მარის pov:

ძაან მაგარი დრო გავატარეთ, ერთ-ერთი საუკეთესო დღე იყო ჩემს ცხოვრებაში,რომელიც არასოდეს დამავიწყდებოდა...
ძაან მაგრად გავერთეთ, დავლიიეთ, ვიცეკვეთ... და მოგიყვებით რამოხდაა....
დავჯექით საჭმელად დაა დასალევად, ილიამ სასმელი დაასხაა და დადგა სადღეგრძელოსს დროოც მოვიდაა... ჩვეენ ვიცით რომ გვანცა მაგარ სადღეგრძელოებს ამბობს ხოდაა ასევე თამადად დავნიშნეთ და თამადის მოადგილე აბა გამოიცანით ვინ იყოო?? ილიაა რათქმაუნდა... რასაც გვანცაა იტყოდა ყველაფერზე ეთანხმებოდაა... მერე ყველამ ვთქვით თითო-თითო სადღეგრძელო დაა დაატრიალდა კიდეც ყველაფერი ოღონდ ჯერ ოდნაავ... მაგრამ სმას მაინც ვაგრძელებდით.... როცა უკვე საკმაოდ მაგრად დატრიალდა ყველაფერი, გადავწყვიტეთ გვეცეკვა...ბიჭებმა მუსიკები ჩართეს დისკოტეკური რაა დაა ცეკვვაც დავიწყეთ.... მოკლედ იმ მომენტში მხოლოდ ჩვენ თორმეტნი ვვიყავით და სხვა ყველაფერი არრც არსებობდა...
იქაურობა ავიკლეთ ვცეკვავდით და ვცეკვავდით.... სანდრომ და ნიკამ სასმელები და საჭმელები მაგიდიდან გადმოაწყვეს და ძირს დააწყვეს.... შემდეგ თაკოს და ინგას ხელებიი მოკიდეს და მაგიდაზე აიყვანს ეხლა იქ დაიიწყყეს ცეკვაა... თან ხელში სასმელები ეჭირათ... მუსიკას ვყვებოდით და თან ვცევავდით... ანდრიამაც უთხრა ელენეს ჩვენც ავიდეთოო, ელენეც დათანხმდა და ფეხი დადგა თუ არაა გაუსიალდა დაა ჩამოვარდა მაგრამ ანდრიამ მოასწრო დაჭერაა... და ელენე ეგრევე ანდრიას ხელებში მოექცაა...
ელენე როგორც ყოველთვის გაწითლდა და ჩვენც ამაზე გაგვეცინა და გავაგრძელეთ ცეკვაა...
შემდეგ თორნიკეს სასმელი გაუთავდაა და წავიდა რომ დაესხა მაგრამ სანამ იქამდე მივიდოდა ფეხიი რაღაცას წამოკრაა და ძირს დაეცაა მერე როგორც ბიჭებმა იციან... ყველა ერთად ძმაკაცთან მიირბინეს და ზეედ დაახტნენ... კიდევ კაი მარი ჯერ აქ არ არის და ვიღაციის ზარმა ბიჭები გადაარჩინა ჯერ-ჯერობით...
ჩვენ გოგოებს სიცილით მუცლები გვტკიოდა, ბიჭებიც იცინოდნენ ერთადერთი თოკო ყვიროდააა....
- ადექიით თქვენიიი..... - ყვიროდა გამწარებული
- რატო ვითოომ?? - დასცინოდა გიორგი
- აუუ ნახეთ ნახეთ ეცინებააა - ხარხარებაა ნიკაც
- აუუუუ ავდგე მარტო თქვენ რას გიზამთ ნეტა იცოდეთ... - ყვიროდა ისევ თოკო მერე გოგოებს მოგვიბრუნდა - თქვენ მაინც დამეხმარეთ დაა ესს უჯიშოები დაა ს****ბი მომაშორეთ...
