"არც კი მახსოვს ამდენი ხანი როდის მეძინა მთელი ოთხი საათი და ორმოცი წუთი!"
-ოფიცერო ლუდი მომიტანეთ ეს დილა საოცრად დაიწყო უნდა ავღნიშნოთ!
საბუთებში გართულმა ოფიცერმა მკაცრი მზერიც გახედა გისოსებიდან მომღიმარ პატიმარს
-ბავშვო შემიძლია კიდე დაგარტყა ყბაში და დამიჯერე ამაზე არავინ იდარდებს და შენი ადვოკატის მოსვლამდე უკვე აღარაფერი გემახსოვრება.
-კაი კაი გასაგებია მაგრამ ყავაც არ შეიძლება მე გუშინ გავხდი თვრამეტი წლის და ჩავთვალოთ რომ ეს ჩემი საჩუქარი იქნება ჩიკაგოს პოლიიცისგან.
მომღიმარ პატიმარს ოფიცერმა ღიმილით თავი გაუქნია და კვლავ დაჟინებული მზერით ჩააცქერდა საბუთებს პატიმარი კი კვლავ ცდილობდა ყურადღების მიქცევას
-ეი შენ ერთი ჯიქა ყყავა მინდა სულ ფულს მე თვითონ მოგცემ.
პატიმარმა ჯიბეები მოიჩხრიკა და 60 ცენტის პოვნის შემდეგ დანებება გადაწყყვიტა
-კაი დაიკიდეთ ოფიცერო მაინც მალე გამოვალ და მე თვითონ გიყიდით ყავას ისე ის მაინც მითხარით:
ამერიკანო გიყვართ თუ ესპრესო ან იქნებ კაპუჩინო მაგრამ დილით კაპუჩინო ცოტა შეუსაბამოა თქვენი ფიგურისთვის უფრო ალბათ ესპრესო "ისე ესპრესო კაი ინქებოდა ეხლა"
ოფიცერმა თავი ამოწია საბუთებიდან ღიმილიანი მზერით გახედა თავი გაიქნია და კვლავ უპასუხოდ დატოვა
-ისე ბატონო ოფიცერო ამ საღამოს თუ გცალიათ იქნებ კიდევ დამარტყათ? დიდი ხანია ესე ტკბილად არ მძინებია?!
-გპიდები მოცდა არ მოგიწევს და ეხლა მართლა მიიღებ შენ მოთხოვნილ დარტყმას!
გაბრაზებით უპასუხა მაგიდასთან მჯდომა ოფიცერმა ქალმა რომელიც ისმენდა ამ ბიჭის უკვე გულის გამაწვრილებელ თხოვნებს.
-ისე პოლიციელი რომ გავხდე მეც შევძლებ თქვენსავით ყველას დარტყმით დავემუქრო და ამაზე პასუხი არ ვაგო?
-ჰეი ჰეი ზედმეტი მოგდის!
უპასუხა პოლიციელმა რომლის სახეზეც ღიმილი უკვე გამქრალიყო საბუთები იქვე მჯდომი ოფიცერი ქალის მაგიდაზე
დადო სხვა უამრავი საბუთების თავზე და აჩქარებული ნაბიჯით გაემართა გისოსებისაკენ
-ნუ შეეცდები წყობიდან გამოყვანას
თქვა ოფიცერმა კაცმა და მარჯვენა თვალის ჩაკვით გაუღიმა გისოსებს იქით მდგარ ბიჭს
-არადა მე მხოლოდ ყავა მინდოდა
ღიმილით უპასუხა ბიჭმა და ნელი ნაბიჯით მოშორდა გისოსებს
ასევე ღიმილით მეორედ ჩაუკრა თვალი ოფიცერმა კაცმა და ხელით სკამისკენ მიუთითა, ბიჭი ჩამოჯდა კედელზე მიმაგრებულ სკამზე მარცხენა ფეხი შემოდო სკამზე და იდაყვით დაეყრდნო მუხლს.
-ძმაო ტკბილი ყავა მიყვარს შაქარი არ დაინანო. უთხრა ღიმილით ბიჭმა
ამაზე ჩაეცინა ოფიცერს და უკნიდან ხმა მოესმა
-ოდესმე ჩუმდები? ხმამაღლა იკითხა უკან მჯდომა ოფიცერმა ქალმა
-კი მაგრამ ამისთვის საჭიროა საჭმელი, სასმელი ან სექსი ამ უკანასკნელის დროს ყოველთვის ჩუმად ვარ.
ამ სიტყვების გაგონებაზე გისოსებთან მდგარ ოფიცერ კაცის ღიმილი უკვე სიცილში გადაიზარდა
-ნიკ გააჩუმე თორე გეფიცები მოვკლავ ამ ლაწირაკს, ქალბატონის გაბრაზებულ სახეზე და პასუხზე უფრო გაეცინა ოფიცერ ნიკს
-ოფიცერო ნიკ სად არის საჩივრის ფურცელი სასწრაფოდ მჭირდება სიცოცლის მოსპობით მემუქრება პოლიცცის ოფიცერი ღიმილიანი სახით შესჩივლა ნიკს
-არა გესმით რა მითხრა?! ჩემი სოცოცხლის მოსპობა უნდა ოფიცერო ნუ იცინიხართ ჯერ საკვებზე მითხრა უარი,
შემდეგ კი სიცოცხლის მოსპობით დამემუქრა ოფიცერო ნიკ თქვენც ხომ გაიგეთ თქვენ ფიცი დადეთ რომ დაიცავდით ამ ქალაქის მოსახლეობას!
ახლა უკვე ოფიცერი ნიკი და ბიჭი ორივე ხმამაღლა იცინოდნენ ყოველი ამოსუნთქვის მერე უყურებდა გაოგნებული
სახლით მჯდომ ოფიცერ ქალს ნიკი და ხელის გაშვერით იცინოდა მასზე
-კარგი რა ელენ პატარა ბიჭმა როგორ გამოგიჭირა ამას არ მოველოდი ყოჩაღ ბიჭო ამას არ მოველოდი, და ხელი გაუწოდა ბიჭს, ბიჭმა პასუხია არ დააყოვნა და ჩამოართვა ხელი ოფიცერს, ბიჭმა კი დრო იხელთა.
