სკოლაში წავიდა, დროის გაყვანა სურდა და სხვა ალტერნატივა არ გააჩნდა. გაკვეთილზე არ შესულა, დარბაზში ივარჯიშა შემდეგ კი ბიჭებთან ერთად სასადილოში გადაინაცვლა. მალე გოგონებიც შეუერთდნენ, ფოტოებს იღებდნენ, კითხვებს სვამდნენ და შემდეგ გაახსენდა ,რომ ინტერვიუს ჩასაწერად უნდა მისულიყვნენ
-იქნებ გადაატანინო, ახლა მაინც ემოციურად გამოფიტული ხარ- დეა წუხდა და რჩევას მაქსიმალურად კორექტულად აპარებდა
-დღეს რა დღეა?
-ხუთშაბათია, ხვალ მოვლენ ... დაურეკე და მომდევნო კვირაში გადაიტანონ. წასვლამდე გამოვა ეე- საბა ახმაურდა
-რომ ჩაიწერენ ეგრევე კი არ უშვებენ ბიჭო
-რომ მოვლენ ჩვენც ჩაგვწერენ?- სალომე ვერ ისვენებდა
-მხოლოდ რამდენიმეს ... ბიჭებს და დეას
- კი მაგრამ მე რატომ- გაუკვირდა გოგონას
-ყველამ რომ იცოდეს ,როგორი ძმაკაცი გყავს- თავზე აკოცა და ჩაეხუტა- ყველაფერი კარგად იქნება , დალაგდება- ჩუმად უთხრა და ვაჩეს თავადაც გააყოლა მზერა, უსიტყვოდ, ურეაქციოდ რომ ჩაუარა მათ მაგიდას გვერდი - დროებითია , მაინც ვერ დაგთმობს
-რას ამბობ არ მესმის
-კარგი, იყოს ისე როგორც შენ იტყვი...დაე ვერ იგებდე . სალო ნუ იბუტები, შენ გარეშე ინტერვიუ არ იქნება, ჩემი ფან ფეიჯი ვინ შექმნა და ვინ მართავს როგორ არ უნდა გაიგოს მთლიანად ერმა - გაბუტულ გოგოს ლოყაზე უჩქმიტა და მერე ბიჭები რომ ახარხარდნენ მათ გადასწვდა- ნუ ხორხოცებთ თორემ სალოს დავტოვებ მარტო და თქვენ ამოგჭრით, სალო იტყვის როგორი მონდომებული ბავშვი ვიყავი - ცდილობდა ისე დაეჭირა თავი თითქოს კარგად იყო და ინტერვიუს გარდა პრობლემა არ ჰქონდა .

მთელი სკოლა მოიცვა ქაოსმა, ყველამ იცოდა ჟურნალისტებს რომ ელოდნენ და გადაღებების ნახვა სურდათ. ისინი ვინც პატივით სარგებლობდნენ ემზადებოდნენ, მასწავლებლები ტექსტებს წერდნენ, ყველაფერი ყალბი იყო მხოლოდ მეგობრები არ აღიზიანებდნენ. სალომეს ფორიაქი ახალისებდა და შემდეგ კმაყოფილი უყურებდა როგორ გამოცდილი პიარ-მენეჯერივით საუბრობდა , ბიჭების გულწრფელი პასუხების მოსმენა სითბოთი ავსებდა, დეა კი გვირგვინივით იყო, კამერისკენ გაიხედა და ერთადერთი წინადადება თქვა
-მოსე ამაღლობელი , ეს ის ბიჭია მთელი ქვეყანა რომ იამაყებს მისით და სპორტის ისტორიაში ოქროს ასოებით ჩაიწერება მისი სახელი.
დირექტორსა და მასწავლებლებს არ უსმინა, ბავშვებთან ერთად იყო , სალომეს ლაივში ყოფნა მოუხდა ცოტა ხნით შემდეგ კი სესილია დაინახა და გაოცებულმა მთლიანად მასზე გადაიტანა ყურადღება. არ ესმოდა ჟურნალისტს რაზე ესაუბრებოდა სანამ ჩაწერას დაიწყებდნენ, შემდეგ კი გაიგო ხმა და მთელს სხეულში გავრცელდა მუხტი
-ვერაფერს ვიტყვი მის შესაძლებლობებზე სპორტში, ვინაიდან ჩემი ცოდნა იმ ერთი ბრძოლით შემოიფარგლება, რომელსაც მოსეს გულშემატკივრის ამპლუაში ვესწრებოდი, მეტსაც გეტყვით ოქტაგონსაც ტატამს ვეძახი ხოლმე შეცდომით , მაგრამ ვიცი ,რომ ის არის ძლიერი პიროვნება და მიაღწევს ნებისმიერ მიზანს , არა მხოლოდ სპორტულ კარიერაში ნებსიმიერ სხვა სფეროში- დაასრულა თუ არა მაშინვე წავიდა მოსემ კი გაყოლა ვერ შეძლო,მაგრამ ყველაფერი რომ დასრულდა მანქანასთან დახვდა
-შეყვარებულთან ერთად რომ დამადექი და ჭრილობაზე მარილი დამაყარე არ გეყო და ახლა თავს მარიდებ ? ცოტა ძაან ბავშვურად ხომ არ იქცევი?
-პირიქით, ადეკვატურად ვიქცევი რომ მიხვდე მე ვინ ვარ და შენ
-სად მე და სად შენ ,თემას მიჩითავ? სხვა არგუმენტი არასდროს გექნება ხო?
- შენთვისვე აჯობებს დავივიწყო ის ინციდენტი
-ინციდენტს პირველად უწოდებენ ჩემს კოცნას... თანაც მე ჯერ კიდევ არ შევხებივარ შენს ტუჩებს თორემ მიხვდებოდი რას ნიშნავს როცა გრძნობაა და არა მხოლოდ მექანიკური მოქმედება,როგორც
-არც კი გაბედო ჩემი და თორნიკეს ურთიერთობას შეეხო . შენ არ გაქვს უფლება, შენ ჩემი მოსწავლე ხარ თანაც მხოლოდ რამდენიმე თვით
-ამ პატარა სამყაროში სად გინდა დაემალო გრძნობებს
-რომელ გრძნობებს
-სიყვარულს ჯერ ვერ აგიხსნი
-იცი რა? შენ უკვე თავხედობ და მე არ ვარ ის პატარა გოგო ბიჭები რომ იჭორავებთ მისი მოხსნის მერე ... ის წიგნები წაიკითხე მე რომ გირჩიე და გამოცდისთვის მოემზადე. ნიშნებს ისე არ დავწერ თუ ზღვარს არ
-შენ რა გეშინიაა ?
