გამარჯობა ამ თავს საცდელად ვდებ იმედი მაქ მოგეწონებათ და ისიამოვნებთ ????❤


გამარჯობათ მე ელენე მეტრეველი ვარ, 23 წლის არც თუ ისე მაღალი, მაგრამ ჩემ სიმაღლეს ვერ დავიწუნებ ნამდვილად 1.70 ვარ 60კგ, ყავისფერი თმით და თაფლისფერი თვალებით. უნი უკვე დამთავრებული მაქ და ჩემი კაფე მაქ ამერიკაში. შეყვარებული არ მყავს მაგრამ მყავდა, რომელიც ყველაფერზე მეტად მიყვარდა, შეილება ვთქვათ რომ ეხლაც მიყვარს. სკოლაში ვსწავლობდი 11 კლასში, როდესაც ის გავიცანი ჩემი დაქალის სანახავად იყვნენ ეგ და მისი ძმაკაცი მოსულები, მაშინ გამაცნო ნიამ მისი ბიძაშვილი ვაკო და ალექსანდრე რომელიც თავიდანვე მომეწონა, საშინლად სიმპატიური იყო მუქი თაფლისფერი თვალები რომ შემომანათა ცუდად გავხდი მაგრამ თავი ისე მეჭირა თითქოს არაფერი ყოფილიყო. მარტში გავიცანი ალექსანდრე დევდარიანი ის 20 წლის იყო მე კი 16 ის 17ის ვხდებოდი მარტის ბოლოს მაგის მერე რამოდენიმე თვე არ მინახია მაგრამ მასზე ფიქრებს თავიდან ვერ ვიგდებდი, ზაფხულის არდადეგებზე მე და ნია ერთად წავედით რაჭაში დასასვენებლად. რაჭაში სახლი მაქ სადაც ჩემი ბებია და ბაბუა არიან მაქსიმე მეტრეველი და ქეთევან მეტრეველი 1 კვირის ჩასულები ვიყავით როდესაც ჩემი მეზობლის სახლი ახმაურდა მივხდით, რომ მანდაც ჩამოვიდნენ დასასვენებლად სიუპრიზი კი საღამოს დამხვდა როდესაც, გარეთ გასულ მე და ნიას ვაკო და ალექსანდრე დაგვხვდა უბანში ბავშვებთან ერთად მათან ერთად ჩემი ბავშობის მეგობარი ნიკა იყო ისიც ჩემზე უფროსია 21 ისა ძაან გაგვიკვირდა და გაგვიხარდა მე და ნიას მათი იქ ხილვა ზუსტად მანდ დაიწყო ჩემი და ალექსანდრეს ურთიერთობა 1 თვე გაჩერდნენ იქ ბევრს ვმხიარულობდით და ვერთობოდით სანამ თბილისში წავიდოდა სიყვარულში გამომიტყდა შოკში ვიყავი არ ველოდი რომ მას მე მოვწონდი რა თქმა უნდა არაფერი მითქვია ისინი თბილისში წავიდნენ ჩვენ კი რაჭაში დავრჩით 2 კვირაში ჩვენც დავბრუნდით თბილისში იქამდე კი ტელეფონზე ყველა დღე მწერდა და მკითხულობდა მერე კი ყველა დღე მნახულობდა კარგად ვერთობოდით ბავშვებთან ერთად სანამ სკოლაში წავიდოდი 1 კვირით ადრე მეც ვაღიარე ჩემი გრძნობები და შეყვარებულები გავხდი კარგად ვატარებდით დროს ყველას უხაროდა ჩვენი ამბავი მასთან ბედნიერი ვიყავი ის იყო ჩემი პირველი სიყვარული და ალბათ უკანასკნელიც. რამოდენიმე თვე ვიყავით ერთად დილით სახლთან მაკითხავდა და ერთად მივდიოდით მე სკოლაში ის კი უნიში სკოლიდან პირდაპირ მასწავლებლებთან მივდიოდი მერე კი ალექსანდრესაც ვნახულობდი ჩემ დაბადების დღე სანამ დადგებოდა სიუპრიზი მომიწყო ზუსტად 12 საათზე დამადგნენ თავზე ბავშვები ალექსანდრე დიდი თაიგული ეჭირა ხელში და იქვე დათუნია