-ოფიცერო ნიკ ეხლა მაინც შეიძლება ყავა მომიტანოთ? გეფიცებით მეთვითნ მოვიტანდი უბრალოდ ხომ ხვდებით არ მიშვებენ
ნიკმა უკან მიაბრუნა სიცილით დაღლილი სახე და კვლავ სლუკუნით უთხრა
-ელენ მოუტანე ლუკს ყავა ვფიქრობ დაიმსახურა
-ოფიცერო ელენ და ერთი ნაჯერი ის ნამცხვარიც წეღან რომ დამალეთ ნიკის მოახლოვებისას
გაოგნებული სახლით მჯდომა ელენმა აწითლებული სახე მიატრიალა მაგიდისკენ და უპასუხა:
-შეგიძლია შენ თვიტონ მიუტანო
ამის გაგონებაზე სიცილის მეორე ტალღა დაიწყო ოფიცერი ნიკის და ლუკის შესრულებით ასე სიცილით
მიუტანა ყავა ლუკს ოფიცერმა ნიკმა ხელი გისოსებში გააძვრინა და სანამ ბედნიერ ლუკს ყავას მიცემდა ჩუმად უთხრა
-მოდი ელენს აღარ ეხუმრო და იქნებ ნამცხვარიც გიწილადოს
-არადა მის სასმელზე დაპატიჯებას ვაპირებდი მაგრამ მგონი ძალიან გავაბრაზე
-მგონი აქ ზედმეტი იყო
და ორივემ ერთად გაიხედეს ელენის მაგიდისკენ, ელენი კი მაგიდაზე დაყრილ საბუთებს აქეთ იქით ალაგებდა
მისი მოძრაობები კლვავ გაბრაზებაზე მიანიშნებდა რის შემდეგაც ლუკმა ჩურჩულით უთხრა ნიკს
-რო დაწყანრდება მაინც დავპატიჯებ სასმელზე ცდად ნამდვილად ღირს ვფიქრობ მოვწონვარ
-დაპატიჯე ოგონდ ჯერ აქიდან გადი
უკვე სერიოზული სახლით მიუბრუნდა ოფიცერი ნიკი ლუკს და ელენის მაგიდიდან ნელი ნაბიჯით საქაღალდე,
მიიტანა გისოსებთან საჩვენებელი თითი ენით დაისველა გადაშალა საბუთები და დაიწყო
-მოდი შევხედოთ ვანდალიზმი, ვანდალიზმი, ვანდალიზმი და კიდევ ვანდალიზმი, ეხლა უკვე ჩხუბიც მივუმატოთ
შენს ამდენი წლის მონაგარს გილოცავ კარგი დაბადების დღე გამოგივიდა შენი დანაშაულები უკვე მრავალფეროვანი გახდა "ამოიხვნეშა და გააგრძელა" ვიცი რომ კარგი ცხოვრება არ გქონია უკვე ვესაუბრე შენს მეურვეებს და ამბობენ რომ კარგი ბიჭი ხარ კარგად სწავლობ ამის გაგონებაზე შეუძლებელი იყო რომ შენ ყოფილ სკოლებში არ დამერეკა
და ჰოი საოცრებავ ყველა ერთხმად აღიარებს რომ გაფუჭება შენი საყვარელი საქმიანობაა კიდევ მოპარვაც რომელიც ვერ დაგიმტკიცეს და როგორც აღმოჩნდა მოპარვისას ყველაფერი სხვას დაბრალდა, შემდეგ უფრო კარგად დავიწყე ქექვა და გავიგე რომ ვისაც დაბრალდა ის გოგო შენი მეზობელი ყოფილა შენი მეურვის სახლის გვერდით ცხოვრობს და ყველაფერი თვითონ უღიარებია და მხოლოდ გაფრთხილება მისცეს მასაც დაურეკეთ და ვკითხეთ
თქვენზე და თქვა რომ უკვე გზაშია მაგრამ ყველაზე გასაოცარი იცი რა იყო?
-ჩემს მგრძნობიარე ძუძუსთავებზეც წერია რამე?
-შენ წარმოიდგინე და არა ყველაფერში მაღალი ნიშანი გყავს და სათითაოდ ყველა მასწავლებელი შენი სწავლის შესაძლებლობებით გაოცებულია ყველა ამბობს რომ სწავლის ოთხივე ტიპით საოცრად სწავლობ.
ამის მოსმენაზე ლუკის სახიდან გიმილი გაქრქა და ნელ ნელა გაღიმებულ სახეს სერიოზული მზერა ანაცვლებდა,
ყავის პატარა ჭიქა ორივე ხელით დაიჭირა გისოსებს მოშორდა და მშვიდი მზერით უპასუხა ოფიცერს:
-არადა მეგონა ძუძუსთავებზე ეწერებოდა რამე, და ნაძალადევი ღიმილით შეხედა თვალებში ოფიცერს
-თვრამეტი წლის ხარ სკოლას მორჩი კოლეჯში წასვლას არ აპირებ?
დუმილით იდგა ლუკი გისოსებს მიღმა თვალს არიდებდა ნიკს და ყავის ჭიქას ხელს უსმევდა როცა ოთახში შემოვიდა მორიგე ოფიცერი
-ბატონო გამომძიებელო ლუკ ალენის გირაო შემოიტანეს მოსაცდელში ელდოებიან
-ბატონო გამომძიებელო?? არადა ოფიცერი მეგონეთ გმაომძიებელო ნიკ,
ეს უპასუხოდ დატოვა ნიკმა და ოფიცერს მოცდა სთხოვა
-უთხარით რომ მოიცადონ, და კვლავ მოუბრუნდა ლუკს
-ლუკ ვიცი რომ არ ხარ ცუდი ბიჭი იმედი მაქვს აღარ შევხვდებით აქ აღარასდროს და დიდი იმედი მაქვს კოლეჯშიც ისწავლი თუ დახმარება დაგჭირდება გპირდები რომ დაგეხმარები უბრალოდ დამიაკვშირდი როცა გახვალ,
და თითებში გაჩხეილი პატარა სავიზიტო ბარათი მიაწოდა ლუკს ლუკმა გამოართვა ბარათი და ყურში ჩაჩურჩულა
-თუ დაგპირდებით რომ წავალ კოლეჯში ელენის ტელეფონის ნომერს მომცემთ?
-როცა წახვალ აუცილებლად მოგცემ ღიმილით უპასუხა ნიკმა და გისოსებიან კარებს გასაღები მოარგო გადაატრიალა რამდენიმეჯერ და კარები მისკენ გაიღო
-ეხლა კი შეგიძლია წახვიდე ლუკი მიახლოვდა ნიკს და ისევ ჩურჩულით უთხრა
-კოლეჯში ისედაც მივდივარ ამისთვის ბევრი ვიმუშავე და ნომერსაც მე თვითნ გავიგებ, მხარზე ხელი დაადო ნიკს და ელენის მაგიდისკენ წავიდა ჩამოეყრდნო მაგიდის კიდეს იდაყვით ხელზე სახე ჩამოდო და ღიმილით იკითხა
-ელენ პატარავ, უკვე თავისუფალი ვარ არ იყო აქ დალოდება საჭირო, შეგვიძლია წავიდეთ. გაოცებულმა ელენმა შეხედა ლუკს გაბრაზებული სახით ლუკი კი მომღიმარი სახით მისი მაგიდიდან სავიზიტო ბარათს იპარავდა მეორე ხელით
-ნიკ გაიყვანე ეს აქიდან თორე ეხლა მართლა ვესვრი, ნიკმა ლუკს ზირგზე ხელები დაადო და მაგიდას მოაშორა სისცილით თან კარებისკენ მიყავდა
-პატარავ რო მემუქრები აღმაგრძნებს,
ხმამაღლა იცინოდა ლუკი და ნიკი მოსაცდელში ლუკს არავინ დახვდა გარეთ გასულმა კი
შენიშნა მანქნასთან მდგომი ჰანა ხელები გადაეჯვარედინებინა და იცდიდა ლუსკ გაბრაზებული სახით ახლოს მისულ ლუკს,
ჰანამ ლუკს პირდაპირ მანქნაისკენ მიუთითა და სახლამდე ხმა არ ამოუღია არცერთს სახლშიც დუმილით შევიდნენ, ლუკი ჰანას ბებია მარტინას გადაეხვია რომელიც სავარძელში იჯდა.

