საავადმყოფოში გამეღვიძა , მცირე ფეხის მოტეხილობით . ბავშვთა ბრბო გარს მეხვია და რაღაღაც შეშინებული სახებით იყურებოდენ , მაგრამ პირველი რაც გამახსენდა იყო...
-დეიმონი სადაა?
-ვა , ბლერ , გაიღვიძე ?
-დეიმონ სადაათქო ?!
-კარგი დაწყნარდი , საოპერაციოდან 1 სათის წინ გამოწერეს .
-ჰა!-ვთქვი მე და კინაღამ საწოლიდან გადმოვვარდი .-სადაა?წამიყვანეთ ახლავე!
-სად წაგიყვანოთ ? ხო არ გაგიჟდი!
-კი გავგიჟდი ! წამიყვანე !
-ნუ ხო კარგი ! დაჯექი ინვალიდის ეტლში და მიდი წაგიყვან .-დამნებდა ფეი .
3 სართულზე ძლივს ამაძვრინეს 106-ე პალატაში მიმიყვანეს და კარები გამიღეს .დეიმონს ეძინა თუმცა ჩემი შესვლისთანავე გაეღვიძა და დაიჭყანა , მგონი რაღაც ეტკინა .
-დეიმონ , კარგად ხარ ?
-ვა , სინიორინა , მოხვედი ? მე კი მეგონა უკვე დამივიწყე .
-მე არასდროს მიგატოვებ . ყოველთვის მეყვარები .
-ჰამმმ -გაეღიმა მას .- შენ როგორ ხარ , მილედი ?
-ნორმალურად !მაგრამ შენ რაღაც გტკივა ?
-მე მამაცი ვარ გავუძლებ !
-აი მე კი მეშინია , მეშინია რომ ... -სიტყვა ვერ დავასრულე ისე შემვიდა ექიმი და თქვა :"პაციენტს დასვენება სჭირდება".
-ბლერ , ნაყინს მომიტან ?-მთხოვა დეიმონმა
-შენთვის შეიძლება ?-კითხვითვე შევუბრუნე მე .
-ესეიგი , შოკოლადის მინდა ,ისევე როგორც შენ . შენ ხოგიყვარს შოკოლადი .
-საიდან იცი ?თუმცა ....შენ ხო ყველაფერი იცი !
-ნახვამდის ,B -შემოკლებული სახელით დამიძახა მან .
-მომავალ შეხვედრამდე ,D -იგივენაირად მივუგე მე .
გარეთ ძლივს გავგორდი . იქვე კაცი ნაწინებს ყიდდა , მასთან მივედი და შევუკვეთე 2 ნაყინი შოკოლადით . მაგრამ ნაყინის ყიდვა არ არის საინტერესო , საინტერესო ისაა რომ იქ ედუარდი შემხვდა . შავი კოსტუმი , ასევე შავი სათვალე და შარვალი ეცვა . ტელეფონზე ლაპარაკობდა და მისი საქციელიდან გამმდინარე მე ვერ შემამჩნია .
-ძალიან კარგი იქნება თუ არ იწუწუნებ -უთხრა მან ვიღაცას ტელეფონზე .-არა , გადარჩა . ხო , დღეს . ძალიან კარგი . იმედია დღეს საავადმყოფოდან ჩემი ძმის ნეშთს წაებენ ....-ამის გაგონებაზე ხელები ამიცახცახდა .
ის ნაბი..არი კიდე დეიმონის მოკვლას თუ გეგმავს . ამას აღარ მოვუთბენ . მე ვიცი რასაც გავაკეთებ !-გავიფიქრე მე და პოლიციას დავურეკე .
პოლიციამ ედუარდი დააკავა და განყოფილებაში წაიყვანა . დასწრების უფლება მეც მომცეს . ოთახში შევედი და დაკითხვას მოვუსმინე :
-ბატონო ედუარდ , აღიარების ჩვენებას ხელს თუ მოაწერთ საქმე უფრო გაადვილდება .-უთხრა ოფიცერმა ნოლაინმა და საბუთები გაუწოდა .
-ოფიცერო ნოლაინ , ამას ხელს მოვაწერ მაგრამ გულში ჩემს დანაშაულს არასდროს ვაღიარებ იმიტომ , რომ დეიმონი ყველაფერს მართმევს . ის , ის ....
-ბატონო ედუარდ , -სიტყვის დასრულება არ აცადა ოფიცერმა .-ქალბატონმა ბლერმა თქვა , რომ თქვენ ტელეფონზე ვირაცას ელაარაკებოდით , თუ მის სახელსაც აღიარბთ რამდენიმე წელი შესაძლოა დაგაკლდეთ .
ედუარდი დუმდა , არაფერს ამბობდა . მაგრამ აი რა შევამჩნიე მის სახეზე ... მღელვარება და შიში . ნეტავ , რისი ეშინოდა ? მაგრამ ამას არანაირი მნიშვნელობა არ ჰქონდა , რადგანაც ის უკვე წაიყვანეს საპატიმროში .
მე ბიცოლასთან სახლში მივედი , ბიცოლა მომვარდა და ყავა შემომთავაზა , თუმცა როგორც აღმოჩნდა სახლში არ გვქონდა .ის მაღაზიაში წავიდა ხოლო მე ბობვა-ფორთხვი და მრავალი დაცურებით ძლივს ავედი მეორე სართულზე ჩემს ოთახთან გავიწიე , თუმცა რას ვხედავ ...ბიძიას კაბინეტი ღიაა . შიგნით შევედი და მის სამუშაო მაგიდასთან მივედი .



ეს თავი ცოტა არ იყოს დეტექიური გამომივიდა თუმცა მერწმუნეთ ყველაფერი ერთმანეთთანაა დაკავშირებული .იმედია მოგწონთ ჩემი დაწერილი , ჰო ! და კიდევ მინდა ყველამ შემიფასოთ ანუ მოკლედ დაწეროთ თუ როგორ ვწერ მე და რჩევებიც მომცეთ .დიდი მადლობა