- ეეე გოგოებთან ზრდილბიანად იყავიი - უთხრა ილიამ და თავზე წამოარტყაა.. თოკო უარესად აყვირდა...
- ეე ეე ეეე აბაა დროზეე ყველა ადექიით - მოვიდა მარიც - ხელი ან რამე რომ მოტყდეს მერეე??
მერე სად მიდიხართ?? ვერ ხართ რაა... რა ვთქვი მეე?? ადექით დროზეეე - დაუყვირა მარიმ და ბიჭებიც წამოხტნენ...
- კაი კაიი ქალბატონო მარიაამ - დაეღრიჭაა სანდრო.
- აუ ჩემი გმირი ხხარ რა - უთხრა თოკომ მარის, ხელში აიყვანა და დააბზრიალა...
- კაი ეე დამსვიი - იცინოდა მარიი..
შემდეგ გვანცამ და ინგამ აიტეხეს გინდა თუუ არა სახლში მივდივართ ჩვენო თქვენი თავი არ მაქვსოო... ხოდაა იქვეე იყოო დიიდიი ქვები, თან მთვრაალები არიან ვერ არჩევენ ვერაფერს...
და ამ დიდ ქავაზე გვანცა დაჯდა დაა ინგას გადასძახა...
- ინგაა მოდი ამ მანქანით წავიდეთ ძაან მაგარია, ცოტა კი ცივია მაგრამ ეგ დავიკიდოთ...
- აუუ ხო მაგარიაა - ინგაც გვერძე მიუჯდაა.... გვანცას ხელში გასაღები აქვს და ცდილობს დაქოქოს მაგრამ გასაღებს ვერსად არჭობს ჩვენც ვიცინით....
- ეეე დაიქოქეე რააა... - დაიყვირა გვანცამ...
- აუუ რა ჭირი ეტაკა - თავის ჭკვაში ხელი დაარტყა მანქანას ინგამ... - აუუ არაფერი რო არაა...
- ჰაა?? მართლაა? უიიი - გაიცინა გვანცაამ.... ცოტახანიი გონზე მოვიდაა დაა გამოიხედა თვალებიდაან დაა ჩვენ ვიცინით..
იქვეე გვერძე თურმე ყოფილა მდინარე და ბიჭებმა გვითხრეს წამოდითოო...
- უნდა ჩავიდეთ?? - იკითხა ელენემ..
- ხო ზაფხულიაა და მდინარეც ძაან ცივი არაა მითუმეტეს ეხლაა ცხელაა - თქვა ანდრიამ დდა წინ გაგვიძღვაა...
- სველები მანქანაში როგორ ჩავჯდებით?? - მარიიმ გვანცას და მერე თოკოს გადახედა...
- ჩაჯდებით, ჩაჯდებით... - გაეღიმა თოკოს...
მგონი ბიჭები ფხიზლები იყვნენ და გვატყუებდნენ ვითომ სვავდნენ...
მდინარეზეც ჩავედით და ყველა ბიჭმა თავის მეწყვილეებს ჩაკიდეს ხელებიი და წყალში ჩავიდნენ...
გიორგიმაც დამავლო ხელიი წყალში უნდა გადავეგდე მაგრამ შეეშალაა და ბალახებში ჩამაგდოო და თვითონაც ზედ დამეცა...
- ააააააააააააააააააააააააააააააააა ფეხიიიი - ვიყვვირე ბოლოხმაზე... ჩემს ყვირილზე ყველა წყლიდან ამოვიდა ელენნეს და ანდრიას გარდა რომლებიც კარგად შორს იყვნენ ჩვენიდან...
მოგვიახლოვდნენნ და რას ხედავენ აბაშიძე ზევიდან მაწევს... ამაზე ყველამ სიცილი ატეხა და ისევ მდინარისკენ გაემართნენ...
- ეეე რა გაცინებთ.. ოეე ნუ მმიდიხართ დამეხმარეთ...შენ კიდე ადექიიი ვახხ.. - ხელი ვკარი გიოს მაგრამ ვერადავერ ავაგდე...