-მე არაფრის მეშინია, მე გაფრთხილებ არაფერი შეგეშალოს და შენი წარმოდგენები სინამდვილეში არ აურიო
-აიი ისევ მიწვევ
-გიწვევ?
-ზუსტად !
-მაინც როგორ
-ასე რომ ლაპარაკობ , მინდები - თავი დახარა და ქალმა იფიქრა ისევ მაკოცებსო, ინსტიქტურად მოუქნიახელი და ხმის გაგებისას გაიაზრა რომ ძლიერად გაარტყა-ჯანდაბა , შენ ბევრ ჩემს მოწინააღმდეგეს მოუგებ ისეთი უდარი გაქ- ხელზე ინსტიქტურად მოუჭირა თითები, თავისკენ მიიზიდა და მერე ხელისგულზე აკოცა- გეტკინება ასე , ძლიერად დამარტყი ...- სახე ქალის მტევნისკენ ჰქონდა დახრილი, ისევ შეახო აწითლებულ კანზე ტუჩები , თითების ბალიშებით გრძნობდა აჩქარებულ პულსაციას - ასე ნუ მეჩხუბები ხოლმე, კოცნა მინდება -მაჯაზეც შეახო ტუჩები და ქვემოდან ახედა- არ მინდა სინდისი მაწუხებდეს სხვისი შეყვარებულის კოცნის გამო,დროულად მიხვდი და დაშორდი
-სასაცილოა ...
-ამდენხანს როგორ ვერ ხვდები,რომ ის კაცი შენთვის არაა ან ის როგორ ვერ ხვდება
- გაიწიე, მივდივარ
-გზა თავისუფალია
…………………
_სესილია , იცი მე კაცი მოვკალი _მალევე მიხვდა ქალი რომ არ უსმენდა, ჭიქა მაგიდაზე დააბრუნა , თავი გვერდით გადახაეა და მშვიდად დაელოდა მის პასუხს
_ხო
_სესილიაა , სად დაფრინავ?
_თავი მტკივა
_რაღაც გაწუხებს და არ მეუბნები, დიდხანს გელოდო თუ ვისაუბრებთ
_ზოგჯერ მიყვარს ყველაფერს რომ ხვდები, ხანაც მაშინებ თითქოს ფიქრებს კითხულობ
_ფიქრებს რომ ვკითხულობდე მეცოდინებოდა რა ხდება ზუსტად , მაგრამ დაახლოებით ვიცი და ვამბობდი კიდეც ნუ დაიწყებ პედაფოგიურ მოღვაწეობას სოფელში , უცხო სოციუმში თანაც უფროსკლასელებთან_თქო , მაგრამ არ შეისმინე ახლა კი სულ დედასავით დაჰფოფინებ თავზე ყველას _ მშვიდად საუბრობდა და თან ხორცის ნაჭერს ჭრიდა
_მე და შენ შევთანხმდით, რომ მეგობრები ვართ და ცივილურად შეგვეძლება ყველაფერზე საუბარი
_შესანიშნავი მეხსიერება მაქვს სესო, პირდაპირ მითხარი რა მოხდა და დაასვენე აფორიაქებული სული . მერე მეც მოგიყვები ჩემს საქმეებზე თორემ ისე არ მისმენ
_პირდაპირ როგორ გითხრა , უხერხულია
_მითხარი , უცეებ
_მოსემ მაკოცა ...ყელზე მაკოცა,მაგრამ მაკოცა . აღელვებული იყო , ბავშვია, მარტოა ...ბებია გარდაეცვალა.ხომ მოგიყევი იმ ქალზე . ახლა ემოციურად დასუსტებულია, ვინმე სჭირდება ვისაც ჩაეჭიდება და ვინც გვერდით ეყოლება. ჰგონია,რომ მე მოვწონვარ ,არც კი ვიცი რა ხდება
_ამდენი დღეა ასე ამართლებ მოსწავლის ლტოლვას შენს მიმართ? სერიოზულად , სესილია დედამიწაზე დაეშვი . ბავშვები არ არიან 17_18 წლის კაცები და შენ არ ხარ 50 წლის ქალი, და საერთოდაც რომ იცოდე სექსუალურ მიზიდულობას, სხვათაშორის არც სიყვარულს დიდად ასაკობრივი შეზღუდვა არ აქვს მითუმეტეს ქალი თუ შენნაირი ლამაზი, მიმზიდველი, ჭკვიანი და იმდენად გასაგიჟებელია, რომ ჩემნაირ კაცსაც კი დაახვია თავბრუ ...
_ვერ გავიგე ახლა მეჩხუბებო თუ რას აკეთებ
_ მის მიმართ მიზიდულობას გრძნობ?
_არა , ღმერთო ჩემო მე
_აბა შენ რატომ უნდა გეჩხუბო ? მე მხოლოდ მაცოფებს ის ფაქტი, რომ შენ ვერ იაზრებ რა ხდება შენს თავს ... იქნებ ახლა მაინც დაიცვა რაღაც დისტანცია
_გაბრაზებული ხარ, მაგრამ მაინც ცდილობ არ იყო
_ იქნებ იმიტომ რომ ჩემში არსებული ორი კაცი ებრძვის ერთმანეთს . ერთი ბრაზობს იმიტომ რომ მის ქალს ვიღაც შეეხო და მეორე ხვდება, რომ ჩხუბი ვერაფერს შეცვლის. შენ არცერთ შემთხვევაში ხარ დამნაშავე და იმ ბავშვს საქმეს ნამდვილად ვერ გავურჩევ, მუშტიკრივს ვერ გავმართავ, მითუმეტეს ახლა როცა მგლოვიარეა, მაგრამ არც კი მთხოვო ამ ამბის ასე დატოვება . აუცილებლად ვისაუბრებთ მე და ის, ოღონდ როდის შენ არ გეცოდინება ...
_იცი შენთან რატომ ვარ?
_გასაოცარი კაცი ვარ და იცი ჩემნაირს მეორეს ვერ იპოვნი... იდეალური ვარ -იცინოდა და მუდამ ისე ამბობდა ამ სიტყვებს
_სულაც არა ხარ იდეალური, მაგრამ ხარ ის ვისიც არასდროს შემეშინდება , ვისი ადამიანური, კაცური, ჯანსაღი ქცევის იმედი მექნება და ვისაც სულ დავეყრდნობი
_არ გიყვარვარ შენ მე ჩემო სესილია ისე რომ ჩვენს სიყვარულზე ლეგენდები დარჩეს, მაგრამ ის ვიცი სხვაც რომ არავინ გყვარებია ჩემზე მეტად ... მე კი შენზე საინტერესო და ღირსეული ქალი არ შემხვედრია _ რომ აკოცა და მშვიდად დაიგულა შემდეგ გადავიდა მთავარ თემაზე _ სამი თვით მივდივარ , ინგლისში
_პასუხები მოვიდა უკვე ? როდის გაიგე ... რა კარგიაა
_აი ვამბობ, არახარ შენ ჩემი ჯულიეტა... ვის უხარია საყვარელი კაცის 3 თვით გაშვება. ხომ ხარ ღირსი იქ ვინმე ინგლისელ ქერა ქალთან განვიტვირთო დამღლელი სემინარების შემდეგ _ყელზე შემოხვეულს ასე უპასუხა
_ძალიან თუ დაიღლები და სხვა გამოსავალი არ იქნება , შენი არჩევანია როგორ განიტვირთები
_მიყვარს ჩემს სინდისს რომ აწვები
.....................
