დილით ადრე გამეღვიძა,მგონი მთელიღამე არც მძინებია,რა დამაძინებდა გაგა მეორე ოთახში იწვა და ჩემს მდივანზე ეძინა..გული ამოვარდნას მქონდა სურვილი მკლავდა გავსულიყავი და მეყურებინა მთელიღამე,მაგრამ რათქმაუნდა თავმოყვარეობა მაქვს და ამას არგავაკეთებდი მითუმეტეს რომ გამოვეჭირე..
ავდექი ხალათი ჩავიცვუ და აბაზანაში წავედი შხაპის მისაღებად,წუხანდელი საღამოს მაკიაჟი ისევ სახეზე მესვა და საშინლად ვგრძნიბდი თავს,თუმცა გუშინ ამის ჩამორეცხვის არც თავი მქონდა და არც ნერვები..ოთახიდან ჩუმი ნაბიჯებით გამოვიპარე და ცალი თვალი მისკენ გავაპარე..
მდივანზე გადათხლაშულს პლედი გადაუძრია და ძირს ეგდო,პერანგი კიდევ უფრო მეტად გადახსნოდა და ისე მშვიდად ეძინა,არაფერი ანაღვლებსო იტყოდი...ან რა ანაღვლებდა..სუნთქვა შემეკრა მისი შიშველი მკერდი,რომ დავინახე..ოდნავ პრესიანს მამაკაცური ტრუსის ზოლი შვენოდა,ასეთ უაზრო დეტალებს არვიცი რატო ვაკვირდებოდი,მაგრამ მინდოდა მთლიანად შემესწავლა შორიდან მაინც..რა მოსწონდა,როგორს ატარებდა რას იცვამდა..უკვე კარგად მქონდა შესწავლილი,მაგრამ თავისი სტილით სილამაზით მაინც ყოველჯერზე მაგიჟებდა..აბანოში შევედი,წყალი გადავივლე,ხალათი ჩავიცვი,თავზე პირსახოცი შემოვიკარი და ფრთხილად გამოვედი,რომ არ გამეღვიძებინა..თავი გავწიე და გავიჭყიტე,მაგრამ მდივანზე აღარიწვა
-გაამოს..
შეშეინებული შევტრიალდი უკან..ისეთი სახით მიყურებდა და მე ისე დავიბენი თითქოს მე ვიყავი მის სახლში სტუმრად..
-მადლობა,მეე..ხომარ გაგაღვიძე..
-არაა,ყავა გავაკეთე..
და სამზარეულოსკენ წავიდა..გაოცებული ვიდექი და ვერვიჯერებდი,რომ ამდენის უფლებას აძლებვა თავს..უცებ გაჩერდა
-ხომარ მიბრაზდები?
გამოვფხიზლდი,მინდოდა მეთქვა კი ვინხარ ამდენის უფლებას,რომაძლევ თავსთქო,მაგრამ
-არაა,უცხო გარემოს აშკარად ადვილად ერგები
-კიი..აი,ხომხედავ შენი მისამართიც ისე ოსტატურად გავიგე..გაეცინა და ყავას მაწვდიდა ხელში,რომ გადაუყირავდა და გადმომაქცია
-მაპატიე,პატარავ ხომარ დაგწვი,გეტკინა?ისტერიკაში ჩავარდა..
-არა,კარგად ვარ დამშვიდდი,-პატარაავ?ირონიული სახით შევხედე და სამზარეულოს კარადისკენ შევტრიალდი ხელსახოცის ასაღებად..
-ხო,პატარავ,აწი ასე მოგმართავ..ხელები სამზარეულოს დააყრდნო და მკლავებში მომიმწყვდია..უცებ შემოვტრიალდი
-რითი დავიმსახურე ასეთი პატივი?..მეგონა ძალიან თამამი ვიყავი ამას,რომ ვეკითხებოდი,მაგრამ როცა შევტრიალდი იმდენად ახლოს ვიყავით ერთმანეთთან,თვალების ცეცება დავიწყე დაბნეულმა..გაეცინა
-არგაბედო შემეწინააღმდეგო..
