სახლის მძიმე კარი ნელა შეაღო ქეთიმ და ზიზღით მოატარა ცივი მზერა ბნელ ოთახს, საშინელი საცარიელი განცდა დაეუფლა გაყინულ სხეულში, რის გამოც უსიამოდ გააჟრჟოლა. შიგნით შესვლა ზედმეტად გაუჭირდა, რადგან უკვე ძალიან უცხო გამხდარიყო ეს სახლი და მასთან დაკავშორებული მოგონებები მისთვის...მაგრამ გულში, სულში და გონებაში გამეფებულმა სინდისის ქენჯნამ, სინანულმა, სიბრალურმა და დანაშაულის მწარე შეგრძნებამ, რომელი წვეთ-წვეთად ყოველ დღე უწამლავდა სხეულს, აიძულა მძიმე ნაბიჯები უკან დახევის ნაცვლად, ისევ წინ გადაედგა და შესულიყო იმ სახლში რომელიც მისთვის უკვე აღარაფერს ნიშნავდა, საერთოდ აღარფერს გარდა ტვირთად ქცეული მოვალეობების ერთობლიობას და მათ ერთგულებას. იცოდა, იცოდა რომ ამჯერადაც შეცდომას უშვებდა მაგრამ სხვაგვარად უბრალოდ არ შეეძლო... რადგან ძალა არ ჰყოფნიდა 25 წლიანი წარსულის მძიმე, ზოგჯერ საოცარი და ბედნიერი მოგონებებისთვის კარი სამუდამოდ მიეჯახუნებინა და ცხოვრება, ახალი, სუფთა ფურცლიდან დაეწყო საყვარელ მამაკაცთან ერთად, ხოლო ირაკლი, ანი და თორნიკე იქ იმ წარსულში დაეტოვბენა, რადგან იცოდა რომ ვერცერთი ვერ და არ გაუგებდა, თვალის დაუხამხამებლად სამუდამოდ ზურგს შეაქცევდნენ და აიძულებდნენ გეგასთან განცდილი ბედნიერი წუთები, წამებად ქცეულიყო სინდისისი ქენჯნის გამო... სახლში შევიდა, სინათლე აანთო, თუმცა ეტკინა, რაღაც ძალიან ეტკინა გულში, ამიტომ მაშინვე ჩააქრო და სიბნელესთან ერთად მარტო დარჩა ცივ ცარიელ და უცხო სახლში... ათასი გრძნობა და ემოცია ერთად მოაწვა მის დახშულ გონებას, რომელთაც ცხელი ცრემლები ოდნავადაც ვეღარ ანელებდა, ამიტომ კარადასთან მივიდა, ღვინის ბოთლი და ჭიქა გამოიღო, მაგიდასთან დაჯდა დაისხა და ცოტა მოსვა, საშინლად არ ესიამოვნა ალკოჰოლ მიუჩვეველ სხეულს მჟავე სითხე, თუმცა მშვიდად განაგრძო სმა იქამდე სანამ ჭიქა ბოლომდე არ ჩაცალა, ერთ ჭიქას მეორე მიჰყვა, მეორეს კი მესამე, შესაბამისად მალევე იგრძნო სასიამოვნო გაბრუება და სისუსტე მოძალებული ემოციებისგან და გრძნობებისგან დაღლილ სხეულში, რის გამოც რაღაცნაირად დამშვიდდა... მაგიდაზე დადებულ სახლის ტელეფონს ზიზღით გახედა, რომელის საზიზღარი რეკვის ხმა საზარლად ჩაესმა ყურში, სიმწრის ღიმილმა გადაურბინა სახეზე და განზრახ ჯიუტად არ უპასუხა, გაითიშა, ისევ ნაცნობი სიჩუმე გამეფდა ბნელით მოცულ ოთახში, რომლიც ბოთლიდან ჭიქაში ჩასხმული მჟავე სითხის ნაზმა ხმამ დაარღვია, სახლის ტელეფინი ისევ აწკრიალდა, ქეთის ცხვირი აეწვა ამ დროს და ცრემლები მოეძალა რადგან ზუსტად იცოდა რომ მასზე ირაკლი რეკავდა მის გადასამოწმებლად... ისევ არ უპასუხა და უკვე მეოთხედ, წითელი ღვინით შევსებული ჭიქა ტუჩებთან მიიტანა... სიჩუმე... ტელეფონის ხმა...სიჩუმე, ქეთის სახეზე სიმწრის ღიმილი და ასე დაურულებლად იქმადე სანამ გაღიზიანებულმი ქალი ფეხზე არ წამოვარდა და ტელეფონი კედელს არ შეახეთქა, მაშინვე აწკრიალდა მისი მობილური და ზიზღით დახედა ეკრანს, რომელზეც ირაკლის ნომერი და სახელი გამოისახა, იმავე წამს უპასუხა გაცეცხლებულმა
-ქეთი სად ხარ-დაუღრინა გაღიზიანებულმა კაცმა
-შენი აზრით?-ცინიკური ტონით ჰკითხა ქალმა და მაგიდაზე დადებულ ჭიქას ხელი წამოავლო, ცოტა მოსვა და შუბლს მიაბჯინა აკანკალებული ჭიქიანი ხელი თვალებ დახუჭულმა
-სახლის ტელეფონზე გირეკავდი-ჩაიბურტყუნა აღელვებულმა კაცმა
-დავამტვრიე-კმაყოფილი ტონით უთხრა ქალმა და ბოლომდე დაცალა ჭიქა
-რა?-შეიცხადა ირაკლიმ
-ჩემს გაკონტროლებას ცდილობ?- ირონიული ტონით უთხრა ქალმა და ხმაურით დადო ჭიქა მაგიდაზე
-ასე არაა
-მობილურზე რატომ არ დამირეკე?-ავარდა ქალი
-განზრახ დალეწე ტელეფონი არა?
-იმდენად აღარ მენდობი რომ სახლის ტელეფონი დამიდგი გადასამოწმებლად-ირონიული ტონით უთხრა ქალმა და გაუთიშა. ირაკლის მომდევნო 12 ზარს განზრახ ჯიუტად არ უპასუხა და როცა წყობრიდან გამოსულ კაცს მოთმინების ძაფი საბოლოოდ გაუწყდა და რეკვა შეწყვიტა გაბრაზებულმა ქეთიმ მაშინვე გეგას ნომერი აკრიფა, თუმცა ზარის გაშვება ვერ გაბედა და უღუმღამოდ მიაგდო მაგიდაზე ტელეფონი, მაგრამ ვერ გაუძლო ამ გაუსაზრის მდგომარეობას და მაინც დარეკა მასთან.