ედო დიდი ფუმფულა ძაან საყვარელი იყო ამ ამბებიდან რამოდენიმე თვეში დავშორდით ბანკეტის მერე 1 კვირაში მან მე მიღალატა იმ დღეს პარკში ნახვას ვაპირებდი როდესაც დავინახე თუ სხვა გოგოს როგორ კოცნიდა ვერაფერი ვერ ვუთხარი ან რა უნდა მეთქვა ვუყურებდი როგორ მოშორდა იმ გოგოს და გვერდძე გამოიხედა ჩემ დანახვაზე ერთი უმისამართოდ შეიგინა და ჩემსკენ წამოვიდა ამ დროს მე თვალ ცრემლიანი ვიყურებოდი მისკენ ერთი ვუთხარი არ მომიახლოვდე თქო და უკან გამოვბრუნდი იმის მერე რამოდენიმეჯერ იყო ჩემ სახლთან ყვავილებს მიტოვებდა მთხოვდა გავსულიყავი რომ აეხსნა რადგან არაწორად გავიგე ყველაფერი მე არ მოვუსმინე არ დავუჯერე ნეტა მომესმინა 2 თვე გრძელდებოდა ესე მერე კი გავიგე რომ ალექსანდრე ჯარში წავიდა მხოლოდ ის გოგო რომელსაც აკოცა 1 თვის წინ დაიღუპა მას თურმე ალექსანდრე დიდი ხანია უყვარს მას ლეიკემია ქონდა და თურმე ზუსტად იმ დღეს უთხოვია 1 სურვილი, რომ შესრულებინა ეს იყო კოცნა ამანაც ვერ უთხრა უარი და აკოცა მას ეს ყველაფერი არ უთქვია ჩემთვის ვაკოსგან და ნიკასგან გავიგე მაგრამ ის გაბრაზდა რომ არ მოვუსმინე და არ ვენდე არ დავუჯერე ერთი მხრივ მართალიცა ალბათ მაგრამ მეორე მხრივ არა მას მაინც არ უნდა ეკოცნა რა ვქნა ცუდად ვხდები არ შემილია სხვანაირად. იმდენად აღარ ვბრაზობ როგორც ადრე ალბათ იმიტომ, რომ მაინც გავიგე ის, რომ მე მას ვუყვარდი და არ მატყუებდა მაგრამ მას მაინც არ უნდა ეკოცნა სხვისთვის მაგრამ, მაინც მესმის მისი მან იმ ადამიანს უარი ვერ უთხრა იმ უკანასკნელ თხოვნაზე რომელიც თხოვა. 5 წელი გავიდა მასზე არაფერი მსმენია მაგრამ ჩემ გულს და გონებას ისევ ახსოვს ალექსანდრე დევდარიანი. 3 წელია არავინ მინახავს ვერ გავძელი უალექსანდროდ თბილისში სუნთქვა და ამერიკაში გადმოვედი საცხოვრებლად და სასწავლებლად აქ პატარა კაფე გავხსენი. მალე საქართველოში ვაპირებ გახსნას იმედს არ ვკარგავ, რომ იქაც მშვენივრად იმუშავებს კაფე. 2 დღეში ნია თხოვდება მთხოვა ქორწილში ჩასვლა ვუთხარი, რომ დრო არ მქონდა ბოდიში მოვუხადე არადა უკვე თვითფრინავში ვზივარ და საქართველოში მივდივარ სიუპრიზის მოწყობას ვგეგმავ.
საქართველოში ვარ ხვალ ნიას ქორწილია. არ მივსულვარ დღეს არ მინახია. მეორე დღეს როგორც კი გათენდა მაშინვე ნიას სახლისკენ წავედი დედამისმა ლიამ, რომ დამინახა გაოცებული მიყურებდა
-არ მჯერა ნუთუ შენ ხარ ელენე.
-დიახ მე ვარ სიუპრიზის მოწყობა გადავწყვიტე.
-ნიას ძაან გული წყდებოდა ეგონა, რომ ვერ ჩამოხვიდოდი.
-ვიცი უბრალოდ, რომ მეთქვა მერე სიუპრიზი აღარ გამოვიდოდა.
-მიხარია შენი ნახვა ძალიან მომენატრე გაზრდილი და უფრო გალამაზებული ხარ.
-მადლობა ლია დეიდა. სადა ნია ძინავს?
