-უუუუ,ახალიწელია,ახალიწელიაა…
კოკა-კოლას რეკლამას უყურებდა ლიკა,თან ცდილობდა სიმღერას აყოლოდა.ახალი წელი ხომ ძალიან უხდება ხსენებულ გაზიან სასმელს.
-დამშვიდდიი,რამ გადაგრია გოგოო..
პიჟამაში გამოწყობილი სალომე დაქალის ცანცარზე გულიანად ხალისობდა.
-აი,თუ მჯეროდეს,რომ ბაკურიანში მივდივართ
-რა არის დაუჯერებელი?
-რავიცი,შენ სულ მუშაობ მე კიდე უშენოდ არსად წასვლა არ მინდა.
-ეს წელი ისეთი დატვირთული მქონდა დასვენება არ მაწყენდა ნამდვილად,კარგიი იქნებოდა საზღვრებსაც,რომ გავცილებოდით,მაგრამ არაო და ჰაა..მხრები აიჩეჩა და საყვედურიანი თვალებით შეხედა მეგობარს,რომელმაც წამებში მოიწყინა
-ოო სალო,ამ ეტაპზე ხომ იცი მაგას ვერ გავწვდებოდი,შენ კი ნამდვილად ვერ დაგაწვებოდი კისერზე
-შენ გარდა მყავს ვინმე?მთელი ჩემი მარტოობა შენთან ერთად გადავაგორე.მეც მინდა ვზრუნავდე დაქალზე,რომელმაც თავისი თავი მე შემომწირაა..
სიხარულის ცრემლებს აფრქვევდა ორი ერთმანეთზე მჭიდროდ მიკრული სხეული.არ არსებობდა სალომე ლიკას გარეშე და ლიკა სალომეს გარეშე.
***
-რა არ გასვენებს სანდრო?
სავარძელში მჯდარ გიორგის ნერვებმა უმტყუნა და ბოლო ხმაზე უღრიალა მეგობარს,რომელიც ნერვიულად სცემდა ბოლთას.თამბაქოს კვამლში გახვეული სანდრო წამში მოვიდა გონს და ღერი იქვე მაგიდაზე მდგარ საფერფლეში დაასრისა
-როგორ წავიყვანოთ დათა ბაკურიანში
-რა?ირაკლიმ ახლაღა ამოყო თავი ტელეფონდან
-ხო,ხო ბაკურიანში..
-რა ბაკურიანი ბიჭო
გულიანად გადაიხარხარა ბერიძემ.
-ნუ ცანცარებთ ამხელა კაცები,იმ კონპანიაში იმისთვის მივედი,რომ სალომე და დათა დავაახლოვო და თქვენც მეხმარებით ,,ვითომ,,.გოგონები ბაკურიანში მიდიან დასასვენებლად,მაგრამ ამ მუტრუკს ბაკურიანი,რომ ვუხსენო საახალწლოდ, შეიძლება მთელი წელი იღლიცინოს მაგაზე.
-კი გეთანხმები.ფხუკუნებდა მიქელაძე.
-სასტუმრო მაგას აქვს იქ და რაიცი რა ჭკუა გადაუტრიალდეს.ხმაში სერიოზულობა შეეპარა ბერიძეს
-არვიცი,კაცს მოვლილი აქვს მსოფლიო და ბაკურიანში წამოდითქო,როგორ უნდა შევაპარო მართლა ვერ ვხვდები.სანდრომ იცოდა შარში იყო,მაგრამ იუმორის გარეშე არ შეეძლო,ისიც კი ახარხარდა სხვისთვის დაგებულ მახეში თავად ,რომ გაება.
საღამოს მეგობართან მისვლა გადაწყვიტა,ყველანაირი დარეკვის გარეშე თავზე დაადგა ბატონ დათას,რომელიც მანდილოსანთან ერთად აღმოჩნდა
-სანდრო?რატომ არ დამირეკე?
თვალები გადაუტრიალა უხერხულად ჩავარდნილი ქალი,რომ დაინახა
-მე,მე..კარგი წავალ და მერე შეგეხმიანები
-არა იყავი,მარინე უკვე მიდიოდა ხომ ასეა?ახლა ქალს გადახედა და ისიც მაშინვე გავიდა ოთახიდან მოსაწესრიგებლად.
-რა დღეში ხარ ამხელა კაცი?ხმა დაისერიოზულა ქაჯაიამ
-ზრდასრული მამაკაცი ვარ,ქალებში წასვლის უფლება არ მაქვს?სასმელს არწივივით ჩააფრინდა და ჭიქაში ჩამოისხა ისე სანდროსთვის არ შეუხედავს.
-კი,როგორ არ გაქვს ჩემი რა საქმეა,მაგრამ აქ არ მოგყავდა ხოლმე და გამიკვირდა
-მაინც იმას წერენ ჩემზე რაც თვითონ გაეხარდებათ,რა აზრი აქვს სად წავიყვან აქ თუ სასტუმროში,მთავარია ბევრი ფული დაახარჯო,ყველას ხომ ეს აინტერესებს მხოლოდ
-დასვენება მართლა გჭირდება
პირთან მიტანილი სასმელი წამში გადაცალა და თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია.
