ფიქრებით დიალოგი თავი 10
......... ანიც ვითომ მთელი სისწრაფით მისდევდა, ბავშვების ყვირილი და გამხნევება თამაშის სურვილს მეტად ზრდიდა, ცდილობდა ვერ დაეჭირა თუმცა ბატონი დიტო სწრაფი აღმოჩნდა ამიტომ თუ მთელი სისწრაფე არა სისწრაფე მაინც დაჭირდა რის გამოც ტკივილმა თავი საგრძნობლად შეახსენა ამიტომ სირბილს შეუნელა და დიტოც 'დედასთან' მივიდა ' ვაშა დიტოოოოოო' იყვირეს ბავშვებმა....... ახლა... შევიცვალე დღეები ბავშვებით მათთან თითოეული წამი ბავშვობას მახსენებს დროს როცა ჯერ კიდევ ბედნიერი, უპრობლემო იყო ჩემი ცხოვრება, მახსენებს მზიან დღეს, ქარიანს, წვიმიანს, მთვარიან ღამეებს, დროს როცა ბებიასთან მე ლიზა და მეგი ვრჩებიდით ღამე "ბირჟიდან" გვიან ძალით რომ შემოგვყრიდა, ხან კი როცა როცა თითქოს სქელი " ჯანღი" ჰქონდა გადაკრული, რდესაც ღამის სიშავეს წამით ელვის სინათლე მოიცვავდა, როცა 'გრუხუნის' ხმა მთელ სხეულში მივლიდა, თუმცა შიშს ბებიას ტკბილი ზღაპრები და ბუხარში ჩანავლებულ ნაკვერჩხლებზე ატკრციალებული ხმელი შეშის და ღუმელის წყნარი წკრიალი, სიწყნარეს მგვრიდა,.... თუმცა რეალიბაში, მან რომ გამომიჭიროს არც კი ვიცი რა მომივა უბანი ყველაზე ახლოსა და ვიცი რომ მაგ ადგილას მისი ნაცნობი საერთოდ არავინ დადის...... დრო გადის დღითი დღე მწარე ხდება მასთან გატარებული წუთიც კი, სამი დღე გარეთ კი არა საერთოდ ოთახებში ძლივს დავდიოდი მთვრალი მოვიდა , როგორც ყოველთვის ისევ შემიქმნა ოსტატურად საქციელები საიდან მოიტანა ან როგორ ან რა დაავადება ჭირს ასეთი ვერ ვხვდები მაგრამ შევეპასუხე იმის გამო რომ ძუკნად გამოვყავარ მუდამ, რის გამოც იმდენად მომხვდა არამარტო ქამარი, რომ ცოცხალი რომ ვარ საოცრად მიკვირს, ლიზა მჭირდება მომენატრა,მასთან საუბარი მჭირდებოდა მისი რჩევა დარიგება თუმცა ლიზა აღარ არის! მეგისაც ვერ ვნახულობ ვერც კი მივდივარ მასთან ჩამოვშორდი, რაც ჩამოვედი მას მერე ერთი თვე გავიდა გჯერათ ერთი თვეა აქ ვარ არავის მოვუკითხივარ მეგის გარდა ნუ ვის მეტი არც არავინ მყავს ლილიას ვითომ გავახსენდები? თავს მარტოსულად ვგრძნობ, თითქოს მთლიანად სამყარომ ჩამომიშორა, ისე რომ არც არასდროს არავის ვახსოვდი, ტუჩ გახეთქილი სახის მარცხენა მხარე ჩალურჯებული, ნეკნებში დალეწილი უძალოდ ვწევარ საწოლზე, და დროის გასვლას ველოდები ის უფრო მაინტერესებს ხელი რატომ არ მომაწერინა აპირებდა სამ დღეში შემრქმეოდა მისი ცოლი თუმცა მას მერე ერთი თვე გავიდა, ისიც მაინტერესებს თუ მისი ცოლი მერქმწვა შეიცვლის დამოკიდებულებას?ალექსანდრე... მის მიმართ რა ხდება? აქამდე საკუთარ თავს არ ვუტყდებოდი თუმცა დრო მოვიდა, დღითი დღე უამისობა უფრო მიჭის დღითი დღე მინდა მასთან სიახლოვე მისი სურნელი, ხმა ღიმილი ცინიზმი ვხვდები რომ უზომოდ მენატრება,მის ხსენებაზე მეტად უცნაური გრძნობა მივლის ვიდრე აქამდე, როცა მისი ნაჩუქარი საჩუქარით ვკითხულობ ღამე წიგნს, მასზე უფრო ვფიქრობ ვიდრე წიგნის შინაარსზე, ვგრძნობ რომ მჭირდება, მონატრებაა? კი უზომოდ მენატრება, მისი ცხელი შეხებები, ან ნეტავ ახლა სადა? როგორა? ან საერთოდ ვახსოვარ? ივლისია ალბათ როგორც ყოველთვის მის სასტავთან ერთად ერთობა, ცრემლები თავისით მომდის ხოლმე როცა მასზე ვფიქრობ უფრო მშურს გოგოების რომლებიც მასთან არიან და დარწმუნებული ვარ რომ არიან, მას ხო ყველა თავზე ეხვევა, სააბოლოო სიტყვები მასზე ვხვდები რომ სულ რაღაც რამოდენიმე მასთან გატარებულ დღეში ვხვდები რომ შემიყვარდა, ალექსანდრე მიყვარს!...... ავტორი: გოგა როგორც ყოველთვის თავის კაზინოში კაბინეტში იჯდა და ფულს სახე გაბადრული ითვლიდა, თითის სველებით თვლას ტუჩებს უხმოდ აყოლებდა და ყოველ დამრგვალებულ რიცხვზე თვალებს ბედნიერებისგან