- რატო უნდა ავდგე?? მე მშვენირად ვარ - თქვა და უფრო მომეკრო...
- აუუ მიშველეეეთ, არ წახვიდეთ რააა - ვუთხარი და ტუჩი გადმოვაბრუნე...
- ჩვეენ მანდ უკვე ვეღარ დაგეხმარებით - სიცილი ატეხა ყველამ - ეგ თქვენ უნდა მოაგვაროთ ...
მივხვდი რასაც გულისხმობდა და გავბრაზდიიიი
- აუუუ მოგკლავთ!!!!! - ვუყვიროდი
- ხო გაგიგია "ნუ დასცინი სხვასაო გადაგხდება თავსაო" თურმე გაამართლა ამ ანდაზამ აბა ჰეე ჩვენ წავედით - თქვა თოკომ მარის ხელი გადახვია და წავიდნენ....
გიორგის თავი ჩემს მხარზე ედოო და ზედ ჩემს ტანზე იყო გადაწოლილი...
მერე ამომხედააა და კაი ხანი მიყურებდა....
- რას მიყურეებ??? - შევუბღვირე...
- ჰმ?? იქნებ მომეწონე?? - მითხრა და წარბები აათამაშა...
- არაა ჩემნაირი რა მოსაწონიაა?? - ვუთხხარი და თვალი ჩავუკარი
- აამ იცი რამდენს მოსწონხარ?? მითუმეტეს ერთ ბიჭს სიგიჟემდეეე... - მითხრა და წამოდგა და დაჯდაა მეც გავსწორდიი...
- კაი ერთიი რატო მატყურებ? უუჰ კიდევ ვიძახი ჩემნაირი მახინ....- უცებ თავი მოწიაა დაა....
მარი იარაჯულის pov:

წყალში ჩავედიით, თაან როდიიისსსს ღამის 12 საათზეე... რომელი ჭკვიანიი ჩავა ამდროს წყალში?? მაგრამ ჩვეეენ ხო არანორმალუურები ვართ... რამდენიმე წუთში ვხედავთ გიორგიმ მარი ბალახებში ჩააგდოო თვითონაც გადავარდა დაა მაარის ყვირილი გვესმის...
სიმართლე ვთქვა შეგვეშინდაა დაა უცეებ ამოვედით წყლიდან გავიქეცით მარისკენ და რას ვხედავთ... ოქროო სანახაობაა, მარიი წევს და გიო ზევიდან აწევს... უფოსწორად აგდია...
ჩუმად ფოტო გადავუღეე, ამის გამო კი მომკლავენ მაგრამ არაუშავს ...ისეე კი საყვარლები არიაან... ხოდაა ამის დანახვვისას სიცილი აგვიტყდა ყველას, მარი კი გამწარებული ყვირის , მერე წამოვედით დააა ერთი 20 წუთი გავიდააა, აღარც მარის ყვირილი ისმის არც გიოს ხმამაღალი ხმაა, და დავეჭვდიიი თუ რახდებათქო...
გოგოებს გადავუჩურჩულე...
- რატომღაც მარის ყვირილის ხმა აღარ ისმის... რახდება?? - ვიკითხე ეს რომ გიორგისს ყვირილის ხმა მოგვესმა მერე სიცილის და იისეევ გაჩუმდნენ.. - რახდებააა??
- ოო მაგათ მგონიი გონიათ მარტო არიააან და თავიის სტიქიაში წავიდნენ ორივე ერთად - თქვა თაკომ და სიცილი აგვიტყდა...
წყალში ისევ ჩავედით და ვიცურავეთ გავერთეთ იქააც, ცოტახანში გოგოებს შევხედეე და ყველა იქ ვართ ნუ მარი და გიორგი არ ჩანან ჯერ-ჯერობით ვიცით და ელენე და ანდრია მაინც სად გაქრნენ არვიციი.... სულ გააგიჟა ამ ბიჭმაა, გოგოები ამბობდნენ არავინ შემიყვარდება ცხოვრებაშიო დაა არ გავთხხოვდებიოოო მაგრამ ცოტახანში გამიფრინდებიაან...