თორნიკეს აეროპორტში გაჰყვა, მისი სხვა მეგობრებიც აცილებდნენ . დრამების გარეშე მოეხვია, აკოცა და შემდეგ ბიჭებთან ერთად მოთავსდდა მანქანაში. გრძელი გზა ჰქონდათ გასავლელი, გამთენიისას ყველას ეძინებოდა, თავად მძღოლის გვერდით იჯდა და ფხიზლად ადევნებდა თვალს ადამიანებისგან დაცლილ ქუჩებს
-ის შენი მოსწავლე მაგარი უცნაური ვინმეა ხო?
-ვისზე ამბობ?
-აი ის ასათიანი რომ მიიყვანა ბავშვების რაზბორკაზე... ახლა ძველ დარბაზში,რომ გადაცხოვრდა
-უთვალთვალებთ?_ ინფორმაცია ისე მიიღო თითქოს არ გაკვირვებია
-მაგას არა,იქ რაღაც საქმე გვქონდა ისეთი ადგილია წესიერს ვერავის გადაეყრები. თავიდან გვეგონა ბარიგა იყო,მერე მივხვდით იქ ცხოვრობს , სუფთაა და ვერაფრით გავიგე რა უნდოდა . მერე თორნიკემ გამარკვევინა და როგორც სჩანს სახლის თემაა, ბიძამისს გადაუფორმა მამამისმა
- რა ადგილზეა, მის დაჭერას ხომ არ აპირებთ
-თორნიკემ დაგვიბარა სპეცოპერაციამდე იქ თუ იქნება გაიყვანეთ არაფერი დაემართოსო, მაგრამ წესით მანამდე წავა... ბრძოლა აქვს მალე და მიფრინავს
-იქ რა ისეთები ხდება,რომ საფრთხეშია? - ისე შეეშინდა ემოციები ვერ დაფარა- თორნიკემ აქამდე რატომ არ მითხრა
-და ახლა ვინ გეუბნება ? გგონია ასე ვჭორაობ ?- გაიცინა კაცმა და წამით გახედა- მითხრა უთხარიო, ან თვითონ წაიყვანოს იქედან ან შენ წაიყვანეო
-მე მივხედავ- ისე გადაწყვიტა წამიც არ შეყოვნებულა, აფორიქებული ელოდა როდის მივიდოდა საკუთარ მანქანამდე და რაიონში დაბრუნდებოდა.
.................
ყოველთვის ეზიზღებოდა უწესრიგობა, სიბინძურე და არაფერს ებრძოდა ისე როგორც ამ ორს. მისი საცხოვრებელი მდიდრული არასდროს იყო, ნებისმიერ ადგილას შეეძლო კომფორტის შექმნა და დასვენება თუ სისუფთავე იქნებოდა ახლა კი საკუთარ თავს ებრძოდა , სიჯიუტე ამარცხებდა დისკომფორტის შეგრძნებას ,რომელიც ნანგრევებად ქცეულ შენობაში ცხოვრებას მოჰყვა. შუაღამემდე გარეთ იყო, ისე იქცეოდა თითქოს არაფერი შეცვლილა მის ცხოვრებაში, ვერავინ ვერაფერს ხვდებოდა რადგანაც ძველებურად სხვების პრობლემებზე იყო გადართული და არავის ეუბნებოდა უარს დახმარებაზე, პატარა ბავშვისთვისაც შეეძლო დრო დაეთმო. ახლა განსაკუთრებით ეხმარებოდა ხალხთან ურთიერთობა ,საკუთარ თავს ივიწყებდა და შემდეგ როცა იმ ადგილს უბრუნდებოდა სულ რამდენიმე საათს ეძინა ისიც იმიტომ,რომ ძალა სჭირდებოდა . წვიმდა, გარეთ გასვლა და სუფთა ჰაერზე ჯდომაც ვერ მოახერხა . ნაბიჯების ხმას მოჰყვა ძახილი, ნაცნობი ქალი მის სახელს იძახდა და ისიც გაოგნებული მიჰყვა ხმას
-აქ რას აკეთებ , მასწავლებელო?_დანაშაულზე წასწრებულის მზერა ჰქონდა, თითქოს დაპატარავდა _ ბრძოლას აპირებთ? - კუთხეში მიმწყვდეული ელოდა ქალის მომდევნო ნაბიჯს,რომელიც სრულიად მოულოდნელად გამოეცხადა
-ნივთები მოაგროვე , მანქანაში დაგელოდები -კითხვები არ დაუსვამს,სავარჯიშო ლეიბზე დადებულ პლედს შეხედა მხოლოდ და შებრუნდა
_ეს რა ბრძანებაა... მე რა შენი ცუგა ვარ და როგორც იტყვი ისე გავაკეთებ? მასწავლებელო შენი უფროსობის არეალი საკლასო ოთახი რომ არის დაგავიწყდა? მე სწავლაზე ენერგიის ხარჯვას, თავის უარესად ატკიებას აღარ ვაპირებ და საერთოდ ზედმეტად ნუ შემოიჭრები ჩემს ცხოვრებაში_არ იცოდა რა ძალა ალაპარაკებდა ამ მწარე სიტყვებს ასეთი უხეში ტონით, ან ამდენად საზიზღარი როგორ გაუხდა გამომეტყველება , მაგრამ გულს უსიტყვოდ ადევნების გარდა არაფერი სურდა. შიგნიდან რაღაც უხილავი მოუწოდებდა გაყოლოდა, თავშესაფრად გადაექცია ქალი და მიეღო მისი ნებისმიერი შეთავაზება
_ თუ არ გამომყვები ხვალ ყველა გაიგებს, რომ მიტოვებულ დარბაზში, მტვრიან, ნესტიან შენობაში ათენებ ღამეს და მთელი კვირაა სასწაულებრივად ახერხებ არსებობას ამ დანგრევის პირას მყოფ ოთახში. შენთვის ხომ მთავარი შენი რეპუტაციაა, შენ ხო მაგარი ტიპი ხარ, თავმოყვარე იდიოტი,სიამაყისგან გონებადაბნელებული მაიძულებ აქ ვიდგე და შენს ენაზე გელაპარაკო? ყოვლისშემძლე კაცის ნიღაბს ამოფარებულო ღლაპო , დაივიწყე შენი სულელური შეხედულებები და თუ მართლა გინდა გაიმარჯვო ამ დამპალ ცხოვრებასთან ომში დროულად გამომყევი უკან!