-რატ..ვინდამაცადა სიტყვის თქმა,ეგრევე მეცა და კოცნა დამიწყო..ახლა გავიაზრე რატომ თქვა არშემეწინააღმდეგოო..იმდენი ხანი ვვოცნებობდი ამ მომენტზე,იმდენჯერ მქონდა წარმოდგენილი,როგორ მაკოცებდა რას ვიგრძნიბდი და ახლა როცა ეს მართლა ხდება და ის ჩემს ბაგეებს მთელი სურვილით და ემოციით კოცნის,ჩემი სხეული არაპირებს შეეწინააღმდეგოს და თვალებს ძლიერად ვხუჭავ და სხეული მთლიანად მის განკარგულებაში ექცევა.ემოციებს ავყევი,მთლიანად ვიძირები მის მკლავებში და წამიერად მგონია,რომ სამყარო ჩემია.ეს კოცნა ყველაფერი იყო.ეს კოცნა გული იყო,რომელიც მისთვის ფეთქავდა მხოლოდ,ეს კოცნა სისათუთე იყო მისთვის შენახული,ეს კოცნა ემოცია იყო,წრფელი, ბავშვურიც,ქალურიც,ვნება მორეულიც..ამ წამის შემდეგ,რომ არ მეარსება,მარტო ეს კოცნა გამყვებოდა ჩემი ცხოვრების ახდენილ ოცნებად...ვერაფერზე ვფიქრობდი იმწამს, მინდოდა შეწინააღმდეგება, მაგრამ იმდენად ძლიერად ვყავდი მიკრული,ისე გაიწელა იმწუთას დრო,თითქოს იცოდა დიდხანს უნდა გაგრძელებულიყო მეტად დასამახსოვრებელი,რომ ყოფილიყო..წამიერად გამოვფხიზლდი ოცნებებიდან..რომ მივხვდი რას ვაკეთებდი ხელი ვკარი
-წადი...ხელსახოცი ავიღე და დაღვრილი ყავის წმენდა დავიწყე ნერვიულად..
-რა?ხვდები რას მეუბნები?
-კი წადი
-ეს ორივეს გვინდოდა
-კი არ გეწინააღმდეგები
-მაგიჟებ,გესმის?ჭკუიდან მშლი,შენზე გიჟივით ვარ შეყვარებული, რას ვაკეთებ უკვე ვეღარვხვდები.დავიღალე უაზრო ერთიდაიგივეთი.არაკაცივით ვდგავარ და ყოველდღე გიყურებ,ვერაფერს ვაკეთებ და ეს უფრო მაგიჟებს
-ვისთვისაც გინდა ხომაკეთებ?
-რაა?რასგულისხმობ?
-რას არა ვიის?...
ტონს ავუწიე
-იმდენად წრფელი სიყვარულით მიყვარხარ,ისიც არვიცი რაუნდა გავაკეთო..ნიკაპი ხელით ამიწია და ცხვირი ცხვირზე მომადო..
-მისმინე,ვერავიტან ვიღაცა ნაბიჭვარმა გულიგატკინოს და პაემნის დღეს მიგატოვოს.ვერავიტან იმ შენს ს*რ უფროსს ვხედავდე,როგორ გიყურებს,გიღიმის და გჭამს თვალებით.ხო იცი,რომ გუშინღამე შენს გამო ვიყავი ასე?იმ თეთრი კაბით,რომ დაგინახე იცი რა დამემართა?ის ანგელოზი დაგინახე,როგორც მაშინ სცენაზე,რომიდექი და მღეროდი.ამდროს კი ის მოდის და წელზე გხვევს ხელს,ჩემს წელზე.ჩემს წელზე,რომელზეც ამდენიხანია ვვოცნებობ შეგეხო,ის ურცხვად გკიდებს ხელს.ვერავიტან სხვასთან იყო.ჩემი უნდა იყო,მარტო ჩემი და გპირდები პატარავ,ამისთვის ყველაფერს გავაკეთებ,აქამდე რაცარგამიკეთებია იმასაც.
