ფიქრებით დიალოგი თავი 14
სასიამოვნო საღამოს, ( დღეს) გისურვებთ... ............ არც ისე მოკლე ხნიანი გართობის შემდეგ, სახლში უნდა დავბრუნებულიყავი რაც შემეძლო სწრაფად რომ გოგა არ მისულიყო ჩემს მისვლამდე ნამდვილად საინტერესო ცხოვრება მაქვს ზღაპრული, რეალობას გადახვეული, კრიმინალი საქმროთი და მწვანეთვალება პრინცით, შარვალი ამოვიცვი მაშინ როცა უკვე ადგილზე მივედით, და ალექსანდრეც მაცდური ღიმილით მიყურებდა, - კარგი ხვალ, შუადღისით აქ დაგელოდები ჩვეულებრივ, საჭირო რამეები ჩაყარე და ეგაა, ყველაფერი კარაგდ იქნება, კარგი ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და შუბლზე ცხელი ტუჩები მომაკრო, თვალები უნებურად სიამოვნებისგან დამეხუჭა და მოშორების შემდეგ თავი მორჩილად დავუქნიე ვერ ვხვდებოდი რომ ყველაფერი ასე ადვილად შეიძლებოდა, რომ ასე გაქცევით მოგვარდებოდა, და ეს გაქცევა მისთვის არაა რათქმაუნდა მისთვის უბრალოდ მოგზაურობაა, ისე რომ არავის არ ეცოდინება სადაა საკმაოდ დიდ დროს ტოვებს ჩემთვის, - მაგრამ ალექს, შენ... - ჩემზე ნუ ვსაუბრობთ! უბრალოდ ხვალ აქ დაგელოდები გესმიის ხო ნამდვილად დარწმუნებული ხარ? კიდევ გამიმეორა და სახეზე თითები ნაზად მომისვა მეც ყველა მის კითხვაზე დაპროგრამებულივით ვუქნევდი თავს თანხმობის ნიშნად დამშვიდობების დროს ჩემ სახეხელებში მოქცეული დაიხარა და ტუჩის კუთხეში მაკოცა რაზეც სიამოვნო შეგრძნებამ დამიარა, დაძაბული დავტოვე მანქანა და ალექსანდრე, წვალებით ავძვერი ოთახში სწრაფად გადავიძრე კაბა დილის ტანსაცმელი გადავიცვი და ფიქრებს მივეცი თავი, ვერაფერი გამეგო, მართალია დიდი ხნით არ მოხდებოდა ეს თუმცა ვხვდები რომ ჩემს გამო ბევრს დაკარგავს, ყველაფრის სანაცვლოდ მაინც აკეთებს ამას მის ყველა სიტყვაში დარწმუნებული ვიყავი, ყველა გამოხედვაში, ყველა მოძრაობასა და მიმიკაში, ადამიანი რომლისაც უსიტყვოდ მესმის "ბიჭი მწვანე თვალებით რომლის შეხებაც გამანადგურებს" ვხვდები რომ ჩემი ოცნების ბიჭი გამოჩნდა, და ესაა ალექსანდრე,..... ....... საღამოს თუმცა არც თუ ისე გვიან მოვიდა გოგა, როგორც ყოველთვის გეზი კაბინეტისკენ აიღო ჩვეული ფორმით და მამამისის და მის მიმალულ საბუთებს ჩააშტერდა, საბუთებში ამოკითხული წერილის მერე სწრაფად გადაურეკა, საქმის პარტნიორს, წარბებ შეკრულმა და პასუხის მერე ტელეფონში ჩაყვირა - ეს ალექსანდრე საქმეში გვი*ვავს უკვდავია ეს ნაბი*ვარი, ვერ იჭერ ყ*ეო აზრზე ხაარ ვერ იჭერ, გაცოფებულმა ჩაყვირა კაცს დინამიკში, როცა საბუთებში წაიკითხა რომ ალექსანდრე მის გაკოტრებას რამდენიმე ნაბიჯში შეძლებდა, - დაწყნარდი გოგა, ვერ მოვკლავთ დაგავიწყდა? მთელი კაზინო მის დოხუია ფულზე ზის, ჭკვიანურ ნაბიჯებს დგავს, ვერც კი ვხვდებით ისე გვა*ვავს მამაშენმა წამოიწყო ეს თამაში და ახლა მის გამო გვი*ყნავს დედას ალექსანდრე , წეღან ველაპარაკე მამაშენს იგივე თემაზე ვისაუბრეთ... ჯერ ისევ წყნარი ტონით გაცა პასუხი ტელეფონიდან და დასრულების შემდეგ გოგას პასუხს დაელოდა, თუმცა გოგამ სწრაფად გათიშა, წამით გამოსავალზე დაფიქრდა თუმცა ამაო ფიქრისგან გაბრაზებულმა