-ხოდა სწორედ მაგაზე მოვედი,სადმე გვინდა ბიჭებს წასვლა,რას იზავ?
-წამოვალ,როდის მიმიტოვებიხართ?მაინც საით გაქვთ გეზი?
-იცი რა..ცოტა არ იყოს და დავიღალეთ აქეთ იქით სიარულით,იქნება სადმე აქვე წავიდეთ
-მაინც?ინტერესიანი თვალები შეავლო მეგიბარს
-რავივი,მაგალითად ბაკურიანში.ძლივს ამოიჩურჩულა ბოლო სიტყვა და თავ ჩახრილი და თვალებ მოჭუტული უკვე ელოდა მამაკაცის ბაგეებიდან გადმოფრქვეულ სიცილის ჰანგებს თუმცა შეცდა
-ჰმ,კაი..ისეც მინდოდა მანდ წასვლა,სასტუმროს ამბებში რაღაცეები არ მომწონს
-მართლა?შვებით ამოისუნთქა სანდრომ და სავარძელზე მჯდომი პატარა ბავშვივით აცქმუტუნდა.
მეგობრის წასვლის შემდეგ,კაბინეტში შესული დათა საბუთებს მიუჯდა და მოწესრიგებას შეუდგა.აღარ ახსოვდა სალომე,მხოლოდ შიგადაშიგ თუ გაახსენდებიდა და ისიც თავის გაქნევით გაფანტავდა ხოლმე აზრებს.ის მამაკაცი იყო,რომელიც მარტოობისთცის იყო განწირული.ფული ასე,რომ აბედნიერებდა ქალებს არაფერში არ სჭირდებიდა,ნამდვილი წრფელი ურთიერთობა ჭირდებოდა,მაგრამ ეს შეუძლებლად ეჩვენებოდა.

***
-გამარჯობა,ნომერი გვაქვს დაჯავშნილი
-პირადობა თუ შეიძლება..
ახალი მისულები იყვნენ სასტუმროში,ლიკა ერთ ადგილზე ვერ ჩერდებოდა.ერთი სული ჰქონდა დაბინავებულიყვნენ და ვარეთ გასულიყო.
-უკაცრავად,ნამდვილად დაჯავშნეთ?არ ჩანს ჯავშანი
-რას ნიშნავს არ ჩანს?თანხაც გადმივრიცხე შემიძლია გაჩვენოთ
-გავარკვევ უნდა დამელოდოთ
-ეე სანდრო?(ლიკა)
მოსაცდელში შესულმა სანდრომ ფერი დაკარგა,ლიკამ ეჭვისთვალით გადახედა მის გვერდით მდგომ დათას და სალომესკენ გააპარა თვალი,არც დათა ჩანდა მთლად გახარებული,სახეზე გაოცება იკითხებოდა
-სალომე?მამაკაცის დაძახებულზე გოგონას ჟრუანტელმა დაუარა,არ ელოდა თუ სადმე კიდევ შეხვდებოდა თუმცა აშკარა იყო ვიღაც ცუდად ეთამაშებოდა.
-ისევ თქვენ?ღიმილის კუთხე ჩატეხა შეტრიალებუომა სალომემ და თვალი თვალში გაუყარა.განგმირავად მოეჩვენა გოგონას მათი თვალების გადაყრა.მხოლოდ 5წამი შეძლო მზერის გაჩერება მერე სანდროსკენ გადაიტანა ყურადღება,რომელსაც თითქოს და გაოცება ეხატა სახეზე
-თქვენ ერთმანეთს იცნობთ?რა სასიამოვნო დამთხვევაა?
-და შენ საიდან იცნობ სანდრო?ღრჭიალით გამოსცრა კბილებიდან დათამ.
-მე..მათი კომპანიის ინვესტორი ვარ
-როგორც ჩანს თქვენც კარგად იცნობთ ერთმანეთს(სალომე)
-კი,ჩვენ ბავშობის მეგობრები ვართ.სანდრო ძალიან ბედნიერი ჩანდა მომხდარით,როგორც ჩანს ერთ სასტუმროშიც აღმოჩდნენ,ეს ხომ მაინც არ დაუგეგმავს მას.დათამ რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა სალომესკენ და გოგონამაც უკან დახევა დაიწყო.ლიკა სანდროს ეპრანჭებოდა პირველივე დღიდან რაც კი დაინახა და ახლაც არ კარგავდა დროს.კუთხეში ატუზული ბიჭი სუნთქვა შეკრული ცდილობდა ლიკასგან გამოქცევას.
-რა ხდება სალომე?
გოგონას დანახვამ სუნთქვა შეუკრა,აღარ გაუშვებდა,მისი უნდა გამხდარიყო.არ დაბერდებოდა მარტო.მან იპოვა ვიღაც ვისი ჯიუტი მზერაც ჭკუას აკარგვინებდა.დავიწყებული გრძნობები ამოტივტივდა სხეულის ზედაპირზე,მოწონდა დათას სალომე.დღეს მიხვდა,რომ მზოლოდ 2ნახვის შემდეგ დამარხული ძლიერი გრძნობები არ ცდებოდა და ეს გოგო ნამდვილად მისთვის გამოჩნდა ნათელ წერტილად.