სიჩუე სანდრომ გაფანტა და გვითხრა...
- გვეყოს აქ ყოფნა წავიდეთ ეხლა თორე შეიძლება გაცივდეთ, და ხვაალ ბოლოზარი გვაქვს და გაციებულები ხო არ შეხხვდებით??? -ინგას გგადახედა რომელიც ყურადრებიით უსმენდა...
- აუუ ბოლოზარიი ხოო სულ გადაგვავიწყდაა, კიდევ კაიი ყველაფერი უკვე მზად გვაქვს თორრეემ არვიცი რა უნდა გვექნა - წამოიძახა გვანცამ...
- აუუ მეწყვილეებიი რო არ გვყავს?? - შეწუხებუულმა იკითხა ინგამ...
- კაი ერთი, რას მელაპარაკები... ამხელა კაცს ვერ მხედავ??? მეწყვილეობას ჩემზე უკეთ ვინ გაგიწევს?? - სანდრომ გაკვირვებით შეეხედა ინგას და მის სახის დანახვისას გაეღიმაა... - ვუიმეე ჩეემიი ცხვირუკაა - მივიდა და ცხვირზე აკოცა ამაზე გაგვეცინაა...
- კაი წამოდი აღარ გვინდა წყალში თორე მართლა გავცივდებით...- თაკოო ნაპირზე გავიდა პირსახოცი შემოიხვია დაა დაიძახაა მაგრამ ეს დაძახებას კი არა ყვირილს და ბრძანებას უფრო გავდაა.... - ყველა მაგიდასთაან მოოდიითთ!!!
-რახდებაა??? - შორიდან მოისმაა ანდრიას ხმაა...
- მმოდიით და გაიგებთ - ვუთხარი მათ... ისინიც მოგვიიახლოვდნენ ...- აუუ ის ორი სად ჯანდაბაშია?? - ვიკითხე მოთმიინებიდან გამოსულმა..
- გაგვეპარნენ გვრიტებიი.. - გაეციინაა ნიკას დაა ყველაა ავხარხარდიით... და მარის ხმაც მოგვესმა...
- გავიპარეთ არაა იხვი კიდეე... - თქვა დაა ჩვენსკენ წამოვიდნენ მარი და გიორგი...
- ვა ვა გაგახსენდით?? რომ ჩვენც აქ ვართ?? - გვანცამ უთხრა შემდეგ კი წარბები აათამაშა დაა ისევ მარის მიუბრუნდა... - შენ ხვალ მოგხედავ ქალბატონოოო...- მარიმ თვალები დააჭყიტა დაა მერეე დაიკოპა დაა იკითხაა - რისთვის დაგვიძახეთოო...
მარის pov:

უცებ თავი მოწია და ძალიან ახლოს გაჩერდაა. ჩვენი ტუჩები მილიმეტრებით იყო დაშორებული... თითი ტუჩებზე მომადო და გამაჩუმა...
- ჩუუუ... - მითხრა ძალიაან დაბალ და მშვიდი ტონით... - მეორედ ეგ აღარ თქვა გასაგებია?
- სიმართლეს ვიძახი დაა... -ისევ გამაჩუმა...
- ჩუუ აღარ თქვათქო... არაა ეგ სიმართლეე, - ისევ ძალიიაან ჩუმად პირდაპირ ჩემს ტუჩებთან ჩურჩულებდაა... - ეეჰ ისე ამ გოგოებს თავის დაფასება როგორ გიყვართ რაა... - თავი შორს გაწიაა დაა შემომხედაა... მის სახეზე ღიმილი თამაშობდაა ჩემს დაბღვერილ სახეს რო შეხედა უფრო გაეცინა...