ტელეფონი მაგიდაზე ძლიერად დაარტყა და თან გინება ამოაყოლა.... ......... საღამო ჩვეულებრივ მიდიოდა ანი ტელევიზორს უინტერესოდ მიჩერებოდა დივანზე ფეხებ აკეცილი იჯდა და ფიქრებით ხვალინდელ დღეს განიხილავდა, მხოლოდ მეგი გააფრთხილა, რადგან იცოდა, რომ მეგი გაუგებდა... - მე მივდივარ წყნარად იყავი! სწრაფი სიარულით მკაცრი ხმით ჩაიარა არსაიდან გამოსულმა გოგამ და პასუხს არც დალოდებია ისე გაიხურა კარები - ჯანდაბაშიც წასულხარ ამოიწუწუნა ანიმ და ისევ ტელევიზორს გახედა...... ........ ანი: დილას ზანტად ვდგები 11 საათამდე მძინავს და მაინც ძლივს ვდგები აი რა იცის სახლში ჯდომამ, დიდ ხნიანი მოწესრიგების შემდეგ ოთახში გავედი, გოგა სახლში იყო, დივანზე ფეხებ გაშლილი იჯდა ხელში ჩემი ტელეფონი ეკავა და თვალებიდან ცეცხლი გადმოსდიოდა ყურებიდან ბოლს უშვებდა კბილებს კბილებზე ძლიერად აჭერდა და ერთ ადგილს მიშტერებოდა, მეც დავიძაბე თითქოს რაღაც ცუდი უნდა მომხდარიყო, - დილამშვიდობის, ამოვთქვი ჩუმად და გასვლას ვაპირებდი თუმცა წამოდგა და მეც გავშეშდი, რატომღაც არასასიამოვნო შეგრძნება მქონდა თითქოს რაღაც დავაშავე, რაც მაბრკოლებდა - დღეს რას აპირებ? იკითხა არაამქვეყნიური ხმით და ჩემსკენ წამოვიდა დავიძაბე ვერ მივხვდი რა სჭირდა, კარებში მისი ერთ ერთი მცველი შემოვიდა თითქოს სცენისთვის უნდა ეყურებინა, ამან უფრო დამძაბა, უკვე თავზე დამადგა, - კითხვა დავსვი! ისევ მკაცრი ხმით თქვა იქნებ გაიგო ან იქნებ მიხვდა რასაც ვაპირებ მაგრამ საიდან? დამინახეს? გულმა შიშისგან სწრაფად ცემა დაიწყო - რა უნდა გავაკეთო სახლში? - არ ვიცი იქნებ ვინმეს ნახვა გინდა, სახე შეეცვალა წყნარი სახე მიიღო და სახეზე ხელი მომისვა უარესად დავიბენი ახლა ჩემი სიტყვების მეშინოდა იმდენ რამეს ვმალავ მე რომ სხვა რამე ვთქვა და რეალურად მან სხვა იცოდეს? დაფიქდი ანი დაფიქრდიი - ან იქნებ იგივე გაგვეკეთებინა? მანძილი სრულიად შეამცირა მარცხენა ხელი კისერში შემიცურა დაიხარა და ყელში სველი ტუჩები მომაკრო ერთიანად დამიარა ჟრუანტელმა და შიშისგან გამცრა, - რას ფიქრობ? ყელში მეორე მხარეს მიუდგა და თან ამოაყოლა, - ვერ გავიგე ამიხსენი რა გინდა? ხელისკვრით მოვიშორე, ტვინი ათას რამეს ფიქრობდა ეს სხვა რაღაცას აკეთებდა ვერაფერი გამეგო და გაღიზიანება შემეტყო კიდეც ხმაში - ჩვენება გჭირდება? დაგავიწყდა ალბად! ტონს აუწია ტელეფონი ჩართო და ჩემსკენ მოატრიალა, სუნთქვა შემეკრა ყელში უზარმაზარი ბურთი გამეჩხირა, შეკავება არც მიცდია, დანახვისთანავე მომაწვა ცრემლები, მძულს საკუთარი თავიიი წამეშალაა! მაშინვე წამეშალა! ვხედავდი როგორ დაასრიალებდა ალექსანდრე ჩემს თითქმის უძალო სხელზე თითებს, როგორ მაკრობდა ყელში ყვრიმალზე ლავიწებზე.... ტუჩებს და ცრემლებიც გაუჩერებლად მსდიოდა შეყინულ სახეზე, - დროის გატარებაც ამას ქვია, ჩაიცინა და ტელეფონი დივანზე მოისროლა, - მაგრამ შენი კვნესის ხმა არ ისმოდა! იყვირა თან ყელში ძლიერად ჩამავლო ხელი და მისკენ მტკინვეულად მიმწია შიშმა თავისი გაიტანა და ხმით ავტირდი, ყელში მოჭერილი ხელი სუნთქვას მიკავებდა, და შიში უარესად