დილით ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა, დავხედე და ჩატში სანდრო რეკავდა...მეც ვუპასუხე, გოგოებსაც უკვე ეპასუხათ...
- აბა როგოორ ხაარრ? - მესმის ვიღაცის ხმა, მაგრამ მე იმდენად გათიშული ვიყავი, ვერ მივხვდი რომლის ხმა იყოო...
- შენ რომელი ხარ? - ვუთხარიი და ხმას დავაკვირდი...
- ვიინ?? ვინ და შენი სიცოცხლის აზრი... - დაამთავრა თუ არა უცებ გაჩუმდა...
- რაა?? მე რაა შაურმა მელაპარაკება? თუ დილანი??
- დილანი?? - იკითხა მთელიი ინტერესით....
- ხოო ჩემი ცხოვრება და სიყვარულიაა... სიგიჟემდე რომ მიყვარსს, აასეეც რამ შემაყვარა აზრზე არ ვარ...
- არანაირი დილანი, - ხმაში წყენა გამოერია... - გიორგი ვარ, რადგან ყველა ბიჭი ერთად ვართ და ვცხოვრობთ ამიტომ ერთი ტელეფონით გელაპარაკებით,
- აააააა კაიი, აბაა დღეს რას ვაკეთებთ?? - ვუთხარი და საწოლიდან წამოვდექი...
- რაას დაა ჩვენი გეგმა სისრულეში მოგვყავს... - გაისმა ნიკას მხიარული ხმა...
- ხო დაა მაგრაად ვერთობიით...(თაკო)
- მმმ, გართობაა დასალევის გარეშე გაგონილათ??? (გვანცა)
- მოკლედ დღეს 8-ზე ვიკრიბებით სკვერში... და ყველაა მივდივაააააააართ... - სიტყვა გაწელაა სანდრომ... ჩვენ კიდევ ყველამ ერთად წამოვიყვირეთ...
- დუშეთშიიიიიიიიიიიიიიიიიიიიიი... - ვთქვით და სიცილიი აგვივარდა...
- და მოიცადეთ მანქანაში ყველა როგორ ჩავეტევით?? (ელენი)
- ჩვენც ორ მანქანაში ჩავჯდებით - რაღაცის თქმა დავაპირე მაგრაამ ილიამ შემაწყვეტინაა - და ხოო მანქანები,ჩვენ გვყავს...
- კაიაა ეხლაა კიდეეე მოვაგვარებთ რაღაცეებს და 8- ზე პარკში ვართ... (თოკო)
- კაიით აბა ჰეე.... - ვთქვით და გავთიშეთ...
ერთი სული მქონდა გარეთ როდის გავიდოდი, ყველანაირად ვცდილობდი დრო გამეყვანა, ხოდა დავიწყე ტანსაცმლის არჩევა, მერე თმების გაკეთება მინდოდა სხვანაირად, სანამ ვისწავლე და გავიკეთე წესიერი პრიჩოსკა დროც გავიდაა...
უკვე 7 საათი იყო მოვემზადეე, და დაველოდე 8 საათის მოსვლას... ძალიან მიხარია რომ ასეთი თბილი და საყვარელი ბიჭები არიან, დღეს დღეობით ასეთი ბიჭები იშვიათობაა, დაა ძალიან მახარებს ის ფაქტიი რომ ჩემი გოგოები ასე უახლოვდებიან...
ფიქრებიდან ესემესის ხმამ გამომაფხიზლა... ესემესი იყოო თაკოსგან...
*- აბაა გოგო ემზადები??
- მზად ვარ მე უკვე შენ?
- მეეც, აუუ დღეს რამაგრად გავერთობით არა??
- კი კიიი მაგრაად, ძაან მმიხარიააა..
- ხო აუუ ისეე გოგოო რა სიმპატიურები არიან..
- აუუ ხო, ძაან საყვარლები არიაან...
- ხო კაი კაიი წავედი მეე სკვერში გნახაავ, სანამ ჟინვალში გადმოვალ 8საათიც გახდება, თან ფეხით უნდა გადმოვიდე...