-ჯავშანზე პრობლემა შეგვექმნა.სწრაფად აქცია ზურგი და ახლად მოსულ ადმინისტრატორისკენ შებრუნდა
-ბატონო დათა,როგორ გაგვახარეთ თქვენი სტუმრობით.
-გამარჯობა ანა,რატომ აქვთ გოგონებს პრობლემა?
-არ ვიცი,როგორც ჩანს პროგრამამ გაჭედა,თუმცა რამეს მოვახერხებთ.
-რას ნიშნავს რამეს მოახერხებთ?მე აქ თანხა გადმოვრიცხე აი რეკვზიტები,მოახერხებთ არა.ჩვენი დაჯავშნილი ნომერი გვინდა.გაცოფებულმა სალომემ ეკრანი სახეზე ააფარა ადმინისტრატორს.
დაბნეულმა ქალმა უფროსს გადახედა,ცხადი იყო ეს სასტუმრო დათას ეკუთვნოდა.ესღა აკლდა.დაბნეულობას არ იმჩნევდა და მამაკაცის ნაბიჯებს ისევ უკან უკაბ გაურბიდა.
-მუდამ პრობლემებში,როგორ ხარ?
-არა,.თუ დაუფიქრდებით მიხვედებით,რომ მხოლოდ მაშინ,როცა თქვენ ჩნდებით.
-სალომე,ჭკუიდან მშლი.
ოხვრით ამოისუნთქა და გოგონას მზერა გაუსწორა.
-რატომ,იმიტომ რომ არ მაინტერესებთ?
-შეიძლება
-ფრთხილად იყავით ბატონო დათა არ შეგიყვარდეთ
ირონიულად ჩალაპარაკებულ ,,არ შეგიყვარდეთ,, დათას ერთიანად დააყარა სხეულზე ტაომ.იწვევდა.ეს კიდევ უფრო აგიჟებდა.სალომემ ბარგს ხელი დაავლო და კარებში მდგარი სანდროს და ლიკას დანახვაზე დაქალს ხელი სტაცა და ისიც გაიყოლა.
-ეგ რა იყო?
-რა?ლოყებ აწითლებული ცდილობდა არაფერი შეემჩნია,მაგრამ აშკარა იყო არც სალომეს გრძნობები იყო მიმალული.თავს იჩენდნენ და მეტად ცდილობდნენ მამაკაცის დანახვისას ამოტივტივებას..
-რა რა?თქვენ ორს რაღაც გაკავშირებთ
-ლიკაა
-გოგონებოო,სიტყვა დააწია სანდრომ
-შეგიძლიათ კუთვნილ ნომერში მიბრძანდეთ.
არ დალოდებია ლიკა სალომეს წამში სანდროს დაეწია და მადლობა გადაუხადა.სალომეს კი სულაც არ უნდადა დათას სიახლოვეს ყოფნა.რას იზამდა თუ კიდევ ერთხელ მოიუახლოვდებოდა სუნთქვა შეკრულს.ახლაც,რომ წარმოიდგინოს ზედმეტად ბევრი ეჩვენება მოწოლილი ემოციები სხეულისთვის,რომელსაც დიდიხანია მსგავსი არაფერი უგვრძნია.
ოთახში ავიდნენ თუ არა ლიკა საწოლზე ბედნიერი მიესვენა.ჯერ კიდევ ეიფორიაში მყოფი სალომე კი ბარგის ამოლაგებას შეუდგა.
-რა გჭირს?
იდაყვ დაყრდნობილი წამოიმართა ლიკა
-არაფერი
უემოციოდ და მშრალად უპასუხა, თითქოს თავიდან მოიშორაო დაქალი
-კარგი.კვლავ წინა პოზას დაუბრუნდა ლიკა
-იცი რა,სანდროს შეეშვი,ჩემი უფროსია და ლამაზი არ არის
-ვიზე ცდილობ ჯავრი იყარო?
-რა?რა შუაშია? ჩემი დაქალი ხარ,იმ ადამიანებს ფული აქვთ ,არც შენ და არც მე არაფერში ვჭირდებით.
-ამიტომ ცდილობ დათას მიმართ გრძნობებზე უარის თქმას?
-რა სისულელეა?
-არ არის და კარგად იცი.მოგწონს და სახეზე გაწერია,სალომე გაიზარდე,დიდი გოგო ხარ უკვე.
აბაზანის კარი ცხვირ წინ მოიჯახუნა დაქალს.იქნებ მართალი იყო ლიკა?მოწონდა და ეს ცხადი იყო.რა მოხდებოდა თუ კიდევ მოუწევდა ნახვა.შეძლებდა კი თავისი სიჯიუტის დიდხანს დამალვას? რა ელოდა თუ მის მიმართ გაჩენილი პატარა გრძნობა უფრო მეტი გახდებოდა?ნერვიულად მოისრისა სახე და ღრმად ამოისუნთქა
-მაპატიე ლიკა,ზედმეტი მომივიდა.გესმის?