მიპყრობდა - სიამოვნება ჯერ არ მიგიღია! - გამიშვი ამოვიხავლე, როცა ვხვდებოდი რომ სახე მიხურდა, მერჩივნა ვეცემე ვიდრე სექსუალურად ეძალადა, - თან ვისთან შე კახპა! იყვირა რაზეც უარესად შემეშინდა ხელი ძლიერად მკრა და მეც კედელს მივენარცხე ძლიერი დატაკებისგამო უნებურად ამოვიკნავლე, და ნატკენ ყელზე ხელი მოვიკიდე, ღრმად სუნთქვა დავიწყრ რომ სუნთქვა აღმედგინა, ქამარს იხსნიდა და ვხვდებიდოდი რაც უნდა მომხდარიყო რაც დიდად არ მაშინებდა ამაზე უარესს თუ არ გააკეთებდა ეს ასატანი ტკივილი იყო, ვიცოდი რომ მისი ცოლი არასდროს მერქმეოდა, თორე თავს ამით არ გავიწირავდი ცოლობის ვარიანტში მოსახდენი ოდესღაც მაინც მოხდებოდა თუმცა, ვიცოდი რომ არ მერქმეოდა მისი ცოლი ან ასე მაწყობდა, რადგან იმედი ჯერ კიდევ მქონდა - ჩემმ მოსისხლე მტერთან! ისევ იყვირა და შუაზე გადაკეცილი ქამარი მომიქნია, საშინელი მწვავე ტკივილის გამო ჩემმა წამოკივლებამ და ნიანგის ცრემლებმაც არ დააგვიანა ტკივილისგან დამანჭული მუშტება ძლიერად ვკრავდი, წაქცეულს საყელოში ჩამავლო ხელი და წამომაყენა, ტკივილმა ძალა დამიკარგა თუმცა ჯერ სად ვიყავი, - რატო თქო გეკითხები?! კბილებში გამოცრა და ხელი დასარტყმელად აწია, დარტყმას მოვასწარი და ვუკივლე - იმიტომ რომ მიყვარს! ვიყვირე ტირილით და უკან გავხტი საიდან ამდენი გამბედაობა? - იმიტომ რომ ალექსანდრეზე ვარ შეყვარებული! ისევ გაბედულად ვიყვირე, სახეზე უარესი გაბრაზება შეეტყო წამით მეგონა რომ მომკლავდა, მოკვლაარა თუმცა სახეში ძლიერი სიმწარე ვიგრძენი შემდეგ კი სიმხურვალე,...ტკივილსგან უარესად დავიმანჭე და დარტყმულ ლოყაზე ხელი ავიფარე - არ გიყვარს! - მიყვარს და ამას ვერ შეცვლი - ჯანდაბა თქვი თქვი რო გძულს თქვი რო მხოლოდ იყენებ თქვი! ყვიროდა თან უმისამართოდ იქნევდა ხელებს და სადაც რამეს ნახავდა ძირს ყრიდა, მისმა ქცევამ შემაკრთო მეგონა რამეს ჩამარტყავდა, თუმცა სწრაფად შეიცვალა და ისევ მომიახლოვდა - თქვი რომ ვერ იტან! - მიყვარს და შეიგნე! ისევ მტკიცე ტონით ვიმეორებდი და ვუყურებდი გაცოფებულ გოგას, - თქვიიი! იღრიალა და სახეზე ხელები ჩამავლო, შევხტი ცრემლებს ვეღარ ვაკავებდი, მის ჩემ სახეზე მტკინვეულად ჩაფრენილ ხელებს ხელები მოვკიდე და მზერა გაცოფებულ თვალებში გავუყარე, - გამიშვი გემუდარები ამოვიკნავლე ტკივილისგან - თქვი რომ არ გიყვარს! გეფიცები შენ თვალწინ ავჩეხავ! მოვკლავ მის სისხლს დაგალევინებ! მისი ხორცით გამოგკვებავ! თქვი ეს დედა მო*ყნული! დაბალხმაზე მეუბნებოდა და თან მანჯღრევდა, მის სადისტურ სიტყვებზე გულის რევის შეგრძნებას ვგრძნობდი, ვერ ვხვდებოდი ჩემი სიტყვები რას ცვლიდა, მაშინებდა კიდეც მისი უაზრო მუქარა, - გამიშვი,.... გამიშვი ვიტყვი გამიშვი... თავიდან წყნარად ამოვთქვი და ბოლოს ყვირილით მოვიშორე მისი ხელები, - დამიჯერე რომ მთელი არსებით მძულხარ, ავადმყოფი ხარ და ჩემი სიტყვები არაფერს შეცვლის! დაბალხმაზე ვთქვი და ცრემლები მაჯებით მოვიწმინდე, - გელოდები! - ხო ალექსანდრე არ მიყვარს ვიყენებდი რადგან შენგან თავი დამეღწია! და გადავიფიქრე მომილოცავს! ვთქვი დაწყნარებული