– შენთან ერთად რატომ მოვდივარ შეიძლება გავიგო?
– რაიმე პრეტენზია გაქვს ქალბატონო თიკა? შემიძლია გავაჩერო და თავად წამობრძანდით, თუ რა თქმა უნდა იცით სად უნდა მობრძანდეთ, იმდენად სერიუოზულად უთხრა ერეკლემ ეს სიტყვები ერთი ფიქრი თიკამ ისაც კი იფიქრა ეს ხეპრე მართლა გაჩერებს და როგორ წავიდეო.
– თქვენს ყველა სტუმარს ასე ექცევით ბატონო ერეკლე? სახეალეწილმა ახედა და პასუხის მოლოდინში თვალებსაც არ ახამხამებდა.
– ერეკლემაც არ დააყოფნა და იგივე სახით გახედა, და თქვენ ქალბატონო თიკა ყველა მასპინძელს ასე ელაპარაკებით? თუ გინდა ჩამოდი, გზიდან მანქანა გადააყენა და გააჩერა, გადადი თუ გინდა არ არის პრობლემა, მაგრამ იცოდე მე შენს მოძებვნას არ დავიწყებ ამხელა ინგლისსში და ელენეს შენ გასცემ პასუხს გასაგებია? ეცადა ყველანაირად სერიოზული და გაბრაზებული ტონით ეთქვა.
– თიკა ცოტა შეაშინა მისმა ტონმა და მორიდებულად უთხრა, კარგი გასაგებია ჩუმად ვიქნები სახლამდე ხმასც კი არ ამოვიღებ.
– დიდად დამავალებ, ეს სიტყვები უფრო თავისთვის ჩაილაპარაკა და გზა განაგრძო.

– ელე გაიცანი ჩემი მეგობარი, სანდრო

– ნიკა ნიკა, თავისით ჩაილაპარაკა და სიმწრით ჩაიცინა, იმ წამს უნდოდა სანდრო გაეწიწკნა.

– რა ნიკა ელენე სად დაფრინავ, სანდრო მეთქი სანდრო.

– არსად არ დავფრინავ ჰარლი გავიგე სან დრო, სახელი დამარცვლა , ირონიულად ლაპარაკობდა და სანდროს ნერვებზე თამაშს აგრძელებდა, სასიამოვნოა ბატონო სანდრო, ჩაიცინა და ხელი გაუწოდა.
–ელენე , მე ელენე მქვია, კარგია რომ მეგობრებსაც ნიკათი არ ეცნობი, იღიმოდა და ჩვეულ სიმშვიდეს არ კარგავდა, თუმცა მისი შინაგანი მე ბრძოლის ველზე გაჭრილი მეომარივით იბრძვოდა მის შექმნილ ელენესთან.
–ელენე ნერვებზე თამაშს მოეშვი, გასაგებია?
–რა არის გასაგები ბატონო სანდრო?
–ელენე შენ რა ჩემს მოთმინებას ცდი თუ რას აკეთებ?
–რახდება აქ? თქვენ რა ერთმანეთს იცნობთ? მართლაც რომ რა პატარა ყოფილა ეს საქართველო, მეგობრებო ხო არ დაგავწიწყდათ ქართული რომ ვიცი? იქნებ ან ეს კინკლაობა შეწყვიტოთ ან მეც გამარკვიოთ რა ხდება.
–არაფერია ჰარლი მე და ბატონი სანდრო ძველი ნაცნობები ვართ.
–გასაგებია რომ ნაცნობები ხართ, მაგრამ იქნებ წავიდეთ და დანარჩენი გზაში წაკბინოთ ერთმანეთს.
–სანდრომ ის–ის იყო წინა კარი გამოაღო, რომ ელენემ კარი ცხვირწინ მიუხურა.