აფართოვებდა, აი როცა ხმაური ატყდა კაზინოში მანაც ფული სასწრაფოდ გადამალა და კაბინეტიდან გავარდა - კრრრრუუუუუუუ ბოხი ცინიკური და სახე გაბადრული სახით, ყვირილით შემოვიდა კაზინოში ბიჭი და ყურადღებაც მიიქცია, გოგასკენ დაიწყო სვლა თან გზად სათამაშო მაგიდას დაარტყა ხელი, ხმაურის გამოსაწვევად, გვერდით შავგვრემანი ბიჭი ახლდა, რომელიც წყნარად მოყვებოდა ბიჭს გვერდით, - განაგრძეთ განაგრძეთ, გოგასთან მისულმა გახედა ხალხს და ხელით ანიშნა განაგრძეთ თამაშიო და გოგას შეუტრიალდა რომელსაც დაჭიმული სახე ჰქონდა - რავახარ პუწუუწკ.... ბედნიერმა ხმამაღლა მოიკითხა გოგა და ხალხმაც გოგას გახედა, რომელსაც წარბის აწევას ვერავინ უბედავდა ახლა პუწუწკს ეძახიან, ვენებ დაბერილი იდგა ბატონი გოგა და ყურებიდან ბოლს უშვებდა, - აქ რას აკეთებ! როდიდან დაიწყე ჩემ კაზინოში სიარული, ზიზღის თვალებით უყურებდა ბიჭის ცინიკურ სახეს და დაჭიმულობაც ეტყობოდა, - რაიყო სათამაშოდ მოვედი მინდა წავაგო ისევ ხმამაღლა თქვა და მხარზე მხარი მიარტყა, - შენთან მინდა რომ წავაგო' ყურთან ჩაჩურჩულა სერიოზული ცინიზმით და ისევ მხიარულ როლს დაუბრუნდა - სათამაშოდ არ მოვიდოდა ბიზნესმენი კაცი რომელიც ერთი თვის წინ მაშანტაჟებდა.... დაბალხმაზე თქვა დაძაბულმა გოგამ, და წინ მდგომს მწვანე თვალებში ჩააჩერდა - ნუ მაიძულებ მიგგუდო! უბრალოდ თავი დააქნიე! ზედმეტი კითხვების გარეშე! მწვანე თვალებას უცებ შეეცვალა სახე ცივი გამომეტყველებით ჩაენაცვლა ცინიზმი და დამაბნევ,გრძნობას დაშიშს იწვევდა გოგასში - დატრიალდით საუკეთესო მაგიდა მოუძებნეთ თქვენს უფროსს მის გვერდით დაცვას გახედა იგივე მზერით და თავი დაატრიალა, ერქვათ კი მცველებს მცველები? - არ მაქვს თამაშის დრო თქვა და ბიჭმაც ცალწარბ აწეულმა გახედა - რა პონტში ნაშა ითრიე?! თუ ნაშა გყავს გიშვებ ძმაო შენ გრძნობებს ვუგებ! თქვა თან აცდიდა რამის თქმას თუ აპირებდა რადგან პასუხი ვერ მოისმინა ტაში შემოკრა და მოთამაშეებს ღიმილით გახედა თუმცა ძლიერი მუშტი გოგას ღვიძლს მოუქნია და სახეც ისევ ცივი გაუხდა ისე გახედა, გოგას წამით სუნთქვა შეეკრა და ტკივილსგან გაფითრდა, თუმცა ყელში ჩავლებული ხელი ისევ არ აძლევდა ნორმალურად სუნთქვის საშვალებას - მეორედ ნუ მამეორებინებ სი*ო.... გამოუცრა და ბიჭზე დატაკებული მცველებისთვის გოგას ანიშნა მომაშორეო.... მოხერხებულმაგიდაზე მოეწყვნენ და ბიჭმაც შეხედა მზად ხარო - რა გინდა ალექსანდრე! წარბებ შეკრულმა ალექსანდრეს სტუმრობით შეშინებულმა შეხედა ალექსანდრეს, და თან ჯერ კიდევ ყელზე ისმევდა ხელს, ალექსანდრემ მისი სახელი რომ მოისმინა გოგას ბაგეებიდან წარბშეკრული ახედა ცინიზმით და სიძულვილით გავსილი მზერით თითქოს მუქარის თვალებით, შეხედა - თამაში დავიწყოთ, თუ მოვიგებ შენ სურვილს შეასრულებ, არავის ვეტყვი რომ ფულს არ იხდი ბოლო ჩურჩულით და თვალის ჩაკვრით უთხრა და მისი წილი კარტი და კამათლები აიღო, - გავიგოთ რომელი მეტად იღბლიანია! კარტის ნახვის შემდეგ თქვა კარტს (წკლიპურტი) დაარტყა და გოგას დაელოდა - ნახეთ რა დაძაბული მომენტია იყვირა ალექსანდრემ და გოგას ცინიზმით შეხედა გოგამაც მას შეხედა და გაბრაზებულ გულზე კარტის ნახვის შემდეგ სახე გაებადრა, ალექსანდრეს გვერძე მდგომმა დემეტრებ ალექსანდრეს შეხედა და ანიშნა რა უხარიაო, გოგამ მაგიდაზე კარტი დადო ახლა მან ახედა ცინიკურად ალექსანდრეს, - ვააა რო ვთქვა ბედი არ გაქთქო არ შემიძლია ფაქტია კარგი კარტი შეგხვდა, ქვედა ტუჩი წამით გამოწია და თავის კარტი გოგას კარტის ზევიდან დაარტყა - უპს! თან ამოაყოლა და გოგაც გაწითლდა მის ჭკუაში კარგი კარტი იყო, თამაში ალექსანდრეს მოგებით მთავრდებოდა მაგიდასთან ხალხი გარს ეხვეოდა ვერ გეტყვით ალექსანდრეს