_შენ მე იდიოტი, გონებადაბინდული ღლაპი მიწოდე და დამემუქრე?
_დიახ, სწორად გაიგე. გილოცავ, ამ გაყინული ტვინით კიდევ შეგრჩენიაშინაარსის გამოტანის უნარი
_შენ რამდენის უფლებას აძლევ თავს?
_როგორც თქვი კლასში აღარ ვართ, შენ სკოლაში დაბრუნებას არ გეგმავ მე კი ახლა ისე გესაუბრები როგორც ზრდასრული ქალი , რომელიც მალე მოთმინებას დაკარგავს
_მგონი უკვე დაკარგე , ისეთი წამოწითლებული ხარ და ისე გიელავს თვალები. გულიც იმდენად ხმაურიანად გიცემთ აქაც კი მესმის_მიუახლოვდა, თავი დახარა და თითქმის შეეხო ქალის გულ_მკერდს _დუგ , დუგ _პაუზებით თქვა და ქვემოდან ამოხედა _ნეტავ რას ამბობს აქ რა მინდაო, რა ძალამ მომიყვანა ეს ინტელიგენტი ქალი ამ ჯურღმულში გზაარეული ყეყეჩი იდიოტის საპოვნელადო _ უცებ გასწორდა, მკლავებში წვდა და თავისკენ ისე მიიზიდა,რომ ქალი მთელი სხეულით აეკრო. ზემოდან დაჰყურებდა წითელი კაპილარებით დაქსაქსული თეთრი გარსი კი სულ უფრო საშიშად ჩანდა _ სათნოების სახლი გაქვს და მე მისი მობინადრე უნდა გავხდე? სიკეთის გამოჩენა მოგინდა, მასწავლებელო? მე რა ვინმეს დახმარება რომ მჭირდებოდეს გგონიანაცნობები დამელია ? ათობით სახლს ვიპოვნი განუსაზღვრელი დროით ვინმესთან შესახლება რომ მინდოდეს და შენ ვინ ხარ , ვინ ვართ მე და შენ . შეყვარებულთან ერთად რომ დამადექი დაკრძალვაზე , გასაგები იყო შენი პასუხი .... მე ხომ ტუტუცი ბავშვი ვარ რომელსაც მასწავლებლის შებმა და ძმაკაცებთან ქულების დაწერა უნდა .შენ კი დაკავებული ქალი,რომელსაც გვერდით ჰყავს საყვარელი კაცი. სახლში რომ მეპატიჟები ეს რა განაცხადია ? _ხელები მძლავრად შემოხვია , თვალებში ჭინკები გაუჩნდნენ სახეარეულ ქალს მანძილის გაზრდის უფლებას არ აძლევდა _ მითხარი რატომ უნდა გამოგყვე , აქ რატომ ხარ
_ვერ ვიტან უსამართლობას, ვცოფდები როდესაც ვინმეს ისე ექცევიან როგორც შენ და ვერ მოვისვენე. მინდა დაგეხნია, შემიძლია დაგეხნიათან ისე რომ ამას ვერავინ გაიგებს. არავისთან დარეკვა მოგიწევს, არავინ განიხილავს , არავინ დაგისვამს კითხვებს .მე საუკეთესო ვარიანტი ვარ და თუ ტვინი გიმუშავებს გამომყვები
_შენ ნამდვილად საუკეთესო ხარ _ რაღაც შეიცვალა, ვიღაც გაცოცხლდა, ვიღაც ვინც ვერ შეაჩერეს და ვინაც საკუთარი გრძნობები კოცნით გამოხატა. ტუჩთან ახლოს, ხანგრძლივად შეახო მხურვალე ბაგეები და მთელი სხეულით იგრძნო ქალის დამალული თრთოლვა _ მეტჯერ აღარ მიბრძანო . ნუ გავიწყდება ვინ ვარ _მოშორდა, ადგილზე გაქვავებულს ისე აქცია ზურგი თითქოს მისი აწითლებული სახე და გაფართოებულუ თვალები ვერ შეამჩნიადა ვერ წაიკითხა. ზურგჩანთას ხელი წამოავლო , ერთი ტყავის ჩანთა შედარებით მძიმედ წამოსწია და წინ წავიდა _ძალიან მშია, მთელი კვირაა არაფერი მიჭამია და ვინაიდან დამნაშავე ხარ , დღეს შენ იკისრებ_მანქანაში იჯდა უკვე, სავარძელს მიყრდნობილი გადაშლილი ფეხებით ძლივს ეტევაო გეგონებოდათ
_დამნაშავე , რისთვის
_ჩემი მართვის დაუცხრომელი სურვილისთვის, ჩემი ნდომის დაუოკებელი ჟინი, შენი დომინანტობის ფუჭ მცდელობები, ჩხუბის დროს ნათქვამი სიტყვები ალესილი დანებივით რომ გამოუშვი დაუზოგავად ... გავაგრძელო?
_დაუოკებელი ჟინი არ მაქვს
_სწორია , დაოკებადია უბრალოდ უნდა დამაცადო
_თავხედობას თუ არ შეწყვეტ
_საჭესთან ასეთი კაბით ჯდომა საერთოდ არ არის კარგი აზრი ... წინ არავინ დააჯინო ხოლმე _ ნაჭერი გაიშალა , მარჯვენა ფეხი მთლიანად მოუშიშვლდა , ბიჭზე გადართულმა ვერც შეამჩნია სანამ დაძარღვული მტევანი არ მიუახლოვდა. ნაჭერი ისე გაასწორა კანზე ოდნავადაც არ შეხებია . მოლოდინი კი უფრო მწველი აღმოჩნდა _ისუნთქე და წინ იყურე, თორემ ვინმეს შეეჯახები _გასწორდა, ხელები ბარძაყებზე დაიწყო და გზისკენ გაიხედა _ როგორ მიპოვნე
-მთავარია რომ გიპოვნე და იქ აღარ იქნები შენი კომპლექსების გამო
-უსახლკარობა იმის უფლებას მაძლევს,რომ სხვას სახლში შევუვარდე? ცოტა დრო მინდა , წავალ მოვიგებ ,ფულს ავიღებ და ვიქირავებ ბინას ... აი იმათ კი უჩემოდ დედა რომ მოეტყვნ.ბათ თითსაც არ გავატოკებ . ბებია რომ არა ერთ თეთრსაც არ დავხარჯავდი, ახლა საკუთარი ბინა მექნებოდა ,მაგრამ არაუშავს ... სჯობს გვიან ვიდრე არასდროს. მარტო ვარ და არაფერი შემიშლის ხელს , ყველას გავკ.რი ვისაც ჩემი სიკეთის დანახვა არ უნდა
_ლაპარაკი ისწავლე
_შენნაირად ვერ ვბრაზდებით ყველა
_გინება მეც ვიცი, როცა საჭიროა მაშინ რომ გამოიყენებ ეგ სხვაა
_საჭირო როდისაა ნეტავ , როდის მომიხდება ისე რომ დაგასველოს
_ღმერთო ჩემოო , როგორი ხისთავიანი ხარ , კატასტროფააა ... არაფერი გეშველება
_აი ისეევ ... ასეთი უფრო მიყვარდები
_უფრო...