ბებია მარტინა და ჰანა ეს ყველაფერი იყო რაც ლუკს გააჩნდა ცხოვრებაში ყველაფერი კი 12 წლის ასაკში დაიწყო:
როცა ლუკმა მესამე მეურვე გამოიცვლა და მიხვდა რომ იმ სახლშიც ვერ იქნებოდა ბედნიერი ჰანა კი მისი სკოლის მეგობარი იყო და მეზობელი ჰანა ერთადერთი იყო რომელიც მასში უბრალო ბიჭს ხედავდა რომელსაც დახმარება სჭირდებოდა, ისევე როგორც ჰანას, ჰანამ 14 წლის ასაკში გაიცნო ლუკი როცა დედა ავარიაში დაკარგა მაშინ ლუკი 12 წლის იყო, ლუკი კი ერთადერთი იყო სკოლაში ვისაც მისი მართლა ესმოდა მაგრამ ჰანასგან განსხვავებით ლუკს მშობლები არასდროს ენახა ბევრი რამ გადაიტანეს ერთად ამ წლების
მანძილზე რამაც მათ ურთიერთბა განსაკუთრებული გახადა დიახ სწორედ რომ განსაკუთრებული ეს არ იყო არც და ძმური არც,
ქალ ვაჟური სიყვარული ეს სულ სხვა რამ იყო ისინი წლების მანძლზე იმაზე მეტი გახდნენ ვიდრე ეს ყველაერია, ორი წლის შემდეგ
რაც ჰანას დედა გარდაეცვალა მამამ ჰანა ბებიასთან დატოვა და წავიდა სწორედ ამ დროს გაჩნდა იდეა რომ ლუკს ბებიას და ჰანას
ერთად ეცხოვრათ ლუკი შეუთანხმდა მეურვეებს რომ ისინი ფულს ისევ მიიღებდნენ სახელმწიფოსგან მაგრამ ლუკი სხვაგან იცხოვრებდა და
მხოლოდ შემოწმების დროს დაბრუნდებოდა მათთან ზუსტად კი ოთხი წელი გავიდა რაც ბებია მარტინა ჰანა და ლუკი ერთაც ცხვორობენ,
საცხოვრებელი სახლის ქვეშ კი სარდაფი იყო რომელიც ჰანამ და ლუკმა პატარა სასადილო ბარად აქციეს რათქმა უნდა ბებია მარტინას
დახმარებით და ასე გამოიმუშავებდნენ ფულს დროთა განმავლობაში კი მათი პატარა ბიზნესი ერთ ერთ ხალხისთვის საყვარელ ბარად
ჩამოყალიბდა, მაგრამ ლუკს ყოველთვის მეტი უნდოდა რაშიც ხელს ჰანა არასდროს არ უშლიდა პირიქით შეიძლება ითქვას ეხმარებოდა
სკოლის შემდეგ ლუკი ბარში მუშაობდა ჰანასთან ერთად ღამე კი კურიერად რისი მეშვეობითაც შეძლო კოლეჯის ფული შეგროვება
ჰანას ყოველთვის უნდოდა ლუსკ კოლეჯში ესწავლა მისი ყოველთვის ჯეროდა იცოდა რომ ლუკის გონება იმაზე ბევრად დიდი და ძლიერი იყო ვიდრე თავისი, ჰანას საყვარელი საქმიანობა კი ბარი იყო რომელსაც თვითნ ფლობდა და მის მესაკუთრეობას ლუკი
პატივსსცემდა და დიდი მოწიწებით ეკიდებოდა მასთან მუშაობის პასუხისმგებლობას,ბებია მარტინა კი უკვე სამოცდაჩვიდმეტი წლის იყო და სავარძლით გადაადგილდებოდა ბებიამ ორივე ბავშვი ჰანას დედის გარდაცვალების შემდეგ ისე მიიღო როგორც საკუთარი და საუკეთესო მისცა რაც კი შეეძლო "ოჯახი" რასაც სამივე დიდი პასუხისმგებლობით ეკიდებოდა დღევანდელ დღემდე...
რაც შეეხება ჰანას მამას მისი ცოლის გარდაცვალების შემდეგ მისი სასმლისადმი სიყვარული გაორმადა და სახლში თითქმის აღარასდროს იყო
ორ წელიწადში იმაზე მეტი მტერი გაიჩინა ვიდრე ლუკმა და ჰანამ ერთად მთელი მათი ცხოვრების განმავლობაში ბოლოს კი პრობლემებისგან
გაქცევის მიზნით გადაწყვიტა ჰანას და დედამისი მარტინას მიტოვება, იყო პერიოდი როცა ჰანას მამა განსაკუთრებით ენატრებოდა და ხშირად
უფრო ეზიზგებოდა კიდეც მისი ასეთი საქციელის გამო რადგან როცა ჰანას ყველაზე მეტად სჭირდებოდა მამა უკვე აღარ იყო მის გვერდით
და სიცარიელე სწორედაც რომ ლუკმა შეუვსო...

ლუკმა შხაპის მიღების შემდეგ თავის ოთახში განმარტოვება გადაწყვიტა მაგრამ მარტოობა რათქმაუნდა დიდხანს ვერ გაგრძელდა კარებზე გაისმა კაკუნი
-ლუკ შეიძლება შემოვიდე დააკაკუნა და იკითხა ნაზად ჰანამ
-მოდი ჰანა
ჰანა შევიდა ლუკის ოთახში შეათვალიერა იქაურობა თითქოს აქამდე არ ენახა და საგულდაგულოდ გასწორებულ საწოლზე ჩამოჯდა,
სევიდანი მზერა მიაპყრო ლუკს და ხმადაბალი ტონით კითხა როცა პირიდან ბგერები უნდა ამოეშვა და ეკითხა ლუკმა შეაწყვეტინა
-ვიცი არასწორად მოვიქეცი ისიც ვიცი რო ეს აღარ უნდა განემორდეს უბრალოდ ეს ერთი მაპატიე.
