გიფიქრიათ თქვენთვის რა არის ნეტარება ან თავისუფლების შეგძნება?
ჩემთვის კი ეს ისაა როდესაც მარტოვარ, ჩემს ფიქრებთან ვიაზრებ ჩემს ცხოვრებაში მომხდარ ყველა დეტალს, კარგსაც და ცუდსაც ვფიქრობ ამ ცხოვრების ამაოებაზე, ხალხის იმ ბრბოზე რომელიც შენს სტატუსს ადგენს საზოგადოებაში. როგორია ჩემი სტატუსი? გეტყვით, თინათე დადეშქელიანი, დადეშქელიანების ,,პრინცესა" გარყვნილი, თავხედი, გატუტუცებული გოგო რომელსაც მამის ფული თავში აქვს ავარდნილი. უცხოეთიდან ჩამოსული რომელიც მიჩვეულია იქავრობას და ზდილობა არ გააჩნია, ხოლო ახლა დაბრუნებისას ყველა მას დასტრიალებს თავს.
რატომ ვთქვი ბრბო რომელიც შენს სტატუს ადგენსთქო? ისინი მხედავენ ასეთს მაგრამ როგორივარ მე?
არ ვარ პრინცესა! არასოდეს მომწონდა როდესაც ჩემზე თითს გაიშვერდნენ და იტყოდნენ ეს იმის შვილია აი იმ კომპანიას რომ პატრონობსო. მე მინდა ვიყო მე და მიცნობდნენ როგორც თინათეს და არა ვიღაცის შვილს. ვიღიმი მეც ვყვები ხალისში კი სასიამოვნოა ამდენი ადამიანი რომ ხდება შენი ნაწილი და იცი რომ მათი იმედი შეგიძლია გქონდეს მაგრამ არა ეს ყველაფერი ერთბაშად ზედმეტია შენ არა შენი სურვილით იღებ მათ არამედ ვალდებულებაგაქვს რადგან ისინი შენი ნათესავები არიან მათ კიარ იცნობ და ისე იღებ არამედ არც გეკიტხებიან უბრალოდ უნდა იყო მათთან. იცით რამდენად ძნელია სრულიად უცხო ადამიანებს ესაუბრო ისე თითქოს დიდიხანია იცნობ? საშინელებაა!
მაშინ როდესაც წყდება შენი ცხოვრება წყდება არა დაუკითხავად წყცეტენ და ვალდებულიხარ ახალი ცხოვრება დაიწყო ყოველგვარი კითხვების გარეშე იციან მათ რა ძნელია? არა მაგრამ მაინც მაკეტებენ სარჩულს მაგრამ ყველაზე სასაცილო რაარის იცით? მე არაფერს ვაკეთებ ამ დროს პირიქით ამ სარჩულის კერვას მევე ვუწყობ ხელს, აი ახლაც მაშინ როცა ჩემი ოჯახი წავიდა ,,სახლში" მე წავედი მანქანის გამოსაყვანად,
იცით რატომ მიყვარს რბოლა? რბოლისას იმდენად გადიხარ სამყაროდან და სხვაგან ხვდები არ გახსოვს ვინ ხარ არ გახსოვს რა გინდა გახსოვს მხოლოდ აქსელერატორი და გახსოვს ის მონაკვეთი სადაც მკვეთრი დამუხრუჭება არაფრით შეიძლება. მაგრამ ესეც დასრულებადია მორჩა რბოლა მორჩა შეგძნებაც და მერე ერთვები კვლავ სამყაროს დენებაში რომელიც უსამართლოა, ყოველ შემთხვევაში ჩემთვის უსამართლოა ამდრომდე.
ჩემი ოცნებიდან ზარის ხმას გამოვყავარ ალბა ტელეფონს დავხედე დედა იყო თან საათს დავაკვირდიდა მივხვდრ რომ სადმე მოსაბრუნებელი უნდა მეპოვა.