_უფრო!
.................
-არ შემოდიხარ? -ბინის კარი გააღო და პირველი შევიდა. შუქი აანთო და ჯერ კიდევ კარში მდგომს გახედა.
-შენ რა თორნიკეს სახლში მომიყვანე?
-საიდან მოიტანე
-აბა ასეთი ბინა პირადად შენი როგორაა... მამაშენი ვინ არის
-ჩვეულებრივი ბინაა, არ მესმის რა პრობლემაა სულ ორი საძინებელია. შენ სტუმრებისთვის განკუთვნილ ოთახში დაიძინებ, ჩემს ოთახში არ შეხვიდე სხვა ყველაფერი შეგიძლია გამოიყენო. აი გასაღები - კარადის უჯრაში სათადარიგო გასაღები იპოვნა და სასწრაფოდ დაუდო მაგიდაზე
-მიდიხარ?
-შენ როდის მიფრინავ?
-რამდენიმე დღეში ... მთელი ეს დრო აქ ვერ დავრჩები
-დარჩები!
-ეს ბრძანებაა?
-როგორც გინდა ისე მიიღე ... თეთრეული კარადაშია , ახალი პირსახოცებიც მანდ იქნება
-არ შემიძლია, ცუდი იდეა იყო გამოყოლა- თავზე ხელი გადაისვა, სახლს კიდევ ერთხელ მოავლო მზერა და ათასი კითხვა გაუჩნდა-აქ თუ მარტო ცხოვრობდი შენები სადღა არიან
- მთავარი ისაა,რომ აქ არავინაა და თუ ვერ ისვენებ შეგიძლია 1 კვირით იქირაო, თანხა შემდეგ გადამიხადე
-ჩემი სინდისის დამშვიდებას ცდილობ ? რატომ იქცევი ასე
- ხომ გითხარი, უსამართლობას ვერ ვიტან !
-თუ იმდენად გაღელვებ,რომ სახლის კარიც კი გამიღე
-ნებისმიერ შემთხვევაში ასე მოვიქცეოდი
-მაგრამ მე ნებისმიერი არ ვარ და შენ როდის მიხვდები ამას
-დაისვენე ივარჯიშე და მთლიანად ბრძოლაზე გადაერთე
-გამირბიხარ, როგორც ყოველთვის თავს მარიდებ
- კომფორტულად მოეწყვე , სხვა დანარჩენზე ფიქრს კი შეეშვი- ისევ წავიდა, დიდხანს მასთან ყოფნა არ შეეძლო არადა ასე მარტივად არავის გაურბოდა.
……………
სკოლაში არ ელოდა, მაგრამ იქ იყო . მათემატიკის გაკვეთილზე მოუხდა შესვლა და დაფასთან მდგომი რომ დახვდა გაკვირვება ძლივს დაფარა. სანამ მასწავლებელს ესაუბრა მანამ მოსემ მაგალითიც ამოხსნა და დეასაც ჩამოუჯდა მაგიდაზე , რაღაცას უხსნიდა გოგონა მასაც და გვერდით მდჯომ გიგასაც. შემდეგ ეზოში შენიშნა, ჩქარი ნაბიჯებით მიდიოდა ძველი შენობებისკენ და ბიჭებიც უკან მიჰყვებოდნენ. რთული მისახვედრი არ იყო კარგი ამბავი,რომ არ ელოდა ,მაგრამ გათიშული ბიჭი რომ დაინახა ემოციებიც შეეცვალა
-აუუ მასწავლებლი დაგვადგა ჯანდაბაა ,დაგვ.ნძრა - ვიღაცები წამში აორთქლდნენ ის კი არც გატოკებულა მიუხედავად იმისა ,რომ არ იცოდა კონკრეტულად ვინ იდგა მის უკან
-შენ , მანდ გაქვავდი თორებ ფეხებს მოგამტვრევ - ერთ-ერთ ბიჭს უღრიალა და წასვლის საშუალება აღარ მისცა- რა დალია
-ბოთლიდან ვეწეოდით... მაგ სულელს მგონი გასინჯული არ ჰქონდა ღრმად ჩაუშვა და მერე მოითიშა . ჩვენ გამოვედით, ეგ კიდე უფრო მოითიშა .
-ხომ გაგაფრთხილეთ შეეშვით სკოლაში მოწევას-თქო, ჯერ იყო და ბავშვებს აწევინებდით ახლა რა ვუყო ამას მე - წყალს ისხამდა ხელზე და ნახევრად გათიშულს სახეზე უსვამდა- იმათ დაურეკე ვაჩე იპოვნონ და მოიყვანონ ...