–ოპ პო ოპ, არა ბატონო სანდრო თქვენ აი იქ, თვალით უკანა სავარძლისკენ მიანიშნა, ალბათ არ მითქვამს თქვენთვის აქამდე, რომ იმ ადგილს არავის არ ვუთმობ რაც ჩემია, მე როდესაც აქ ვარ ჰარლის მანქანაში ვერავინ ჯდება წინ და იცოდეთ არც თქვენ არ ხართ გამონაკლისი. კმაყოფილი გამომეტყველება არ შორდებოდა სახიდან.
–ღმერთო გამძლეობა მომეცი ამ ქალის ხელში, ერთი ღრმად ამოიხვნეშა და უკანა სავარძელზე მოთავსდა.
–ელენა ჯერ შენ დაგტოვებთ და მერე წავალთ სახლში.ელენემ როგორც კი გაიაზრა, რომ შეიძლებოდა სანდროს თიკა შეემჩნია სახლში წაყვანის იდეა არ მოეწონა.
–არა ჰარლი, მე Lord’s Cricket Ground-თან ჩამოვალ, გზას აღარ გაგიმრუდებთ, ცოტას გავისეირნებ.
–სად გაისერინებ ელე კარგად ხარ? შუაღამეა და თან ერეკლე და შენი სტუმარი სახლში გელოდებიან.
–ვიცი ჰარლი ჩემი სტუმარი არ დამვიწყებია, პირიქით მასთან ერთად გასეირნებას ვაპირებ.
–ერეკლე შენთან რჩება?
–ჰარლი ამდენი წელია გიცნობდა მაგ კითხვას ყოველჯერზე რატომ მისვამ, ერეკლე ჩემთან კი არ რჩება ერთდ ვცხოვრობთ.
–კარგი ბოდიში, გასაბრაზებლად არ მითქვამს.
–არც მე მიპასუხია გაბრაზებულს, ურალოდ გაიგეთ რომ მე და ერეკლე წლებია ერთად ვცხოვრობთ და არაფერი შეიცვლება გამუდმებით მაგის კითხვით. ჰარლის ელაპარაკებოდა თუმცა სარეკეში სანდროს თვალს არ აშორებდა, სიამოვნებდა მისი ამ მდგომარეობაში ხილვა, ვიღაცები ძალიანაც რომ ეცადონ ერეკლესთან ურთიერთობას ვერ გამიფუჭებენ, ასე რომ ტყუილად ნუ წვალობენ. აქ გამიჩერე სადმე.
–Lord’s Cricket Ground-თან ჩამოვალო ასე არ თქვი.
–კი გითხარი მაგრამ ახლა ასე გადავწყვიტე.
–კარგი, კარგი აზრი არ აქვს რასც იტყვი მორჩა, მანქანა გზიდან გადააყენა და გააჩერა.
–მადლობა ძვირფასო და ბოდიში, რომ გაწვალე.
–ჰარლი ძმაო დამელოდე ცოტახანს, ახლავე მოვალ, სანდრო მანქანიდან გადავიდა და ელენეს გაეკიდა. მკლავში წვდა და თავისკენ მოაბრუნა, როგორ უნდოდა მის ბაგეების დაწაფებოდა და დაეკოცნა, ხელები მის თმებში აეხლართა და მანამ ეთამაშა სანამ არ დაიღლებოდა და არ ჩაეძინებოდა, ელენე ხომ ხედავ სადაც არ უნდა წახვიდე ყველგან შენთან მოვდივარ, გთხოვ მომეცი უფლება დანაშაული გამოვასწორო, ნუ მიკლავ გულს ერეკლესთან ნუ ხარ იმის გამო რომ მე გამამწარო, ცხოვრებას ნუ ირევ.
–ელენეს სიცილი აუტყდა, ხმამღლა იცინოდა და თან ბრაზობდა, შენ რა სანდრო დებილი ხარ თუ თავს იდებილებ? ვინ ხარ რომ ჩემს ცხოვრებაში ერევი, წადი რა და შენ საქმეს მიხედე, შემეშვი გაიგე შე მე შვი, შენს გამო ცხოვრება არ დამინგრევია და არც დავინგრევ, გაფრთხილებ ერეკლეს შეეშვი და შენი ფანტაზიები შენთვის შეინახე, ახლა კი ხელები მომაშორე, თვალებით ხელებზე ანიშნა და სანდრომაც მაშინთვე გაუშვა.

