კიდევ ერთ ღამეს გავყინავ ქარიანს
ერთ ჭიქას ვახვედრებ ყველა ჩემს მეეს
ვხედავ,ვიზრდები,ვშორდები ბავშვობას
ფერებიც მკვეთრად აღარ ანათებს
ვერ ვეგუები მწარე ცხოვრებას
ამიტომ ხშირად საკუთარს ვწერ
პატარა სცენის დამტვერილ კულისებს
ვანანებ გაჩენის თვითეულ დღეს
ვუყურებ შორიდან ჩემს ჩაშლილ სპექტაკლს
ვაბნევ ხალხს და მკვეთრად ვშლი ფრთებს
ფარდას არ ვხურავ ,კვლავ შევცვლი სცენარს
გამოსვლას მაინც ვაგრძელებ დღეს