_ ხო თამჩო. -სპიკერზე ჩავთე ტელეფონი
_ თამჩი კიარა რითვერ მოხვედი ამდენიხანი. ნაწყენი ჩანდა დედა
_ ცოტა გავისეირნე დე და მალე მოვალ აი ავტობანზევარ და სადმე მოვაბრუნებ და მოვალ
_სად ხარ გოგო?
_ავტობანზე
_ შენ აქაური გზები გერმანია ხოარ გგონია აწი კაიხანი რასმოხვალ შუნუნდა მომკლა მე?
_ რატო რაიყო რას ქვია რასმოვალ დავკრუგავ და წამოვალ
_კი კი როგორარა ზუგდიდამდე თუნაზე სადმე მოსაბრუნებელი გარეკე მერვე საოცრებაში შევიტანთ.
_ მეღადავები დედა?
_ კიარ გეღადავები სანამ ახალ ლოკაციას და ქალაქს არ მიაუახლოვდები ვერსად დაკრუგავ იცი რაცუდათაა აქაური ავტობანი?
_ კაი? გავიოცე მე მართალიიყო რამდენი ხანია მივდივარდა ავტობანში ტყველა გვირაბი მოსაბრუნებლად არაფერი შემხვედრია.
_ კაი კიარა წყნარად იარა და პირველივე შესაძლებლობაზე დაკრუგე სახლის კოლაციას ჩაგიგდებ და მოაგენი როგორმე
_ კაი დე მიდი.
ისიც არვიცი სადვარ რომელ ზუგდიდზეა ლაპარაკი ან ტრაფარეტი დადგან ან იქნებ გზიდანმინდა მიტრიალება ერთი წყვეტა არუნდაქნან ვინააგო ეს კონსტრუქცია იმის ტვინში ჩამახედა. ამ დუდღუნში ვიყავი გართული ტრაფარეტი რო შევნიშნე რომელიც რომელიღაც სოფელში ასვლას მაუწყებდა ხოლო გვერდით გასაძრომო ხიდი ეხატა მეც მოხერხებულად გადავინაცვლე უკან მიმავალ გზაზე და კვლავ სხარტი მოძრაობებით დავძვრებოდი მანქანებს შორის რამდენად სასიამოვნო შეგძნებაა. სიჩქარეს მოუკელი და უკიდურეს მარჯვენა მხარეს გადავედი რადგან სასურველი სიმღერა ჩამერთო მანქანაში თან შორიდან კარგად ვარჩევდი სილუეტს რომელიც ავტოსტოპით ცდილობდა ვინმეს გაყოლოდა ალბათ იქამდე სადამდეც წაიყვანდნენ, ასმა ავტომობილმა მაინც გაიარა და არც ერთმა გააჩერა კიარა არც შეუნელებია სიჩქარე რანაირი ხალხია ვისაც ადგილი აქვს ხოლ შეუძლია რომ გაიყოლოს? უჟმურები .
ამ ფიქრებში გართულს ტელეფონიდა სიმღერა სულ გადამავიწყდა სამაგიეროდ სილუეტს მივუახლოვდი და ფეხებთანაც დავუტორმუზე მინა ჩამოვწიე.
_ გამარჯობა. გავუღიმე
_ გამარჯობა. ისიც მომესალმა მაგრამ რა გრუბია გეგონება ვიღაც უნდა სცემოსო.
_ საით მიბრძანდებით? გაგიყოლებთ.
_ ბათუმში მივდივარ.
_ხოდა წამო.
მანაც უჩუმრის პირად გამოაღო კარი და ჩემს გვერდით დაიკაცაადგილი ზურგჩანთა კი უკანა სავარძელზე მოათავსა.
_ აბა!
_აბა? წარბშეკრულმა გამომხედა.
_ რატო არავინ გიჩერებდა რამდენმა აგიარა არადა გვერდი.
დავუსვი ის კითხვა რაც ფაქტიციყო და მსინტერესებდა კიდეც.
_რავი წედით არცშენ უნდა გაგეჩერებინა. ეს ვერაა ხო? რო გავუჩერე უკმაყოფილოა?
_ანუ?