-სამ დღეში კოლეჯში მიდიხარ ხო ხვდები რომ ბევრად უარესი შიძლებოდა ყოფილიყო და კოლეჯი დაგევიწყებინა სამუდამოდ!?
-ვიცი ჰანა ვიცი ხომ იცი ჩემი ყველაზე ცუდი საქციელი კედლებზე ხატვა და უარეს შემთხვევაში შუშის ჩამტვრევაა
-და თუ იცი რატომ აგრძელებ საკმარისი ფული გაქვს კოლეჯისთვის დღეს მე შენთვის საჩუქებელი 5000$ გადავიხადე გირაო ხვდები?
-უბრალოდ გაუთვალისწინებელი რამ მოხდა და პოლიცია ახლოს იყო ხო იცი ქუჩაში არ ვჩხუბობ რინგი მირჩევნია
-ლუკ მე დეტალები არ მაინტერესებს არა კი მაინტერესებს მაგრამ უბრალოდ ამიხსენი ბარიდან გამომუშავებული ფული არ გყოფნის?
-მყოფნის ჰანა მყოფნის ვიცი რო დიდი სისულელე გავაკეთე და ცუდ მდგომარეობაში ჩაგაგდე ვხვდები,გთხოვ უბრალოდ მაპატიე ვიცი რომ გასასამართლებელი საბუთი არ მაქვს
მესმის და თავსაც არ ვიმართლებ უბრალოდ ნასვამი ვიყავი და შეცდომა დაუშვი მაგრამ ახლა ფხიზელი ვარ ხომ ხედავ და გეუბნები რომ დაუშვი შეცდომა ვაცნობიერებ ამას და გთხოვ შენც ნუ დმაიმატებ შევრიგდით ხომ ?
-შევრიგდით მაგრამ ხვდები რომ ფეხით სიარული მოგიწევს კოლეჯში რადგან ჩემი საჩუქრის ფულით რომელირაც პოლიციელი შობას აღნიშნავს.
-უი მეც მაქვს შენთვის საჩუქარი ოფიცერის ნომერი საკმაოდ სექსუალურის მოიცადე სადღაც ჯიბეში მქონდა ერთი წუთით, თქვა ლუკმა და საბაზანოში დადგებული შარვალი აიღო რომელისაც ჯერ კიდევ სასმლის სუნი ასდიოდა ჯიბიდან პატარა ბარათი ამოიღო
და ისევ ჰანასთან მივიდა,
-აი ნახე დამიეჯრე ძალიან სექსუალური წითური ოფიცერია, თვალის ჩაკვრით მიაწოდა ლუკმა ჰანას ბარათ
ჰანამ გამოართვა ბარათი წაიკითხა სახელი და სიცილით ახედა ლუკს
-და ოფიცერი ელენის ნომერი რათ მინდა??
-როგორ თუ რათ გინდა გითხარი სექსუალური ქალია!?
-დაგავიწყდა ხო რომ მეც გოგო ვარ?
-მოიცა ჰანა ძალიან დავიბენი უკვე ვეღარ ვიგებ ქალები მოგოწნს თუ კაცები? არც ქალებს აქცევ ყურადგებას და არც კაცი მინახავს შენს გვერდით
ძალით გაოცებული სახით უყურებდა ლუკი ჰელენს და ორივე სახეზე ავის მომასწავლებელი ღიმილი ისახებოდა
-ჰანა დარწმუენბული ხარ რო არ გინდა მისი ნომერი?
-კი დარწმუნებული ვარ
-უკვე ვეღარაფერი გავიგე ოღონდ მართლა იქნებ ძაღლი მოვიყვანოთ სახლში და ის მოგეწონოს ან არა მოყვანა არაა საჭირო სიმსონების"მეზობელი" ძაღლზე
რას ფიქრობ მგონი ძაან საყვარელია არაა? დარწმუნებული ვარ საწოლში საოცრებებეს მოახდენს
-ეგ უკვე აღარ უნდა გეთქვა ხო იცი ეხლა რაც მოგივა,ბარათი გვერდზე გადადო ჰანამ და მკლავებზე მაისური აიწია
-მოიცა მოიცა ჰანა მემგონი ბებია მარტინა იძახის, გაიხედა კარისკენ ლუკმა და გაიქცა მოვდივარ ბებია მოვდივარ!
ასე ყვირილით გაიქცა ლუკი სახლიდან კარებთან გაჩერდა მობრუნდა და ჰანას მეორე სართულიდან რომელიც იხედებოდა დაუძახა
-ჰანა დღეს დამაგვიანდება გუშინაც არ დამირიგებია ფოოსტა და დღესაც უკვე საღამოა შეფი ჩემს თავს შემოსასვლელში დაკიდებს თუ დროზე არ მივალ მიყვარხარ
შეუბრუნდა ტელევიზორთან მჯდომ მარტინას ხელით ჰაეროვანი კოცნა გაუგზავნა მობრუნდა აიღო ჩაფხუტი და სახლიდან გავიდა,
ქუჩაში გასულმა თავის პატარა მოპედს მოერგო დაიხურა ჩაფხუტი და "ოფისისკენ" წავიდა ოფისში მისულ კი უკვე განრისხებული შეფი
დახვდა კარებშივე გადმოსვლაც არ დასჭირდა ისე ჩაულაგა ჩანთასი გზავნილები და მისამართები ტელეფონში გაუგზავნა
ეს არ იყო საოცნებო სამსახური მაგრამ სწორედ ის იყო რაც ლუკს სჭირდებოდა არ იცოდა რა მიქონდა მაგრამ იცოდა რომ ეს არალეგალური იყო
იცოდა, რომ თუ დაიჭერდნენ შეიძლება სამუდამოც მიეცათ მაგრამ ეს სჭირდებოდა ადრენალინი იქ გავლა რასაც სხვები ბეწვის ხიდს ეძახდნენ
მისი გონება და სხეული მხოლოდ მაშინ იყო კმაყოფილი როცა საფრთხეში იყო ადრენალინი ერთადერთი იყო რაც განსხვავებულ ბედნიერებას ანიჭებდა
ხოლო ღამე კი როცა ყველაფერს ამთავრებდა და უკანასკნელ გზავნილს დატოვებდა ბარში ბრუნდებოდა და ჭურჭლის მრეცხავად მუშაობდა, ზოგჯერ