მეგობრისგან პასუხი,რომ ვერ მიიღო ქურთუკს ხელი დაავლო და გსასერნებლად გავიდა. იქნებ სუფთა ჰაერი დახმარებოდა ტვინის გახსნაში.თავის თავს ადანაშაულებდა და სასტუმროდან გასულმა ფანჯარას ახედა,უნდოდა ლიკა დაენახა და ეფიქრა,რომ არ აწყენინა,თუმცა ფინჯანი ყავით ხელში აივანზე მდგომი დათა შერჩა.კიდევ ერთხელ ამოისუნთქა ღრმად და ქურთუკის ელვა ბოლომდე აიწია. კაპიშონი წამოიფარა და თოვლიან ბილიკებს გაუყვა.
***
-სულელი,გონია,რომ გავუბრაზდი.რა ქნას თუ ეშინია ცხოვრების.სევდიანი თვალები გააყოლა ლიკამ დაქალს,რომელიც მართლა უცქერდა სარკმლიდან ფარდას ამოფარებული.იცოდა დაქალი შეამოწმებდა. მალევე ისიც მოწესრიგდა და ოთახიდან გამოსული დათას შეეჩეხა
-მადლობა ბატონო დათა პრობლემა,რომ მოაგვარეთ.
მაცდურად ახედა მამაკაცის აცეცებულ თვალებს,რიმელსაც სხვა,რამე უფრო აინტერესებდა.თავი დაუქნია მხოლოდ დათამ და წასვლა დააპირა ლიკამ,რომ მიაძახა
-სასერნოდ წავიდა,ცოტა ვიკამათეთ.უყვარს მარტოობა
ეშმაკურად ჩაეცინა დათას გაბადრულ სახეზე და ღიღინით გააგრძელა გზა.დათამ სწრაფი ნაბიჯებით დაფარა ოთახამდე გასავლელი გზა.ქურთუკს ხელი დაავლო და სალომეს მოსაძებნად წავიდა.მანქანაში ჩაჯდა, ნელი სვლით და აქეთ-იქით ყურებით ეძებდა გოგონას.გული პატარა შეყვარებული ბიჭივით უცემდა,საჭეზე ნერვიულად ათამაშებდა თითებს,თითქოს პირველ პაემანზე მიდიოდა.
-პატარა სალომე,სად ხარ?
საბოლოოდ გასართობ პარკში იპოვა. გაეცინა სკვერში მჯდომი ნაყინით ხელში, რომ დაინახა.ფრთხილი ნაბიჯებით მიუახლოვდა, თითქოს არ უნდოდა დაეფრთხო. პატარა შეციებულ ბეღურას ჰგავდა. მისი ხელში აყვანა და მოფერება მოუნდა. უნდოდა მკლავები ძლიერად შემოეჭდო და ჩახუტებოდა.მისი სურნელი უნდოდა ეგრძნო და დაემახსოვრებინა.სხეული სასიამოვნოდ უკრთოდა,როცა გოგონას ხედავდა. სისხლი უდუღდებოდა მისი თვალების დანახვისას
-ყველაფერში ასეთი განსაკუთრებული ხარ?
მამაკაცის ხმის გაგონებისას მორბენალ ბავშვებს გააყოლა თვალი სალომემ,ისე არც შეუხედავს დათასთვის. შეუჭმელ ნაყინს დახედა სევდიანად და ღრმა ოხვრა ამოაყოლა
-მშობლებს ყოველთვის დავყავდი ასეთ ადგილებში,მაგრამ 15წლის შემდეგ ბავშვობა აღარ მქონია.
ახლაღა შეხედა გვერდით მომჯდარ დათას და ცრემლები დამალა.
-არ გინდა საქანელაზე ვიქანაოთ?
დათას შეთავაზებაზე გაეცინა სალომეს,ცდილობდა გოგონას გამხიარულებას და გამოუვიდა კიდეც
-თქვენ საქანელაზე?
-რა იყო? ყოველთვის დიდი კი არ ვყოფილვარ.
-არა გმადლობთ,ხვალ ალბათ ისევ ფოტოებს გამოჭიმავენ და არ მაქვს სურვილი.ძველი სალომე დაბრუნდა.ნაყინი ურნაში მოისროლა და ფეხზე წამოდგა
-მე წავედი
-სად მიდიხარ სალომე?
-სახლში ბატონო დათა, ნუ დარდობთ
ირონიულად გაუცინა მამაკაცს და გვერდი აუარა
-მე წაგიყვან
ხელით ანიშნა უარი,ისე არც მოტრიალებულა და სკამზე მარტო დატოვა სხეული,რომლის თვალებშიც სიყვარული იბადებოდა.
-ჭკუიდან მშლის,როგირ შეუძლია ფეხით იაროს და მე უარი მითხრას, სხვა ყველაფერს,რომ თავი დავანებოთ ცივა.ჯიუტი.ფეხი ძლიერად დაკრა თოვლით დაფარულ ზედაპირს და სასტურმოსკენ გაემართა.