- კაი მეც წავალ ეხლა და იქ დაგელოდებით, მაინც მოწყენილი ვარ სახლში...
- კაი აბა ჰეე *
ფეხსაცმელები ჩავიცვი დედას დავემშვიდობე და გარეთ გამოვედი...რადგან რვა საათამდე ჯერ კიდევ დიდი დრო იყო ნელი ნაბიჯით ვუახლოვდებოდი სკვერს უცეებ ზევიდაან სკუტერი მოქქრისს და სკუტერზეც თაკო ზიიისს...
- მარიიი - მიყვირის თაკო და თან ხელს მიქნევს ცოტახანში გაჩერდა, გადმოვიდა და ჩემთან მოვიდა...
- ვაა მეგონა ფეხით მოდიოდა - ვუთხარი და დაჩის მივესალმე...
- დაჩიც აქეთ მოდიოდა და მეც წამოვყევი, თან ფეხით წამოსვლა მაგრად მეზარებოდააა...
- ჰოომ კაია რომ მოხვედი, ისედაც ნახევარი საათი მარტო უნდა მომეცადა თქვენთვის...
- ჰოო ეხლაა ერთად მოვუცადოთ...
- კააიი..
ჩვენც სკვერში შევედით სკამზე მოვკალათდით და ვსაუბრობდით, ჩვენს მომავალ გართობაზე... ასე ლაპარაკში გაგვეპარა დრო... და მანქანებიც გაჩერდნენ სკვერთან
- ეიი გოგოებოო, რა გაჩქარებდათ?? - გვერძე მომიჯდა აბაშიძე...
- ან რომელზე გამოხვედით? - იკითხა ნიკამ და თაკოს მაცდურად გახედა...
- 7-ზე.. -ერთად ვუპასუხეთ მე და თაკომ და გაგვეცინა...
- მერეე რატო ჩქარობდით??? - თმა გადამიწია გიომ...
- სახლში მოწყენილობაა და აქ ვარჩიეე ყოფნაა... - ვუთხარი დაა თავი მისკენ მივაბრუნეე...
- მერე ჩვენთვისაც დაგეძახათ დაა არ მოიწყენდით.. - ანდრიამ მოუთმენლად გახედა გზას... - აიი მოდიაან... გოგოებიც მოგვიახლოვდნენ
- როგორ ხაართ?? ხართ გართობის ხასიათზე? (თოკო)
- კიი რათქმაუნდაა (გვანცა)
- კაიი მოკლედ სასმელებიი მანქანაში ალაგია დაა დროაა გადავნაწილდეთ - განაცხადა ილიააამ დაა გვანცაას მკლავში ხელი მოკიდა - ქალბატონო შენ ჩემთან ჯდებიი - უთხრა და თავის მანქანასთან მიიყვანა....
- შეიძლება ყველაა ისეე ვერრ ჩავეტიოთ ამიტომ მოგვიწევს კალთაში ჩავუჯდეთ ერთმანეთს - წარბები აათამაშა თორნიკემ.... - იმედია არ იქნება უხერხული თქვენთვის...
- არაა მე ინგას ჩავუჯდები კალთაში - თქვა ელენემ და ინგას ჩაეხუტაა...
- ეე ეგრე სადაა? გოგო კი ჩაუჯდება გოგოს მაგრამ ბიჭიი ბიჭს?? - გაკვირვებით იკითხა ანდრიამ....
- აბაა მე უნდა ჩაგიჯდე კალთაში?? - გაოცებისგან თვალები შუბლზე აუვიდა ელენეს...
- და რა?? მერე რაა მოდი მოდიიი - ანდრიაამ თავისკეენ წამოიყვანა დაა ჩაეხუტაა...
- შეხედე ამ გვრიტებს - გადავუჩურჩულე მარის...
- შენ ჩემთან მოდი გოგონი... და იცოდე საზოგადოებაში ჩურჩული უზრდელობაა... და თან მათ რატო ეძახი გვრიტებს? გვრიტები კი არაა ნახეე რა წყვილი დადგება მომავალში...