–წავედით ჰარლი წავედით, მაგრამ აი მოწმე ხარ ელენეს იმ რქებს მოვამტვრევ,
–ერთი არანორმალური არ მყოფნიდა და ახლა აქ მეორეც ჩამომივიდა. ოხ ეს ქართველები
–ოხ ჰარლი რა ისე ლაპარაკობ თითქოს ბავშვობა არ გქონდეს საქართველოში გატარებული და არ იცნობდე ქართველ ადამიანს.
–ხო ხო ვიცნობ და ნეტა არ ვიცნობდე, ყველაფერს როგორ ართულებთ თქვენ ვინ ხართ.
–ქართული სისხლი მაინც არ გქონდეს რაა, დედაშენს რომ შენი სიტყვები ესმოდეს, სიცილით უთხრა და მერე ისევ თავისი ინტერესის სფეროს მიადგა.
ჰარლი ელენეს დიდი ხანია იცნობ?
–კი, 14 წლიდან, სკოლა ერთად დავამთავრეთ, მერე უნივერსიტეტშიც ერთად ვიყავით.
–ბევრი რამ იცი მისი ცხოვრების შესახებ?
–თითქმის ყველაფერი თუ ბოლო ერთი წლის ამბებს არ ჩავთვლით რაც საქართველში ხდებოდა.
–ამდენ კითხვას რატომ მისვამ ვინაა? რაში გაინტერესებს შენ?ზოგადად ელენეზე არავისთან ვსაუბრობთ, ყველასავით მარტივი გზა არ გამოუვლია, მასთან ახლოს არავის ვუშვებდით, რაღა თქმა უნდა არც თავად არავის იკარებდა, რაღაცა პირადული აქვს რომელსაც არავის უყვება, წლებია უკვე მაგ საქმის მოგვარებას ცდილობს მოკლედ სულ ესაა რა, მეტი თუ გაინტერესებს მას კითხე, მიუხედავად იმისა რომ ჩემი მეგობარი ხარ მასზე ვერ ვისაუბრებ, ელენე ყველა არა ის სხვაა.
–გასაგებია, ღრმად ამისუნთა და კვლავ გააგრძელა ინტერესის დაკმაყოფილება. და ერეკლე?
–ერეკლე მისი მეგობარია, ნუ უფრო მეტი ვიდრე მეგობარი.
–უფრო მეტი ვიდრე მეგობარი რას ნიშნავს?
–რას ნიშნავს და ერეკლე და ელენე ერთად ცხოვრობენ.
–ჰარლი ნუ მასულელებ რას ქვია ერთად ცხოვრობენ. წყობილებიდან გამოსული ელაპარაკებოდა და თვალებიდან უკვე ნაპერწკლებს ყრიდა.
–სანდრო რატომ გაინტერესებს?
–ჰარლი მითხარი რომ გეკითხები!
–არაფერს არ გეტყვი სანამ არ გავიგებ რატომ მეკითხები.
–ელენე ის გოგოა რომ გიყვებოდი! საკმარისია? ახლა მომიყვები?
–ვინ გოგო? რას მეუბნები? არ გამაგიჟო, ეს ის ელენეა იმ გოგოს გამო რომ დაშორდი?
–კი ეგ ელენეა! ახლა მომიყვები?
–დავფიქრდები.
–ღმერთო ახლა მართლა გავჟდები.
–გაგიჟდი, გაგიჟდი, იცოდე ელენეს რომ აწყენინო არ დავუშვებ, საკუთარ თავსაც ვერ ვაპატიებ მას რომ რამე ვაწყენინო და მითუმეტეს სხვას.
–მოგხედავთ თქვენ მაცადეთ.

–ეს ელენეს სახლია?