-კი,ნამდვილად არაფერი გაგიკეთებია.ერთი სმს-იც კი არმოგიწერია,ვითომ შეგეშალა მაინც,არცერთხელ დაგირეკავს,რომ ჩემი ხმა გაგეგო.არაფერი გაგიკეთებია გეთქვა ის რასაც ახლა მეუბნები,როგორი ანგელოზი ვიდექი სცენაზე.იმისმერე რამდენი წელი გავიდა?ჰმ?გეკითხებიიი..არა..ალბათ მაშინ შეგიყვარდი ,ჩვრით ხელში რომ შევხვდით ამდენიხნის შემდეგ..
-ხვდები,რომ თავს ყიდი?
-არმჭირდება თავის გაყიდვა.შენზე იმდღის მერე ვარ შეყვარებული რაც უნივერსიტეტში პირველად შეგნიშნე.(ტუჩს ნერვიულად იკვნეტდა ეს,რომ ვუთხარი და გაოცებული სახით შემომხედა)
-რათქვი ახლა?
-ხოო არმოგესმა.ამწამზე იმდენხანს ვვოცნებობდი.შენ არა.მევარ შენზე გიჟივით შეყვარებული და უკვე რამდენიწელია ვერმოვთვლი,რომ დაამთავრე უნივერსიტეტი ჩემი შენდამი სიყვარული დავიმარხე გულში და დაგივიწყე მეგონა,როცა გამოჩნდი კიდეც.
-პატარავ,პატარავ...(ანერვიულებული მომვარდა ხელებზე და კოცნა დამიწყო,გაუაზრებლად მეხუტებოდა მთელ სხეულს მიკოცნიდა,ბოლოს ჩაიმუხლა,ხელები თავზე შემოიწყო ,მივხვდი ძალიან ემოციებში იყო)
-კარგი,დამშვიდდი,არაფერი მომხდარა
-არაფერი?რასმეუბნები ხვდები?ცხოვრება დაგინგრიე,მე იდიოტმა თავი ისე შეგაყვარე არცმიფიქრია,რომ შენი შემოხედვის ღირსი გავხდებოდი.ისე წავედი შენი ცხოვრებიდან ერთხელაც არ დაგლაპარაკებივარ წესიერად და მასმერე რაც გამოვჩნდი ალბათ რამდენჯერ გატკინე.-მაპატიე,გთხოვ..გპირდები ყველაფერს შევცვლი
-არმჭირდება დაპირებები,შენ მჭირდები..არ გადანაშაულებ არაფერში.არაფერი იცოდი ჩემი გრძნობების შესახებ და რათქმაუნდა ვერაფერს იზავდი,მაგრამ იმაში გდებ ბრალს,რომ არაფერს აკეთებდი გრძნობები გამჩენოდა.
-მიყვარხარ.მთელი არსებით..შეგისიხლხორცებ.
მაგრად ჩამეხუტა..მივხვდი ბედბიერი ვიყავი,რამდენიწელი არვყოფილვარ ბედნიერი არვიცი,მაგრამ ამწამს უაზრობას გავაკეთებდი,ან ვიყვირებდი,ბევრს დავლევდი,ვიცინებდი,რამეს გავაკეთებდი და მსოფლიოს გავაგებინებდი,რომ ბედნიერი ვარ.ყველას სათითაოდ ვეტყოდი რომ მას ვუყვარვარ,მეკი არმიყვარს,მე მთლიანად მისით ვცოცხლობ და ეს სიყვარული არ არის.ის მევარ და მე ის.ეს სიყვარულზე მეტია,მას ჩემი გული კიარა ჩემი მთელი არსება გადავეცი და დღეიდან არდავუშვებდი დამეკარგა.