გვანცამ როგორც კი გეგას აწკრიალებულ მობილურის კრანს დახედა და მასზე გამოსახული ქეთის ფოტო დაინახა აკისკისედა და მაშინვე ავტოფარეხში გასულ ძმას მიურბენინა
-ქეთია-მომღიმარი სახით შეხედა გაკვირვებულ კაცს და ხელში შეაჩეჩა ტელეფონი-ალბათ აინტერესებს როგორ ხარ-უთხრა ხმა დაბალი ტონით და თვალები დააწვრილა-იმედია მის დარწმუნებას არ ეცდები იმაში რომ კარგად ხარ- უთხრა სიცილით და ზურგი აქცია, დაბნეულმა გეგამ მაშინვე უპასუხა ტელეფონს
-ქეთი?
-გეგა-აღმოხდა ხმა აკანკალებულ ქალს და გაჩუმდა რადგან ძალა არ ეყო საჩხუბრად
-მოხდა რამე?-დაიძაბა კაცი
-მე... უბრალოდ...-დაიწყო ქეთიმ, მაგრამ მოწოლილმა ცრემლებმა ისევ გაჩუმება აიძულა
-რა გჭირს?-ამჯერად მშვიდი ტონით კითხა რადგან მიხვდა რომ ქეთის ამ მდგომარეობის მიზეზი ამოციური ფონი იყო და არა რამე კონკრეტული მოვლენა ან ვინმე სხვა
-ყველაფერი შენი ბრალია-ბრაზნარევი ტონით უთხრა ქალმა და გაუთიშა, გეგას გაეცინა და მაშინვე დაურეკა, ქეთი აღელვებული დააცქერდა ტელეფონს და კარგა ხანს ვერ წყვეტდა ეპასუხა თუ არა მისთვის, ბოლოს გულმა არ მოუთინა და უპასუხა
-რა გინდა?-ნაწყენი ტონით ჰკითხა და სუნთქვა აჩქარებული დაელოდა მის პასუხს
-მეგონა მოსაკითხად მირეკვადი... თუ გახსოვს დღეს შენი მიზეზით ავარიაში მოვყევი...
-შენი დაუდევრობის!-მკაცრი ტონით უთხრა ქეთიმ- გიყურებდი და დავინახე როგორ გამოუხტი შენი მანქანით თავის გზაზე მიმავალ, იმ ჯიპს
-ესე იგი მიყურებდი და მაკვირდებოდი?-ცინიკური ტონით ჰკითხა კაცმა და სახეზე საშინელი კმაყოფილების ღიმილმა გადაურბინა
-მე ეს არ მითქვამს!-გაბრაზდა ქეთი
-მაგრამ იგულისხმე
-ასე არაა
-ქეთი
-ზუსტად ავარიის დროს მოვიხედე შენსკენ და უბრალოდ... შემთხვევით დავინახე ეს ყველაფერი-თავი იმართლა დაბნეულმა ქალმა
-მომენატრე-მოულოდნელად უთხრა გეგამ და მის რეაქციას დაელოდა
-ძალიან? -დაუფიქრებლად უთხრა ქალმა, მეხუთედ შევსებული ჭიქა ტუჩებთან მიიტანა, ცოტა მოსვა და მაგიდაზე დადგა
-სვაამ?-ირონიული ტონით ჰკითხა გეგამ და გაეღიმა
-მე...უბრალოდ ცუდად ვარ... ძალიან ცუდად
-სად ხარ მითხარი და მოგაკითხავ
-ნაავარიევი?-გაეცინა ქეთის
-შენს გამო უარესებიც გადამიტანია...
-ჩემს გამო არა! შენი სისულელების გამო!-წინადადება შეუსწორა ქალმა
-მაგ სისულელებს სწორედ შენს გამო ჩავდივარ
-ჰოდა დროა შეწყვიტო... მაინც არაფერი იცვლება ამით
-მხოლოდ იმიტომ, რომ შენ დღემდე ჯიუტად უწევ წინააღმდეგობას საკუთარ თავს და გრძნობებს
-გეგა გთხოვ თავიდან ნუ დაიწყებ
-რისი იმედი გაქვს? გგონია თავს დაგანებებ?
-მორჩი
-სულ ერთი წამით მაინც რომ მეპარებოდეს ეჭვი შენი ჩემდამი გრძნობებში შენი ცხოვრებიდან დიდი ხნის წინ წავიდოდი...მაგრამ ჩვენი პირველი შეხვედრითანავე მივხვდი რომ ჯერ კიდევ გიყვარდი, სწორედ ამ მიზეზით არ წავალ... არასდროს წავალ... უფლებას ვერ მოგცემ ყველაფერი ის სიყალბე რაც 25 წელი შენ და შენმა ს.რმა ქმარმა აშენეთ და ჩვენი, ჩვენი ნადვილი გრძნობის ხარჯზე დავანგრიეთ თავიდან ააშენო და უბედური იყო
-და შენ? შენ სად იყავი მთელი 25 წელი? რატომ არ მოხვედი?
-დღემდე ვერ მაპატიე არა?-ირონიული ტონით ჰკითხა კაცმა
-შენ წახვედი...ჩემი გული, სული, გონება სიყვარული, გრძნობა და ემოციაც თან წაიღე, ანუ ყველაფერი ის რაც ჩემში ნამდვილი იყო...
-მაპატიე რომ აქამდე ვერ შევძელი შენამდე მოსვლა
-მე მხოლოდ სხეული დამრჩა აქ... ცარიელი, გაყინული, ცივი სხეული რომელითაც არსებობა ძალიან გამიჭირდა...სწორედ ამ მიზეზით შევივსე ეს სიცარიელე ყალბი დედობით, ოჯახური ბედნიერებით და სახლით... რომელიც რეალურად ჩემი არასოდეს ყოფილა-ასლუკუნდა ქეთი, გამაყრუებელი სიჩუმე ჩამოწვა რომელსაც ყურმილს მიღმა მყოფი მარტო'სული ადამიანების აჩქარებული სუნთქვის ხმა არღვევდა
-შეხვდერაზე რატომ არ მთანხმდები?-ხმა დაბალი ტონით ჰკითხა გეგამ
-იმიტომ რომ მეშინია-ატირდა ქეთი
-ჩემი თუ საკუთარი თავის?-ჩაეკითხა გეგა
-ვიცი ვერ შევძლებ... ვეღარ შევძლებ წინააღმდეგობა გაგიწიო... მე კი ძალიან მეშინია იმის რაც შეიძლება ამის შემდეგ მოხდეს...
-მიყვარხარ-მოულოდნელად უთხრა გეგამ და გაჩუმდა... ამ ერთმა, საოცარმა, თავბრუდამხვევმა, ამაღელვებელმა და ჯადოსნურმა სიტყვამ ისე საშინლად იმოქმედა თავგზააბნეულ ქეთიზე რომ თავს წინააღმდეგობა ვეღარ გაუწია და სრულიად გაუაზრებლად ხმა დაბალი ტონით უთხრა
-მეც
გეგა ადგილზე გაიყინა... გაშეშდა, გაქვავდა... 27 წლის წინ დაკარგული საყვარელი ქალისგან პირველად ესმოდა სიტყვა მეც... სიტყვა რომელიც მის არეულ, დაღლილ და ტანჯულ ცხოვრებას სამუდამოდ ცვლიდა... უცნაური განცდა ჰქონდა, ისეთი აქამდე რომ არ განიცდია ჯერ... მოულოდნელად თავს დამტყდარი ბედნიერების იმედის, სითბოს და სიყვარულის გრძნობათა ერთობლიობამ გული სიხარულით აუვსო, სუნთქვა გაუხშირა, ამღვრეულმა ცხელმა სისხლმა კი გიჟური დენა იწყო ძარღვებში...წამში ისეთი განცდა დაეუფლა თითქოს წარსულის მძიმე და საზარელი კარი სამუდამოდ დაიხურა და ცხოვრება თავიდან დაიწყო...