- ეგრე არაა ყველა ინდივიდუალურია...და მეც არ ვგავარ სხვებს - ვუთხარიიი ოდნავ ნაწყენი ტონით... რადგან ყოველთვიის ვიღაცას მადარებდნენ რასაც ყველაზემეტად ვერ ვიტან... მადარებდნენ რომ მათნაირი უნდა ვიყო და ასშ.
- ვიცი ვიცი რომ სხვებს არ გავხაარ, ამაში ეჭვი არასოდეს შემიტანია და არც შევიტან...
- კარგი გრძნობააა ადამიანს შენი რო ჯერა, გენდობააა....ესყველაზე ძვირფასიაა...
- ხოო - მითხრა ისევ ჩურჩულით და ბალახებში დაწვა, ვარსკვლავებს ახედაა ცოტახანი ჩუმად იყო შემდეგ კი მომიბრუნდა... - დიდხანს უნდა მიყურო?? მოდი დაწექი შენც... ისეე ეგრეე მოგწოვაარ ამდენი ხანი რომ მიყურებ და რაღაცას რომ ფიქრობ... აამ?? მგონიი ჩემზე ფიქრობ ხო?? - სიცილით მითხრა, მე გავბრაზდი და მხარში მუშტი ჩავარტყიი... სიმწრისგან დაიყვვირაა... ამაზე კიი სიცილი ამიტყდაა მაგრამ ვაი ამ სიცილს... წამოდგააა და ღიტინი დამიწყოო.... ჩემს სიცილზე აბაშიიძესაც ეცინებოდა.. მერეე შეწყვიტა ღიტინი.. დაა გვერძე მომიწვააა და ვარსკვლავების ყურებით ვტკბებოდით.... ცოტახანში თაკოს ყვირილი გაისმა რომ ყველა მაგიდასთანნ მივსულიყავით... ჩვენც ავდექით, ამ წუუთების გაწყვეტა არ მინდოდა მაგრამ სხვა გზა არ მქნოდაა.... ავდექქიით დაა მაგიდას ოდნავ მივუახლოვდით რომ ჩვენზეე ლაპარაკობდნენნ რომ ვითომ გავიპარეთ მეც მივაძახეე..
- გავიპარეთ აარაა იხვი კიდეე - თვალები ავაბრიალე...
- ვა ვა გაგახსენდით?? რომ ჩვენც აქ ვართ?? - გვანცამ მითხრა შემდეგ კი წარბები აათამაშა დაა ისევ მე მომიბრუნდა... - შენ ხვალ მოგხედავ ქალბატონოოო...- მე თვალები დავუჭყიტე რო გაჩუმებულიყოო....
- კაით აბა გაჩუმდითთ -წამოიძახაელენემ და მგონი პირველად გავიგეთ დღეს მისი ხმაა...
- ხვალ რო ბოლოზარი გვაქვს გახსოვთ??? - გვითხრა მარიმ
- ვაიმეე ბოლოზარიიიი - წამოვიყვირეეე... - საერთოდ აღარ მახსოვდაა...
- მარტო შენ კი არა არცერთს გვახსოვდა... მაგრამ ყველაფერი მოგვარებულია გარდა მეწყვილეების... - თქვა ინგააამ დაა მზერა სანდროსკენ გააპარა... რომელიც კოპებშეკრული უყურებდა...
- მე უუკვე გითხარი შენიი მეწყვილე მევართქოო ამიტომ ჩუ - გაბრაზეება ერია ხმაში სანდროს...
- არაუშავს გამეორებაა ცოდნის დედაა...- გაუცინა ინგამ და სანდრომაც მაშინვე გახსნა კოპები და გაიცინაა...
- მეწყვილეებს ტყუილად კითხულობთ თქვეენც და ჩვენც ვიცით უკვეე ამიტომ ჩუთ... - დიდი ხნიის სიჩუმის შემდეგ თქვა ილიამ...
- ეე ამისთვის დაგვიძახეეთ?? უუჰჰ - წუწუნებდაა ანდრიაა და ელენის ეხუტებოდა...