ბარმენად ზოგჯერაც მზარეულად ეს ყველაფერი იმაზე იყო დამოკიდებულიი ჰანას ვინ დასჭირდებოდა ხშირად დაცვაც ხდებოდა, ასერომ მთვრალი
სტუმრების თავიდან მოშორება მარტივად გამოსდიოდა მისთვის ესეც ერთგვარი გმაოწვევა იყო ასე გავიდა სამი დღე და დადგა ის დრო როცა კოლეჯში
პირველად უნდა წასულიყო ჰანა მასზე ადრე ადგა ამ დილას და ყველაფერს საგულდაგულოდ უმზადებდა ისე თითქოს ომში უშვებდა
საუზმეც უკვე მაგიდაზე იყო ტანსაცმელიც გამზადებული ჰქონდა ჰანას ნერვიულობა და სიამაყე და მონატრება ისე თითქოს საღამოს სახში არ დაბრუნდებოდა
ბებია მარტინა ბავშვებს ახსნებდა ყველაფერს
-ჰანა გეფიცები დამაგვიანდება აქეთ იქიდ დარბოდა ლუკი და დავიწყებულ ნივთებს ალაგებდა ზურგჩანთაში
-ლუკ მზად ხარ უკვე ჰანა უთხარი რო მზად არის თორე მართლა დააგვიანდება ჩიოდა ბებია მარტინა
-ბებია ვიცი რო მზად ვარ ჩაფხუტს ავიღებ და მორჩა
ლუკი ბებია მარტინას და ჰანას გამოემშვიდობა კარის ზღურბლთან ორივეს გადაეხვია დაპირდა ჰანას რომ მთელი დღის მანძილზე მისწერდა
ჰანამაც იცოდა რომ ლუკი თავს ყველაფერს მაინც მარტივად გაართმევდა მაგრამ სხვანაირად არ შეეძლო ეს მისი პირველი დღე იყო კოლეჯში
ლუკი კი გზას გაუდგა კოლეჯი მისი სახლიდან 40 წუთის სავალზე იყო და არაერთი ახალგაზრდა შეხვდა გზაზე კოლეჯისკენ მიიმავალი
კოლეჯის ეზო გავსებული იყო სტუდენტებით და ასევე მშობლებით რომლებიც ბარგით აცილებდნენ კამპუსში მცხოვრებ სტუდენტებს
იქვე ავტოსადგომზე გააჩერა მოპედი და ჰოლისკენ ჩქარი ნაბიჯით გაემართა რა დროსაც უკნიდან ხმა მეოსმა
-ლუკ ერთი წუთით
მოტრიალებულს კი გამომძიებელი ნიკი დახვდა
-იმედი მქონდა რომ აქ გნახავდი, დაიწყო ნიკმა საუბარი
-როგორც ჩანს არ ხუმრობდი როცა ამბობდი რო კოლეჯში წახვიდოდი
-გამომძიებელო ნიკ იმედი მაქ თქვენი გამოძიების ნაწილი არ ვარ და არ მითვალთვალებთ
-არა არა ლუკ უბრალოდ გზად გავჩერდი სასადილოდ მიხარია შენი ნახვა და თან კოლეჯში
-მადლობა გამომძიებელო ნიკ ეხლა კი მაგვიანდება უნდა შევიდე
-მესმის მესმის უბრალოდ მოსალმება მინდოდა ნიკი დამიძახე
-კარგი ნიკ უკვე ზურგსუკან მოტოვებულ ნიკს დაემშვიდობა კიბეებზე სწრაფი არბენით ლუკი

დაახლოებით ერთი საათით ადრე ამ უკანასკნელ მომენტამდე იმავე ქალაქში მცხოვრებ სხვა ოჯახში გადავინაცვლოთ
სადაც ყველაფერი ბევრად უფრო მარტივად სჩანს ვიდრე ეს ლუკის და მის პატარა ოჯახში.
ეს იყო ოჯახი რომლის შესახებ ჯერ კიდევ მშრალი კანონის დროს იცოდნენ და ჩიკაგოს ქუჩებში ყველა კუთხეში მათი სახელით არაერთი არალეგალური საქმე იწარმოებოდა, კერძოდ ნარკოტიკი და პროსტიტუცია ხშირად უკავშირებდნენ
ასევე ჩიკაგოს კაზინოებს და ღამის კლუბებს ფულის გასათეთრებლად იყენებდნენ ეს ოჯახი თვით ფრენკ კასტელოს შთამომავლები იყვნენ იტალიური გვრაი, რომელიც ამერიკას 1920 იანი წლებიდან აცნობდნენ თავის სახელს, ოჯახის სათავეში იდგნენ პატრიკ და სემ კასტელოები, პატრიკის როგორც ბინზესის წარმატებით მართვა გამოსდიოდა ასევე
მის ცოლზე და სამ შვილზე ზრუნვა გამოსდიოდა არანაკლებ კარგად. სემ კასტელო კი მათ ოჯახის ღირსებას განსაკუთრებულად იცავდა რაც მის მრისხანებაში კარგად ისახებოდა მისთვის პატრიკის ოჯახი ყველაფერზე მაღლა იდგა რადგან თვითონ ეს ყველაფერი არ გააჩნდა, რთული წარმოსადგენი არ არის კაცი რომელსიც თავისი ოჯახის გამო ყველაფერს ანადგურებს და მისი ძმის სახელს და ხშირად შავ სამუშაოს სიამოვნებით ასრულებს მისთვის ხო ოჯახი ყველაზე მნიშვნელოვანი იყო, ისინი თვით ფრენკ კასტელოს შთამომავლები იყვნენ და ამას დიდი პატივისცემით ეკიდებოდა სემი, კოლეჯი კი რომელსაც კასტელოები მართავდნენ პატრიკის ცოლის ქალბატონი ნინას დახმარებით დიდებულ ახაგაზრდებს ზრდიდა, შემდგომში კი კასტელოს ოჯახში საჭირო უნარების მქონე ადამიანებს კონკრეტულ საქმებს ავალებდნენ,ეხლა კი პატრიკის ბავშვებს დაუბრუნდეთ პატრიკს სამი შვილი ჰყავდა ორი ტყუპი და და ერთი უფროსი ბიჭი რომლებიც ასევე კოლეჯში