-სასწრაფო დახმარებას ვურეკავ- ბიჭთან დაიხარა, მისი სახე და რეაქციები რომ დაინახა მაშინვე ტელეფონის ძებნა დაიწყო,მაგრამ ჯიბეში არ ჰქონდა- მომეცი მობილური ან თვითონ დარეკე
-გინდა პოლიციაში იარო დაკითხვებზე, დირექტორი მოხსნან და გ.ბოზდე მთელი სოფლის თვალში? სად ხარ შენ კიდე რით ვეღარ დაამუღამე მასწავლებელო? - ქალსაც უხეშად მიმართა და ბიჭი ერთიანად ასწია, მხარზე ტომარივით გადაიკიდა რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა და დაეწყო კიდეც ღებინება- შენი დედააც ... - სახე დამანჭა და ბიჭს ზურგზე მიარტყა ხელი- არ დაიხრჩო მაინც შე ჩემა , ოეე გესმის? - დაყუდებული დატოვა , სესილია უჭერდა თავს ის კი ღებინებას განაგრძობდა - წყალი მოიტანე რას დგახარ ...ისინი კიდე აქ მოენ.ძრნენ და დაგვეხმარნონ თორე მე რომ დავადგები ჩამოვატყავებ ყველას - ბიჭი ისევ ძირს დააწვინა, დასვრილი პერანგი გადაიძრო და სუფთა ნაწილით გაიწმინდა ზურგი- დედას შ.ვეცი ვყარვარ
-რა ხდება... ლუკაა? - ვაჩემ რომ მოირბინა წამში შეათვალიერა სიტუაცია. ბიჭს თავი ააწევინა , ყბაზე მოუჭირა თითები და ქუთუთოები ჩამოუწია- კიდე მოწია ამ ჩემისამ? დეა სად არის ...წავიდა თუ სკოლაშია კიდე
-დეა? დეა რა შუაშია ხალხო ნუ გადამრევთ ... მანქანა ხომ გყავს ვაჩე . კლინიკაში გადავიყვანოთ
-მასწავლებელო შენ ყველგან რა პონტში იჩითები? - ქვემოდან ახედა ქალს და მოსემ რომ შეუღინა მერე ამოიოხრა- მოვაგვარებთ ჩვენ... შენ შეგიძლია გაკვეთილებს დაუბრუნდე და თუ დეა სკოლაშია აქეთ არ გამოუშვა
-ეს ბიჭი დეას ნათესავია?
-ძმა არის და მართლა შენგან არფერია საჭირო, შეეშვი გამოქცევას, მიხედე გაკვეთილებს რა გახდა ...ვერ ხედავ არავინ რომ არაა შენს გარდა? იყავი ბრმა და ყრუ
-შესანიშნავია, იყავი ბრმა და ყრუ ...
-მასწავლებელო ახლა შენზე ვიფიქრო თუ ამას მივხედო? - ჩუმად უთხრა და მის წინ დადგა, ნახევრად შიშველი იყო გარეთ კი შემოდგომისთვის დამახასიათებელი გრილი ამინდი იყო
-გაიყინები- ისე მოაფარა შარფი არც დაფიქრებულა სხვები რომ უყურებდნენ , ხმამაღლა რომ გაიცინა ვაჩემ და მოსემაც წარბები შეკრა შემდეგ დაფიქრდა
-მეღადავები ? - მხრებზე მოფარებულ ჭრელ ნაჭერს დახედა, ქალის ხელი ისევ მხარზე ედო ,მორე კი კვანძს კრავდა- გინდა შემშალო ხო? განგებ იქცევი ასე ?
-პატარავ დამეხმარები თუ მარტომ უნდა მივათრიო მანქანამდე ? არა გათბობას თუ ელოდები და მანამდე ვერაფერს გააკეთებ პრობლემა არ არის
-შევიშლები ... აქედან დროულად თუ არ წავალ ნამდვილად გადავირევი - შარფი ბიჭს დაუტოვა , ხელები გაშალა და ისე წავიდა შენობისკენ . ვერ იჯერებდა ამდენ უკანონობას რომ სჩადიოდა , გულმა ვერ მოუთმინა და პირდაპირ დირექტორის კაბინეტში შევიდა
-შეიძლება?
-მოდი , გავდიოდი მომისწარი ...რა ხდება?
-სკოლაში ბავშვები რომ ეწევიან იცით?
- ხომ გაკვამლეს მთელი ტუალეტი...ესენი ვინ არიან მეტ ადგილს ვერ პოულობენ ... კიდე ბავშვებთან ერთად ეწეოდნენ? არა რა გავყრი სკოლიდან და ეგ იქნება, სამხარაძე იყო ისევ? რა ვუყო ერთი მითხარით, მამამისს რა ვუთხრა თვითონააქ პლანტაცია
-პოლიციას რომ შეატყობინოთ არა?
-და მერე? მშობლები ცალკე ჩაგვქოლავენ, საჭორაო გაგვიხადეთო , მშობლებს ვეტყვით და აზრი მაინც არააქ. ჩვენზე გადატყდება ისევ ჯოხი, რატო არ უშლით ხელსო და აბა მითხარი ერთი მე რა ვქნა . მითხარი რა ხდება , ვინ დაინახე , აქ მოვათრევ სუყველას
-უკვე არაფერი ...
-ვაჩე მაგიტო გაიქცა გაკვეთილიდან ? მოსეცაა დღეს ხომ? მიხედავდნენ ბიჭები
-აჰ, ანუ მათ უნდა მიხედონ ... ისინი აგვარებენ
-მთავარია შედეგი და ვინ მოაგვარებს რა აზრი აქ აბა მე ვასვა წყალი ყლუპ-ყლუპად ? შენ მართლა მეშვიდეში რა ნიშნებს წერ?
-ყველას იმის მიხედვით რაც იციან
-ეგრე ახლა აქ მასწავლებელმა არ იცის ბევრმა თავისი საგანი , გამოცდაც ძლივს ჩააბარეს , კრედიტ ქულებით აიმაღლეს სტატუსები და რა ვქნათ. მშობელი მოვიდა , უკმაყოფილოა ნიშანს უფუჭებს ჩემს შვლს ათები ჰყავდა და შვიდიანი დაწერაო , ბავშვი ტირილით მოვიდა სახლშიო, მემუქრება გადავიყვან მეორეშიო... ასე გავუშვათ ბავშვები და დავრჩეთ მასწავლებლები?
-რას მეუბნებით, რომ რადგან ათიანი უნდა ამიტომ უნდა დავწერო? ყველას დავაწერინე ცოდნის შესაფასებელი წერა, ზეპირი გამოკითხვები , შეფასების სქემები ... მე
-გასაგებია შვილო, ვიცი ჯიბრი არ გაქვს და ტყუილად არავის დააკლებ ნიშანს, მაგრამ ამ კუდაბზიკა ქალებს ნუ აალაპარაკებ , აყაყანდებიან დაგაწყვიტავენ ნერვებს შენც და მეც. ყველას სამი ან ოთხი ბავში ჰყავს , რომ მოკიდონ ხელი და წაიყვანონ იქ სადაც ათიანს დაუწერენ მაგათ დებილ ბავშვებს მე რა ვქნა? რისი დირექტორი ვიყო, ან შენ ვისღა ასწავლი? მიეცი ცოდნა ისე, როგორმე ეცადე ბატონო რომ გაუხსნა ის გათიშული ტვინი და ნიშანი კი დაუწერე, გაახარე
-მაგ მშობლებს გადაეცით,რომ პირადად მე შემხვდნენ და მესაუბრონ ... კარგად ბრძანდებოდეთ- შოკირებული ხომ იყო, მაგრამ მოსმენილმა ნანახი ინციდენტიც დაავიწყა. გაბრაზებული მიაბიჯებდა დერეფანში დეა რომ დაინახა, აშკარად დააგვიანა უკვე მოესწროთ მისთვის ამბის მიტანა და ახლა ისე სწრაფად გარბოდა პირველკლასელ ბავშვს გვერდი ძლივს აუარა. გაკვეთილი ჰქონდა, გაყოლა არ შეეძლო კლასში შევიდა და მომდევნო 45 წუთი მათზე გადაერთო.
............
-რა გაუკეთე...ხომ გითხარი შენმა ტუტუცმა ძმაკაცებმა არაფერი გაასინჯონ-თქო . გინდა ასე დაიმეგობრო და ჩემთან მოსასვლელი გზა გაიყვანო?- სახლში შევარდა და პირველი თვალში სწორედ ვაჩე მოხვდა, სიგარეტის ღერი ტუჩებსშორის მოექცია და წინ ყავით სავსე ფინჯანი ედგა გოგო თავს რომ დააცხრა
-აქ რას აკეთებ , ვერ ვხვდები რა გინდა რაზე საუბრობ - გოგოს ხელები აირიდა , ფრთხილად მოუჭირა რომ გაეჩერებინა და მის უკან მიმავალ ბიჭს გაცოფებულმა გახედა- შენ რას აკეთებ საერთოდ თუ მოზგავ ბიჭო
-ხომ მითხარი რამე რომ დასჭირ...
- აქედან წაიყვანე როგორც ამოიყვანე ისე -სისულელეს სანამ იტყოდა მანამ გააჩუმა
-არსადაც არ წავალ ვიცი ლუკა აქ გყავს...ესაა შენი ბუნაგი აქ აგვარებ ყველა ბინძურ საქმეს
-შენს ლაწირაკ ძმასთან რა მესაქმება საერთოდ... რა იყო შენთან საქმე აღარ მაქვს და უკვე მოჩვენებები დაგეწყო? გაიგეე ,მორჩა შენ გამო არაფერს გავაკეთებ - იმდენად სერიოზული გამომეტყველება ჰქონდა ნებისმიერს დაარწმუნებდა
-ყველაფერი ტყუილია, შენნაირ ფსიქოპატებს არ შეუძლიათ ასე მარტივად დანებება. სადაა ლუკა
-შეგიძლია შეხვიდე ,მაგრამ უხერხულია ისე გამოჩნდება თითქოს ეჭვიანი შეყვარებული ხარ და ნაშასთან წამასწარი
-რა? - სახლის კართან იყო უკვე ბიჭის სიტყვებმა რომ გაიჟღერა და დაინახა კიდეც უცნობი გოგო, ვაჩეს პერანგში გამოწყობილი მეორე სართულისკენ მიაბიჯებდა . თვალები დახუჭა, ისეთი რყევა იგრძნო თითქოს ფეხქვეშ მიწა გამოეცალა. არ იცოდა რა უნდა გაეკეთებინა, შებრუნდა და უხერხულად აწურულ ბიჭს გახედა - სკოლაში დამაბრუნე თაზო...უკაცრავად, ხელი შეგიშალეთ - არ შეუხედავს ისე უთხრა გვერდით რომ ჩაუარა და თითქმის სირბილით დატოვა ეზო . უნდოდა გამქრალიყო, სირცხვილისგან იწვოდა, ბიჭი არაფერს ეუბნებოდა უბრალოდ უკან დააბრუნა და მორჩა, დისკომფორტი წამითაც არ უგრძვნია,მაგრამ თავად ხომ იცოდა . ყელში ბურთი აწვებოდა, რეპეტიტორებთან წასვლაც აღარ უნდოდა , ლუკამ რომ მისწერა კარგად ვარ ფეხბურთს ვთამაშობ და გვიან მოვალო დამშვიდდა, მაგრამ ვერასდროს დაივიწყებდა იმ მომენტს, ვერც იმ გოგოს ვაჩეს პერანგით .
-დეა ხომ მოვიდა... - მოსე გაკვირვებული დარჩა ზემოთ მარტო რომ ავიდა- რა უთხარი
-არაფერი... ეს აქ არ ყოფილა და საერთოდ არაფერი დამართნია, ხომ ასეა ლანაჩკა?
-შხაპს თუ არ მივიღებ გავგიჟდები, ჩემი ტანსაცმელი გაირეცხებოდა? ასე უხერხულად ვგრძნობ თავს
-ეს როდის მოსულიერდება
-მალე, მე გამიშვი რა...ნუ ნერვიულობ. თუ რამე ქაფიანი გამოვვარდები- ხმამაღლა გაიცინა და შპრიცი ნაგვის პარკში ჩააგდო
-კაი მიდი , იბანავე და ტანსაცმელს მე მოგცემ. დედაჩემის კაბაა სადღაც -ხუთი წუთით გაჰყვა გოგოს, ყველაფერი მისცა რაც დასჭირდებოდა და შემდეგ დაბრუნდა ოთახში
-დეა როგორ მოიშორე
-რა მნიშვნელობა აქვს შენთვის, რატო შ.მეცი? ამ ს.რი ბავშვის სისულელეებს ვერ გაიგებს, არ ინერვიულებს და მორჩა
-გონია ,რომ ვიღაც ბ.ზთან მყოფს დაგადგა და მაგაზე არ ინერვიულებს? სირცხვილისგან გონება რომ არ დაკარგა მიკვირს შე იდიოტო
-ჩემზე არ იდარდებდა, ვკიდივარ...
-მართლა ს.რი ხარ . საერთოდ რატო დაგიძახე, თვითონ უნდა მომეგვარებინა
-მივდივარ მე, ლანას გავიყვან და შენ მიხედე ამას. გამოფხიზლებულს რამეს დავმართებ ... ეს სახლის გასაღებია, ეს მანქანის
-თუ მკითხავს სიმართლეს ვეტყვი
-არ გკითხავს და შენც არაფერს ეტყვი !
..............
არავინ უნახავს, ისე გააკეთა ყველაფერი რაც საჭირო იყო და ბებოს საფლავზე ისეთ დროს გავიდა იქ სხვა რომ არავინ იქნებოდა. არ გაჰკვირვებია საბას მანქანა რომ დაინახა, სიტყვის უთქმელად რომ მიუსხდნენ გვერდით და ღვინით აავსეს ჭიქები არაფერი უთქვამს ისე აიღო ერთ-ერთი და სულმოუთქმელად დაცალა. არავის მიუცია მითითება, ზღვარს გადასცდა,მაგრამ მაინც თავად უკეთ იცოდა რაც სჭირდებოდა. სხვები ტიროდნენ ისინი კი იხსენებდნენ ამბებს და ხმამაღლა იცინოდნენ, ყველა თბილი მოგონება და არცერთი მწარე , ალბათ ესაა ის რასაც იმქვეყნად წასვლისას უნდა ტოვებდე.