ხმით და ტირილისგან გაწითლებულ ცხვირზე ხელი ავისვი, ვხვდებოდი რომ ამდენი არ უნდა მეთქვა მაგრამ მას შეეტყო სიწყნარე, - მოდი ჩემთან ხელები დაბალზე გაშალა და ჩემსკენ გადმოდგა ნაბიჯი, გადარჩენის მიზნით მეც გადავდგი რამოდენიმე ნაბიჯი მისკენ თუმცა ჩახუტების მაგივრად ჩემი სახე წყნარად მოიქცია ხელებში და დახრილი ტუჩებზე მომწვდა, ცრემლებმა ისევ გაიკვლიეს გზა ლოყებზე, მთლიანი სხეულით მეკრობოდა, და ცდილობდა ყველანაირად შემხებოდა, ხმას ვერ ვიღებდი, ეს დღე საზიზღრად დამამხსოვრდა, თუმცა ვიცოდი, რომ ალექსანდრე გამიგებდა როცა მოვუყვებოდი, მიხაროდა რადგან წასვლის ამბავი ვერ გაიგო, - შეგიძლია წახვიდე, მოშორების შემდეგ მითხრა და საჯდომზე ხელი მომარტყა, მცველს გავხედე რომელიც ჯერ ისევ იქ იყო და ტელეფონს ჯიბეში იდებდა, რა საზიზღარი ვინმეა! ზიზღით ავათვალიერე და ისევ ოთახში შევედი საწოლზე ავედი და მომხდარის გაანალიზების შემდეგ ტირილი განვაგრძე.... ......... - მოა*ვი! გახედა მცველს გოგამ და დივანზე დაეშვა - რა ქენი? კითხა ისე რომ მცველისთვის არც შეუხედავს - როგორც მითხარით თავი დაუკრა მცველმაც და ჩართული ტელეფონი მისკენ მიატრიალა - გადასარევი, შეგიძლიათ ალექსანდე დაატკბო! უნდა ჩაუ*ვათ მაგ გოგოს გამო გვაბანძებდა, გულის გავუტეხოთ....აიტანს სანახაობის შემყურემ კმაყოფილმა თქვა - ნორმალურად ამოჭერი და დაახვიე, კარგი ამბავი შემატყობინე! მიახალა ახალ საქმე გახსენებული წამოდგა და სწრაფად დატოვა სახლი, ........ - ხუმროობ? მოვკვდი ზღვაზე არ გავსულვარ რამდენიხანიაა გზაში ხელებს შლიდა ლილია, და წყნარ მსმენელს გახედა , - გოგო ამოიღე ხმა! წაებუზღუნა მეგის და მხარი მიკრა - და რა ვთქვა? ზღვაზე მანამდეც არ დავდიოდი და გისმენ უბრალოდ და რა გიყო? მეგიც წაებუზღუნა და ქალს გახედა რომელიც ნაყინს ასხავდა, - წამო კარგი კაფე ვიციი, ხელი ჩაავლო ლილიამ როცა მიუხვდა მეგის გემოვნებას და ასწრაფებული სიარულით წაიყვანა ზემოთ ხსენებულ ადგილას,.... - და ხო რას გეუბნებოდი განაგრძო ისევ კაფეში გრილად მჯდომმა და დიდ ნაყინს პატარა გამჭვირვალე კოვზი ამოუსვა, - იმას რომ კარგი ხანია არ გიგულავია, გახედა წინ მჯდომს მეგიმ და ნაყინიანი კოვზი ბაგეებს მიაწვდინა, - გოგო მგონი ანის და ალექსანდრეს შორის რაღაც არი, წინ წაიწია და დაბალხმაზე უთხრა თითქოს ვინმე კიდევ უსმენდა - რატო ფიქრობ მასე თმა ყურსუკან გადაიწია მეგიმ ისე კითხა, - რაღაც დიდ ქიმიას ვგრძნობ როცა ერთად არიან, და საერთოდ ისე ახლოს არიან ისე უმზერენ ერთმანეთს რავი ათასი რამე ბოლოს ხელი ააქნია ხმაურიანი ფიქრებიდან გამოსულმა, და ნაყინის მირთმევა განაგრძო, - თუ სწორად ვიცი ერთადაც ბევრჯელ ეძინათ ამიტომ, სათქმელი აღარაფერი გვაქვს მხრების აჩეჩვით უდარდელად ამოილაპარაკა მეგიმ - გოგო იქ სხვა მომენტი იყო... უცებ გაამართლა ლილიამ საკუთარი ნათქვამი და დაბალ ხმაზე ჩართულ მუსიკას თავი ააყოლა, - ლიზა მენატრებაა გვჭირდება ის რომ ყოფილიყო არ დაუშვებდა ანი ასეთ მდგომარეობაში ყოფილიყო, ამოთქვა სევდიანად თავისთვის და ლილიას შეხედა რომელიც უზარმაზარ შუშას