-კი ჯერ ძინავს ყავას ან რამეს ჰომ არ დალევ?
-არა მადლობა ნიას გავაღვიძე ჰო შეიძლება?
-რათქმაუნდა ჩემო კარგო.
ნიას საძინებელში ავედი არ ეძინა ლოგინზე იჯდა, კარებისკენ ზურგით იყო, ამიტომაც არ დავუნახივარ თუ როგორ გავაღე ოთახის კარები ტელეფონზე ვიღაცას ესაუბრებოდა.
-ჰო ვიცი მაგრამ მინდოდა აქ ყოფილიყო.
-....
-მეც მესმის რომ საქმები აქ ამერიკაში მაგრამ, მაინც გული მწყდება გიო.
მივხვდი თავის საქმროს ჩემზე ესაუბრებოდა.
-....
-ჰო იცი, რომ მაინც გამოგყვები ცოლად და ქორწილს არ ჩავშლი არა? თან რომ გაიგოს ნიამ მის გამო ჩავშალე ქორწილი მომკლავს, ალბათ 2 წამში გაჩნდება აქ ჩემს მოსაკლავად.
გამეცინა მართალია, რომ ჩაეშალა ქორწილი მართლა მოვკლავდი.
-.....
-კაი მეც მიყვარხარ და მალე გნახავ.
ტელეფონი გადადო ცოტახანი ისევ იმ პოზაში იჯდა ვეღარ მოვითმინე და ვუთხარი.
-მიხარია ეგრე კარგად, რომ მიცნობ მაგრამ ისიც უნდა გცოდნოდა, რომ თუნდაც ტონა საქმე მქონოდა შენ ქორწილს ვერ გავმაზავდი.
-შანსი არა მეჩვენები ჰო?
-ნწ აქ ვარ.
-ააააა არ მჯერა ჩემი გოგო აქა, ჩამოვიდა. მართლა შენ ხარ ღმერთო არ მჯერა.
გახარებული მეხვეოდა და მეხუტებოდა თან კიოდა
-ჩემო გიჟო შენს სანახავად წამოვედი ამ დილით და....
-ეხლა არ თქვა სახლში უნდა წავიდეო არ გაგიშვებ მაინც.
-ვიცოდი, რომ ეგრე იქნებოდა ამიტომაც წამოვიყოლე ჩემი კაბა და 1 მაკიაჟის გასაკეთებლად გავალ კაი?
-არა. აქ უნდა მოვიდნენ და ბარემ შენც გაგიკეთებენ არ გაგიშვებ აღარსად.
-ბარებ პირველ ღამის დროსაც გვერდზე გეყოლები.
გამეცინა და სიცილით ვუთხარი მის აწითლებულ სიფათზე კი უფრო გადავიხარხარე ამ სიცილში ვიყავით ოთახში ვაკო რომ შემოვიდა .
-რაზე იცი.... -სიტყვა ვერ დამთავრა მე რომ დამინახა -ელენე? შანსი არა ჩამოხვედი აბა ვერ ჩამოვდივარო?
გადამეხვია სიცილით მაგრამ აშკარად შევატყვე სახეზე, რომ თან არ ესიამოვნა ჩემი დანახვა გახარება და შეწუხება ერთ დროულად ქონდა სახეზე
-ჰო ეგრე ვთქვი მაგრამ სიუპრიზი მოგიწყვეთ.
-ჰო ნამდვილად საოცარი სიუპრიზი გამოგივიდა.
უკნიდან მომესმა ხმა მივიხედე და იქ მდგომი ალექსანდრე დავინახე, რომელსაც ვიღაც გოგოზე ქონდა ხელი შემოხვეული
-გამარჯობა
ძვლივს ვთქვი ეს ერთი სიტყვა არ ველოდი მის აქ ნახვას რადგან, არ ვიცი მასზე 5 წელია არაფერი მსმენია იმის მერე რაც ჯარში წავიდა.
-როგორ ხარ ელა?
მხოლოდ ის მეძახოდა ელას ყველა ელენეს ან ელეს ის კი ელას მეძახოდა პირველად, რომ დამიძახა არ მომეწონა მაგრამ მერე იმდენად მივეჩვიე და შემიყვარდა ეგ სახელი რომ ამ სახელის გაგონებაზე ჟრუანტელი მივლის.
-კარგად შენ ალექსანდრე?