-უუუუ,ახალიწელია,ახალიწელიაა…
კოკა-კოლას რეკლამას უყურებდა ლიკა,თან ცდილობდა სიმღერას აყოლოდა.ახალი წელი ხომ ძალიან უხდება ხსენებულ გაზიან სასმელს.
-დამშვიდდიი,რამ გადაგრია გოგოო..
პიჟამაში გამოწყობილი სალომე დაქალის ცანცარზე გულიანად ხალისობდა.
-აი,თუ მჯეროდეს,რომ ბაკურიანში მივდივართ
-რა არის დაუჯერებელი?
-რავიცი,შენ სულ მუშაობ მე კიდე უშენოდ არსად წასვლა არ მინდა.
-ეს წელი ისეთი დატვირთული მქონდა დასვენება არ მაწყენდა ნამდვილად,კარგიი იქნებოდა საზღვრებსაც,რომ გავცილებოდით,მაგრამ არაო და ჰაა..მხრები აიჩეჩა და საყვედურიანი თვალებით შეხედა მეგობარს,რომელმაც წამებში მოიწყინა
-ოო სალო,ამ ეტაპზე ხომ იცი მაგას ვერ გავწვდებოდი,შენ კი ნამდვილად ვერ დაგაწვებოდი კისერზე
-შენ გარდა მყავს ვინმე?მთელი ჩემი მარტოობა შენთან ერთად გადავაგორე.მეც მინდა ვზრუნავდე დაქალზე,რომელმაც თავისი თავი მე შემომწირაა..
სიხარულის ცრემლებს აფრქვევდა ორი ერთმანეთზე მჭიდროდ მიკრული სხეული.არ არსებობდა სალომე ლიკას გარეშე და ლიკა სალომეს გარეშე.
***
-რა არ გასვენებს სანდრო?
სავარძელში მჯდარ გიორგის ნერვებმა უმტყუნა და ბოლო ხმაზე უღრიალა მეგობარს,რომელიც ნერვიულად სცემდა ბოლთას.თამბაქოს კვამლში გახვეული სანდრო წამში მოვიდა გონს და ღერი იქვე მაგიდაზე მდგარ საფერფლეში დაასრისა
-როგორ წავიყვანოთ დათა ბაკურიანში
-რა?ირაკლიმ ახლაღა ამოყო თავი ტელეფონდან
-ხო,ხო ბაკურიანში..
-რა ბაკურიანი ბიჭო
გულიანად გადაიხარხარა ბერიძემ.
-ნუ ცანცარებთ ამხელა კაცები,იმ კონპანიაში იმისთვის მივედი,რომ სალომე და დათა დავაახლოვო და თქვენც მეხმარებით ,,ვითომ,,.გოგონები ბაკურიანში მიდიან დასასვენებლად,მაგრამ ამ მუტრუკს ბაკურიანი,რომ ვუხსენო საახალწლოდ, შეიძლება მთელი წელი იღლიცინოს მაგაზე.
-კი გეთანხმები.ფხუკუნებდა მიქელაძე.
-სასტუმრო მაგას აქვს იქ და რაიცი რა ჭკუა გადაუტრიალდეს.ხმაში სერიოზულობა შეეპარა ბერიძეს
-არვიცი,კაცს მოვლილი აქვს მსოფლიო და ბაკურიანში წამოდითქო,როგორ უნდა შევაპარო მართლა ვერ ვხვდები.სანდრომ იცოდა შარში იყო,მაგრამ იუმორის გარეშე არ შეეძლო,ისიც კი ახარხარდა სხვისთვის დაგებულ მახეში თავად ,რომ გაება.
საღამოს მეგობართან მისვლა გადაწყვიტა,ყველანაირი დარეკვის გარეშე თავზე დაადგა ბატონ დათას,რომელიც მანდილოსანთან ერთად აღმოჩნდა
-სანდრო?რატომ არ დამირეკე?
თვალები გადაუტრიალა უხერხულად ჩავარდნილი ქალი,რომ დაინახა
-მე,მე..კარგი წავალ და მერე შეგეხმიანები
-არა იყავი,მარინე უკვე მიდიოდა ხომ ასეა?ახლა ქალს გადახედა და ისიც მაშინვე გავიდა ოთახიდან მოსაწესრიგებლად.
-რა დღეში ხარ ამხელა კაცი?ხმა დაისერიოზულა ქაჯაიამ
-ზრდასრული მამაკაცი ვარ,ქალებში წასვლის უფლება არ მაქვს?სასმელს არწივივით ჩააფრინდა და ჭიქაში ჩამოისხა ისე სანდროსთვის არ შეუხედავს.
-კი,როგორ არ გაქვს ჩემი რა საქმეა,მაგრამ აქ არ მოგყავდა ხოლმე და გამიკვირდა
-მაინც იმას წერენ ჩემზე რაც თვითონ გაეხარდებათ,რა აზრი აქვს სად წავიყვან აქ თუ სასტუმროში,მთავარია ბევრი ფული დაახარჯო,ყველას ხომ ეს აინტერესებს მხოლოდ
-დასვენება მართლა გჭირდება
პირთან მიტანილი სასმელი წამში გადაცალა და თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია.