- ეე რა იყოო ყურები გაქვს თუ ლოკატორები - ვუთხარი და მუშტი დავარტყი მკლავზე...
- თქვენ დაქალებიი ხართ თუ ბოქსიორები?? დაგვალურჯეთ ყველაა... - ხელი გადახვია ელენის ანდრიამ...
- მე საჭესთან დავჯდები თორე ინგა კალთაში ნამდვილად არ ჩამიჯდება, ხელიც ჯერ კიდევ მტკივა... - სანდროს შეწუხებულ ხმაზეე ყველას სიცილი აგვიტყდა...- რა გაცინებთ?? აბაა ჩემს ადგილას თქვენ იყოთ - თვალები ააბრიალა სანდრომ....
- ღირსი რომ ხაარ მაგიტოო გტკივა ხელიი.... (ინგა)
- ეე სანამ თქვენ გადანაწილდებიით ჩვეენ სკამზე დავჯდებით.. - შემდეგ ანდრიამ ელენის ხელი მოკიდა და სკამზე დაჯდნენ, ლაპარაკს შეუდგნენ...
- მგონი გადავნაწილდით უკვე (თორნიკე)
- კი კიი - დაეთანხმა გიორგი...
- კაი კაი აბა დავჯდეეთ უკვე თორე დაგვიღამდება აქ (ნიკა)
დაა საბოლოოდ ასე გადავნაწილდით....
ერთ მანქანაში რომელიც ილიასია...
საჭესთან თვითონ დაჯდა გვერძეე გვანცა დასვა, უკან თორნიკე და მარიი დაჯდნენ...
მეორე მანქანაში, საჭესთან სანდრო დაჯდაა, იცით რა მიზეზით... გვერძე ინგა დაუჯდა...
მე, გიორგი, თაკო და ნიკა კი უკან დავჯექით ოღონდ მე მომიწია გიორგის კალთაში დაჯდომაა... მაინც ისეე არ მსვავდა და სხვა გზა არ მქონდა... და წასასვლელადაც მოვემზადეთ რომ გიორგიმ სანდროს დაასიგნალებინაა...
- ეიიი ილიააა გაჩერდიიი... - დაუყვირა აბაშიძემ...
ილიაც გაჩერდაა...
- რა არიის ? (ილია)
- ანდრია და ელენი გვრჩებოდააა - თქვა თუ არა სიცილი აგვივარდა დაა კაი ხანიი ხმა აღარ ამოგვიღიაა...
ანდრიაც მოვიდაა და რომ დაგვინახა რომ ვიცინოდით გაბრაზებული მოგვიბრუნდაა...
- შეგეძლოთ დაგეძახათ...
- რავიცოდით ძმა გვეგონა უკვე იჯექით ილიას მანქანაში და გიოს რომ არ დაენახეთ აქ დაგვრჩებოდით... - სიცილით უთხრა ნიკამ...
- დიდი ამბავიი - ელენეს ხელი მოკიდა და ილიას მანქანაში ჩაჯდნენ და ჩვენც დავიძარით...
- აუუ მუსიკებიი ჩავრთოთ რაა, ესეე ჩუმად ხო არ ვიჯდებით, თან უფრო გავერთობით (თაკო)
- ხო რა - დაეთანხმა ინგაა...
- ტელეფონი აქ შეაერთეთ და მუსიკას რომ ჩართავთ აქ დინამიკით ჩაირთვება მუსიკები და რომელიც გინდაა ის ჩართეთ - ღიმილით უთხრა სანდრომ და ინგას გადახედა...
- აბაა რომელი ჩავრთოთ? - გვკითხა ინგამ... მე და თაკომაც გამოვართვით ტელეფონი და ავარჩიეთ.... არჩევანი basta - urban -ზე შევაჩერეთ... დაა მუსიკასთან ერთადაც ჩვენც ცეკვა და სიმღერა დავიწყეთ... მოკლედ მთელი გზა ძალიან მაგრაად გავერთეთ, ვრთავდით სხვადასხვა მუსიკებს როგორებიცა: SEV- maserati, 2pac,eminem &hopsin - i miss you, misha xramovi - ragamafona, GANVEST- NIKOTIN...და ასშ.