-ალექსანდრე არა რა სანდრო.
შემისწორა იმ გოგომ ჩამეცინა
-ბოდიში უბრალოდ მიჩვეული ვარ, რადგან მე მას ყოველთვის ალექსანდრეს ვეძახოდი.
-ჰო რაც ვიცნობ მას ჩემთვის სანდრო ერთადერთხელ აქ დაძახებული.
სევდიანად გაიღიმა
-კაი აღარ გვინდა მოდი მაგაზე საუბარი დღეს ჩემი ლამაზი დაქალის ქორწილია ასე რომ.
ძვლივს შევძელი გაღიმება ის დღე გამახსენდა.
-კაი მოდი გაგაცნო ეხლა ეს სანდროს მამიდაშვილია ლიზი და სხვათაშორის ნიკას საცოლეა.
-მართლა? ღმერთო ნიკაც რამდენი ხანია არ მინახია, მომენატრა.
ნიკას ხსენებაზე სახე გამებადრა
-ანუ ნიკასაც იცნობ?
ეჭვის თვალით გადმომხედა ჩამეცინა აშკარა, რომ არ იცის ალექსანდრეს ყოფილი, რომ ვარ.
-კი ნიკას ბავშობიდან ვიცნობ რაჭაში მეზობლები ვართ და ვმეგობრობდით.
-მართლა ანუ უბრალიდ მეგობრობდით?
-კი.
-ლიზი ეს ელენეა ჩვენი მეგობარი ამერიკაში, რომ იყო. -ვაკო
-კაით ეხლა ბიჭებო გადით გოგოები დაგვტოვეთ უნდა მოვემზადოთ სხათაშორის ელე ლიზია ჩემი მეჯვარე
-კაია მიხარია.
-ჰო შენსზე ბევრი მსმენია ნიასგანაც და ბიჭებისგანაც უბრალოდ სანდროც თუ გიცნობდა არ ვიცოდი.
-ჰო ეგ გრძელი ამბავია არც თუ ისე კაი ურთიერთობა გვქონდა ბოლოს, რომ ვნახე
-გასაგებია
სტილისტები მოვიდნენ და სამივეს გაგვიკეთეს მაკიაჟი, ვარცხნილობა. ულამაზესი იყო ნია ბრწყინავდა ისეთი ლამაზი იყო მისნაირი ლამაზი პატარძალი იქამდე არ მყავდა ნანახი.
-ულამაზესი ხარ -მე
-სასწაულად მშვენიერი ხარ გიო გამოდებილდება, რომ დაგინახავს. -ლიზი
-მართლა კარგად ვარ?
-კარგად? კარგად კი არა სიძე რომ დაგინახავს თვალს ვერ მოგაშორებს რამოდენიმე საათი, შეილება გაშტერებულიც იდგეს. -გავუცინე ნიას
სიძეს ოლაინ ვიცნობდი პირადში პირველად მიწევს მისი ნახვა მაგრამ ძაან კაი ადამიანია ვიცი და ისიც ვიცი, რომ ჩემი გოგო სიგიჟემდე უყვარს.
-აბა მზად ხართ - ვაკომ შემოყო თავი ოთახში - ოჰო ულამაზესები ხართ სამივე ის საწყალი ვაბშე გამოყ.. გამოდებილდება - უცებ გადაკეთა სიტყვა და გაგვიცინა მე კი თვალი ჩამიკრა
ქვემოთ ჩავედით მე და ლიზი სტუმრებს შევუერიეთ. იქვე ნიკა და ალექსანდრე იდგა მივედი ნიკა ვნახე ძაან გამიხარდა მისი ნახვა. სიძეც მოვიდა და ჩვენი გოგოც ჩამოვიდა გიორგიმ, რომ დაინახა მართლა გაშეშებული და თვალებ აბრჭყვიალებული უყურებდა მათი ყურებისას ვბედნიერდებოდი.
-შეიძლებოდა ჩვენც ვყოფილიყავით იგივე სიტვაციაში რაშიც ეხლა ნია და გიო არიან.
-ვიქნებით კიდეც. მე პატარძალი ვიქნები შენ კი ნეფე.
გაეცინა ჩემ პასუხზე ალექსანდრეს
-ანუ ჩემ ცოლობას გეგმავ იმის მერე რაც არ მენდე?