-ხოდა სწორედ მაგაზე მოვედი,სადმე გვინდა ბიჭებს წასვლა,რას იზავ?
-წამოვალ,როდის მიმიტოვებიხართ?მაინც საით გაქვთ გეზი?
-იცი რა..ცოტა არ იყოს და დავიღალეთ აქეთ იქით სიარულით,იქნება სადმე აქვე წავიდეთ
-მაინც?ინტერესიანი თვალები შეავლო მეგიბარს
-რავივი,მაგალითად ბაკურიანში.ძლივს ამოიჩურჩულა ბოლო სიტყვა და თავ ჩახრილი და თვალებ მოჭუტული უკვე ელოდა მამაკაცის ბაგეებიდან გადმოფრქვეულ სიცილის ჰანგებს თუმცა შეცდა
-ჰმ,კაი..ისეც მინდოდა მანდ წასვლა,სასტუმროს ამბებში რაღაცეები არ მომწონს
-მართლა?შვებით ამოისუნთქა სანდრომ და სავარძელზე მჯდომი პატარა ბავშვივით აცქმუტუნდა.
მეგობრის წასვლის შემდეგ,კაბინეტში შესული დათა საბუთებს მიუჯდა და მოწესრიგებას შეუდგა.აღარ ახსოვდა სალომე,მხოლოდ შიგადაშიგ თუ გაახსენდებიდა და ისიც თავის გაქნევით გაფანტავდა ხოლმე აზრებს.ის მამაკაცი იყო,რომელიც მარტოობისთცის იყო განწირული.ფული ასე,რომ აბედნიერებდა ქალებს არაფერში არ სჭირდებიდა,ნამდვილი წრფელი ურთიერთობა ჭირდებოდა,მაგრამ ეს შეუძლებლად ეჩვენებოდა.

***
-გამარჯობა,ნომერი გვაქვს დაჯავშნილი
-პირადობა თუ შეიძლება..
ახალი მისულები იყვნენ სასტუმროში,ლიკა ერთ ადგილზე ვერ ჩერდებოდა.ერთი სული ჰქონდა დაბინავებულიყვნენ და ვარეთ გასულიყო.
-უკაცრავად,ნამდვილად დაჯავშნეთ?არ ჩანს ჯავშანი
-რას ნიშნავს არ ჩანს?თანხაც გადმივრიცხე შემიძლია გაჩვენოთ
-გავარკვევ უნდა დამელოდოთ
-ეე სანდრო?(ლიკა)
მოსაცდელში შესულმა სანდრომ ფერი დაკარგა,ლიკამ ეჭვისთვალით გადახედა მის გვერდით მდგომ დათას და სალომესკენ გააპარა თვალი,არც დათა ჩანდა მთლად გახარებული,სახეზე გაოცება იკითხებოდა
-სალომე?მამაკაცის დაძახებულზე გოგონას ჟრუანტელმა დაუარა,არ ელოდა თუ სადმე კიდევ შეხვდებოდა თუმცა აშკარა იყო ვიღაც ცუდად ეთამაშებოდა.
-ისევ თქვენ?ღიმილის კუთხე ჩატეხა შეტრიალებუომა სალომემ და თვალი თვალში გაუყარა.განგმირავად მოეჩვენა გოგონას მათი თვალების გადაყრა.მხოლოდ 5წამი შეძლო მზერის გაჩერება მერე სანდროსკენ გადაიტანა ყურადღება,რომელსაც თითქოს და გაოცება ეხატა სახეზე
-თქვენ ერთმანეთს იცნობთ?რა სასიამოვნო დამთხვევაა?
-და შენ საიდან იცნობ სანდრო?ღრჭიალით გამოსცრა კბილებიდან დათამ.
-მე..მათი კომპანიის ინვესტორი ვარ
-როგორც ჩანს თქვენც კარგად იცნობთ ერთმანეთს(სალომე)
-კი,ჩვენ ბავშობის მეგობრები ვართ.სანდრო ძალიან ბედნიერი ჩანდა მომხდარით,როგორც ჩანს ერთ სასტუმროშიც აღმოჩდნენ,ეს ხომ მაინც არ დაუგეგმავს მას.დათამ რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა სალომესკენ და გოგონამაც უკან დახევა დაიწყო.ლიკა სანდროს ეპრანჭებოდა პირველივე დღიდან რაც კი დაინახა და ახლაც არ კარგავდა დროს.კუთხეში ატუზული ბიჭი სუნთქვა შეკრული ცდილობდა ლიკასგან გამოქცევას.
-რა ხდება სალომე?
გოგონას დანახვამ სუნთქვა შეუკრა,აღარ გაუშვებდა,მისი უნდა გამხდარიყო.არ დაბერდებოდა მარტო.მან იპოვა ვიღაც ვისი ჯიუტი მზერაც ჭკუას აკარგვინებდა.დავიწყებული გრძნობები ამოტივტივდა სხეულის ზედაპირზე,მოწონდა დათას სალომე.დღეს მიხვდა,რომ მზოლოდ 2ნახვის შემდეგ დამარხული ძლიერი გრძნობები არ ცდებოდა და ეს გოგო ნამდვილად მისთვის გამოჩნდა ნათელ წერტილად.