-ქეთი-დაიჩურჩულა როცა აზრზე მოსვლა შეძლო
-გთხოვ არაფერი თქვა-ხმა დაბალი ტონით უთხრა ქალმა და ატირდა
-შემხვდი!
-არ შემიძლია
-უნდა ვილაპარაკოთ!
-გეგა გთხოვ შეხვედრას ნუ მთხოვ, ხომ იცი მაინც არ დაგთანხმდები, მიზეზი უკვე იცი
-ქეთი!-მკაცრი ტონით უთხრა გეგამ
-იმედია წარსულში ნაცად მეთოდებს არ მიმართავ
-ყველფერს გავაკეთებ იმისთვის რომ შენ ჩემი გახდე
-შეწყვიტე-გაბრაზდა ქეთი
-ყოველ წამს შენს ტკბილ სურნელს და ნაზი კანის შეხებას ვგრძნობ-გამომწვევი ტონით უთხრა გეგამ და ქეთის რეაქციას დაელოდა
-ტვინის შერყევა რომ მიიღე ეგ მაგის ბრალია- ცინიკური ტონით უთხრა ქალმა და კარგა ხნის სიჩუმის მერე ინტერესით ჰკითხა -ისე თავს როგორ გრძნობ? ხომ კარგად ხარ?
-კარგად არ ვარ თავი საშინლად მტკივა
-ტრამვის ბრალია, გაგივლის
-შენი ბრალია!-ირონიული ტონით უთხრა გეგამ და გაეცინა
-სერიოზულად, მართლა თავს როგორ გრძნობ?
-ცუდად-გვანცას დარიგება გაახსენდა გეგას- მართლა საშინლად მტკივა თავი, გულიც მერევა დროდადრო, ფეხში ვერ ვდგები ჯერ კიდევ
-ექიმს გაესინჯო ჯობია
-გამივლის რა
-ტყუილად ჭირვეულობ, მარტო ვერ გამოკეთდები... თუმცა... -გაჩუმდა ქეთი-როგორც მახსოვს შენს ცხოვრებაში არის ვიღაც... ვიღაც სხვა- ბრაზნარევი ტონით წარმოსთქვა ბოლო სიტყვები და გაჩუმდს, გეგას სახეზე მაშინვე ირონიული ღიმილი გაკრთა
-ჩემს გვერდით არავინაა, სრულიად მარტო ვარ- დარწმუნებით უთხრა და ავტოფარეხში შესულ გვანცას თვალი ჩაუკრა
-შენზე ვღელავ
-გამივლის რა...
-ექიმთან წასვლა რატომ არ გინდა?
-ხომ იცი ექიმებს ვერ ვიტან
-უფრო სწორად გეშინია-აკისკისდა ქეთი
-მაბრაზებ
-კარგი უნდა წავიდე-ჩამწყდარი ხმით უთხრ ქეთიმ როცა ეზოს ელექტრო კარი გაიღო და ირაკლის მანქანა შევიდა
-შენი ს.რი ქმარი მოვიდა არა?-წამოენთო გეგა
-გთხოვ-შეეხვეწა ქეთი-დარეკვა არ გაბედო იცოდე!- მკაცრად გააფრთხილა და გაუთიშა
-რა მოხდა?-დაიძაბა გვანცა გეგას წაშლილ სახეს რომ ჰკიდა თვალი
-ის ნაბ.ჭვარი როგორც ჩანს სახლში დაბრუნდა- ზიზღით თქვა გეგამ და ტელეფონს დააცქერდა
-არ დაურეკო -თვალები დაუბრიალა აღელვებულმა ქალმა ძმას და ტელეფონი გამოართვა- უნდა გესმოდეს რომ რაც უფრო მეტად გააღიზიანებ ირაკლის, მით მეტად გაართულებ ქეთის მდგომარეობას
-მესმის-ბრაზნარევი ტონით თქვა გეგამ და ტელეფონს ძლიერად მოუჭირა აკანკალებული თითები
-დამშვიდდი-გვანცა ნელა მიუახლოვდა ძმას და სახეზე მოეფერა -ცოტა კიდევ მოითმინე... ასე მარტივი არაა მისთვის გადაწყვეტილების მიღება... ხომ ხვდები რომ ძალიან რთულ მდგომარეობაშია? მისი არავის ესმის განსაკუთრებით კი შვილებს...ქეთი უბრალოდ ვერ წამოვა იქიდან, რადგან მის უკან ირაკლი, ანი, თორნიკე და თორნიკე პატარა ოჯახია...
-ვიცი... მაგრამ... რომ წარმოვიდგენ მას ირაკლი ისევ ეხება... ჯანდაბა მაგიჟებს ამაზე ფიქრი...
-ხვალ ქეთი რომ დაგირეკავს მოსაკითხათ მის არცერთ ზარს არ უპასუხო-მკაცრი ტონით უთხრა გვანცამ ძმას, გეგა გაკვირვებული სახით მიაჩერდა დას და იფიქრა ნეტა რა ეტაკაო
-თავი რამეს მიარტყი?-ინტერესით ჰკითხა გეგამ და თმაზე გადაუსვა ხელი
-რა იდიოტი ხარ ღმერთო-თვალები აატრიალა ქალმა და ძმის ხელი უხეშად მოიშორა -რომ არ უპასუხებ იფიქრებს რომ რამე დაგემართა და შენს სანახავად მოვა-კმაყოფილი ტონით უთხრა საკუთარი გეგმით აღფრთოვანებულმა
-რაღაც არ მახსოვს ავარიის დროს მანქანაში შენც მჯდარიყავი და ტვინის შერყევა მიგეღოს ჩემსავით-სერიოზული ტონით უთხრა გეგამ დას და გიჟივით გაეცინა
-მოვა-დარწმუნებით უთხრა გაბუტულმა გვანცამ ძმას და მიტრიალდა
-სულელო-უკან მიჰყვა გეგა დას, ხელი გადახვია და საფეთქელზე აკოცა -სახლის მისამართი რომ არ იცი? ახლა მე ხომ არ გავუგზავნი რომ მოვიდეს?
-იცის-გვანცამ ეშმაკური ღიმილით ახედა ძმას
-????