საინტერესოა რახდებოდა მეორე მანქანაში...

გვანცას pov:

მანქანაშიც ჩავჯექით და დაძრა მანქანა ილიამ რომ უკან სანდრო გვისიგნალებს და გიორგის ხმა გვესმის..
- ეიიი ილიააა გაჩერდიიი...
- რა არისს? - ილიამაც თავი გაყო ფანჯრიდან...
- ანდრია და ელენი გრჩებოდააათ - თქვა და სიცილი აგვიტყდაა ჩვენც...
ანდრია და ელენი გაბრაზდნენ რომ დავცინოდით დააა შემდეგ გაბრაზებულებიი ჩაჯდნენნ მანქანაში... მარი თორნიკეს ჩაუჯდა კალთაში და ელენი კიდევ ანდრიას არ ჩაუჯდა დაა ბიჭების, ცალმხარეს მარის შუაში ჩაჯდა..ჩვენც დავიძარით...
უკან დანარჩენები მოგვყვებოდნენ და თან მუსიკების ხმაა ჩვენამდე აღწევდა...
- ეგრეე ხმამაღლაა როგორ უსმენე ვაიმეე ყურებიი გასკდებოდა... (ელენი)
- იქ თუუ მარი და თაკო არიაან სხვას რას ელი?? ალბათ მეტი აღარ ეწევა თორეე კიდევ უფრო ხმამაღლა ჩართავდნენ... (გვანცა)
- აუუუ მოდი რამე სასაცილოს მოვყვები ჩვენ გავმხიარულდეეთ რაა მუსიკები ცოტახანში ჩავრთოთ (თორნიკე)
- მიდი აბაა გისმენთ (ელენი)
- კაროჩე ბავშვობაში სულ მინდოდა ჯეისონ სტეთჰემი გავმხდარიყავი, და ჩხუბია კაროჩე რა და მაგარ ხოდზე ვარ იმენა სტეთჰემი ვარ ყველაფერი...
და ვხიე თუ არა ერთს და ისეთი დამადეს ჯეისონი კი არა 3 კვირა ზონდით ვჭამდი საჭმელს.... - ამაზეე გაგვეცინაა ისეთი სასაცილოც არიყო მაგრამ ცოტაა სიცილის ხასიათზეც მოგვიყვანა...
- კაი ეხხლაა მე მოვყვები... მოკლედდ ერთი გოგო ყვება რა..
ადრე მყავდაო კატა, სახელად ვასოო...ერთხელ ბინა უნდა გვექირავებინაო და მე და დედაჩემი წავედით სანახავადო, მომეწონაო ეს ბინა და ხაზეიკა იყოვო კაცი, ხოდა დედა მეთქი მომწონს ბინა, თან ამ ფანჯრიდან ვასო შემოვა ხოლმეთქო და დედაჩემიო მიქაჩავას თვალებსო, მე კიდე ვაგრძელებო გადახტება გადმოხტება მეთქიო, კაი დიდი ფანჯარაათქო და ეს კაციც გაკვირვებული მიყურესო, ვინ ვასოო...აღმოჩნდაო რომ თურმე ამ კაცსაც ვასო ერქვაო..ალბათ წარმოიდგინაო როგორ დახტუნაობდა ამხელა კაცი ფანჯრის რაფაზე... - ამაზეც სიცილი აგვივარდა მოკლედ ბევრი ვიცინეთ და შემდეგ მუსიკებიც ჩავრთეთ...

მარის pov:

მოკლედ ძაან მაგრად გავერთეთ მანქანაში შემდეგ დუშეთის ბულვარსაც მივუახლოვდით... მანქანები შესასვლელთან გააჩერეს და ჩვენც შიგნით შევედით, სასმელები და დინამიკიც წავიყოლეთ...