–თიკამ სახლი შეათვალიერა, ნამდვილად გემოვნებიანი იყო, ეზოში შესვლისთანავე იგრძნობოდა როგორი სიყვარულით იყო მოვლილი ეზო. ამ ყვავილებს ვინ უვლის რა საოცარია, რამდენი სახეობა, ღმერთო, თიკა გაოცებას ვერ მალავდა და მთვარისა და განათების შუქზე მოციმციმე ყვავილებს დიდი ინტერესით აკვირდებოდა.
–კი ეს სახლი ელენესია, წლებია აქ ელენესთან ერთად ვცხოვრობ.
–სიტყვა ,,ერთად ვცხოვრობთ“ თიკას გულზე მოხვდა თვალები გაუფართოვდა და ხველა აუტყდა,კი მაგრამ აბა მეგობრები ვართო.
–კი მეგობრები ვართ,სხვა რა უნდა იყოს.
–და ერთად ვცხოვრობთ რას ნიშნავს?
–ჩემი სახლი უნივერსიტეტიდან შორს იყო, ამიტომ მე და დედა ელენეს თხოვნით აქ გადმოვედით, მეც მაწყობდა რადგან გზაში დროს არ დავკარგავდი და ელენესაც, რადგან მარტო ცხოვრება აღარ მოუწევდა დედაჩემი სახლის საქმეებში ეხმარებოდა, ეზოსაც ერთად უვლიდნენ. არ ქონდა მარტივი პერიოდი ვერავის ენდობოდა, დედაჩემი და დედამისი თანაკურსელები იყვნენ შესაამისად ბავშვობიდან ვიცნობდი, დედაჩემი ერთადერთი იყო ვისაც აქ ენდობოდა ესაუბრებოდა და თან ეზოში დაგებულ ქვაფენილს მიუყვებოდნენ, რომელიც სახლის კარამდე მიდიოდა.
–ანუ შენ ყველაფერი იცი ?
–ყველაფერში რას გულისხმობ?
–კარგი არაფერს.
–ერეკლემ კარს გასაღები მოარგო და საუბარი განაგრძო, ანუ მეკითხები, ვიცი თუ არა აქ რატომ ხარ? რა თქმა უნდა ვიცი, ისაც ვიცი რომ სანდრო და ელენე უნდა შეხვდნე ერთად, იმედია სანდრო არ გასულელდება და ელენეს ამ საქმეში არ მიატოვებს.
–მრცხვენია, დანანებით ამოილაპარაკა და თვალზე მომდგარი ცრემლები მოიწმინდა, ეცადა ერეკლეს არ დაენახა მაგრამ ერეკლეს არ გამოპარვია, მიუახლობდა მისი სახე ხელებში მოიქცია, ცერა თითით ცრემლები მოწმინდა თვალებში ჩააცქერდა და საუბარი დაიწყო – თიკა სამარცხვინო არაფერია, მშობლების დანშაულის ჩვენ არ უნდა გვრცხვენოდეს, ეს ჩვენი ბრალი არა, შენ არაფერში არ ხარ დამნაშავე.
–არა ერეკლე შეიძლება დამნაშავე არ ვარ მაგრამ სირცხვილით უნდა მრცხვენოდეს და პასუხისმგელობა ავიღო, მათი გაფუჭებული საქმე გადმოვასწორო, რომ არა ჩემი მშობლები დღეს ელენეს მშვობლები ცოცხლები იქნებოდნენ არც ელენე არ იქნებოდა ასეთ მდგომარეობაში.
–შეიძლება კი, მაგრამ დაიმახსოვრე შენ ნუ იდანაშაულებ თავს და ნუ გრცხვენია.
–თუ შეგვიძლია მშობლებით ვიამაყოთ და საჯაროდ ვაცხადედეთ მათ კარგს, მაშინ სინდის იმის ძალასაც უნდა გვაძლევდეს გვრცხვენოდეს მათი ცუდი საქციელის და გამოსწორებას ვცდილობდეთ.
–კარგი დამშვიდდი, მოდი ჩემთან, ერეკლემ თიკა გულზე მიიკრა და თმებზე ეფერებოდა.
თიკას ტანში სასიამოვნო ჟრუანტელმა დაუარა ასეთი სიმშვიდე არასდროს არავისთან უგრძვნია. სამყაროს წამიერად მოწყვეტილი წყვილი კარების ხმამ დააბრუნა რეალურ სამყაროში.
–კარებში დაღლილი და ძალაგამოცლილი ელენე იდგა, წყვილის დანახვაზე ელენე უცბად გამოფხილზდა, ბოდიში მემგონი ცუდ დროს მოვედი.
–სიტყვა ცუდ დროს მოვედი წყვილს ტვინში წითელი აუნთო და ერთმანეთს დენდარტყმულებივით მოშორდნენ, ერთმანეთს სუნქვაგახშირებულები უყურებდნე და დაბნეულობა ორივეს ემჩნეოდა, ხმა არცეთს არ ამოუღია, ელენე სამზარელოში წავიდა და ისინიც უკან გაყვნენ.
–ელენემ ჩაი დადგა და ძაალაგამოცლილი სკამზე ჩამოჯდა, სახე ხელებში ჩარგო და ამოიხვნეშა.
–სანდრო იყო?
–რასქვია სანდრო იყო გაკვირვებულებმა კითხეს.
–ჰარლიმ წამოიყვანა, ჰარლის მეგობარი ყოფილა.
–რაა? ანუ გინდა თქვა რომ ჰარლი შენ და სანდრო ერთად მოხვედით? სანდრომ იცის აქ რო ვარ? ელენე მითხარი რამე! ანერვიულებულმა დაიწყო საუბარი.
–დამშვიდდი თიკა, მოგვიყვება ყველაფერს.
–ელე გიორგის არ დაურეკავ? დარწმუნებული ხარ რო სანდრო ყველაფერს შეძლებ? ახლა ექსპერიმენტები დრო არაა ხო იცი.
–იძულებული იქნება გააკეთოს, თუ არა და ჩამოშრდეს საქმეს არ ვაძალებ მე არაფერს. ხვალ ექიმთან წავალ დღეს ველაპარაკე მერე კი სანდროს მივხედავ ვეტყვი თუ მზად არა ჩამოშორდეს ამ საქმეს. წლებია ამ დღეს ველი, მამაშენის გამო, თიკას გახედა, თიკას შერცხვა ააღარ იცოდა სად დამალულიყო, მამშენის გამო გამოვიარემთელი ეს ტანჯვა, ძალიან დიდი ბოდიში თიკა მაგრამ მამაშენმა უამრავ ადამიანს გაუნადგურა სიცოცხლე მათ შორის შენც გინადგურებს, საფლავიდანაც არ ისვენებს და მისი ანდერძი ყოველ ახალ ნაბიჯზე ხელს მიშლის.
–კაი მოვრჩეთ ამაზე ლაპარაკს, ახლა კარგზე ვისაუბროთ, ლონდონში ჩამოსული ხარ აქედან ისე ვერ გაგიშვებ არ დაათვალიერო, საქართველო ვერ შემიცვალა მაგრამ პირადად ჩემთვის აქაურობის გარეშე ცხოვრება წარმოუდგენელია, ჩაი დავლიოთ ცოტა ვისაუბროთ.
–ელენე შენს ჯანმრთელობას კიდევ საფრთხე ემუქრება?
–არა, თიკა თუმცა მომიწევს მთელი ცხოვრება ვაკონტროლო თავი და წამლები მივიღო, ზოგჯერ ჟანგბადი არ მყოფნის.
–ვწუხვარ.
–არაუშავს მივეჩვიე, მოდი თემა შევცვალოთ
–კარგი, კარგი მაპატიე, არ მინდოდა წარსული შემეხსენებია შენთვის.