_ანუ ის რომ ზოგს ეშინია ვინმე მანიაკი არ ვიყო, ზოგს მარტოსურს მგზავრობა დაარუნდათ სხვა ვინმე გვერდით. ზოგს უბრალოდ ეშინია ძირითადად გოგოებს. მხრები აიჩეჩა
_ ანუ იმიტომ გაგიკვირდა რომ გაგიჩერე რომ გოგოვარ?
_ კი რავი თან პატარა ჩანხარ და არცგიკიტხავს ან ვინვარ რამინდა და რაღაც.
_ უიმე ადამიანი იმ პაპანაქებაში იდექი და ასე უბრალოდ ამევლო გვერდი და მერე მეთქვა ჰუმანური ართქო?!
_ რავი მასეიქცევა 90%
_ ის 10% ბიჭები ან სატვირთოს მძღოლები არიან ბიჭებს კიდიათ მძღოლებს გართობა და დამლაპარაკები სჭირდებათ.
_ ჰმ საინტერესოა. ჩემთვის უფრო ამოვილაპარაკე და გზა განვაგრძე უიმე რაცუდია ვიღაც გეჯდეს გვერძე და არცკიიღებდეს ხმას.
_ ისე მე თინათე დადეშქელიანი ვარ და შენ?
_ თორღვა ჯაყელი.
_ სასიამოვნოა, შენც სვანიხარ?
_ კი იქ ვცხოვრობ.
_ კაია და ბათუმში რას აკეთებ? ლაპარაკის წამოწყებას ვცდილობდი
_ რავი ისეთს არაფერს რაღაც რბოლაა ამ დღეებში და ჩამოვედი. ისე სასხვათაშორისოდ ჩაილაპარაკა მარა აი სიტყვა რბოლაზე ვჭყიტე თვალები აქ რბოლა ეს სულ სხცა თემაა.
_ საინტერესოჩანს და სადაა?
_ რა ცნობის მოყვარეხართ? მაგას ვერ გეტყვი აკრძალულია მხოლოდ მათ იციან ვინც საჭიროა რომ იცოდეს.
_ იმენა სვანიხარ რა. დავასკვენი უცებ
_ რავარ? უცებ დაეძაბა ყბის ძვალი
_ რა არხარ? სვანივარო ხოლ მითხარი? გავეკრიჭე.
ხმაც არ ამოუღია სანამ ბათუმის ტრაფარეტი არ გამოჩნდა და ნეც გვერძე არ გადავაყენე მანქანა.
_ რამოხდა აქ ჩერდებით?
_არა გზა არვიცი და ნავიგატორიუნდაჩავთო.
_სად მიდიხარ იქნებ ვიცოდე.
მეც ვაჩვენე დედას ჩაგდებული ლოკაცია.
_ვიცი მეც აქ მივდივარ მოდი დამსვი საჭესთან და მიგიყვან.
_ ჩემ ბიჭს არავის ვანდობ და შენ რატოუნდა დაგსვა ვა და ვიღაც შეშლილიხარ?
_ გოგო აქამდე არაფერი მიქნია და ეხლა ვიზავ დამსვი მიგიყვანთქო თან გადატვირტულია აქ გზადა სანამ ლოკატორით იმარჩუელებ აილეწები.
_ კაი გადმო. ადგილები გავცვალეთ იქ სადაც მამაჩემიცკი არ დამისვავს ვიღაც ჯმუხი დავსვი მაგარია რა, მაგრამ რამინდა კი მიმიყვანა სახლამდე.
_მოვედით.
_მადლობა.
_ მადლობას შენკიარა მეუნდაგიხდიდე ვალშივარ შენთან. და ამ დროის მანძილზე პირველად გახსნა შუბლი და გამიღიმა, თურმე რაკაი ვიდზე ყოფილადა არც შემიმჩნევია მარა რადგინდა სადღაცნახავ მე ამას. კვლავ დავიკავე ჩემი ადგილი მან თავისი ზურგჩანთა აიღო ჩვეულებრივი ,,კარგად" გავცვალეთ ერთმანეთში და დავიშალეთ.