სწავლობნენ დებისთვის ეს პირველი კურსი იყო ხოლო ბიჭი და დამამთავრებელ კურსზე იყო,უფრო კონკრეტულად კი ბიჭი რომლისთვისაც ეს
კოლეჯი თავის პატარა სათამაშო ტერიტორიად ექცია და პასუხის გებას ყოველთვის თავს არიდებდა, რათქმაუნდა მისი ოჯახის კერძოდ კი მამის დახმარებით
რაზეც ყოველთვის აგრესიული რეაქცია ქონდა და უნდა ქონოდა კიდეც მის აღმზრდელ დედას და ხშირად მის თავნებობას მამას აბრალებდა და აძახებდა რომ ბევრის უფლებას აძლევდა ეს კი გმაოწვეული იყო მამის იმედებით რადგან ოჯახში ერთადერთ ბიჭი უკვე კოლეჯს ამთავრებდა და ნელ ნელა "საქმეს" რომელსაც პატრიკი და სემი ბიზნსეს ეძახდნენ უკეთ შეისწავლიდა და თავის დროზე ოჯახს სათავეში ის ჩაუდგებოდა
და ხო ამ ბიჭს ნეითანი ერქვა საშვალოზე მაღალი მარტივი აღნაგობის თაფლისფერთმიანი ყმაწვილი მკაცრი გამოხედვით რომელსაც თუ წარბების შეკვრას და თაფლისფერი თვალების დაჭყეტვასაც დაუმატებდა ბევრ მის თანატოლს მარტივად აშინებდა
რაც შეეხებათ მის ტყუპ დებს, სოფი და ჯესი ისენი რამდენადაც ეთმანეთს აღნაგობით გავდნენ იმდენად ხასიათითაც, მათი ქცევა საუბარი და ჩაცმულობა ყოველთვის მიანიშნებდა მაღალი წრის საზოგადოებაზე რასაც კოლეჯში ელიტას ეძახდნენ მათი საუბარი კი ყოველთვის თავდაჭერილი, გამორჩეული სხეულსი ენით და განათლებას უსვამდა ხაზს მათ ესმოდათ რომ კასტელოების ოაჯხს წარმოადგნენდენ და ამას დიდი პასუხისმგებლობით ეკდიებოდნენ, ისინი განსხვავებით ნეითანისგან შავგვრემანი ახალგაზრდა გოგოები იყვნენ საშვალოზე მაღალი სიმაღლით მათი გარჩევა მხოლოდ თვალის ფერით იყო შესაძლებელი, სოფის თაფლისფერი სავსე თვალები ჰქონდა დახვეწილად აწეული წამწამებით
ჯესის კი ცვალებადი ფერის მის ტანზე მორგებული სამოსის მიხედვით ცვალებადი თვალის ფერი გააჩნდა, პატარა და აპრეხილი ცხვირი, საშვალოზე ოდნავ
დიდი ტუჩის ფორმა და შესამჩნევად მოგძო კისერი რაც მის მოგრძო სახეს და მკაფიოდ გამოკვეთლ ლავიწებს აშორებდა ერთმანეთს სოფი კი ზუსტად ასეთი
შესახედაობის ბონუსად მოყოლილ მეგობარს ჰგავდა, გამხდარი და მოგრძო კიდეურებით მაგრამ დახვეწილი და ნატიფი კიდურებით და მკრთალი თეთრი ფერის
კანით ზუსტად ისეთი როგორიც მით დედას ნინას.
ლუკის ოჯახისგან განსვავებით აქ სწავლის დაწყების აღსანიშნად ოჯახის დიასახლის შესანიშნავი სუფრა მოემზადებინა სუფრის სათავეში იჯდა ოჯახის
უფროსი გვერდს მისი ვაჟი ნეითანი უმშვენებდა ნეითანის პირდაპირ კი ნინა იჯდა ნინას გვერდზე მარცხენა მხარეს სოფი და ჯესი იჯდნენ სუფრა საგანგებოდ
ეზოში იყო გაშლილი, დიასახლისი კი გულისყურით აკვირდებოდა თავის ნამუშევარს და ხშირად შეხედავდა ნინას და ელოდა მისგან შემდეგ ბრძანებას,
დუმილი კი ოჯახის უფროსმა დაარღვია
-ნეითან დღეს კოლეჯის შემდეგ ბიძაშენ სემთან მიხვალ ოფისსში შენი დახმარება სჭირდება
ნეითანმა ლუკმა გადაყლაპა და ახედა მამას
-როგორც იტყვი მამა როგორც კი მოვრჩები პირდაპირ მასთან წავალ
პატრიკმა კი განაგრძო
-ნინა დღეს ბავშვებს შენ გამოგყვებიან მძღლი მე მომყვება საქმეზე გავდივართ დღეს და გვიანობამდე ვერ მოვალთ სოფი და ჯესი შენ წამოიყვანე.
-პატრიკ მე დღეს საღამომდე დაკავებული ვიქნები იქნ...
და სიტყვა შეაწყვეტინა პატრიკმა
-გასაგებია ესეგი ცოტა უფრო დიდხანს მოგიწევთ ლოდინი, თქვა და ახედა სოფის და ჯესის
თავის დაქნევით დათანხმების შემდეგ კვლავ განაგრძო
-ბოდიში ბავშვებო ეს ერთი დღე მინდა რო ნინასთან ერთად გაატაროთ
-არაუშავს მამა მაინც გვინდოდა კოლეჯის დათვალიერება, და ჩაიცინებს ბავშვებმა
ეს კი უპასუხოდ არ დაუტოვებია ნეითანს
-კოლეჯის თუ ბიჭების ღმერთს ვფიცავ რომელიმესთან რომ დაგინახოთ
და შეაწყვეტინა პატრიკმა
-ნეითან საკმარისია ყურადღება როცა დასჭირდებათ შენგან გაგაგებინებენ დარწმუნებული ვარ.
და მკაცრი მზერით გახედა გოგონებს პატრიკმა ეს კი შეუმჩნეველი არ დაუტოვებიათ გოგონებს რომელბაც ერთხმად უპასუხეს
-ვიცით მამა როგორც დაგპირდით პირველ რიგში შენ გაგაგებინებთ ან ნეითანს ან დედას ან რავიიც კიდე ვინმე დაგვრჩა?