ურტყავდა ხელს და შუშის იქით მანქანიდან ახლად გადმოსულ აჩის უქნევდა ხელს, რომელმაც გოგოები უკვე შენიშნა და ბაგეებ გახსნილი წამოვიდა გვერძე მდგომ ბიჭთან ერთად, - როგორ ხართ გოგონებო? დახედა უკვე შემოსულმა გოგოებს და წამოწეული ლილია გადაკოცნა, მეგის ლოყაზე ნაზად უჩქმიტა და უკითხავად ჩამოჯდა მეორე მხარეზე ანიშნა მეორე ბიჭს და მანაც სალამის შემდეგ ადგილი დაიკავა - აქ რანაირად დაიწყო საუბარი ლილიამ - საქმეები მოკლედ მოუჭრა მისკენ ნახევარი სხეულით შეტრიალებულმა, და უკან მეგის გახედა რომელიც შესამჩნევად შეათვალიერა - თქვენ რაშვებით გაიცანით დავითი, საქმეს ერთად ვეჩალიჩებით ისევ ლილიას გახედა, და შემდეგ გაახსენდა ბიჭი რომელიც ჩუმად იჯდა, - პრივეტ დავითთ, ხელი ჩამოართვა ლილიამ და მეგიმ თავი სალამის ნიშნად დაუხარა - ეს რალამაზი გოგოჩკები გყოლია, აქამდე სად იყავი, გაიცინა მამაკაცმა და მეგის თლილი თითები ხელში მოიქცია - ხო მოკლედ თქვა აჩიმ და კეფაზე ხელი მეგის თითებზე და მამაკაცის ხელზე, გადატანილი მზერით მოისვა,... - დაკავებულები ხართ? იკითხა დავითმა როცა აჩიმ საუბარი შეწყვიტა და სიჩუმემ დაისადგურა - ნოუ, გაწელა სიცილით სიტყვა ლილიამ და ნაყინის ბოლო ნაწილი ბაგეებს შორის მოითავსა და თითების გაწმენდის შემდეგ გაინთავისუფლა ბაგეები, - არც შენ? მეგის გახედა და მეგიმაც თავი გაუქნია - შენ რა მორიდებული ხარ ტოო სიცილით უთხრა და აჩიც უხმოდ აკვირდებოდა მეგის - მორცხვი არ ვარ, მანაც გაიცინა - მაშინ შეჭამე პატარ პატარა ნაწილებს რო აკბეჩ დადნა გაუცინა ისევ და მაგიდაზე დადებულ მეგის ტელეფონს დახედა რომელიც ანათებდა, - უკაცრავად, თქვა ტელეფონი აიღო და მაგიდა დატოვა ........ - ვინ იყო? კითხა ლილიამ დაბრუნებულს - თოკო ხმადაბლა გაცა პასუხი - ალექსი სად არიი სწრაფად შეცვალა თემა ლილიამ - რავი რაღაცეებს ჩალიჩობს მაგისას კაცი ვერ გაიგებს გაცა პასუხი მეგისკენ გადაიწია მეგიც უცებ აღელვდა აჩიმ კი მეგის ხელში მოთავსებულ ნაყინს დიდი ნაწილი მოაკბიჩა, გასწორების დროს წამით მოავლო თვალი და ღიმილის დასამალად ლილიას გახედა, საქციელმა ქალის სხეულში აფორიაქება გამოიწვია, კითხვის ნიშნებით " უბრალოდ შეჭამა თუ ნამიოკი იყო?" ფიქრები უარყო და ეცადა საუბარი მოესმინა,.... - ანი? ანი გარტყმაში არ არი, საქმრო ყავს და ჩვენთან ალექსანდრეს ეტენება თქვა აჩიმ და მეგის ნიშნის მოგებით გადახედა რომელსაც თვალები სიბრაზისგან აენთო - ბოდიში და შენ რომ რამის "გარტყმაში" იყო ახლა მაგას არ იტყოდი ჯერ ისევ წყნარად გაცა მამაკაცს პასუხი რომელიც მისკენ დაინტერესებული მიტრიალდა და მაგიდაზე ხელები შემოაწყო - სერიოზულად? დავიჯერო გოგასგან ვერ დააღწია თავი? გართობა ხო არ უნდა შემთხვევით ფულებს იჯიბავს იასნად ჭკვიანი გოგოა ჩაცინებით თქვა და ცდილობდა წინ მჯდომი მეგი გაებრაზებინა, რომელსაც გაცოფება ნამდვილად ეტყობოდა - გართობას ქამრით ცემას ეძახი ალბათ! და ის შენ არ გგავს რომ გაერთოს, და ფული ალექსანდრეს რო არ ართვას გოგასაც არანაკლებ აქვს! ჯერ ისევ წყნარად გამოცრა მეგიმ სიტყვები, და ცინიკურად მომღიმარ მამაკაცს