-გახსოვს ყელსაბამი რომ გაგაგზავნინე მისთვის? მაშინ მისამართიც მივაწერინე ამანათზე კურიერს
-მერე? არ გახსოვს რა ამბავი დამაწია იმ ყელსაბამის გამო?-შეიცხადა გეგამ
-დაიმახსოვრებდა-გამომწვევი ტონით უთხრა გვანცამ ძმას და პირველი შევიდა ჰოლში.
სახლში სწრაფად შესულმა, საჩხუბრად გამზადებულმა მთვრალმა ირაკლიმ როგორც კი სინათლე აანთო და მაგიდასთან მჯდომ სახე წაშლილ ცოლს ჰკიდა თავლი ღვინის ჭიქით ხელში გაოგნდა
-გიკვირს?-ცინიკური ტონით ჰკითხა ქალმა დაბნეულ კაცს და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა მიღებული ჭარბი ალკოჰოლის დოზისგან ჩაწითლებულ თვალებში
-სვაამ?-უფრო თავისთვის ვიდრე ქეთის გასაგონად ჩაილაპარაკა კაცმა და სწრაფად მიუახლოვდა ცოლს, თავზე წამოადგა და ჭიქა გამოართვა ერთი მოყუდებით დაცალა და მაგიდაზე ხმაურით დადო- მომენატრე-ხმა დაბალი ტონით უთხრა, ნიკაპზე უხეშად წაავლო ხელი, თავი ააწევინა და მზერა გაუსწორა
-მე საერთოდ არა-გულწრფელად უთხრა ქეთიმ და მისი ხელი მოიშორა
-ქეთი! ნუ მიწვევ-მკაცრი ტონით უთხრა კაცმა და ღვინის თითქმის დაცლილ ბოთლს წამოავლო ხელი, მოიყუდა და იქამდე სვამდა სანამ ბოლომდე არ ჩაცალა, შემდეგ მაგიდაზე ისეთი ხმაურით დადო რომ ქეთი მოულოდნელობისგან შეკრთა და უნებურად გააჟრჟოლა -შენთან ყოფნა მინდა- მშვიდი ტონით უთხრა კაცმა და ფეხზე წამოდგომა აიძულა
-ირაკლი-აღმოხდა სუნთქვა აჩქარებულ ქალს როცა მისი უხეში ხელი წელზე შემოეჭდო, მეორე ხელის ზურგი კი ნელა ჩაცურდა მის არეულ სახეზე და ტუჩებთან გაჩერდა
-გძულვარ-ზიზღით უთხრა კაცმა და ცხელი სუნთქვა მიაფრქვია ზედ
-გთხოვ-უმისამართოდ დაუჩურჩულა ქალმა და როგორც იქნა ძალა მოიკრიბა თავი ასწია და მზერა გაუსწორა
-რატომ?-ბრაზნარევი ტონით ჰკითხა ირაკლიმ და ჩაწითლებული თვალების ცივი მზერა მის წითელ ტუჩებს მიაყინა -რატომ ვერ შეძელი ჩემი შეყვარება?
-არ ვიცი-სლუკუნით უთხრა ქეთიმ და ინსტიქტურად თავი ოდნავ უკან გასწია რომ როგორმე გაჰქცეოდა ქმრის ზედმეტ სიახლოვეს რომელიც უკვე საშინლად მოქმედებდა მასზე
-რატომ გეგა და არა მე?
-გთხოვ არ გინდა, ძალიან გთხოვ
-მე შენ მიყვარხარ... ძალიან მიყვარხარ ქეთი
-ვიცი-სლუკუნით უთხრა ქალმა და თავი დახარა
-მაგრამ ეს არაფერს ნიშნავს შენთვის ხომ ასეა?- დაუღრინა ირაკლიმ აღელვებულ ქალს და უფრო მეტად მიიკრო მისი აკანკალებული, სიფრიფანა სხეული ტანზე -იმიტომ რომ ის ნაბ.ჭვარი გიყვარს დღემდე
-ირაკლი ძალიან გთხოვ-შეეხვეწა ქეთი როცა მისი უხეში ტუჩების შეხება იგრძნო ყურს დაბლა
-რას მთხოვ?-უმისამართოდ დაუჩურჩულა კაცმა და ტუჩები საწყის პოზიციაზე დააბრუნა
-შეწყვიტე ჩემი და საკუთარი თავის წვალება
-შენ ჩემი ცოლი ხარ- ბრაზნარევი ტონით უთხრა კაცმა და მისი ტუჩები ამჯერად ქალის გაცრეცილ ბაგეებს მიწვდა, თუმცა მალევე მოშორდა უგრძნობ უგემურ ტუჩებს და ყელისკენ ჩაცურდა
-გეყოფა-ზიზღით უთხრა ქეთიმ და თვალები მაგრად დახუჭა მის სასტიკ მზერას რომ გაჰქცეოდა
-მასთან წასვლის და ბედნიერების უფლებას არ მოგცემ! ჩემი ცოლი ხარ და ასე იქნება სულ- დაუღრინა გაავებულმა კაცმა და ამჯერად ცივი ტუჩები ლავიწის ძვალზე მიეწება ცოლს-შენ ჩემი ხარ- ჩურჩულით უთხრა კაცმა და თვალებში ჩააცქერდა- მინდა რომ ეს არასოდეს დაივიწყო!- მბრძანებლური ტონით უთხრა და ამჯერად ტუჩებში აკოცა, ქეთი ურექაციოდ იდგა ერთ ადგილზე მიყინულივით და ცდილობდა როგორმე მშვიდად, ემოციების გარეშე აეტანა ქმრის შეხება. ირაკლი გრძნობდა, რა თქმა უნდა გრძნობდა რა საშინლად მოქმედებდა საყვარელ ქალზე მისი შეხება, კოცნა, ალერსი, მაგრამ ჯიუტად არ ნებდებოდა საკუთარ სინდისის შორეულ სუსტ ხმას და რაღაც გაურკვეველი მიზეზით განაგრძობდა საყვარელი ქალის და უფრო მეტად საკუთარი თავის წამებას...ამ ზიზღის, სიძულვილის, სიცარიელის, სიცივის და სხვა ყველა საშინელი გრძნობის მიუხედავად მაინც უნდოდა ცოლი ეგრძნო... შეხებოდა და განეცადა უაზრო ბედნიერება თუნდაც ბოლოჯერ...ცხოვრებაში უკანასკნელად... ამიტომ ქეთის ხმის ამოღების უფლება არ მისცა და კოცნით შეიყვანა საძინებელში, ქალი გაუაზრებლად ეწინაადეგებოდა მაგრამ იმდენად ვერ რომ ირაკლისთვის ეს აზრზე მოსვლის მიზეზი გამხდარიყო და მისთვის თავი დაენებებინა
-ირაკლი გთხოვ-შეეხვეწა ქეთი როცა საძინებელში აღმოჩნდნენ