-არა ჩემ გვერძე სხვა მამაკაცი იდგება, შენს გვერდზე კი სხვა ქალი.
ვუთხარი და გამოვეცალე. ახლობლები ვნახე კლასელები და მეგობრები. ეკლესიაში წავედით სადაც ნიამ და გიომ ჯვარი დაიწერეს მერე ცოტა ფოტოც გადავიღეთ შემდეგ ხელის მოწერა იყო იქიდან ფოტოებზე ვიყავით წასულები ვიპოზიორეთ კარგად გავერთეთ. ბოლოს კი რესტორანში გადავინაცვლეთ სადაც ბევრი ვიცეკვეთ ცოტა დავლიე კიდეც ალექსანდრეც სვამდა ბოლოს აშკარად მთვრალი იყო როდესაც ჩემთან მოვიდა
-ვიცეკოთ- ნელ მუსიკა იყო ჩართული მეც ნასვამს მეტი რა მინდოდა
-რატომაც არა
მის გამოწვდილ ხელს ჩემი შევაგებე და საცეკვაოდ გავყევი ცეკვის დროს მის სურნელს ვგრძნობდი და უფრო ვთვრებოდი თურმე უსასრულოდ მენატრებოდა
-მომნატრებიხარ -ალექსანდრე
-მეც მომნატრებიხარ იმაზე მეტად ვიდრე მეგონა
-მაგრამ მე და შენ აღარ ვართ ჩვენ შენ მე არ მენდე არ მომისმინე ახსნის საშვალება არ მომეცი
-მე დაგინახე თუ როგორ კიცნიდი მას რა უნდა მექნა? შენ მომისმენდი? ჩემ ადგილას რომ ყოფილიყავი რას იზამდი ალექსანდრე?
-მაგის წარმოდგენასაც არ ვაპირებ რადგან ეგ ტუჩები მხოლოდ ჩემია შენ ბოლოს მაინც ჩემი ცოლი გერქმევა.
მუსიკა დამთავრდა და მომშორდა და დამტოვა გაშტერებული და გაოცებული მას მე ისევ ვუყვარვარ გული საშინლად ძლიერად მიძგერდა მუცელში პეპლებს ვგრძნობდი. გარეთ გავედი სუფთა ჰაერზე როდესაც ლაპარაკი გავიგე ალექსანდრეს ხმა იყო
-მეც მომენატრე პატარა
-....
-ჰო? მარტო ხარ ანუ?
-....
-მე მოვიდე თუ შენ მოხვალ ჩემთან?
-.....
-კაი მაშინ ვეცდები მალე მოვიდე გაკოცე და წავედი ეხლა
-....
-დროებით
რას ველოდი ნეტა ვიცოდე მეგონა ჩემსავით მარტო იქნებოდა? მას შეყვარებული ყავს მაგრამ რატო მითხრა წეღან ის სიტყვები რატო???
უკან მობრუნდა და ჩემს დანახვაზე ღიმილიანი სახე შეცვალა
-დიდი ხანია აქ ხარ?
-არც ისე დიდი ხანია
-მაინც რამდენი
-იმდენი რომ გამეგო, ის რომ გოგო გყავს
-მერე არაფერს მეტყვი?
-რა უნდა გითხრა, 5 წლის წინ დავშორდით მე და შენ. შენ შენი ცხოვრება გაქ. იმედი მაქ გაუფრთხილდები და ბედნიერი იქნები მასთან.
-სასაცილოა ამას ის გოგო რომ მეუბნება ვინც პირველად შემიყვარდა და ალბათ უკანასკნელადაც.
-ჰო - გამეღიმა სევდიანად გული საშინლად მტკიოდა მას სხვა ყავს
-მგობი ჯობია შიგნით შევიდეთ.
-ნამდვილად.
-ჯანდაბა მეტის გაძლება აღარ შემიძლია.
ხელი მომხვია და გულზე ამიკრა, ხელი ლოყაზე მომადო, ცერა თითი ტუჩებზე გადამისვა და მერე ნაზად მაკოცა მალევე მომშორდა.
-ძაან მომნატრებია ეს ტუჩები.
-ალექსანდრე შენ შეყვარებული გყავს მე არ უნდა მკოცნიდე.
-ის ჩემი შეყვარებული არა.
-ალექსანდრე...
მოვშორდი და შიგნით შევედი.