმუშაობთ და ქირასაც ვიხდით...
კალიდორში ვდგავართ და გოგოების სიცილის ხმა გვესმის....
- რა საყვარები არიან არა?? (სანდრო)
- კიი გეთანხმები, (ილია)
- თავისი სამყარო რომ აქვთ შექმნილი და ყველა და ყველაფერი რო კიდიათ... უკვე ორი დღეა აქ ვართ და ჩემი ყურადღება საკმაოდ მიიქციეს... ( ნიკა)
- ხო ბიჭო, მაგ სამყაროს კიდეე გიჟების სამყარო ქვიაა... 6 გიჟი გოგო (ანდრია)
-შენ ჩუმად რატო ხარ?? (სანდრო)
- რავიი - ვუპასუხე და გოგოებს შევხედე...
ჩემს ძმაკაცებმა გოგოებს უკვე თვალი დაადგეს, მე კიდე არვიცი...არვიცი რა მჭირს ნამდვილად არვიყავიი გოგოების ხასიათზე....
პირველი დღე გამახსენდაა და გულში ვინანე სიძულვილით რომ ვპასუხობდი მარის...
- ჰეიი - ფიქრებიდან თორნიკემ გამომარკვია
- რა ხდება ძმა?? (ანდრია)
- არაფერი - ვთქვი და ზარიც დაირეკა....

მარის pov:
მოკლედ ბევრი ვიცინეთ და ზარიც დაირეკა,შევედით თუ არა ბიჭებიცც შემოგვყვნენ...
რომ დავჯექით გავიგე თორნიკემ რომ უთხრა მარრის შეყვარებული გყავსო?? და კი რომ უთხრაა უცებ გაჩუმდა...
კლასში მასწავლებელიც შემოვიდა პირველი ქართული და აი მე გამომკითხა გაკვეთილი.. მეც ვუპასუხე და დავჯექი...
- გამარჯობა (გიორგი)
მე ისე დავიბენი ხმა არ ამომიღია და მოვაჩვეენე თავი ვითომ ვერ გავიგე...
- გამარჯობა - გამიმეორა ისევ
- გამარჯობა - ისე ვუთხარი მისკენ არც კი გამიხედავს...
- ბოდიში მინდა მოგიხადო ჩემი უცნაური საქციელის გამო (გიორგი)
მისკენ მივატრიალე თავი...
- არაა საჭირო ბოდიშის მოხდა, მე უკვე დამავიწყდა ეგ...
-არა საჭიროა - მითხრა და თაფლისფერი თვალები შემომანათა... - მიიღებ ჩემს ბოდიშს??
- აამ კიი - ვუთხარი და გამეცინაა...
- იმათ შეხედეე - ჩემი დაქალებისკენ და მისი ძმაკაცებისკენ გამახედა...
თორნიკე ხმას აღარ იღებდა დაა ადგილზეც ვეღარ ისვენებდა...
- მას საპირფარეშოში გავალ რა (თორნიკე)
- კაი გადიი...
გააგიჟა უკვე ეს ბიჭი მარიმ...
ილია და გვანცა მშვიდად საუბრობბდნენ შემდეგ კი გაჩუმდნენ და ხმა აღარ ამოუღიათ
ელენიმ კი კალამი ვეღარ იპოვა ჩანთაში და ანდრიამ თავისი მისცა,და ელენი გაწითლდა ...
ამაზე კი ნამდვილაად გამეღიმაა და ლამის სიცილში გადამივიდა...
ინგა და სანდროც საუბრობდნენ მერე კიდეე ინგამ ისევ უჩქმიტაა...
აი თაკო და ნიკასი რა მოგახსენოთ... მთელი გაკვეთილები ენა არ გაუჩერებიათ არცერთს ...
მასწავლებელმაა შენიშვნა 2 ჯერ მისცა უკვე...
გოგოების შეთვალიერებას რომ მოვრჩი გიორგის შევხედე რომელიც ინტერესით ადევნებდა ყველაფერს თვალს...

- როგორც იქნა ზარიაა (ინგა)
- ხო ხვალიდაან მხოლოდ 3 გაკვეთილს უნდა დავესწროთ ხან მხოლოდ ერთს... (მე)
- 12-ე კლასელობა ასწორებს (გვანცა)
- ხოო (ინგა)
- მოდით ერთად წავიდეთ ჩვენც ეს გზა გვაქვს გასავლელი... (ილია)
- კაიი... მე აქვე ვცხოვრობ ამიტომ მალე დაგემშვიდობებით.. (გვანცა)
- ჩვენც - ერთად უპასუხეს გოგოებმა....
-მე კი ეხლავე უნდა დაგემშვიდობოთ.. აბა ხვალამდეე (თაკო)
- კარგაად (ელენი) გადავკოცნეთ და წამოვედით ჩვენც
- შაბათ-კვირას გცალიათ??? (სანდრო)
- კიი - ვუთხარით ყველამ...
- ძაანაც კაი, ხოდაა შაბათს 4-ზე გამოდით და გავისეირნოთ...თან ერთმანეთს უფრო უკეთესად გავიცნობთ....(გიორგი)
- დანარჩენებსაც ვუთხრათ... (მარი)
- არაა არ გვინდა მხოლოდ ჩვენ... რადგან ისინი თქვენნაირი და ჩვენნაირი გიჟები არ არიან... (ნიკა)
ამაზე ჩვენ გაგვეცინა
- თქვენ სიგიჟის არაფერი გეტყობათ (მე)
- შაბათს მოდით დაა გაიგებთ როგორებიც ვართ... (თორნიკე)
- კაით ბატონებო, ნახვამმდიის (გვანცა)
- კარგად
ყველას დავემშვიდობბეთ და სახლში წავედით...