- მარტო მაგისთვის არაა... ყვველაა სახხლებში უნდა წაგვიყვანოო, გამოვიძიინოთ კარგად რომ ხვაალლ ნაცემებივით არ გამოვიყურებოდეთ... - ვუთხარი ყველააასს და მიკვირდდაა სიმთვრალემ რომ გაიარა და სწორად ვვაზროვნებდი... მითუმეტეს რო ცოტა არ მქონდა დალეულლი.. ანნ კიდე სიმთვრალემ ტვინი გამიიხსნა...
- არსადაც არ წახვალთ დღეს ყველა რჩებით აქქ... აი იმმ სახლში... - ხელი ორსართულიან სახლისს მიმართულებბით გაიშვვირაა... - აქ დარჩებით თქვეს მშობლებს მოველაპარაკეთ... მათ ყველაფერი იციან და გვენდობიაან... დაა სახლში თქვენიი ტანსაცმელებიცაა თქვენმა მშობლებმა გამოგვატანესს აქ მოსვლა შეიძლება ვეღარ მოასწროთო და იქვე მოემზადოონ დდააა ჩვეენ სახლებთან დაველოდებითოო... - დაასრულა თუ არა გიორგიიმმმ... ყველამ გაკვირვებისგან პირები დავაღეთ, ამდენი რამე როდის მოასწრესოო...
- იმიტო ვერ ვპოულობდი ტანსაცმელს?? მეთქი მოვისინჯაავ როგორ გამოვიყურებითქო დაა ვერ ვიპოვეე... დედას რო ვუთხარი მითხრა კარგად მოძებნე ეტყობა სადმე დადე და ვერ პოულობო... მე ვეძებე ვერ ვიპოვე და თავიც მივანებე გამოჩდება აბა სად წავათქო...ესეიგი დედაამ მომატყუაა... - თქვა თაკომ და მიის მონაყოლზე გაგვეცინა ყველას...
ბიჭები სახლისკენ გაგვიძღვნენ დაა ჩვენც ჩუმად გავყევით... სახლში შევედით რომელიც ძალიან ლამაზად იყო მოწყობიილიი....
შესვლისთანავეე თვალში ეგრევეე გეცემოდაა დიდი და ნათელლი ოთახებიი, რომელსააც მარმარილოს კიბე ამშვენებდა... მარჯვნივ სამზარეულოაა სადააც ეგრევე შევცვივდით წყლის დასალევვაად.... სამზარეულო შავ- თეთრში იყოო, შუაში კიდევ მაგიდა იდგაა სადაც პროდუქტებს დაჭრი და ასევე შეგიძლია იქვე მიითვა საკვები... ამ მაგიდაას 3 სკამი უდგას წინ... სამზარეულოოდან მისაღებ ოთახში შევედით და ცოტახანი დავჯექით, ... მისაღებიი ლამაზადდ მოოწყობილი ავეჯით იყო... მუქი ნაცრისფერი დივნებიი, შუშის პატარა მაგიდა სადააც ხელოვნური ყვავილი და რაღაც ჟურნალები იდო...დივნის უკან, კედელზე დიდი სარკე იყო დაკიდული ქვევით კი კომოდივით რაღაცა იდგა აქეთ იქიდან კიდევ ფანჯრებიი ამშვენებდნენ, ფანჯრებს კიდე ლამაზიი ბამბიის ფარდები... მეორე მხარეს კედელზეე გიტარები იდდოო მის ზევით კიდევ სურათი ეკიდაა სადააც ქალი და მამაკაცი გიტარაზე უკრავს...
- წამოდით სხვა ოთახებიც დავათვალიეროთ... - აღტაცებით თქვა ელენემ და ანდრიაც იმ წამსვე დაეთანხმა, რატომაც არაოო...