-უნდა შეგეხო! უნდა გიგრძნო!-მკაცრი ტონით უთხარ კაცმა და საწოლზე მასთან ერთად გადაეშვა, ქეთიმ გაუაზრებლად მკერდზე ხელები მიაბჯინა და თავი გვერდზე მიატრიალა, რადგან საშინლად აღიზიანებდა მისი სურნელი და კოცნა -ქეთი მიყვარხარ, ძალიან მიყვარხარ-ხმა დაბალი ტონით უთხრა კაცმა თავი მის თმებში ჩარგო, ღრმად შეისუნთქა მისი თმის გამაბრუებელი სურნელი და სხეულის მთელი სიმძიმით დააწვა ზემოდან
-გთხოოვ-იმდენად დაბლი ხმით დაიჩურჩულა
მთელი სხეულით აკანკალებულმა ქალმა რომ ვერც მიხვდა მისწვდა თუ მისი სუსტი ხმა გონება დახშული კაცს
-ქეთი-ზემოდან დააცქერდა ირაკლი სახე გაფითრებულ ცოლს და როცა ქალმა გაუაზრებლად ხელები მკერდზე მიაბჯინა, წყობრიდან გამოსულმა მაჯებში უხეშად წაავლო უხეში ხელები და თავს ზემოთ დაუჭირა, ქეთიმ საშინელი წინააღმდეგობა გაუწია ამ უხეშობისთვის, რის გამოც ირაკლიმ განზრახ ძლიერად მოუჭირა თითები ნატკენზე, ტკივილისგან შეწუხებულ ქალს ხმა აღმოხდა და რადგანაც ჩართული ღამის სანათის სუსტი სინათლის ფონზე, კარგად შეიმჩნეოდა დილანდელი სიწითლეები მის ნაზ კანზე, რომელიც მაშინვე თვალი მოხვდა თავგზანულ კაცს გული მტკივნეულად შეეკუმშა და მაშინვე მოშორდა საყვარელი ქალის მთრთოლარე სხეულს, ფეხზე წამოდგა და სულ ერთი წამით მიაჩერდა აწყლიანებულ თვალებში-მაპატიე რომ ტკივილი მოგაყენე ახლაც და მაშინაც... ეს განზრახ არ გამიკეთებია, გაუაზრებლად გავაკეთე- ხმა დაბალი ტონით უთხრა და საწოლზე წამომჯდარ შეშინებულ ცოლს სევდიანად გაუღიმა, ქეთიმ არაფერი უპასუხა, მაშინვე სახეზე აიფარა ხელები და ატირდა -მიყვარხარ-ხმა დაბალი ტონით უთხრა ირაკლიმ ცოლს, გიჟივით გავარდა ოთახიდან, კარი გამეტებით გაიჯახუნა და მისაღებში მაგიდაზე დაგდებულ მანქანის გასაღებს წამოავლო ხელი, ეზოში გავიდა სუნთქვა აჩქარებული რამდენიმე ღერი ზედიზედ მოწია და მანქანით გაურკვეველი მიმართულებით წავიდა.
კარზე ზარის გაბმულმა ხმამ გააღვიძა მარიანა, რომელიც გაბრუებული წამოჯდა საწოლზე და მაშინვე ლილეს საწოლისაკნე გაიხედა, რადგან პატარას მშვიდად ეძინა ამჯერად საათს გახედა რომელიც შუა ღამის ოთხს უჩვენებდა, ფეხზე სწრაფად წამოდგა, რადგან ზარი არ წყდებოდა და სწრაფად მივარდა კარს რომ პატარას არ გაღვიძებოდა და გამოაღო, მაშინვე გაბრაზებული სახით მიაჩერდა ქმარს და როგორც კი ალკოჰოლის სიგარეტის და სუნამოს მზაფრმა ნაზავმა ცვირი აუწვა იმედგაცრუებულს მაშინვე ცრემლები მოეძალა და ზურგი აქცია ქმარს
-აუ ახლა შენებური გაჭედვები არ დაიწყო რა-თორნიკე მაშინვე უკან მიჰყვა გაბუტულ ცოლს და ხელი გადახვია
-შემეშვი-გოგონამ მისი ხელი უხეშად მოიშორა და სამზარეულოში შევიდა
-მარიანა-თორნიკემ მაჯაში წაავლო ხელი გაღიზიანებულ გოგონას და თავისკენ შეატრიალა
-ხელი გამიშვი
-შენი ეს ქცევა როგორ გავიგო!- წამოენთო ცოლის წინააღმდეგობის გაწევით გაღიზიანებული თორნიკე
-მტკივა-ავარდა გოგონა
-რა ხდება ასე რატომ იქცევი-გაბრაზდა ბიჭი და მკლავებშორის მოიმწყვდია გაღიზიანებული გოგონა
-ვერ ხვდები?-აყვირდა წყობრიდან გამოსული გოგონა და მკერდზე უხეშად მიაჭორა ხელები მათ შორის დისტანციის გასაზრდელად
-რატომ არ შეგიძლია რომ უბრალოდ გამიგო?- უცნურად მშვიდი იყო ამ ეტაპზე თორნიკე რადგან კარგად ხვდებოდა თავის შეცდომას და აღარ უნდოდა ცოლი უარესად გაეღიზიანებინა
-არ შემიძლია! გასაგებია?-კიდევ ერთხელ გაიბრძოლა გოგონამ
-ნუ ფართხალებ-გაეცინა ბიჭს და უფრო მეტად მიიწება ტანზე საყვარელი გოგონას სიფრიფანა სხეული
-ვაჩესთან ერთად რატომ წახვედი?
-უბრალოდ წავედი...მარტო ყოფნა და ფიქრი მჭირდებოდა
-თუ წამალი?
-ზედმეტი მოგდის-ხმა გაიმკაცრა თორნიკემ და ზემოდან დააცქერდა ცოლის წაშლილ სახეს ამღვრეული თვალებით
-მთელი ეს დრო რას აკეთებდი მასთან ერთად?
-იმას არა რაც შენ გგონია
-შენი არ მჯერა-სლუკუნით უთხრ გოგონამ და როგორც კი თორნიკემ ხელები მოადუნა გაუაზრებლად მაშინვე უკან დაიხია
-მარიანა
-ვიცი მასთან ერთად რატომაც წახვედი-უკან წადგა ნაბიჯი დაძაბულმა გოგონამ
-სისულელეს ნუ ბოდავ
-ჩემთან რატომ არ მოხვედი?
-მიზეზი უკვე აგიხსენი
-მე შენ გელოდებოდი... მთელი ეს დრო გელოდებოდი... მინდოდა რომ ჩემთან მოსულიყავი... მინდოდა ყველაზე მძიმე წუთებში შენს გვერდით მე ვყოფილიყავი, მინდოდა შენთვის მეგრძნობინებინა რომ მარტო არ ხარ რომ შენ მე და ლილე გყვაართ- მოულოდნელა დატირდა დაძაბული გოგონა
-მხოლოდ ორი დღით წავედი
-შენ მე არ გჭირდები...