-ჯავშანზე პრობლემა შეგვექმნა.სწრაფად აქცია ზურგი და ახლად მოსულ ადმინისტრატორისკენ შებრუნდა
-ბატონო დათა,როგორ გაგვახარეთ თქვენი სტუმრობით.
-გამარჯობა ანა,რატომ აქვთ გოგონებს პრობლემა?
-არ ვიცი,როგორც ჩანს პროგრამამ გაჭედა,თუმცა რამეს მოვახერხებთ.
-რას ნიშნავს რამეს მოახერხებთ?მე აქ თანხა გადმოვრიცხე აი რეკვზიტები,მოახერხებთ არა.ჩვენი დაჯავშნილი ნომერი გვინდა.გაცოფებულმა სალომემ ეკრანი სახეზე ააფარა ადმინისტრატორს.
დაბნეულმა ქალმა უფროსს გადახედა,ცხადი იყო ეს სასტუმრო დათას ეკუთვნოდა.ესღა აკლდა.დაბნეულობას არ იმჩნევდა და მამაკაცის ნაბიჯებს ისევ უკან უკაბ გაურბიდა.
-მუდამ პრობლემებში,როგორ ხარ?
-არა,.თუ დაუფიქრდებით მიხვედებით,რომ მხოლოდ მაშინ,როცა თქვენ ჩნდებით.
-სალომე,ჭკუიდან მშლი.
ოხვრით ამოისუნთქა და გოგონას მზერა გაუსწორა.
-რატომ,იმიტომ რომ არ მაინტერესებთ?
-შეიძლება
-ფრთხილად იყავით ბატონო დათა არ შეგიყვარდეთ
ირონიულად ჩალაპარაკებულ ,,არ შეგიყვარდეთ,, დათას ერთიანად დააყარა სხეულზე ტაომ.იწვევდა.ეს კიდევ უფრო აგიჟებდა.სალომემ ბარგს ხელი დაავლო და კარებში მდგარი სანდროს და ლიკას დანახვაზე დაქალს ხელი სტაცა და ისიც გაიყოლა.
-ეგ რა იყო?
-რა?ლოყებ აწითლებული ცდილობდა არაფერი შეემჩნია,მაგრამ აშკარა იყო არც სალომეს გრძნობები იყო მიმალული.თავს იჩენდნენ და მეტად ცდილობდნენ მამაკაცის დანახვისას ამოტივტივებას..
-რა რა?თქვენ ორს რაღაც გაკავშირებთ
-ლიკაა
-გოგონებოო,სიტყვა დააწია სანდრომ
-შეგიძლიათ კუთვნილ ნომერში მიბრძანდეთ.
არ დალოდებია ლიკა სალომეს წამში სანდროს დაეწია და მადლობა გადაუხადა.სალომეს კი სულაც არ უნდადა დათას სიახლოვეს ყოფნა.რას იზამდა თუ კიდევ ერთხელ მოიუახლოვდებოდა სუნთქვა შეკრულს.ახლაც,რომ წარმოიდგინოს ზედმეტად ბევრი ეჩვენება მოწოლილი ემოციები სხეულისთვის,რომელსაც დიდიხანია მსგავსი არაფერი უგვრძნია.
ოთახში ავიდნენ თუ არა ლიკა საწოლზე ბედნიერი მიესვენა.ჯერ კიდევ ეიფორიაში მყოფი სალომე კი ბარგის ამოლაგებას შეუდგა.
-რა გჭირს?
იდაყვ დაყრდნობილი წამოიმართა ლიკა
-არაფერი
უემოციოდ და მშრალად უპასუხა, თითქოს თავიდან მოიშორაო დაქალი
-კარგი.კვლავ წინა პოზას დაუბრუნდა ლიკა
-იცი რა,სანდროს შეეშვი,ჩემი უფროსია და ლამაზი არ არის
-ვიზე ცდილობ ჯავრი იყარო?
-რა?რა შუაშია? ჩემი დაქალი ხარ,იმ ადამიანებს ფული აქვთ ,არც შენ და არც მე არაფერში ვჭირდებით.
-ამიტომ ცდილობ დათას მიმართ გრძნობებზე უარის თქმას?
-რა სისულელეა?
-არ არის და კარგად იცი.მოგწონს და სახეზე გაწერია,სალომე გაიზარდე,დიდი გოგო ხარ უკვე.
აბაზანის კარი ცხვირ წინ მოიჯახუნა დაქალს.იქნებ მართალი იყო ლიკა?მოწონდა და ეს ცხადი იყო.რა მოხდებოდა თუ კიდევ მოუწევდა ნახვა.შეძლებდა კი თავისი სიჯიუტის დიდხანს დამალვას? რა ელოდა თუ მის მიმართ გაჩენილი პატარა გრძნობა უფრო მეტი გახდებოდა?ნერვიულად მოისრისა სახე და ღრმად ამოისუნთქა
-მაპატიე ლიკა,ზედმეტი მომივიდა.გესმის?