მოსაღამოვდა კიდეც დაა დინამიკზე მუსიკები ჩავრთეთ და შადრევანთან მივედით...
ვსვამდით ლუდებს და ვცეკვავდით, მუსიკებიც ბოლოხმაზე გვქონდა...და მოკლედ ჭკვაზე არ ვიყავით... ბიჭებიც გვყვებოდნენ ცეკვაში და ყროყინში მაგრამ საკმაოდ კარგი ხმა აქვთ...
უკვეე 10 სთ გახდაა დაა საკმაოდ ნასვამებიც ვიყავით დაა ცეკვით და სიმღერით დაღლილები სკამზე ვიჯექით და ეხლა უკვე მშვიდად ვსაუბრობდით...პარკიც გავსებული იყო ბიჭებით და რამდენიმე გოგოც იყო...
- აუუ როგორი მშვიდი და ლამაზი ღამეა არა? - იკითხა ანდრიამ
-სიმშვიდის რა გითხრა მაგრამ ლამაზი ღამეამართლა - დაეთანხმა ელენიც...
შემდეგ ანდრია ჩაეხუტა ელენისს და ყურში რაღაცა ჩასჩურჩულა...
რაღაცეებს ვლაპარაკობდით რომ უეცრად ჩვენსკკენ ოთხი ბიჭი გამოემართა, გიორგიმ რომ დაინახა, ღიმილიანი და ბედნიერი სახე წამშივე ბრაზმა და ზიზღმა მოიცვა.
- ვაა ვაა ამათ ვის ვხედავ აქქ, ნ*******ს და მის ს** ბანდას... - ცოტნემ ყველას გადმოგვხედაა...
- და ამ გოგოებს, თქვენ ძვირფასებო ზედმეტს ვერ გაკადრებთ... ნახეთ ბიჭებოო რა გოგოებიი არიაან... არ გინდაათ...- თორნიკემ სიტყვა აღარ დაამთავრებინა...
- სიტყვებს დაუკვირდი, თორემ რააც მაშინ დაგაკლდაა ეხლაა მოგხვდება კიდეე ამჯერად სიკვდილის პირაას მიგიყვანთ და აი აქ მიგაგდებთ ოთხივეს გასაგებია???? - გაბრაზებული თორნიკე წინ გავიდა....
- როგორ დიდგულაობთ და სინამდვილეში არაფერს რომ წარმოადგენთ, თქვენი ბინძური სულით სხვებსაც უშხამავთ ცხოვრებას... - ნიკამ ხელები ჯიბეებში ჩაილაგა...
გიორგის სანდრო და ილია აკავებდნენ და ცდილობდნენ დაეწყნარებინათ, მაგრამ ამაოდ თითოეული ცოტნეს სიტყვა აბაშიძეს უფრო უხდიდა მიზეზს რომ ეცემა ის ბიჭი...
- ეიიი ძმაო ეცადე ბრაზს არ აჰყვე, მასაც ზუსტად ეგ უნდა რომ მწყობილებიდან გამოგიყვანოს და ბოლოს ალბათ ციხეშიც გაგიშვას... - ეუბნებოდა ილია
- ხო ძმაო ეცადე მის მახეს არ წამოეგო, და მისი სიტყვები უბრალოდ გაატარე... რაც უფრო არ აყვები მით მალე მობეზრდება და თავსაც დაგანებებს... - სანდრომ მხარზე მაგრად მოკიდა ხელი და გააგრძელა - ამ არაკაცის გამო შეიძლება ციხეშიც კი მოხვდე და არ აყვე ეცადე...
- თქვენ აბბაშიძეს მალავთ?? რა იყოო გიოო გეშინიაა??? თუ დედიკო გაგიბრაზდება?? მაგრამ დედიკოს ხხომ არ ანაღვლებ, არც მამიკოს, მათ შენზე უარი თქვეს... რადგაან შენნაირი შვილის ყოლა რცხვენიათ და იციი?? მე მათ არ ვამტყუნებ... (ცოტნე)
- ძმაოო ეცადე დაწყნარდეე - ცდილობდა ისევ სანდრო დაწყნარებას, მაგრამ გიორგის ამ სიტყვებზეე თვალებზე ცრემლი მოადგა და ერთიი წვეთიც გადმოუგორდაა მოთმენის ყველა ძაფიი წყდებოდაა უკვე...