-ხვდები რა ყ...ას მეუბნები?-ავარდა თორნიკე და წამში დაფარა მათ შორის არსებული მანძილი, ხელები ძლიერად შემოხვია მთელი სხეულით აკანკალებულ გოგონას და გულში ჩაიკრა
-გამიშვი
-შენ და ლილე ჩემი ცხოვრებს აზრი ხართ! ვერ ვხვდები რატომ არ გესმის ეს?!
-მე შენს გვერდით ყოფნა მინდა, მაგრამ შენ არასდროს არ ხარ ჩემთან... სწორედ ამიტომ მგონია რომ შენთვის სულ ერთი ვართ მეც და ლილეც-ხელახლა ასლუკუნდა მარიანა
-ცდები, ჩემთვის შენ და ლილე ამ ქვეყნად ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანები ხართ
-ასე რომ იყოს შენი ცხოვრების ყველაზე მძიმე წუთებში ჩემთან მოხვიდოდი...
-ახლა ხომ მოვედი
-ახლა?-მწარედ გაეცინა მარიანას-არ ფიქრობ უკვე გვიანია?
-რისთვის? შენი სიბრალურისთვის?-გაბრაზდა ბიჭი და უეცრად მოშორდს ცოლის სიფრიფანა სხეულს და უკან დაიხია
-გგონია რომ მეცოდები?-გაბრაზდა მარიანა
-ჰო სწორედ ასე მგონია
-მე შენ მიყვარხარ, ძალიან მიყვარხარ, ერთადერთი მიზეზი რის გამოც დღეს ისევ შენს გვერდით ვარ და ჯერ კიდევ შენი ცოლი მქვია, ეს გიჟური და არანორმალური სიყვარულია-აყვირდა წყობრიდან გამოსული გოგონა
-სიცოცხლის ბოლომდე ჩემი ცოლი გერქმევა იმიტომ რომ მეც ისეთივე სიგიჟით მიყვარხარ როგორც შენ მე! ამიტომ მოეშვევი იმ სისულელეზე ფიქრს რასაც მუდამ მაწვეთებ შხამივით
-გეუბნები იმას რაც შეიძლება მოხდეს
-ეგ არ მოხდება... ვერ წახვალ.. ვერასდროს წახვალ...იმიტომ რომ შენ ჩემი ხარ! ჩემი ცოლი!
-და არ ასაკუთრება
-ჩემი პირადი საკუთრება ხარ!
-ცდები
-ხაარ-თქო
-არ ვარ-თქო
-გიჟი ხარ
-შენც
-არა შენ მაგიჟებ-სიცილით უთხრა თორნიკემ და წამებში დაფარა მათ შორის არსებული მანძილი მისი ალეწილი სახე ხელებში მოიქცია და ტუჩებზე დააცხრა, მარიანამ წინაადეგობა ვერ გაუწია საყვარელი მამაკაცის მონატრებულ ტუჩებს და კოცნაზე კოცნით რომ უპასუხა, თავგზააბნეულმა თორნილემ მაშინვე ხელში აიყვანა ცოლი და წაძინებელში შეიყვანა.
ქეთიმ მთელი ღამე თეთრად გაათენა ტირილში, მისი დახშული გონება ჯერ კიდევ ვერ იღებდა საბოლოო გადაწყვეტილებას. არა გრძნობდა, გრძნობდა, რომ ის და ირაკლი ურთიერთობის იმ ზღვართან მივიდნენ რომლის იქითაც უკვე სრული სიცარიელე და სიბნელე იყო...და რომ ეს ღამე დასასრული იყო მათი ცოლ-ქმრული ურთიერთობის, რადგან მისი ნაცნობი და ამავე დროს აუტანელი სურნელიც კი ცუდად ხდიდა უკვე არა თუ ზედმეტი სიახლოვე რომელიც საშინლად აღიზიანებდა... კოცნა, შეხება და შეგრძნება ხომ საერთოდ წვეთი შხამივით ედებოდა მთელს სხეულში და ყველა უჯრედში აღწევდა რომელიც საშინელ ზიზღს და სიძულვილს განაცდევინებდა მის მიმართაც და საკუთარი თავისადმიც...
გ ე გ ა მომღიმარი სახით მიაჩერდა გვანცას და სიგარეტის ნახევრად ჩამწვარი ღერი ტუჩებშირის მოიქცია
-აუ ვერ გიტან-ბრაზნარევი ტონით უთხრა გაბრაზებულმა ქალმა ირონიულად მომღიმარ ძმას და ჩანთაში საჭირო ნივთები ჩაყრა დაიწყო ჩქარ-ჩქარა
-არც ისე ძაან გაგვიანდება
-იდიოტო ჩემი ტელეფონი რომ არ გამოგეერთებინა და შენ ტელეფონი რომ არ შეგეერთებინა ჩემს დამტენზე, არ გაითიშებოდა და მაღვიძარაც თავის დროზე დარეკავდა და ასე გიჟივით არ მომიწევდა მომზადება
-გაგიყვან-თქო ხო გითხარი
-არ მჭირდება შენი მინჯღრეული მანქანით გაყვანა
-აუ ნუ მებუტები რა... ქეთის პონტში ჩავრთე ჩემი ტელეფონი და მერე ჩამეძინა...ძალით კი არ გაგიჩალიჩე...
-რატიმღაც შენი არ მჯერა ბოროტო სულო!
-ამ დილით დამირეკა-ირონიული ტონით უთხრა გეგამ დას და ღრმა ნაფაზი დაარტყა
-არ არსებობს-აღფრთოვანებისგან ლამის იყვირა გვანცამ
-შვიდჯერ-გამომწვევი ტონით უთხრა გეგამ და ტელეფონის ეკრანი დაანახა
-იმედია არ უპასუხე
-არა, ისე მოვიქეცი როგორც დამარიგე-თვალი ჩაუკრა გეგამ -იცოდე თუ გამიჭედავს მერე მე შენ გაგიჭედავ და თან მაგრად
-მოვა-დარწმუნებით უთხრ გვანცამ ძმას და მოსაცმელი გამოიღო კარადიდან
-მეეჭვება, ვიცი რა ჯიუტიცაა
-მოვა-მეთქი! აუ ტაქსი გამოვიდა უკვე...
-გამიძახე? ხო გითხაი მე გაგიყვან-თქო?
-შენ ქეთინოს დაელოდო ჯობია
-რატომ გგონია რომ მოვა?