მეგობრისგან პასუხი,რომ ვერ მიიღო ქურთუკს ხელი დაავლო და გსასერნებლად გავიდა. იქნებ სუფთა ჰაერი დახმარებოდა ტვინის გახსნაში.თავის თავს ადანაშაულებდა და სასტუმროდან გასულმა ფანჯარას ახედა,უნდოდა ლიკა დაენახა და ეფიქრა,რომ არ აწყენინა,თუმცა ფინჯანი ყავით ხელში აივანზე მდგომი დათა შერჩა.კიდევ ერთხელ ამოისუნთქა ღრმად და ქურთუკის ელვა ბოლომდე აიწია. კაპიშონი წამოიფარა და თოვლიან ბილიკებს გაუყვა.
***
-სულელი,გონია,რომ გავუბრაზდი.რა ქნას თუ ეშინია ცხოვრების.სევდიანი თვალები გააყოლა ლიკამ დაქალს,რომელიც მართლა უცქერდა სარკმლიდან ფარდას ამოფარებული.იცოდა დაქალი შეამოწმებდა. მალევე ისიც მოწესრიგდა და ოთახიდან გამოსული დათას შეეჩეხა
-მადლობა ბატონო დათა პრობლემა,რომ მოაგვარეთ.
მაცდურად ახედა მამაკაცის აცეცებულ თვალებს,რიმელსაც სხვა,რამე უფრო აინტერესებდა.თავი დაუქნია მხოლოდ დათამ და წასვლა დააპირა ლიკამ,რომ მიაძახა
-სასერნოდ წავიდა,ცოტა ვიკამათეთ.უყვარს მარტოობა
ეშმაკურად ჩაეცინა დათას გაბადრულ სახეზე და ღიღინით გააგრძელა გზა.დათამ სწრაფი ნაბიჯებით დაფარა ოთახამდე გასავლელი გზა.ქურთუკს ხელი დაავლო და სალომეს მოსაძებნად წავიდა.მანქანაში ჩაჯდა, ნელი სვლით და აქეთ-იქით ყურებით ეძებდა გოგონას.გული პატარა შეყვარებული ბიჭივით უცემდა,საჭეზე ნერვიულად ათამაშებდა თითებს,თითქოს პირველ პაემანზე მიდიოდა.
-პატარა სალომე,სად ხარ?
საბოლოოდ გასართობ პარკში იპოვა. გაეცინა სკვერში მჯდომი ნაყინით ხელში, რომ დაინახა.ფრთხილი ნაბიჯებით მიუახლოვდა, თითქოს არ უნდოდა დაეფრთხო. პატარა შეციებულ ბეღურას ჰგავდა. მისი ხელში აყვანა და მოფერება მოუნდა. უნდოდა მკლავები ძლიერად შემოეჭდო და ჩახუტებოდა.მისი სურნელი უნდოდა ეგრძნო და დაემახსოვრებინა.სხეული სასიამოვნოდ უკრთოდა,როცა გოგონას ხედავდა. სისხლი უდუღდებოდა მისი თვალების დანახვისას
-ყველაფერში ასეთი განსაკუთრებული ხარ?
მამაკაცის ხმის გაგონებისას მორბენალ ბავშვებს გააყოლა თვალი სალომემ,ისე არც შეუხედავს დათასთვის. შეუჭმელ ნაყინს დახედა სევდიანად და ღრმა ოხვრა ამოაყოლა
-მშობლებს ყოველთვის დავყავდი ასეთ ადგილებში,მაგრამ 15წლის შემდეგ ბავშვობა აღარ მქონია.
ახლაღა შეხედა გვერდით მომჯდარ დათას და ცრემლები დამალა.
-არ გინდა საქანელაზე ვიქანაოთ?
დათას შეთავაზებაზე გაეცინა სალომეს,ცდილობდა გოგონას გამხიარულებას და გამოუვიდა კიდეც
-თქვენ საქანელაზე?
-რა იყო? ყოველთვის დიდი კი არ ვყოფილვარ.
-არა გმადლობთ,ხვალ ალბათ ისევ ფოტოებს გამოჭიმავენ და არ მაქვს სურვილი.ძველი სალომე დაბრუნდა.ნაყინი ურნაში მოისროლა და ფეხზე წამოდგა
-მე წავედი
-სად მიდიხარ სალომე?
-სახლში ბატონო დათა, ნუ დარდობთ
ირონიულად გაუცინა მამაკაცს და გვერდი აუარა
-მე წაგიყვან
ხელით ანიშნა უარი,ისე არც მოტრიალებულა და სკამზე მარტო დატოვა სხეული,რომლის თვალებშიც სიყვარული იბადებოდა.
-ჭკუიდან მშლის,როგირ შეუძლია ფეხით იაროს და მე უარი მითხრას, სხვა ყველაფერს,რომ თავი დავანებოთ ცივა.ჯიუტი.ფეხი ძლიერად დაკრა თოვლით დაფარულ ზედაპირს და სასტურმოსკენ გაემართა.