მზერა გაუსწორა, აჩიმაც თვალებით ნაყინზე ანიშნა და დააყოლა - გიდნება შემდეგ სკამზე გასწორდა და არემარეს თვალი მოავლო სიტყვის თქმას არ ჩქარობდა - ანუ კახპაა თქვა დავითმა და ორივე ერთდროულად წამოენთო - კახპა კი არა განწირულია! ერთხმაში თქვეს მაგიდაზე დავითის მიმართულებით გადაწეულებმა, ორივეს საოცრად უკვირდა ერთი და იგივე სიტყვის ერთიდა იმავე დროს თქმა თუმცა არცერთმა არ შემიჩნია და დავითისთვის მზერა არ მოუშორებიათ მეგის ესიამოვნა კიდეც ცოტა ხნის წინანდელი დიალოგის მერე ანის დაცვა - კაი კაი ბოდიში არასწორად გავიგე უბრალოდ, ხელები დანებების ნიშნად სიცით აწია და უკან დაიწია, - რამე კარგზე მაინც ვისაუბროთ სევდიანის გარეშე თქვა ლილიამ დავითმაც თავი დაუქნია, მეგიმ ისე რომ არც გაუხედავს ნაყინის მეორე მხარე აჩის გაუშვირა და აჩიმაც გემრიელად მოკბიჩა, ჯერ ისევ გაბრაზებულმა მეგიმ ახლა თვითონ მოკბიჩა და ისევ წარბებ შეკრულმა გახედა დავითს..... ....... დრო დაგეგმილ შეხვედრამდე საოცრად იწელებოდა, თუმცა მიახლოვებული დროის ნახვის შემდეგ ალექსანდრემ თავისი ჩვენთვის ნაცნობი ზურგჩანთა აიღო, კაბინეტი დატოვა ჩანთა სალონში დადო და მძღოლის ადგილი უნდა დაეკავებინა თავში წამით ძლიერი ტკივილი იგრძნო წამით ჩამობნელდა შემდეგ კი ყველაფერი გაქრა...., ...... მარტო ვიყავი სახლში რაც მიადვილებდა გაგცევას ჩანთაში იგივე ნივთები ჩავდე რაც მოვიტანე და უკვე მზად ვიყავი, გადაფიქრებას არ ვაპირებდი რაც მთავარი იყო სამგზავროდ ჯერ კიდევ მქონდა საჭირო ნივთები, საათს ფეხის ნერვოზული ქნევით ვუყურებდი 5 წუთი აკლდა წარამარა აივნიდან ვიყურებოდი სანახავად მოვიდა თუ არა, არ ვღელავდი დამპირდა რომ მოვიდოდა, და ჯერ კიდევ არ იყო სამი, ოთახში გაურკვეველი მიმართულებით დავდიოდი, საათმა სამი რომ უჩვენა აივანზე გიჟივით გავვარდი, და როცა ვერაფერი დავინახე, სხეული ნერვიულობისგან ამითრთოლდა ' უბრალოდ აგვიანებს' თავი დავიწყნარე ნერვოზულად თითები კბილებს შორის მოვიქციე, დრო გადიოდა ალექსანდრე არ მოდიოდა, ვხვდებოდი რომ საერთოდ აღარ მოვიდოდა რადგან მას მერე ნახევარმა საათმა განვლო, აივანზე ბეტონზე ვიჯექი გაფითრებულო სახით საკუთარ თავს არ ვაჯერებდი იმას რომ ალექსანდრემ მომისროლა, არა ეს არ მინდოდა რომ დამეჯერებინა, დამპირდა, დამარწმუნა მისი მჯეროდა, არა იქნებ ვერ მოიცალა, ან იქნებ საშუალება არ მიეცაა, იქნებ მოვა, ისევ ნერვოზულად ვყრიდი ცუდ ფიქრებს, გულზე მომდგარ ცრემლებს ვაკავებდი გაბრაზებას და იმედ გაცრუებას ვმალავდი ვაკავებდი ყველანაირ გრძნობას რაც გაფითრებას ურეაქციოდ მიგდებულს მამყოფებდა, ლოდინი განვაგრძე თუმცა ამაოდ..... ' სად ჯანდაბაში ხარ!' ცოტახანში ვიყვირე როცა ის ისევ არ ჩანდა როცა ყველანაირო იმედი გადამეწურა როცა გავითავსე რომ მიმაგდო, ფეხზე წამოვხტი კარები შევგლიჯე, თუ რამე დასალეწი ვნახე ყველაფერს ვლეწავდი, ყვირილით, გიჟივით ვისროდი ყველაფერს, არ გავუღიზიანებივარ იმ ფაქტს რომ გოგას ვერ ჩამოვშორდი, არ გავუნადგურებივარ იმ ფაქტს რომ ქვეყნიდან ვერ გავიქეცი, მძულდა საკუთარი თავი ალექსანდრეს რომ ვენდე, გამაცოფა იმ ფაქტმა რომ გადამაგდო მომისროლა, ეს ამბავი მაგიჟებდა, - ქალბატონო.... ოთახში მცველი შემოვარდა ჩემ კივილის და ლეწვის ხმაზე და გაოგნებულმა სანახაობით ოთახს თვალი მოავლო, - დაწყნარდით,.... თქვა თუმცა იმხელა ვუღრიალე გაეთრიე მეთქი ოთახი დადატოვა, დასალეწი რომ ვერაფერი ვნახე ტირილით ჩავიკეცე საწოლთან და მის ლანღვას მოვყევი, რატომ? მომისროლა?!.... ....... პადვალში ძირს უგონოდ დაგდებული ხელებ შეკრული ალექსანდრე წყალმა მოიყვანა გონს, - რა ჯანდაბაა? იკითხა თავის ქნევით და ხელის მტკივან თავზე წაღებას აპირებდა თუმცა შეკრულმა ხელებმა არ მიცა საშუალება, უკეთ გამოერკვია და წინ მდგომი მამაკაცი აათვალიერა - რა ხდება ეე?! გაურკვევლობაში მყოფმა აათვალიერა ნაცნობი მამაკაცი, და სახე დამანჭულმა იკითხა - ბატონო ალექსანდრე უბრალოდ რაღაც სერიოზული მინდა გაჩვენოთ, ვიცოდი რომ დროს არ დამითმობდით ამიტომ მომიწია თქვენი ასე წამოყვანა, ეცადა კულტურულად მიემართა მისთვის რადგან გაშვების დროს ალექსანდრეს წიხლქვეშ არ გაეგდო - შენ ყ*ე ხო არ ხარ კითხა უკვე გაღიზიანებულმა - ხელების შეკვრა რა შუაში იყო?! - მეგონა ამიშარდებოდი, თქვა მამაკაცმა და ხელების გასახსნელად დაიხარა, - აა მტკივა, რომელი საათია ამოაყოლა გმინვას - 4 ი იწყება თქვა და ბაწარს შეხსნა დაუწყო - რა 4 ბლიად იყვირა ალექსანდრემ - მაგვიანდება დროზე გახსენი ეს დედა მო*ყნული... - მოიცადე ვიცი სადაც მიდიხართ და სწორედ მაგიტომ გაჩერებთ მას ახლა არ ცალია წამომხტარი ალექსანდრე გააჩერა - რა ვის არ ცალია გაოგნებულმა გახედა მამაკაცს დაბნევა შეეტყო, - ახლა ის და გოგა.... თქვა მამაკაცმა თუმცა ხმა გაუწყდა, - რა ის და გოგა? წყნარად მოტრიალდა, ალექსანდრე კაცს მიუახლოვდა წყნარი ნაბიჯებით და მხრებზე ხელი მსუბუქად დაარტყა შეათვალიერა და საყელოში ხელი უხეშად ჩაავლო - დაწყნარდით გთხოვ, უბრალოდ ისევ შენთვის მინდა გითხრა, გაჩვენო...რაღაც, აღელვებულმა თქვა და ალექსანდრეს მაჯებს ხელები გაშვების მიზნით მოკიდა - რა უნდა მაჩვენო?! - გამიშვი და გაჩვენებ, უთხრა აღელვებულმა მამაკაცმა და ალექსანდრემ ხელი რომ უშვა პიჯაკი შეისწორა, თითქმის მიუხვდა ალექსანდრე, მაგრამ მის ნათქვამს გონებამდე არ უშვებდა, თუმცა ვაი რომ გულს ვერაფერს უბრძანებ და აღელვება მთელ სხეულში ჩხვლიტავდა, მამაკაცმა ტელეფონი ამოიღო ტელეფონს რამდენიმეჯელ შეახო თითი ხმას ბოლომდე აუწია ვიდეო ჩართო და ალექსანდრეს მიუტრიალა, " - ხო ალექსანდრე არ მიყვარს ვიყენებდი რადგან შენგან თავი დამეღწია! და გადავიფიქრე მომილოცავს! - მოდი ჩემთან " ნაცნობ სიტუაციას ალექსანდრე უსმენდა, თუმცა ანის სიტყვები გულთან დიდად არ მოხვედრია იფიქრა რომ ეს უბრალოდ თქვა რადგან თავი გადაერჩინა თუმცა მაინც არასასიამოვნო იყო, გაღიზიანება შეეტყო - და მერე რა?! - უყურე ის რეალურად ამბობს! უთხრა მამაკაცმა და თვალებით ტელეფონზე ანიშნა, ქალი მორჩილად მიუახლოვდა მამაკაცს და მის ტუჩებს თავისი მიაგება, ალექსანდრეს გონება აქ აფეთქდა,წეღანდელი ფიქრებიც ჩამოშორდა,ხედავდა როგორ დაასრიალებდა საყვარელი