სახში შესულს მომიწია დედის ქოთქოთის მოსმენა მაგრამ ჩემდა საბედნიეროდ მარომ მიხსნა.
მარო არის თამჩოს დედა და ჩემი ბებია კიარარის ზე ბებიაა ყველაზე მაგარი ბებია ბებიებს შორის უფრო დაქალი მაგრამ ცოტა ემოციური რამე ისეთირო წამომცდებახოლმე თავშალი მზადააქვსრო წაიკრასხოლმე და სულ დავცინით. ბევრი მოსიყვარულების შემდეგ და იმის წუწუნის შემდეგ როგორ არ მივუყვანეთ სიძე რამ დაგვატოვებინა სვანეთში მამცნობა რომ საღამოს თბილისიდან ორი ტირანი და დეიდა მოდიან. არც დეიდა და ტირანები მიხსენებია ხო?
დეიდა არის მეორე დედა ნუ ტყუპები არიან და ვერვარჩევდა ორივეს დედას ვეძახი ერტად როარიან მარავქნა დედაჩემს ისროვუთხრა ვერ გარჩევთ ხანდახანთქო ჩამაქვესკნელებს.ხოლო ორი ტირანი ისინიც ტყუპები არიან არვიცი ამ დებმა რაქნეს ასეთი მარა მეც და ტყუპებიც ერთიდა იმაცე დროს დავიბადეთ ერთიდღის ინტერვალით ალექსანდრე და ალექსანდრა არაიდენტურები არიან როგორც გარეგნობით ასევე სასიეთით ისინიც სვანები არიან ნუ ერთი სვანია ალექსანდრე ხოლო ალექსანდრა თბილისელივარო გაიძახის მარა ხანდახან წაუსვანებს. ნუ დედარომ მოიტაცეს ფეხის ბრუნებაზე მამას ძმაკაცს მოსწონებია დეიდა და მალევე წაუყვანია თავისთან მარო კი გადარეულა მარა რაქნას დეიდასაც უყვარდადა ძალით ხოარ დააბრუნებდა გოგოს.
მატ უკეთ ვიცნობ ჩამოდიოდნენხოლმე ყოველზაფხულს ჩვენთან და უფრო მაგარი კინტაქტი მქონდა ბავშვებთნაც. თან იცოდნენ ჩემიდა რბოლების ურთიერთობა და მაგრად უსწორდებოდათ როგორც ისინი ამბობდბენ. ახლა კი დრო იყო როგორმე ბათუმის რბოლაზე გამერკვია რამე მაგრამ ამაოდ ინტერნეტში არაფერიც არიდო პირიქით ბევრი სტატია ეწერა ვიღაც ღამის აჩრდილზე რომელიც არალეგალურ რბოლებში მუდამ პირველ ადგილს იკავებდადა მთელი პოლიცია მას დაეძებდა, საინტერესოა ამ პირველობას მალე ჩამოგართმევ პატარავ.
ჩემს ფიქრებში ვიყავი გართული ვიღაც ან რაღაც რო დამეცა თავზე და თურმე ტყუპები ყოფილან ბევრი მოვისიყვარულეთ ბევრიც ვიჭორიკნეთ დეიდაც ვნახე გამოვკითხე ახალი ამბებიდა ბავშვებთან ოთახში ავედი სანდრიმ რომ მახარა
_ აუ იცი რამაგარი ამბავიმაქვს აი რავი
_დაფქვი აბა.
_ ზეგ აქ არის დიდი რბოლა. აღტაცებულმა მახარა.
_ ეგ მეცვიცი მარა ადგილი ვერგავარკვიე.
_ აი სამაგიეროდ ეგ ვიცი მე. და ეშმაკურად აენთო სამი ახალგაზრდას თვალები.

P.s გამარჯობა მკითხველო როგორხართ?
იმედი მაქვს ცოტათი მაინც მოგწონთ ჩემი ისტორია და მელოდებით როდის განვითარდება მოვლენები, აი მე კი თქვენს შეფასებას ველოდები, სიყვარულით chef fumfu.