და ჩაიცინეს გოგონებმა მამასაც ღიმილმა გადაურბინა სახეზე მარცხენა მკლავი შეათამაშა საათი გამოაჩნა და ოჯახს აცნობა
-დროა წახვიდეთ და მოემზადოთ
გაკვირვებულმა ნინამ ქმრის მარცხენა მაჯას ხელი მოკიდა მისკენ მიიზიდა ხელი მოაბრუნა და საათს დახედა როცა ყვირილი დაიწყო
-დროზე დროზე ბავშვებო მაგვიანდება უკვე სასწრაფოდ სულ ხუთი წუთ გაქვთ ადექით,
გოგონები მამას ლოყაზე კოცნით გამოემშვიდობნენ ნეითანი კი გზას თავისი მანქანით გაუდგა ქალბატონები კი დედამ წაიყვანა კოლეჯში

ეხლა კი დაუბრუნდეთ ლუკს რომელიც პირველ აუდიტორიას გამალებით ეძებს და სტუდენტებით სავსე დერეფანში იმის ნაცვლად რომ ვინმეს
გზის სწავლა სთხოვოს ყოველ მომდევნო კარების თავზე იყურებდა და ცდილობს სადმე აუდიტორია პირველი ამოიკითხოს, რა დროსაც ნაცნობმა
სახემ გვერდზე ჩაუარა და უკან გახედვით და სიარულით წონასწორობა დაკარგულმა მოტრიალებისას ახლგაზრდა ტყუპ სოფის შემთხვევით დაეჯახა
დაჯახების შედეგად კი სოფის ხელში მყოფმა წიგნებმა კოლეჯის იატაკზე გადაინაცვლეს რა დროსაც ორივემ დახრა გადაწყვიტა წიგნების ასაღებად და როცა
უარესი აღარ ეგონათ რომ მოხდებოდა თავებით დაეჯახნენ
-უკაცრავად უბრალოდ ვერ დაგინახეთ არა მართლა ვერ დაგინახეთ ბოდიში მე თვითონ მოგაწვდით, რა დროსაც გასწორდა სოფი და ხელით შუბს
ისინჯავდა მის შეწუხებულ სახეზე ტკივილი და გაოცება ერთიანად იყო ასახულო, სოფის ფეხებთან კი ლუკი ხელების სწრაფი მოძრაობით ცდილობდა
მალე აეკრიფა იატაკზე გაშლილი ფურცლები და ორიოდე წიგნი, შეგროვების შემდეგ მოწიწებით ახედა სოფის
-უკაცრავად ფეხი
სიმწრისგან დაბნეულმა და თვალებ დახურულმა სოფიმ მისთვის უჩვეულო ხმის ხმამაღალი ტემბრით უპასუხა ლუკს
-რა ფეხი თავი მეტკინა და შეწუხებული ისრესდა შუბლს
-მაპატიეთ, მაგას მივხვდი ფეხის აწევას გთხოვთ ფურცელზე გიდგათ ფეხი, ეს სიტყვა იყო როცა სოფიმ თვალებიდან გამოხედა და მის ფეხებთან
თავდახრილი ლუკი დაინახა როცა ლუკი ფიქრობდა რო აკრიფა ყველაფერი ეხლა ადგებოდა და უარესი აღარაფერი მოხდებოდა ჰოი საოცრებავ
გამოჩნდა ნეითანი რომელსაც გვერდს რამდენიმე კარგად ნავარჯიშები მეგობარი უმშვენებდა, წამოდგომისთნავე სოფის სახეზე ტკივილი გამქრალიყო,
გაოცება და მღელვარება დაეტყო რა დროსაც ნეითანმა ლუსკ ხელი საყელოში წაავლო და სოფის მალევე მოაშორა ისე როგორც კეთროვნებს იშორებდნენ.
-რა ჯანდაბას აკ... სიტყვის თქმა ვერ დაამთავრა ნეითანმა როცა გაბრაზებული სახე გაკვირებით შეიცვალა და თავიდან დაიწყო
-სადმე შევხვედრივართ?
გაოცებულმა ლუკმა მალევე მოაშორებინა ხელი მისი საყელოდან ხელში მოგროვებული დავარნილი წიგნები და ქაღალდები ნეითანის უკან მდგომ
სოფის გადასცა ბოდიში კიდევ ერთხელ მოუხადა და ყურადღებაც კი არ მიუქცევია მისი გაკვირვებული სახისთვის მალევე მოუბრუნდა გაკვირვებულ
და გაბრაზებულ ნეითანს,
-მეგობარო ბოდიშ უკვე მოუხადე შენს შეყვარებულს, ყველაფერი შემთხვევით მოხდა მოდი სხვა დროს გავარკვიოთ ეს ეხლა ძალიან მეჩქარება,
ამის გაგონებაზე კიდევ უფრო გაოცებულმა ნეითანმა სოფის გახედა მერე ისევ ლუკს და მისი გაოცება ნელ ნელა მრისხანებაში იზრდებოდა
რა დროსაც არსაიდან გამოჩნდა ბიჭი რომელმაც ლუკს ხელი გადახვია ნეითანს შეხედა და ღიმილიანი სახით დაიწყო:
-ნეითან ძმაო როგორც ჩანს ჩემი შორეული ბიძაშვილი უკვე გაგიცნია, წამოდი წავიდეთ ლუკ ნეითანს მერე გაგაცნობ უკეთესად.
ამის თქმის შემდეგ გაოცებულ ნეითნს და სოფის შორის ჩაიარეს ლუკმა და ჯერ უცნობმა ბიჭმა როცა ცოტა მოშორდნენ ლუკმა დაიწყო:
-მადლობა ძმაო მარა მარტოც გაუმკლავდებოდი
-ვიცი გამომძიებელმა ნიკმა მითხრა უკვე როო პრობლემებს კარგად უმკლავდები მაგრამ აქ და მასთან ასე არ გამოვა ამოტომ მთხოვა დაგხმარებოდი ას ერომ გამარჯობა მე მაიკი ვარ ნიკი ბიძაჩემია, და ხელი გაიწოდა მაიკმა ლუკს, ლუკმა დახედა ხელს, შემდეგ ახედა
მაიკს და გამოწვდილ ხელზე ძლიერად ჩამოართვა ხელი, რის შემდეგაც სიარულით გააგრძელეს გზა და მაიკმა ისე ვდაიწყო:
-ესეგი შენ და ნიკი მეგობრები ხართ? ამის გაგონებაზე ჩაეღმა ნიკს და კითხვაზე კითხვით უპასუხა
-მეგობრები ერთმანეთს ციხეში სვავენ? გაოცებისგან სვლა სეანელა მაიკმა და დაბნევით უპასუხა
-მემგონი არაა...
-ხოდა შენს კითხვასაც იგივე პასუხი აქვს მემგონი არა.
-მოიცა ვერ გავიგე ნიკმა თუ დაგიჭირა აქ რას აკეთებ მის საქმეებზე დაკავებულები ძირითადად სამუდამოთი ან სიკვდილით ასრულებენ
-ანუ ეხლა რომ გითხრა რო მოვკვდი დამიეჯრებ?
-არა მაგრამ, შეაწყვეტინა სიცილით ლუკმა
-კაი კაი უბრალოდ ვხუმრობ ნუ გაოცდები არ ვიცოდი თუ ჩემზე ღელავდა უბრალოდ, ამის შემდეგ მოუყვა ლუკმა მაიკს მისი შემთხვევის შესახებ
მაიკმა კი პირველ აუდიტორიამდე მიაცილა
-ძმაო მე ერთი საათი კიდე მცალია ასე რომ შემიძლია შენს პირველ გაცნობა დაკვალიანებას დავესწრო თან ახალ ხორცს შევათვალიერებ, ყველას შენსავით
არ უმართლებს პირვლეივე წამებიდან რო ელიტა ინტერესდებოდეს მისით,
-ელიტა? გაკვირვებით იკითხა კარებში შეულმა ლუკმა უკან კი მაიკი მიყვებოდა
-ელიტა ძმაო ელიტა, იქვე შესასვლელში კი ადგილი მონახეს უკვე სკამზე გვერდი გვერდ ჩამოჯდნენ და შეწყვიტეს საუაბრი, მოუსმინეს პირველი ათ წუთს
და მალევე მაიკმა დაარღვია მისი ინტერესით სმენა:
-ძმაო ეხლა ვისაც უყურებ ეს ნინაა იმათი დედაა ვისაც დღეს შეხვდი სერიოზულად გიმართლებს მთელ ოჯახს ერთ საათში შეხვდი შეიძლება სახშიც დაგპატიჟონ სადილზე
-ანუ მასწავლებლის შვილები ელიტის ნაწილი არიან? და ეს არის ელიტა არა უკეთეს მოველოდი.
-ძმაო ცუდად ხუმრობ ეს კასტელოს ოჯახია ეს ოჯახი ჩიკაგოს განაგებს ნიკის ოცნებაა მაგათი დაჭერა მთელი მისი კარიერა ამათ დასდევს მაგრამ საერთოთ ვერაფერს უმტკიცებენ სანამ მათან მივლენ სხვები იბრალებენ მათ დანაშაულს ასე რომ ძმაო დამიჯერე ისე გაგაქრობენ თუ არ მოეწონე...
ღიმილიანი სახით მიეყრდნო სკამის საზურგეს ფეხებით კი მერხს აწვებოდა და ქანაობდა რა დროსაც გაჩერდა და ისევ დაიწყო
-ისე ხო ძალიან ლამაზია აღიარე მეც ძაან მომწონს, და მხარზე ხელით დაეყრდნო მაიკი ლუკს, ლუკმა კი გაოცებული სახით მოაშორებინა ხელი მხრიდან
-კი კაი ბიჭია ალბათ მაგრამ გეი ხარ? გაოცებით იკითხა ლუკმა
-რა გეი სოფიზე გეკითხები
-სოფი?
-ხო ვისაც დაეჯახე
-არ შემიმჩნევია მისმა შეყვარებულმა არ მაცალა
-რა შეყვარებულმა მისი ძმაა ეგ ბიჭი ნეითანი ქვია, და თავის გაქნევით ჩაილაპარაკა კასტელოს ოჯახის იემდი
-არ ვიცი ძმაო მართლა არ შემიხედავს ქაღალდების აკრეფით ვიყავი დაკავებული
-და ნეითანს ხო დააკვირდი და ამის მერე კიდე მე ვარ გეი? მგონი შენი დამალული მგრძნობები იღვიძებს თუ გაქვს რამე ეგეთ
-კი ძმაო მართალი ხარ და ჯობია ცოტას თუ მიიწევი თორე ახლოს რო ხარ თავს ვერ ვაკონტროლებ,
ამის თქმაზე ჩუმი სიცილი დაიწყეს ხელებში თავჩარგულმა ბიჭებმა რა დროს აუდიტორიიდან ხმამაღალი ტონით ნათქვამა სიტყვებმა მოიყვანეს გონს
-უკაცრავად თქვენ ბატონებო უკვე არჩეული გაქვს თუ არა?
თავი როცა ამოწიეს ყმაწვილებმა მთელი აუდიტორია მათკენ იყო მოტრიალებული
-ოჰ გამარჯობათ ბატონო მაიკ არ ვიცოდი თქვენც თუ ისევ პირველ კურსზე გადმოხვედით მეგონა უკვე ამთავრებდით ღიმილით იკითხა ქალბატონმა ნინამ
-არა ქალბატონო ნინა უბრალოდ თავისუფალი დრო მქონდა და უქმედ რომ არ გამეტარებინა აქ შემოვედი, მორიდებით უპასუხა უკვე სერიოზული სახით ფეხზე მდგომა მაიკმა
-და თქვენ ბატონო? ახლა კი მზერა მიაბრუნა ლუკისკენ ნინამ- გადაწყვიტეთ რას აირჩევთ? და ნელი ნაბიჯით უახლოვდებოდა ლუკს და მაიკს
-უკაცრავად ვერ მივხვდი ქალბატონო ნინა
-ნუ იბნევით მე ხომ თქვენთვის ჩიკაგოს ფართობი არ მიკითხავს, და აგრძელებდა სხვლას ქალბატონი ნინა მათ მიმართულებით და დინჯი ნაბიჯით ადიოდა საფეხურებზე
-ქალბატონო ნინა ჩიკაგოს ფართობი ექვსასექვსი კვადრატული კილომეტრია უბრალოდ კითხვა ვერ გავიგე და თუ გამიმეორებთ აუცილებლად გიპასუხებთ,
დარცხვენილმა ლუკმა ხელები მერხს დააყრდნო და თავი მხრებში ჩარგო ახლოს მისვლისთანავე ნინამ გაოცებით შეათვალიერა ბიჭი შემდეგ უკან მობრუნდა
რამდენიმე წამით დაიცადა და განაგრძო:
-კარგით ბავშვებო შეგიძლიათ წახვიდეთ მალე გავაგრძელებთ
ფეხზე მდგომ ლუკს მხარზე ხელი მაიკმა დაარტყა და კარისკენ მიუთითა
-წავიდეთ ძმაო სანამ გადარჩენის შანსი კიდე გვაქ "ჩაიღიმა და განაგრძო" სერიოზული პასუხი იყო არ მოველოდი ისე მოსახლეობა რამდენია ეგეც იცი?
-2 693 976 ამ წლის მონაცემებით ასეა, გაკვირვებულმა მაიკმა შეხედა ლუკს
-ძმაო გენიოსი ხარ თუ უბრალოდ წიგნის ჭია რომელსაც ჩხუბი უყვარს?
-წიგნის ჭია არ ვარ და არც ჩხუბი მიყვარს!
-ნიკი სხვა რამეს ამბობს და გენიოსი ხარ?
-კი მაგრამ არ გამივრცელო და გამოცდებში დაგეხმარები სიცილით უპასუხა ლუკმა
-იცი რა ძმაო!?
-გისმენ
-მეც გენიოსი ვარ უბრალოდ გიმალავდი, ამის თქმაზე ორივემ გაიცინეს ხმამაღლა
-კაი დასაწყისი იყო მაგრამ უნდა წავიდე ეხლა უკვე მე მაქვს ლექცია მომე ტელეფონი ჩემს ნომერს ჩაგიწერს და ჩემს ნომერზე დავრეკავ, ბიჭებმა ტელეფონები გაცვალეს
და ლუკმაც ჰანას მიწერა "ყველაფერი კარგადაა პირველი ლექცია უკვე მქონდა" ჰანამ უპასუხა "კარგია მიხარია მეგობრები გაიჩინე უკვე?" ლუკმა უპასუხა
"ჯერ არა მარა რო გავიჩენ გაგაცნობ იქნებ რომელიმე შენაირი უცნაური აღმოჩნდეს და მეც დავისვენებ შენ რო გეყოლება საყვარელი ადმაიანი გვერდით :D" ჰანამ უპასუხა
"კი ოღონდ დღეს არა დღეს სიმპსონების ძაღლთან მაქვს პაემანი არ მინდა ვაეჭვიანო ;)" ლუკმა უპასუხა "კაი ჰანა ეხლა შევდივარ აუდიტორიაში რო მოვრჩები ისევ მოგწერ მიყვარხარ"
ჰანამ უპასუხა "მასქიმუმ 50 წუთი გრძელდება ასე რომ შენ პასუხს 50 წუთში ველდოები მეც მიყვარხარ"