-იმიტომ რომ უყვარხარ და შენზე საშინლად ინერვიულებს რომ არ პასუხობ მის ზარებს, თავში აზრადაც არ მოუვა რომ ეს შენი არანორმალური დის ბოროტული გეგმაა... კაი წავედი მე, ამჯერად და ბოლოჯერ ქეთუსიას ხათრით გაპატიებ ტელეფონი რომ დამისვი- აკისკისდა გვანცა და კარი გამოაღო, ელდა ეცა როცა მის წინ ნაცნობი და ამავე დროს უცნობი ქალის ალეწილ სახეს ჰკიდა თვალი. ქეთი ერთ ადგილზე მიყინულივით იდგა და ზიზღით უყურებდა გვანცას რომელიც იმდენად დაიბნა და დაიძაბა ამ მოულოდნელო შეხვედრისგან რომ კარგა ხანს აზრზე მოსვლა ვერ შეძლო, უარესი დაემართა როცა გააცნობიერა რომ გეგას ტელეფონში არსებული ათას ფოტოზე აღვეჭდილი ლამაზმანი და მის წინ მდგომი ქალი ერთიდაიგივე პიროვნება იყო. კარი არადა რომ არ დაკეტა გვანცამ დაინტერესდა გეგა რა ხდებოდა მის თავს და სამზარეულოდან ჰოლში გავიდა, გაოცდა როცა კართან მდგომ ქეთის ჰკიდა თვალი, რომელმაც წამიერად შეხედა მას ცივ თვალებს, მაღვრეული ცისფერი სფეროებით, შემდეგ კი ზიზღით სავსე მზერა ჩააყოლა მის თეთრ გახსნილ პერანგს და ატირებული მიტრიალდა კიბისკენ
-ქეთი-უკან გაეკიდა გეგა მაგრამ ქეთიმ კიბის ჩავლა და ქუჩაში გასვლა მოაწრო -ქეთი მომისმინე-გეგა დაეწია და გზა გადაუჭრა, გაბრაზებულმა ქალმა სულ ერთი წამით შეხედა თვალებში და ნაბიჯი წადგა გვერდზე მაგრამ გეგა წინ აესვეტა და წასვლის უფლება არ მისცა
-გამატარე
-მომისმინე
-შენი მოსმენა არ მინდა-ლამის უყვირა წყობრიდან გამოსულმა ქალმა და მზერა გაუსწორა
-მაშინ რატომ მოხვედი ჩემთან?-ცინიკური ტონით ჰკითხა კაცმა
- შენზე ვინერვიულე ზარებზე რომ არ მპასუხობდი-ამოილუღლუღა აღელვებულმა ქალმა, თავი დახარა და გაჩუმდა არ უნდოდა რომ ეტირა, მითუმეტეს გეგასთვის ეჩვენებინა რომ მასზე საშინლად ეჭვიანობდა იმის მიუხედავად რომ თავად გათხოვილი ქალი იყო ჯერ კიდევ გეგა კი მთელი ცხოვრება თავისუფალი და სრული უფლება ჰქონდა პირადი ცხოვრება ჰქონოდა
-ქეთი-გეგამ უმალ თმებში შეუცურა ხელი სახე წაშლილ ქალს და თავი ააწევინა - შემომხედე- ხმა დაბალი ტონით უთხრა და იმდენად მიუახლოვდა რომ ცხელი სუნთქვა მიაფრქვია სახეზე
-უნდა წავიდე-ჩამწყდარი ხმით უთხრა ქალმა და უკან დაიხია
-დარჩი... ვილაპარაკოთ
-აქ მხოლოდ იმიტომ მოვედო რომ გემეგო როგორ ხარ... როგორც ვხედავ უკვე ძალიან კარგად ხარ- გეგასთან მიახლოებულ გვანცას შეხედა ცრემლიანი თვალებით, რომელმაც ის ბოლომდე დააიგნორა, ძმას ლოყაზე ხმაურით აკოცა და დაუჩურჩულა
-ცოტა ხანს აწვალე... აიძულე რომ ბოლომდე გამოგიტყდეს გრძნობებში- შემდეგ კი მშვიდად ჩაჯდა მომლოდინე ტაქსიში -აქ არ უნდა მოვსულიყავი-უმისამართოდ იყვირა ქეთიმ და მაჯით მოიწმინდა ხელახლა გადმოდენილი ცხელი ცრემლები და ისევ სცადა წინ წასვლა თუმცა გეგამ ამჯერადაც გადაუჭრა გზა -თუ შეიძლება გამატარე, სახლში წასვლა მინდა
-დამშვიდდი-გეგამ სახეზე ჩამოყრილ თმაზე შეახო ცივი თითები და ნაზად ჩააყოლა
-მორჩი -გაბრაზდა ქეთი და ოდნავ უკან დაიწია
-როდიდან გაღიზიანებს ჩემი შეხება?-ცინიკური ტონით ჰკითხა კაცმა და განზრახ ჯიუტად ჩააცქერდა ხელახლა აწყლიანებულ თვალებში
-ამ წამიდან-მკაცრი ტონით უთხრა ქეთიმ და თავი დახარა რადგან ვერ გაუძლო საყვარელი მამაკაცის მწველ მზერას
-რატომ?-არ მოეშვა გეგა
-გეყოფა
-მითხარი!-ირონიულმა ღიმილმა გადაურბინა სახეზე კაცს და სწრაფად დაფარა მათ შორის არსებული მანძილი და სანამ დაბნეული , თავგზააბნეული, გაბრაზებული და გაგიჟებული ქეთი აზრზე მოვიდოდა ორივე ხელი წელზე შეუცურა და ტანზე მჭიდროდ მიიკრო -მიდი მითხარი მინდა რომ ვიცოდე რატომ გაღიზიანებს ჩემი შეხება
-ხელი გამიშვი
-რომ არა?
-გეგა მორჩი, აქ შენთან ერთად თან ასეთ მდგომარეობაში ყოფნა არ მინდა
-მაშინ რა მიზეზით მოხვედი ჩემთან?
-უკვე აგიხსენი
-პასუხი არ მაკმაყოფილებს-დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან და ცხვირის წვერი საფეთქელზე შეახო
-მინდა რომ გამიშვა-სახე აელეწა მისი სიახლოვით და სურნელით გაბრუებულ ქალს
-მიდი მითხარი...-ცინიკური ტონით უთხრა და ქეთიმ დუმილით რომ უპასუხა კმაყოფილი ტონით გააგრძელა-მინდა მითხრა რომ მთელი ღამე ჩემზე ფიქრში გაათენე და აქ სწორედ ამ მიზეზით მოხვედი...