- გოგოებოო გთხოვთ მანქანაში დაბრუნდით და წადით აი გასაღებიი - გვითხრა ილიამ და მანქანის გასაღებიი გამოგვიწოდა, და გვანცამაც გამოართვა მაგრაამ არ წავსულვართ...
- რატო უნდა წავიდნენ, არ უნდაა გაიგოონ გიორგგის შესახეებ რაღაცეები ან როგორი ოჯახიც ჰყავს ან დედაა როგორი ბოო...- ამდროს კი მართლა ყველა მოთმენის ძაფი გაუწყდა, გიორგიმ სიტყვის დამთავრება აღარ აცადა რომ ბიჭებს დაეხსნა და ცოტნეს მივარდაა... მოულოდნელი მუშტის დარტყმისას ცოტნე ძირს დავარდა და გიორგიც ზემოდან მოექცა და მთელი ძალით ურტყამდა და ყვიროდა:
- შენ დედაჩემზე არაფერი იცი!! მართალია მამამ მიმატოვა მაგრამ მე დედა არასდროს დამტოვებს და არც ბ***ა გასაგებბიაა? - უყვიროდა და თან ურტყამდა - ის შენი განსაკითხი არაა და შენ ვინ ჩემი ფეხები ხარ რომ მას შეურაწყოფას აყენებ??? დაგიშავე რამე?? შენი უაზრო აგრესია ჩემდამიი შენთვის დაიტოვე და ცხოვრებას ნუ მიმწარებ.. თორემ ერთ დღეს ამ ყველაფერს ინანებ და განანებ და ეს არ გეცოდინება შენ როდის მოხდება ეს ყველაფერიი...- როდესაც გიორგი ცოტნეს ურტყამდა მისი სამი ძმაკაცი გიორგის მივარდა მაგრამ ამ დროს ნიკა, თორნიკე და სანდრო მათთან მივარდნენ დაა ისინიც ერთმანეთს გამალებით ურტყამდნენ... ილია და ანდრია კი გიორგის მივარდნენ რომ გაეჩერებინათ, როდესაც აყენება დაუპირეს გიორგიმ ხელი გააშვებინა და ისევ და ისევ დაარტყა ცოტნეს... მის ძმაკაცებსაც არანაკლებ ცუდი დღე დააყარეს ჩვენმა გმირებმა...
ჩვენ გოგოები ბიჭებთან მივცვივდით და ვეუბნებოდით რომ გაჩერებულიყვნენ, ძალიაან გავბაზდით და თან გვეშინოდა პოლიციაც არ მოსულიყო, მაგრამ მე გიორგისთან არ მიმიშვეს...
- მარიამ ეხლა ის ძალიან აგრესიული დაა გაბრაზებულიაა, თავის თავს არ გავს და შეიძლება რამე დაგიშავოს ამიტომ გთხოვ ახლოს არ მოხვიდე... - მითხრა თორნიკემ და ჩემსკენ წამოვიდა რომ გავეჩერებინე...
- არა არა ის მე არაფერს დამიშავებს - ვეუბნებოდი და გიორგის ვუყურებდი თუ როგორ ურტყამდა ცოტნეს, ცოტნესაც მთელი სახე სულ სისხლიანი ქქონდა და ფაქტიურად სისხლში ცურავდა...
- ძმაოო გაჩერდიი... სიკვდილის პირასაა ლამიის უკვვე შეეშვიი ეყოფაა, - უყვიროდა ილია და ცოტნე გიორგის გამოგლიჯა ხელიდან....