მართლა იღბალი ქონდა თუ თაღლითობდა თუმცა გოგას მოგება არ დაფიქსირებულა გაცოფებული იყო გოგა თაღლითობსო რამოდენიმეჯელ შეამოწმეს კიდეც ბატონი ალექსანდრე - ბოლო ხელი და ხო შენ საცოლე გყავს.... დაიწყო და გოგაც დაიძაბა - ერთხელ უკვე შევასრულე,ახლა რაღა გინდა?! გოგამაც თქვა და კარტები მაგიდაზე დაყარა ნამდვილად გამაღიზიანებელი იყო, - მშვიდად ხალხი გიყურებს! სიმშვიდით გამოცრა ალექსანდრემ... - ის გოგო ფულის სანაცვლოდ მოგყავს?! კითხა ისევ როცა გოგამ კარტი ისევ ხელში აიღო - არა ის გოგო მინდა! თქვა და ალექსანდრესაც ჩაეცინა - თუ წააგებ გოგოს დამითმობ! მისმა ხმამ თითქოს ექოდ განხორციელება დაიწყო გოგა გაშრა გოგო არ უყვარდა თუმცა ერთი სული ქონდა ორი თვე როდის გავიდოდა ალექსანდრეს მუქარა რომ მოხსნილიყო ერთი სული ქონდა ანის სხეულით ეთამაშა და ახლა ეუბნებიან დამითმობო - არა! რას მთხოვ აზრზე ხარ?! ტონს აუწია გოგამ და წამოდგა - წყნარად! ადგილს დაუბრუნდი! ბოხი მკაცრი ხმით თქვა ალექსანდრემ ისე რომ კარტისთვის თვალი არც მოუშორებია - სხვა რამე მთხოვე! - არ უნდა გთხოვო უნდა გიბრძანო! გადაუსწორა ალექსანდრემ და თვალით ანიშნა კარტი დადეო მანაც დაძაბულმა დადო კარტი მაგიდაზე და ალექსანდრემაც მის კარტს თავისი კარტი დაარტყა - და ხო რა თქვი რა უნდა გიბრძანო?!.... წამოდგა ენის წვერი ქვედა ტუჩს გამარჯვებული სახით გოგას მიშტერებულმა მოუსვა და მაგიდას ხელებით დაეყრდნო....... ანი: საღამოს გაღიზიანებული მოვიდა ყვიროდა ყველაფერს ლეწავდა, მე ისევ საწოლზე ვეგდე არ გავსულვარ და არც ის შემოსულა წყნარად ჩაიარა საღამომ...ორმა დღემ განვლო მას მერე ჩვეულებრივ სახლში გავატარე რადგან ჩაბეჟილიადგილები საშვალებას არ მაძლევდა აივნიდან გადავმხტარიყავი, ან თუნდაც რამე მეკეთებინა საფიქრალი დრო თავზე საყრელად მქონდა თუმცა არ ვფიქრობდი არც ვოცნებობდი უბრალოდ ვხვდებოდი რომ ძალიან უმუღამო ცხოვრება მქონდა შანსი იყო? დღე ჩემი მოძრაობით დაიწყო მაგარია ვდგები და ვმოძრაობ უბრალოდ მტკივა, სახლში იყო საღამომდე, თვალში ვცდილობდი არ მივხვედროდი ისიც გაღიზიანებული იყო და წარამარა ჩაფიქრებული გადი გამოდიოდა ვერსადაც ვერ გავედი მას ვემსახურებოდი ის გააკეთე ეს გააკეთე საღამომდე ვცდილობდი კარგად მოვქცეულიყავი ვცდილობდი ენა მეკონტროლებინა და ცემა არ დამემსახურებინა.... - გამისწორე დღეს შეხვედრაზე მივდივარ.... მაგიდასთან მჯომს მიბრძანა ჰალსტუხზე და მეც წამოვდექი რაც არ უნდა მინდოდეს იძულებული ვარ, დისტანციას ვიჭერდი ისე ვუსწორებდი მანძილი რომ შეამცირა ხელებს ჩემ სხეულზე დაატარებდა და მეც კბილებს ერთმანეთზე ვაჭერდი, იმდენად არ მსიამოვნებდა რომ ვერც კი ავღწერ, შეხებებს აძლიერებდა და მაიკის ქვეშაც ნელ-ნელა ასრიალებდა თითებს, ამაზე რა რეაქცია უნდა მქონოდა ოსესაც მიკვირს ნებისმიერ დროს მის მკლავებში რომ არ ვკივივარ! - ნუ მეხები! ვთქვი და მასაც ნაპერწკლები რომ აენთო დავამატე, არა ახლა ნამდვილად არ მინდა დამატება ისედაც ძლივს ვწვები - მტკივა უბრალოდ, ვთქვი და საყელო შევუსწორე დაწყნარდა და სარკეში თავი შეათვალიერა, მანიაკი! - ხვალ საღამოს მოვალ! ჭკვიანად იყავი! გამაფრთხილა მკაცრი ხმით, - ამაღამ არ მოხვალ? დავუსვი კითხვა რადგან გამიკვირდა კიდეც - არა ქალაქ გარეთ გავდივარ იცოდე გაკონტროლებ გესმის?! თქვა სარკეს მოშორდა და წარბშეკრულმა გამომხედა მეც თავი დავუქნიე ხუმრობს? საერთოდ არ მივიდეს წავიდეს გადაიკარგოს არ მჯერა რამაგარია..... წასვლას აპირებდა 8 საათი იყო კარებთან გასაცილებლად ვიდექი - სად მიდიხარ ? ისევ დავუსვი კითხვა თუმცა დიდ ინტერესს არც იწვევდა ჩემში, უბრალოდ მიხაროდა რომ დრო მქონდა - მამაჩემის წვეულებაზე ბათუმში, ნიზნესმენების წვეულებაა ლამაზო თორე წაგიყოლებდი, ჩემს სახესთან ახლოს თქვა ტუჩებს ენა მოუსვა და ყბის ძვალზე მომაკრო, ნერწყვი მძიმედ გადავყლაპე და მოშორების დროს ერთი სული მქონდა როდის წავიდოდა რომ მომეწმინდა... მასთან სადმე წასვლას ციხეში ვიჯდე მირჩევნია ისედაც მიჩვეული ვარ - შეიძლება კარტა დამიბრუნო? დედას მინდა რომ ველაპარაკო... - დედაშენს მე დაველაპარაკები ნუ ღელავ ლამაზო, სახეზე ხელი მომისვა და საკოცნელად დაიხარა კრეტინი, ფეხებიც ხო არ გადავუშალო! - კარგად! ვთქვი სწრაფად მოვშორდი და სახლში შევედი მე ხო ბედი არ მაქ მოეცა რა ჯანდაბა მოხდებოდა... სახლში დიდხანს გავჩერდი ჩემი ბედი რო ვიცი ან არ მობრუნებულიყო ან რავიცი, ამიტომ ფიქროს დროც ბევრი მქონდა ერთხელ რომ გამერისკა და ესეც ბოლომდე ჯობდა ამიტომ 10 რომ იწყებოდა რაც შემეძლო გამომწვევად ჩავიცვი და აივნიდან გადავხტი და დავილეწე კიდეც სახლს მოვშორდი, უბანშიც არ ავსულვარ ქუჩაში გავედი ტაქსი რომ დავინახე არ ვიცი რაზე ვფიქრობდი თუმცა სწრაფად გავაჩერე და ვთხოვე ყველაზე სახელგანთქმულ კლუბში წავსულიყავით, რა მინდოდა კლუბში? დალევა გართობა არ მაწყენდა ჯანდაბამდე გზა ჰქონია გოგას მაინც განადგურებულია ჩემი ცხოვრება! და ფულს რა ვუყო? ამ კაცს რა ვუყო?! არანაირი ხურდა არ მაქვს, მეგის მისამართი მაინც მეთქვა, ფიქრები გავყარე და კლუბის ფიქრებს მივეცი თავი მალევე გააჩერა ტაქსისტმა და მითხრა რომ საუკეთესო კლუბი ეს იყო მადლობა გადავუხადე და უცებ გავიჭედე - რამდენი უნდა გადაგიხადოთ? ვკითხე ვითომ რამე მქონოდა ისე თანხაც მალევე დამისახელა და მეც გავიფიქრე ის რაც რეალური იყო, შარში ვარ, - კარგით შეგიძლიათ დამელოდოთ? მალევე გამოვალ და ფულს დაგიბრუნებთ დავაიმედე კაცი და მანაც ყოყმანის შემდეგ თავი დამიქნია მეც კლუბისკენ დავიწყე სვლა ამ კაცთან დამბრუნებელი რათქმაუნდა არ ვარ დავტყდები ისე, რომ უკან არც მოვიხედები, აქ როგორ შევიდე მე რა ძაან მაგარი ვარ! კლუბის გარეთაც კი ბევრი ხალხი იყო, როგორ შევიდე ნეკა თითი მოვიქციე კბილებს შორის და დაბნეული ვიყურებოდი კლუბში ბიჭი რომ აპირებდა შესვლას მეც მისკენ გავიქეცი და უკვე დარაჯებთან რომ იყო ისე მოვიქეცი თითქოს მას ვიცნობდი - დემეე დამელოდე მივყვირე სირბილშივე და მკლავზე ხელები ჩავკიდე მანაც დაბნეულმა დამხედა და თან შემათვალიერა ჩაიღიმა და დარაჯებს გახედა.... მასთან ერთად შევედი კლუბში შესვლისთანავე ნაცნობზე უარესი სუნი ვიგრძენი და წამით სუნთქვა გამიჭირდა თუმცა მალევე შეეჩვია ფილტვები სანახაობა საშინელი იყო ნუ ვისთვის, როგორ, დარწმუნებულია ის მძღოლი, რომ კლუბში მომიყვანა და არა ბორდელში? - მადლობა დახმარებისთვის შესვლისთანავე მოვშორდი და მორცვად ვუთხარი ნამდვილად შემრცხვა ჩემი საქციელის უბრალოდ უკან დახევას არ ვაპირებდი ბარემ გავრისკე! - რადგან ჩემთანხარ დღეს მე მეკუთვნი გაიცინა და ცუდი უნდა მეფიქრა უცნაური ხმა ჩამესმა რაღაც ნაცნობი, გადაჩვეული, არაამქვეყნიური გრძნობა და ნიჭი ' ცოტაც ალექს!' გავიგე და თვალების ცეცება დავიწყე გული პულსი ამიჩქარდა სუნთქვაც გამიხშირდა გარემოს თვალის მოვლება დავიწყე რადროს უცნობის საუბარი იყო ვგრძნობდი როგორ ამოდიოდა კლუბში მზე, დალეწვის ხმა ბარმენთან ახლოს რომ გაისმა წამით თითქმის ყველას მზერა იმ ადგილისკენ იყო თუმცა ასეთი საქციელებით და უარესებით შეჩვეული თითქმის ბორდელის მსგავს კლუბის კლიენტებმაც გართობა განაგრძეს მეც სწრაფად გავიხედე იქით - ხო რათქმაუნდა დაგიბრუნდები! მივაძახე უცნობს და ბარისკენ გავვარდი ხალხში გავძვერი და ვეცადე პიროვნება მენახა რომელიც ბიჭისთვის ყელზე ნამტვრევი ჰქონდა მიბჯენილი და ცალი ხელი საყელოში ჩაევლო, თვალები გამიფართოვდა არ მჯერა აქაა