ქალის სხეულზე გოგა ხელებს როგორ მოწყურებული აკვდებოდა ქალის ტუჩებს და ქალიც ამ ქცევით გატრუნულიყო, ალექსანდრეს სისხლი ტვინში აუვიდა ტელეფონი ხელიდან გამოგლიჯა და კედელს მთელი ძალით ესროლა, - შე სი*რო ახლა კაცს ჩაავლო ხელები საყელოში და კედელს ძლიერად ააკრა - გაგაკეთებინა ხო! ვინ შეგიქმნა! იცოდა რომ შექმნილი არ იყო გაარჩია რომ ეს ყველაფერი გაკეთებული არ იყო თუმცა... - შექმნილს გაავს?! უბრალოდ მინდოდა გცოდნოდათ და ბოლომდე რატომ არ უყურე? მათი სხეული ახლა სიამოვნების მორევშია გადავარდნილი! დაამატა კაცმა რადგან ამ სიტყვების ვერ დამამტკიცებელი საბუთი ალექსანდრემ გაანადგურა... გიჟივით მოშორდა მამაკაცს და მუშტი ძლიერად მოუქნია,... მას შეეშვა და ადგილი დატოვა ხის ძველი კარები ძლიერად გაიხურა რის გამოც კარები რკინას მოწყდა და იატაკზე ხალიჩასავით გაეფინა. ალექსანდრეს წასვლით მოშვებულმა მამაკაცმა ნატკენ სახეზე ხელი მოისვა და ამოისუნთქა....... ....... წითელფერში გაღებილი ხელებით შევარდა აკანკალებული გოგა სახლში ოთახში გავარდა ხელები სწრაფად დაიბანა კარადიდან ჩანთა გადმოაგდო და რაც ხელში მოხვდა ყველა ტანსაცმელი ჩაყარა ჩანთაში, კაბინეტიდან საიდუმლოდ გადანახული ფულის ჩანთა გამოიღო რამდენიმე შეკვრა ჯიბეში ჩაიდო დანარჩენი ჩანთაში ჩაყარა სწრაფად გადაკრა პასპორტი აიღო და ჩანთით ხელში შეუვარდა ანის, - ჩქარა აიღე ჩანთა ჩაყარე ტანსაცმელი და წავედით - არსად წასვლა არ მინდა! უთხრა ანიმ და მისი ხელი მოიშორა, - ნუ ტლიკინებ დროზე გააკეთე ის რაც გითხარი აღელვებული აჩქარებული ტონით უთხრა და გარემოსთვის ყურადღება არ მიუქცევია რომელიც სრულიად დალეწილი იყო - სად ჯანდაბაში მივდივართ?! იკითხა ასევე გაღიზიანებულმა ქალმა - დროზე! იღრიალა კაცმა და ანი ფეხზე წამოაგდო - ჩქარა მეთქი! იყვირა ისევ - ჩალაგებულია ნუ ღრიალებ! უკივლა ქალმა და ჩანთას ხელი მოკიდა, - დავაი გაა*ჯვი მაშინ წინ ანიშნა და მათაც სახლი სწრაფად დატოვეს.... - სად ჯანდაბაში მივდივართ არ იტყვი? გახედა გოგას და შემდეგ წინ მჯდომ მძღოლს რომელმაც სარკეში აათვალიერა ქალი... - ტვინი ნუ მო*ყანი არ ვიცი! უყვირა დაბალხმაზე.... და მძღოლი მეტად დააჩქარა, ათ წუთში აეროპორტს მიადგნენ, და ბევრი წვალების შემდეგ ბატონმა გოგამ მოაგვარა საქმე რის გამოც პირდაპირი რეისით მიფრინავდნენ, შემოწმებების გავლის მერე, იტალიაში მიმავალ ბორდზე ავიდნენ და ადგილები დაიკავეს, - ან მე მომკალი ან შენ ჩაძაღლდი! გახედა ზიზღით გოგას ქალმა და შედარებით დაწყნარებული გოგა ზიზღით შეათვალიერა - მკვლელი ვარ და დაოკდი ეს დედა მო*ტყნული! არ მინდა შენს ლამაზ სისხლშიც გავისვარო ხელები! დაბალ ხმაზე გამოუცრა როცა მისკენ შეტრიალდა, - და რა ჯანდაბას ელოდები სად ჯანდაბაში მიგყავარ! და ვინ ჯანდაბა მოკალი! იგივე ხმით გამოუცრა ანიმ და მისგან ეს სიტყვები სულაც არ უკვირდა, - გოგო ჩაყლაპე ენა! ლოყებზე ხელი ძლიერად წაავლო და ყურადღება რომ მიიქცია გაიცინა სიტუაციის განსამუხტად და სკამზე ნორმალურად მოთავსდა....... |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