ბიჭებმაც ცოტნეს ძმაკაცეებს შეეშვნენ წამოაყენეს და ხელის კვრით გააგდეს, მათაც ნახევრად სიკვდილის პირას მისული ძმაკაცი წამოაყენეს დაა ბიჭებს გაეცალნენ.... ცოტნეს ბანდა უფროო ძლიერი აღმოჩნდა ვიდრე თვითონ ცოტნე და ბიჭებსაც ეტყობოდათ ჩხუბის კვალი ზოგს ტუჩი ჰქონდა გახეთქილი ზოგს წარბი ერთს კიდე სახეზე თვალთან ახლოს ეტყობოდა სიწითლე და როგორც მახსოვს ეს სანდრო იყო...
გიორგიც შემოტრიალდა და ჩვენ შემოგვხედა მერე რამდენიმე წუთი მე მიყურებდა, მეც მას ვუყურებდი და დავინახე რომ მთელი ხელები სულ სისხლიანი ქონდა და თანაც გადაყვლეფილი შემდეგ შეტრიალდა და ხმის ამოუღებლაად წავიდაა....
- ნიკა შენ გოგოები წაიყვანე სახლში, მგონი ერთ მანქანაში როგორმე მოთავსდებით... ჩვენ კიდე გიორგის გავყვებით, თავს რამე არ დაუშავოს...- უთხრრა სანდრომ დაა ბიჭებიც გიორგის გაყვნენ...
- წამოდით გოგოებო... (ნიკა)
- გიორგიი? - ვიკითხე შეწუხებულმა
- ხვალ ნახაავ სკოლაში ეხლა კიდე ჯობია მარტო დარჩეს, თან არც მარტო არ იქნება ბიჭებიც მის გვერდით არიან.... - მანქანაში ჩაჯდა ჩვენც როგორღაც მოვთავსდით და მანქანაც დაიძრა... მთელი გზა ხმა არ ამოგვიღია ყველა კორპუსამდე მიგვაცილა ბოლოს თაკო მოიტოვა და ისიც სახხლში წაიყვანა...
სახლში ავედი 12 საათიი იყო, და არც არავის ეძინა... მეც შევედი და დივანზეე დაღლილი დავჯექი და ფიქრებმა გამიტაცეს... რაც მოხდა ყველაფერი თავიდან გავიხსენეე და ვერ ვხვდებოდი რატო ქონდა ცოტნეს ასეთი აგრესიაა გიორგის მიმართ და როგორც ჩანდა არც აბაშიძეს ეხატებოდა გულზე...
- დეე აქ ხარ? - მკითხა ჩემ უსაყვარლესმა დედიკომ... ფირებიდანაც მისმა ხმამ გამომიყვანა
- კიი - ვუთხარი და მას შევხედე...
- რა მოხდა? ფერი არ გადევს სახეზე, არ გაერთეთ? თუ რამოხდა?
- არაა არაფერი ძალიან მაგრად გავერთეთ... - შევხედე და გავუღიმე...
- მარიაამ?! ხო იცი რომ ვერაფერს გამომაპარებ ვხვდები რომ რაღაც რიგზე ვერ არის დაა რახდება? - მკითხა და გვერდით მომიჯდა... მეც ყველაფერი მოვუყვები დედაჩემი კი გაოგნებული მისმენდაა... ბოლოს როცა დავასრულე მოყოლა მითხრა.
- ეგ ცოტნე ფსიქიკურად ჯამრთელი არ ყოფილა, ბიჭს ესე უმიზეზოდ აუშარდე და შეურაწყოფა მიაყენოო ეს რა საქციელია?? არ შეიძლება მასე... თან დედამისსაც რომ შეურაწყოფა მიაყენაა...
- ხო.. კაი დე მე დავწვები ძალიან დაღლილი ვარ და თან სკოლააც არის დაა თუ არ გამოვიძინე ხვალ ძალა ნამდვილად არ მეყოფა...
- კაი დეე მიდი დაიძინე ტკბილიძილიი.. - მითხრა და გამიღიმა..
- შენც მიყვარხაარ..- მივედი და ლოყაზე ვაკოცეე..
- მეც დედიკოს სიხარული..
დავწექი და მალევე ჩამეძინა...