(გაგა)
არვიცი საიდან უნდა დავიწყო,პირველად მაშინ შევნიშნე როცა ჩამეხუტა,მერე ანგელოზად გამომეცხადა.3წლის შემდეგ ჩვრით ხელში მამაჩემის კომპანიაში,მერე სექსუალური ქალის ამპულაში,აცრემლებული თვალებით,იმდღე ისე მაგრად დავუკოცნიდი თვალებს,რომეთქვა ჩემსგამო ტიროდა,ისე ძლიერად ჩავკკრავდი გულში და ვეტყოდი,როგორ მიყვარდა,მაგრამ მეარა ის ცრემლები მეარმეკუთვნოდ.ა..მერე რედისონში ისევ იმ კაბით გამომეცხადა ვიღაცა ნაბიჭვართანერთად და მე,უფრო ნაბიჭვარმა ჩემი საკუთარი და,შეყვარებულად გავაცანი.ღმერთო რამდენად დავეცი.მაკუნა სულგადაირია ეს,რომ გავაკეთე,გოგოსთვის ვერგითქვამს,რომ მოგწონსო?რომ დავფიქრდი მართლა არაფერს ვაკეთებდი ამისთვის,რომ რამე ეგრძნო ჩემს მიმართ.თუმცა იმ დღს მაინც მან წამიყვანა სახლში.აბაზანიდან,რომ დავინახე გამოვიდა ხალათით ლამის იქვე შემოვახი ის ხალათი,სხეულის ყველა ნაწილს დავუკოცნიდი მისადგილას სხვა,რომ ყოფილიყო,მაგრამ ამასაც ვერვაკადრებდი იმდენად სპეტაკი და წრფელი სიყვარულით მიყვარდა..მაგრამ მის აცეცებულ თვალებს,რომ ვუყურებდი ჩემს თავს ვერ ვაპატიებდი ვერასდროს ,რომარ მეკოცნა..როცა ვიგრძენი მისგანაც ტუჩების მოძრაობა მივხვდი ძალიან დიდი დრო დავკარგე და ეს დრო შემეძლო მასთან ვყოფილიყავი,რადგან არცის იყო გულგრილი და იქნებ იმაზე მეტიც დავაგვიანე ვიდრე ვფიქრობდი.ამიტომ გამოვუტყდი სიყვარულში,მაგრამ მე კიარა მას ვყვარებივარ თურმე ისეთი გაგიჟებით,რომ ვერც წარმოვიდგენდი.ასე რატომ უნდა შევყვარებოდი,რითი დავიმსახურე მისგან ასეთი სიყვარული.რატომ არის ასეთი საოცარი.ჭკუიდან მშლის,ვერავღწერ მის გამოხედვას,ბავშვია მისთვალებში.პატარა საყვარელი ბავშვი ყველას თავს რომ აყვარებს ან მე მგონია ასე.მაგრამ არა ის უმშვენიერესია.უალამაზესია,მისი ყოველი დეტალი,სახის ნაკვთები თითებიც კი ისეთი ლამაზი აქვს,არმეგონა ოდესმე ისე თუ შემიყვარდებოდა მეფიქრა როგორი უნდა ყოფილიყო ჩემი მომავალი ცოლი და შვილების დედა,მაგრამ როცა მას ვხედავდი ვიცოდი ის იქნებოდა და რომარყოფილიყო მხოლოდ იმიტომ,რომ არვიცოცხლები არც მე და არცის.ეგოისტი ვარ იმდენად,რომ ვერდავუშვებ სხვისი ერქვას, სხვისას ვერდაირქმევს.ჩემია.ეს საოცარი გოგო ჩემია და არავის მივცემ უფლებას არც ჩემს თავს,რამე დაუშავდეს ან გულიეტკინოს..ვიცოდი დღეიდან ყველაფერი შეიცვლებოდა..ისეთი ბედნიერი ვიყავი მისი სიტყვებით ყველაფერს შევცვლიდი,წამით არმინდოდა დამეტოვებინა,პატარა ბავშვივით კრუგებს ვურტყამდი გარშემო და ყველა მის გაღიმებაზე თავს ვერვიკავებდი ლოყაზე მეკოცნა.როგორ შემცვალა ამერთმა სულიერმა.ლოყაზე კოცნითაც კი კმაყოფილივარ.ის ღამე ისევ მასთან დავრჩი,როგორ ფიქრობთ აწი შევძლებდი უიმისოდ ყოფნას?მაგრამ ისიც ვიცოდი ამის უფლებას დიდიხანი არმომცემდა.