უსახლკარომ თავი კვლავ სესილიას სურნელით გაჟღენთილ სახლს შეაფარა და არც უფიქრია ისე შევიდა ოთახში , რომელსაც მანამდე თავს არიდებდა. მარტოობა სულისშემხუთველად მოქმედებდა...
-გისმენ - ქალის ხმა მობილურშიც ესმოდა და სახლში გავრცელებულ სიჩუმესაც კვეთდდა
-ვიცი გაგაღვიძე, მაპატიე ... არ შეგეშინდეს . შენთან ვარ , სახლში
-რომელ სახლში - ოთახიდან გამოვიდა და სახლის აივანზე სილუეტი რომ დაინახა წამსვე გააღო კარი- მოსე
-რა უცნაურია , ვცდილობ საკუთარი პრობლემები თავს არავის მოვახვიო და მაინცადამაინც შენგან ვიღებ სულ დახმარებას ... პირიქით უნდა იყოს მე კი მართლა ბავშვივით ვიქცევი . რას მმართებ?
-შენ რა ნასვამი ხარ? - ჩუმად ლაპარაკობდა, წარბებშეკრული მიუახლოვდა და ქვემოდან ახედა- იმედია სხვა რამის ზემოქმედების ქვეშ არ ხარ
-დედასავით ნუ მტუქსავ , ცუდად ვხდები - თავი გასწია და მისი თითებიც მოიშორა- ჩემი საქმე მიყვარს, ისეთს არაფერს ვიღებ რაც ხელს შემიშლის
-მაგრამ მთვრალი ხარ!
-სახლში შევიდეთ, თორემ გაიგებენ რომ აქ ვარ - მეზობელი სახლიდან კარის გაღების ხმა გაიგო და მაშინვე ამოქმედდა
-რა მნიშვნელობა აქვს ... ვსაუბრობთ და საერთოდ , აქ როგორ მოხვედი
-ტაქსით ...
-ყავას მოვამზადებ , აქ დამელოდე- ხალათი მოიცვა და სამზარეულოში შევიდა - როდის მიფრინავ, არავისთვის გითქვამს...გაცილებას ვერ იტანსო ბავშვებმა თქვეს. ბრძოლამდე მოსამზადებლად ხომ გჭირდება დრო
-თვითონ გავაკეთებ, შენ უბრალოდ აქ იყავი -სკამზე დასვა და ხელიდან აართვა ფინჯნები- შენც უშაქროდ დალევ ?
-არა , ერთი კოვზი შაქრით -უყურებდა და ვერ ხვდებოდა რა ხდებოდა. იქ რისთვის მივიდა და რატომ არაფერს ამბობდა . ყავაც მზად იყო, მაგიდასთან ისხდნენ და ისევ არაფერს ამბობდა, უბრალოდ იჯდა და უყურებდა - არაფერს მეტყვი? მგონია,რომ რაღაც გინდა მთხოვო და თავს ებრძვი
-მინდა , მაგრამ ვფიქრობ ღირს თუ არა
-მითხარი და ვნახოთ შემიძლია რაიმეთი დახმარება თუ არა
-შენ უკვე დამეხმარე და აი ახლაც მეხმარები
-მაინც როგორ გეხმარები იქნებ მეც გამარკვიო თორემ ვერ ვხვდები რას ვაკეთებთ
-აშკარად არ დაუმშვიდებიხარ არასდროს ვინმეს გვერდით ყოფნას თორემ მიხვდებოდი
-რას მეუბნები, რომ აქ ყოფნა გამშვიდებს?
-მშველის ... შენი არსებობა
-ოთახს გავამზადებ, მალე გათენდება ...უკან დაბრუნებას აზრი არ აქვს .
-ვერ დავრჩები , ჩათვალე ,რომ აქ საერთოდ არ ვყოფილვარ... შეგიძლია?
-მთვრალი შენ ხარ და მე უნდა დავივიწყო ეს ღამე? - ფეხზე იდგა და უცნაურად დაჭიმული ელოდა მის შემდეგ ნაბიჯს
-არ მომიშორო, მხოლოდ ჩაგეხუტები ...სულ რამდენიმე წუთი და გავქრები - ამჯერად სანამ შეეხებოდა მანამ გააფრთხილა,მაგრამ პასუხს არ დალოდებია ისე მოეხვია , სახე ქალის არეულ თმებში ჩამალა და რამდენიმე წამს ასე უმოძრაოდ იდგა
-მოსე თუ არ მეტყვი რა გაწუხებს ვერ დაგეხმარები ... მე უამრავი რესურსი მაქვს და შემიძლია
-ყველაფერი შეგიძლია სიმშვიდის შენარჩუნებისა და გაჩუმების გარდა , ხომ? - ჩაიცინა და თავი მაღლა ასწია- მაინც როგორი ქალი ხარ , ვერასდროს დამინახავ ?
-ზედმეტად ახლოს ხარ იმისთვის,რომ ვერ გხედავდე და საერთოდაც
-საერთოდ ვერაფერს ხვდები და გრძნობ?
-ვხვდები,რომ მძიმედ ხარ,მაგრამ ვერ ვხვდები რა შემიძლია
-ბრძოლას ნახავ?
-გააჩნია რა დროს იქნება... რომც არ ვნახო, ხომ იცი რომ გგულშემატკივრობ
-არ უყუროთ , ცუდი სანახავი იქნება - მაინც ვერ მოითმინა, ჯერ თავზე გადაუსვა ხელი მერე კი ლოყაზე აკოცა და სანამ ქალი ჩვეულებისამებრ გაბრაზებას გამოხატავდა მანამ მოშორდა- მაპატიეთ სიმშვიდის დარღვევისთვის
-ღმერთო ჩემო , გინდა ამ დროს ამ მდგომარეობაში მყოფი აქედან ასე მშვიდად გაგიშვა თითქოს არც ყოფილხარ?
-უკვე წავედი და არ ვყოფილვარ...შენთვის არ ვყოფილვარ, მე ვიყავი აქ და შენ იყავი ჩემთვის
აფორიაქებულ ქალს მშვიდი მონოტონური ტონით პასუხობდა. წავიდა, მაგრამ არა მხოლოდ სოფლის სახლიდან, მეორე დღეს ქვეყანაც დატოვა და მისი კადრები ვარჯიშიდან მწვრთნელმა გაავრცელა . ბრძოლამდე მოსამზადებლად დიდი დრო ჰქონდათ, რომელსაც ბოლომდე იყენებდა. ამ დღეების განმავლობაში სესილიას ერთხელაც არ დაკავშირებია, მის გარდა ყველამ იცოდა დეტალები, რაც აუხსნელად აბრაზებდა მასწავლებელს.