წარსულს თუ უბრალოდ მის გარეშე ვერ იცხოვრებდა, თვალი ფანჯარას გაუშტერა წვიმის წვეთების ხმა მელოდიასავით ჩაესმოდა, წარსულის მელოდიას გავდა მშვიდი, ნაზი და სასიამოვნო, მაგრამ ამავდროულად ბობოქარი, რომელიც ქარბორბალასავით ატრიალებდა ყველაფერს. როგორ შეიძლება ერთი წუთი აინც წარსულის გარეშე ვიცხოვრო როდესაც ჩემი ყველა ქმედება წარსულს უკავშირდება, ძალიანაც რომ მინდოდეს მის გარეშე არ გამოდის, მე წარსულის გარეშე არავინ ვარ და არაფერი მაქვს, ასე რომ ამაზე ნუ ფიქრობ. ხვალ ერეკლე თიკა წაიყვანე ქალაქი დაათვალიერებინე. ჰაიდ პარკში შევხვდეთ, სასიამოვნო გარემოა, დანარჩენის დათვალიერებასაც ნელ–ნელ შეძლებთ. ახლა კი თქვესის ნებართვით ავალ გიორგის უნდა დავურეკო და თქვენც დაისვეენთ.

–საღამომშვიდობის გიორგი ბიძია
–საღამომშვიდობის შვილო, თიკა შენთანაა ხო უკვე?
–კი თიკა ჩემთანა, დღეს პატარა პრობლემას წავაწყდით, არ ვიცი ეს როგორ მოხდა, სანდროც დღეს ჩამოვიდა და თანაც იგივე თვითმფრინავით,
–გიორგი რა დროს ეგენია, თხარი ბავშვს დროულად ყველაფერ, ამდენი დრო არა.
–ლელას საუბარის ნაწილი ესმოდა ელენეს და მიხვდა რაღაცა სერიოზული ხდებოდა.
–გიორგი ბიძია, ლელა დეიდა რა საქმეზე საუბრობდ?
–მოგიყვები შვილო, მოგიყვები, ღრმად ამოისუნთქა და საუბარი დაიწყო. კარგია რომ სანდრო წამოვიდა, შეხვედრის თარიღმა გადმოიწია, ხვალ საღამოს შენ და სანდრო უნდა შეხვდეთ და ისაუბროთ ზეგ კი კონფერენციაზე წახვალთ, იქ როგორც შენი ქმარი ისე უნდა წარადგინო სანდრო სხვა გზა არ არის.
–დამცინით ბატონო გიორგი?
–არა შვილო სხვა გამოსავალი არაა,.
–და ამის შესახებ იცის სანდრომ თუ ეს ყველაფერიც საკუთარ თავზე უნდა ავიღო და ჩემი ქმრობა ვასწავლო. განერვიულებული ელაპარაკებოდა და არეული საქმიგან ნერვებ დაწყვეტილი ერთ ადგილას ვერ ისევენებდა.
–მისამართს მივცემ, შენთნ რომ მოვიდეს და ისაუბრეთ.
–უკვე სიმწრისგან ისტერიული სიცილი აუტყდა, რა მისამართი გიორგი ბიძია, იცით რომ თიკა სახლში მყავს, ეს ჩემი სახლია სადც ჩემს გარდა სხვებიც ცხოვრობენ და მოლაპარაკების ცენტრად ვერ ვაქცევ აქაურობას.
–კარგი ეს შენი გადასაწყვეტია, მაშინ მოიფიქრე სად შეხვდები, ახლა სანდროს დავურეკავვმანდე მოიფიქრე სად ნახავ.
–ხვალ 8 სააზე კაფე NERO–ში დაველოდები.
კარგი წარმატებიბი შვილო და ბოდიშ ასე რომ გიწევს.


ესაც ახალი თავი, არ ვიცი თქვენ რას ელოდით და რა დაგხვდათ თუმცა ველოდები თქვენს შეფასებას, თითოული თქვენი კომენტარი ჩემთვის არის სტიმული, ველი ასევე ჯანსღ კრიტიკას რის შედეგადაც უნდა გავიზარდო და განვითარდე, მოკლედ იმედია ისიამოვნეთ და თქვენი კომენტარებით გამანებივრებთ.