-არმინდა წასვლა
-როგორც ჩანს გინდა ერთ დღეში მოგბეზრდე
-კარგი რაა..რასისუკელეს ამბობ,ხომიცი შენით ვიკვებები უკვე
-კიი,ეგ კარგად გავიგე,მაგრამ ჩემით ვერჩაიცვამ ახალ ტანსაცმეს სულ გოგოს ტანსახცმელები მაქვს ასერომ უნდა გამოიცვალო თორე წარმოდგენას დავკარგავ შენზე,აქამდე მოწესრიგებული მეგონე..
გამეცინა მის გულწრფელობაზე და მივხვდი მართალი იყო,მაგრამ განა რამდენიხანი ვიყავი მასთან,უკვე,რომ წავსულიყავი.სახლში მისულს მაკუნა შემომეგება
-იდიოტი
-პატარაავ
-დის შეყვარებულის ამპულაში წარდგენა რამხელა იდიოტობაა თუ ხვდები?
-მინდოდა ეეჭვიანა,რაიყო გოგო დამეხმარეე და ვსო
-გოგოს,რომ ვერეტყვი რასგრძნობ..
ვიდექი და ვუსმენდი მის ლექციებს,თან მეღიმებოდა
-რაიყო რაბედნიერი ხარ...?
წაისისინა,ჩემი და კია,მაგრამ ნამეტანი ენამწარეა
-რატომ არუნდა ვიყო?
-სატირლად გაქვს საქმე და იმიტომ
-სულაც არაა..
და ჩამეღიმა
-ალელუიააა,(პირჯვარი გადაიწერა და ამომხედა)
-გამოუტყდი?
-ბედნიერი ვარ დაოო,
-გულით მიხარია,თან კარგი გოგო ჩანს ყველანაირად..
-გაგაოცებთ,სასწაულიაა
-ჰმ..ჭკუაზე არარის.იმედია ასე დიდხანს არგიყურებდა
-ასე რასქვია?
-შენს თავს სარკეში ჩახედე რასგავხარ.წადი მოწესრიგდი მაინც..
-შენ მაკლდი კიდე..
-როდის გაგვაცნობ?
-როცა მოისურვებთ..
-ყველაფერი უთხარი?
-არა,ვერაა.არც მიფიქრია,ვერვეტყვი მაკუნა,ვერდავკარგავ..მინდა ბედნიერი ვიყო.
-ვიცი გაგა,მაგრამ როდემდე დამალავ.მერე უარესი იქნება ახლავე უნდა იყოს გარკვეული ყველაფერი,რომ ურთიერთობა ტყუილზე არიყოს დამყარებული..
მიხაროდა მაკუნასგან ასეთი ყურადღება,ჩემი საუკეთესოა ის.ვიცოდი კარგად გაუგებდნენ ერთმანეთს,ამიტომ მინდოდა მალევე გამეცნო,არამარტო მისთვის მთელი ოჯახისთვის,მაგრამ იყო რაღაცა რაც ყველაზე მეტად მაშინებდა.მე ის მთელი არსებით მიყვარდა და არასდროს დავთმობდი,მაგრამ მეშინოდა,მეშინოდა რომ მიმატოვებდა,როცა ჩემს მწარე სიმართლეს ოდესმე გაიგებდა..