-სამაგიეროდ შენ არ ფიქრობდი ჩემზე, იმიტომ რომ სხვა საქმით იყავი ალბათ დაკავებული- ავარდა ქალი და ხელიდან გაუსხლტა
-ეჭვიანობ?-ბოროტულად გაეცინა გეგას და გამომწვევი მზერით მიაჩერდა აწყლიანებულ თვალებში-გაგიჟებს იმაზე ფიქრი რომ მე ვიღაცას სხვასთან რაღაც საქმით ვიყავი დაკავებული მთელი ღამე მაშინ როცა შენ ჩემზე ფიქრით გაწამებულს არ გეძინა
-მეზიზღები-სლუკუნით უთხრა ქეთიმ და მაშინვე გაექცა მის დაჟინებულ მზერას
-არა გიყვარვარ, ძალიან გიყვარვარ სიგიჟემდე გიყვარვარ-კმაყოფილი ტონით უთხრა და ნელა მიაუახლოვდა
-არ შემეხო!-გამაფრთხილებელი ტონით უთხრა ქალმა და თავი ასწია
-ქეთი-გეგამ ნელა შეუცურა თმებში ხელი გაწამებულ ქალს, სახე ზედმეტად მიაუახლოვა და ამღვრეული მზერა მისი არეული ცისფერი თვალებიდან წითელ ვნებიან ტუჩებზე გადაიტანა- ჩემს ცხოვრებაში მხოლოდ შენ არსებობ, იმიტომ რომ მე შენ სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ-ხმა დაბალი ტონით უთხრა და სანამ თავგზააბნეული ქეთი აზრზე მოვოდოდა ტუჩებში აკოცა, მისი შეხებით, სურნელით და კოცნით გაბრუებული ქეთი გაუაზრებლად ატირდა -სუუ-გეგამ ტუჩებზე მიადო ცივი თითები, ხელი მოხვია და გულზე ძლიერად მიიკრო- არ იტირო-მშვიდი ტონით უთხრ და თავზე აკოცა, მეორე ხელი კი მის ქარისგან აწეწილ თმას ჩააყოლა
-ვერ გიტან-სლუკუნით უთხრა ქეთიმ და ცრემლიანი თვლებით ახედა
-გვანცა... ჩემი დააა... ისე რომ იცოდე-ზემოდან დააცქერდ გეგა მთელი სხეულით აკანკალებულ ქალს და ცხვირზე თითი დაჰკრა, გაბრაზებულმა ქეთიმ უმალ უკან დაიხია და მკვლელი მზერა ესროლა საყვარელი მამაკის მომღიმარ სახეს
-ისევ ისეთი ხარ-ნაწყენი ტონით უთხრა და გეგა სიცილზე თავადაც გაეცინა-აუტნელო.
სოფი საშინლად დაიძაბა როცა მოსახვევიდან გამოვარდნილი ვაჩეს მანქანა შეშინშნა, თუმცა ყურადღება არ მიუქცევია მისთვის, მაქსიმალურად დააიგნორა ის და მშვიდად განაგრძო სახლისკენ... შეკრთა როცა ნაცნობმა იქს 5-მა მთავარი გზა გადმოჭრა და მისი მიმართულებით წამოვიდა, უარესი დაემართა როცა ტროტუარზე ავარდა და სიჩქარის შეუცვლელად ზუსტად მის ფეხებთან რამდენიმე მილიმეტრის მოშორებით მკვეთრი დამუხრუჭებით გაჩერდა, გოგონა გაბრაზებული სახით მიაჩერდა საჭესთან მჯდომ ვაჩეს, შემდეგ კი ზიზღით შეხედა იქ მჯდომ სხვა ბიჭებს, მანქანისათვის გვერდის აწცევა და გზის გაგრძელება სცადა მაგრამ ვაჩე მაშინვე მანქანიდან გადავიდა და წინ აესვეტა
-სოფი როგორ ხარ?-კარგი ძველი ნაცნობივით მოიკითხა და ლოყაზე ხმაურით აკოცა
-კარგად შენ?თუმცა როგორც ვხვდები კარგად
ხარ- ძალდატანებული ზრდილობით ჰკითხა გოგონამ და ოდნავ უკან დაიხია რადგან მასთან ზედმეტმა სიახლოვემ საშინლად დაძაბა
-მომენატრე-მომღიმარი სახით უთხრ ვაჩემ და ხელის ზურგი ნაზად ჩააყოლა მის სიცივისგან გაყინულ სახეს, სოფიმ თავი უკან გასწია, ვაჩემ ჰაერში გაშეშებული ხელი ნელა დაუშვა დაბლა და მანქანას შეხედა რომლიდანაც შეგ მჯდომმა მომლოდინე ბიჭებმა დაუსიგნალეს
-მეგობრები გელოდებიან-ბრაზნარევი ტონით უთხრა გოგონამ და მაქსიმალურად შეეწინააღმდეგა მოწოლილი ცრემლებს
-შენ? არ მოგენატრე-მისკენ მიიხედა ვაჩემ და გამომწვევი მზერა ააყოლა მის უზადო სხეულს
-მთვრალი ხარ-ზიზღით უთხრა გოგონამ და მანქანისკენ მიიხედა -ვინმე ისეთი დასვი საჭესთან ვინც შენზე უკეთეს მდგომარეობაშია
-რა მზრუნველი ხარ-ცინიკური ტონით უთხრა ბიჭმა და ნიკაპზე ხელი აკრა
-ცხოვრებას ინგრევ-აწყლიანებული თვლებით ახედა გოგონამ სახე წაშლილ ბიჭს
-იმას ვაკეთებ რაც მომწონს და მათთნ ერთად ვისაც შეუძლია ისეთი მიმიღოს როგორიც ვარ შენგან განსხვაავებით
-იმედია ერთ დღეს ცხოვრება ყველაფერზე მწარედ დაგაფიქრებს
-გინდა რომ მეტკინოს?
-ჰო ძალიან მინდა იმიტომ, რომ შენ მე მატკინე... ძალიან მატკინე და ახლაც მტკენ
-ჩამზე ღელავ?-დამცინავი ტონით ჰკითხა ბიჭმა
-შენ ჩემთვის სამყაროზე მეტი ხარ... მაგრამ შენ ეს არ გესმის იმიტომ რომ წამლის იქით ვერავის და ვერაფერს ხედავ...
-ისევ გიყვარვარ?
-მიყვარხარ-არ უარყო სოფიმ და გადმოდენილი ცრემლები სწრაფად მოიშორა სახიდან
-მეც მიყვარხარ...-მშვიდი ტონით უთხრა ბიჭმა და ნელა მიუახლოვდა, ხელი მოხვია გულზე მიიკრო თავზე აკოცა და მიტრიალდა, სოფის საშინელი საცარიელი განცდა დაეუფლა როცა ვაჩე საჭეს მიუჯდა ისეთი განცდა დაეუფლა თითქოს ეს ყველაფერი უკანასკნელად ხდებოდა, თითქოს ეს ყველაფერი არც არსებულა, ერთ ადგილზე მიყინულივით იდგა და უყურებდა როგორ შორდებოდა ვაჩე და წარსულის ლამაზი მოგონებები... მანქანა უკუსვლით გაიყვანა გზაზე, ადგილზე შემოატრიალა და გიჟივით გააქანა, სოფიმ თვალები დახუჭა რამდენიმე წამის განმავლობაში და მის დაძაბულ სმენას საშინელი შეჯახების ხმა რომ მიწვდა გული მტკივნეულად შეეკუმშა, რამდენიმე წამის განმავლობაში სუნთქვა შეეკრა და ადგილზე გაიყინა, ხალხის ხმაურმა და ყვირილმა მალევე მოიყვანა აზრზე და იქით გაიხედა სადანაც დაჯახების ხმა გაიგონა, ისევ ადგილზე გაიყინა როცა დაინახა დიდ სატვირთოს წინა ცხვირით დატაკებული ვაჩეს მანქანა.