მისაღები ოთახიდან გამოვედით, კიბის ქვეეშ იყო ამოშენებული ოთახიი,რომელსააც კიბის ქვეშიდანვე ჰქონდა კარები წიგნისს ყდის კარი... ასეთი რაღაც პირველად მენახაა... შიგნით კიი მთელი ოთახი წიგნებით იყო გატენილიი შუაში ორი პუფი იდგა და შუაში პატარა მაგიდაა... ერთ კედელზე დანარჩენი პუფები ელაგა 3 თუ 4... დანარჩენი კედლები და ადგილი სულ თაროებით იყო სავსე სადაც ნებისმიერი წიგნის პოვნა და წაკითხვა შეგეძლო... ესეთი სილამაზე პირველად მენახაა ამდენი წიგნიი, და თან ისე კომფორტულად არის მოწყობილი ყველაფერი... მთელ ღამეს სიამონებით გავატარებდი კითხვაში მაგრაამ დრო არ მაქვს...
ამ საოცარ და სამოთხე ოთახიდან გამოვედით... შემოსასვლელ კარებთან დიდი კარადა იდგაა ნივთების შესაწყობად მეორე მხარეს კი დიდი სარკე...
სახლიი დავათვალიერეეთ ძალიან მოგვეწონააა მეორეე სართულიც მოვიარეთ და ისევ ქვემოთ ჩამოვედით ნივთების ასაღებად....
- აბა ვინ საით?? - იკითხაა თოკომ
- რა საით?? - ვერ მივხვდით რას გულისხმობდა..
- ოთახები ბევრია დააა ვინ სად იძინებთ და წვებით??
- ააა - მივხვდით და საუბარი მარიმ გააგრძელა... - ჩვეენ ექვსმა ოთახი უკვე ავარჩიეთ, დიდია დაა კაკრას ყველა დავეტევით...
- აჰაამ კააიი - თოკო ჩაფიქრდა და შემდეგ კი თქვა.. - კაი ჩვენ კი ცალ-ცალკეე ოთახებში დავიშლებით...
- კაიია - დავუმოწმეთ ყველამ...
- კაიი დროაა დავწვეთთ.... - თქვა ანდრია და პირველი ის ავიდა კიბეზეე.. მერე კიდეე მოტრიალდაა... - უიი სულ დამავიწყდაა - ელენეს მიუახლოვდა ტკბილიძილი უსურვა და ეგრევე ტუჩებზე დააცხრაა... ჩვენ გაოგნებულები ვუყურებდით და ხმასაც ვერ ვიღებდით... შემდეგ ელენეს მოსცილდა... ჩვენც ტკბილიძილი გვისურვა და მხიარულად აირბინა კიბეები...
ელენე კი გაოგგნებული იდგაა... ბიჭებმა ყველას ტკბილიძილი გვიიისურვეს დაა ანდრიას გაეკიდნენნ .. როგორც იქნაა გაბედე საჯაროდო...
- ეე ეე მოიცააა - მარრიმ ელენეს გადახედა...- თქვენ რა უკვე ერთად ხართ და არაფერი გვითხარი?? რატო??
- ვაპირებდი თქმააას... - თქვა ელენემ..
- როოდისს? - იკითხა გვანცამ..
- დღეს მარტო რომ დავრჩებდით...
- კაი კაი შეეშვით, გოგო მეცხრე ცაზეაა... არ ჩამოვარდეს ოღონდ... - გაგვეცინა და ჩვენც კიბეებზე ავედით...
- ჰეიიი ელეე არ მოდიხაარ??? - ელენე ფიქრებიდაან გამოფხიზლდა...
- მოვდივაარ თქვა და კიბეები ამოირბინა...
ოთახში შევედით ლოგინზეე დავეყარენით ზოგი იატაკზეე გაშლილ ლოგინებზეე დავარდნენ ეგრევეე... და ყველაა თავის ბიჭზე ფიქრობდაა, თქვენ მიხვდებით უკვე ვიინ ვისზეე....
_______________________________________________________
ეს თავი ასე დასრულდაა, იმედი მაქვს მოგეწონათ :))