ალექსანდრეა! ამდენი ხნის მერე! იმ დამშვიდობების მერე! ვნახე ისევ ვხედავ! მე მის ზურგს უკან ვარ! ნამდვილად ისაა იქნებ მელანდება,არა ისაა ალექსანდრეა, გულს ვეღარ ვაკავებდი ბედნიერებისგან ცრემლები მომაწვა მისი კიდევ ნახვა თავიდან დაბადება იყო, მზე კლუბში კაშკაშებდა, ავნერვიულდი მძიმედ ვსუნთქავდი და მკერდიც მას რიტმულად ყვებოდა, მაგრამ ის ახლა თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა ბარმენის მაგიდაზე მდგარი ბოთლი უცხო ბიჭს გადაამტვრია თავზე და ახლა მის წინ ნახევრად მითიშულ კაცს კარგს არაფერს უპირებდა, ასე რამ გააგიჟა ალექსანდრეს ვერ ვცნობ ასეთი პირველად ვნახე! არ ვიცი რატომ თუმცა მე მხოლოდ გავიფიქრე ' ალექს მობრუნდი' წამით შეკრთა ბოთლის ნამტვრევი ხელიდან მოისროლა და ბიჭს ხელი უშვა ისიც ძირს დავარდა და მალევე დასახმარებლად მივარდნენ, ალექსანდრემ კი ყურებზე წაიჭირა ხელები, სწრაფი რეაქცია იყო ესმისს მას ისევ ესმის! თვალები გამიფართოვდა და ისევ და ისევ მიჭირდა სუნთქვა ' ჯანდაბა ალექსანდრე მობრუნდი!' გავიმეორე გაბრაზებულმა და მანაც აღარ დააყოვნა... ავტორი: ალექსანდრეს ისედაც ხშირად ტანჯავდა ანის ხმები მონატრებული ხმა რომელიც მისთვის თითქოს საუკუნეა არ გაეგო რეალურად ერთი თვე იყო გასული გაცოფებულზე ისევ გაბრაზების დროს ჩაესმა ეს ხმა და უკვე აღარც იჯერებდა, მაინც შეტრიალდა.... საკუთარი თვალების არ ჯეროდა დააბრალა იმას რომ ნასვამი იყო, უცნაურა გრძნობამ შეიპყრო და გაკოჭა... უხმოდ ჩაავლო ანიმ ხელი ალექსანდრეს ხელს და გამოსვლა დააპირა თუმცა მანამ სანამ გამოვიდოდა მაგიდაზე მდგომი ჭიქა გამოცალა მწარე სასმელზე სახე არასასიამოვნოდ დამანჭა, ნამდვილად არ ელოდა ასეთ რთულ დასალევს თუმცა მალევე გადაუარა გემომ, სხეულის რთთოლვა კი არადა არ ცხრებოდა, გარეთ გამოვიდა ალექსანდრესთან ერთად და მისკენ შეტრიალდა ალექსანდრე ისევ არ იყო გამორკვეული ჯერ ისევ დაბნეული იდგა თუ ნამდვილი იყო რა უნდოდა აქ? კლუბში, ასეთ კლუბში, როდესაც არ ჩამოდიოდა მონტენეგროს კლუბში სადაც უბრალოდ ცეკავდნენ და მათრობელ სასმელებს მიირთმევდნენ... ანი: უხმოდ ვუყურებდი და ვიბნეოდი, ხმას რომ არ იღებდა ვერ ვხვდებოდი რას გრძნობდა ჩემს მიმართ მინდოდა ჩავხუტებოდი როგორც მაშინ მინდოდა შემეგრძნო და ვერ ვაკეთებდი რადგან ხმას არ იღებდა ცრემლები მაწვებოდა მისი სიჩუმის გამო და მახსენდებოდა მიტოვების მომენტი, დუმილს აპირებს? დუმილით უნდა მომიღოს ბოლო? თავდაჯერებულობა დავკარგე ნამუსიც არ მაინტერესებდა ვინ რას იტყოდა ჩემზე იმედი გადაწური მქონდა და ახლა მან მან თავი შემახსენა გამახსენა პატიოსნება და რა ასე ჩუმად ყოფნას აპირებს?! უკან დავიხიე დისტანცია დავიჭირე უემოციო იყო ვიფიქრე რომ მისთვის არავინ ვიყავი სხვა რა უნდა მეფიქრა? უკან დავიწიე და უკვე წყლიანი თვალებით ვუყურებდი თან ვაკავებდი ცრემლებს, წყნარად გაშალა ხელები და თან დააყოლა - არ მოხვალ პატარავ? ,არ მოხვალ პატარაავ, ეს სიტყვები მე მითხრა ასეა? პატარავო! ფრთები მაქვს იცით?! გულში პეპლები დაფრინავენ ეს როგორ? სახე გამეხსნა და ცრემლებ მოწოლილი სწრაფად ავეკარი სხეულზე, კიდევ ერთხელ ვიგრძენი მისი სხეულიდან წამოსული სიცხე რომელიც მწვავს და გულში ზოოპარკს მიხსნის აი როცა მისი ხელებიც სწრაფად და ძლიერად ვიგრძენი სხეულზე თვალები თვითონ დამეხუჭა თვალებში გაყინული ცრემლი კი დახუჭვის დროს შეირხა და ცრემლებმაც ლოყებზე გაიკვლიეს გზა მას შევიგრძნობდი ისევ ის სურნელი ასდის ისევ მაბრუებს ვგრძნობ რომ სიცოცხლე მომემატა, დიდ ძალას ვგრძნობდი, ალექსანდრეც ძლიერად მხვევდა ხელებს მტკიოდა სხეული, თუმცა ხმას ვერ ვიღებდი არ მინდოდა მომშორებოდა, არ მინდოდა პეპლები რომლებიც ჩემ სხეულში დადიოდნენ გამწრალიყვნენ... - შენ გამო ვერ ვფიქრობ ალექს! ვთქვი ძლიერად ვეკრობოდი თითქოს მინდოდა მის სხეულს შევრწყმოდი ვერ ვკმაყოფილდებოდი, ვერ ვკლავდი მის მონატრებას ასე! - არ მეგონა ოდესმე თუ გნახავდი... ვთქვი ისევ რატომ დუმს ხმა ამოიღოს საკუთარ თავს არ ვგავარ, - შენ თუ არა მე გნახავდი! და ძლივს მისი ხმა ისევ და ისევ ჩაესმა ჩემს ყურთასმენას თავზე მაკოცა და მეც თვალები დავხუჭე როგორ მომენატრა ეს მომენტი ეს ქცევა ეს საქციელი ეს ხმა ეს სურნელი, ვხვდები რომ გრძნობები დღითი დღე გამიძლიერდა, მოვშორდი და თან მას ავხედე მანაც ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და ხან ერთ თვალში ხან მეორეში მიყურებდა, მეც უხმოდ ვაკვირდებოდი საერთოდ არ შეცვლილა ისევ ის ალექსანდრეა, გახეთქილ, ნატკენ ტუჩზე მომისვა ცერა თითი სახეზე პუდრი მესვა და თვალის ჩალურჯებები დამალული მქონდა... წყნარად მითვალიერებდა სახეს... - ეს?... რა მოგივიდა? სახე შეცვლილმა იკითხა და თითი ნაზად გადამატარა გახეთქილ ტუჩზე მეც ხელი მის მაჯას მოვკიდე და მისი შეხებების დროს თვალები უნებურად მეხუჭებოდა თავის მართლება უნდა დამეწყო მანქანის კარების დაკეტვის ხმა გაისმა მეც ხმას გავხედე ,გილოცავ კლუბოო მატება გაქ ოჯახში! მანქანაზე ტაქსი გამახსენდა და უცებ მოვედი ჭკუაზე თვალები გამიფართოვდა და ალექსანდრეს დამრგვალებული თვალებით გავხედე - ალექსსს იმედია ფული გაქ ხო? გავიცინე და შებმა დავუწყე მისი კითხვა დავაიგნორე, რაღა დროს ეს იყო ნამუსზე ამაგდეს - ვახ ისევ ეს ცვლილება ჩემი კაი ამოიბუზღუნა - და რა? იკითხა და მეც დავალაგე როგორ უნდა მეთქვა მაგრამ მაინც ვერ გავბედე - უნდა მომცე ვუთხარი და ნერვოზულად დავიწყე თითების მტვრევა - მე კი არა შენ უნდა მომცე! თქვა სერიოზული ტონით თუმცა ტუჩის კუთხეში ღიმილი გაეპარა... ეს ცინიკური ნამუსგარეცხილიიი! - ჰა ჰა ჰა ალექს რა საყვარელი ხარ, მიდი მომეე დაგიბრუნებ ოდესღაც სწერვულად ძალით გავიცინე და თანხა დავუსახელე შეეტყო რომ უბრალოდ ძალიან გაუკვირდა თუმცა უხმოდ მომცა თანხა, დამელოდე მეთქი მივაძახე და ტაქსის მოსაძებნად გავიქეცი, სერიოზულად მართლა აქ იდგა და მელოდებოდა, უზომოდ შემრცხვა მის ფანჯარაში თავი შევყავი - მაპატიეთ რომ გალოდინეთ ვუთხარი და მანაც ულვაშებში ჩაიღიმა თანხა გავუწოდე რომელიც თითქმის ორი იმდენი იყო რაც დამისახელა და მანაც ხურდის დასაბრუნებლად ფულს დაუწყო ძებნა - ხურდა დაიტოვეთ, ლოდინის საფასურია, მივაძახე და ხტუნვით წამოვედი ლამის ალექსანდრეს მივუახლოვდი, ხელზე ხელი ჩამავლეს და მეც ვიღაცას ავეკარი ინერციით, ჰაჰ რა ნაცნობი სახეა, ალექსანდრეს გავხედე რა საყვარელია ვიღაცას ელაპარაკებოდა, რადროს ეგ იყო, - სად გარბიხარ უნდა დამბრუნებოდი! ჩემს სახესთან ახლოს თქვა ჩემმა კლუბში შემყვანმა და მეც უკან ვიყავი გადაწეული დისტანცია რომ შემენარჩუნებინა - მომისმინე სხვასთან ვარ არ გირჩევ დაგვინახავს და ან მე მომკლავს ან შენ, გავაფორმე ჩემებურად და მანაც ჩაიცინა - აქამდე მარტო იყავი და კლუბში ვერ შედიოდი ახლა ვინ გამოგიჩნდა? ხო მეც ამას ვიფიქრებდი მის ადგილას რა ვქნაა ალექსანდრე არც ისე შორს იყო ' ალეექს გამოიხედე' გავიფიქრე თან მას ვუყურებდი მანაც ერთი წუთიო აჩვენა მოსაუბრეს და თვალებით ჩემი ძებნა დაიწყო 'ალექს წყვილებში მოგვძებნე' გავიფიქრე ისევ, რა გიჟობაა უბრალოდ ძაან მაგარია მგონი მომწონს კიდეც ეს სიუცნაურე ნიჭი, მანაც ადვილად გვიპოვა და გაკვირვება სახეზე საოცრად შეეტყო თან ჩვენკენ დაიძრა ' ამას არ გირჩევდი' პასუხი ცინიკურად დამიბრუნდა და ახლა უცხოს შევხედე რომელიც ხელს არ მიშვებდა - გამიშვი ჩქარაა მოდის ვუთხარი თან ისე ვთქვი აიი ძაან საშიშროება რომ ახლოვდება, მანაც არ დააყოვნა და მითითებული ადგილისკენ გაიხედა -სერიოზულად? ალექსანდრე? გაოგნებულმა შემომხედა უცებ გამიკვირდა მაგრაამ რა ჯანდა მიკვირსს ალექსანდრეს აქ ნეტა ვინ არ იცნობს, თავისუფლება ვიგრძენი და მეც გამეხარდა გაჭრა რაკარგია ცხოვრება, მანამ სანამ ალექსანდრე მოგვიახლოვდებოდა უცხომ ისევ მკითხა - თუ ალექსანდრეს გოგო იყავი ვერ თქვი?! რა შარში მხვევდი ჩხუბი დამიწყო და მეც გავოგნდი შარი რა შუაშია ნუ ეტენება ყველას და არანაირ შარში იქნება მოიცა და რაა? ალექსანდრეს გოგო? არააა არასწორად გაიგოო.... - მე ერთხელ გაგაფრთხილე და მისი გოგო.... - რა ხდება ჩემი ძმა!? ხმა ალექსანდრემ გამაწყვეტინა და ვაიმეე ეს რა მობაზრეეააა 'ეს ჩემი ძმა' ნუ გადამრევია ხელი მომხვია და მეც მას შევუტრიალდი - ამან შემომიყვანა, ისე ვერ გიპოვიდი დავასწარი და ხელზე ხელი წავავლე წამო შეეშვი მეთქი ცალკე ქაჩვით გამოვიყვანე, მანაც უცებ მოისვა სახეზე ხელი და დამხედა - ჩემი მანქანა აი იქ დგას შავ BMV m8 ისკენ გაიშვირა თითი გასაღები ჯიბიდან ამოაძვრინა ღილაკს თითი დააჭირა მანქანამაც ერთი დაიწრიპინა - ჩახტი და მოვალ მეც მითხრა ნიკაპის ქვეშ თითები ნაზად ამკრა და უკან წავიდა სასიამოვნო ქცევაზე გამეღიმა თუმცა ხუმროობს? გაოცებული ვუყურებდი მანქანას, ამ მანქანაზე შეყვარებული ვარ, მანქანისკენ წავედი მაგრამ შიგნით მე რა ნამუსით ჩავმჯდარიყავი, ძალიან ლამაზიიიააა უზომოდ ლამაზი მანქანასთან მივედი და ხალხს გავხედე ისე უხერხულად ვგრძნობდი თავს რომ ვერც კი აღგიღწერთ, ასე მეგონა ყველა მე მიყურებდა ნამდვილად მივიწციე რამოდენიმეს ყურადღება თუმცა ისე არა როგორც მე მეგონა და ვგრძნობდი, მანქანაში მძღოლის გვერდით ადგილი დავიკავე და სალონს დავუწყე თვარიელება, აუ რამაგარიაა მეც მინდა.... გართული ვიყავი ფიქრებში გვერდით კარები გაიღო და ალექსანდრეც მოთავსდა გამომხედა და ცოტახნით უხმოდ მათვალიერებდა და მეც უხერხულად შევიშმუშნე - ნორმალურად მაინც შემომხედეე! გაბრაზებულმა ამოვთქვი და მანაც გაიცინა რაღაცნაირად ცინიკურად და ვითომ ზიზღით მიყურებდა იდიოტი მსახიობი, - საით ბეიბ? შუქები აანთო და მანქანის ხმაც გაისმა ეს რა "მარიაჟააა" ყველაფერს რატომ ამარიაჟებს, გულშივე გამეცინა, და მანქანის ლურჯად განათებულ სალონს ვუყურებდი ძალიან მომწონდა უბრალოდ ძალიან, - არ ვიცი იმდენი ხანია გარეთ არ ვყოფილვარ რა სადაა დამავიწყდა, გავიცინე და მანაც უცნაურად გაკვირვებულმა გამომხედა და მანქანა ადგილს მოწყვიტა გზაში ხან გზას ხან ალექსანდრეს ვუყურებდი - დანარჩენები როგორ არიან? სიჩუმე დავარღვიე და თან ალექსანდრეს გავხედე - რავი დემეტრე ხოდზეა ნინაც და რავი ბალღიც, თქვა ბოლოს სიცილით და წამით გამომხედა, დავიბენი ბალღზე ვერ მივხვდი რა მითხა - ბალღზე ანუ? წარბებ აწეულმა დაბნეულად ვთქვი და დაველოდე პასუხს - ხო მატება აქვს მუცელში, თქვა დის ბედნიერებით გაბედნიერებულმა და მეც დავიბენი, ანუ ამბობს რო ნინას მატება აქ მუცელშიო, რაააიიოო?! ნინა ორსულადაა? ბავშვს ელოდებაა? ანუ პატარა ეყოლებათ? დემეტრეც მამა გახდება? არ მჯერაა რამაგარია, სიხარულისგან სკამზე შევხტი თან წამოვიწიე და რაათქო უნებურად ვიკივლე, - აუ რამაგარია ალექსს! ტაში შემოვკარი და სახეზე ღიმილს ვერ ვიშორებდი ისიც ჩემ ღიმილზე იცინოდა გზას ისევ ყურებამდე გაღიმებული გავხედე და წარმოვიდგინე ნინა პატარა საოცრებით ხელში, ვერ ვიჯერებბ რა ძალიან ლამაზია ოდესღაც გახდებოდა დედა რათქმაუნდა უბრალოდდ ახლა არ ველოდი, უზომოდ მიხაროდა - აუ ვერ ვისვენებ რამაგარიაა ისევ ალექსანდრეს გავხედე და თან ოდნავ მისკენ მივტრიალდი სულელიო სიცილით თქვა და მეც გამეცინა იმდენად მიხაროდა სხეულში ჭინკებს ვგრძნობდი, არ ვიცი დრო როდის გავიდა, ან რამდენი დრო გავიდა სიჩუმეშიც კი მომწონდა მის გვერდით, უბრალოდ აშკარად ქალაქ გარეთ ვიყავით თუმცა თბილისიდან არც ისე შორს - გოგო რა გინდოდა იმ კლუბში! წარბშეკრულმა გადმომხედა, - ან ვაფშე რა გაცვია?! ისევ გაიმკაცრა ტონი მეც გამცრა, რა უნდა მეთქვა არ ვიცოდი საერთოდ აზრადაც კი არ მომდიოდა, - მე უბრალოდ.... ვთქვი და დაძაბულმა გავხედე - რა უბრალოდ? თქვა და უკვე ნამდვილ გაღიზიანებაში გადაუვიდა ფიქრები, მეც დავიძაბე მეგონა გააჩერებდა გადმომიყვანდა და ცემაში გამხევდა, რასაც მიჩვეული ვარ მხოლოდ იმაზე ვფიქრობ - ვიციი რომ დავაშავე ალექს არ დამიმატო გთხოვ' ვედრებით გავხედე და დაძაბული კი ვიყავი წამით მართლა მეგონა რომ მცემდა, მისი თითები ლოყაზე უხეშად და მტკინვეულად ვიგრძენი და უცებ შევხტი - მეორედ გაითვალისწინე, რომ, ეგ საშენო კლუბი, არ, ა რის! დააყოლა ბოლო სიტყვები დამიმარცვლა და ტუჩებზე მოწყვეტით მაკოცა თითებიც შემიშვა და ჰზას გახედა, დავიბენი და ვერ გავაანალიზე რა გააკეთა, თვალებ გაფართოვებული გავხედე გზას და ხელი ჯერ ისევ ნატკენი ლოყებისკენ წავიღე დაბნეულმა გული მეგონა გიჟივით ცემდა ისე რომ ამოხტომას ცდილობდა თუმცა რეალურად წყნარად და დროულად ცემდა, ცინიკური ღიმილით გადმომხედა და მეც ვეცადე დავმალულიყავი, - აი ეს აიფარე ჩანხარ, მითხრა და ლურჯი ნაჭერი მომაწოდა მეც გამოვართვი და ვშლიდი უცებ რომ გავშრი რაო? რა იდიოტი ვარ ასე როგორ დავიბენი? არ მჯერა! მხოლოდ შემეხო უბრალოდ შემეხო! ასე რატომ დავიბენი! მისი სიცილი ტვინამდე ახწევდა, თან იმდენად სერიოზულობი მომაწოდა სულაც არ მიფიქრია მის დამპლურ ცინიზმზე დეგენერატი, - გაეთრიე ალექსანდრე! წამოვიკივლე მისი სიცილის დასაფარად და ნაჭერი მივუგდე, თან ფანჯარას იდაყვი შემოვადე და იქით გავიხედე არა მაინც როგორ დავიბენი ან რანაირად! - აუ გამომართვა... ისევ იხსენებდა და კვდებოდა სიცილით თან ფანჯრისკენ მიტრიალებულს წელზე თითით მაწვალებდა - გზას უყურე! ნამუსგარეცხილო! მეც გაბრაზებულმა მივახალე და ძლივს ვიკავებდი თავს მის სიცილზე არ გამეცინა...... არც ისე დიდხან ვიმგზავრეთ მას მერე თითქოს ტყისკენ გადაუხვია თუმცა გზა დაგებული იყო 'ტყისკენ რა უნდა უნდა ამჩეხოს' შემთხვევით გავიფიქრე და რომ მივხვდი რომ გავიფიქრე ჯერ თვალებით გავიხედე ალექსანდრესკენ მერე თავითაც გავხედე, მობეზრებულად გადმომხედა და ისევ ლაპარაკით გახედა გზას -რა აზრები მოსდის ამ თხას თავი ოდნავ გააქნია და ბოლოს გაიცინა - გადი რა მეც მივაძახე და ფანჯრიდან გავიხედე აქ მგლები არ არიან? აქ არ დამტოვებს იმედია, რა სიბნელეა, ლამპიონები მაინც იდგას, ერთი მაინნც! - სად ვართ ალექს? ვკითხე თან გავხედე საერთოდ არ ვნერვიულობდი ნუ რა იყო სანერვიულო არა იყო (ცოტა) თუმცა მასთან ერთად არა მის ადგილას რომ გიო ან ვინმე სხვა ყოფილიყო ალბათ გული გამისკდებოდა მაშინვე როცა ქალაქს გამოვცდებოდით, - გასაუპატიურებლად წყნარ ადგილს ვარჩევ ვითომ სერიოზულად თქვა და იმდენად ცინიკური ღიმილით გამომხედა დამჟრჟოლა თან საჭე მარცხენა გაშლილი ხელის გულით მოატრიალა, რატოა ასე ცინიკურიი? რა დავაშავე, ან საერთოდ რა უნდაა, რატო მალღობს....საერთოდ არ შევმცდარვარ, საერთოდ არ შეცვლილა ერთმა თვემ საერთოდ ვერ იმოქმედა მასზე - ჰა ჰა ჰა რა საყვარელი ხარ ალექს, სწერვულად ჭყანვით ვუთხარი და წინ გავიხედე დიდი შემოღობილი სივრცე გამოჩნდა მანქანის შუქზე და მეც გამიკვირდა, ალექსანდრემ სიცილი დაიწყო ჩემ სწერვულ ლაპარაკზე, და ისე საყვარლად იცინოდა მეც გამეცინა მანქანა რაღაც დიდ რკინის კარებთან ახლოს გააჩერა და გამომხედა, - მოვედით,...... |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
